Tag: Αλεξάνδρεια

Η Άλκηστη Σεβαστή Ατικιουζέλ, η γνωστή μας τραγουδίστρια Πρωτοψάλτη, γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια από Έλληνες γονείς. Στη συνέντευξη που μου παραχώρησε πριν από μερικά χρόνια θυμόταν μεταξύ άλλων ότι οι γονείς της κάνανε πολλά ταξίδια με αυτοκίνητο από την Αλεξάνδρεια στο Κάιρο, ότι οι πυραμίδες της φαινόντουσαν το μεγαλύτερο βουνό που είχε δει ποτέ στη ζωή της, ότι δεν ξέχασε ποτέ τις μύγες μέσα στο αυτοκίνητο τις οποίες άφηνε η μητέρα της γιατί η διαδρομή ήταν μονότονη. Θυμόταν που πάντα της έλεγε, «βρε μαμά γιατί δεν ανοίγεις το παράθυρο να φύγουν οι μύγες;» και της απαντούσε, «όχι, οι μύγες χρειάζονται για να υπάρχει ένας εκνευρισμός και να μην κοιμάται ο οδηγός». Η ιστορία όμως που της αρέσει περισσότερο να διηγείται είναι η εμπειρία της επίσκεψής της στην Αλεξάνδρεια μετά από τριάντα πέντε χρόνια. Ας αφήσουμε όμως την ίδια να μας την αφηγηθεί:

“Οι μνήμες φυσικά είναι λίγες γιατί έφυγα σε ηλικία επτά ετών, σε μια εποχή όπου ο Νάσερ εξανάγκαζε με τα μέτρα του όλους τους ξένους να φύγουν από την Αίγυπτο. Ξένους εντός εισαγωγικών, βέβαια, γιατί οι δικοί μου δεν ένιωθαν ξένοι σε αυτήν τη χώρα. Την αγάπησαν πολύ βαθειά και ειλικρινά κι όταν έγινε ο ξεριζωμός ένιωσαν πολύ άσχημα. Το μοναδικό περιστατικό που θυμάμαι από την έξοδό μας από την Αίγυπτο είναι μια σκηνή στο τελωνείο. Κρατούσα μια κούκλα στα χέρια μου, την οποία μου άρπαξαν οι τελωνειακοί και με ένα μαχαίρι της άνοιξαν το κεφάλι, πιθανόν για να ελέγξουν αν είχαμε κρύψει τίποτα κοσμήματα. Αυτή η εικόνα με είχε πραγματικά συγκλονίσει και με έκανε να μην παίξω ποτέ ξανά στη ζωή μου με κούκλα.

Θυμάμαι, επίσης, όταν ήρθαμε στην Ελλάδα, πόσο στεναχωρημένοι ήταν και οι δύο για όλη αυτή την ανατροπή της ζωής τους. Από ό,τι ξέρω ήρθαμε με πέντε βαλίτσες, δε φέραμε μαζί μας τίποτα. Δεν είναι βλέπετε το καλύτερο αίσθημα να σε ξεριζώνουν από τον τόπο σου έτσι ξαφνικά. Είναι σαν να ξεριζώνεις ένα φυτό από το χώμα του, ή μάλλον να το κόβεις από τη ρίζα του και να προσπαθείς να το μεταφυτέψεις σε άλλο έδαφος. Υπάρχει πιθανότητα να ζήσει, αλλά υπάρχει και το ενδεχόμενο να μαραζώσει, όπως έγινε στην περίπτωση του πατέρα μου, που από τη στεναχώρια του μερικά χρόνια αργότερα έπαθε εγκεφαλικό και πέθανε. Στην οικογένεια λοιπόν υπήρχε πάντα μια θλίψη, μια στεναχώρια, η οποία ήταν διάχυτη. Δεν εκφραζόταν ποτέ λεκτικά, αλλά εγώ ως παιδί την αντιλαμβανόμουν. Ένιωθα πως είχε συμβεί κάτι πολύ σοβαρό.

