Tag: Θεόδωρος Β’

Την Τετάρτη, 14η Σεπτεμβρίου ε.έ., η Α.Θ.Μ. ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β΄, εχοροστάτησε κατά τόν Όρθρον και προέστη της Πατριαρχικής Θείας Λειτουργίας, ως και της τελετής της Υψώσεως  του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, εις τον Ιερόν Πατριαρχικόν Ναόν Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου Αλεξανδρείας. 

Προ της απολύσεως της Θείας Λειτουργίας επέδωσε τον διορισμόν εις τον νεόν Πατριαρχικόν Επιτρόπον Αλεξανδρείας, Σεβ. Μητροπολίτην Άκκρας κ. Νάρκισσον, ομιλήσας περί αυτού επαινετικώς διά την εργατικότητα, υπακοήν, τιμιότητα, και ευσυνειδησίαν του, ζητήσας απ΄ αυτόν να του συμπαρασταθή, ως άλλος Κυρηναίος, από την πολυεύθυνον θέσιν του Πατριαρχικού Επιτρόπου και του Διευθυντού των οικονομικών του Πατριαρχείου εις την καλυτέραν διοργάνωση των Διοικητικών Υπηρεσιών και του έργου του παλαιφάτου Θρόνου.

Ο νέος Επίτροπος, Σεβ. Μητροπολίτης Ἀκκρας, με την σειρά του ευχαρίστησε ευγνωμόνως τον Μακαριώτατον διά τον διορισμόν αυτόν, υποσχόμενος ότι θα καταβάλλει άοκνες προσπάθειες για να φέρει εις πέρας τα νέα του καθήκοντα, όπως έπραξε και κατά τα έτη της αρχιερατικής του διακονίας στις Ιερές Μητροπόλεις Νουβίας και Άκκρας και αντήλλαξε μετά του Μακ. Πατριάρχου αναμνηστικά δώρα.

Εν συνεχεία, ο Καθηγούμενος της Ι. Μονής του Αγίου Σάββα, Θεοφ. Επίσκοπος Ναυκράτιδος κ. Μελέτιος παρέθεσε δεξίωση στο Αρχονταρίκι της Μονής προς τιμήν του νέου Πατριαρχικού Επιτρόπου, διαβεβαιώσας αυτόν εκ μέρους της Πατριαρχικής Αυλής ότι θα συνεργαστούν άπαντες οι Κληρικοί της Ι. Αρχιεπισκοπής Αλεξανδρείας μετά σύμπνοιας συμφώνως με τις υποδείξεις του Σεβ. Πατριαρχικού Επιτρόπου και προσέφερε τιμητικώς προς αυτόν αρχιερατικόν εγκόλπιον.

(www.romfea.gr)

Την Δευτέραν 12ην Σεπτεμβρίου ε.έ. η Α.Θ.Μ. ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β΄, στα πλαίσια της επισκέψεώς του στην Ι.Μ. Κυρηνείας στην Μεγαλόνησο Κύπρο, μετέβη στο Προεδρικό Μέγαρο και συναντήθηκε με τον Εξοχ. Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Νίκο Αναστασιάδη.

Ο Κύπριος Πρόεδρος υποδέχτηκε εγκάρδια τον Αλεξανδρινό Προκαθήμενο και τον ενημέρωσε για τις τελευταίες εξελίξεις που αφορούν στην Κυπριακή επικαιρότητα και γενικά θέματα αμοιβαίου ενδιαφέροντος, ενώ ο Μακαριώτατος τον ενημέρωσε για τα αποτελέσματα της Γενικής Συνελεύσεως Εκκλησιών Μέσης Ανατολής που πραγματοποιήθηκε τις προηγούμενες ημέρες στην Ιορδανική πρωτεύουσα, καθώς και τον έντονο προβληματισμό του για το μέλλον των χριστιανών στην περιοχή αυτή.

Όπως σε κάθε επίσημη συνάντηση που έχει ο Αλεξανδρινός Προκαθήμενος με υψηλούς συνομιλητές, για άλλη μία φορά προσπάθησε να συμβάλλει στην προώθηση αναπτυξιακών έργων μεταξύ Αιγύπτου και Κύπρου, στην ανάπτυξη του τουρισμού και γενικά στην επανάκαμψη της οικονομίας με εκατέρωθεν επενδύσεις, λόγω και της συγκυρίας των καλών σχέσεων που έχουν οι χώρες της Ελλάδος, Κύπρου και Αιγύπτου.

Τέλος, ο Μακαριώτατος ευχαρίστησε για μια ακόμη φορά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για την μεγάλη στήριξη που παρέχει στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και ευχήθηκε ο Θεός να τον στηρίζει και να τον φωτίζει επ’ αγαθώ του Κυπριακού λαού.

Τον Μακαριώτατο κατά την επίσκεψη αυτή συνόδευε ο Έξαρχος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας στην Κύπρο Αιδ. Πρωτ. Αθηνόδωρος Παπαευρυπιάδης.

(www.patriarchateofalexandria.com)

του Θεοφιλέστατου Επισκόπου Ναυκράτιδος κου Μελετίου

Την 2^α και 3^η Αυγούστου ε.έ. η Α.Θ.Μ. ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β΄ εδέχθη στην Πατριαρχική Καθέδρα τις επισκέψεις των Γενικών Προξένων των Η.Π.Α. κ.Stephen Fakan και της Ρωσίας κ.Rachid Sadikov αντιστοίχως και είχε μαζί τους πολύωρες και επικοδομητικές συζητήσεις.

