Μια εξαιρετική και απολύτως εποικοδομητική συνεργασία μέσω ενός Μνημονίου, πρόκειται να λάβει χώρα στον «Πτολεμαίο Α΄» την 7η Μαΐου 2025 και ώρα 06:30, όπου εκεί ο ομώνυμος Σύλλογος Ελλήνων Επιστημόνων, θα υπογράψει Μνημόνιο Συναντιλήψεως και Συνεργασίας με το Τμήμα Φιλοσοφίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
Στην εξ Ιωαννίνων αποστολή, θα συμμετάσχει και η δική μας «Αλεξανδρινή» κα. Θεοδώρα Βότη, η οποία επί μακρόν υπηρέτησε την εκπαίδευση στο Αβερώφειο Γυμνάσιο – Λύκειο της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας και αυτή τη φορά επιστρέφει ως Dr Φιλοσοφίας.
Καλή επιτυχία στην Υπογραφή του Μνημονίου και στην επακολουθείσα διάλεξη του Καθηγητή κ. Κωνσταντίνου Ράντη.
Ο Καθηγητής Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων κ. Κωνσταντίνος Ράντης
Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας κ. Ανδρέας Βαφειάδης, δεν θα μπορούσε να φανταστεί καλύτερη υποδοχή σε διάλεξη για τον ποιητή Κωνσταντίνο Καβάφη, απ΄ αυτήν που του επεφύλασσε η Ελληνική Κοινότητα Νεοχωρίου Κωνσταντινουπόλεως. Το ακροατήριο ποιοτικό, ένθερμο και ενημερωμένο για το θέμα της ομιλίας η οποία πραγματοποιείτο στο πλαίσιο της μνήμης του Αλεξανδρινού ποιητή, που απέκτησε μετά τον θάνατο του την παγκόσμια αναγνώριση!
Η πρόσκληση προήλθε με πρωτοβουλία του πρώην Προέδρου της Ελληνικής Κοινότητας Νεοχωρίου κ. Παντελεήμονα Βίγκα, του νυν Προέδρου κ. Νικόλαου Καλαμάρη και όλων των μελών του Κοινοτικού Συμβουλίου και περιποιεί ιδιαίτερη και ξεχωριστή τιμή για τον Πρόεδρο της Ε.Κ.Α. Γιατί στο πρόσωπο του κ. Βαφειάδη, δεν εκπροσωπήθηκε μόνο η Κοινότητα και η Παροικία, αλλά ολόκληρος ο Αιγυπτιωτισμός της Νειλοχώρας. Άλλωστε το γεγονός ότι ο Κωνσταντίνος Καβάφης γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια, αλλά έζησε την εφηβεία του στην Πόλη, αποκτά πέραν της συμβολικής αξίας και βαθύτατη σημειολογική αναφορά. Δια τούτο, η παρουσία του Προέδρου της Ελληνικής Κοινότητας στο βήμα του ομιλητή, συνιστά αποδοχή και εκτίμηση εκ μέρους της Κοινότητας Νεοχωρίου, προς το πρόσωπό του, προς την αποστολή και κατ΄ επέκτασιν προς την Παροικία μας.
Αυτό κατέστη αντιληπτό, από την πρώτη ημέρα που η Αλεξανδρινοί πάτησαν το πόδι τους στην Κωνσταντινούπολη. Μέχρι να φθάσει η ώρα που ο κ. Βαφειάδης θα ξετύλιγε την ομιλία του, η φιλοξενία και η συμπεριφορά των προσκαλούντων προς τους προσκεκλημένους, ήταν συγκινητική, διατρανώνοντας κατ΄ αυτόν τον τρόπο τις άριστες σχέσεις που διέπουν τις δύο Κοινότητες.
Λίγο πριν, είχε πραγματοποιηθεί ο Εσπερινός στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου του Παναγίου Τάφου στο Νεοχώρι, ενώ στον προαύλιο χώρο της Κοινότητας είχε τελεσθεί το Τρισάγιο στη μνήμη του Αλεξανδρινού ποιητή. Η επετειακή εκδήλωση, επρόκειτο να ολοκληρωθεί με την επίσημη συνάθροιση των Ρωμιών της Πόλης, στην αίθουσα παρουσιάσεων της Κοινότητας Νεοχωρίου με διάλεξη που είχε τίτλο: Η σύνδεση Αλεξάνδρειας – Κωνσταντινούπολης, μέσω του Καβαφικού Πνεύματος!
Παρούσα και η ΕΡΤ που εδρεύει στην Πόλη μαζί με κλιμάκιο που είχε φθάσει εξ Αθηνών, στην οποία μίλησε ο Πρόεδρος της ΕΚΑ και προβλήθηκε στις ειδήσεις [επέκειται ανάρτηση του σχετικού βίντεο].
Καταχειροκροτούμενος ανέβηκε στο βήμα ο κ. Βαφειάδης, αφού πρώτα ο Προέδρος κ. Νικόλαος Καλαμάρης χαιρέτησε τους παρευρισκόμενους Αρχιερείς και τους θεσμικούς εκπροσώπους που παρίσταντο εντός της αιθούσης.
Ακολούθως αναφέρθηκε με λόγια εγκαρδιότητας προς τον κ. Βαφειάδη και την αλεξανδρινή αποστολή που την απάρτιζαν – προεξάρχοντος του Προέδρου – ο Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας κ. Δημήτριος Κάβουρας, ο Κοινοτικός Επίτροπος κ. Βασίλειος Ζουές, συνοδευόμενος από τη σύζυγό του και Γενική Γραμματέα της ΕΚΚ, κα. Βίλλυ Πολίτη, Ζουέ και ο αρχισυντάκτης του «Αλεξανδρινού Ταχυδρόμου» κ. Γρηγόρης Χαλιακόπουλος. Υπενθύμισε σε όλο το ακροατήριο τις αρμονικές και ένθερμες σχέσεις που έχουν δημιουργηθεί μεταξύ των δύο Κοινοτήτων και στη συνέχεια με την ξεχωριστή ευγένεια που χαρακτηρίζει τους Κωνσταντινουπολίτες, παρέδωσε τη σκυτάλη στον τιμώμενο διαλέκτη. Ο Πρόεδρος της Ε.Κ.Α. κ. Ανδρέας Βαφειάδης, προσφωνώντας τους επίσημους θεσμικούς εκπροσώπους, ανέπτυξε με σαφήνεια την τεκμηριωμένη ομιλία του, την οποία παραθέτουμε στο σύνολό της, κάτωθι:
«Αποτελεί μεγάλη και ξεχωριστή τιμή, τόσο για μένα όσο και για τους συναδέλφους μου Κοινοτικούς Επιτρόπους το γεγονός ότι βρισκόμαστε σήμερα μαζί σας σ΄ αυτή την ξεχωριστή εκδήλωση της ιστορικής Κοινότητας Κωνσταντινουπολιτών Νεοχωρίου. Ως Προέδρος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας αισθάνομαι την ανάγκη και την υποχρέωση, να σας μεταφέρω τους θερμούς χαιρετισμούς της Παροικίας των Αιγυπτιωτών Ελλήνων αλλά και όλων όσων ζουν στην ιστορική χώρα του Νείλου. Επίσης να σας εκφράσω τις ευχαριστίες μας γιατί με την πρόσκλησή σας αυτή, τιμάτε όχι μόνο εμάς αλλά και όλους τους Έλληνες της Αιγύπτου. Ιδιαίτερα όμως θα ήθελα να ευχαριστήσω τον πρώην Πρόεδρο της Κοινότητάς σας, τον αγαπητό φίλο κ. Λάκη Βίγκα, με τον οποίο γνωριστήκαμε κατά την επίσκεψή του στην Αλεξάνδρεια, όταν τιμήθηκε από τον Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ. Θεόδωρο Β΄. Τότε δημιουργήθηκε η αρχή μιας εξαίρετης φιλίας καθώς διαπιστώσαμε όλοι μας την αγάπη του κ. Λάκη Βίγκα για τον απανταχού Ελληνισμό, αλλά και την ξεχωριστή πνευματική αντίληψη που διαθέτει για μια σειρά ζητημάτων που αφορούν το μέλλον και των δύο παροικιών μας. Και αυτή η συνεργασία καθώς και η αλληλεπίδραση που έχουμε μεταξύ μας, είναι ιδιαίτερα σημαντική γιατί ωφεληθήκαμε πολύ απ΄ τις απόψεις του τις ιδέες του και την σύγχρονη αντίληψη που έχει για την διατήρηση και ύπαρξη των ιστορικών μας κοινοτήτων.
Επίσης ιδιαίτερες ευχαριστίες θέλω να εκφράσω και προς τον νυν Πρόεδρο κ. Νικόλαο Καλαμάρη, όπως και προς όλους τους Προέδρους των Κοινοτήτων της Πόλης και τα αξιότιμα μέλη της Ελληνικής Παροικίας. Άλλωστε το θέμα της ομιλίας μου ο Κωνσταντίνος Καβάφης ισοδυναμεί με ένα παγκόσμιο σύμβολο υψηλής πνευματικότητας που συνδέει τις δύο Μητροπόλεις του Ελληνισμού την Κωνσταντινούπολη και την Αλεξάνδρεια. Δυο τόποι του Ελληνισμού όπου επάνω τους έχει στηριχθεί το μεγαλύτερο ιστορικό παρελθόν του Γένους μας. Ένας ποιητής που γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια αλλά με καταγωγή την Κωνσταντινούπολη ενώ στη συνέχεια κυριάρχησε στον κόσμο του πνεύματος. Εμείς στην Αλεξάνδρεια ισχυριζόμαστε το εξής: Μπορεί ο Μέγας Αλέξανδρος να θεμελίωσε την Αλεξάνδρεια στη γη… όμως ο Κωνσταντίνος Καβάφης την ανέβασε με τον Πήγασο της Ποίησης στα ύψη της οικουμένης. Διόλου τυχαίο ότι στο αυτοβιογραφικό του σημείωμα ξεκινά ως εξής: «Είμαι Κωνσταντινουπολίτης την καταγωγήν, αλλά εγεννήθηκα στην Αλεξάνδρεια σ’ ένα σπίτι της οδού Σερίφ» και παρακάτω «Στην εφηβικήν μου ηλικίαν κατοίκησα υπέρ τα δύο έτη στην Κωνσταντινούπολη» Ο δικός μας Κωνσταντίνος Καβάφης… ο δικός σας… και στη συνέχεια όλου του ανθρώπινου πνεύματος… γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου στις 29 Απριλίου 1863. Ήταν το ένατο και τελευταίο παιδί του μεγαλέμπορου βαμβακιού Πέτρου – Ιωάννου Καβάφη, με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη.
Τα πρώτα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στη γενέτειρά του, στην αριστοκρατική οδό Σερίφ… μέσα σ’ ένα πλούσιο περιβάλλον. με Γάλλο παιδαγωγό και Αγγλίδα τροφό. Με τον θάνατο του πατέρα του το 1870 αρχίζει η παρακμή της οικογένειάς του. Δύο χρόνια αργότερα, η μητέρα του Χαρίκλεια Καβάφη (το γένος Φωτιάδη)… υποχρεώνεται να φύγει από την Αλεξάνδρεια και να μετακομίσει με τα παιδιά της, πρώτα στο Λονδίνο και μετά στο Λίβερπουλ. Στα έξι χρόνια της διαμονής του στην Αγγλία… ο νεαρός Κωνσταντίνος θα μάθει σε βάθος την Αγγλική γλώσσα και θα καλλιεργήσει την έμφυτη ροπή του προς τα γράμματα. Το 1878 η οικογένειά του αντιμετωπίζει εκ νέου οικονομικά προβλήματα… εξαιτίας της Κρίσης του 1873… κι έτσι επιστρέφει στην Αλεξάνδρεια. Ο δεκαπενταετής Κωνσταντίνος μελετά κατ’ οίκον και το 1881 σπουδάζει στο Εμπορικό Λύκειο «Ερμής»… ενώ τον επόμενο χρόνο, η οικογένειά του θα μετακομίσει εκ νέου… αυτή τη φορά στην Κωνσταντινούπολη, εξαιτίας των εθνικιστικών ταραχών στην Αίγυπτο… που καθιστά επισφαλή τη θέση των Ευρωπαίων. Ο αγγλικός στόλος βομβαρδίζει την Αλεξάνδρεια και η οικία Καβάφη καταστρέφεται ολάκερη.