Όταν, λοιπόν, γύρισα στην Αλεξάνδρεια μετά από τριάντα πέντε χρόνια για να τραγουδήσω στη Βιβλιοθήκη σε μια εκδήλωση προς τιμήν του Καβάφη,  είπα μέσα μου ότι αυτή ήταν μια πολύ όμορφη και γλυκιά ρεβάνς σε όλα αυτά τα γεγονότα που είχαν συμβεί στην οικογένειά μου. Γιατί αυτήν τη χώρα, παρότι μας πλήγωσε ως οικογένεια, εγώ την αγαπώ. Και σκέφτηκα ότι ο Θεός και η ζωή μού έδωσαν αυτή την ευκαιρία, για να μαλακώσω αυτό το συναίσθημα που είχα μέσα μου. Να το σβήσω και να δω αυτήν τη χώρα με ένα άλλο μάτι. Θυμάμαι πώς φύγαμε τότε και πώς ξαναγύριζα τώρα. Με εντυπωσίασε το καλωσόρισμα που δέχτηκα από τον άνθρωπο που ήταν στα διαβατήρια και οι τιμές του αιγυπτιακού κράτους στο πρόσωπό μου. Ναι, αυτή ήταν μια ωραία ρεβάνς. Και μάλιστα σκέφτηκα ότι αν ο πατέρας μου είναι κάπου ψηλά στον ουρανό και τα βλέπει όλα αυτά, θα χαμογελάει. Γιατί είναι μια εξέλιξη που δεν την περιμένεις. Συνήθως δεν ξαναγυρνάς, ή γυρνάς και κουβαλάς ανάμεικτα συναισθήματα. Εμένα μου άρεσε που γύρισα με αυτόν τον τρόπο. Ήταν σαν να μου το χρώσταγε η ζωή να ξαναγυρίσω ως προσκεκλημένη του ίδιου του αιγυπτιακού κράτους. Περάσαμε φυσικά καταπληκτικά και ένιωσα σαν να μην είχα φύγει ποτέ, τόσο οικεία μου ήταν όλα.

Σ’ εκείνο το ταξίδι επισκέφτηκα και την ελληνική Κοινότητα, η οποία παραχώρησε  γεύμα προς τιμήν μου. Η φιλοξενία τους ήταν καταπληκτική. Επίσης θυμάμαι ότι έζησα μια συγκλονιστική στιγμή όταν επισκέφτηκα το παλιό μου σχολείο, το Αβερώφειο. Μπήκαμε στο προαύλιο και συναντήσαμε τον ίδιο φύλακα γέρο πια, ο οποίος μας κατέβασε ένα τεράστιο σκονισμένο βιβλίο που είχε όλα τα ονόματα των παιδιών της τάξης μου. Και βρήκαμε τ’ όνομά μου, κι εκεί έσπασα. Έκλαψα πάρα πολύ γιατί είναι κάποια πράγματα που δεν μπορείς να τα ελέγξεις. Και μετά πήγαμε σε αυτήν τη βρύση του σχολείου, που όταν ήμουν μικρή δεν έφτανα για να πιω νερό και παρακαλούσα τα μεγαλύτερα παιδιά να με σηκώνουν. Και πήγα στη βρύση κι έσκυψα κι ήπια νερό. Επισκέφθηκα και το γήπεδο, όπου κάναμε τις γυμναστικές επιδείξεις και θυμάμαι ότι φόραγα μια άσπρη φουφούλα με ένα άσπρο μπλουζάκι, λουλούδια στο κεφάλι και ένα καλαθάκι στο χέρι και στεκόμασταν όλα τα παιδιά στη σειρά.

Πρέπει να ομολογήσω ότι η επιστροφή μου ήταν συγκλονιστική και τη θυμάμαι με πολύ χαρά. Ήταν αυτό ακριβώς που έπρεπε να γίνει για τη δική μου την ψυχή. Πήγα και στο σπίτι του Καβάφη και συγκινήθηκα γιατί τα πράγματα που έχουν να πουν κάτι στο χρόνο αντέχουν και θα ζουν για αιώνες. Και για να δεις τί περίεργα παιχνίδια παίζει η ζωή, το πρώτο τραγούδι που τραγούδησα στην καλλιτεχνική μου καριέρα ήταν το «Απολείπειν ο θεός Αντώνιον» του Καβάφη. Δεκαεπτά χρονών τότε δεν καταλάβαινα τη σημασία του στίχου. Με τα χρόνια κατάλαβα. Τί παράξενο κάρμα κι αυτό, το πρώτο μου τραγούδι να είναι του Καβάφη και μάλιστα το συγκεκριμένο ποίημα “…κι αποχαιρέτα την την Αλεξάνδρεια που χάνεις”.

Κατά κοινή ομολογία ο Ευγένιος Μιχαηλίδης έχει καθιερωθεί ως μια από τις πλέον σημαίνουσες προσωπικότητες της αιγυπτιώτικης λογιοσύνης. Τον διέκρινε μια αξιοθαύμαστη ιστορική συνείδηση που τον ώθησε να διασώσει τη συνολική διανοητική, καλλιτεχνική, οικονομική, εκκλησιαστική και κοινωνική ζωή της παροικίας, όπως αυτή καταγράφηκε στον κάθε μορφής έντυπο λόγο.  Χωρίς υπερβολή έγινε ο θησαυροφύλακας της προσφοράς αιγυπτιώτη ελληνισμού.

