Κατηγορία: ΧΩΡΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ

  • Τιμήθηκε ο Αιγυπτιώτης Κώστας Φέρρης στο 39ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Αλεξανδρείας

    Τιμήθηκε ο Αιγυπτιώτης Κώστας Φέρρης στο 39ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Αλεξανδρείας

    Ένα από τα σπουδαιότερα Φεστιβάλ Κινηματογράφου με ιστορία πολύχρονη, είναι αυτό της Αλεξάνδρειας Αιγύπτου. Την Κυριακή το βράδυ το κόκκινο χαλί είχε στηθεί στον προαύλειο  χώρο της Βιβλιοθήκης , όπου κατέφθαναν εν μέσω χειροκροτημάτων τα αστέρια της 7ης Τέχνης.

    Πολιτικοί, επιχειρηματίες, σκηνοθέτες, ηθοποιοί, συγγραφείς, εικαστικοί και  καλλιτέχνες πάσης φύσεως,  στηνόντουσαν έμπροσθεν της πολυπληθούς ομάδας των δημοσιογράφων για να απαθανατιστούν στο 39ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου, στην πόλη της ιστορίας που αποκαλείται Νύφη της Μεσογείου.

    Όλος ο κόσμος, μια λαμπερή απεικόνιση της επικείμενης γιορτής, που επρόκειτο να πραγματοποιηθεί στην μεγάλη αίθουσα της ξακουστής Βιβλιοθήκης.

    Για τους Αιγυπτιώτες η ανάγκη να παρευρεθούν στο Φεστιβάλ ήταν συναισθηματικά ισχυρή. Ένα δικό τους παιδί, ένα δικό μας παιδί, ένας έφηβος που παρά το φορτίο της πολύχρονης ζωής του, χαμογελούσε φαρδιά πλατιά σε όλους που έτρεχαν να φωτογραφηθούν μαζί του.

    Κυρίες και κύριοι αναγνώστες, Κώστας Φέρρης το όνομά του και η πορεία του λαμπρή, με ένα έργο καλλιτεχνικό, που παραμένει αξιοζήλευτο και τον κατατάσσει στους σπουδαιότερους σκηνοθέτες εν ζωή.

    Κι όταν το προανάκρουσμα σηματοδότησε την έναρξη,  οι πάντες στάθηκαν σε στάση προσοχής για να ακουστεί ο Εθνικός Ύμνος της Αιγύπτου. Μετέπειτα, οι παρουσιαστές πήραν τα μικρόφωνα και το Φεστιβάλ πήρε την τροπή που άρμοζε σε μια κοσμοπολίτικη βραδιά. Ακολούθησαν δεκάδες νέες και νέοι με υπέροχα χορευτικά και  χορογραφίες δεινών χορογράφων που καταχειροκροτήθηκαν απ΄ το κοινό.

    Η κάθε βράβευση τελείτο με την ίδια διαδικασία. Οι παρουσιαστές ανέφεραν το ιστορικό και το λόγο για τον οποίο τον τιμούσαν και στη συνέχεια οι βραβευόμενοι ανέβαιναν  επάνω στη σκηνή  και λάβαιναν το λόγο.

    Όταν ήρθε η ώρα να ακουστεί το όνομα Κώστας Φέρρης, η αίθουσα σείστηκε απ τα χειροκροτήματα του φιλοθεάμονος κοινού. Εκείνος συγκινημένος άφησε τη θέση του, όπου δίπλα του καθόταν η  Θέσια Παναγιώτου, η αγαπημένη σύντροφος της ζωής του  και σπουδαία συνθέτρια εξαιρετικών έργων και ανέβηκε κατασυγκινημένος τα σκαλιά της σκηνής.

    Η διάσημη Λάϊλα Έλουι, η μεγάλη σταρ της Αιγύπτου τον χαιρέτησε ελληνικά για να τον τιμήσει κι εκείνος της απάντησε αιγυπτιακά ξεσηκώνοντας το πλήθος.

    Πρωτίστως ο  Κώστας Φέρρης  ευχαρίστησε τον  Πρέσβη της Ελλάδος στην Αίγυπτο κ. Νικόλαο Παπαγεωργίου που μετέβη απ΄ το Κάιρο στην Αλεξάνδρεια για να τον τιμήσει και επίσης είπε το αναμενόμενο  «ευχαριστώ», που πάντα τονίζει  προς την αγαπημένη του σύντροφο Θέσια.

