Tag: Θεόδωρος Β’

  • Η ΑΘΜ στο Φανάρι για τη σύναξη των Προκαθημένων

    Η ΑΘΜ στο Φανάρι για τη σύναξη των Προκαθημένων

    prokathimenoi sto Bosporo

    Από την 6η έως και την 9η Μαρτίου, η ΑΘΜ, ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β’, βρέθηκε στην Πόλη, προκειμένου να συμμετάσχει στην, συγκληθείσα από τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.Βαρθολομαίο Α΄, Σύναξη των Προκαθημένων των κατά τόπους Αυτοκεφάλων Εκκλησιών. Στην Σύναξη αυτή, την κρίσιμη για την πορεία προς την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδοξίας, η οποία προγραμματίζεται για το έτος 2016, η ΑΘΜ συνοδευόταν από τους Σεβ.Μητροπολίτες Γουϊνέας κ.Γεώργιο και Λεοντοπόλεως κ.Γαβριήλ και από τον Πανοσ.Αρχιμ. κ.Θεόδωρο Δριδάκη.

    9.

    Κατά την εναρκτήρια συνεδρία, ο Μακαριώτατος έκανε βαρύνουσα τοποθέτηση για την ανάγκη πανορθοδόξου ενότητος, λέγοντας:

    Παναγιώτατε Οἰκουμενικέ Πατριάρχα κ.Βαρθολομαῖε,

    Χαρά μεγάλη καί συγκίνησις βαθυτάτη πληροῖ τήν καρδίαν ἡμῶν, ἐν ᾧ προσφωνοῦμεν Ὑμᾶς ἐκ μέρους τῆς χορείας τῶν Προκαθημένων ἁγίων ἀδελφῶν τῶν ἐκασταχοῦ Ὀρθοδόξων Πατριαρχείων καί Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, τῶν προσελθόντων εἰς τήν Βασιλίδα τῶν Πόλεων ἳνα, ὑπό τήν προστασίαν τῆς Ὑπερμάχου ἡμῶν Στρατηγοῦ Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί πάντων τῶν Ἁγίων, διαβουλευθῶμεν καί λάβωμεν ἀποφάσεις ἐπί ζεόντων ζητημάτων ἀφορώντων ἀφενός μέν ἒξωθεν προερχομένους κινδύνους διά τήν καθ΄ ὃλου Ὀρθοδοξίαν, ἀφετέρου δέ τάς μετ΄ ἀλλήλων σχέσεις τῶν κατά τόπους Ἐκκλησιῶν ἡμῶν· συνελών δ’ εἰπεῖν ἳνα διασκεφθῶμεν ἐπί τῶν περιστάσεων, τῶν ἐπηρεαζουσῶν, κατά τό μᾶλλον ἢ τό ἧττον, τό ἀκαταπόνητον, ἀκατάβλητον καί ἀπερίτμητον ἔργον τῆς Ὀρθοδοξίας πρός συναγωγήν πάντων ἐν τῇ Μιᾷ, Ἁγίᾳ, Καθολικῇ καί Ἀποστολικῇ Ἐκκλησίᾳ τοῦ Κυρίου, κατά τό ῥῆμα Αὐτοῦ “ἵνα πάντες ἓν ὦσιν” (Ιω. 17,22).

    Χαιρετίζομεν, Παναγιώτατε, τήν πεπνυμένην Ὑμῶν πρωτοβουλίαν, τήν συνιστῶσαν ἓναν εἰσέτι σταθμόν εἰς τήν πορείαν ἐκ Γῆς Αἰγύπτου πρός τήν Γῆ τῆς Ἐπαγγελίας, προς τήν πολιτείαν τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Τόν ὀντολογικόν καί ἐσχατολογικόν αὐτόν δρόμον ἐπορεύετο, πορεύεται καί πορευθήσεται ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἐπιμελῶς φυλάσσουσα τήν πίστην, πανταχῇ φαίνουσα καί φωτίζουσα πάντας ἀνθρώπους, τούς βουλομένους εἰς ἐπίγνωσιν τῆς σωτηριώδους ἀληθείας ἐλθεῖν.

    Στοιχοῦντες τῇ συστάσῃ τῆς μή μετάρσεως τῶν ὁρίων τῶν αἰωνίων, ἅ ἒθεντο οἱ Πατέρες ἡμῶν, ἀφουγκραζόμεθα τήν εὒλαλον προσμονήν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος ὃπως ἡ Ὁρθοδοξία, ὑπερκεράσασα τούς σκοπέλους τῆς θρησκειοποιήσεως, τῆς ἰδεολογικοποιήσεως καί τοῦ ἐθνοφυλετισμοῦ, προσλάβῃ καί μεταμορφώσῃ τήν σύγχρονον πραγματικότητα, οὐχί συσχηματιζομένη ἀλλά ἀνασχηματιζομένη τόν κόσμον. Μαθητεύοντες οἰωνεῖ τῷ Λυτρωτῇ ἡμῶν, τῷ λύσαντι τό μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ καί ποιήσαντι τά ἀμφότερα ἓν, ἐνστερνιζόμεθα τά εὒγλωττα μηνύματα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος ὃπως ἡ Ὁρθοδοξία, ἀπαλλαχθεῖσα σχημάτων κοσμικῶν καταθλιπτικῆς ἐξουσίας, ἐναρμονίσῃ τήν ἱεραποστολικήν καί ποιμαντικήν αὐτῆς ζωήν τοῖς χαρίσμασι τῆς συναντιλήψεως, τῆς συναγάπης, τῆς ταπεινώσεως καί τῆς θυσιαστικῆς διακονίας.

    Ὑπέρ πάντων δε, ἐν σοφίᾳ περιπατοῦντες καί ἐν πνεύματι πραότητος πρός τούς διισταμένους, ἐπιθυμοῦμεν, ἳνα, “ἀγαλλιάσει καί ἀφελότητι καρδίας” (Πρ. 2,46), παραστήσωμεν “τήν Ἐκκλησίαν μή ἔχουσαν σπῖλον ἢ ῥυτίδα, ἢ τι τῶν τοιούτων, ἀλλ΄ ἳνα ᾖ ἁγία καί ἂμωμος”(Μ.Ἀθανάσιος, Κατά Ἀρειανῶν, 2,67). Σκεπτομένῃ τῇ διανοίᾳ καί αἰσθανομένῃ τῇ ψυχῇ, διαλαλοῦμεν τήν εὐθύνην πάντων ἡμῶν ἐνώπιον ἑνός οἰκουμενικῶν διαστάσεων χρέους προσδοκίας: ὀφείλομεν ἳνα δώσωμεν πρώτοι ἡμεῖς τό παράδειγμα τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητος, ὡς μοναδική σταθερά ἐντός κόσμου ἐπικινδύνως κλυδωνιζομένου καί ὑπαρξιακῶς διψῶντος διά τήν ἐπικράτησιν τῆς εἰρήνης καί τῆς καταλλαγῆς.

    Τῆς Ἐκκλησίας ὡς νηός ἐν πελάγει χειμαζομένης ἀλλ΄ οὐκ ἀπολλυμένης, οὐ παρακούομεν τάς προειρηθείσας ἐπιταγάς τῆς Ὀρθοδόξου διαχρονίας καί συγχρονίας, ἐξόχως δε Ὑμεῖς, Παναγιώτατε. Διαπύρως δε εὐχόμεθα καί προσευχόμεθα ὅπως, τῇ ἐπιδημίᾳ τοῦ Παναγίου καί Ζωαρχικοῦ Πνεύματος, ἐπιλύσωμεν, μετά κανονικῆς εὐρρυθμίας, ἀρειτόλμου διαλεκτικότητος καί δημιουργικῆς συνθέσεως, τά τεθησόμενα ζητήματα πρός ἑνότητα τῆς ὑπ’ οὐρανόν Ὀρθοδοξίας καί πρός ἀνύστακτον τηλαύγησιν εἰς τήν οἰκουμένην τῆς ἐλπίδος τῆς Ἀναστάσεως, τῆς ζωῆς καί τῆς αἰωνιότητος. Ἀμήν!

