Κατηγορία: ΧΩΡΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ

Μία σημαντική ημέρα για τον Προκαθήμενο της Αλεξανδρινής Εκκλησίας και την Ορθόδοξη Εκκλησία της Αφρικής θα είναι η προσεχής 17^η Ιουνίου του 2020, καθώς συμπληρώνονται τριάντα (30) ακριβώς χρόνια από την ημέρα που χειροτονήθηκε Επίσκοπος.

Συγκεκριμένα, ήταν στις 17 Ιουνίου του 1990, όταν ο σημερινός Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος χειροτονήθηκε Επίσκοπος υπό τον τίτλο της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Επισκοπής Κυρήνης.

Την ίδια εκείνη ημέρα, είχε διοριστεί και Εκπρόσωπος και Διευθυντής του Γραφείου του μακαριστού Πατριάρχου Αλεξανδρείας κυρού Παρθενίου Γ΄ στην Αθήνα, όπου και παρέμεινε στη θέση αυτή για επτά χρόνια, από το 1990 μέχρι το 1997.

Ακολούθησε η εκλογή του ως Μητροπολίτου Καμερούν το 1997. Το 2002, εξελέγη Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε και στις 9 Οκτωβρίου του 2004 εξελέγη από την Ιεραρχία του Αλεξανδρινού Θρόνου παμψηφεί ως ο 115ος Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής. Είναι ο έβδομος κρητικής καταγωγής Πατριάρχης Αλεξανδρείας μετά τους: Σίλβεστρο, Μελέτιο Πηγά, Κύριλλο Λούκαρη, Γεράσιμο Παλλαδά, Γεράσιμο Σπαρταλιώτη και Μελέτιο Μεταξάκη.

Εις έτη πολλά, Μακαριώτατε!

 

 

 

 

  

Συγκινητική η ατμόσφαιρα στον πρότυπο Οίκο Ευγηρίας «ΜΑΝΝΑ» της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας, την Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου, όπου σα μία διπλή γιορτή, ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας κ. Αθανάσιος Κοτσιώνης επισκέφθηκε όλους τους τροφίμους, μοιράζοντας δώρα για τα Χριστούγεννα, με το Λύκειο Ελληνίδων την ίδια στιγμή και την Πρόεδρό του κα Αλίκη Αντωνίου, να διοργανώνει μία όμορφη γιορτή δίπλα από το στολισμένο δέντρο, με τους μαθητές της Τοσιτσαίας να λένε τα κάλαντα και με τη μεγάλη έκπληξη: την μεγάλη Αλεξανδρινή, το αηδόνι του Καστελλόριζου κα Ευαγγελία Ξενοπούλου να αποδίδει τα παραδοσιακά κάλαντα, αγγίζοντας τις καρδιές όλων.

Υγεία, ευτυχία ευχήθηκαν όλοι, μεταφέροντας τις ευχές τους προς όλους τους Αιγυπτιώτες.

Την Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας εκπροσώπησε η Β΄ Αντιπρόεδρος κα Μαίρη Παυλίδου, μεταφέροντας τις ευχές της ΕΚΑ προς όλους τους ομογενείς.

 

 

 

 

 

Τα πιο θερμά μας συγχαρητήρια στο Λύκειο Ελληνίδων, που και εκείνο μοίρασε δώρα στους τροφίμους αλλά και για την εξαιρετική πρωτοβουλία του, καθώς επίσης και τον Οίκο Ευγηρίας και την Δ/ντρια κα Κική Νιάρου για την άψογη προετοιμασία.

Και Καλές Γιορτές!   

 

 

 

 

 

 

 

Σε μία σπάνια αναφορά του στον Κρητικό Νίκο Καζαντζάκη, ο Κρητικός Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος Β’ ξάφνιασε πραγματικά για την ανοικτή καρδιά με την οποία μίλησε για τον «μεγάλο ταξιδευτή», όπως τον χαρακτήρισε…

Κάλεσε μάλιστα όλους τους παρισταμένους στη συγκινητική εκδήλωση της Διεθνούς Εταιρείας Νίκου Καζαντζάκη σε συνεργασία με τον Σύλλογο Ελλήνων Επιστημόνων Αλεξανδρείας «Πτολεμαίος Α΄», την Παρασκευή 17 Νοεμβρίου το βράδυ, να «ταξιδέψουν» μαζί του την Οδύσσεια…