    Αναφέρθηκε στη Σούμπρα την περιοχή που μεγάλωσε στο Κάιρο, εκεί που χαράχτηκε και διαπαιδαγωγήθηκε η εφηβική του ζωή. Μίλησε από στήθους κι έβγαλε το συναίσθημά του με τον τρόπο  που μόνο οι ακομπλεξάριστοι άνθρωποι μπορούν να εκφράσουν. Ένας καλλιτέχνης με μεγαλείο ψυχής και συνεισφορά τεραστία στην Τέχνη που υπηρέτησε πιστά δεκαετίες ολόκληρες και πάντα με επιτυχίες.

    Στο τέλος, νέοι κυρίως – ιδιαίτερα τιμητικό αυτό – τον πολιόρκησαν για μια φωτογραφία, κι αυτός με το χαμόγελο δεν αρνήθηκε σε κανέναν.

    Εκτός του Πρέσβυ της Ελλάδος στην Αίγυπτο κ. Νικόλαου Παπαγεωργίου, παρευρέθησαν η Διευθύντρια του Ιδρύματος Πολιτισμού Αλεξανδρείας κα. Σταυρούλα Σπανούδη, η Πρόεδρος του ΕΝΟΑ και του «Πτολεμαίου» κα. Λιλίκα Θλιβίτου, ο πρώην διευθυντής του Ιδρύματος Πολιτισμού Αλεξανδρείας κ. Βασίλειος Φιλιππάτος , ο  συγγραφέας κ. Γεώργιος Κυπραίος και άλλοι.

    Το Βραβείο Life-Time Achievement Award, το απονέμει το υπουργείο Πολιτισμού της Αιγύπτου στο Φεστιβάλ Μεσογειακού Κινηματογράφου Αλεξανδρείας και η Ένωση Συγγραφέων και Κινηματογραφικών Κριτικών της Αιγύπτου.

    Ο Κώστας Φέρρης γεννημένος στον Κάιρο την 18η  Απριλίου 1935, προέρχεται από οικογένεια με κυπριακές και λιβανέζικες καταβολές. Η παιδεία του ήταν προσανατολισμένη στο διεθνή ορίζοντα, αλλά βασισμένη στις ελληνικές ρίζες του.

    Σπούδασε στην Αμπέτειο Σχολή και στη Δραματική Σχολή του Τάκη Τσάκωνα στο Κάιρο, στην Ανωτέρα Σχολή Κινηματογράφου στην Αθήνα, και συνέχισε τις σπουδές του με stages στη Ναντέρ και στη Σορβόννη, στο Παρίσι. Από το 1957 εγκαθίσταται στην Ελλάδα, με την παρένθεση 1967-1972 όπου εγκαταστάθηκε και δούλεψε στο Παρίσι. Εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη σε περισσότερες από 60 ταινίες μυθοπλασίας.

    Συνεργάστηκε, ανάμεσα σε άλλους, με τους Μιχάλη Κακογιάννη, Νίκο Κούνδουρο, Τάκη Κανελλόπουλο, Γρηγόρη Γρηγορίου, Άντριου Μάρτον, Τζέιμς Νίλσον, Ρόμπερτ Άλντριχ, Έντουαρντ Μολινάρο, Ρίτσαρντ Σαραφιάν, Λάζλο Μπένεντεκ, Ρίτσαρντ Γουίλσον, Πιέρ Καστ, Ζαν-Ντανιέλ Πολέ κ.ά.

    Εντάχτηκε στην ομάδα έρευνας για το ρεμπέτικο τραγούδι, και συγχρόνως δημιουργήθηκε, με δική του κυρίως πρωτοβουλία, η ομάδα για την ανανέωση του Ελληνικού Κινηματογράφου.