Αντί να σκιαγραφήσουμε, όμως,  την βιογραφία του ας αφήσουμε τον ίδιο να μιλήσει με τον δικό του τρόπο για τον εαυτό του: «Εγεννήθην εις τα Ιεροσόλυμα, τη 2^α Νοεμβρίου 1885. Ο πατήρ μου ωνομάζετο Μιχαήλ και ήτο διδάσκαλος των ελληνο-αραβικών εις τα Ελληνικά Σχολεία του Παναγίου Τάφου επί σαράντα περίπου έτη.

Διήκουσα τα πρώτα μαθήματά μου εις τα εν λόγω Ελληνικά Σχολεία του Π. Τάφου και συνεπλήρωσα αυτά εις την περίπτυστον Θεολογικήν Σχολήν του Σταυρού Ιεροσολύμων (1902-1909), εκ της οποίας απεφοίτησα με Πτυχίον Διδασκάλου (Φιλολογικών, Φιλοσοφικών και Θεολογικών μαθημάτων της 21^η Ιουνίου 1909). Ακολούθως ενεγράφην εις το Αραβικόν Ανατολικόν Πανεπιστήμιον Ζάχλε (Λιβάνου), επί διετίαν (1909-1911). Εκ τούτου απεφοίτησα με πτυχίον διακριτικής επιδόσεως του Δρος εις την Αραβικήν γλώσσαν και φιλολογίαν, τη 15^η Ιουνίου 1911».

Στο σχεδόν τριών σελίδων αυτοβιογραφικό σημείωμα καταγράφει αναλυτικά την πλούσια υπηρεσία του στα ελληνικά εκπαιδευτήρια της Αλεξάνδρειας από το 1921 μέχρι το 1971, αναφέροντας ονομαστικά το Λύκειο Γκίκα, το Αβερώφειο Γυμνάσιο, την Σαλβάγειο Εμπορική Σχολή, το Ανώτερο Παρθεναγωγείο, την Πατριαρχική Σχολή Φώτιος Α΄ και την νυκτερινή σωματειακή Σχολή (Αρίονος). Από το 1960 μέχρι το 1971, οπότε συνέταξε την αυτοβιογραφία του, ίδρυσε και διηύθυνε το Κέντρο Ελληνικών Σπουδών, όπου δίδασκε την ελληνική γλώσσα σε Αιγύπτιους και για τις ανάγκες της διδασκαλίας έγραψε τα  γλωσσικά εγχειρίδια. Στα Δελτία που εξέδιδε το Κέντρο βρίσκουμε, ανάμεσα σε άλλα, και τις πρώτες μεταφράσεις στα αραβικά ποιημάτων του Καβάφη από τον Άλυ Νουρ. Στη συνέχεια ο Μιχαηλίδης αναφέρεται στη θητεία του στη δημοσιογραφία από το 1911 μέχρι το 1971, επισημαίνοντας, ανάμεσα σε άλλα, τη θέση του Διευθυντή και Αρχισυντάκτη του πατριαρχικού περιοδικού «Εκκλησιαστικός Φάρος» και του αραβόφωνου πατριαρχικού εντύπου «Ο Καλός Ποιμήν», τη συνεργασία του στις εγκυκλοπαίδειες «Πυρσός» και «Πάπυρος-Λαρούς» σε λήμματα σχετικά με  αραβικά θέματα, την πυκνή αρθρογραφία του στα περισσότερα  έντυπα της παροικίας, καθώς και την τακτική συνεργασία του στο περιοδικό του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων «Νέα Σιών». Τέλος, αφού παραθέσει τις πολλές τιμητικές διακρίσεις που έλαβε κατά καιρούς, συμπληρώνει: «Τα δημοσιεύματά μου καθόλου πλησιάζουν τον αριθμόν 1.200 (από του 1909-τέλους Απριλίου 1971)».

Θα ήταν μάταια η προσπάθεια να καταγράψουμε σ’ αυτό το σύντομο άρθρο το σύνολο   των αυτοτελών εκδόσεών του, πολύ δε περισσότερο να συμπεριλάβουμε τον κατάλογο των άρθρων του σε περιοδικά ή εφημερίδες. Ωστόσο, για έναν πιο απαιτητικό αναγνώστη, αξίζει να αναφέρουμε ενδεικτικά κάποιους τίτλους βιβλίων του που δείχνουν την πολυμάθεια και το εύρος των ενδιαφερόντων του:

«Ο μεταρρυθμιστής Άλυ Αβντ-Αλ-Ράζεκ και το έργον του περί του Χαλιφάτου», 1926

«Ο αιγυπτιώτης ελληνισμός και το μέλλον του», 1927

«Το πρόσωπον του Ιησού κατά το Κοράνιον», 1930

«Οι Κόπται (ονομασία-ιστορία-εκκλησία-διδασκαλία-γλώσσα-φιλολογία-τέχνη-χαρακτηρισμός)», 1937