    Την 7η Μαρτίου, ο Μακαριώτατος χοροστάτησε της Ακολουθίας της Α΄ Στάσεως των Χαιρετισμών της Θεοτόκου στον Ι.Ναό Ταξιαρχών Μεγάλου Ρεύματος του Βοσπόρου. Παρουσία των Προκαθημένων, του Γενικού Προξένου της Ελλάδας στην Κωνσταντινούπολη κ.Ν.Ματθιουδάκη και πλήθους πιστών, ο Μακαριώτατος ευχαρίστησε τον Οικουμενικό Πατριάρχη για την πρωτοβουλία σύγκλησης της Σύναξης και για την αβραμιαία φιλοξενία στην Κωνσταντινούπολη, ενώ αναφέρθηκε και στην ιεραποστολική διακονία του Πατριαρχείου στην Αφρικανική ήπειρο.

    Την 9η Μαρτίου, η ΑΘΜ συμμετείχε στο, τελεσθέν στον Ι.Ναό Αγ. Γεωργίου Φαναρίου, Συλλείτουργο των Προκαθημένων. Στο αναγνωσθέν Κοινό Ανακοινωθέν των Προκαθημένων, μεταξύ άλλων, εκφράστηκε:

    1. Συμπάθεια προς τους δοκιμαζομένους Χριστιανούς της Μ.Ανατολής

    Ἀναλογιζόμενοι τήν ὀδύνην τῶν ἀνθρώπων ἀνά τόν κόσμον, ἐκφράζομεν τήν συμπάθειάν μας διά τό μαρτύριον καί τόν θαυμασμόν μας διά τήν μαρτυρίαν τῶν χριστιανῶν ἐν τῇ Μέσῃ Ἀνατολῇ, Ἀφρικῇ καί ἀλλαχοῦ τῆς γῆς. Φέρομεν εἰς τόν νοῦν μας τό διττόν αὐτῶν μαρτύριον: περί τῆς πίστεώς των ὡς καί περί τῆς διαφυλάξεως τῆς ἱστορικῆς των σχέσεως μετά ἀνθρώπων ἄλλων θρησκευτικῶν πεποιθήσεων. Καταγγέλλομεν τήν ἀναταραχήν καί τήν ἀστάθειαν αἱ ὁποῖαι ὠθοῦν τούς χριστιανούς νά ἐγκαταλείψουν τήν γῆν, ἔνθα ἐγεννήθη ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός καί ἔνθεν διεδόθη τό Εὐαγγέλιον εἰς τόν κόσμον ἅπαντα.

    Συμπάσχομεν μετά πάντων τῶν θυμάτων τῆς ἐν Συρίᾳ τραγῳδίας. Καταδικάζομεν πᾶσαν μορφήν τρομοκρατίας καί θρησκευτικῆς ὕβρεως. Ἡ ἀπαγωγή τῶν Μητροπολιτῶν Παύλου καί Ἰωάννου, ἄλλων κληρικῶν, ὡς καί τῶν μοναζουσῶν τῆς ἐν Μααλούλᾳ Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Ἁγίας Θέκλης, ἀποτελεῖ χαίνουσαν πληγήν καί ζητοῦμεν τήν ἄμεσον ἀπελευθέρωσίν των.

    Ἀπευθύνομεν ἔκκλησιν εἰς πάντα ἐμπλεκόμενον πρός ἄμεσον κατάπαυσιν τῶν στρατιωτικῶν ἐπιχειρήσεων, ἀπελεύθερωσιν τῶν αἰχμαλώτων καί ἑδραίωσιν τῆς εἰρήνης ἐν τῇ περιοχῇ διά τοῦ διαλόγου. Οἱ ἐν Μέσῃ Ἀνατολῇ χριστιανοί ἀποτελοῦν τήν ζύμην τῆς εἰρήνης. Εἰρήνη διά πάντα ἄνθρωπον σημαίνει ἐπίσης εἰρήνη διά τούς χριστιανούς. Στηρίζομεν τό Πατριαρχεῖον Ἀντιοχείας εἰς τήν πνευματικήν καί ἀνθρωπιστικήν διακονίαν αὐτοῦ, ὡς ἐπίσης καί τάς προσπαθείας αὐτοῦ διά τήν παλινόρθωσιν τῆς περιοχῆς καί τήν παλιννόστησιν τῶν προσφύγων.

    2. Έκκληση για ειρήνευση στην Ουκρανία

    Ἐνθέρμως προσευχόμεθα ὑπέρ τῆς διεξαγωγῆς εἰρηνικῶν διαπραγματεύσεων καί τῆς ἐν προσευχῇ καταλλαγῆς πρός ἔξοδον ἐκ τῆς ἐν Οὐκρανίᾳ συνεχιζομένης κρίσεως. Καταδικάζομεν τάς ἀπειλάς βιαίας καταλήψεως Ἱερῶν Μονῶν καί Ναῶν καί προσευχόμεθα διά τήν ἐπιστροφήν τῶν ἀδελφῶν ἡμῶν, τῶν σήμερον εὑρισκομένων ἐκτός τῆς κοινωνίας μετά τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας.

    3. Η θέση της Εκκλησίας για την παγκόσμια οικονομική κρίση

    Ἡ παγκόσμιος οἰκονομική κρίσις ἀποτελεῖ θεμελιώδη ἀπειλήν διά τήν δικαιοσύνην καί τήν εἰρήνην εἰς τοπικόν καί παγκόσμιον ἐπίπεδον. Αἱ συνέπειαι αὐτῆς εἶναι ἐμφανεῖς εἰς ἅπαντα τά στρώματα τῆς κοινωνίας, ἔνθα ἀπουσιάζουν ἀξίαι ὡς ἡ ἀξιοπρέπεια τοῦ προσώπου, ἡ ἀδελφική ἀλληλεγγύη καί ἡ δικαιοσύνη. Τά αἴτια τῆς κρίσεως ταύτης δέν εἶναι ἀμιγῶς οἰκονομικά. Εἶναι καί πνευματικῆς καί ἠθικῆς φύσεως. Ἀντί τοῦ συσχηματισμοῦ πρός τά παγκόσμια εἴδωλα τῆς ἰσχύος, τῆς πλεονεξίας καί τῆς φιληδονίας, ἐξαίρομεν τήν ἀποστολήν μας νά μεταμορφώσωμεν τόν κόσμον, ἐφαρμόζοντες τάς ἀρχάς τῆς δικαιοσύνης, τῆς εἰρήνης καί τῆς ἀγάπης.

    Συνεπείᾳ τοῦ ἐγωϊσμοῦ καί τῆς καταχρήσεως τῆς ἐξουσίας, πολλοί ἄνθρωποι ὑποτιμοῦν τήν ἱερότητα τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, ἀδιαφοροῦντες νά διακρίνουν τό πρόσωπον τοῦ Θεοῦ εἰς τούς ἐλαχίστους τῶν ἀδελφῶν μας, πολλοί δέ παραμένουν ἀδιάφοροι ἔναντι τῆς πτωχείας, τῆς ὀδύνης καί τῆς βίας, αἱ ὁποῖαι μαστίζουν τήν ἀνθρωπότητα.

    4. Η θέση της Εκκλησίας για την ιερότητα της ανθρώπινης ζωής

    Ἡ Ἐκκλησία καλεῖται νά ἀρθρώσῃ τόν προφητικόν της λόγον. Ἐκφράζομεν τήν εἰλικρινῆ ἡμῶν ἀνησυχίαν διά τάς τοπικάς καί παγκοσμίους τάσεις, αἱ ὁποῖαι ἀπαξιώνουν καί διαβιβρώσκουν τάς ἀρχάς τῆς πίστεως, τήν ἀξιοπρέπειαν τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, τόν θεσμόν τοῦ γάμου καί τό δῶρον τῆς δημιουργίας.