«Ο Καζαντζάκης ήταν ένας ταξιδευτής σ’ όλη του τη ζωή. Γι’ αυτό και αισθανόταν τον εαυτό του σαν ένα πουλί, που δεν τον χωράει η γη, γιατί ήθελε να πετάξει, να γνωρίσει λαούς, να γνωρίσει θρησκείες…», ανέφερε ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας, που γεννημένος στα κρητικά χώματα, ανατράφηκε σαν παιδί με πολλές αναμνήσεις από αυτά που άφησε σαν παρακαταθήκη ο Κρητικός αυτός συγγραφέας, που κατάφερε μέσα από τα έργα του που μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες του κόσμου να αναδείξει με γλαφυρό τρόπο τη φιλοσοφία της τοπικής κρητικής κοινωνίας, ακόμη και κάποια αρνητική της πλευρά, δίνοντάς της μία άλλη όψη, με την ωραία πένα του…

 

 

 

Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας δε λησμόνησε να αναφέρει τη συνάντηση του Νίκου Καζαντζάκη με μεγάλους ασκητές στο Άγιον Όρος, όπου γονάτησε κοντά τους, εκεί όπου σχηματοποίησε και την ιδέα του ότι «ο άνθρωπος είναι μία χούφτα από χώμα, γεμάτος από Θεό…»

Μάλιστα, παίρνοντας αφορμή και από τα πρόσφατα Καβάφεια και την επιρροή του Κωνσταντίνου Καβάφη στην Αλεξάνδρεια αλλά και τα όσα ακούστηκαν για τις περιγραφές του Νίκου καζαντζάκη για την Αίγυπτο, ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας πρότεινε να γίνει στο μέλλον μία ημερίδα που να αναφερθεί από κοινού στο έργο των αυτών μεγάλων της ελληνικής λογοτεχνίας, καθώς και οι δύο «αισθάνονται το χώμα όπου μυρίζει τη μυρωδιά της θνησιμότητας και μέσα τους να ανθίζει πάντα μία ελπίδα που είναι η αθανασία…», όπως χαρακτηριστικά τόνισε ο ίδιος ο Αλεξανδρινός Προκαθήμενος.

Παράλληλα, ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας τόνισε ότι ο Νίκος Καζαντζάκης γράφοντας για τον Καπετάν Μιχάλη, εννοούσε τον ίδιο τον πατέρα του, προσθέτοντας ότι ο ίδιος είναι υπερήφανος που ολοκλήρωσε το δημοτικό σχολείο όταν ήταν παιδία στο σχολείο του χωριού του Καζαντζάκη, στους Βαρβάρους, στην Μυρτιά.

Εξάλλου, με γλαφυρό τρόπο, ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας ανέφερε το πώς ο Νίκος Καζαντζάκης συνήθιζε να εννοεί με τον Καστρινό Καπετάν Μιχάλη «τον Άγιο Μηνά (ΣΣ. που είναι ο Άγιος του Κάστρου, δηλαδή του Ηρακλείου) με τα καμπαναρία του».

Να σημειωθεί ότι την εκδήλωση αυτή για τον Νίκο Καζαντζάκη παρακολούθησε ένα μεγάλο μέρος της παροικίας, την οποία εκπροσώπησε ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας κ. Εδμόνδος Κασιμάτης, ο Οικονομικός Επόπτης της ΕΚΑ π. Πάρης Πεφάνης Μακρής, ο Πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Αποφοίτων Αμπετείου Σχολής κ. Αλέξανδρος Καζαμίας, ενώ τιμητικά παραβρέθηκε και ο Πρόεδρος των Αιγυπτιωτών Κρήτης και αλεξανδρινός ο ίδιος, Δρ Ηλίας Παυλούσης ο οποίος μάλιστα είχε τείχει να ήταν και ο καθηγητής αγγλικών του Πατριάρχου Αλεξανδρείας στην Κρήτη πριν από 43 ολόκληρα χρόνια.

Όλους τούς υποδέχτηκε θερμά η Πρόεδρος του παροικιακού επιστημονικού Συλλόγου Δρ Λιλίκα Θλιβίτου, τονίζοντας ότι η εν λόγω εκδήλωση συγκαταλέγεται στο έτος εορτασμού της μνήμης του Νίκου Καζαντζάκη.

Να σημειωθεί ότι στην πρώτη ενότητα της εκδήλωσης, εκφωνήθηκαν αποσπάσματα από το έργο του μεγάλου Κρητικού συγγραφέα και μεταφράσεις τους στα αραβικά, τα γαλλικά και τα αγγλικά, και κυρίως από το έργο του «Ασκητική».