«Η Μονή του Αγίου Σάββα Αλεξανδρείας διά μέσου των αιώνων (320-1949)», 1950

«Τα θεμέλια του Ισλάμ», 1954

«Εικονογραφημένον λεύκωμα ιεράς Μονής αγίου Γεωργίου εν Παλαιώ Καΐρω», 1959

«Η πνευματική προσφορά του αιγυπτιώτου ελληνισμού εις την σύγχρονον Αίγυπτον (1853-1963), 1963

 «Βιβλιογραφία των αιγυπτιωτών Ελλήνων (1853-1966), 1966

«Πανόραμα ήτοι εικονογραφημένη ιστορία του δημοσιογραφικού τύπου της Αιγύπτου υπό αιγυπτιωτών Ελλήνων (1862-1972), 1972

Τα δύο τελευταία έργα του, παρά τις βιβλιογραφικές ελλείψεις ή τις τυχόν παραδρομές, εξακολουθούν μέχρι σήμερα να αποτελούν το πιο χρήσιμο εργαλείο για κάθε ερευνητή και μελετητή της ιστορικής πορείας του αιγυπτιώτη ελληνισμού. Σχετικά με την Βιβλιογραφία ο Μανώλης Γιαλουράκης σημειώνει: «είναι μοναδικό (βιβλίο) στο είδος του και θ’ αποτελέσει την αφετηρία για όποιον μελλοντικά θελήσει ν’ ασχοληθεί με το ίδιο θέμα». Την «πολύχρονη, συστηματικήν αλτρουιστική δράση του ερευνητή, καθηγητή Ευγένιου Μιχαηλίδη για τα ελληνικά βιβλία, εφημερίδες, περιοδικά, ημερολόγια και διάφορα άλλα έντυπα που εφάνηκαν στην Αίγυπτο», επαινεί ο ποιητής και λόγιος Κ. Ν. Κωνσταντινίδης. Λίγα χρόνια πριν τον θάνατό του ο Μιχαηλίδης προσέφερε την ταξινομημένη από τον ίδιο πλούσια συλλογή του στο Γενικό Προξενείο Αλεξάνδρειας, σε αίθουσα του οποίου στεγάζεται το επονομαζόμενο «Πνευματικό Μουσείο του αιγυπτιώτη ελληνισμού». Έχουμε τη γνώμη ότι οφείλουμε να φροντίσουμε αυτή την αρχειακή βιβλιοθήκη με την σωστή συντήρηση των εντύπων και την ψηφιοποίησή τους  ώστε να έχει εύκολη πρόσβαση ο ερευνητής, ο απλός επισκέπτης και αναγνώστης, όσο και οι μαθητές των κοινοτικών εκπαιδευτηρίων.

Ο Μιχαηλίδης με μια διορατική και πρωτοπόρα για την εποχή του αντίληψη αναλαμβάνει την πρωτοβουλία να συντάξει και να υποβάλει στα 1933 ένα πολυσέλιδο εμπεριστατωμένο «Υπόμνημα προς τας συγκλήτους Αθηνών και Θεσσαλονίκης περί ιδρύσεως εν αυταίς έδρας αραβικής γλώσσης και φιλολογίας». Εκείνη την εποχή στις Φιλοσοφικές Σχολές των δύο Πανεπιστημίων δημιουργούνταν τα ξενόγλωσσα τμήματα αγγλικής και γαλλικής φιλολογίας. Αντιλαμβάνεται με ακονισμένη συνείδηση ότι η απουσία μιας συστηματικής, σε πανεπιστημιακό επίπεδο, έρευνας και σοβαρής μελέτης του αραβικού πολιτισμού στερεί την  νεοελληνική κοινωνία από μια δικής της οπτικής προσέγγιση, ανταπόκριση, γνώση και  ερμηνεία του αναδυόμενου αραβικού κόσμου, μιας περιοχής με την οποία ο ελληνισμός γειτονεύει, συναλλάσσεται και ανταλλάσσει αγαθά και ιδέες για πολλούς αιώνες, ενώ στο έδαφός της αναπτύσσεται αξιόλογος αριθμός παροικιών. Δυστυχώς, οι χρόνιες δομικές παθογένειες του νεοελληνικού κράτους δεν επέτρεψαν στην πρόταση και προσδοκία του Μιχαηλίδη να υλοποιηθεί ούτε στις μέρες του, όσο και σήμερα, ογδόντα χρόνια μετά το εγχείρημά του. Το ίδιο ατυχής, όμως, υπήρξε και η συμπληρωματική πρόταση του Τάχα Χουσεΐν για τη δημιουργία τμήματος νεοελληνικών σπουδών σε κάποιο από τα αιγυπτιακά πανεπιστήμια, παρά το γεγονός ότι το ζήτημα επανήλθε συχνά στην επικαιρότητα από την μακρινή εποχή της δεκαετίας του ’30 μέχρι τις μέρες μας τόσο από πρωτοβουλίες συλλογικοτήτων, όσο και από σημαίνουσες προσωπικότητες.