    Το 1961 σκηνοθετεί την πρώτη του ταινία μικρού μήκους, «Τα ματόκλαδά σου λάμπουν», που θ’ απαγορευτεί από την κρατική λογοκρισία της εποχής.  Το 1965 σκηνοθετεί την πρώτη (με την υπογραφή του) ταινία μεγάλου μήκους, “Μερικές το προτιμούν χακί”. Την ταινία «Ένας ντελικανής» θα αναφέρει αργότερα (2004) στο βιβλίο του Γιάννη Φραγκούλη με τίτλο “Κώστας Φέρρης”, ως “την πρώτη απόπειρα εφαρμογής των ιδεών” της Ομάδας για τον Νέο Ελληνικό Κινηματογράφο. Από πριν, αλλά και κατά τη διάρκεια της εξορίας του στο Παρίσι (1967-1973), συνεργάζεται στενά με τον Γάλλο σκηνοθέτη (και φίλο του από το 1962) Ζαν Ντανιέλ Πολέ. Μαζί του συμμετέχει ενεργά στο κίνημα του Μάη του 1968.

    Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, το 1973, σκηνοθετεί πέντε  ταινίες μεταξύ των οποίων το πολυβραβευμένο

    «Ρεμπέτικο», 1983 (Αργυρή Άρκτος Φεστιβάλ Βερολίνου 1984, Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής Φεστιβάλ Βαλέντσια 1984, και Μεγάλο Βραβείο Φεστιβάλ Αλεξάνδρειας, 1985). Επίσης σκηνοθέτησε  εννέα τηλεοπτικές σειρές,   αλλά και περισσότερες από 80 ώρες μουσικών προγραμμάτων, ντοκιμαντέρ, εκπαιδευτικών και ερευνητικών ταινιών.

    O Κώστας Φέρρης κυκλοφόρησε πρόσφατα το αυτοβιογραφικό του βιβλίο με τίτλο “Η γέφυρα των Λεμονιών” (εκδ. Ποταμός), το οποίο συνυπογράφει με την επίσης Αιγυπτιώτισσα και Καϊρινή, μεταφράστρια και συγγραφέα, Πέρσα Κουμούτση.

    Η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας συγχαίρει τον πολυβραβευμένο Αιγυπτιώτη σκηνοθέτη κ. Κώστα Φέρρη και του εύχεται καλή συνέχεια στην τέχνη που υπηρετεί επί τόσα χρόνια με ξεχωριστή επιτυχία!

  • Η ταινία για τον Ευεργέτη Σαλβάγο

    Η ταινία μικρού μήκους για τον Μεγάλο Ευεργέτη Σαλβάγο, γυρίστηκε με τις περισσότερες σκηνές να διαδραματίζονται στο Ιστορικό Τετράγωνο της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας.

    Το σενάριο είναι βασισμένο στον Μεγάλο Ευεργέτη του Ελληνισμού της Αλεξάνδρειας, Μιχαήλ Σαλβάγο ενώ στην ταινία συμμετέχουν  ιστοριοδίφες και γνώστες του Αιγυπτιώτη Ελληνισμού, όπως ο πρώην Γενικός Γραμματέας και Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας κ. Μιχάλης Αρσλανίδης  και ο συγγραφέας κ. Γιώργος Κυπραίος.

    Το έργο έχουν στηρίξει επίσης, με τη φωνή τους σε σπικάζ, τα δύο αδέλφια, Γιώργος και Ευγενία Μανδραγού.

    Η ταινία θα προβληθεί στα πλαίσια του Φεστιβάλ, η δε  Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας, εύχεται καλή επιτυχία στους συντελεστές του έργου, που μέσω αυτού τιμάται ο ευεργετισμός του αείμνηστου Μιχαήλ Σαλβάγου.

  • Σαν σήμερα 25 Αυγούστου του 1960

    Σαν σήμερα 25 Αυγούστου του 1960

    Σαν σήμερα 25 Αυγούστου του 1960, ξανακούγεται ο «Ολυμπιακός Ύμνος» του συνθέτη Σπύρου Σαμάρα, σε ποίηση και στίχους του Κωστή Παλαμά, στην Τελετή έναρξης των 17ων Ολυμπιακών Αγώνων στη Ρώμη.
    Είχε αναγνωριστεί δυο χρόνια νωρίτερα, από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή, ως μόνιμος και επίσημος ύμνος των Σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων.


