Tag: Αλεξάνδρεια

Η ιστορία των καταστημάτων ΜΙΝΕΡΒΑ αρχίζει έναν αιώνα πριν. Ο χρόνος, ίσως, να δείχνει πως δεν έχει καμμιά σημασία, όταν η μελλοντική προοπτική κυριαρχεί. Παρ’όλα αυτά στη συγκεκριμένη περίπτωση μας δείχνει κάτι. Μας δείχνει ότι ο άνθρωπος, όσες αντιξοότητες και αν συναντήσει στη ζωή του, μπορεί να τις ανταπεξέλθη, μπορεί να τις αγνοήσει, και με το έργο και την πίστη του να τις ακυρώσει. Ο αιώνας αυτός ζωής των καταστημάτων ΜΙΝΕΡΒΑ δεν είναι μια απλή συσσώρευση ετών για την συμπλήρωση του αιώνα. Τα καταστήματα ΜΙΝΕΡΒΑ υπήρξαν θεατής –και αυτόπτης μάρτυρας- όλων, όσα διαδραματίστηκαν στην Αίγυπτο αυτόν τον αιώνα ζωής τους. Τα γεγονότα του αιώνα αυτού, που συντάραξαν την Αίγυπτο, και ιδιαιτέρως την Αλεξάνδρεια, υπήρξαν καθοριστικά για το μέλλον του αραβικού κόσμου. Από την Αλεξάνδρεια ξεκίνησε η επανάσταση του Νάσσερ. Από εδώ εγκατέλειψε ο Φαρούκ οριστικά τη χώρα το 1952. Και το ίδιο αυτό μέρος αποτέλεσε το χώρο από όπου δημιουργήθηκαν οι πρώτες κυψέλες της στηρίξεως του Ουάφντ, της απαίτησης για επιστροφή του Σάαντ Ζαγλούλ από την εξορία.

Ας ξεκινήσουμε όμως την ιστορία των καταστημάτων ΜΙΝΕΡΒΑ από την αρχή. Ο νεαρός Νικόλαος Κασιμάτης εγκαταλείπει την πατρίδα του, την Ελλάδα, και έρχεται να αναζητήσει ένα καλύτερο μελλον στην Αίγυπτο. Από τον τόπο καταγωγής του, τα Κύθηρα σαλπάρει για το λιμάνι της Αλεξάνδρειας, το οποίο τον υποδέχεται γεμάτο υποσχέσεις. Η Ελλάδα δεν διέθετε τότε πεδία επιχειρηματικής δραστηριότητας να επιδείξει. Ο πόλεμος του 1897 και η πτώχευση του Τρικούπη αποτέλεσαν ανασταλτικούς παράγοντες για όποια επιχειρηματική δραστηριότητα. Αντίθετα, η Αίγυπτος, λόγω προνομίων, ήταν ο κατάλληλος χώρος.