Συγκεκριμένως, ο Μακαριώτατος αφού παρουσίασε στον κ. Stephen Fakan το ιεραποστολικό έργο του Πατριαρχείου στην Αφρικανική Ήπειρο, εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του προς τους διαφόρους Συλλόγους εξ Αμερικής οι οποίοι στηρίζουν ποικιλοτρόπως την Ιεραποστολή, ενώ αναφέρθηκε και στο γεγονός ότι αρκετοί αφρικανοί έχουν σπουδάσει στις Ηνωμένες Πολιτείες και μετά ταύτα διακονούν στις κατά τόπους Εκκλησίες των πατρίδων τους ως κληρικοί ή αρχιερείς.

Επίσης, ο Μακαριώτατος εξέφρασε την επιθυμία του να συνεργαστεί μετά του Γεν.Προξενείου των Η.Π.Α. στον τομέα της Πατριαρχικής Βιβλιοθήκης και της προβολής της, καθώς και στην σπουδαιότητα συντηρήσεως των χειρογράφων που διαθέτει, ενώ με τη σειρά του ο Εντιμότατος Γεν.Πρόξενος τον διαβεβαίωσε ότι θα παρέχει κάθε δυνατή βοήθεια στο θέμα αυτό.

Την επομένη ημέρα, ο Αλεξανδρινός Προκαθήμενος είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει με τον Γεν.Πρόξενο της Ρωσίας κ. Rachid Sadikov και τον Πρόξενο κ.Gennady Babich για την επικαιρότητα των ημερών, τις εργασίες και αποφάσεις της Μεγάλης Συνόδου στην Κρήτη καθώς και την μελλοντική έλευση 3000 ρώσων εργατών στην περιοχή El Alamein προκειμένου να συμβάλλουν στην βιομηχανική ανάπτυξη της περιοχής στα πλαίσια των συνεργασίας Ρωσίας και Αιγύπτου. Τέλος, η Α.Θ.Μ. τόνισε την ετοιμότητα του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας να εξυπηρετήσει τις πνευματικές ανάγκες των ορθοδόξων ρώσων πολιτών στην Αίγυπτο .

Το απόγευμα της ιδίας ημέρας, στο Καθολικὸ της Πατριαρχικής Μονής του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου Αλεξανδρείας, μετὰ την Παράκληση της Θεοτόκου και ενώπιον του Εντιμ. Γεν.Προξένου της Ελλάδος κ.Εμμ.Κακαβελάκη και πολλών πιστών , ο Μακαριώτατος, ιδιαιτέρως συγκινημένος, απεχαιρέτησε και κατευόδωσε τον Αρχιμ. Ραφαὴλ Κοροβέση, ο οποίος υπηρέτησε το Πατριαρχείο ως εφημέριος του Ιερού Ναού Ευαγγελισμού Αλεξανδρείας και ο οποίος, με εντολή Του, θα συνεχίσει την διακονία του, στην Ιερὰ Μητρόπολη Ιωαννουπόλεως της Νοτίου Αφρικής.

Ἀντιφώνησις τῆς Α.Θ.Μ.

τοῦ Πάπα καί Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς

κ.κ. ΘΕΟΔΩΡΟΥ τοῦ Β’

κατά τήν ἔναρξιν τῶν ἐργασιῶν τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου

τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας

(Δευτέρα Ἁγίου Πνεύματος, 20 Ἰουνίου 2016, Κρήτη)

Παναγιώτατε Οἰκουμενικέ Πατριάρχα κ. Βαρθολομαῖε,

«Εἴη τό ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον ἀπό τοῦ νῦν καί ἕως τοῦ αἰῶνος»!

Ἐν ἀπροσμετρήτῳ δοξολογίᾳ καί εὐχαριστίᾳ πρός τήν Ἁγίαν καί Ὁμοούσιον καί Ἀδιαίρετον Τριάδα καί ἐν βαθυτάτῃ εὐφροσύνῃ καί πνευματικῇ χαρᾷ ἀντιφωνοῦμεν εἰς τήν Ὑμετέραν ἐμπνευσμένην ἐναρκτήριον προσλαλιάν, ἐκ μέρους τῆς χορείας τῶν Μακαριωτάτων Προκαθημένων τῶν ἑκασταχοῦ Ὀρθοδόξων Πατριαρχείων καί Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, εὐχαριστοῦντες τῷ Δοτῆρι παντός ἀγαθοῦ, ὅτι συνήγαγεν ἡμᾶς, «κατά τάς εὐσήμους ἡμέρας ταύτας», καί ἀξιοῖ ἤδη ἡμᾶς τῆς ἐνάρξεως τῶν ἐργασιῶν τῆς, ἀπό πολλῶν δεκαετιῶν, πολυποθήτου Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας.

Δόξα τῷ Πανοικτίρμονι Θεῷ, τῷ ἐν Πατρί καί τῷ Υἱῷ καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι προσκυνουμένῳ, διά τήν δωρεάν ταύτην, διά τήν ἐκπλήρωσιν τῆς προσδοκίας, διά τήν ἐπίτευξιν τοῦ στόχου, διά τήν «ἐλπίδος συμπλήρωσιν», διά τήν νίκην τῆς Ἐκκλησίας, καὶ διά τήν κοινωνίαν πάντων ἡμῶν εἰς τό μέγα τοῦτο διά τόν σύμπαντα ὀρθόδοξον κόσμον γεγονός. Ἡ «γλωσσοπυρσόμορφος Πνεύματος χάρις», συγκροτοῦσα συνεκτικῶς ὅλον τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας, ἐμπνέει ἤδη τὸν λογισμόν καί τήν διάνοιαν πάντων ἡμῶν, ὑπουργούντων τὸ μέγα μυστήριον αὐτῆς, ἐν ἑνότητι πίστεως καὶ μετοχῇ τοῦ κοινοῦ ποτηρίου τῆς Ζωῆς.

Ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἑορτάζει ἐφέτος την Ἁγίαν καί μεγάλην ἑορτήν τῆς Πεντηκοστῆς καί Πνεύματος τήν ἐπιδημίαν, συνερχομένη ἐπὶ τῷ μείζονι τούτῳ μέγᾳ ἐκκλησιαστικῷ γεγονότι εἰς τήν Μεγαλόνησον καί εὔανδρον Κρήτην καί τό Ἱερόν τοῦτο Καθίδρυμα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου ὅπου λαλοῦνται καὶ λαληθήσονται μεγάλα καὶ θαυμαστά, ἀναβοῶσα «ἐλθέ τό Πνεῦμα τό Ἅγιον» ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἡμῖν και καθάρισον ἡμᾶς ἀπό πάσης κηλῖδος καί σῶσον Ἀγαθέ τάς ψυχάς ἡμῶν.

Ἐν τοιαύτῃ ἐπιγνώσει τοῦ χρέους καί τῆς ἀποστολῆς, ἐν ἐντάσει καί ἐκτάσει προσευχῆς, «ὁμολογοῦντες τήν χάριν, κηρύττοντες τον ἔλεον, οὐ κρύπτοντες τήν εὐεργεσίαν», συνερχόμεθα συνοδικῶς αἱ κατὰ τόπους Ὀρθόδοξαι Ἐκκλησίαι, ἵνα, συνεργοὶ γενόμενοι τῷ Πνεύματι, λάβωμεν τὰς προσηκούσας ἀποφάσεις, σκοπὸν ἐχούσας πρωτίστως καὶ κατὰ κύριον λόγον τὴν σωτηρίαν τοῦ λογικοῦ ἡμῶν ποιμνίου, εἰς τόν σήμερον ποικίλως μεταβαλλόμενον καὶ δοκιμαζόμενον κόσμον

Ἔχομεν ἅπαντες τήν πεποίθησιν ὅτι, εἰς καιρούς ποικίλων διχοστασιῶν καί συγκρούσεων, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καλεῖται ἵνα κηρύξῃ λόγον ἑνωτικόν, ἀφυπνιστικόν, σύγχρονον, λόγον πίστεως καί σωτηρίας. Καλεῖται ἵνα, εἰς καιρούς ποικίλως τεταραγμένους διακηρύξη τήν εἰρήνην, τήν καταλλαγήν, καὶ τὴν συγχώρησιν, τὴν σωτηρίαν, τήν προερχομένην ἐκ πηγῆς ἀενάου Ἰησοῦ Χριστοῦ φανερουμένην καὶ βιουμένην ἐν τῇ Ἐκκλησιαστικῇ καί Πατερικῇ Παραδόσει καὶ καλέσῃ πάντα ἄνθρωπον καλῆς θελήσεως ἵνα ἐμπνευσθῇ ἐκ τοῦ ἀδαπάνου πλούτου τῆς Ὀρθοδόξου ἐν Χριστῷ Ζωῆς καὶ Μαρτυρίας.

Ἡ Ἐκκλησία συνέρχεται. Καί αὐτό τοῦτο τό γεγονός ἀποτελεῖ ἐπιτυχίαν καί κέρδος. Διότι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία οὐδόλως φοβεῖται τόν διάλογον. Πορεύεται ἱστορικῶς διαρκῶς διαλεγομένη, ἐν ἐλευθερίᾳ, ἐν ἀληθείᾳ καί ἐν ἀγάπῃ. Διά τοῦτο καί οὐδεμία διαφωνία, ἐπιφύλαξις ἤ διάφορος τοποθέτησις ἀποτελεῖ «στίγμα» ἤ «πλῆγμα» τῆς πολυποθήτου ἑνότητος, ἀλλά ἀντιθέτως, ἡ δυνατότης τῆς πολυφωνίας καί ἡ ἐν τέλει προβολή καὶ φανέρωσις τῆς Ἀληθείας πιστοποιεῖ τό Μυστήριον τῆς Ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς, καί καταδεικνύει τήν ἐπενέργειαν τοῦ Παναγίου Πνεύματος, τοῦ ὁδηγοῦντος «εἰς πᾶσαν τήν ἀλήθειαν», ἑνίοτε καί ἐκ τῶν διαφόρων τοποθετήσεων. Ἡ Ἐκκλησία, ὡς διαρκῶς «ζῶσα καὶ κινουμένη», ἔχει ἀνάγκην αὐτῆς τῆς Συνοδικῆς ἐκφράσεως. Αἱ δομαὶ τῆς συγχρόνου ζωῆς συνεχῶς ἀλλάσσουν. Νέοι ἐχθροὶ τῆς πίστεως καὶ παλαιοὶ ἀφυπνιζόμενοι ἐγείρονται. Ἡ ἀντιμετώπισις αὐτῶν, χρειάζεται συγχρόνους μεθόδους, τὰς ὁποίας μόνον ὁ Πανορθόδοξος Συνοδικὸς θεσμὸς δύναται νὰ ἐγγυηθῇ.