    Ὑπογραμμίζομεν τήν ἀναμφισβήτητον ἱερότητα τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς ἀπό τῆς συλλήψεως μέχρι τοῦ φυσικοῦ θανάτου. Ἀναγνωρίζομεν τόν γάμον ὡς ἕνωσιν ἀνδρός καί γυναικός, ἡ ὁποία εἰκονίζει τήν ἕνωσιν τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του. Ἀποστολή ἡμῶν εἶναι ἡ διαφύλαξις τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος ὡς οἰκονόμων καί οὐχί ὡς κατόχων αὐτοῦ. Κατά τήν περίοδον ταύτην τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς προτρεπόμεθα τόν κλῆρον καί τόν λαόν ἡμῶν νά ἐπιδείξουν πνεῦμα μετανοίας, νά βιώσουν τήν καθαρότητα τῆς καρδίας, τήν ταπείνωσιν καί τήν συγχωρητικότητα, καταθέτοντες εἰς τήν κοινωνίαν μαρτυρίαν περί τῶν πάντοτε ἐπικαίρων διδαγμάτων τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

    5. Η σημαίνουσα θέση της ιεραποστολής

    Ἀναποσπάστως συνδεδεμένη πρός τήν ἑνότητα εἶναι ἡ ἱεραποστολή. Ἡ Ἐκκλησία δέν ζῇ διά τόν ἑαυτόν της, ἀλλά ὀφείλει νά μαρτυρῇ καί νά μοιράζηται τά δῶρα τοῦ Θεοῦ μετά τῶν ἐγγύς καί τῶν μακράν. Μετέχοντες τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί προσευχόμενοι ὑπέρ τῆς οἰκουμένης, καλούμεθα νά συνεχίσωμεν τήν λειτουργίαν μετά τήν Θείαν Λειτουργίαν καί νά μοιρασθῶμεν μεθ᾿ ὁλοκλήρου τῆς ἀνθρωπότητος τά δῶρα τῆς ἀληθείας καί τῆς ἀγάπης, συμφώνως πρός τήν τελευταίαν ἐντολήν καί διαβεβαίωσιν τοῦ Κυρίου: “Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη  […] καί ἰδού ἐγώ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι […] ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος” (Ματθ. κη΄, 19-20).

    6. Η θέση της Εκκλησίας για την παγκοσμιοποίηση

    Ζῶμεν ἐντός ἑνός κόσμου, ὅπου ἡ πολυπολιτισμικότης καί ὁ πλουραλισμός συνιστοῦν ἀναπόφευκτον πραγματικότητα καί συνεχῶς μεταβαλλομένην. Ἔχομεν ἐπίγνωσιν τοῦ γεγονότος ὅτι οὐδέν θέμα τῆς ἐποχῆς μας δύναται νά θεωρηθῇ ἤ ἐπιλυθῇ ἄνευ ἀναφορᾶς εἰς τό παγκόσμιον, καθώς καί ὅτι οἱαδήτις πόλωσις μεταξύ τοπικοῦ καί παγκοσμίου καταλήγει εἰς ἀλλοίωσιν τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος.

    Ὡς ἐκ τούτου, ἐνώπιον καί αὐτῶν εἰσέτι τῶν διαφωνιῶν, διαχωρισμῶν καί διαιρέσεων, εἴμεθα ἀποφασισμένοι νά διακηρύξωμεν τό μήνυμα τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἀναγνωρίζομεν ὅτι ὁ διάλογος τυγχάνει πάντοτε καλλίτερος τῆς συγκρούσεως. Ἡ ἀποχώρησις καί ἡ ἀπομόνωσις οὐδέποτε ἀποτελοῦν ἐπιλογήν. Ἐπαναβεβαιοῦμεν τήν ὑποχρέωσίν μας νά διαλεγώμεθα πρός τόν ἄλλον, μετά τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, μετά τῶν ἄλλων πολιτισμῶν, ὅπως καί μετά τῶν ἄλλων χριστιανῶν καί τῶν ἀνθρώπων ἄλλων θρησκευτικῶν πεποιθήσεων.

    Αρχιμ.Απόστολος Τριφύλλης

    Διευθυντής Ιδιαιτέρου Γραφείου ΑΘΜ

  • Ο Πατριάρχης στα Ελληνικά σχολεία

    Ο Πατριάρχης στα Ελληνικά σχολεία

    S

    Την 30η Ιανουαρίου ε.ε. η ΑΘΜ ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β’ χοροστάτησε κατά την Θεία Λειτουργία που τελέστηκε στον Ιερό Ναό Αγίας Αικατερίνης Αλεξανδρείας προς εκκλησιασμό των μαθητών των ελληνικών εκπαιδευτηρίων, επί τη εορτή των Αγίων Τριών Ιεραρχών, Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε ο θεολόγος κ.Αλέξανδρος Γαλανόπουλος, ενώ ακολούθως ο Μακαριώτατος ωμίλησε προς τους μαθητές, εστιάζοντας την προσοχή τους στην ανάγκη ενχρονισμού στο σήμερα της διδασκαλίας των τριών μεγάλων οικουμενικών διδασκάλων, προκειμένου ο άνθρωπος της εποχής μας να ενδυναμωθεί στην προσπάθειά του να αναγνωρίσει στο πρόσωπο του συνανθρώπου το κατ΄ εικόνα Θεού και να επουλώσει τις πληγές που ανοίγουν η φτώχεια και η αδικία. Μαζί με το αντίδωρο ο Μακαριώτατος προσέφερε στους μαθητές εικόνα της Θεοτόκου Βρεφοκρατούσας, ενώ, μετά το πέρας της Ευχαριστιακής Συνάξεως, μετέβη στο Αβερώφειο Γυμνάσιο-Λύκειο, όπου είχε την ευκαιρία να συνωμιλήσει με τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς, να ενημερωθεί από αυτούς για την εξέλιξη του εκπαιδευτικού έργου και με την σειρά του να τους ενημερώσει για τις εκπαιδευτικές πρωτοβουλίες του Πατριαρχείου στην Αφρική και για το προσεχές ταξίδι του στη Μοζαμβίκη, όπου και θα εορτάσει τα ονομαστήριά του.

    S

  • Ο Πατριάρχης χαιρετίζει τα ογδοντάχρονα του ΣΑΕ

    Ο Πατριάρχης χαιρετίζει τα ογδοντάχρονα του ΣΑΕ

    ΦΩΤΟ (ΣΑΕ)

    Την 15η Δεκεμβρίου ε.έ., η ΑΘΜ ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β΄ συμμετείχε στις πανηγυρικές εκδηλώσεις για την συμπλήρωση ογδόντα ετών δράσεως και προσφοράς του Συνδέσμου Αιγυπτιωτών Ελλήνων, οι οποίες οργανώθηκαν στο εν Αθήναις Ευγενίδειο Ίδρυμα. Λαβών τον λόγο, ο Μακαριώτατος ανέφερε χαρακτηριστικά:

    «Η πίστη και η προσήλωση σ΄ έναν κόσμο ζωντανών και περασμένων ανθρώπων· στα έργα τους, στις φωνές τους, στο ρυθμό τους, στη δροσιά τους. Αυτός ο κόσμος, όλος μαζί, μου έδωσε το συναίσθημα πως δεν είναι μια αδέσποτη μονάδα, ένα άχερο στ΄ αλώνι. Μου έδωσε τη δύναμη να κρατηθώ ανάμεσα στους χαλασμούς που ήταν της μοίρας μου να ιδώ. Κι ακόμη, μ΄ έκανε να νιώσω, πως ο άνθρωπος έχει ρίζες, κι όταν τις κόψουν, πονεί.» (Γ.Σεφέρης, Δοκιμές)

    Η αποστολή, το έργο και η προσφορά του Συνδέσμου Αιγυπτιωτών Ελλήνων τα τελευταία ογδόντα χρόνια δεν θα μπορούσαν να συνοψιστούν με καλύτερο δυνατό τρόπο παρά μέσω των λόγων αυτών του Γιώργου Σεφέρη.

    Ο Έλληνας, από την αυγή κιόλας της ιστορίας του, αποδύθηκε σε μια ιδιότυπη γεωγραφική εξάπλωση με τη δημιουργία εγκαταστάσεων σε διάφορες θέσεις του εκάστοτε γνωστού κόσμου. Η εξάπλωση αυτή ασκούσε σημαντική επιρροή στην οικονομία, την κοινωνία και την πολιτιστική εξέλιξη των περιοχών εγκατάστασης. Όλα τα στοιχεία που καθορίζουν τον ελληνικό πολιτισμό και τον ελληνικό τρόπο ζωής μεταφέρονταν από τους Έλληνες στις νέες τους πατρίδες. Με αυτόν τον τρόπο οι νέες πατρίδες εξελίχθηκαν σε χώρους πειραματισμού για τον Ελληνισμό. Μετουσιώθηκαν σε πεδίο γόνιμων επαφών και πολιτιστικών ζυμώσεων με τους γηγενείς πληθυσμούς, κατά τις οποίες οι Έλληνες έδωσαν και πήραν πολλά στοιχεία.