Έτσι, ο νεαρός Νικόλας, διορατικά εκμεταλλευόμενος τις συνθήκες που του προσέφεραν τη δυνατότητα επιδείξεως της επιχειρηματικότητας του, ιδρύει ένα Μπαζάρ στο νεοσύστατο τότε κέντρο της πόλης. Είναι σημαντικό το γεγονός ότι το κέντρο της Αλεξάνδρειας εκείνη την περίοδο περιοριζόταν αποκλειστικά στους ξένους, οι οποίοι ήταν και οι μοναδικοί του κάτοικοι. Άγγλοι, Γάλλοι, Αρμένιοι, Έλληνες, Ιταλοί και Ιουδαίοι. Τις ανάγκες αυτών των ανθρώπων επιδίωξε να καλύψει, εισάγοντας είδη πολυτελείας, που για αυτούς ήταν είδη πρώτης ανάγκης. Ακριβά αρώματα, καπνά πρώτης επιλογής, χαρτί υψηλής ποιότητας και άλλα παρεμφερή τοποθέτησε στο κατάστημά του. Το πείραμα πέτυχε και το κατάστημα άρχισε να αυξάνει το εμπόρευμά του. Ο Νικόλας τοποθετεί και είδη ρουχισμού. Ταξιδεύει στις κυριότερες πόλεις της Ευρώπης, τις Μητροπόλεις του εμπορίου με σκοπό να προμηθεύσει και να τροφοδοτήσει την αιγυπτιακή αγορά με την ευκομψία του ευρωπαϊκού γούστου στο χώρο του ενδύματος. Ιδρύει μάλιστα και το πρώτο εργοστάσιο ραφής υποκαμίσων ευρωπαϊκών προδιαγραφών. Η υψηλή κοινωνία της Αιγύπτου συρρέει. Ανοίγει και άλλα δύο υποκαταστήματα εκτός του κεντρικού καταστήματος δίπλα στο Αβερώφειο Παρθεναγωγείο. Μαζί με το Μπαζάρ Λιονέ και τους αδελφούς Μπέκα αποτελούν διαλεχτά μέρη για την πόλη στο χώρο του ενδύματος. Σχεδόν όλη η πόλη είχε αγοράσει το «κυριακάτικο» κοστούμι της από τα καταστήματα ΜΙΝΕΡΒΑ. Ακόμη και ο Καβάφης, που ήταν μόνιμος πελάτης του παραρτήματος στο Ατταρίν, δεν παρέλειπε να πίνει μαζί με τον ιδιοκτήτη τον καφέ του, όπως αργότερα και ο μεγάλος Στρατής Τσίρκας. Το 1950 ο Νικόλας Κασιμάτης πεθαίνει αφνιδίως, αφήνοντας ορφανά τα δύο παιδιά του, τον Ιάκωβο και τον Εδμόνδο, σημερινό ιδιοκτήτη και συνεχιστή της παραδόσεως. Η μητέρα τους, Ελένη, αναλαμβάνει επιτυχώς τα ηνία της διοίκησης της επιχείρησης μέχρι την ενηλικίωσή τους, σε συνθήκες πολύ δύσκολες για τη χώρα, και τα καταφέρνει με επιτυχία. Ο Ιάκωβος και ο Εδμόνδος από μικροί εργάζονται στην επχείρηση μαθαίνοντας τα μυστικά του επαγγέλματος. Τα χρόνια που ακολούθησαν ήταν δύσκολα. Μετά την επανάσταση του 1952 και ιδιαίτερα τη δεκαετία του 1960 η πελατεία του ΜΙΝΕΡΒΑ, στην πλειονότητά της ξένης καταγωγής, εγκατέλειψε τη χώρα. Παράλληλα απογορεύτηκαν και οι εισαγωγές ξένων προϊόντων και έτσι η επιχείρηση έπρεπε να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Παρά τον αρχικό οικονομικό κλονισμό, η επιχείρηση κατάφερε να επιβιώσει. Με την αλλαγή της οικονομικής πολιτικής της χώρας από τα μέσα του 1970 το ΜΙΝΕΡΒΑ αυτοκαθορίστηκε ως κατάστημα ενδύσεως της μεσοαστικής τάξης, καθορισμός που ισχύει μέχρι και σήμερα.

Μέχρι τη δεκαετία του ‘80 το κατάστημα βρίσκονταν υπό τη διεύθυνση του Εδμόνδου και του Ιάκωβου, οπότε ο δεύτερος αποχωρεί για να δημιουργήσει με επιτυχία, με τα έξι παιδιά του, καταστήματα ενδύσεως στην Αθήνα, οπότε η επιχείρηση στην Αλεξάνδρεια περνά εξ’ ολοκλήρου στον Εδμόνδο, ο οποίος κατορθώνει μέσα από δύσκολες και αντίξοες συνθήκες να την οδηγήσει σε μία νέα αναπτυξιακή πορεία, ορόσημο της οποίας αποτέλεσε η πλήρης ανακαίνιση των εγκαταστάσεων το 1995 για να υποδεχθεί με ενθουσιασμό τη νέα χιλιετία και το 2008 να γιορτάσει έναν αιώνα ζωής. Παράλληλα ο σημερινός ιδιοκτήτης του καταστήματος ΜΙΝΕΡΒΑ έχει ως στόχο του την προβολή της Ελλάδας στην Αίγυπτο, έχοντας προτείνει στην Ελληνική πολιτεία την ίδρυση ενός Ελληνικού Εμπορικού εκθεσιακού κέντρου στην Αλεξάνδρεια. Κάθε ελληνική δραστηριότητα στην Αίγυπτο αποτελεί μέρος της ιστορίας της Ελλάδας και στην περίπτωση του καταστήματος ΜΙΝΕΡΒΑ, ζώσα ιστορία.