 

Με τις ευλογίες του Μακαριωτάτου Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεοδώρου Β΄ και την αμέριστη ηθική και οικονομική στήριξη της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας, τριμελής ομάδα μαθητών της Γ’  Λυκείου, αποτελούμενη από τους Σουζάνα Αμπού Ελ Χερ, Γιασμίν Χεντρ και Βασίλη Κλαδάκη, μετέβη στην Κωνσταντινούπολη, συνοδευόμενη από τον Διευθυντή του Αβερωφείου Γυμνασίου-Λυκείου κ. Αλέξανδρο Γαλανόπουλο και τον Διευθυντή του Ιδιαιτέρου Πατριαρχικού Γραφείου π.Απόστολο Τριφύλλη, προκειμένου να συμμετάσχει στο μαθητικό συνέδριο υπό τον τίτλο «150 χρόνια Κ.Π.Καβάφης».

Το συνέδριο πραγματοποιήθηκε στο ιστορικό Ζωγράφειο Λύκειο της Πόλης από τις 11 έως τις 14 Απριλίου υπό την αιγίδα του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ.Βαρθολομαίου και σε αυτό συμμετείχαν αντιπροσωπείες μαθητών από το Ζάππειο Λύκειο της Πόλης, το Παγκύπριο Γυμνάσιο, τα Εκπαιδευτήρια Μαντουλίδη, Αθηνά, Κωστέα-Γείτονα και Μωραΐτη, τα Κολλέγια Αθηνών, Ψυχικού και Pierce, τα Σχολεία Άξιον Ξάνθης και το Διαπολιτισμικό Γυμνάσιο Ευόσμου. Κάθε αντιπροσωπεία μαθητών ανέλαβε να επεξεργαστεί συγκεκριμένη θεματική ενότητα, απτομένη της ζωής και του έργου του Αλεξανδρινού Ποιητή, υπό την εποπτεία ακαδημαϊκού δασκάλου.

Ήδη από τον προηγούμενο Νοέμβριο και σε συνεννόηση με την ψυχή του συνεδρίου, τον Διευθυντή του Ζωγραφείου κ.Γιάννη Δεμιρτζόγλου, η αποστολή προετοιμάστηκε διοικητικά από τον Διευθυντή του Αβερωφείου και εκπαιδευτικά από τους φιλολόγους του σχολείου Ελένη Δαλγκίτση και π.Απόστολο Τριφύλλη, επικουρούμενους από την Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων κα Ιφιγένεια Τριάντου-Καψωμένου. Οι μαθητές ετοίμασαν εισήγηση υπό τον τίτλο «Η ελληνορρωμαΐκή Αλεξάνδρεια μέσα από την ποίηση του Κ.Π.Καβάφη». Η εργασία παρουσιάστηκε και χειροκροτήθηκε κατά την διάρκεια της Β΄ συνεδρίας υπό τον τίτλο «Καβάφης και ελληνιστικοί χρόνοι», η οποία, όπως και όλο το συνέδριο, μεταδόθηκε διαδικτυακά.

Μέσα από την διαπραγμάτευση σχετικού καβαφικού ποιητικού υλικού, οι μαθητές επεσήμαναν καταληκτικά ότι: «ο Καβάφης δεν είναι παρά ένας θυμόσοφος αλεξανδρινός που εκφράζει την ψυχή της πόλης. Είναι η ποιητική persona που κρύβεται πίσω από το προσωπείο του Ραφαήλ και γράφει στίχους οι οποίοι δηλοῦν ποὺ γι᾿ Ἀλεξανδρινὸ γράφει Ἀλεξανδρινός. Είναι εκείνος που μετατρέπει την ποίησή του σε μηχανή του χρόνου που μας ταξιδεύει στην ελληνορρωμαϊκή Αλεξάνδρεια. Σε κάθε εικόνα το σκηνικό είναι απαράλλακτο: η Αλεξάνδρεια της αρχαιότητας ως το αναγκαίο υπόβαθρο της ποιητικής του έκφρασης».

Κορυφαία στιγμή της παραμονής στην Πόλη στάθηκε η υποδοχή της αλεξανδρινής αποστολής από τον Οικουμενικό Πατριάρχη στα ιδιαίτερα πατριαρχικά δώματα της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, όπου το σύνολο των συνέδρων μετέβη το Σάββατο 13 Απριλίου προκειμένου να αποτίσει φόρο τιμής στις σιωπηλές Θερμοπύλες της ορθόδοξης θεολογικής σκέψης. Τόσο δημοσίως κατά την κήρυξη των εργασιών του συνεδρίου, όσο και κατά την κατ΄ ιδίαν συνάντηση, ο Παναγιώτατος εξέφρασε ολόθυμες ευχαριστίες προς τον Προκαθήμενο, την Ομογένεια και την μαθητιώσα νεολαία της Αλεξάνδρειας, για την συμμετοχή στο μαθητικό συνέδριο, το οποίο στάθηκε αφορμή να συναντηθούν και να ανταλλάξουν απόψεις μαθητές προερχόμενοι από διάφορες εστίες Ελληνισμού.