Σήμερον ἡ καρδία τῆς Πανορθοδόξου ἡμῶν Οἰκογενείας πάλλεται ἐν τῇ Μεγαλονήσῳ καί Ἁγιοτόκῳ Κρήτῃ. Σήμερον στρέφονται εἰς ἡμᾶς πᾶσαι αἱ καρδίαι τῶν πιστευόντων καί ἀναμένουσιν ὡς «δρόσον Ἀερμών» τό ἄγγελμα τῆς ἡμετέρας Συνόδου εἰς ἐλπίδα καί ζωήν. Σήμερον εὐφραίνονται πάντα τά ὅπου γῆς φωτόμορφα τέκνα τῆς Ἐκκλησίας. Σήμερον καθίσταται ὁ τόπος οὗτος «ὑπερῶον» καί σκηνή τῆς χάριτος. Σήμερον ἀγάλλονται ἐξ οὐρανοῦ οἱ ἀοίδιμοι Προπάτορες ἡμῶν, οὕς ἐμνήσθημεν ἤδη λειτουργικῶς καὶ μιμνησκόμεθα τῶν κόπων αὐτῶν οὕς κατέβαλον ἐν τῇ πραγματώσει τῆς Συνόδου ταύτης. Σήμερον βιοῦντες τό Μυστήριον τῆς Πεντηκοστῆς, ὁμοθυμαδόν ἐπί τό αὐτό, ἐν εἰλικρινῇ χαρᾷ καί ἀγαλλιάσει εὑρισκόμεθα ἐνώπιον τοῦ ἱεροῦ χρέους καί τῆς ἱστορικῆς εὐθύνης. Σήμερον εὐλογεῖται ἡ ἀπαρχή, μετά τήν παρέλευσιν αἰώνων, τῆς ἐπί τό αὐτό συνελεύσεως πασῶν τῶν Ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν, πρός κοινήν ἀπόφανσιν ἐπί θεμάτων τῆς Ἐκκλησίας, ἐν εὐχῇ ὅπως ἐν βουλῇ Θεοῦ, διανοιχθῇ ὁδὸς κοινῆς πορείας τῶν ἑκασταχοῦ Ἁγιωτάτων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν.

Χωρήσωμεν τὸ λοιπὸν, Παναγιώτατε καὶ Ἅγιοι Ἀδελφοί, εἰς τόν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα καὶ καταλήξωμεν εἰς ἔργον ἅγιον ἐν βαρεῖ χρέει ἔναντι Θεοῦ καί ἀνθρώπων, ἵνα καταστῇ ἡ Σύνοδος ἡμῶν αὕτη, σταθμός ἱστορικός πρός τά πρόσω ἐν τῇ πληρώσει τοῦ σχεδίου καί τοῦ θελήματος τοῦ Τρισαγίου Θεοῦ.

Ἐν ταῖς ἀνωτέρω σκέψεσιν, κατασπαζόμενοι πάντας «φιλήματι ἁγίῳ», ἀδελφικῶς εὐχόμεθα κατὰ Θεὸν καρποφόρους τάς ἐργασίας τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου ἐν φωτισμῷ τοῦ Παναγίου καί Τελεταρχικοῦ Πνεύματος, πρὸς δόξαν Θεοῦ καὶ σωτηρίαν τοῦ κόσμου! Γένοιτο!

Την Τετάρτη 25 Νοεμβρίου, ημέρα γιορτής της Αγίας Μεγαλομάρτυρος και Πανσόφου Αικατερίνης, η Α.Θ.Μ. ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος Β’ προέστη της Πανηγυρικής Πατριαρχικής και Συνοδικής Θείας Λειτουργίας στον Ιερό Πατριαρχικό Ναό Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου Αλεξανδρείας, συλλειτουργούσης της Ιεραρχίας του Πατριαρχείου.

Την ίδια αυτή ημέρα έχουμε τη χαρά να εορτάζουμε και τα γενέθλια του Μακαριωτάτου Πάπα και Πατριάρχη μας, του Ποιμένα και Πατρός μας. Ο Μακαριώτατος ευχαρίστησε άπαντες τους παρευρισκομένους τόσο στον Ιερό Ναό όσο και στο γεύμα που παρέθεσε στη συνέχεια στο Εντευκτήριο της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας και ιδιαίτερα τους μαθητές των Ελληνικών Εκπαιδευτηρίων, οι οποίοι τον τίμησαν με την παρουσία τους, αλλά και προσφέροντας του ως δώρο 2 τραγούδια και 3 παραδοσιακούς χορούς.

Για να τιμήσουν τον Μακαριώτατο προσήλθαν ο Ρώσος Πρόξενος στην Αλεξάνδρεια, ο Έλληνας Γενικός Πρόξενος στην Αλεξάνδρεια κ. Εμμανουήλ Κακαβελάκης, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας κ. Ιωάννης Παπαδόπουλος, ο Επίτιμος Πρόεδρος της Ε.Κ.Α. κ. Στέφανος Ταμβάκης, η Γενική Γραμματέας της Ε.Κ.Α. κα Άρτεμις Γεροντάκη, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου κ. Χρήστος Καβαλής, ο Πρόεδρος του Ε.Ν.Ο.Α. κ. Εδμόνδος Κασιμάτης, η Πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Επιστημόνων Αλεξανδρείας «Πτολεμαίος Α’» κα Λιλίκα Θλιβίτη, η Πρόεδρος του Λυκείου Ελληνίδων Αλεξανδρείας κα Αλίκη Αντωνίου, η Διευθύντρια του Ιδρύματος Ελληνικού Πολιτισμού, Παράρτημα Αλεξανδρείας κα Σταυρούλα Σπανουδη, η κα Μπελεφάντη-Σοφιανού, οι Άρχοντες του Πατριαρχείου, ο Πρόεδρος της Κοινότητας των Αραβόφωνων Ορθοδόξων και πλήθος κόσμου από την Παροικία.

Εμφανώς συγκινημένος, αλλά και ιδιαιτέρως χαρούμενος ο Μακαριώτατος εκδήλωσε τη χαρά του για την τιμή που του έγινε στη γενέθλιο ημέρα του και τόνισε ότι όλος αυτός ο κόσμος είναι που του δίνει δύναμη να συνεχίσει το δύσκολο έργο της διακονίας σε όλη την Αφρική.

Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας εκφράζοντας σύσσωμη την Αλεξανδρινή Παροικία δήλωσε στο χαιρετισμό του:

«Μακαριώτατε Πάπα και Πατριάρχα της Μεγάλης Πόλεως της Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής,

Με αληθινή συγκίνηση, ειλικρινή χαρά, άπειρο σεβασμό και αγάπη σας μεταφέρω τις πλέον θερμές ευχές της Κοινοτικής Επιτροπής και σύσσωμης της παροικίας της Μεγάλης μας Πόλης, για την ευφρόσυνη ημέρα των Γενεθλίων σας. Σας χαιρετίζω με την απλή και παραδοσιακή ευχή του λαού μας και σας εύχομαι «Μακαριώτατε, Πάτερ και Δέσποτα, χρόνια πολλά». Ευχόμεθα όλοι μας, όπως ο Πανάγαθος Θεός, Σας χαρίζει υγεία, μακροζωία και μακροημέρευση, για να συνεχίσετε το θεάρεστο έργο Σας για το καλό του ποιμνίου Σας και ειδικότερα του Ελληνισμού της Αφρικανικής Ηπείρου, αλλά και προς δόξα της Ορθοδοξίας όλου του Κόσμου».

Ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β΄ την 19η Οκτωβρίου ε.έ. έλαβε μέρος και ομίλησε  στην Διεθνή Διάσκεψη που πραγματοποιήθηκε στη Αθήνα υπό την αιγίδα και διοργάνωση του Υπουργείου των Εξωτερικών της Ελλάδος με θέμα «Θρησκευτικὸς καὶ Πολιτικὸς Πλουραλισμὸς καὶ ειρηνική συνύπαρξη στη Μέση Ανατολή».

Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας επισήμανε το ιστορικό χρέος της Ευρώπης έναντι της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής στην προσπάθεια να επιτευχθεί η ειρήνευση και να εδραιωθεί σε στέρεες βάσεις η θρησκευτική ελευθερία και ο πολιτιστικός πλουραλισμός, για να προαχθούν οι αξίες της ανθρώπινης ελευθερίας και της ελεύθερης θρησκευτικής συνείδησης, με απαράβατη κόκκινη γραμμή τον αθέμιτο προσηλυτισμό.

Κατά τη Διάσκεψη αυτή έλαβαν μέρος και οι Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως κ.Βαρθολομαίος, Αντιοχείας κ.Ιωάννης, Ιεροσολύμων κ.Θεόφιλος, οι Αρχιεπίσκοποι Κύπρου κ.Χρυσόστομος, Αθηνών κ.Ιερώνυμος, εκπρόσωποι διαφόρων άλλων Θρησκειών καθώς και πολλοί Υπουργοί Εξωτερικών των χωρών πέριξ της Μεσογείου Λεκάνης και της Μέσης Ανατολής.

Η ομιλία του Μακαριωτάτου είχε ως εξής:

«Παναγιώτατε, Μακαριώτατοι, Σοφιολογιώτατοι, Ἐξοχώτατες καὶ Ἐξοχώτατοι, Κυρίες καὶ Κύριοι.

Κατ’ ἀρχὴν νιώθω τὴν ἀνάγκη νὰ συγχαρῶ ὅλους ὅσους εἶχαν τὴν πρωτοβουλία καὶ τὴν ἔμπνευση τῆς διοργάνωσης τοῦ παρόντος Διαθρησκειακοῦ Συνεδρίου. Τέτοιες συναντήσεις εἶναι στὴν ἐποχή μας ἰδιαίτερα ὠφέλιμες, διότι ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἀνταλλαγὴ ἀπόψεων, μᾶς φέρνουν καὶ  ἐγγύτερα μεταξύ μας, ὥστε ἡ συμπόρευσή μας πρὸς τὸν κοινὸ σκοπό, ποὺ δὲν εἶναι ἄλλος ἀπὸ τὴν εἰρηνικὴ συμβίωση ὅλων τῶν λαῶν, νὰ ἐπιτυγχάνεται καλύτερα.

Πριν δύο χιλιετίες, η Εκκλησία του Χριστού γεννήθηκε, θεμελιώθηκε και άρχισε να δρα με στόχο να συναντήσει τον άνθρωπο της οικουμένης και να μοιραστεί μαζί του τα αιτήματα της ζωής, τις έννοιες και τα υπαρξιακά ερωτήματα του ζώντος κόσμου. Η συνάντηση αυτή δεν επιβλήθηκε από εξωγενείς παράγοντες, ούτε ήταν αποτέλεσμα ιστορικής αναγκαιότητας. Υπήρξε καρπός του οικουμενικού φρονήματος και της ιεράς αποστολής της Εκκλησίας «εἰς ὑπακοήν πίστεως ἐν πᾶσι τοῖς ἒθνεσιν ὑπερ τοῦ ὀνόματος» Ιησού Χριστού (Ρωμ. 1, 5).

Στο διάβα των δύο χιλιετιών, σ’αυτὸ το σταυροδρόμι τῶν πολιτισμών, οι Χριστιανοί στη Μέση Ανατολή και στη Βόρειο Αφρική, συνυπάρχοντας με διαφόρους λαούς και πολιτισμούς, βρέθηκαν συχνά μεταξύ της σφύρας και του άκμονος των ιστορικών διακυμάνσεων και βίωσαν συχνά την ελάχιστη απόσταση που χωρίζει τη ζωή από τον θάνατο. Οι προκλήσεις και οι δυσκολίες χαλύβδωσαν το φρόνημά τους και δεν διέγραψαν από την γενετική τους ταυτότητα τη συνείδηση της ευθύνης διαφυλάξεως και διαδόσεως της επαγγελίας του Θεού «ἐν τῷ Χριστῷ διά τοῦ εὐαγγελίου» (Εφ. 3, 2-6).

Δύο χιλιάδες χρόνια μετά, η Εκκλησία του Χριστού στη Μέση Ανατολή και στη Βόρειο Αφρική συνεχίζει να εκπέμπει το υπερχρονικό και υπερτοπικό, το υπερεθνικό και οικουμενικό μήνυμα του Χριστιανισμού. Ωστόσο το φρόνημα των Χριστιανών δοκιμάζεται, καθώς η πολιτική και κοινωνική ειρήνη, βασική αξία όλων των θρησκευτικών παραδόσεων και πεποιθήσεων που άνθισαν στην περιοχή αυτή, έχει μετατραπεί από αυτονόητο δεδομένο σε δυσπρόσιτο ζητούμενο. Ένα ζητούμενο που συχνά χάνεται από τα μάτια των ανθρώπων, καθώς τη συνδιαλλαγή καταστρατηγεί η χρήση της βίας και την ελπίδα για το αύριο ακυρώνει ο φόβος.