Το ενδιαφέρον της Κοινοτικής Επιτροπής για τα Ελληνικά Εκπαιδευτήρια της Κοινότητας και τη συνεχή εξέλιξη τους είναι γνωστό. Μέσα στα πλαίσια της προσπάθειας τα σχολεία της Ελληνικής Κοινότητας να παρέχουν όλο και πιο αναβαθμισμένες σπουδές στους μαθητές τους η Ε.Κ.Α. προχώρησε στη συγκρότηση ενός Μουσείου Θετικών Επιστημών στους χώρους των  εκπαιδευτηρίων, καθώς και στην επαναλειτουργία του ήδη υπάρχοντος Εργαστηρίου. Το έργο που είχε ξεκινήσει υπό την εποπτεία της καθηγητρίας κ. Κόντου, ολοκληρώθηκε από τον καθηγητή κ. Αδαλή. Καθ’όλη τη διάρκεια του έργου η Ε.Κ.Α., στο πρόσωπο του τέως Εφόρου Σχολείων κ. Μάλλη και του νυν Εφόρου Σχολείων κ. Μακρή, παρέσχε την αμέριστη συμπαράσταση της. Οι δύο χώροι θα είναι έτοιμοι να υποδεχτούν τους μαθητές των Ελληνικών Εκπαιδευτηρίων της Αλεξάνδρειας από τη νέα σχολική χρονιά 2013-2014.

Μουσείο

Στο μουσείο επιχειρήθηκε να γίνει σύζευξη της σύγχρονης τεχνολογίας με το παρελθόν, μέσα από την έκθεση του εργαστηριακού υλικού, οργανωμένου με άξονα τη θεματική και χρηστική του ταξινόμηση, που χρησιμοποιούνταν τα πρώτα χρόνια που λειτούργησαν τα Ελληνικά Εκπαιδευτήρια. Παράλληλα θα προσφέρονται και διαδραστικές δραστηριότητες στους μαθητές, οι οποίοι με αυτόν τον τρόπο θα μπορούν να ταξιδεύουν στο μαγικό κόσμο της επιστήμης.

Εργαστήριο

Η επαναλειτουργία του εργαστηρίου ήταν ένα έργο πολύ σημαντικό αλλά και ιδιαίτερα επίπονο. Ο σχεδιασμός του έργου περιελάμβανε την ανακαίνιση της αίθουσας του εργαστηρίου, καθώς και την αξιολόγηση του υπάρχοντος τεχνολογικού υλικού, έτσι ώστε να συμπληρωθεί με τα αναγκαία όργανα και υλικά, σύμφωναμε τις σύγχρονες απαιτήσεις των μαθημάτων. Στόχος της επαναλειτουργίας του εργαστηρίου είναι να κατανοήσουν πληρέστερα οι μαθητές έννοιες των θετικών επιστημών, οι οποίες, αποκομμένες από τα πειράματα του εργαστηρίου, καταλήγουν να γίνουν στείρες και βαρετές αφηγήσεις και αναγνώσεις από τα σχολικά εγχειρίδια.

Μέσα σε ατμόσφαιρα συγκίνησης και χαράς πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 15 Ιουνίου 2013 η τελετή αποφοίτησης των μαθητών και των μαθητριών των Ελληνικών Εκπαιδευτηρίων της Αλεξάνδρειας, του Τοσιτσαίου-Πρατσικείου Δημοτικού Σχολείου και του Αβερωφείου Γυμνασίου-Λυκείου.