Την προηγουμένη η αποστολή είχε επισκεφθεί τον Παρθενώνα της Ορθοδοξίας, την Αγία Σοφία, και το Βυζαντινό Υδραγωγείο και είχε παρακολουθήσει την Δ΄ Στάση των Χαιρετισμών στον ιστορικό Ναό της Παναγίας των Βλαχερνών, όπου συνετέθη ο Ακάθιστος Ύμνος, ενώ την επομένη παρακολούθησε την Θεία Λειτουργία στον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Φαναρίου, προεξάρχοντος του Οικουμενικού Πατριάρχου.

Επιπλέον αξίζει να αναφερθεί τόσο η εγκάρδια υποδοχή του Γενικού Προξένου κ.Νίκου Ματθιουδάκη στο Σισμανόγλειο Μέγαρο του Γενικού Προξενείου της Ελλάδος στην Πόλη, όσο και η μεστή νοσταλγικής αναπόλησης εν πλω διάβαση του Βοσπόρου με τελικό προορισμό τα πολίτικα προάστια του Νιχωρίου και των Θεραπειών, όπου ο Καβάφης έζησε από το 1882 έως το 1885. Στον προαύλιο χώρο του Ιερού Ναού Παναγίας Κουμαριώτισσας Νιχωρίου αποκαλύφθηκε προτομή του Αλεξανδρινού Ποιητή, την παγκόσμια διάσταση της απήχησης του οποίου ανέδειξαν οι συμμετέχουσες μαθήτριες απαγγέλοντας σε αραβική μετάφραση τα ποιήματα Ευρίωνος Τάφος και Για τον Αμμόνη.

Αντί επιλόγου ας αφήσουμε τον Ποιητή να μιλήσει:

Έχετε γεια Θεραπειά και χαρές του ξενοδοχείου,

καλά γεύματα που σε γεμίζουν θριαμβευτικά,

καλά κρεβάτια που σε αναζωογονούν από την κούραση της μέρας,

όμορφες θέες που πλάι τους θα ήθελες πάντα να μείνεις.

Για όλα αυτά τα καλά, ο καιρός εγγύς.

Πρέπει να αποχαιρετίσω!

 

Αρχιμ.Απόστολος Τριφύλλης

Δ/ντης Ιδιαιτέρου Πατριαρχικού Γραφείου

Συνεχίζοντας τις πετυχημένες εκπαιδευτικές επαφές για το τρέχον σχολικό έτος με φορείς και σχολεία της Ελλάδας, το Αβερώφειο Γυμνάσιο-Λύκειο συνεργάστηκε με την Εστία Γνώσης Χαλκίδας.            

Αποκορύφωμα αυτής της συνεργασίας, που προγραμμάτισε το Αβερώφειο από τον προηγούμενο Νοέμβριο, υπήρξε το διήμερο εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων, στις 15 και 16 Απριλίου, που έλαβαν χώρα στην Κεντρική Αίθουσα του Προξενικού Μεγάρου της Αλεξάνδρειας, μετά από ευγενική προσφορά του Γενικού Προξένου κ. Χρήστου Καποδίστρια.

Δευτέρα 15 Απριλίου: Η εκδήλωση ξεκίνησε με την ανάγνωση του μηνύματος του Υφυπουργού Παιδείας κ. Θεοδώρου Παπαθεοδώρου με αφορμή τη συγκεκριμένη συνεργασία. Μεταξύ άλλων ο Υφυπουργός Παιδείας τόνισε ότι «Όταν η γνώση δεν περιορίζεται στους τοίχους μιας σχολικής τάξης, αλλά διαχέεται, μοιράζεται, πολλαπλασιάζεται και γίνεται κτήμα πολλών ανθρώπων, τότε εμπλουτίζεται, αποκτά πραγματική υπόσταση και νόημα, καταργεί τα σύνορα και συμβάλει δυναμικά στη διαμόρφωση ενεργών και συνειδητοποιημένων αυριανών πολιτών. Η συμμετοχή, μάλιστα, στο πρόγραμμα και σχολείων του εξωτερικού, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση του ιστορικότατου  Αβερώφειου Ελληνικού Σχολείου της Αλεξάνδρειας, στους μαθητές του οποίου έχω την χαρά να απευθύνομαι σήμερα, αξίζει ιδιαίτερη μνεία».