Ο θρησκευτικός αυτοπροσδιορισμός, αντί να αποβαίνει παράγων ειρηνοποιΐας, ενίοτε καθίσταται παράγων διχασμού και μισαλλοδοξίας, φανατισμού και βίας. Αυτό συμβαίνει όταν η θρησκευτική συνείδηση χειραγωγείται και ο θρησκευτικός ζηλωτισμός αρνείται την ελευθερία του άλλου στο όνομα του Θεού. Αυτό συμβαίνει όταν η θρησκευτική συνείδηση εκπορθείται από δυνάμεις μεσιανισμού, φονταμενταλισμού και ιδεολογικής αποκλειστικότητας.

Η εξέλιξη αυτή μπορεί να καταστεί επικίνδυνη, καθώς σήμερα, τόσο στην εν λόγω περιοχή όσο και παγκοσμίως, δεν υπάρχει ανθρώπινη κοινωνία που να μην περιλαμβάνει ανθρώπους διαφορετικών πολιτισμικών καταβολών, με διαφορετικές απόψεις για τις σχέσεις μεταξύ Θεού και ανθρώπου. Η εξέλιξη αυτή μπορεί να καταστεί επικίνδυνη καθώς σήμερα ο θρησκευτικός αυτοπροσδιορισμός τείνει να υπερκεράσει τον εθνικό αυτοπροσδιορισμό ως παράγων διαφοροποιήσεως της συμπεριφοράς του ανθρώπου.

Μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα είναι απαραίτητο να γίνει κατανοητό ότι η διέξοδος από τις υφιστάμενες πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές αγκυλώσεις δεν βρίσκεται στην ριζοσπαστικοποίηση των κοινωνιών μέσω της θρησκευτικής πολιτικοποιήσεως, ούτε στον σφιχτό εναγκαλισμό πολιτικών και θρησκευτικών ιδεολογιών. Όπου και όποτε επεδιώχθη κάτι τέτοιο στη Μέση Ανατολή και στη Βόρειο Αφρική δημιουργήθηκαν συνθήκες αξιολογικής κατατάξεως των πολιτών βάσει της θρησκευτικής τους ταυτότητας με οδυνηρές συνέπειες.

Προκειμένου να μην θρησκειοποιηθεί η πολιτική και να μην πολιτικοποιηθεί η θρησκεία, είναι απαραίτητο να κατοχυρωθεί θεσμικά, αλλά και να εφαρμοστεί στην πράξη η προτεραιότητα της ιδιότητας του πολίτη έναντι όποιας άλλης ιδιότητας που συνιστά την ιδιοσυστατική ταυτότητα του κάθε προσώπου· εθνική, θρησκευτική ή πολιτική. Προκειμένου να αποφευχθεί τόσο η λήθη της πιστευομένης αληθείας όσο και ο φανατισμός της πιστευομένης αληθείας του κάθε προσώπου, είναι απαραίτητο να κατοχυρωθεί θεσμικά αλλά και να εφαρμοστεί στην πράξη όχι μόνο η ανεκτικότητα έναντι του διαφορετικού, αλλά και ο έμπρακτος σεβασμός της διαφορετικότητος του άλλου.

Η Εκκλησία του Χριστού τοποθετεί στην κορυφή της προτάσεως και ιεραρχήσεως ζωής, που βιωματικά εδώ και αιώνες καταθέτει στον ευαίσθητο αυτό γεωγραφικό χώρο, το παράδειγμα ζωής της κεφαλής της. Ο Ιησούς Χριστός απέδειξε στην πράξη ότι η έννοια της ανεκτικότητας και της ανοχής δεν είναι μόνο ανεπαρκής, αλλά μπορεί να αποβεί και αρνητική, όταν  υποκρύπτει ένα αίσθημα υπεροχής που ταπεινώνει τον άλλο, τον διαφορετικό, αυτόν που δεν συμφωνεί μαζί μας. Ο ίδιος συχνά αντιμετώπισε την αδυναμία των ανθρώπων να Τον καταλάβουν. Ο ίδιος συχνά βίωσε την απόρριψη.

Επέλεξε έναν “ξένο”, το Σαμαρείτη, για να δείξει την ανάγκη εκπληρώσεως της εντολής για την αγάπη προς τον πλησίον. Επέκτεινε τη φιλοξενία Του σε όλους όσους είχαν ανάγκη συμπόνιας. Προσέφερε φιλοξενία σε όσους είχαν σπρωχθεί στο περιθώριο της κοινωνίας. Απέδειξε εμπράκτως ότι η αποδοχή του άλλου δεν περιορίζεται μόνο στα μέλη της δικής μας κοινότητας. Αντιθέτως μας κάλεσε να αγαπούμε ακόμη και τους εχθρούς μας και να προσευχόμαστε γι΄ αυτούς.

Ἀγαπητοὶ μου Σύνεδροι,

Σ’ αυτή την προσπάθεια μορφώσεως ενός νέου μοντέλου κοινωνικής συνοχής και ενώ η ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου βιώνει τις ωδίνες ενός ιστορικού μετασχηματισμού με άδηλα αποτελέσματα, οἱ πλούσιες κοινωνίες της Δύσης μπορούν και πρέπει να αξιοποιήσουν τα πολυδύναμα εργαλεία τους για την προώθηση της ειρήνης, της σταθερότητας, της ασφαλείας, της αναπτύξεως και της ευημερίας στην περιοχή. Επιτρέψτε μου δε να σας προτείνω ως προνομιακό πεδίο διοχετεύσεως της εμπειρίας και της τεχνογνωσίας από την πολύχρονη δράση όλων μας για την ενότητα στην Ευρώπη, την ανάληψη αναπτυξιακών δράσεων εναντίον της φτώχειας. Και τούτο διότι στο έδαφος της φτώχειας καλλιεργούνται ο φονταμενταλισμός και η μισαλλοδοξία.