Ο προαύλιος χώρος του Τοσιτσαίου-Πρατσικείου Δημοτικού Σχολείου, σε συνδυασμό με το δροσερό αεράκι δημιούργησαν τις κατάλληλες συνθήκες για να παρακολουθήσουμε μία άρτια οργανωμένη βραδιά, που ήταν αφιερωμένη στους μαθητές και τις μαθήτριες των Ελληνικών Εκπαιδευτηρίων. Οι διευθυντές των σχολείων κάνοντας τον απολογισμό της σχολικής χρονιάς που πέρασε, απέδειξαν με τον καλύτερο τρόπο την πολύ καλή δουλειά που γίνεται στα σχολεία, παρουσιάζοντας την πληθώρα των εκδηλώσεων, στις οποίες συμμετείχαν ή και διοργάνωσαν οι μαθητές και οι μαθήτριες όλων των τάξεων, δημοτικού, γυμνασίου και λυκείου. Συγκινητική ήταν η στιγμή όταν οι μαθητές της Πέμπτης τάξης του Δημοτικού αποχαιρέτησαν τους συμμαθητές τους της Έκτης τάξης, με ένα τραγούδι και ένα κείμενο γραμμένο από καρδιάς. Οι απόφοιτοι δε της Γ΄ τάξης του Λυκείου, μέσα από το λόγο του μαθητή Βασίλειου Κλαδάκη, έδειξαν πως κατέχουν την ωριμότητα και τα εφόδια, για τα οποία ευχαρίστησαν θερμά τους καθηγητές τους, αλλά και όλους τους φορείς της αλεξανδρινής Παροικίας για τη στήριξή τους όλα αυτά τα χρόνια, για να ανταπεξέλθουν στη νέα πραγματικότητα που θα έχουν να αντιμετωπίσουν με την είσοδο τους στα Ανώτατα και Ανώτερα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα Ελλάδας και Αιγύπτου.

Στην τελετή βραβεύτηκαν μαθητές για την επίδοση και το ήθος τους από την ΕΚΑ και το Σύνδεσμο Ελλήνων Εκπαιδευτικών, ενώ και ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων χάρισε στους απόφοιτους αναμνηστικά. Την παράσταση έκλεψαν οι μαθητές του Νηπιαγωγείου και του Δημοτικού Σχολείου, οι οποίοι παρουσίασαν μία σειρά από γυμναστικά και εκπαιδευτικά παιχνίδια, σκορπώντας το γέλιο στους παρισταμένους. Η τελετή τελείωσε με τη δεξίωση που πρόσφερε η ΕΚΑ σε όλους τους παρευρισκομένους.

Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο Έφορος Σχολείων κ. Π. Μακρής, ο εκπρόσωπος της ΑΘΜ του Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής Θεοδώρου Β’, Αρχιμανδρίτης Απόστολος Τριφύλλης, εκπρόσωποι των ελληνικών αρχών, φορέων της Αλεξάνδρειας και της Κυπριακής Αδελφότητας. Μαζική ήταν η συμμετοχή των γονέων και κηδεμόνων των μαθητών καθώς και των Συλλόγων των διδασκόντων.

Εμείς από την πλευρά μας ευχόμαστε συγχαρητήρια σε όλους τους μαθητές και της μαθήτριες και καλή επιτυχία στους αποφοίτους της Γ΄ τάξης του Λυκείου.

Την Παρασκευή 7 Ιουνίου 2013 είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε μία εξαιρετική έκθεση που διοργάνωσαν οι μαθητές των συνδιδασκομένων τάξεων της Γ΄ και Δ΄ τάξης του Δημοτικού, με την επιμέλεια και τη φροντίδα της εκπαιδευτικού κ. Σαράτση Ευαγγελίας. Το θέμα της έκθεσης «Σχέδια εργασιών στη μελέτη περιβάλλοντος και στη γλώσσα» αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο την πολύπλευρη παροχή γνώσεων που παρέχεται στους μαθητές των κοινοτικών εκπαιδευτηρίων, πέρα από το πρόγραμμα σπουδών που οφείλει να ακολουθεί το σχολείο.

Οι μαθητές στην έκθεση τους ασχολήθηκαν με θεματικές ενότητες, όπως δημοσιογραφία, Αλεξάνδρεια, σημαντικές προσωπικότητες διαχρονικά, εφευρέσεις, υγιεινή-διατροφή, οικοσύστημα, κανονισμός οδικής κυκλοφορίας και ανακύκλωση. Μέσα από τις θεματικές αυτές ενότητες οι μαθητές μπόρεσαν να αναπτύξουν τις προσωπικές τους απόψεις, σκέψεις και εμπειρίες και να προσφέρουν στους επισκέπτες της έκθεσης μία ολοκληρωμένη εικόνα γύρω από όλα τα θέματα, με τα οποία ασχολήθηκαν.