    Ιστορικό

    Ο Ύμνος σε στίχους του Κωστή Παλαμά και μουσική του Σπύρου Σαμάρα, ακούστηκε για πρώτη φορά, τον Ιανουάριο του 1896 στον Φιλολογικό Σύλλογο “Παρνασσός”. Στις 25 Μαρτίου 1896, ο Βασιλιάς Γεώργιος από το Παναθηναϊκό Στάδιο κήρυξε την τελετή έναρξης των Α’ Σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων με τον Ολυμπιακό ύμνο των δύο Ελλήνων δημιουργών!
    Μέχρι το 1956, κάθε διοργανώτρια χώρα ήταν υποχρεωμένη να συνθέτει τον δικό της Ολυμπιακό Ύμνο, πράγμα που δεν αποδείχθηκε εύλογο. Έτσι, ήταν το 1936, όταν ο Ύμνος των Αγώνων του Βερολίνου, τον οποίο συνέθεσε ο επίσης ταλαντούχος Ρίτσαρντ Στράους, αποφασίστηκε να είναι ο μόνιμος Ύμνος των Ολυμπιακών Αγώνων. Απόφαση που λίγο αργότερα ανακλήθηκε και από το 1954 έως το 1956 επικράτησε ο Ύμνος του Πολωνού Μίχα Σπίσακ.
    Όλα αυτά μέχρι το 1958 στους Ολυμπιακούς του Τόκιο, όπου και αποφασίστηκε ο Ολυμπιακός Ύμνος του Παλαμά σε μελοποίηση Σαμάρα να καθιερωθεί, γεγονός που πραγματοποιήθηκε στην Ολυμπιάδα της Ρώμης το 1960. Έκτοτε παραμένει το μουσικό και ποιητικό αριστούργημα των δύο Ελλήνων δημιουργών το σύμβολο του Ολυμπισμού!


    Οι στίχοι του παλαμικού ποιήματος

    Αρχαίο Πνεύμα αθάνατον, αγνέ πατέρα
    του ωραίου, του μεγάλου και τ’ αληθινού,
    κατέβα, φανερώσου κι άστραψε εδώ πέρα
    στη δόξα της δικής σου γης και τ’ ουρανού.
    Στο δρόμο και στο πάλεμα και στο λιθάρι,
    στων ευγενών Αγώνων λάμψε την ορμή,
    και με το αμάραντο στεφάνωσε κλωνάρι
    και σιδερένιο πλάσε και άξιο το κορμί.
    Κάμποι, βουνά και θάλασσες φέγγουν μαζί σου
    σαν ένας λευκοπόρφυρος μέγας ναός.
    Και τρέχει στο ναό εδώ προσκυνητής σου,
    Αρχαίο Πνεύμ’ αθάνατο, κάθε λαός, κάθε λαός
    Αρχαίο Πνεύμ’ αθάνατο, κάθε λαός.

  • Η τιμητική της Αλεξάνδρειας την Παγκόσμια Ημέρα των Φάρων!

    Η τιμητική της Αλεξάνδρειας την Παγκόσμια Ημέρα των Φάρων!

    Υπάρχει άραγε άλλη πόλη που να νιώθει περισσότερο υπερήφανη απ΄ότι η Αλεξάνδρεια την Ημέρα των Φάρων; Σαφώς και όχι, μιας και ο δικός της Φάρος υπήρξε ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου.

    Η Παγκόσμια Ημέρα Φάρων καθιερώθηκε το 2003 με πρωτοβουλία της Διεθνούς Ένωσης Φαροφυλάκων και γιορτάζεται κάθε χρόνο την τρίτη Κυριακή του Αυγούστου. Σκοπός της πρωτοβουλίας είναι η ενημέρωση των πολιτών για τη σημασία των φάρων και των υπόλοιπων ναυτικών βοηθημάτων στην ασφάλεια της ναυσιπλοΐας, αλλά και η προβολή του έργου που επιτελούν οι φαροφύλακες, συχνά κάτω από δύσκολες συνθήκες. Την ημέρα αυτή οι φάροι είναι ανοιχτοί για το κοινό, με την πραγματοποίηση διαφόρων εκδηλώσεων, που στοχεύουν και στην ανάδειξη τους ως μνημεία της πολιτιστικής κληρονομιάς κάθε χώρας.


    Για κάθε ναυτικό, “φάρος” σημαίνει ελπίδα, αισιοδοξία και ασφάλεια της ρότας του. Για τον υπόλοιπο κόσμο είναι ένα θέμα που θέλοντας και μη, αγγίζει πάντα κάποιες λεπτές χορδές της ψυχής μας. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι Φάροι από μόνοι τους είναι ένα θέμα που ελκύει το ενδιαφέρον όλων των ειδών τέχνης, όχι μόνο της ζωγραφικής αλλά και της λογοτεχνίας , της ποίησης και του κινηματογράφου , γιατί πίσω από τους επιβλητικούς πέτρινους τοίχους τους, τούς διαβρωμένους από την αλμύρα, κρύβουν δύναμη, μυστήριο, μοναξιά, περιπέτεια και συγχρόνως απέραντη γαλήνη.