Την περίοδο της παραμονής του στην Πόλη… εκδηλώνονται οι πρώτες συστηματικές προσπάθειές του στην ποίηση. Η ατμόσφαιρα και το τοπίο της φαίνεται να τον εμπνέουν… και αυτό διαπιστώνεται στα ποιήματά του εκείνης της εποχής. Άλλωστε ποιος άνθρωπος των γραμμάτων και των τεχνών… δεν εμπνέεται από την Βασιλεύουσα; Την Πόλη της ιστορίας και του Ελληνισμού; Τελικά τον Οκτώβριο του 1885… ο Καβάφης επιστρέφει στην Αλεξάνδρεια, μαζί με τη μητέρα του και τα δυο αδέλφια του, Αλέξανδρο και Παύλο. Μία από τις πρώτες αποφάσεις του είναι να αποκτήσει την ελληνική υπηκοότητα. Αρχίζει να εργάζεται πρώτα ως δημοσιογράφος και στη συνέχεια ως μεσίτης στο Χρηματιστήριο Βάμβακος. Το 1889 προσλαμβάνεται στην Υπηρεσία Αρδεύσεων… όπου σήμερα στον χώρο εκείνο λειτουργεί το Ξενοδοχείο Μετροπόλ… και θα παραμείνει ως υπάλληλος μέχρι και το 1922. Το 1899 φεύγει από τη ζωή η μητέρα του Χαρίκλεια… την οποία υπεραγαπούσε… γεγονός που τον τσακίζει ψυχολογικά καθώς είχαν προηγηθεί οι θάνατοι του παιδικού του φίλου Μικέ Ράλλη, του αδελφού του Πέτρου-Ιωάννη και του παππού του Γεωργάκη Φωτιάδη. Έρχεται όμως η χρονιά του 1902 και ταξιδεύει για πρώτη φορά στην Ελλάδα και συγκεκριμένα την Αθήνα… όπου γνωρίζεται με τους ομοτέχνους του Γρηγόριο Ξενόπουλο και Ιωάννη Πολέμη. Σε μια επιστολή του αναφέρει ότι στην Αθήνα αισθανόταν… όπως ένας πιστός που πηγαίνει προσκυνητής στη Μέκκα.
Ακριβώς όπως αισθάνονται όλοι σήμερα… όταν επισκέπτονται την Αλεξάνδρεια για να επισκεφθούν την οικία του… να κοινωνήσουν με τα αποστάγματα της ποίησής του… να ταξιδέψουν στη θάλασσα που ατένιζε από την εταιρεία Αρδεύσεων ο ποιητής του Ελληνισμού και της παγκόσμιας εμβέλειας. Τον Δεκέμβριο του 1907 εγκαθίσταται στο σπίτι της οδού Λέψιους 10… όπου και θα περάσει το υπόλοιπο της ζωής του, δημιουργώντας το σημαντικότερο τμήμα του έργου του. Το διαμέρισμά του στον δεύτερο όροφο… θα αποτελέσει με τον καιρό… τον συνήθη τόπο συνάντησής του με λογίους της Αλεξάνδρειας… αλλά και με επισκέπτες του από την Ελλάδα. Η μη συνήθης εκδοτική τακτική του… κάποιες ιδιορρυθμίες του χαρακτήρα του, όπως τις κατέγραφαν όσοι τον είχαν συναναστραφεί… και οι πάντα αιχμηρές αναφορές του σε πρόσωπα λογοτεχνών και σε βιβλία… άρχισαν να δημιουργούν μια αύρα θρύλου γύρω από το άτομό του. Η δημόσια εικόνα του απέκτησε έντονα… σε κάποιες περιπτώσεις και παραμορφωτικά – χαρακτηριστικά από τις περιγραφές γνωστών συγγραφέων και ποιητών… Ελλήνων και ξένων, που τον επισκέφτηκαν, όπως ο Νίκος Καζαντζάκης, η Μυρτιώτισσα (κατά κόσμο Θεώνη Δρακοπούλου) , ο Κώστας Ουράνης, ο E.M.Forster και άλλοι φίλοι (κάποτε και εχθροί) του έργου του.
Αυτοί και πολλοί άλλοι… κατέγραψαν τις συζητήσεις τους με τον Καβάφη και τις μετέδιδαν προφορικώς ή γραπτώς. Από αναμεταδόσεις ιδιωτικών συνομιλιών αυτού του τύπου, καθώς και από αποσπάσματα σχετικών συνεντεύξεων… προέκυψε και η δημόσια ανταλλαγή εκατέρωθεν αρνητικών σχολίων μεταξύ Κωστή Παλαμά και Καβάφη… σε μια εποχή κατά την οποία η καβαφική ποίηση είχε αρχίσει να κλονίζει την παντοκρατορία του Παλαμά. Κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα… παράλληλα με τις εμπορικές και οικονομικές δραστηριότητες των Ελλήνων της Αιγύπτου… είχε αναπτυχθεί στην Αλεξάνδρεια και στο Κάϊρο αξιόλογη πνευματική και καλλιτεχνική κίνηση… με κύρια έκφραση τις εκδόσεις κάθε είδους εντύπων και βιβλίων. Η ιδιομορφία της ποίησής του, οι ιδιορρυθμίες του χαρακτήρα του και η μονήρης ζωή του στο διαμέρισμα της οδού Λέψιους… χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και χωρίς τηλέφωνο… συνιστούσαν μια εξαιρετική περίπτωση που παρέκκλινε από τα συνήθη πρότυπα. Με αργούς αλλά σταθερούς ρυθμούς η ποίηση του άρχισε να εξαπλώνεται… τόσο στις παροικίες της Αιγύπτου όσο και στον κυρίως ελληνικό χώρο… και να αποκτά πιστούς θαυμαστές, αλλά και φανατικούς πολέμιους.
Η συνολική ποιητική παραγωγή του έχει ταξινομηθεί εκ των υστέρων σε τέσσερις κατηγορίες: τα 154 ποιήματα του όσα δηλαδή δημοσίευσε ο ίδιος ο Καβάφης… τα «Αποκηρυγμένα» της πρώτης περιόδου του… τα «Κρυμμένα» που δεν δημοσιεύτηκαν μέχρι τον θάνατό του… και τα «Ατελή», ανολοκλήρωτα σχεδιάσματα ποιημάτων. Το 1930 αρχίζει να υποφέρει από τον λάρυγγά του. Οι γιατροί διαπιστώνουν καρκίνο. Ο Καβάφης δεν μπορεί να μιλήσει και το 1932 υποβάλλεται σε τραχειοτομία στην Αθήνα. Το 1933 επιστρέφει στην Αλεξάνδρεια, με την υγεία του διαρκώς να χειροτερεύει. Τον Απρίλιο του ιδίου έτους, εισάγεται στο Ελληνικό Νοσοκομείο της Αλεξάνδρειας, όπου και θα αφήσει την τελευταία του πνοή στις 29 Απριλίου, σε ηλικία 70 ετών. Θα ταφεί στον οικογενειακό τάφο των Καβάφηδων στο Ελληνικό Κοιμητήριο του Σάτμπι. Σήμερα όμως παριστάμεθα εδώ… όχι μόνο για να τιμήσουμε τον Κωνσταντίνο Καβάφη… αλλά για να τον συναντήσουμε ξανά μέσα από το πνεύμα του, να νιώσουμε τη φωνή του να μας μιλά, να τον ακούσουμε να ψιθυρίζει τις αλήθειες που άγγιξαν γενιές και γενιές.
Ο Καβάφης δεν ήταν απλώς ένας ποιητής. Ήταν ένας ακούραστος παρατηρητής της ανθρώπινης ψυχής… ένας άνθρωπος που κοίταξε τη ζωή κατάματα, χωρίς ωραιοποιήσεις. Μίλησε για τις ήττες μας, τις μικρές και μεγάλες προσδοκίες μας… τις στιγμές της αυτογνωσίας, όταν αναμετριόμαστε με τον ίδιο μας τον εαυτό. Και το έκανε με έναν τρόπο που μοιάζει να μας διαβάζει από μέσα. Πόσο αληθινός ακούγεται όταν λέει: «Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι να ‘ναι μακρύς ο δρόμος». Μας δίδαξε πως η αξία βρίσκεται στο ταξίδι, όχι στον προορισμό. Πως κάθε εμπειρία, κάθε δυσκολία, κάθε πάθος ή λάθος… χτίζει τον άνθρωπο που τελικά γινόμαστε. Μέσα από τους στίχους του… ο Καβάφης γίνεται ο καθρέφτης μας. Γινόμαστε όλοι εμείς οι Αντώνιοι που αποχαιρετούμε την Αλεξάνδρεια που χάνουμε. Είμαστε οι ψυχές που μένουν εγκλωβισμένες σε αόρατα τείχη. Είμαστε, όμως και αυτοί… που ανακαλύπτουν την ομορφιά της στιγμής, της πιο ανθρώπινης και τρυφερής αλήθειας. Κι αν σήμερα τον θυμόμαστε με συγκίνηση… είναι γιατί δεν μας άφησε μόνο ποίηση. Μας άφησε ένα φως! Ένα φως που μας ψιθυρίζει πως η ζωή, με τις χαρές και τις λύπες της, είναι πολύτιμη… ακριβώς επειδή είναι αληθινή! Ας κρατήσουμε λοιπόν τον Καβάφη μέσα μας. Όχι σαν μνήμη του παρελθόντος, αλλά σαν συνοδοιπόρο στη δική μας πορεία. Γιατί, όπως μας δίδαξε… η Ιθάκη πάντα θα μας περιμένει. Κι η αξία θα βρίσκεται πάντα στον δρόμο.
Κυρίες και κύριοι Αξιότιμοι και Αγαπητοί φίλοι Η Αλεξάνδρεια και η Κωνσταντινούπολη μπορεί να είχαν διαφορετική ιστορική διαδρομή μέσα στους αιώνες… αλλά είχαν μια κοινή συνισταμένη! Αυτή… που οδηγούσε στη διατήρηση του ελληνικού πνεύματος και την προβολή του σε παγκόσμιο επίπεδο. Υπήρξαν δύο μητροπόλεις του φωτός και της προόδου! Στην Αλεξάνδρεια είχαμε την τιμή να δημιουργηθεί μια Παροικία μεγάλη… η οποία αριθμούσε χιλιάδες παροίκων… τους οποίους όμως συνέδεε μεταξύ τους μια κοινή μοίρα προέλευσης και καταγωγής. Από την Πόλη και τα παράλια της Μικράς Ασίας… τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου μέχρι και το νοτιότερο άκρο του… πολλοί Έλληνες λόγω συνθηκών των διαφόρων εποχών… εγκαταστάθηκαν στη φιλόξενη χώρα του Νείλου με τους περισσότερους εξ αυτών να ριζώσουν στην Αλεξάνδρεια. Με την παρουσία τους εκεί… βοήθησαν στην αναβάθμιση του ελληνικού πνεύματος… προώθησαν τα ιδεώδη του Ελληνισμού… υπερασπίστηκαν τις αρχές και τις αξίες του ανθρωπισμού… και μαζί με τους ντόπιους Αλεξανδρινούς… δημιούργησαν τη μαγιά για να μπορέσει ο Αιγυπτιωτισμός να αναβαθμιστεί ακόμα περισσότερο και να εμπλουτιστεί με καινούργιες πνευματικές εμπειρίες.