    Σ’ αυτή τη μακρά παράδοση δημιουργίας ελληνικών κοινοτήτων μακριά από το εθνικό κέντρο, η Αίγυπτος όχι μόνο κατέχει εξέχουσα θέση, αλλά δημιούργησε μια εντελώς ξεχωριστή ομάδα ανθρώπων. Μια ομάδα που ο περιγραφικός της χαρακτηρισμός, Αιγυπτιώτες Έλληνες, ενέχει αξεδιάλυτα δύο πατρίδες, δημιουργώντας μια ιδιότυπη διπλή υπηκοότητα. Άνθρωποι που διακρίθηκαν στην επιχειρηματικότητα, στο εμπόριο, στην εκπαίδευση, στον πολιτισμό. Άνθρωποι που συναγωνίστηκαν στην δημιουργία έργων πρόνοιας και φιλανθρωπίας. Άνθρωποι που ευρηματικά εκμεταλλεύτηκαν τις ευκαιρίες του χρόνου και του τόπου και στωικά υπέμειναν της μοίρας τα γυρίσματα, όταν οι συνθήκες άλλαξαν δραματικά.

    Ωστόσο, ακόμα και όταν πήραν τον δρόμο της επιστροφής στη Μητέρα Πατρίδα ή όταν αναζήτησαν νέες φωλιές εγκατάστασης στη Διασπορά, οι Αιγυπτιώτες Έλληνες δεν λησμόνησαν. Δεν λησμόνησαν τη γη του Νείλου, την παρακαταθήκη των προπατόρων τους, τους συγγενείς και τους φίλους που έμειναν πίσω. Αυτούς που έμειναν πίσω φρυκτωροί της άσβεστης φλόγας του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας στη γη της Αιγύπτου. Αυτούς που έμειναν πίσω φορείς ελπίδας ενδόμυχης ότι η αναγέννηση θα ακολουθήσει νομοτελειακά την κάμψη.

    Φύλακας της ιδιαίτερης αυτής ταυτότητας, ο Σύνδεσμος Αιγυπτιωτών Ελλήνων είναι η αλυσίδα που συνδέει τις γενεές των Αιγυπτιωτών μεταξύ τους όπου γης. Ενισχύει το αίσθημα της συλλογικότητάς τους. Ενισχύει την αυτογνωσία τους. Παρέχει πείρα και έμπνευση για νέες δημιουργίες. Στέκεται οικονομικά και ηθικά στο πλευρό των αδύναμων μελών του. Υποστηρίζει δράσεις και πρωτοβουλίες που ιχνηλατούν και πραγματεύονται κάθε πτυχή του ιστορικού φαινομένου που ονομάζεται Ελληνισμός εν Αιγύπτω ως παρελθόν, παρόν και μέλλον.

    Για όλους αυτούς τους λόγους σήμερα τιμούμε και εκ μέσης καρδίας ευχαριστούμε τον Σύνδεσμο Αιγυπτιωτών Ελλήνων για τα 80 χρόνια δράσεως και προσφοράς του. Ευχόμαστε να συνεχίσει να αποτελεί το θησαυροφυλάκιο που κλείνει μέσα του και φυλάγει στον αιώνα το ήθος το αιγυπτιώτικο που έκανε την έρημο να ανθίσει. Ευχόμαστε να συμβάλλει και αυτός από το δικό του μετερίζι στην επαλήθευση των λόγων του ποιητή που τόσο ανάγκη έχουμε στις μέρες μας:

    «Ακατάλυτη και τρομερή δύναμη Ελλάδα! Χωρίς το δικό σου πνεύμα, τίποτα δεν γίνεται στον κόσμο. Όλα τα γονιμοποιείς. Για μια στιγμή φαίνεται πως πεθαίνεις, κι άξαφνα παρουσιάζεσαι πάλι ολοζώντανη και δροσερή εκεί που δε σε περίμενε κανείς!» (G. Leopardi)

  • Το χριστουγεννιάτικο μήνυμα του Πατριάρχη

    Το χριστουγεννιάτικο μήνυμα του Πατριάρχη

    photo_pat[1]Ἀριθμ. Πρωτ. 181/2013

     

    Θ Ε Ο Δ Ω Ρ Ο Σ Β’

    ΕΛΕΩι ΘΕΟΥ ΠΑΠΑΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

    ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ, ΠΑΣΗΣ ΓΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ

    ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ

    ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΥ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΥ ΘΡΟΝΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

    ΧΑΡΙΣ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ

    ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ

    ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

    “Μετεποίησας τήν πτωχείαν μου τῇ συγκαταβάσει σου, σαυτόν ἐταπείνωσας καί τό γένος μου ὓψωσας.”

    Αγαπητοί μου αδελφοί,

                Δύο χιλιετίες πριν ο Υιός και Λόγος του Θεού βγήκε από τον εαυτό Του, παραμένοντας ο εαυτός Του, προκειμένου να προσλάβει και θεραπευτικώς να μεταμορφώσει τον πλάνητα και ασθενή Αδάμ. Άφησε την μακαριότητα της εσωτερικής τριαδικής κοινωνίας, εξεδήμησε εκ των ουρανών και επεδήμησε επί της γης για να αποκαταστήσει την ενότητα του γένους των ανθρώπων με τον Θεό.

                Ο Θεός δεν αρκέστηκε στο να πει και να γίνει, αλλά ταπεινώθηκε και έγινε ο Ίδιος άνθρωπος για να μορφώσει έναν καινούργιο τρόπο ζωής. Λυδία λίθος πάνω στην οποία δοκιμάζεται η γνησιότητα της κατά Χριστόν ζωής δεν είναι άλλη από την αγάπη, η οποία χωρεί και συγχωρεί τους πάντες και τα πάντα και φθάνει μέχρι της θυσίας του Σταυρού. Η αγάπη αυτή δεν νοείται ως απροσδιόριστη συναισθηματική έκφραση, ούτε καν ως συμβατική δοχή και ξενία συγγενών και φίλων. Νοείται κυρίως ως πρόσληψη και μεταμόρφωση του άλλου και αγνώστου, στα πρότυπα της πρόσληψης και μεταμόρφωσης του ανθρώπου από τον Ιησού Χριστό.

              Και αν ο Μονογενής Υιός του Θεού μετοίκησε από αγάπη για να νοηματοδοτήσει την ύπαρξή μας, σήμερα χιλιάδες αφρικανοί αδελφοί μας, πιεσμένοι από ανάγκη ανελεύθερη, αναγκάζονται να αλλάξουν τον τόπο και τον τρόπο. Πιεσμένοι από τα πράγματα παίρνουν τον δρόμο της προσφυγιάς και της μετανάστευσης με μόνη αποσκευή την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Κάποιοι δεν κατορθώνουν να φθάσουν στη γη της επαγγελίας και χάνονται απάτριδες. Αλλά και εκείνοι που καταφέρνουν να εισέλθουν στη γη της προσμονής, συχνά γνωρίζουν την απαξία, την απόρριψη, την επιτίμηση, την εκμετάλλευση.

    Αγαπητοί μου αδελφοί,

              Γνωρίζω καλά ότι το φαινόμενο της μετανάστευσης έχει πάρει το χαρακτήρα πλημμυρίδας, η έκταση της οποίας φοβίζει τις κοινωνίες υποδοχής. Είναι καιρός οι κοινωνίες αυτές να αλλάξουν στάση και να κατανοήσουν ότι η ανθρώπινη δυστυχία αργά ή γρήγορα θα σπάσει τα όποια τείχη υψώνονται για να αποτρέψουν τον απελπισμένο μετανάστη. Είναι καιρός να γίνει αντιληπτό ότι μόνο αν αντιμετωπιστούν τα προβλήματα των κοινωνιών που τροφοδοτούν την μετανάστευση, τότε θα αναστραφεί το ρεύμα των μεταναστών.

              Μέχρι τότε όμως και ιδιαίτερα τούτο το βράδυ της Γεννήσεως του Θεανθρώπου, ας μη λησμονούμε τα λόγια του ποιητή:

    Την πόρτα ανοίγω το βράδυ,
    τη λάμπα κρατώ ψηλά,
    να δούνε της γης οι θλιμμένοι,
    να ’ρθούνε, να βρουν συντροφιά…
    θα ’ρθει συντροφιά κι ο Χριστός.

    Χρόνια Πολλά!