Ιδιαίτερης σημασίας είναι η τρόπος με τον οποίο παρουσίασαν την ενότητα «Αλεξάνδρεια», όπου οι μαθητές δεν προσπάθησαν απλά να περιγράψουν τα σημαντικά σημεία της πόλης, αλλά επιχείρησαν να δημιουργήσουν έναν «τουριστικό οδηγό» της πόλης. Ενώ και στην ενότητα «σημαντικές προσωπικότητες διαχρονικά», ανάμεσα στον Μέγα Αλέξανδρο και το Φίλιππο Β΄, βρέθηκαν δύο ακόμα προσωπικότητες, αυτές του Δαρβίνου και του Αιγύπτιου καρδιοχειρουργού Magdi Habib Yacoub, δείχνοντας τον πολυδιάστατο τρόπο με τον οποίο προσέγγισαν το θέμα.

Αξίζει μεγάλος έπαινος στους μαθητές και την δασκάλα τους για την εξαιρετική δουλειά, δείγμα του υψιλού επιπέδου των κοινοτικών εκπαιδευτηρίων της Αλεξάνδρειας.

Ο Κωνσταντίνος Γ. Κωνσταντινίδης (ψευδ. Πέτρος Μάγνης) γεννήθηκε στη Ζαγορά του Πηλίου στα 1880. Μαθήτευσε στο δημοτικό σχολείο και στο σχολαρχείο του χωριού του και συνέχισε τις σπουδές του σε γυμνάσια του Βόλου και της Σύρου. Από την εφηβική του ηλικία άρχισε να γράφει τα πρώτα ποιήματά του. Σώζεται ένα νεανικό ποίημα του 1899 σε καθαρεύουσα με τίτλο «Επί τη θανή του εθνικού ευεργέτου Γεωργίου Αβέρωφ». Αργότερα φοίτησε στη Νομική Σχολή και στην Ανωτάτη Εμπορική Ακαδημία Ρουσσοπούλου.

Αρκετά πρωτόλεια ποιήματα δημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες του Βόλου και σε περιοδικά της Αθήνας. Το ποιητικό ταλέντο του, όμως, ωρίμασε στην Αίγυπτο. Αναλογιζόμενος τα χρόνια που πέρασε στην Αθήνα σημειώνει σε λίγες γραμμές:

«Στην Αθήνα ζώντας, ουδέποτε πλησίασα, να γνωριστώ από κοντά και να με γνωρίσουν, λογίους εκείνης της εποχής. Ούτε και ζήτησα κανενός τη γνώμη για την αξία των έργων μου. Ανέκαθεν στάθηκα δάσκαλος και κριτής του εαυτού μου».

Στην Αίγυπτο ο Μάγνης έφτασε το 1903 για να εργαστεί για πολλά χρόνια σε πόλεις και κωμοπόλεις της αιγυπτιακής ενδοχώρας στα εμπορικά γραφεία του Γ. Κανισκέρη που εμπορεύονταν κατά κύριο λόγο βαμβάκι.

Λίγα χρόνια πριν τον θάνατό του, εγκατεστημένος στη Γκίργκα, αφηγείται ότι η μετανάστευσή του στην Αίγυπτο έγινε όχι με σκοπό να αποκτήσει μεγάλο πλούτο, αλλά για να μην λιμοκτονήσει «αλά Μαρτζώκη και Παπαδιαμάντη, παραμένοντας στην Αθήνα και ασχολούμενος αποκλειστικά με τη λογοτεχνία. Θεραπεύοντας όμως εδώ συγχρόνως τον Λόγιο με τον Κερδώο Ερμή, πείσθηκα, ύστερα από μαύρη πείρα, πως το ρητό «ουκ έξεστιν δυσίν Κυρίοις δουλεύειν», έχει τη θέση του». Η περίπτωση του Μάγνη είναι ανάλογη με εκείνη πολλών αιγυπτιωτών που έγραψαν λογοτεχνικά, πεζογραφικά και ποιητικά κείμενα ενώ εργάζονταν σκληρά για την επιβίωσή τους.