Κατά κάποιος τρόπο… μπορούμε να ισχυριστούμε ότι οι δυο πόλεις με την τεράστια πολιτισμική ιστορία… συνέδραμαν η μια την άλλη καθώς τα Γράμματα, οι Τέχνες, οι Επιστήμες και κυρίως η Θρησκευτική Πίστη… ισχυροποιήθηκαν μέσα από αυτή την αλληλεπίδραση. Γνωρίζουμε όλοι τον υψηλό πολιτισμό και τα επιτεύγματα που είχαν κατορθώσει να έχουν οι Έλληνες της Πόλης και της Μικράς Ασίας, από αρχαιοτάτων χρόνων… με την φιλοσοφία τους, την επιστημονική τους κατάρτιση και τα υψηλά ιδανικά τους… τα οποία παρέμειναν μέσα στον αδηφάγο χρόνο ως σταθερές αξίες μέχρι και σήμερα. Η Αλεξάνδρεια υποδεχόμενη όλους αυτούς τους συμπατριώτες μας… απέκτησε περισσότερη λάμψη…και σήμερα μπορούμε με κάθε ειλικρίνεια να πούμε… ότι ο Ελληνισμός της Αιγύπτου οφείλει πολλά στον Ελληνισμό της Πόλης, της Μικράς Ασίας και των Νήσων του Αιγαίου. Επομένως είμαστε δύο πόλεις αδελφές ιστορικά και συναισθηματικά… παρότι οι ελληνικοί πληθυσμοί και των δυο μας πόλεων… βρίσκονται σήμερα στα χαμηλότερα επίπεδα. Όμως η ανάγκη να διατηρήσουμε τις μνήμες μας και τις παρακαταθήκες των προγόνων μας… βρίσκονται στα υψηλότερα επίπεδα… καθώς όσοι λιγότεροι μένουμε, τόσο οι υποχρεώσεις και τα καθήκοντά μας αυξάνονται.
Αγαπητοί φίλοι… Πριν ολοκληρώσω την ομιλία μου…θα ήθελα να σας μεταφέρω νοερά στα δικά μας μέρη… στην δική μου πατρίδα και των συναδέλφων μου. Η Αλεξάνδρεια η γενέτειρά μας… μπορεί να λάμπει απ΄ την φήμη του Καβάφη, αλλά υπάρχει και μια άλλη συνισταμένη του αλεξανδρινού πολιτισμού. Και αυτοί αφορά τους ζώντες Αλεξανδρινούς… μέσα απ αυτά που κληρονομήσαμε απ΄ τους Μεγάλους Ευεργέτες προγονούς μας… τα σχολεία μας, τις εκκλησίες μας, τα ιδρύματά μας, και τα ιστορικά κληροδοτήματά μας. Βασικός μου στόχος… τόσο δικός μου όσο και των συναδέλφων μου… είναι να κατορθώσουμε να δώσουμε προοπτική στην Ελληνική Κοινότητα έτσι ώστε το χαμηλό πληθυσμιακά μέγεθος των Ελλήνων στην Αλεξάνδρεια να μην αποδυναμώσει ψυχολογικά την παροικία μας. Η ιστορία των Αιγυπτιωτών είναι σπουδαία και η παρουσία του Ελληνισμού διαχρονική. Αλίμονο αν παραδώσουμε τα «όπλα» σε μια εποχή… κατά την οποία η ελληνική διασπορά σε παγκόσμιο επίπεδο αντιμετωπίζει προβλήματα. Θέλουμε να συνεχιστούν τα ήθη μας οι παραδόσεις μας οι μύθοι που μας έπλασαν και οι ιστορίες που μας μεγάλωσαν. Δίχως ελπίδα δεν οδηγείται ο άνθρωπος πουθενά. Αυτή την ελπίδα επιθυμώ να απλώσω στις καρδιές, τις ψυχές και τη σκέψη, των συμπαροίκων μου και όχι μόνο. Μπορεί να έχουμε μείνει λίγοι στην παροικία μας… αλλά σεβόμαστε το παρελθόν μας και γι΄ αυτό απαιτείται να έχουμε παρόν και μέλλον! Επομένως δεν έχουμε άλλη επιλογή απ΄ το να δώσουμε αυτό τον αγώνα… και το γεγονός ότι σήμερα βρίσκομαι ανάμεσά σας… αυτό μου δίνει δύναμη κουράγιο και ισχυροποιεί την ελπίδα μου πως μαζί μπορούμε οι δύο Μητροπόλεις του Ελληνισμού να τα καταφέρουμε!!! Το ζήτημα δεν είναι πόσοι μείναμε… αλλά τι διατηρούμε! Το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας είναι μια νησίδα της Ορθοδοξίας που εκ των πραγμάτων θα συνεχίσει να υπάρχει και να αποτελεί πόλο έλξης επισκεπτών σε μόνιμη βάση. Το ιστορικό μας Τετράγωνο όπου εκεί βρίσκονται επί δεκαετίες τα σχολεία μας και τα γραφεία μας, καθιστούν τον χώρο αυτό ως τη δεύτερη νησίδα του Ελληνικού Πολιτισμού. Βασικός σκοπός μας είναι να οδηγηθούμε σε κατευθύνσεις που θα παρέχουν ωφελιμότητα και θα προασπίζουν τα συμφέροντα της μικρής μας κοινωνίας. Απλώνουμε τα χέρια στους συμπατριώτες μας της ιστορικής Βασιλεύουσας και σας εκφράζουμε τις βαθιές ευχαριστίες μας αφενός μεν για την τιμή που μας κάνατε και αφετέρου για το γεγονός ότι υπάρχετε ακόμα κι έτσι μας δίνετε δύναμη και κουράγιο να συνταξιδεύουμε με το ίδιο σκαρί του απανταχού Ελληνισμού. Πριν κλείσω την ομιλία μου την ομιλία μου θα ήθελα να σας εκφράσω την χαρά και την τιμή που αισθάνομαι γι αυτή την αρχή που πραγματοποιήθηκε σήμερα, μεταξύ των δύο Κοινοτήτων μας. Η συνεργασία μας πλέον αποτελεί μια παρακαταθήκη για το μέλλον και ένα δεδομένο επάνω στο οποίο θα θεμελιώσουμε τα επόμενα βήματα των αδελφικών μας σχέσεων. Είναι αλήθεια ότι έχουμε μείνει λίγοι και στις δυο ιστορικές πόλεις του Ελληνισμού και της ορθοδοξίας. Όμως η γνωριμία που επήλθε μεταξύ των Παροικιών μας καθιστά το έργο μας πιο εύκολο γιατί προσδίδει σε όλους μας ελπίδα, κουράγιο, δύναμη και αισιοδοξία ότι όλοι μαζί ως ένας Άνθρωπος μια οικογένεια, θα καταφέρουμε να συνεργαζόμαστε για το καλό και την προοπτική των Κοινοτήτων μας. Σας ευχαριστώ»
Θερμότατη η αποδοχή των ειπωθέντων δια στόματος κ. Βαφειάδη, ο δε αντίκτυπος που είχε στο ακροατήριο από την τεκμηριωμένη ομιλία του, επιβραβεύτηκε με το συνεχές και δυνατό χειροκρότημα σφραγίζοντας την επιτυχημένη διάλεξη με τον καλύτερο τρόπο. Σειρά είχε η κα. Υβόννη Βίγκα – κόρη του κ. Παντελεήμονα Βίγκα – με το αρχοντικό της χαμόγελο να μεταφράσει εις την τουρκική, τον λόγο του κ. Βαφειάδη, εισπράττοντας και αυτή το γενναιόδωρο χειροκρότημα του κοινού. Με τα χαμόγελα της ικανοποίησης να απλώνονται σε διοργανωτές, προσκεκλημένους και παρευρισκόμενους, ήρθε και η στιγμή της ψυχαγωγίας. Κι έτσι βάσει του προγράμματος, δύο δεινοί καλλιτέχνες προσέφεραν με τις θεσπέσιες νότες τους, την αναγκαία μουσική ευφορία με τα επιλεγμένα άσματα που τραγούδησαν στην κατάμεστη αίθουσα. Με το πέρας της εκδήλωσης και τα χαμόγελα διάπλατα στα πρόσωπα των παρισταμένων, συνεχάρησαν όλοι τον Πρόεδρο της Ε.Κ.Α. κ. Βαφειάδη για την κατατοπιστική και εμπεριστατωμένη ομιλία του. Ακολούθησαν τα συγχαρητήρια και προς τους δυο καλλιτέχνες, καθώς και αυτοί προσέδωσαν στο όλο τελετουργικό της επετειακής μνήμης, την καλλιτεχνική χροιά που απαιτούσε η εορτή.
******
ΤΟ ΔΕΙΠΝΟ ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
Και ως είθισται, όλα τα καλά στη ζωή πρέπει να κλείνουν και καλά. Γι΄ αυτό η Κοινότητα Νεοχωρίου προσκάλεσε άπαντες να παρευρεθούν στην αίθουσα του Αγίου Νικολάου Νεοχωρίου, όπου εκεί πραγματοποιήθηκε δείπνο με επίσημους προσκεκλημένους την αλεξανδρινή αποστολή. Ακούστηκαν όμορφα λόγια απ΄ όλες τις πλευρές. Εκατέρωθεν ειπώθηκαν ευχές, εκφράστηκαν αμοιβαίες υποσχέσεις για περαιτέρω συνεργασία και επιβεβαιώθηκε για ακόμα μια φορά ότι αρκεί και μόνο μια συνάντηση – όπως αυτή του κ. Παντελεήμονα Βίγκα, όταν το 2022 περικοσμήθηκε από τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας, και συναντήθηκε τότε, με τον Πρόεδρο της Ε.Κ.Α. – για να θεμελιωθεί η βάση μιας αδελφικής πλέον συνεργασίας. Αυτή που εμπράκτως αποτυπώθηκε το Σάββατο της 26ης Απριλίου 2025, στην Κοινότητα Νεοχωρίου Κωνσταντινούπολης.
Ο Προέδρος κ. Ανδρέας Βαφειάδης προσέφερε αναμνηστικά δώρα τιμής και εκτίμησης προς τον Πανιερώτατο Μητροπολίτη Φαναρίου κ. Αγαθάγγελο, Γενικό Διευθυντή της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, στον Μητροπολίτη Κυδωνίων κ. Αθηναγόρα, στον Άρχοντα και πρώην Πρόεδρο κ. Παντελεήμονα Βίγκα, τον νυν Πρόεδρο κ. Νικόλαο Καλαμάρη, την Πρόεδρο της Κοινότητας Αγίου Νικολάου κα. Παρασκευή – Ρέα Καλφάογλου, τον Πρωτοπρεσβύτερο κ. Κωνσταντίνο Βαρθολομαίο – Γενικό Αρχιερατικό Επίτροπο, ο δε κ. Νικόλαος Καλαμάρης, προσέφερε αντιστοίχως δώρο ενθύμησης και ομογάλακτης αγάπης στον Πρόεδρο κ. Ανδρέα Βαφειάδη καθώς και στην παρευρισκόμενη Γενική Γραμματέα της Ε.Κ.Κ. – κας Βίλυς Ζουέ, εις ενθύμηση της παρουσίας της στην όμορφη αυτή εκδήλωση των δύο Κοινοτήτων Αλεξανδρείας και Νεοχωρίου.