Η Ευρώπη έχει το ιστορικό χρέος να συνδράμει την Αφρική και την Μέση Ανατολή προς υπέρβαση της ασυμβατότητας μεταξύ Βορρά και Νότου της Μεσογείου Θαλάσσης και προς προαγωγή των αξιών της κοινωνίας των πολιτών, μεταξύ δε αυτών και της ελευθερίας ο καθένας και η καθεμία να θρησκεύεται και να πιστεύει ό,τι επιθυμεί, με απαράβατη κόκκινη γραμμή τον αθέμιτο προσηλυτισμό. Γνωρίζω ότι ο δρόμος θα είναι μακρύς και δύσκολος. Ωστόσο αν δεν τον διαβούμε, δεν θα αλλάξουν τα πράγματα. Ας έχουμε δε γνώμονα τα λόγια του ιερού Αυγουστίνου: “Πίστη είναι να πιστεύεις αυτό που δεν βλέπεις, η ανταμοιβή είναι να δεις αυτό που πιστεύεις.”

Σας ευχαριστώ!»

Την Δευτέρα 5^η  Οκτωβρίου ε.έ., η Α.Θ.Μ. ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος Β΄, επισκέφθηκε την έδρα του Παναφρικανικού Κοινοβουλίου στο Midrand του Γιοχάνεσμπουργκ της Νοτίου Αφρικής, αποδεχόμενος την πρόσκληση του Παναφρικανικού Κοινοβουλίου (PAP) και του Εξοχωτάτου Προέδρου του κ. Roger Nkodo Dang, προκειμένου να απευθύνει επίσημο χαιρετισμό στην εναρκτήρια συνεδρία της νέας Κοινοβουλευτικής περιόδου της Ολομέλειας του Κοινοβου

Ο Εξοχώτατος κ.Dang, αρχικά υποδέχθηκε στο Γραφείο της Προεδρίας τον Μακαριώτατο Πατριάρχη και την συνοδεία του, αποτελούμενη από τον Σεβ. Μητροπολίτη Ιωαννουπόλεως και Πρετορίας κ.Δαμασκηνό, τους Θεοφιλ. Επισκόπους Μοζαμβίκης κ.Ιωάννη (σύνδεσμο της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας με το Παν-αφρικανικό Κοινοβούλιο) και Νιτρίας κ.Νεόφυτο, τον Έξαρχο του Πατριαρχείου στην Κύπρο Πρωτ. π.Αθηνόδωρο Παπαευρυπιάδη, τους Πανοσιολ. Αρχιμανδρίτες π.Αθανάσιο Ακούντα και π.Δανιήλ Μπιάζη, Ιεροκήρυκα Ζακύνθου και τον Βουλευτή κ.Ανδρέα Μιχαηλίδη, Αρχηγό της Αντιπροσωπείας της Διακοινοβουλευτικής.

Στην προσφώνησή του ο κ. Πρόεδρος καλωσόρισε τον Πατριάρχη στο Παν-αφρικανικό Κοινοβούλιο, στο οποίο, όπως ανέφερε, συμμετέχουν μέλη από 54 Κοινοβούλια της Αφρικής. Τόνισε δε, ότι είναι ιδιαίτερη η τιμή που αισθάνεται για την αποδοχή της πρόσκλησης εκ μέρους του Πατριάρχου, διότι εκπροσωπεί τον Αρχαιότερο Χριστιανικό θεσμό της Αφρικής. Καταλήγοντας, προσκάλεσε τον Μακαριώτατο να αναλάβει δράση για την δημιουργία μια μεγάλης συνάντησης, υπό την αιγίδα του Παν-αφρικανικού Κοινοβουλίου, όλων των θρησκειών της Αφρικής, η οποία θα συμβάλει στον διάλογο των πολιτισμών και την θρησκευτική ανεκτικότητα.

Στην αντιφώνησή του προς τον κ. Πρόεδρο, ο Μακαριώτατος εξέφρασε τις θερμότατες ευχαριστίες του για την πρόσκληση. Στην συνέχεια, μίλησε με θερμότατα λόγια για την προσωπικότητα του κ.Προέδρου και για την χώρα του το Καμερούν, στην οποία διακόνησε, ενώ τον ενημέρωσε για το εν γένει κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο της Αλεξανδρινής Εκκλησίας σε ολόκληρη την Ήπειρο. Τον παρακάλεσε δε, να συμβάλει και ο ίδιος με τις δυνάμεις του στην εντατικοποίηση των δράσεων αυτών και σε άλλες αφρικανικές χώρες.

Ο κ. Πρόεδρος, συμπληρώνοντας, τόνισε ότι είναι πλέον η κατάλληλη στιγμή να δουλέψουν μαζί οι δύο Θεσμοί, πάνω σε αυτές τις βάσεις της φιλανθρωπίας και ότι θα συνεργαστεί μαζί του για το κοινό καλό της Αφρικής, ενώ έκανε ιδιαίτερη μνεία στην άψογη συνεργασία της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας με το Παν-αφρικανικό Κοινοβούλιο.

Εν συνεχεία, μετέβησαν αμφότεροι στην Κεντρική Αίθουσα Ομιλιών «Dr. Moussa Iddriss Ndele» του Κοινοβουλίου, στην οποία ανέμεναν οι Βουλευτές των 54 χωρών της Αφρικής, Υπουργοί, Διπλωμάτες και πλήθος επισήμων προσκεκλημένων του Κοινοβουλίου. Ο Μακαριώτατος Πατριάρχης έγινε δεκτός από την ολομέλεια με τιμές αρχηγού κράτους.