Κατόπιν ο οικοδεσπότης Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στην Αλεξάνδρεια κ. Καποδίστριας απηύθυνε χαιρετισμό στους συμμετέχοντες, ενώ ο Διευθυντής του Αβερωφείου Γυμνασίου-Λυκείου κ. Αλέξανδρος Γαλανόπουλος καλωσόρισε τους μαθητές και τους καθηγητές του Γυμνασίου της Αμαρύνθου Ευβοίας και του Αβερωφείου, απευθύνοντας ευχαριστίες σε όλους όσους συνεργάστηκαν για την  πραγματοποίηση αυτού του απαιτητικού εγχειρήματος.

Στο καθαρά εκπαιδευτικό μέρος οι μαθητές των σχολείων παρακολούθησαν τη ενδιαφέρουσα διάλεξη του Δρ. Αντώνη Αντωνίου, Υπευθύνου της Εστίας Γνώσης Χαλκίδας, με θέμα «Στα μονοπάτια του Ήλιου και του Σύμπαντος». Η τηλεδιάσκεψη συνεχίστηκε με την παρουσίαση των αποτελεσμάτων της εκπαιδευτικής δραστηριότητας των μαθητών της Α’ και Β’ Λυκείου του Αβερωφείου, που εκπονήθηκε στα πλαίσια του μαθήματος της ερευνητικής εργασίας, με την καθοδήγηση του μαθηματικού κ. Κωνσταντίνου Γιαννακούρη, με θέμα: «Ηλιακό Σύστημα και Διαστημικά Ταξίδια».

Στον ίδιο χώρο παρουσιάστηκαν έργα ζωγραφικής των μαθητών των Κοινοτικών Σχολείων (Ε’ και ΣΤ’ Δημοτικού και των τάξεων του Γυμνασίου) με την καθοδήγηση της καθηγήτριας εικαστικών κ. Φλώρας Κάβουρα και των δασκάλων κ. Ιωάννας Παρασκευοπούλου και κ. Παναγιώτη Παναγιώτου με θέμα «Το Ηλιακό μας Σύστημα» και πραγματοποιήθηκε έκθεση επιστημονικών βιβλίων με περιεχόμενο σχετικό με το θέμα της ερευνητικής εργασίας

Τρίτη 16 Απριλίου 2013: Το πρόγραμμα της Τηλεδιάσκεψης της συγκεκριμένης ημέρας αφορούσε σε φιλολογικά αντικείμενα. Συγκεκριμένα, στους χώρους της Εστίας Γνώσης φιλοξενήθηκαν οι μαθητές του 1^ου Λυκείου Χαλκίδας «Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης», οι οποίοι παρουσίασαν τμήματα της ερευνητικής τους εργασίας με τίτλο «Ο κυρ Αλέξανδρος ο Αλεξανδρινός», η οποία αναφερόταν στο συγγραφικό έργο του μεγάλου Σκιαθίτη πεζογράφου και κατόπιν οι μαθητές των σχολείων παρακολούθησαν την ενδιαφέρουσα διάλεξη του Σχολικού Συμβούλου Φιλολόγων Δρ. Άγγελου Μαντά. Τη σκυτάλη πήραν ο υπεύθυνος φιλόλογος π. Απόστολος Τριφύλλης και οι μαθητές της Γ΄ Λυκείου του Αβερωφείου, οι οποίοι παρουσίασαν την εργασία τους με θέμα «Η ελληνορωμαϊκή Αλεξάνδρεια μέσα από την ποίηση του Κ.Π.Καβάφη» και απήγγειλαν ποιήματα του αλεξανδρινού ποιητή στην αραβική γλώσσα.

Η Τηλεδιάσκεψη ολοκληρώθηκε με την παρουσίαση τηλεταινίας που δημιούργησαν οι μαθητές της Γ΄ Γυμνασίου του Σχολείου μας, με την καθοδήγηση της εκπαιδευτικού κ. Ελένης Καλαϊτζίδου, με θέμα «Η οικία και η τελευταία κατοικία του αλεξανδρινού Ποιητή». Ακολουθώντας τον παρακάτω σύνδεσμο μπορείτε να παρακολουθήσετε την τηλεταινία.

(http://www.youtube.com/watch?v=UOP57-IDjss&feature=youtube_gdata_player)

Η ομάδα τέχνης Πάροδος από τις 14/3 έως τις 17/3/2013, όπως κάθε χρόνο, ταξίδεψε στην Αλεξάνδρεια και οργάνωσε σειρά εκδηλώσεων που απευθύνθηκαν στα παιδιά της Ελληνικής Κοινότητας. Στόχος των μελών της Παρόδου ήταν η ψυχαγωγία των παιδιών δια μέσου του παιχνιδιού, του θεάτρου, του χορού και των οπτικοαουστικών λήψεων.