Ευχάριστο σκηνικό, όταν οι σαράντα νέοι, τής εξ Αθηνών Ιερατικής Σχολής, εκτός από το “Χριστός Ανέστη” που έψαλλαν, τραγούδησαν όμορφα ελληνικά άσματα, ανυψώνοντας την ευωχία όλων σε άλλα επίπεδα. Επιπροσθέτως να αναφέρουμε την χαρούμενη στιγμή κατά την οποία δύο εορτάζοντες τα γενέθλιά τους, έσβησαν τα κεριά στις τούρτες τους και προσέφεραν γευστικές απολαύσεις στο τέλος του εξαιρετικού δείπνου! Τόσο ο Πρόεδρος κ. Βαφειάδης, όσο και τα υπόλοιπα μέλη της αλεξανδρινής αποστολής, αποχώρησαν βαθύτατα συγκινημένοι ευχαριστώντας ενθέρμως τον κ. Παντελεήμονα Βίγκα, τον κ. Νικόλαο Καλαμάρη και όλους όσους τους υπεδέχθησαν, τους τίμησαν και τους προσέφεραν την αγάπη τους κατά την παραμονή τους στην Πόλη του Πόλεων.
Η γενναιόδωρη φιλοξενία που προσέφερε η Ελληνική Κοινότητα Νεοχωρίου Κωνσταντινουπόλεως, στην αποστολή της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας, συμπεριλάμβανε και την επίσκεψη στην Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης, η οποία εδράζεται στο ομώνυμο νησί.
Ξεχωρίζει εκ του μακρόθεν, καθώς βρίσκεται σε λόφο που ονομάζεται «λόφος της Ελπίδας» και απέχει μία περίπου ώρα με πλοίο από την ακτή της Πόλης. Στον τόπο των εγκαταστάσεων της Σχολής, θαυμάσαμε την Μονή της Αγίας Τριάδος, που ιδρύθηκε κατά την περίοδο των βυζαντινών χρόνων. Το πρωί του Σαββάτου επιβιβαστήκαμε στο καραβάκι για την Χάλκη, υπό την ευγενή καθοδήγηση του αγαπητού μας φίλου και «φύλακα αγγέλου» μας, κ. Μιχάλη Χανούτογλου, Επιτρόπου Εκκλησιών της Κοινότητας.
Διασχίζοντας την θάλασσα του Μαρμαρά για τα Πριγκηποννήσια, ο αγέρας, τα κρωξίματα των γλάρων και ο ανοιξιάτικος ήλιος, φλέρταραν με το μυαλό και τις αισθήσεις μας, δημιουργώντας το προανάκρουσμα για όσα όμορφα θα βιώναμε στη νήσο Χάλκη. Με δύο μίνι ηλεκτρικά ταξί, φθάσαμε στην ξακουστή Σχολή όπου εκεί μας υποδέχθηκε ο Αρχιμανδρίτης κ. Αγαθάγγελος Σίσκος, που υπηρετεί ως κληρικός στην ιστορική Χάλκη Σχολή και με ευγένεια και ιδιαίτερο ενδιαφέρον φρόντισε να μας ξεναγήσει, με παράλληλη ενημέρωση για όλο το ιστορικό του σημαντικού χώρου της Ορθοδοξίας.
Μάθαμε λοιπόν πως: « η ανοικοδόμηση και ανασύσταση της Μονής συνδέεται με τους Οικουμενικούς Πατριάρχες Μέγα Φώτιο, Μητροφάνη Γ´ και Γερμανό Δ´. Ο τελευταίος, επισκέφθηκε τη Μονή το 1842, είδε κατεστραμμένες και ερειπωμένες τις εγκαταστάσεις της και αφού έλαβε τη σχετική άδεια από τις τουρκικές αρχές προχώρησε σε ανίδρυση και ανοικοδόμησή της. Την 1η Οκτωβρίου του 1844 με ειδική τελετή επαναλειτούργησε η Ιερά Μονή, ταυτόχρονα όμως και η Θεολογική Σχολή. Η δε σημερινή μορφή, τόσο της Ιεράς Μονής όσο και της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, οφείλεται στην προσφορά του μεγάλου ευεργέτη Παύλου Σκυλίτση Στεφάνοβικ που ανέθεσε στον αρχιτέκτονα Περικλή Φωτιάδη την οικοδόμηση των νέων εγκαταστάσεών σε σχήμα Π».
Η όλη ξενάγηση μετά των ειδικών πληροφοριών, μας προσέφερε ξεχωριστή γνώση και αποτέλεσε για όλους μας ένα δυνατό μάθημα ιστορίας, μέσω των πληροφοριών που μας εξέθετε ακούραστα ο Πατέρας Αγαθάγγελος. «Η Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης ιδρύθηκε για να καλύψει τὶς εκπαιδευτικές ανάγκες της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως και της Ορθοδοξίας γενικότερα. Τὸ 1971 ἡ Σχολή έκλεισε, με νόμο της τουρκικής κυβερνήσεως που απαγόρευσε τη λειτουργία ιδιωτικών ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Στις εγκαταστάσεις της προσέρχονται προσκυνηματικά οι ορθόδοξοι και οι φίλοι της Ορθοδοξίας, η δε βιβλιοθήκη της θεωρείται μία από τις πιο πλούσιες στον κόσμο σε παλαιότυπα και σπάνια βιβλία της. Έχει την αρχή της στους βυζαντινούς χρόνους, αφού πολλά από τα χειρόγραφά της προέρχονται από την εποχή του Θεόδωρου Στουδίτη, του ιερού Φωτίου και της Αικατερίνης της Κομνηνής. Κύριος διοργανωτής και θεμελιωτής της βιβλιοθήκης, πριν ακόμη υπάρξει ἡ Σχολή, υπήρξε ὁ πατριάρχης Μητροφάνης Γ´ και είναι εκείνος που μεταξύ άλλων δώρισε και 300 σπάνια χειρόγραφα, πολλά από τα οποία σώζονται σήμερα στην Αίθουσα Χειρογράφων της Πατριαρχικής Βιβλιοθήκης».
Περιδιαβαίνοντας όλους τους χώρους της Σχολής η συγκίνηση άγγιξε σε μεγάλο βαθμό τον εσώτερο κόσμο μας! Μεταφερθήκαμε νοερά στην εποχή των Μεγάλων Διδασκάλων καθώς υποδυόμασταν τους τότε μαθητές στα θρανία, οι οποίοι διδάσκονταν πατρολογία, γλώσσες, ιστορία, χημεία, θεολογία και άλλες επιστήμες. Η Σχολή, ως γνωστό, λειτουργούσε με τη μορφή μοναστικής αδελφότητας σε τόπο γαλήνης και ησυχίας, σε πατριαρχική Μονή και μακριά από τον θόρυβο της πόλεως. Είχε μια έντονη ακαδημαϊκή και εκκλησιαστική ζωή κατά τα πρότυπα των αρχαίων εκκλησιαστικών και θεολογικών Σχολών της Αλεξάνδρειας, της Αντιόχειας και της Κωνσταντινουπόλεως. Στη Σχολή προετοιμάζονταν οι σπουδαστές της και καταρτίζονταν στη θεολογική επιστήμη και την εκκλησιαστική τάξη. Ἡ Σχολή υπηρετούσε και κάλυπτε τις επιστημονικές και ιερατικές ανάγκες του Οικουμενικού Πατριαρχείου, αλλά και των άλλων Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών. Ο σημερινός Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος και το σύνολο των συνοδικών αρχιερέων, πλήθος διαπρεπών ιεραρχών στην Ελλάδα και το εξωτερικό καθώς και σεβαστός αριθμός πανεπιστημιακών καθηγητών είναι απόφοιτοι ή προέρχονται από τη Σχολή της Χάλκης.
Με την ολοκλήρωση της ξενάγησης και κυρίως της ενημέρωσης, ο καφές με το πολίτικο λουκούμι και το δροσερό νερό, λειτούργησε σαν «Μάννα» εξ ουρανού.
Ο Πρόεδρος της ΕΚΑ κ. Ανδρέας Βαφειάδης, προσέφερε αναμνηστικό δώρο στον φιλόξενο “οικοδεσπότη” της Σχολής, ενώ ο αρχισυντάκτης του “Αλεξανδρινού Ταχυδρόμου” τού προσέφερε το τελευταίο ένυπο της κοινοτικής εφημερίδας. Κατά την επιστροφή μας στην Κωνσταντινούπολη με το ίδιο καραβάκι, δεν μπορούσε παρά να έχει εντυπωθεί στο μυαλό και στο “Είναι” όλων μας, το μεγαλείο και η αίγλη της Σχολής των Ρωμιών, που με τόσο σεβασμό, ευγένεια και ζέση, μας κατέστησε κοινωνούς του ιστορικού παρελθόντος των σχολαρχών και μαθητών της, ο αγαπητός Αρχιμανδρίτης κ. Αγαθάγγελος.
Και όλα αυτά είχαμε την τύχη να τα γνωρίσουμε, ένεκα της προσκλήσεως του Άρχοντα και Επίτιμου Προέδρου κ. Παντελεήμονα Βίγκα, του νυν Προέδρου κ. Νικολάου Καλαμάρη και του ακάματου συνοδού μας, κ. Μιχάλη Χανούτογλου, Επιτρόπου Εκκλησιών της Κοινότητας Νεοχωρίου, καθώς και όλων των αξιότιμων μελών αυτής.
Με καταγωγή από την Αργεντινή, υπήρξε από το 2013 έως σήμερα ο 266ος Πάπας και ο πρώτος ηγέτης της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας από τη Λατινική Αμερική.
***
Με τον Πάπα Πάπα Φραγκίσκο, είχε συναντηθεί την 21η Ιανουαρίου 2023, ο δικός μας Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος Β΄, στον οποίο παρουσίασε το πολυμερές ιεραποστολικό και ανθρωπιστικό έργο που αναπτύσσει το παλαίφατο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας σε ολόκληρη την Αφρικανική ήπειρο, τα αντικειμενικά προβλήματα, ως και τα αναφυόμενα σε αυτό προσκόμματα.
***
Η ακριβής ημερομηνία της κηδείας του εκλιπόντα ποντίφικα θα αποφασιστεί από την ολομέλεια των καρδιναλίων. Το ανώτατο όριο για την τέλεσή της, πάντως, το οποίο τίθεται από το τελετουργικό, είναι εννέα ημέρες μετά τον θάνατο του Αγίου Πατέρα των Καθολικών.
Όσο για το κονκλάβιο των καρδιναλίων, αρμόδιο για την εκλογή του νέου ποντίφικα, συνήθως συνέρχεται εντός τριών εβδομάδων από την ημέρα του θανάτου του πάπα και έχουν δικαίωμα να λάβουν μέρος σε αυτό, οι καρδινάλιοι ηλικίας μέχρι ογδόντα ετών. Στη φάση αυτή είναι 136 και σε ποσοστό 70% είχαν επιλεγεί από τον Φραγκίσκο. Όλες οι σχετικές ψηφοφορίες είναι μυστικές και για την εκλογή του νέου αρχηγού της Καθολικής Εκκλησίας απαιτούνται τα δυο τρίτα των ψήφων.
Σύμφωνα με τους σχολιαστές, το κονκλάβιο που θα συνέλθει τις επόμενες εβδομάδες, πρόκειται να έχει ως κύρια σημεία αναφοράς του την εκκλησιαστική συνοδικότητα και μια ιδιαίτερη ευαισθησία προς περιοχές του πλανήτη μας στις οποίες η ζωή των ανθρώπων περνά καθημερινά από σημαντικές δοκιμασίες. Χώρες και περιοχές που κάποιοι θα αποκαλούσαν «περιφερειακές» και όχι πρωτεύουσας γεωπολιτικής σημασίας οι οποίες, όμως, ήταν στο επίκεντρο της δράσης του Φραγκίσκου.