     

     

    †Ὁ Πάπας καί Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικής

    Θ Ε Ο Δ Ω Ρ Ο Σ Β΄

    Ἐν τῇ Μεγάλη Πόλει
    τῆς Ἀλεξανδρείας
    Χριστούγεννα 2013

  • Ένατη επέτειος της εκλογής της ΑΘΜ

    Ένατη επέτειος της εκλογής της ΑΘΜ

    1Την 9η Οκτωβρίου ε.έ., η ΑΘΜ, ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β’ χοροστάτησε της Θείας Λειτουργίας στον Ιερό Πατριαρχικό και Καθεδρικό Ναό του Οσίου Σάββα Ηγιασμένου Αλεξανδρείας επ΄ αφορμή της συμπληρώσεως εννέα ετών εκ της εκλογής και αναρρήσεώς του στον περίπυστο Αποστολικό και Πατριαρχικό Θρόνο του Αγίου Μάρκου.

    Επί τη ευσήμω ημέρα, παρέστησαν συμπροσευχόμενοι ο Σεβ.Μητροπολίτης Λεοντοπόλεως κ.Γαβριήλ, Πατριαρχικός Επίτροπος Αλεξανδρείας, και οι Θεοφ.Επίσκοποι Νιτρίας κ.Νικόδημος, Πατριαρχικός Επίτροπος Καΐρου, και Βαβυλώνος κ.Νήφων, Καθηγούμενος της Ιεράς Πατριαρχικής Μονής Αγ.Γεωργίου Παλαιού Καΐρου. Παρέστησαν επίσης ο Εντιμ.Γεν.Πρόξενος της Ελλάδος στην Αλεξάνδρεια κ.Χρήστος Καποδίστριας, ο Εντιμ.Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητος Αλεξανδρείας κ.Ιωάννης Σιώκας, ως και Πρόεδροι Συλλόγων και Σωματείων της Μεγάλης Πόλεως.

    Τον Μακαριώτατο τιμητικώς προσεφώνησε ο Καθηγούμενος της Ιεράς Πατριαρχικής Μονής του Οσίου Σάββα Ηγιασμένου, Πανοσ.Αρχιμ. κ.Μελέτιος Κουμάνης. Ανέφερε συγκεκριμένως:

    «Του Μάρκου θρόνου διάδοχος, τω χρόνω μεν πολλοστός μετ΄εκείνον, ου πολύ δε του βίου και της αρετής λειπόμενον»
    Με αυτά τα λόγια εκ του πρωτοτύπου βίου του αγίου προκατόχου Σας, Πατριάρχου Αλεξανδρείας Ιωάννου του Ελεήμονος, επιτρέψατέ μοι Μακαριώτατε Πάτερ και Δέσποτα, να εκφράσω την εν Κυρίω καύχηση και τα αγαλλόμενα αισθήματα πάντων, διά τη σημερινή 9η επέτειο της εκλογής Σας εις τον περίλαμπρον θρόνο του Αποστόλου και Ευαγγελιστού Μάρκου.

    Μία επέτειο όχι απλά εθιμική, αλλά ουσιαστική, μιάς και η ανάδειξη του νέου Πατριάρχου εις το πηδάλιο της Εκκλησίας, όπως άλλωστε και κάθε νέου Επισκόπου, αποτελεί όχι απλά ένα ιστορικό εκκλησιαστικό γεγονός, αλλά διασφαλίζει την αποστολικότητα της διαδοχής, καθώς επίσης αποτελεί και τον συνδετικό κρίκο της πνευματικής συνέχειας στην διακονία του ευαγγελισμού του Λαού του Θεού. Επί εννέα συναπτά έτη, η τροχιά της πρωθιεραρχικής Σας πορείας διαγράφεται φωτεινή, μαρτυρώντας και επιβεβαιώνοντας ότι «Πνεύμα ευθές», «πλήρες χάριτος», επιτέλεσε την εκλογή Σας.

    Έχοντας δώσει ήδη την μαρτυρία μιάς συνεπούς διακονίας στον χώρο του Πατριαρχείου από διαφορετικές θέσεις κάθε φορά, ως του Εξάρχου εν Ρωσσία, του Πατριαρχικού Εκπροσώπου εν Αθήναις, του Πατριαρχικού Επιτρόπου εν Αλεξανδρεία, του Μητροπολίτου Καμερούν και του Μητροπολίτου Ζιμπάμπουε, κληθήκατε από την Σεπτή Ιεραρχία της Αλεξανδρινής Εκκλησίας όχι μόνο να συνεχίσετε, αλλά και να σφραγίσετε με το προσωπικό Σας στίγμα την 2000ετή πορεία και την σταυρική προσφορά του Παλαιφάτου Πατριαρχείου μας στον σύγχρονο κόσμο.

    Μακαριώτατε, επιλείψει μου ο χρόνος διηγούμενου όσα με την πανσθενουργό χάρη  και δύναμη του Κυρίου επιτελέσατε κατά την 9ετή ευκλεή Πατριαρχεία Σας. Επιτρέψατέ μοι μόνο δια ολίγων να επικεντρωθώ σε ένα από τα χαρακτηριστικά  που Σας διακρίνει.
    Ίσως το μέγιστο χάρισμα με το οποίο θα Σας ενθυμάται  η Ιστορία στο πέρασμα των αιώνων,  που δεν είναι άλλο από την αγάπη και την καλωσύνη Σας.

    Συνεχίζοντας το αρξάμενον επί του μακαριστού προκατόχου Σας Πατριάρχου Πέτρου, έργο, δια την αναζωογόνηση, την  οργάνωση και την ανακαίνιση όλου του Πατριαρχείου, δεν παραμείνατε σε στεγανά τυπικά, ούτε επιτρέψατε να συνθλιβήτε μέσα στους τροχούς της ψυχρής  οργανωτικής ρουτίνας που αποχρωματίζει και τα ιερώτερα έργα. Αλλά ευθύς εξ αρχής, δώσατε φλογερή πνοή σε μία αγαπητική ατμόσφαιρα προς πάντας γύρω Σας. Αυτή η χαρακτηριστική κινητήρια δύναμη στην Πρωθιεραρχική Σας διακονία ήταν και είναι πάντοτε η ακριβής εφαρμογή της πρώτης και μεγάλης εντολής του Κυρίου μας. Της Αγάπης.

    Ω, τι άριστος συνδυασμός!!! Η αγάπη που εργάζεται ταπεινά και αποδοτικά και δεν κυνηγάει τυμπανοκρουσίες. Η αγάπη του Πατριάρχου προς όλους αδιακρίτως. Προς επιφανείς και ασήμους, μικρούς και μεγάλους, δυνατούς και αδυνάτους, ενδεείς και εμπεριστάτους. Η ίδια αγάπη προς ευγνώμονες και αχαρίστους.

    Πόσες και πόσες φορές όλοι εμείς οι ευεργετημένοι να ζούμε εντός της Πατριαρχικής Αυλής δεν είμαστε μάρτυρες της δυναμικής εκφράσεως της αγάπης και καλωσύνης Σας. Πόσες φορές δεν είμαστε αυτήκοοι όταν η κορύφωση της πατριαρχικής ευθήνης και αγωνίας σπεύδει να δώσει λύσεις και να συνδράμει ποικιλοτρόπως, αλλά πάντα αγαπητικώς, σε δυσεπίλυτα προβλήματα. Να παρηγορήσει, να παραβλέψει, να παραμυθήσει, να θεραπεύσει, να επουλώσει, να οικονομήσει, να συμπονέσει.

    Πόσες φορές δεν ιδρώσατε με θρόμβους αίματος ώστε να μεριμνήσετε ως άλλος σταυροφόρος της Αγάπης, για τους πεινασμένους της Αφρικανικής ηπείρου, τα ορφανά των εμφυλίων πολέμων, τους αρρώστους που δεν έχουν φάρμακα, τα εμπερίστατα παιδιά των σκουπιδιών, την περίθαλψη των άγαμων μητέρων, τα ακρωτηριασμένα θύματα της ανθρωπίνης κακίας, του AIDS και του trafficking. Όχι μόνο υλικά, αλλά παράλληλα ηθικά και πνευματικά.

    Αλλά και πόσες φορές, δεν προσπαθήσατε να θεραπεύσετε το κακό  με αντίδοτο την αγαπητική Σας καλωσύνη, εφαρμόζοντας τον παύλειο λόγο: «Μη νικών υπό του κακού, αλλά νίκα εν τω αγαθώ το κακόν» (Ρωμ. ιβ΄21).