Από την πρώτη κιόλας επικοινωνία στις 14 Μαρτίου το πρωί στα Σχολεία, δημιουργήθηκε μία πολύ όμορφη διάθεση μεταξύ των μαθητών και των μελών της Παρόδου δια μέσου των πλοκών του σκηνικού δρώμενου που είχε ως τίτλο «Αντιθέσεις στη σχολική τάξη». Στη συνέχεια και για τρεις ημέρες έχοντας ως επίκεντρο την εστία των Προσκόπων και των Οδηγών, η Πάροδος οργάνωσε τα παρακάτω εργαστήρια και εκδηλώσεις:

Α) Εργαστήρι δημιουργίας ταινίας μικρού μήκους και ολιγόλεπτης ταινίας με τίτλο «Ολιγόλεπτο αφιέρωμα στο έτος Καβάφη».

Η συνολική διάρκεια λειτουργίας των εργαστηρίων ήταν 9 ώρες.

Το σχεδιασμό και τη σκηνοθεσία είχε η εκπαιδευτικός Σίσσυ Μπλυμάκη, σε συνεργασία με τους Τάσο Μέγγο και Γιώργο Μενεγάκη.

Β) Εργαστήρι χορού.

Η συνολική διάρκεια λειτουργίας των εργαστηρίων ήταν 9 ώρες.

Τον σχεδιασμό και τη διδασκαλία είχε η δασκάλα χορού Σοφία Δράκου.

Παράλληλα με τα πιο πάνω το απόγευμα της Παρασκευής 15/03/2013 οργανώθηκε μια ψυχαγωγική δράση που απευθύνθηκε σε παιδιά των μικρότερων ηλικιών (Λυκόπουλα και Πουλιά), ενώ το πρωί του Σαββάτου 16/03/2013  αντιπροσωπευτική ομάδα Προσκόπων και Οδηγών παρουσία και του κυρίου Μανώλη Μαραγκούλη, επισκέφθηκαν το Μουσείο Καβάφη με σκοπό να καταγραφούν απαγγελίες ποιημάτων του ποιητή στην ελληνική και αραβική γλώσσα.

 

Οι εκδηλώσεις κορυφώθηκαν το απόγευμα της Κυριακής 17/03/2013 με την οργάνωση αποκριάτικου χορού. Τα παιδιά που συνόδευαν οι γονείς τους,  στην πλειοψηφία τους ήταν μεταμφιεσμένα και χόρεψαν ασταμάτητα. Χαρακτηριστικό του κεφιού που επικράτησε είναι ότι ο χορός δεν σταμάτησε ούτε κατά την διάρκεια της ξαφνικής διακοπής του ηλεκτρικού ρεύματος.

 

Λίγο πριν τη λήξη δεκαπενταμελής ομάδα, στην πλειοψηφία κορίτσια που συμμετείχαν στο εργαστήρι χορού, παρουσίασαν μία πολύ όμορφη χορογραφία που καταχειροκροτήθηκε από τα παιδιά και τους παρευρισκομένους γονείς.

Ο Αιγυπτιώτης Ηλίας Πίτσικας, που συντόνισε τις τετραήμερες εκδηλώσεις, αφού ευχαρίστησε την Ελληνική Κοινότητα Αλεξάνδρειας για την υποστήριξη που παρείχε στην οργάνωση των εκδηλώσεων, αλλά και τους εκπαιδευτικούς, τους Βαθμοφόρους του ΣΕΠ και του ΣΕΟ καθώς και τον Σύλλογο γονέων, παρουσίασε τους συνεργάτες από την ομάδα τέχνης Πάροδος που εμψύχωσαν όλες τις πιο πάνω εκδηλώσεις και ήταν οι: Χρυσή Μπλυμάκη (εκπαιδευτικός), Σοφία Δράκου (δασκάλα χορού), Αναστάσιος Μέγγος (γραφίστας), Χριστίνα Ανδρικοπούλου (φοιτήτρια), Ξανθούλα Ψαθοπούλου (φοιτήτρια), Νίκη Χαριτοπούλου (γυμνάστρια), Γιώργος Μενεγάκης (φοιτητής) και Μανώλης Αλεξαντωνάκης (προγραμματιστής).

Στη λήξη των εκδηλώσεων μεταξύ των άλλων παρευρέθησαν επίσης η κυρία Βούλα Δαμιανίδου (Διευθύντρια της Τοσιτσαίας και Πρατσικείου Σχολής), ο κύριος Άρης Μαρκοζάνης (περιφερειακός Έφορος προσκόπων Αλεξάνδρειας) και ο κύριος Γεώργιος Ελευθερίου (Πρόεδρος του συλλόγου γονέων).

Ας σημειωθεί ότι στα πλαίσια των πιο πάνω εκδηλώσεων, όπως κάθε χρόνο, ο Εκδοτικός Οίκος ΠΑΤΑΚΗ κατέθεσε στη βιβλιοθήκη της Τοσιτσαίας και Πρατσικείου Σχολής σειράς  βιβλίων για παιδιά.