Από την τριακοστή τρίτη ψηφοφορία του κονκλάβιου, τέλος, σε περίπτωση που δεν έχει ακόμη εκλεγεί ο νέος ποντίφικας, η επιλογή των καρδιναλίων θα περιοριστεί στους δυο υποψήφιους που μέχρι εκείνη την στιγμή θα έχουν λάβει τις περισσότερες ψήφους και ο πάπας θα εκλεγεί με απλή πλειοψηφία.
Η Σταύρωση του Κυρίου συγκλονίζει, μα η Ανάστασή Του γεννά ελπίδα. Εκεί όπου το Θείο Δράμα κορυφώνεται με τον Γολγοθά, η Αναστάσιμη νύχτα δίνει διέξοδο, νόημα και ζωή. Η Ανάσταση δεν είναι μονάχα γεγονός πίστης, αλλά πράξη μεταμόρφωσης. Είναι το κάλεσμα για υπέρβαση, για φως μέσα στο σκοτάδι, για νίκη πάνω στον θάνατο.
Στον καιρό μας, όπου η παγκόσμια κοινωνία ταλανίζεται από δοκιμασίες – πολέμους, φτώχεια, ανασφάλεια και πνευματικό κενό – η Ανάσταση του Ιησού αποκτά νόημα βαθύ και πανανθρώπινο. Διδάσκει ότι μέσα από τη Θυσία, γεννιέται η Ελπίδα. Μέσα από τη Σιωπή του Τάφου, ανθίζει ο Λόγος της Ζωής.
Το Εσώτερο Φως – αυτό που δεν διανέμεται, δεν αγοράζεται, μα κατακτιέται – είναι η ουσία του μηνύματος της Ανάστασης. Γεννιέται από την πίστη, τη συνείδηση, την αλληλεγγύη και την εσωτερική αναζήτηση. Και στην Ορθόδοξη παράδοση, η Ανάσταση δεν είναι απλώς θρησκευτική τελετή – είναι μυστήριο ενότητας.
Στην Αλεξάνδρεια, η νύχτα του Μεγάλου Σαββάτου πλημμύρισε από το κόκκινο χρώμα της αγάπης, της θυσίας και της αναγέννησης.
Ο Ιερός Ναός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου γέμισε το Ελπίδα, καθώς το σκοτάδι μετετράπη σε Ελπίδα μόλις ο Μακαριώτατος Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος Β, εξήλθε της Ωραίας Πύλης κρατώντας το Άγιο Φως αναφωνώντας με συγκίνηση: «Δεύτε λάβετε Φως».
Οι πιστοί προσέτρεξαν να ανάψουν τις λαμπάδες τους, με τα πρόσωπά τους να λάμπουν στην θεία λάμψη που μεταδίδει η καθηλωτική νίκη της Ζωής επί του Θανάτου!
Δίπλα του, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πτολεμαΐδος κ. Παντελεήμων – Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου, ο Πανοσιολογιότατος Αρχιμανδρίτης κ. Δαμασκηνός – Πατριαρχικός Επίτροπος και ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης κ. Ανδρέας, απεικόνιζαν μέσα από τα ευτυχή πρόσωπά τους το μεγαλείο της Αγάπης που εμπεριέχει η Ύψιστη ημέρα της Χριστιανοσύνης.
Κι όταν άπαντες κατευθύνθηκαν στον προαύλιο χώρο του Καθεδρικού Ναού, η συγκίνηση έφθασε στο απόγειο. «Το Χριστός Ανέστη» με τα αναμμένα κεριά της Ανάστασης από τον Προκαθήμενο του Αλεξανδρινού Θρόνου, εισχώρησαν βαθιά στην ψυχή, το μυαλό και την καρδιά μας. Το φιλί της Ανάστασης που έδιναν αδελφωμένοι οι συμπάροικοι της αλεξανδρινής πόλης, ήταν η επιβεβαίωση ότι η Ορθοδοξία και η ουσία της Χριστιανοσύνης αποτελούν ενωτικό παράγοντα και όχι διαχωριστικό στις ζωές των ανθρώπων.
Επάνω στην εξέδρα της Αγάπης οι προαναφερθέντες, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πτολεμαΐδος κ. Παντελεήμων Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου, ο Πανοσιολογιότατος Αρχιμανδρίτης κ. Δαμασκηνός Πατριαρχικός Επίτροπος και ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης κ. Ανδρέας μαζί με τον Πρόεδρο της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας κ. Ανδρέα Βαφειάδη τον Αντιπρόεδρο Α΄ κ. Ιωάννη Παπαδόπουλο, τον Πρόεδρο του ΣΑΕ κ. Κώστα Μιχαηλίδη και τον πρώην Πρόεδρο του ΣΑΕ κ. Φίλιππο Κοσσένα, έλαμπαν απ΄ τη δύναμη και την αίγλη που προσδίδει ο συμβολισμός και η σημειολογία της Ζωής εκ της Αναστάσεως του Κυρίου… και κατ΄ επέκτασιν του Ανθρώπου.
Οι ιεροψάλτες κοι: Αλέξανδρος Μπάσης και Ιωάννης Κούντριας απέδιδαν τους θείους ύμνους στα ουράνια ύψη, που υποχρεώνει η κάθαρση της ψυχής μέσω της λύτρωσης, ενώ το χριστεπώνυμο πλήθος στα σκαλιά του Ναού επαναλάμβανε το «Χριστός Ανέστη».
Μια Ιερή Νύχτα με τον έναστρο αλεξανδρινό ουρανό να λάμπει με την μεταφυσική ομορφιά της πνευματικής Ανάτασης και Ανάστασης!
Παρέστησαν στην Αναστάσιμη Εορτή, ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στην Αλεξάνδρεια κ. Ιωάννης Πυργάκης με σύμπασα την οικογένειά του, και εκ της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας: ο Πρόεδρος κ. Ανδρέας Βαφειάδης, ο Αντιπρόεδρος Α΄ κ. Ιωάννης Παπαδόπουλος μετά της συζύγου του, ο Γενικός Γραμματέας κ. Νικόλαος Κατσιμπρής, ο Αντιπρόεδρος Β΄ κ. Νικόλαος Κόπελος, ο Οικονομικός Επόπτης κ. Εμμανουήλ Τατάκης μετά της συζύγου του, ο Κοινοτικός Επίτροπος κ. Βασίλειος Ζουές μετά της συζύγου του κας Βίλλυς Πολίτη Γενικής Γραμματέως της ΕΚΚ, ο Διευθυντής κ. Γεώργιος Μπούλος μετά της συζύγου του και εργαζόμενοι στην ΕΚΑ.
Από τους αλεξανδρινούς θεσμούς παρέστησαν, η Πρόεδρος του ΕΝΟΑ και Πτολεμαίου Α΄ κα Λιλίκα Θλιβίτου, ενώ εκ των εξ Ελλάδος θεσμών, ο Πρόεδρος του ΣΑΕ κ. Κώστας Μιχαηλίδης με τον πρώην Πρόεδρο κ. Φίλιππο Κοσσένα, και με τα μέλη του ΔΣ καθώς και πολλούς Αιγυπτιώτες δεύτερης και τρίτης γενιάς.
Επίσης παρευερέθησαν: το στέλεχος του Γενικού Προξενείου κ. Θρασύβουλος Μακρής μετά της συζύγου του, το στέλεχος της Πρεσβείας της Ελλάδος στην Αίγυπτο κ. Μιχάλης Μαυρίκος, η Διευθύντρια των Κοινοτικών Ξενών κα Ελένη Άστωρ, ο Έφορος Διοίκησης των Προσκόπων κ. Άρης Μαρκοζάνης, μετά της συζύγου του και άλλοι.
Να σημειωθεί ότι η επί χρόνια εκκλησιαζόμενη στον Ευαγγελισμό κα Κική Βαφειάδη η οποία με τον αείμνηστο σύζυγό της Βύρωνα, καθόντουσαν σταθερά στις ίδιες θέσεις σε κάθε χριστιανική τελετουργία, – όπως είχε αναφέρει πολλάκις ο Μακαριώτατος – παρευρέθη κι εφέτος παρότι προσφάτως αντιμετώπισε πρόβλημα υγείας και απέδειξε ότι η πίστη ενδυναμώνει τον Άνθρωπο ψυχή τε και σώματι!
Να σημειωθεί ότι η επί χρόνια εκκλησιαζόμενη στον Ευαγγελισμό κα Κική Βαφειάδη η οποία με τον αείμνηστο σύζυγό της Βύρωνα, καθόντουσαν σταθερά στις ίδιες θέσεις σε κάθε χριστιανική τελετουργία, – όπως είχε αναφέρει πολλάκις ο Μακαριώτατος – παρευρέθη κι εφέτος παρότι προσφάτως αντιμετώπισε πρόβλημα υγείας και απέδειξε ότι η πίστη ενδυναμώνει τον Άνθρωπο ψυχή τε και σώματι!
Η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας εύχεται Χρόνια Πολλά σε όλους και του χρόνου να εορτάσουμε την Ανάσταση στον ανακαινισμένο Κοινοτικό μας Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου
Κατά την Μεγάλη Εβδομάδα, παρατηρείται μια αυξητική τάση του εκκλησιασμού των πιστών στους ιερούς ναούς της αλεξανδρινής παροικίας. Αυτό συνέβη και την Εβδομάδα των Παθών, της φετινής χρονιάς 2025.
Ακόμα κι αν αυτό δεν ισχύει σε σταθερή βάση, αρκεί για τους εναπομείναντες Αιγυπτιώτες να βλέπουν, έστω το Πάσχα, να γεμίζουν οι ιεροί τους χώροι. Κι αυτό τους δίνει δύναμη καθώς νιώθουν ότι οι δικοί τους άνθρωποι, τους επισκέπτονται και εξακολουθούν να τους θυμούνται παρότι ζουν μακριά από την γενέτειρά τους Αλεξάνδρεια.
Το νιώσαμε όλοι αυτό, όταν ο Καθεδρικός Ιερός Ναός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου κατεκλύσθη από ντόπιους πιστούς, αλλά και περισσότερους ξενιτεμένους.
Αυτή η επιστροφή των δικών μας ανθρώπων, εξαιτίας του ότι «η Πόλις πάντα τους ακολουθεί» μετέδωσε εις το σύνολο των συμπαροίκων μας, την ξεχωριστή ελπίδα πως ακόμα κι αν παραμένουμε στα τείχη ελάχιστοι, το συναίσθημα είναι ισχυρό και η πνευματική επικοινωνία ουδέποτε θα χαθεί.
Κατάνυξη δημιούργησε ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής Θεόδωρος Β΄, στις ψυχές των πιστών στον Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου!
Παντού μέσα στο Ναό, ένιωθες την μορφή της Παναγίας να είναι καθηλωτική. Μεγαλείο προσδίδει στην Μεγάλη Παρασκευή η Θεοτόκος, σαν στέκεται δίπλα στον Εσταυρωμένο, ενώ με την θλίψη της απέραντη επέρχεται η κορύφωση του Θείου Δράματος καθώς η Μάνα κηδεύει τον Υιό της.