    Αυτή άλλωστε την δυναμική της Αγάπης διακηρύξατε και προ ολίγων ημερών στην Ρώμη, παραφράζοντας, ή μάλλον διορθώνοντας, το καρτεσιανό αξίωμα «σκεφτομαι, άρα υπάρχω», σε «ΑΓΑΠΩ, άρα υπάρχω». Υπάρχω, διά της αγάπης και εν τη αγάπη, που εχει την δύναμη να ανακαινίση τον Κόσμο και να τον μεταβάλλει αλλοιώνοντάς τον επί τα βελτίω.

    Μακαριώτατε, συγχωρέστε με διότι δεν μπόρεσα να αποδώσω την ακρίβεια της χαρισματικής Σας εικόνας όσον ακριβώς ήθελα κι έπρεπε. Άλλωστε οι πάντες γνωρίζουν ότι όσο σπουδαιότερο το πρότυπο, τόσο δυσκολότερο το έργο του ζωγράφου.

    Παρ΄όλα ταύτα, αυτό που είναι το ζητούμενο, είναι όχι μόνον η αναγνώριση του «προτύπου» και ο άκαρπος θαυμασμός του, αλλά αυτό που υπαγορεύει και ο ιερός Χρυσόστομος σε έναν λόγο του.
    «Θαυμάζομεν τα γεγενημένα, ζηλούμεν την αρετή, εξενέγκωμεν και ημείς εις ετέρους τας ανδραγαθίας».

    Θειότατε και Παναγιώτατε Δέσποτα, είσαστε ο εμπνευστής της Αγάπης και το παράδειγμα της καλωσύνης σε όλους μας. Σας ευγνωμονούμε δι΄ αυτό, και δεόμεθα του Μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, να συνεχίσετε την άριστη πηδαλιουχία της αλεξανδρινής νοητής ολκάδος και την ευκλεή Πατριαρχεία Σας, εν υγεία στιβαρά, εις πολλούς και αγαθούς χρόνους. Αμήν.

    Μετά το πέρας της Λειτουργικής Συνάξεως η ΑΘΜ εδέχθη τις ευχές των Ιεραρχών, του ιερού Κλήρου, και του ευλαβούς ποιμνίου της πόλεως του Αλεξάνδρου στο αρχονταρίκι της Ιεράς Μονής.

  • “Αίτημα επιτακτικό των καιρών μας η τροπή του σκέφτομαι άρα υπάρχω…”

    “Αίτημα επιτακτικό των καιρών μας η τροπή του σκέφτομαι άρα υπάρχω…”

    Preghiera_Ecumenica_dei_Cristiani_per_la_Pace_3Το απόγευμα της Τρίτης 1ης Οκτωβρίου ε.έ., η ΑΘΜ, ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής, κ.κ.Θεόδωρος Β΄, συμμετέχων στην καταληκτήρια εκδήλωση της συναντήσεως που οργάνωσε η Κοινότητα του Αγίου Εγιδίου στη Ρώμη υπό τον τίτλο Το Κουράγιο της Ελπίδας, ανέπεμψε δέηση υπέρ της ενότητος και της ειρήνης του κόσμου στην Basilica di Santa Maria in Ara Coeli, λαβών αφόρμηση από το απόσπασμα 3, 26-28 της Παύλειας Επιστολής Προς Γαλάτας: «Ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ· πάντες γαρ υμείς εις εστέ εν Χριστώ Ιησού.” Συγκεκριμένα επεσήμανε:

    Αίτημα επιτακτικό των καιρών μας είναι η επίτευξη μιας νέας ενότητας στα πρότυπα της δημιουργίας του κόσμου και του ανθρώπου από τον Θεό. Ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο και τον άνθρωπο από αγάπη και με ελευθερία, χωρίς ανάγκη, και, διά της προσωπικής Του ενεργείας, επικοινωνεί και σχετίζεται με τον έτερό Του, τον κόσμο και τον άνθρωπο. Έτσι και ο άνθρωπος οφείλει να ανασυστήσει τη ζωή του στην πραγματική της διάσταση: ζω σημαίνει όχι απλά υπάρχω, αλλά συνυπάρχω και συμπράττω με τον έτερο, τον διαφορετικό, τον αλλιώτικο, τον αντίθετό μου.

    Αίτημα επιτακτικό των καιρών μας είναι η υπέρβαση της αυθαιρεσίας εις βάρος του συνανθρώπου μας και ο, άνευ όρων και ορίων, σεβασμός της ελευθερίας του στα πρότυπα της θείας δωρεάς της ανθρωπίνης ελευθερίας. Ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο ελευθερία, μέσω της οποίας ο άνθρωπος αποκτά συνείδηση του εαυτού του και ικανότητα ανοδικής πορείας προς τον Θεό. Ο Θεός δεν παραβιάζει την ελευθερία του ανθρώπου, ακόμα και όταν αυτός ακολουθεί τον δρόμο της πτώσεως. Έτσι και ο άνθρωπος οφείλει να επαναπροσδιορίσει την ελευθερία του: ελεύθερος δεν είναι αυτός που κάνει μόνο ό,τι θέλει, αλλά αυτός που πράττει εκείνο που θέλει· ελεύθερος δεν είναι εκείνος που επιβαρύνει τους άλλους με τις δικές του επιλογές, αλλά εκείνος που αναλαμβάνει το βάρος των ευθυνών του.

    Αίτημα επιτακτικό των καιρών μας είναι το καρτεσιανό αξίωμα «σκέφτομαι άρα υπάρχω» να μετατραπεί σε «αγαπώ άρα υπάρχω» στα πρότυπα της απροϋπόθετης αγάπης του Θεού για τα δημιουργήματά Του. Ο Θεός από αγάπη ενηνθρώπησε για να θεωθεί ο άνθρωπος με ελευθερία. Έτσι και ο άνθρωπος οφείλει, όταν αγαπά, να θυσιάζει, έστω και εν μέρει, την ελευθερία του για χάρη του άλλου, διότι η ανθρώπινη ύπαρξη καταξιώνεται μόνο στην κοινωνία της αγάπης.

    Αρχηγός της κοινωνίας της αγάπης είναι ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, ο οποίος απεκατέστησε την ιερότητα και το μεγαλείο του ανθρωπίνου προσώπου, καταργώντας τον κόσμο της διασπάσεως, της αλλοτριώσεως, των φυλετικών διακρίσεων, και του μίσους. Ο Χριστός προσέλαβε ολόκληρο το ανθρώπινο γένος και το ανασυνέθεσε στην οργανική του ενότητα. Η ενότητα αυτή δεν είναι στατική και μονοδιάστατη. Έχει δυναμική ποικιλία, γιατί η ενότητα επιτυγχάνεται με την κοινωνία των προσώπων, κατά το πρότυπο της ενότητας των τριών Προσώπων της Αγίας Τριάδος.

    Ο Κύριος μας, ως “βασιλεύς δικαιοσύνης” (Εβρ. 7,2), απεκήρυξε τόν “αγαπώντα την αδικίαν” ως “μισούντα την εαυτού ψυχήν” (Ψαλμ. 10,5) και διεκήρυξε ότι στη βασιλεία Του δεν θα υπάρχει τόπος για έχθρα και μισαλλοδοξία, καθώς “συμβοσκηθήσεται λύκος μετ᾿ αρνός, και πάρδαλις συναναπαύσεται ερίφω, και μοσχάριον και ταύρος και λέων άμα βοσκηθήσονται” (Ησ. 11,6).

    Προσευχόμεθα λοιπόν σήμερα να επανέλθει ο κόσμος στο αρχικό του κάλλος, καθώς ο Θεός “εποίησε εξ ενὸς αίματος παν έθνος ανθρώπων κατοικείν επὶ παν το πρόσωπον της γης” (Πράξ. 17,26). Προσευχόμεθα σήμερα να εκλείψει η αυθαίρετη αξιολογική διαφορά μεταξύ των ανθρώπων ως παράγων διαβαθμίσεως των δικαιωμάτων τους. Προσευχόμεθα η ενότητα να παγιωθεί επί της αξιωματικής αποδοχής του δικαιώματος της διαφορετικότητος των ανθρώπων. Προσευχόμεθα να κατακρημνισθεί ο μεσότοιχος της προκαταλήψεως, που πρώτος ο Κύριός μας έριξε απαντώντας στο ερώτημα “και τις εστίν μου πλησίον” (Λουκ. 10,29) διά της αφοπλιστικής παραβολής του καλού Σαμαρείτη.