Επηρεασμένος από κάποιες ουμανιστικές και σοσιαλιστικές ιδέες της εποχής του γράφει ποιήματα που τα ομαδοποιεί με την ονομασία «Κόκκινες σελίδες» και καυτηριάζει από τη μια μεριά την πλουτοκρατία, ενώ, από την άλλη υπερασπίζεται το δίκαιο των φτωχών και των καταπιεσμένων. Αξίζει να αναφερθεί το γεγονός ότι στέλνει στο αθηναϊκό περιοδικό «Νουμάς» ένα επαινετικό άρθρο για τον Μουστάφα Κάμελ, τον νεαρό ηγέτη της αιγυπτιακής αντίστασης στη βρετανική αποικιοκρατία. Ανάμεσα σε άλλα παρατηρεί:

«Νάταν Ρωμηός και να ζούσε στην Ελλάδα με τέτοια αρχή και πρόγραμμα, σίγουρα θα πέθαινε στην ψάθα περιφρονημένος. Γιατί για την επικράτηση μιας σωστικής ιδέας δεν αρκεί μονάχα ένας Μουστάφα Κάμελ˙ χρειάζεται και λαός μορφωμένος να τον καταλαβαίνει και ο λαός μορφώνεται με τα σκολειά και τις υγιεινές διδασκαλίες των διδασκάλων του. Πράγματα ανύπαρχτα στο έθνος μας».

Από την έναρξη κυκλοφορίας του αλεξανδρινού λογοτεχνικού περιοδικού «Νέα Ζωή» στα 1904 ο Μάγνης στέλνει ποιήματά του για δημοσίευση. Στα 1908 εκλέγεται μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού. Τον επόμενο χρόνο, όμως, διαφωνώντας με τις γλωσσικές επιλογές του το εγκαταλείπει και μαζί με τον αδερφό του Πήλιο Ζάγρα και άλλους λογοτέχνες (Χρ. Ζερβό, Κ. Τσαγκαράδα κ.ά) εκδίδει το περιοδικό «Σεράπιον» που τάσσεται ανεπιφύλακτα στο πλευρό των δημοτικιστών της εποχής.

Στα 1914 ο Μάγνης κυκλοφορεί στην Αλεξάνδρεια την πρώτη ποιητική συλλογή του με τίτλο «Από τα τραγούδια της Σέμης», ενώ στα 1926 προσθέτοντας και ορισμένα καινούρια ποιήματα ξανατυπώνεται με την ονομασία «Τα τραγούδια της Σέμης και άλλα».  Αρκετά χρόνια αργότερα, στα 1933, κυκλοφόρησε τη συλλογή «Αρχιλόχεια», με εμφανή αναφορά στον Αρχίλοχο, τον αποκαλούμενο και «Όμηρο των ιάμβων». Η παραπάνω ποιητική συλλογή με δέκα όλα κι όλα ποιήματα θεωρείται ως το ωριμότερο έργο του ποιητή, για το οποίο, μεταξύ άλλων, ο ίδιος σημειώνει σε μια επιστολή του στον γιατρό Θεόδωρο Καβούρ:

«Έγραψα τ’ «Αρχιλόχειά»  μου, όχι βέβαια για να μυκτηρίσω και μαστιγώσω, καθώς εκείνος μέχρι θανάτου, αλλ’ απλώς για ν’ αστειευθώ και θωπεύσω ειρωνικά μερικές ανθρώπινες αδυναμίες.

Γι’ αυτό και σαν προσέξη κανείς μ’ αγάπη τα ποιήματά μου, θα δη πως διαπνέονται από κάποια ευγενικιά κι αιθέρια ειρωνεία που και σ’ αυτόν ακόμα τον αμέσως θιγόμενον προκαλεί το φαιδρό γέλωτα.

Με το να γραφούν όμως τ’ «Αρχιλόχεια» σε φόρμα ελεύθερη, τους κόλλησε η ρετσινιά πως είνε Καβαφικά, γι’ αυτό και κανείς δεν τα πρόσεξε στην ουσία, άλλοι από αντιπάθεια προς το Καβαφικό είδος, κι άλλοι με τη θεωρία πως από του Καβάφη ανώτερα δε μπορεί να είνε, άρα κι ανάξια προσοχής».