Στη δεύτερη ενότητα προβλήθηκε ένα ντοκυμαντέρ για τη ζωή και τη διεθνή απήχηση του έργου και της σκέψης του μεγάλου Έλληνα στοχαστή.

Επίσης, αξίζει να σημειωθεί ότι ανάμεσα στους ομιλητές ο Αλεξανδρινός λογοτέχνης Γιώργος Κυπραίος διάβασε αποσπάσματα από το μυθιστόρημα «Αναφορά στον Γκρέκο», σε γαλλική μετάφραση, επικεντρώνοντας στο τμήμα του βιβλίου που ο μεγάλος Κρητικός συγγραφέας Νίκος Καζαντζάκης αναφέρεται στο πέρασμά του από την Αίγυπτο και ιδιαίτερα από την Αλεξάνδρεια.

Στο τέλος της εκδήλωσης, ο Πρόεδρος των Αιγυπτιωτών Κρητών Δρ Ηλίας Παυλούσης τίμησε τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας κ. Θεόδωρο Β΄, τον Γενικό Πρόξενο της Ελλάδας στην Αλεξάνδρεια κ. Εμμανουήλ Κακαβελάκη, τον Πρόεδρο της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας κ. Εδμόνδο Κασιμάτη και τον Αντιπρόεδρο κ. Ιωάννη Σιόκα.

 

 

 

 

 

 

 

Επιμέλεια κειμένου Γιάννης Ξηντάρας, Ψυχολόγος,
Τελικά δεν έχουν άδικο όσοι λένε ότι οι γονείς θέλουν να δημιουργήσουν ένα παιδί ΑΤΣΑΛΑΚΩΤΟ, αλλά αντί αυτού, καταφέρνουν να το κάνουν πιο φοβισμένο.

Όσο και να δίχνω δυνατή με όσα πέρασα μόνο εγώ ξέρω πόσο φοβάμαι. Ναι, πέρασα μια ζωή μέσα στο άγχος και το φόβο.

Να μη χωρίσουν οι γονείς μου γιατί αισθανόμουν ότι θα γίνω δακτυλοδειχτούμενη στον κόσμο. Και δεν το ήθελα αυτό. Και ήρθαν στιγμές που με έκαναν να αλλάξω γνώμη. Να παρακαλάω , έως και να ζητάω αυτό το χωρισμό.

Πίστευα ότι θα βρω λίγη γαλήνη. Δε θα με κυνηγάνε οι άσχημες καταστάσεις στον ύπνο μου ή στη διάρκεια της ημέρας. Δε θα σκέφτομαι πλέον το πως θα γυρίσω στο σπίτι και τι θα συναντήσω. Ότι θα σταματήσουν όλα αυτά.

Και φυσικά ήρθε η στιγμή που δεν πήγαιναν άλλο τα πράγματα. Ήρθε το αναπόφεκτο.
Μόνο που μαζί με αυτό δεν έφυγαν οι φόβοι μου ,αλλά αυξήθηκαν. Όχι δεν ήταν βιοποριστικοί, αλλά συναισθηματικοί. Αυτά που σαν παιδί είχα πάρει συνεχίζονταν.
Τ’ ότι άλλαξε μια κατάσταση αυτό δε σήμαινε απαραίτητα ότι θα αλλάξει και εμένα.

Και όλα αυτά γιατί ποτέ σαν παιδί δεν ένιωσα την αποδοχή από τους δικούς μου. Ίσως αν  είχα νιώσει μια στάλα αγάπη να μπορούσα να εξαλίψω όλους τους φόβους μου. Αλλά ξέχασα…..εγώ ήμουν πάντα η πιο δυνατή. Αυτή που δεν είχα ανάγκη. Τα κατάφερνα και μόνη μου. Μα τι να έκανα!!!  Έπρεπε και ‘γω κάπως να νιώθω πιο σίγουρη και ασφαλής για τον εαυτό μου.
Τι καλύτερο λοιπόν από το να δίχνω δυνατή ώστε να καταλάβουν ότι δε μπορούν να με πονέσουν , ότι κι αν κάνουν. Έτσι λοιπόν χτίστηκε και αυτό το τοίχος μέσα μου. Και δεν άφηνε τίποτα να μπει.
Και όμως μπορούσε όχι μόνο να μπει αλλά και να το γκρεμίσει. Αυτό ήταν η “ΑΓΑΠΗ”, η “ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ”.
Αλλά τι να ζητάω από ανθρώπους που πραγματικά δεν ξέρω άμα την είχαν πάρει και οι ίδιοι από τη ζωή τους. Αν ήξεραν πως υπάρχει και ότι πρέπει να τη δίνουμε. Δε θα έπρεπε να τους κατηγορούμε. Αλλά και αυτοί θα έπρεπε πολύ , να το σκεφτούν πριν πάρουν την απόφαση και γίνουν γονείς.
Τι φταίω εγώ και ο υπόλοιπος κόσμος για αυτά που αυτοί δεν έκαναν ή δεν έζησαν.