    Προσευχόμεθα να ριζώσει, να ανθίσει και να καρπίσει το δένδρο της ειρήνης επί του εδάφους που λιπαίνει η ομολογία ότι κάθε άνθρωπος, ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής, εθνικότητας, θρησκείας, γλώσσας, είναι φορέας ισότιμος της εικόνας του Θεού. Προσευχόμεθα η ζωή στον κόσμο μας να γίνει ειρηνική, έχοντας κατά νου ότι ζωή σημαίνει πρώτα και πάνω από όλα συμβίωση, σχέση με τον άλλο, τον διαφορετικό, πλην καθολικώς προσληφθέντα από τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Αμήν!

  • Συνάντηση της ΑΘΜ με τον Πάπα Ρώμης

    Συνάντηση της ΑΘΜ με τον Πάπα Ρώμης

    Την Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου ε.έ., η ΑΘΜ, ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής, κ.κ.Θεόδωρος Β΄, συνοδευόμενος από τον Σεβ.Μητροπολίτη Ζιμπάμπουε και Αγκόλας κ.Σεραφείμ και τον Σεβ.Μητροπολίτη Γουϊνέας κ.Γεώργιο, Εκπρόσωπο της ΑΘΜ στην Αθήνα, συναντήθηκε στο Βατικανό με τον Προκαθήμενο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας κ.Φραγκίσκο Α΄.

    Προσφωνών τον Ρωμαιοκαθολικό Προκαθήμενο, ο Μακαριώτατος ανέφερε μεταξύ άλλων:

    Οι δύο Εκκλησίες, η Αλεξανδρινή και η Ρωμαϊκή, ανήκουμε, ιστορικώς και παραδοσιακώς, στις αρχαίες Εκκλησίες. Ανήκουμε στις Εκκλησίες που, αμέσως μετά την Πεντηκοστή, συνέστησαν την αφετηρία της Μιάς, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Ανήκουμε στις Εκκλησίες που συνέπηξαν με τον λόγο, την διακονία και την μαρτυρική τελευτή τους ο Άγιος Απόστολος και Ευαγγελιστής Μάρκος και οι Άγιοι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος.

    Ενωμένοι κατά τους πρώτους δέκα και πλέον αιώνες, ζήσαμε όχι μόνο την κοινή αφετηρία, αλλά και την κοινή ιστορική πορεία και συναντηθήκαμε εν πνεύματι, αγαπώντας αλλήλους και ομολογώντας τον Κύριο μας. Στην αιώνια πόλη ο Άγιος Μέγας Αθανάσιος, Πατριάρχης Αλεξανδρείας, γνώρισε την αγάπη του αδελφού του Πάπα Ρώμης Ιουλίου Α΄ και ο Αλεξανδρείας Πέτρος Β΄ του Πάπα Δαμάσου. Σε ώρες κρίσιμες για την ενότητα της Εκκλησίας έμειναν κοντά σας και βρήκαν στον αγώνα για την προάσπιση της Αληθείας αδελφούς φύλακες και υπερασπιστές της Πίστεως και της Αγάπης.

    Από αυτά τα σημεία συγκλίσεως της ιστορίας των Εκκλησιών μας, αντλούμε σήμερα δύναμη, ζωή και ελπίδα ώστε, διά της μαρτυρίας όσων μας ενώνουν και διά του διαλόγου, να συνεχίσουμε την πορεία στον δρόμο της αποκαταστάσεως της ενότητας των Χριστιανών, για την οποία ο Κύριος μας προσευχήθηκε την παραμονή του Πάθους Του. Ο Απόστολος Παύλος γράφει προς Ρωμαίους: “Προσλαμβάνεσθε αλλήλους, καθώς και ο Χριστός προσελάβετο υμάς εις δόξαν Θεού.” (Ρωμ. 15,7). Αυτό ακριβώς βιώνουμε τούτη την στιγμή, ως χρέος ιερό “επιποθίας του ελθείν” (Ρωμ. 15,22) προς αδελφόν “εν χαρά… διά θελήματος Θεού” (Ρωμ. 15,32).

    VATICAN 1

    Θεωρείστε την παρούσα κοινωνία ως σύμβολο ζωής στην πορεία για την ευστάθεια των αγίων Εκκλησιών και της ενώσεως των πάντων. Ως σύμβολο πίστεως στην ανάγκη διαφυλάξεως του ποιμνίου και καθοδηγήσεώς του σε “νόμους σωτηρίους… εν υπομονή πολλή” (Β΄ Κορ, 6,1-10). Ως σύμβολο του, τρεφομένου εκ της προσευχής και βιουμένου διά της αγάπης, κοινού αγώνα προασπίσεως του δικαιώματος κάθε ανθρώπου ελεύθερα να ορίζει και να νοηματοδοτεί τη ζωή του με αφετηρία την αναφορά του στον Θεό, ιδιαίτερα σήμερα που η ιδεολογική σκλήρυνση των ανθρώπων δημιουργεί σε Μέση Ανατολή και Αφρική ισχυρούς θύλακες αμφισβητήσεως του δικαιώματος αυτού και δηλητηριάσεως της ειρηνικής συνυπάρξεως των ανθρώπων.

    Ως ποιμένες διάκονοι της αγάπης και της αληθείας, ας προσευχηθούμε διαπύρως οι δοκιμαζόμενοι αδελφοί μας σε αυτές τις εύφλεκτες περιοχές του πλανήτη μας να ενισχυθούν παρά Θεού ώστε “τη ελπίδι χαίροντες, τη θλίψει υπομένοντες, τη προσευχή προσκαρτερούντες” (Ρωμ, 12,12) να ειρηνεύουν μετά πάντων των ανθρώπων. Αμήν!

    Στο επίκεντρο των συνομιλιών των δύο Προκαθημένων βρέθηκε η ανάγκη προστασίας του δικαιώματος στην ελεύθερη θρησκευτική έκφραση, το οποίο αμφισβητείται σε περιοχές της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής από την μισαλλοδοξία και τον φανατισμό. Ο Μακαριώτατος είχε την ευκαιρία να καταθέσει στο τραπέζι του διαλόγου την προσωπική του εμπειρία από την πολύχρονη διακονία του στο πνευματικό γεώργιο της αφρικανικής ηπείρου, αλλά και να μοιραστεί την ανησυχία του για τη χρήση της θρησκείας εκ μέρους ακραίων ομάδων ως προσχήματος για την διάπραξη ειδεχθών πράξεων βίας.

    Και οι δύο ηγέτες συμφώνησαν στην ανάγκη αναλήψεως πρωτοβουλιών που θα προωθούν όχι μόνο την ειρηνική συνύπαρξη αλλά και την δημιουργική διάδραση μεταξύ ανθρώπων διαφορετικών θρησκευτικών αναφορών. Εντός αυτού του πλαισίου συμφώνησαν στην ανάγκη συνεχίσεως και εντάσεως του διαχριστιανικού διαλόγου προς σύμπηξη και εμπέδωση της χριστιανικής ενότητας μέσα από την διαφορετικότητα, ως προτύπωση της πανανθρώπινης ενότητας στη βάση ενός κοινού αξιακού συστήματος.

    Μετά το πέρας των συνομιλιών ακολούθησε ανταλλαγή αναμνηστικών δώρων.

  • Η Α.Θ.Μ. συναντά τον Κόπτη προκαθήμενο στο Κάιρο

    Η Α.Θ.Μ. συναντά τον Κόπτη προκαθήμενο στο Κάιρο

    3Την 4η Σεπτεμβρίου ε.έ., η ΑΘΜ ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β΄, συνοδευόμενος από τον Σεβ.Μητροπολίτη Ερμουπόλεως κ.Νικόλαο, είχε συνάντηση με τον Προκαθήμενο της Κοπτικής Εκκλησίας κ.Θεόδωρο Β΄ στην Αμπασίγια του Καίρου, όπου βρίσκεται η Έδρα του Κοπτικού Πατριαρχείου. Η συνάντηση των Προκαθημένων πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια της συνεργασίας των χριστιανικών κοινοτήτων της Αιγύπτου, όπως αυτή αποτυπώνεται στις μηναίες τακτικές συνεδριάσεις του Συμβουλίου Εκκλησιών της Αιγύπτου προς επίλυση των αναφυομένων προβλημάτων των Χριστιανών της χώρας.