Το συγκλονιστικότερο δράμα εμπεριέχεται στην ημέρα αυτή! Γι αυτό και οι μετέπειτα μελωδοί επιχείρησαν με ύμνους υπερβατικούς να περιγράψουν αυτόν τον πόνο. Αν και δύσκολο το εγχείρημα, τα λόγια που εμπνεύσθηκε ο μελωδός του σπουδαιότερου καταγραφέντος ύμνου είναι συγκλονιστικά:
«Αι γενεαί πάσαι, ύμνον τη Ταφή Σου, προσφέρουσι Χριστέ μου. Καθελών του ξύλου, ο Αριμαθείας, εν τάφω Σε κηδεύει. Μυροφόροι ήλθον, μύρα σοι, Χριστέ μου, κομίζουσαι προφρόνως. Δεύρο πάσα κτίσις, ύμνους εξοδίους, προσοίωμεν τω Κτίστη. Ούς έθρεψε το μάννα, εκίνησαν την πτέρναν, κατά του ευεργέτου. Ιωσήφ κηδεύει, συν τω Νικοδήμω, νεκροπρεπώς τον Κτίστην.
Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου Τέκνον, πού έδυ σου το κάλλος; Υιέ Θεού παντάναξ, Θεέ μου πλαστουργέ μου, πώς πάθος κατεδέξω; Έρραναν τον τάφον αι Μυροφόροι μύρα, λίαν πρωί ελθούσαι. Ω Τριάς Θεέ μου, Πατήρ Υιός και Πνεύμα, ελέησον τον κόσμον. Ιδείν την του Υιού σου, Ανάστασιν, Παρθένε, αξίωσον τους δούλους σου».
Ο Μακαριώτατος έμπροσθεν του Επιταφίου, ωσάν μαέστρος μιας θείας ορχήστρας παρότρυνε το χριστεπώνυμο πλήθος να ακολουθήσει να υμνεί «φωναχτά» και όχι «σιωπηλά» τον Ιησού, όπως έπραξαν με το μοιρολόι τους οι γυναίκες που, γονατιστές στο Σταυρό εκφράζουν την απόλυτη ερμηνεία του Πόνου και της Οδύνης.
Ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης κ. Δαμασκηνός – Παριαρχικός Επίτροπος, με τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη κ. Ανδρέα, τους ιεροψάλτες κ. Αλέξανδρο Μπάση και κ. Ιωάννη Κούντρια, ανέσυραν με το «Γλυκύ μου Έαρ» από τα βάθη της συνείδησης εκάστου ημών, τα πλέον κρυφά κι αποσιωπημένα μυστικά της ψυχής μας και τα εναπόθεσαν λυτρωτικά ως δώρα μετανοίας, στη βάση του Σταυρού, να τα νοτίσουν με τα δάκρυά τους οι κλαίουσες γυναίκες, έτσι ώστε να επέλθει η πολυπόθητη κάθαρσή μας.
Αν ο Άνθρωπος δεν αποδεχθεί την ενοχή του για τον Θάνατο του Θεανθρώπου, δεν μπορεί να εισπράξει πνευματικά την Ανάστασή Του.
Γι αυτό και η συγκίνηση των περισσοτέρων – και κυρίως όσων έχουν ενσυναίσθηση και δεν τους ενδιαφέρει μόνο το συμφέρον και ο ακραίος ατομισμός – ήταν μεγάλη, τόσο εντός του Ιερού Ναού όσο και εκτός κατά την Περιφορά του Επιταφίου.
Μια ανατριχίλα διαπέρασε τα κορμιά και το μυαλό των παρισταμένων πιστών, τη στιγμή που ο Μακαριώτατος ομίλησε για το Μαρτύριο της Σταύρωσης. Στο τέλος απευθυνόμενος απ΄ τα σκαλιά του Καθεδρικού Ναού προς τους βουρκωμένους αλεξανδρινούς εξέφρασε τα κάτωθι: «Πρόεδρέ μου [προς τον Πρόεδρο του ΣΑΕ] Εξοχότατέ μου [προς τον Γενικό Πρόξενο] και Πρόεδρέ μου [προς τον Πρόεδρο της ΕΚΑ], εσείς που φυλάτε Θερμοπύλες όπως κι εσείς αγαπητά μου παιδιά που σήμερα είσθε όλοι εδώ για να υμνήσουμε το Θείο Δράμα, μας δίνετε κουράγιο και δύναμη, γιατί μπορεί πολλοί να έχετε φύγει από την Αλεξάνδρεια αλλά στην ουσία δεν έχετε φύγει. Είσθε εδώ μαζί μας. Είναι μεγάλη η χαρά μας που στο ιερό τελετουργικό μας, σας είχαμε μαζί μας. Καλή Ανάσταση παιδιά μου».
Με την ίδια συγκίνηση, κατάνυξη, λύτρωση και συναισθήματα εξανθρωπισμού και βαθύτατης εσωτερίκευσης, τελέσθηκε η Περιφορά του Επιταφίου σε όλους τους Ιερούς Ναούς της Παροικίας μας.
Στην Ιερά Μονή του Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου, ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Ταμιάθεως κ. Γερμανός με την «αρωγή» του αραβόφωνου πατρός Σάμι και των μαθητών της Πατριαρχικής Σχολής «Άγιος Αθανάσιος», επέφεραν πλήθος υψηλών και ευγενών συναισθημάτων προεξαρχούσης της συγκινήσεως. Στο ψαλτήρι ο κ. Ιωάννης Γενειατάκης μαζί με τους αφρικανούς μαθητές, ενέτειναν το συναίσθημα των πιστών.
Στο Παρεκκλήσιο της Αγίας Αικατερίνης εντός του Ελληνικού Τετραγώνου της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας, ο προεξάρχων Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης κ. Δαμασκηνός – Παριαρχικός Επίτροπος με τις ευλογίες του Πατριάρχη, συλλειτούργησε με τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη κ. Ανδρέα, ενώ με την Περιφορά του Επιταφίου που πραγματοποιήθηκε νωρίς, άνοιξαν τον δρόμο των ιερών τελετουργιών της Μεγάλης Παρασκευής.
Οι ιεροψάλτες κ. Αλέξανδρος Μπάσης και κ. Ιωάννης Κούντριας, με τη συνδρομή του Γενικού Προξένου κ. Ιωάννη Πυργάκη, απέδωσαν τους θείους ύμνους με την αυτή ικανότητα που όλοι τους, μας έχουν συνηθίσει.
Στην Ιμβραημία την πάλαι ποτέ ένδοξη συνοικία των Αιγυπτιωτών Ελλήνων, στον Ιερό Ναό των Παμμέγιστων Ταξιαρχών, ο εφημέριος Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης κ. Επιφάνιος, τέλεσε την Περιφορά του Επιταφίου και προσέδωσε το θρησκευτικό χρώμα και την νότα που αρμόζει στην σεβάσμια και άγια ημέρα κατά την οποία κορυφώθηκε το Θείο Δράμα.
Όμως στην Αλεξάνδρεια την πόλη της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού, κάθε Μεγάλη Παρασκευή ο Μακαριώτατος ακολουθεί σιωπηλά ένα δικό του μονοπάτι, θείας κατάνυξης. Επισκέπτεται αθόρυβα τα Ελληνικά Κοιμητήρια και προσεύχεται για τους κεκοιμημένους Αιγυπτιώτες. Εκεί συνομιλεί νοερά με τους αγαπημένους του, που τώρα βρίσκονται στην αγκαλιά του Θεού και επικοινωνεί μαζί τους μέσα απ΄ το Φως που εκπέμπει η Θυσία του Ιησού και το κλάμα των γονατισμένων γυναικών στον Εσταυρωμένο Ιησού.
Έτσι κι εφέτος έπραξε το ίδιο ενώ στη συνέχεια κατευθύνθηκε στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου στο Αμπούκιρ.
Εκεί τον ανέμενε ο Επίτροπος κ, Πέτρος Λούτσης και ο πρώην Αντιπρόεδρος της ΕΚΑ κ. Μιχάλης Αρσλανίδης. Ήταν μια στιγμή κατά την οποία το μέγεθος της Πίστης διασταυρώθηκε με το μέγεθος της Λύτρωσης.
Ο Πατριάρχης και ιεράρχης του ιεραποστολισμού, ανύψωσε με την υποβλητική φωνή του το «ω γλυκύ μου έαρ» στα θεία ύψη. Με την ξεχωριστή και θλιμένη ιερότητα που ταυτίζεται η Μεγάλη Παρασκευή, προσέδωσε στο εκκλησάκι της παράδοσης και της χριστιανοσύνης, την πατριαρχική αίγλη που αρμόζει στον Ιερό Ναό του Προστάτη των Θαλασσών, Άγιο Νικόλαο!
Να υπογραμμιστεί με ζωηρότατα γράμματα, η μεγάλη συνεισφορά του Σώματος Προσκόπων Αλεξανδρείας. Έδωσαν το “παρών” μετά των λυκόπουλων, των οδηγών και των προσκόπων σε όλους τους ναούς και προσέφεραν τον επιπλέον τόνο στο εκκλησιαστικό τελετουργικό της Μεγάλης Παρασκευής, όπως πράττουν σε κάθε εθνική ή θρησκευτική εορτή της Παροικίας!
Τους αξίζουν θερμά συγχαρητήρια!
Την ημέρα του Θείου Δράματος, παρέστησαν είτε άπαξ σε μία Ακολουθία, είτε εκ περιτροπής στο σύνολο των ναών μας, οι κάτωθι θεσμικοί εκπρόσωποι της αλεξανδρινής πόλεως: ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στην Αλεξάνδρεια κ. Ιωάννης Πυργάκης μετά της συζύγου του, κας Κατερίνας Γιδαράκου, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας κ. Ανδρέας Βαφειάδης, ο Γενικός Γραμματέας κ. Νικόλαος Κατσιμπρής, ο Α΄ Αντιπρόεδρος κ. Ιωάννης Παπαδόπουλος, ο Β΄ Αντιπρόεδρος κ. Νικόλαος Κόπελος, ο Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας κ. Δημήτριος Κάβουρας, ο Οικονομικός Επόπτης κ. Εμμανουήλ Τατάκης, ο Διευθυντής κ. Γεώργιος Μπούλος, ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Αιγυπτιωτών Ελλήνων κ. Κώστας Μιχαηλίδης, η Πρόεδρος του ΕΝΟΑ και Πτολεμαίου Α΄ κα Λιλίκα Θλιβίτου, ο πρώην Πρόεδρος του ΣΑΕ κ. Φίλιππος Κοσσένας, ο Γενικός Έφορος Προσκόπων κ. Άρης Μαρκοζάνης, η Έφορος Οδηγών κα. Μαίρη Κάβουρα, ο πρώην Αντιπρόεδρος της ΕΚΑ κ. Μιχάλης Αρσλανίδης, η Διευθύντρια του Αβερωφείου Γυμνασίου Λυκείου κα. Αφροδίτη Πεβερέτου, η Γενική Γραμματέας της Κυπριακής Αδελφότητας κα. Μαίρη Παυλίδη, η διευθύντρια των Κοινοτικών Ξενώνων κα. Ελένη Άστωρ, ο εκπρόσωπος της Κυπριακής Αδελφότητας και Επίτροπος του Αγίου Νικολάου κ. Πέτρος Λούτσης, ο αρχαιολόγος κ. Κυριάκος Σαββόπουλος, η αρχαιολόγος κα Ειρήνη Χρυσοχέρη, εκπαιδευτικοί, εργαζόμενοι στο Γενικό Προξενείο, ελλαδίτες, πάροικοι, καθώς και πλήθος τουριστών και εκδρομέων, που επισκέφθηκαν την Αλεξάνδρεια κατά τις άγιες ημέρες του Πάσχα.
ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΕΠΙΤΑΦΙΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ
ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΟΡΑ ΕΠΙΤΑΦΙΟΥ ΣΤΟΝ ΝΑΟ ΤΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΙΜΒΡΑΗΜΙΑΣ
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΙΜΒΡΑΗΜΙΑΣ
Η πλέον πραγματοποιηθείσα συγκινητική και ταπεινή τελετή, που είναι απολύτως εναρμονισμένη με την θλίψη της Μεγάλης Παρασκευής, ένεκα του Θείου Δράματος και της Υπέρτατης Θυσίας!
Στον Άγιο Νικόλαο Ιμβραημίας, ο Μακαριώτατος με τον Επίτροπο και Εκπρόσωπο της Κυπριακής Αδελφότητας εν Αλεξανδρεία, κ. Πέτρο Λούτση και τον πρώην Αντιπρόεδρο της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας κ. Μιχάλη Αρσλανίδη, βιώνουν στον ιστορικό Ναό του Ελληνισμού το τελετουργικό του Επιτάφιου Θρήνου!
Συγχαρητήρια για όσους ενθυμούνται, με την ευσέβεια και την ευγένεια της αιγυπτιώτικης παράδοσης, τον λόγο για τον οποίο Σταυρώθηκε ο Ιησούς!
ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΟΙΡΑ ΤΟΥ ΕΠΙΤΑΦΙΟΥ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΣΑΒΒΑ
Όταν έκλεισαν τα φώτα στον Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού και ο Μακαριώτατος μετέφερε στους ώμους του, τον Σταυρό του Μαρτυρίου με τον Εσταυρωμένο, η συγκίνηση απλώθηκε διάχυτη στους πιστούς που παρίσταντο στην απεικόνιση του Θείου δράματος.
Υπό το φως των κεριών, το πρόσωπο του Πατριάρχη Αλεξανδρείας είχε ενσωματώσει όλη την τραγικότητα που δημιουργεί ο συμβολισμός της ανόδου του Ιησού Χριστού στον Γολγοθά του Μαρτυρίου, όπως το όρισε και το καθόρισε ο Πατήρ προς τον Υιό Του για να σώσει την ανθρωπότητα.
Εις το δέος της πατριαρχικής εκφράσεως, μετά του σκιρτήματος, των λυγμών και των βουρκωμένων ματιών, είχε συμπυκνωθεί ο ισχυρότερος συμβολισμός της Υπέρτατης Θυσίας.
Οι πιστοί της Παροικίας μία ολότητα, μετά των εξ Ελλάδος επισκεπτών της Μεγάλης Εβδομάδας, βίωναν το Θείο Δράμα καθώς αυτό διαπερνούσε τον εσώτερο ψυχισμό τους, το πνεύμα τους και κάθε πόρο της ύπαρξης τους. Είναι η σπουδαιότερη στιγμή που αποτυπώνει ανάγλυφα το μεγαλείο της Χριστιανοσύνης σε όλες τις εκφάνσεις της.
Η Ορθοδοξία μέσα στο διάβα των αιώνων, κατόρθωσε να διατηρήσει στην ανθρώπινη υπόσταση τον ανήφορο προς τον Γολγοθά, ως την πλέον ισχυρή και μοναδική απόδειξη του Θεανθρώπου για την παράδοσή Του στην αποφασισμένη Εντολή του Πατρός Του.
Απ΄ όλες τις θρησκευτικές εορτές της Ορθοδοξίας, η καθιερωμένη σημειολογική τελετουργία του βασανιστηρίου του Υιού του Θεού, το Μαρτύριο να σέρνει τον Σταυρό επάνω στον οποίο θα σταυρωθεί, η σιωπηρή και αγόγγυστη διαδρομή Του, ενέπνευσε το ανθρώπινο γένος προς την λύτρωση. Παράλληλα «γέννησε» μέσω αυτής της ιεράς παράδοσης, σπουδαίους δημιουργούς, αγιογράφους, γλύπτες, συγγραφείς, ποιητές και πάσης φύσεως σπουδαίους καλλιτέχνες, των οποίων το αποτέλεσμα ανέκαθεν δημιουργούσε – τα πλέον αιτιολογημένα και απολύτως δικαιολογημένα – ενοχικά συναισθήματα για τον άνθρωπο που έφτασε στο σημείο να σταυρώσει τον σωτήρα Του.
Στην συμβολική πορεία του Χριστού προς τον Γολγοθά, εντός του Καθεδρικού Ιερού Ναού του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου που τελούσε με συναίσθημα και συγκινησιακή φόρτιση ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος ο Β’ , προηγείτο ο Πανοσιολογιότατος Αρχιμανδρίτης κ. Ανδρέας κρατώντας το κερί με την φλόγα να καθορίζει την διαδρομή και τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Πτολεμαΐδος και Αρχιγραμματέα της Ιεράς Συνόδου κ. Παντελεήμονα δίπλα στο Μακαριώτατο, ενώ εκατέρωθεν οι πιστοί προσεύχονταν, σταυροκοπούνταν και άφηναν ελεύθερο το δάκρυ της μετάνοιάς τους, να κυλήσει αθόρυβα απ΄ τους βουρκωμένους οφθαλμούς τους.
Κατά την Μεγάλη Πέμπτη της απανταχού Χριστιανοσύνης, ο πονεμένος βυζαντινός ύμνος «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου» διαπερνά τις καρδιές των πιστών και η προσέγγιση της πίστης με τη λογική καθίσταται αδύνατη. Γιατί το Θείο Δράμα είναι αδύνατον να ερμηνευθεί μέσω εκλογικευμένων πρακτικών, παρά μόνο με την υποταγή κάθε πνευματικού και σωματικού κυττάρου στο μεγαλείο της Πίστης.
Στο ψαλτήρι ο άρτι αφιχθείς και πρώην ιεροψάλτης του Καΐρου – επί έτη πολλά – κ. Ιωάννης Κούντριας, με τον εκπαιδευτικό κ. Αλέξανδρο Μπάση απέδωσαν τους ύμνους της Υπέρτατης Θυσίας με την χαρισματική δεινότητα των φωνητικών τους χορδών.
Ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στην Αλεξάνδρεια κ. Ιωάννης Πυργάκης, κάποια στιγμή ενίσχυσε την θρηνώδη υμνωδία με τον χαρακτηριστικό τρόπο που συγκινεί τους πιστούς όπως πράττει κάθε φορά στις Θείες Ακολουθίες.
Συμπροσευχόμενος παρέστη ο Πανοσιολογιότατος Αρχιμανδρίτης κ. Δαμασκηνός Πατριαρχικός Επίτροπος, βιώνοντας και αυτός δίπλα στον Μακαριώτατο την κορύφωση του Θείου Δράματος.
Εκ των θεσμών της Αλεξανδρινής πόλεως παρέστησαν πλην του προαναφερθέντος Γενικού Προξένου – ο οποίος συνοδευόταν από τη σύζυγό του κα. Κατερίνα Γιδαράκου και μέλη της οικογενείας τους – οι κάτωθι: ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας κ. Ανδρέας Βαφειάδης, ο Αντιπρόεδρος Β’ κ. Νικόλαος Κόπελος, ο Οικονομικός επόπτης κ. Εμμανουήλ Τατάκης, η Πρόεδρος του ΕΝΟΑ και του Πτολεμαίου Β΄ κα Λιλίκα Θλιβίτου, η διευθύντρια των Κοινοτικών Ξενώνων κα. Ελένη Άστωρ, υπάλληλοι της ΕΚΑ, εκπαιδευτικοί, αλλά και πολλοί εκ του ελλαδικού χώρου, αφιχθέντες Αιγυπτιώτες, όπως ο καλλιτέχνης κ. Ηλίας Πίτσικας.
Να σημειωθεί ότι ο Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας της ΕΚΑ κ. Δημήτριος Κάβουρας, ενδεδυμένος την προσκοπική στολή, παρευρίσκετο καθ΄ όλη την διάρκεια του ιερού τελετουργικού μαζί με τον Γενικό Έφορο των Προσκόπων Αλεξανδείας κ. Άρη Μαρκοζάνη, τους υψηλόβαθμους προσκόπους και τα λυκόπουλα στον διάδρομο του Ιερού Ναού, τιμώντας για άλλη μια χρονιά με την ακούραστη στάση τους την Μεγάλη Πέμπτη της Χριστιανοσύνης.
Μάλιστα ο κ. Κάβουρας έξωθεν του Ναού, προσκλήθηκε από νεαρούς προσκόπους και λυκόπουλα, να φωτογραφηθεί μαζί τους ως ενθύμιο της ημέρας αυτής. Σ΄ αυτό το σημείο αξίζει να επαινέσουμε για άλλη μια φορά το ευγενές παροικιακό φρόνημα και τον εθελοντισμό που διέπει το ιστορικό Σώμα των Προσκόπων Αλεξανδρείας!
Ο Μακαριώτατος, λίγο πριν το πέρας της Θείας Ακολουθίας ομίλησε για την σημασία, την αξία, το νόημα και το περιεχόμενο που εκπέμπει στην ανθρωπότητα η υπέρτατη Θυσία του Ιησού, ο ανήφορος προς τον Γολγοθά και απευθυνόμενος στους πιστούς, μεταξύ πολλών άλλων φορτισμένων συγκινησιακά εκφράσεων, ανέφερε τα εξής: «Του ληστή και του εκατόνταρχου, τα ονόματα τους δεν θα τα μάθουμε ποτέ. Όμως θα θυμόμαστε παιδιά μου αγαπημένα, όσα χρόνια περάσουν τα λόγια του “μην με ξεχάσεις όταν έρθεις ένδοξα στη βασιλεία σου”. Και ο εκατόνταρχος κοιτάζοντας στον σταυρό είπε “αλήθεια είσαι Θεός είσαι ο Υιός του Θεού”. Και φέτος παιδιά μου λάμπει η Εκκλησία μας, άνθρωποι από παντού ήρθαν σήμερα για να μην αφήσουμε μόνο τον Εσταυρωμένο.
Προσωπικά αισθάνομαι μια απέραντη ευγνωμοσύνη που σε όλα τα χρόνια της ταπεινής Πατριαρχίας μου με αξιώνει να σηκώνω τον Σταυρό Του για μου υπενθυμίζει ‘’Θεόδωρε έχε κουράγιο και υπομονή γιατί σταυροφόροι είμαστε όλοι σ΄ αυτή τη ζωή’’. Το φως Του να φέγγει και να αγιάζει. “Άρη μου [προς Γενικό Έφορο Προσκόπων] σήμερα τα παιδιά μας δεν είναι η κουστωδία του Πιλάτου, αλλά είναι τα δικά μας παιδιά, που ήρθατε απόψε – όπως χρόνια τώρα – για να αποτελέσετε τα εκλεκτά μέλη της παροικίας μας, τα νέα μας παιδιά και θα αντιπελαγίσει στη ζωή σας ο Εσταυρωμένος Ιησούς, με την πρόοδο, με τη χαρά γιατί σεις είστε ολυμπιονίκες λαμπαδηφόροι, για να αρπάξετε την λαμπάδα από τον Εσταυρωμένο και να την μεταφέρετε στις γενιές τις δικές σας, στα παιδιά που θα έρθουν, ότι ζει Κύριος ο Θεός εις τους αιώνες των αιώνων
Ευχαριστούμε Εξοχότατε [Γ. Πρόξενο] που μετείχατε στην ιερά ψαλμωδία και στο γένος των Ελλήνων. Εύχομαι Ανδρέα μου [Πρόεδρο ΕΚΑ] επί της προεδρίας σου να αξιωθούμε να δούμε τόσο όμορφο τον Ευαγγελισμό μας! Στον σεβασμιότατο Μητροπολίτη μας Παντελεήμονα Πτολεμαΐδος, ευχαριστούμε γιέ μου! Σε σένα πατέρα Δαμασκηνέ Επίτροπέ μου, που ήρθες για να μας βοηθήσεις και σε σένα πατέρα Ανδρέα! Είμαι ένας ταπεινός Κυρηναίος γι΄ αυτό και ο Παρθένιος όταν με έκανε επίσκοπο μου είπε: “Θόδωρε στον δίνω, έναν παράξενο τίτλο Κυρήνης, για να μπορείς να σηκώνεις το Σταυρό του συγγνωστού Κυρηναίου και έχε κουράγιο, γιατί Κύριος εστίν ο νικητής του κόσμου”
Και σας κ. Αλέξανδρε και κ. Ιωάννη για την όμορφη σας ψαλμωδία!