Στις «Λαδανιές κι’ ερείκια» του 1936, γραμμένες στην επαρχιακή Γκίργκα, πηγή της έμπνευσης είναι η νοσταλγία του γενέθλιου τόπου, η οποία αποδίδεται με λυρικούς τόνους. Τα «Κυκλάμινα» του 1938 είναι χωρισμένα σε δυο μέρη, το πρώτο αποπνέει έναν λυρισμό που αντλείται από βιώματα του παρόντος, ενώ το δεύτερο κυριαρχείται από μια «φιλοσοφική στοχαστικότητα» και μια θεματική ενότητα που έχει επίκεντρο την Αίγυπτο και τα φαραωνικά μνημεία. Στις «Πασχαλιές και χειμωνάνθια» του 1944 υπάρχει μια σύνθεση των «Αρχιλόχειων» και του γνώριμού του λυρισμού της νοσταλγίας και της φυγής. Της τελευταίας αυτής συλλογής προηγήθηκε η απόδοση στη δημοτική του τροπάριου της Κασσιανής. Στα 1947 κυκλοφορεί τη συλλογή «Τα μετά το έπος», η οποία χαρακτηρίζεται από την λατρεία για την Ελλάδα, την έκφραση πικρίας και οργής για τις τραγικές τύχες της μετά το τέλος του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου.

Τα «Άπαντα» του Πέτρου Μάγνη κυκλοφόρησαν στην Αλεξάνδρεια στα 1957 σε δυο τόμους όπου συμπεριλαμβάνονται και πολλά ανέκδοτα ποιήματα.

Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος σημειώνει επιγραμματικά στα 1943 για τον ποιητή: «Ο Πέτρος Μάγνης, ένας λαμπρός ποιητής, [είναι] ο σπουδαιότερος ίσως μετά τον Καβάφη». Ο Μανώλης Γιαλουράκης, έχοντας μελετήσει το σύνολο του έργου του ποιητή, παρατηρεί: «Φυσιολάτρης μυστικιστής – υπήρξε τέκτων – κάποτε αρνητής της Θρησκείας («Κόκκινες σελίδες»), κι άλλοτε πιστός της, (αξιόλογη είναι η μετάφρασή του τού τροπαρίου της Κασσιανής), εικονοκλάστης και συντηρητικός, βασανίστηκε από αντιφάσεις, ίσως γιατί έζησε σε μιαν εποχή ζυμώσεων κι ανακατατάξεων». Ο Ι. Μ Χατζηφώτης επισημαίνει: «Με τον Πέτρο Μάγνη κλείνει ο κύκλος των τριών πρώτων αλεξανδρινών ποιητών. Με δεδομένη την απόσταση από τον Καβάφη, ποιητή πανελληνίου κύρους με παγκόσμια απήχηση, Αλιθέρσης και Μάγνης συνθέτουν, μ’ εκείνον στην κορυφή, την πυραμίδα των αξιολογότερων ποιητών της Αλεξάνδρειας.

Με αφορμή τα 25 χρόνια από την ίδρυση της Διεθνούς Εταιρίας Φίλων Νίκου Καζαντζάκη την Παρασκευή 14 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε στους χώρους του Πτολεμαίου Α΄ μία από τις σημαντικότερες, ίσως, εκδηλώσεις. Η Διεθνής Εταιρία Φίλων ΝΙΚΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ σε συνεργασία με τον Επιστημονικό Σύλλογο «Πτολεμαίος Α΄» διοργάνωσαν μία εκδήλωση, αντάξια όχι μόνο της ιστορίας του Επιστημονικού Συλλόγου της Αλεξάνδρειας, αλλά και του μεγάλου Έλληνα στοχαστή και συγγραφέα.

Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης προβλήθηκε ένα ντοκιμαντέρ, στο οποίο απεικονίζονταν η ζωή και η πορεία του Νίκου Καζαντζάκη. Παρουσιάστηκαν με αναλυτικό τρόπο όλες οι πτυχές της ζωής του, σκιαγραφώντας έτσι και την καλλιτεχνική του πορεία. Το ντοκιμαντέρ έγινε αφορμή για μια ζωντανή συζήτηση σχετικά με τη ζωή, την προσωπικότητα και το οικουμενικό έργο του  κρητικού λογοτέχνη.