    Κατά τον τρίτο π.χ. αιώνα κατασκευάστηκε ένας φάρος προκείμενου να καθοδηγεί τα πλοία με ασφάλεια στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας. Κατά τη διάρκεια της νύχτας αντανακλούσε τη λάμψη μιας μεγάλης φωτιάς ενώ την ημέρα ύψωνε στον ουρανό μια μεγάλη στήλη καπνού. Αυτός ήταν ο πρώτος φάρος στον κόσμο και παρέμεινε στη θέση του για 1500 χρόνια.

    ΤΟ ΝΗΣΙ ΦΑΡΟΣ

    Το οικοδόμημα χτίστηκε πάνω σ` ένα νησάκι που λεγόταν φάρος, εμπρός από τη Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Την περίφημη αυτή πόλη έχτισε ο Μέγας Αλέξανδρος, σε σχέδιο του αρχιτέκτονα Δεινοκράτη, όταν κατέλαβε την Αίγυπτο. Το οικοδόμημα πήρε το όνομα του νησιού. Χρειάστηκαν μάλλον 20 χρόνια ώσπου να χτιστεί και ολοκληρώθηκε γύρω στο 280π.χ. επί βασιλείας του Πτολεμαίου του Β`. Το κτίριο του φάρου ήταν έργο του αρχιτέκτονα Σωκράτη.

    ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΥΡΓΟΙ

    Το φάρο τον αποτελούσαν τρεις μαρμάρινοι πύργοι, χτισμένοι επάνω σε ένα θεμέλιο από πέτρινους ογκολίθους. Ο πρώτος πύργος ήταν τετράπλευρος και περιείχε διαμερίσματα για τους εργάτες και τους στρατιώτες. Από επάνω υπήρχε ένας δεύτερος οκταγωνικός, με σπειροειδές κεκλιμένο επίπεδο που οδηγούσε στον τελευταίο πύργο.

    ΤΟ ΛΑΜΠΡΟ ΦΩΣ

    Ο τελευταίος πύργος είχε σχήμα κυλίνδρου και στο εσωτερικό του έκαιγε η φωτιά που οδηγούσε τα πλοία με ασφάλεια στο λιμάνι. Από επάνω του υπήρχε το άγαλμα του Διός Σωτήρας. Το συνολικό ύψος του φάρου ήταν 117 μέτρα.


    ΤΟ ΣΤΙΛΠΝΟ ΟΡΕΙΧΑΛΚΙΝΟ ΚΑΤΟΠΤΡΟ

    Για τη συντήρηση της φωτιάς χρειάζονταν τεράστιες ποσότητες καύσιμων. Την τροφοδοτούσαν με ξύλα, που τα μετέφεραν χάρη στο σπειροειδές κεκλιμένο επίπεδο άλογα και μουλάρια. Πίσω από τη φωτιά υπήρχαν φύλλα ορειχάλκου που αντανακλούσαν τη λάμψη προς τη θάλασσα. Τα πλοία μπορούσαν να τη διακρίνουν από 50 χιλιόμετρα μακριά. Κατά το δωδέκατο μ.Χ. αιώνα το λιμάνι της Αλεξάνδρειας γέμισε από λάσπη και τα πλοία έπαψαν να το χρησιμοποιούν. Ο φάρος έπεσε σε αχρηστία. Ενδεχομένως τα φύλλα του ορειχάλκου κατόπτρου αποσπάστηκαν και έγιναν νομίσματα.
    Κατά το δέκατο τέταρτο αιώνα ένας σεισμός κατέστρεψε το φάρο. Μερικά χρόνια αργότερα τα υλικά του χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή ενός οχυρού. Το οχυρό αυτό ανακατασκευάστηκε και παραμένει ακόμη στη θέση του πρώτου φάρου στον κόσμο.

    Πηγή: Home Faroi.com

    Φωτογραφία: Travel Book Ηρακλής Μήλας