Καλή βραδιά παιδιά μου και Καλό Πάσχα να έχουμε».
Μετά την έμφορτη συγκινήσεως ομιλία του Μακαριωτάτου, άπαντες και άπασες ασπάστηκαν τον Σταυρό του Μαρτυρίου και με την θλίψη σχηματισμένη στο πρόσωπό τους, προσέδωσαν αυθορμήτως, στην Αγία Ημέρα την πρέπουσα και αρμόζουσα, τόσο ευλαβική όσο και κατανυκτική διάσταση στο ιερό τελετουργικό της αδιαμαρτύρητης Θυσίας του Θεανθρώπου!
Το Λύκειο Ελληνίδων Αλεξανδρείας, το έχουμε ταυτίσει κυρίως, με τις εξαιρετικές εορταγορές που πραγματοποιεί κατά τα χρονικά διαστήματα των θρησκευτικών εορτών της παροικίας μας. Ως Παράρτημα Αλεξανδρείας του ιστορικού Λυκείου Ελληνίδων – ενός σωματείου μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, που ιδρύθηκε το 1911 από την Καλλιρρόη Σιγανού -Παρρέν, πρωτοπόρο του φεμινιστικού κινήματος και του εθελοντισμού στην Ελλάδα – έχει καταδείξει από την πλευρά του, ότι πέραν της προσπάθειας που επιχειρεί να διατηρήσει τα έθιμα του Ελληνισμού, φροντίζει παράλληλα να προσφέρει και κοινωνικό έργο, σύμφωνα με όσα διατείνεται στους λόγους της η Πρόεδρός του κα Αλίκη Αντωνίου.
Γι΄ αυτό λοιπόν και οι Αιγυπτιώτες Έλληνες, ανέκαθεν στήριζαν και στηρίζουν τα bazaar του ανωτέρω Λυκείου, αλλά το μεγαλύτερο στήριγμα αποτελούν εκείνες οι κυρίες, οι οποίες παρευρίσκονται κάθε φορά πίσω απ΄ τα πολύχρωμα τραπέζια που στήνονται στον προαύλιο χώρο της Ιεράς Μονής του Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου. Αυτές οι Αλεξανδρινές Κυρίες, μέσα από τον εθελοντισμό τους παραδειγματίζουν και τις νεότερες γενιές για την αναγκαιότητα συνεργασίας, συνύπαρξης και προσφοράς δια μέσου των κοινωνικών στόχων.
Το Γραφείο του Λυκείου Ελληνίδων στεγαζόμενο εντός αιθούσης της Ιεράς Μονής επί χρόνια, αποτελεί ένα γυναικείο ζωντανό κύτταρο δραστηριότητας, δημιουργίας και ευσεβών προθέσεων. Η Πρόεδρος του κα Αλίκη Αντωνίου μεριμνά πάντα, έτσι ώστε, οι εορταστικές αγορές του Λυκείου Ελληνίδων να είναι γεμάτες από δώρα, καλούδια, αναμνηστικά και πάσης φύσεως εκθέματα τα οποία αρέσουν στους επισκέπτες. Κι εκείνοι απ΄ την δική τους πλευρά, με τις αγορές τους ενδυναμώνουν τον αγώνα των Κυριών για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
΄Ετσι λοιπόν και την Κυριακή των Βαΐων στον Άγιο Σάββα, μια βεντάλια πασχαλινών αποχρώσεων απλώθηκε στον προαύλιο χώρο της Μονής. Μετά την Θεία Λειτουργία κατά την οποία προεξήρχε ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Ταμιάθεως κ. Γερμανός, Προϊστάμενος της Ιεράς Μονής και μέντορας των μαθητών της Πατριαρχικής Σχολής, ευλόγησε το πασχαλινό παζάρι του Λυκείου Ελληνίδων, έδωσε τα θερμά του συγχαρητήρια στην Προέδρο και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου και όπως πάντα ομίλησε για την αξία, τη σημασία και το συμβολισμό της αγίας αυτής ημέρας. Προσέδωσε κατ’ αυτό τον τρόπο, την επιπλέον εορταστική ατμόσφαιρα στην εκδήλωση του Λυκείου Ελληνίδων, καθώς όπως όλοι γνωρίζουμε το συγκεκριμένο σωματείο φροντίζει να πραγματοποιεί τα bazaar του, αποκλειστικά τις άγιες ημέρες, είτε αυτές είναι χριστουγεννιάτικες ή πασχαλινές.
Διόλου τυχαίο λοιπόν, οι εορταγορές αυτές να στέφονται πάντα με επιτυχία, γιατί έτσι παρέχεται η δυνατότητα στους πάροικους της Αλεξάνδρειας να τιμούν τις προσπάθειες του Λυκείου, κατά τις συναθροίσεις τους στον Άγιο Σάββα. Η Πρόεδρος κα Αλίκη Αντωνίου, ευχαρίστησε τον Θεοφιλέστατο κ. Γερμανό για τη στήριξη που παρέχει ο Μακαριώτατος και όλος ο Κλήρος του Πατριαρχείου στο έργο που επιτελεί, ομίλησε θερμά προς τους παρευρισκόμενους για τη συμπαράστασή τους και τους ευχήθηκε Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα.
Ακολούθως όλοι οι παριστάμενοι προμηθεύτηκαν δώρα από τα πλούσια τραπέζια και η μέρα ολοκληρώθηκε με ευχές, ευχάριστα πηγαδάκια συζητήσεων και την ελπίδα αυτός ο κόσμος να είναι καλύτερος μέσα από ειρήνη, αγάπη και δικαιοσύνη για όλους.
Μεταξύ πολλών που παρέστησαν στην Θεία Λειτουργία την Κυριακή των Βαΐων, τίμησαν το Bazaar του Λυκείου Ελληνίδων οι κάτωθι θεσμικοί εκπρόσωποι: ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στην Αλεξάνδρεια κ. Ιωάννης Πυργάκης, μετά της συζύγου του κας Κατερίνας Γιδαράκου, ο Πρόεδρος της ΕΚΑ κ. Ανδρέας Βαφειάδης, ο Αντιπρόεδρος Β΄ της ΕΚΑ κ. Νικόλαος Κόπελος, ο κ. Πέτρος Λούτσης της Κυπριακής Αδελφότητας, εκπαιδευτικοί, εργαζόμενοι και πολλοί πάροικοι.
ΤΙ ΕΣΤΙ ΛΥΚΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΔΩΝ
Το Λύκειον των Ελληνίδων, σωματείο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, ιδρύθηκε το 1911 από την Καλλιρρόη Σιγανού-Παρρέν, πρωτοπόρο του φεμινιστικού κινήματος και του εθελοντισμού στην Ελλάδα. Προτάσσοντας στους καταστατικούς στόχους του την προάσπιση των δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών της γυναίκας αποτέλεσε πρωτοπόρο φορέα κοινωνικής δράσης, με δυναμική συμβολή στη χειραφέτηση των γυναικών και την παροχή ίσων ευκαιριών στην εκπαίδευση, στην υγεία και την εργασία. Παράλληλα, συνδέοντας εξαρχής τη δράση του με τη διατήρηση και την ανάδειξη των ελληνικών εθίμων και παραδόσεων ως μέρος της εθνικής κληρονομιάς, το Λύκειον των Ελληνίδων αναδείχθηκε σε πρότυπο σωματείο με καθοριστική συνεισφορά στην περαιτέρω πολιτιστική ανάπτυξη της ελληνικής κοινωνίας.
Το έργο του στηρίζεται πάντα στην εθελοντική προσφορά των μελών του, που αποτελεί και την κινητήρια δύναμή του, και στις ευγενικές χορηγίες φυσικών προσώπων και εταιρειών. Σήμερα το ΛτΕ “ηγείται” ενός δικτύου που περιλαμβάνει 56 Παραρτήματα στην Ελλάδα και 14 Γραφεία στο εξωτερικό, όπου υπάρχει ελληνισμός της διασποράς, που διαπνέονται από τις ίδιες αρχές και αξίες και εργάζονται για τους ίδιους σκοπούς. Το Λύκειον των Ελληνίδων έχει βραβευθεί δύο φορές από την Ακαδημία Αθηνών, ενώ το 2012 πιστοποιήθηκε ως συμβουλευτικός οργανισμός της Διακυβερνητικής Επιτροπής της UNESCO για την Προστασία της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς.
Την φωτογραφία μας απέστειλε ο αγαπητός Αλεξανδρινός Ιωάννης Καλλιανιώτης
*****
Ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος Π. Πάνος Γαζής, μας απέστειλε την “Εφημεριδούλα” που έβγαζε με ¨ρεπόρτερ” τους μικρούς μαθητές του, όταν είχαν παρουσιάσει συνέντευξη του αείμνηστου Γιώργου Κυπραίου.
Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής Θεόδωρος ο Β’, λίγες ημέρες πριν εισέλθουμε στην εβδομάδα των Θείων Παθών για την Ορθοδοξία, σε μια συγκλονιστική συνέντευξη στις “Αντιθέσεις”
– Ο Πατριάρχης της ηπείρου των μεγάλων αντιθέσεων, της φτώχειας, των συρράξεων με θύματα χιλιάδες παιδιά και γυναίκες, χωρίς στοιχειώδεις υποδομές για νερό και τροφή κάτω από ανύπαρκτες συνθήκες υγιεινής, μιλάει για όλους και για όλα.
– Γιατί υποστηρίζει ότι η πλέον καταφρονεμένη ήπειρος του πλανήτη είναι συνάμα και η μεγάλη του ελπίδα…
– Τι λέει για τις μεγάλες γεωπολιτικές ανατοποθετήσεις και πως αυτές επηρεάζουν τον χώρο των θρησκειών και κυρίως των Χριστιανικών Εκκλησιών, πρωταγωνιστικά δε το χώρο της Ορθοδοξίας
– Οι συνέπειες του πολέμου στην Ουκρανία για τις σχέσεις στο εσωτερικό της Ορθοδοξίας και ποια Εκκλησία πληρώνει βαρύ τίμημα από την σχάση μεταξύ Μόσχας- Κιέβου και Φαναριού εκκλησιαστικά
– Το μήνυμα του Πατριάρχη Αλεξανδρείας, για τον δοκιμαζόμενο πλήρωμα των Χριστιανών αλλά και τους Αλαουίτες στον Πατριάρχη Αντιοχείας στη Συρία
– Τι λέει για την τραγωδία των Τεμπών και ποιο σαφές μήνυμα στέλνει για τις αήθεις συμπεριφορές σε συγγενείς θυμάτων των Τεμπών
– Τι αποκαλύπτει για τις δυσκολίες του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας στη χειμαζόμενη ήπειρο της Αφρικής
– Πως περιγράφει την δύναμη της Αγάπης και της Προσφοράς μέσα σε συνθήκες φτώχειας, πολέμων και ασθενειών
Ο Πατριάρχης των “φτωχών, ταπεινών και καταφρονεμένων” σε μια ασυνήθιστη “εξομολόγηση” για τα μικρά “θαύματα” , ελπίδας , πίστης και ζωής…