    Με γνώμονα την καταγραφή με ενάργεια και διακριτότητα των θέσεων και των δικαίων των Χριστιανών της Αιγύπτου στον υπό διαμόρφωση συνταγματικό χάρτη της χώρας, διεπιστώθη κοινότης απόψεων αναφορικά με την ανάγκη αφενός μεν οικοδομήσεως μιας κουλτούρας συνυπάρξεως, στηριγμένης στον αμοιβαίο σεβασμό της θρησκευτικής διαφορετικότητας, αφετέρου δε αποφυγής φαινομένων θρησκειοποιήσεως της πολιτικής και πολιτικοποιήσεως της θρησκείας, τα οποία με τη σειρά τους τροφοδοτούν εκδηλώσεις θρησκευτικής μισαλλοδοξίας και φανατισμού. Και οι δύο Προκαθήμενοι συμφώνησαν στην ανάληψη κάθε απαραίτητης δράσεως προκειμένου να επιταχυνθεί η επάνοδος της χώρας στην κοινωνική σταθερότητα, αλλά και να αποκατασταθεί η διεθνής εικόνα της Αιγύπτου.

    Αξίζει τέλος να σημειωθεί ότι ο Κόπτης Προκαθήμενος ανταποκρίθηκε θετικώς στο αίτημα του Μακαριωτάτου να πραγματοποιήσει επίσημη προσκυνηματική αποδημία στα αρχαία μοναστήρια της Νιτρίας και της Θηβαΐδος, στις ιστορικές εστίες όπου χαλκεύτηκε το μοναστικό ιδεώδες του Χριστιανισμού.

  • Συνάντηση της ΑΘΜ με το Στρατηγό Σίσι

    Συνάντηση της ΑΘΜ με το Στρατηγό Σίσι

    2Την 3η Σεπτεμβρίου ε.έ., η ΑΘΜ ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος Β΄, συνοδευόμενος από τον Θεοφ.Επίσκοπο Νιτρίας κ.Νικόδημο, Πατριαρχικό Επίτροπο Καΐρου, έγινε εγκαρδίως δεκτός στο Υπουργείο Αμύνης της Αιγυπτιακής Δημοκρατίας από τον Αρχηγό των Αιγυπτιακών Ενόπλων Δυνάμεων και Υπουργό Αμύνης της Αιγύπτου Στρατηγό Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι, παρουσία υψηλόβαθμων στελεχών της στρατιωτικής ιεραρχίας. Δεδομένου του κομβικού ρόλου που διαδραμάτισε ο στρατός κατά την καθεστωτική μεταβολή του προηγουμένου Ιουλίου, αλλά και του ρυθμιστικού ρόλου που επί του παρόντος διαδραματίζει, ορίζοντας τον οδικό χάρτη μεταβάσεως της χώρας στην συνταγματική σταθερότητα, η συνάντηση είχε εξέχουσα σπουδαιότητα για την προβολή και προώθηση των θέσεων και των δικαίων του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας στο αναγεννώμενο πολιτικό τοπίο της Αιγύπτου.

    Ο Μακαριώτατος είχε την ευκαιρία να διατρανώσει την αδιαπραγμάτευτη προσήλωση του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας στην προσπάθεια επανόδου της χώρας στην πολιτική και κοινωνική ομαλότητα και διαβεβαίωσε τον Υπουργό ότι θα τον βρει σύμμαχο σε κάθε πρωτοβουλία αποκαταστάσεως της ομόνοιας και της συνδιαλλαγής εντός του αιγυπτιακού κοινωνικού σώματος με σεβασμό στην λαϊκή βούληση. Ο Στρατηγός Σίσι ευχαρίστησε τον Μακαριώτατο για την συνάντηση, αλλά και για την διαχρονική προσφορά της Ελληνορθοδόξου Εκκλησίας στη Νειλοχώρα, τον κάλεσε να ασκήσει την διεθνή του επιρροή προκειμένου να αποκατασταθεί η διεθνής εικόνα της Αιγύπτου, υπογραμμίζοντας την σημασία των λόγων και των έργων των θρησκευτικών ηγετών της χώρας προς διευκόλυνση της επιστροφής της Αιγύπτου στον δρόμο της ευημερίας και της προόδου.

  • Συνάντηση της ΑΘΜ με τον Έλληνα ΥΠΕΞ

    Συνάντηση της ΑΘΜ με τον Έλληνα ΥΠΕΞ

    4Την 5η Σεπτεμβρίου ε.έ., η ΑΘΜ ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β΄, συμπαραστατούμενος από τους Θεοφ.Επισκόπους Νιτρίας κ.Νικόδημο, Πατριαρχικό Επίτροπο Καίρου, και Βαβυλώνος κ.Νήφωνα, Ηγούμενο της Ιεράς Πατριαρχικής Μονής Αγίου Γεωργίου, υπεδέχθη στην ιστορική Μονή του Παλαιού Καίρου τον Εξοχ.Αντιπρόεδρο της Ελληνικής Κυβερνήσεως και Υπουργό Εξωτερικών κ.Ελευθέριο Βενιζέλο, ευρισκόμενο στην αιγυπτιακή πρωτεύουσα για σειρά επαφών με την πολιτική ηγεσία της χώρας σε μια ιδιαίτερα ευαίσθητη χρονική συγκυρία, τόσο σε τοπικό επίπεδο λόγω της μεταβάσεως της χώρας στην συνταγματική σταθερότητα, όσο και σε περιφερειακό επίπεδο λόγω της κυοφορούμενης στρατιωτικής επεμβάσεως στη Συρία.

    Κατά την συνάντηση ο Μακαριώτατος ενημέρωσε τον κ.Βενιζέλο για την κατάσταση του Πατριαρχείου και των εξαρτωμένων από αυτό ιδρυμάτων στην Αίγυπτο, αλλά και για τη δράση του Θρόνου σε ολόκληρη την Αφρικανική ήπειρο. Παράλληλα τον κατέστησε κοινωνό των επαφών του με την ανωτάτη στρατιωτική ηγεσία της χώρας και μετέφερε την εκτίμηση με την οποία περιβάλλεται η Ελλάδα ως προνομιακός περιφερειακός εταίρος και γείτονας της Αιγύπτου. Από την πλευρά του ο κ.Βενιζέλος εξεδήλωσε την αμέριστη συμπαράσταση της Ελληνικής Κυβερνήσεως προς το έργο του Μακαριωτάτου και των συνεργατών του, αλλά και την εκτίμηση του προς τον σταθερό και διακριτό ρόλο του Πατριαρχείου στην Αίγυπτο εν μέσω περιστάσεων ρευστών και μεταβαλλόμενων.

    Μετά το πέρας της συναντήσεως ο Μακαριώτατος περιεκόσμησε τον κ.Βενιζέλο με τον Μεγαλόσταυρο του Αποστόλου Μάρκου και τον ξενάγησε στους εκ βάθρων ανακαινιζόμενους χώρους της Μονής, όπου μάλιστα ο κ.Βενιζέλος είχε την ευκαιρία να συναντήσει και να συνομιλήσει με τον Μεγάλο Ευεργέτη και αποκλειστικό χορηγό της ανακαινίσεως κ.Μαρτίνο.

    Στις δηλώσεις που ακολούθησαν ο κ.Βενιζέλος έπλεξε το εγκώμιο του Αλεξανδρινού Προκαθημένου, κάνοντας μνεία όχι μόνο για τη θρησκευτική του δράση, αλλά και για την κοινωνική του ευαισθησία και διορατικότητα. Δεν παρέλειψε μάλιστα να αναφερθεί στο διεθνές κύρος του Μακαριωτάτου, αλλά και στην αποδοχή του από την αιγυπτιακή πολιτική και στρατιωτική ηγεσία. Τέλος κάλεσε τον Μακαριώτατο να λειτουργήσει με τον λόγο και το έργο του ως γέφυρα επικοινωνίας και αμοιβαίας κατανοήσεως μεταξύ της Ελλάδος και της Αφρικής, της πλέον ραγδαία αναπτυσσόμενης ηπείρου. Από την πλευρά του ο Μακαριώτατος εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του για την παρεχόμενη στήριξη, τόνισε την σημασία της παρουσίας του Έλληνα Αντιπροέδρου στην Αίγυπτο σε μια κρίσιμη καμπή για την πορεία της χώρας και διαβεβαίωσε για την ανύστακτη παρουσία και δράση του πληρώματος του Πατριαρχείου, ως φάρου του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας στην Αφρική.  Αντίστοιχη συνάντηση ο Μακαριώτατος είχε και με τον Υπουργό Εξωτερικών της Κύπρου κ. Ιωάννη Κασουλίδη κατά την επίσκεψη του στο Κάιρο την 2α Σεπτεμβρίου ε.ε.