Καταλαβαίνεται τώρα γιατί με τρομάζει η ιδέα του γονιού στη ζωή μου. Το να δίνεις τη ζωή σε έναν άνθρωπο είναι ευλογία . Και εγώ είμαι ευγνόμων σ’ αυτούς τους ανθρώπους. Αλλά μέχρι εκεί. Όμως δεν είναι μόνο αυτό “γονέας”.
Έχεις το καθήκον να το μεγαλώσεις μέσα σε ένα υγιή περιβάλλον. Και δεν εννοώ μόνο βιοποριστικά, αλλά και ψυχικά. Να έχεις τη δυνατότητα να παραβλέψεις τα πάντα και να του δώσεις να καταλάβει ότι είναι το πιο πολύτιμο για ‘σενα. Να σταθείς δίπλα του σε κάθε ανησυχία και φόβο. Και όχι να του δημιουργείς τα αντίθετα.
Αλλιώς θα έρθει η ώρα που αυτό το παιδί θα θελήσει να φύγει απ’ ότι τον πονάει και τον πληγώνει πιο πολύ. Δεν ξέρω αν το θεωρείτε : παραίτηση ή υποχώρηση. Εγώ το βλέπω ότι από τη στιγμή που δε σε θέλουν κάπου , φεύγεις. “Λάθος ή Σωστό”, δεν ξέρω . Μη με ρωτάτε.
Αν ποτέ ο Θεός με αξιώσει να γίνω γονέας, θέλω να είμαι πολύ σίγουρη με τον εαυτό μου. Και βασικα,το ίδιο να νιώθει και ο ανθρωπος που θα είναι δίπλα μου. Για κανένα λόγο δεν θα ήθελα να αισθανθεί κάποιος όπως εγώ. Και περισσότερο να τον έχω φέρει εγώ σ’ αυτόν τον κόσμο, και να του έχω δημιουργήσει φοβίες.

Ας μη  μιλήσω για τη παιδική κακοποίηση . Που κάποιοι έχουν την εντύπωση ότι μόνο το ξύλο θεωρείται . Υπάρχουν και τρόποι που δεν έχουν σαν αντικείμενο τη βία. Αλλά  πιστέψτε με πονάνε περισσότερο.
Αν όμως ο γονέας μεγάλωσε έτσι? Πως να το αποβάλλει? Κι αν αυτός πιστεύει ότι κάνει το σωστό με αυτόν τον τρόπο? Θα σας πω εγώ κατι.
Μόλις δει τη συμπεριφορά του παιδιού θα ξέρει αν λειτούργησε σωστά. Αν δηλαδή αρχίσει να απομακρύνεται το παιδί σίγουρα πάντος δε φταίει αυτό. Γιατί πιστέψτε με ότι το παιδι αποδέχεται μια συμπεριφορα έντονη, όταν έχει κάνει κάτι. Αλλά  όπως είπα “ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ”.

Μη με ρωτάς αν οι γονείς μου έχουν αποδεχτεί τον εαυτό τους έτσι όπως είναι ή αν αυτό ήθελαν . Γιατί με βλέπω να σου γράφω έως το πρωί και το τετράδιο να μη μου φτάνει. Θα σου πω αυτό και ότι καταλάβεις. Αν ήτανε ευτυχισμένοι από τη ζωή τους, εγώ θα ήμουν τώρα εδώ να μιλάω μαζί σου?

Άμα ήθελα να είμαι ίδια με τον υπόλοιπο κόσμο τότε δεν θα ‘μουν εδώ. Να ψάχνω τον εαυτό μου μέσα από τις σκέψεις μου. Να αναζητώ τις καλύτερες μέρες. Να πιστεύω ότι ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα της γνώμης του και της επιλογής του. Θα ήμουν κάπου όπου όλα θα τα έκρυβα “κάτω από το χαλί”.

________________________________________________________________________

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Οικογενειακός Σύμβουλος, τ.συνεργ. στο Νοσοκομείο Παίδων “Αγία Σοφία”, μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Εφηβικής Ιατρικής και του Ευρωπαικού Συλλόγου Ψυχοθεραπείας. Απόφοιτος Ε.Κ.Π.Α, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.