Ο κ. Πρόεδρος, αφού έλαβε θέση στην έδρα του, προσκάλεσε τον Μακαριώτατο να ανέλθει στο Βήμα και να πάρει τον λόγο.

Ο Μακαριώτατος στην ομιλία του τόνισε ότι «βρίσκομαι στο ναό της Αφρικανικής  Δημοκρατίας, προκειμένου να μεταφέρω σε έναν από τους σημαντικότερους Αφρικανικούς  οργανισμούς, το Παν-αφρικανικό Κοινοβούλιο, τις κοινές αγωνίες για το σήμερα, αλλά και τις κοινές μας ελπίδες για το αύριο των άπορων και ορφανών παιδιών της Αφρικής, και όσων αδελφών μας υποφέρουν, που σε πείσμα των καιρών και των περιστάσεων παραμένουν πιστοί στον ιερό θεσμό της οικογένειας για να ζήσουμε όλοι στην Αφρικανική Ήπειρο ένα καλύτερο μέλλον με κοινωνική πρόοδο, ευημερία, ασφάλεια και ειρηνική συνύπαρξη και συνεργασία».

Συνεχίζοντας τον λόγο του είπε: «Ως Πάπας και Πατριάρχης Αλεξάνδρειας, με δέος και φόβο Θεού προσπαθώ, κατά το μέτρο των δυνατοτήτων μου, να φανώ χρήσιμος στους λαούς της Αφρικής, στους απλούς ανθρώπους του μόχθου, της αρρώστιας και του αναλφαβητισμού,  να συμβάλλω δε κατά το δυνατόν στην εξάλειψη της φτώχειας και της καταπίεσης, της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Η εδώ παρουσία μου, με θέτει για ακόμη μια φορά, προ των ευθυνών που έχουμε άλλωστε όλοι εμείς, οι πολιτικοί και πνευματικοί ηγέτες της ηπείρου μας, προκειμένου να αγωνισθούμε δυναμικότερα για να περιορίσουμε και να εξαλείψουμε τα φαινόμενα αυτά».

Κατόπιν, αναφερόμενος στον σπουδαίο ρόλο που διαδραματίζει η Διακοινοβουλευτική Συνέλευση Ορθοδοξίας, είπε: «Χαιρετίζω λοιπόν με ανυπόκριτη χαρά και ικανοποίηση, την συνεργασία σας με την Διακοινοβουλευτική Συνέλευση Ορθοδοξίας.

 Όλοι μας, άλλωστε, πληροφορηθήκαμε ότι για πρώτη φορά, φέτος μετά τις εκλογές, του 2014, με απόφαση της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, δημιουργήθηκε μόνιμη διακομματική Ομάδα για την ελευθερία της θρησκείας ή πίστης και τη θρησκευτική ανεκτικότητα.

Πληροφορηθήκαμε με ικανοποίηση ότι η Διακοινοβουλευτική Συνέλευση Ορθοδοξίας συνέβαλε ουσιαστικά στην δημιουργία αυτής της μόνιμης επιτροπής και επιπλέον έχει στενή συνεργασία μαζί της. 

Εκτιμώ ότι και εμείς πρέπει να προχωρήσουμε σε κάτι πιο μόνιμο που θα αφορά τον χώρο των θρησκειών και θα υπερβαίνει τα καλά λόγια και τα ευχολόγια».

Ο Αλεξανδρινός Προκαθήμενος, περαίνοντας τον λόγο του κατέληξε: «Το Πατριαρχείο μας και εγώ προσωπικά ως Πάπας και Πατριάρχης της μεγάλης πόλεως της Αλεξάνδρειας, είμαι έτοιμος να συμβάλλω ώστε να δομήσουμε έναν μόνιμο χώρο θρησκευτικού διαλόγου των πολιτισμών στα πλαίσια του κοινοβουλίου σας και της συνεργασίας σας με την Διακοινοβουλευτική Συνέλευση Ορθοδοξίας».

Στην συνέχεια, ο κ. Πρόεδρος, έκανε ιδιαίτερη μνεία στην προσωπικότητα και τους αγώνες του Αλεξανδρινού Προκαθήμενου.

Μετά το πέρας των ομιλιών, ο Μακαριώτατος Πατριάρχης περιεκόσμησε τον Εξοχώτατο κ. Πρόεδρο με την Ανώτατη τιμητική διάκριση του Θρόνου, τον Μεγαλόσταυρο του Λέοντος του Αποστόλου Μάρκου, τιμώντας στο πρόσωπό του άπαντα τα μέλη του Κοινοβουλίου.

Οι δύο κορυφές, ο Εξοχ. Πρόεδρος και ο Μακαριώτατος Πατριάρχης, μετέβησαν στην συνέχεια στην είσοδο του Κοινοβουλευτικού Μεγάρου, για να υποδεχθούν την Υπουργό Εξωτερικών της Νότιας Αφρικής κα. Maite Nkoana-Mashabane, εκπρόσωπο του Εξοχ. Προέδρου της Δημοκρατίας της Νότιας Αφρικής  Jacob Zuma, με την οποία ο Πατριάρχης είχε σύντομη συνομιλία.

Στην συνέχεια, εισήλθαν στην μεγάλη Αίθουσα Συνεδριάσεων, όπου παιάνισαν ο Εθνικός Ύμνος της Νότιας Αφρικής και ο Ύμνος της Παναφρικανικής Ένωσης, ενώ ο κ. Πρόεδρος κήρυξε την λήξη της εναρκτήριας Συνεδρίασης.

Εξερχόμενοι της αίθουσας, μετέβησαν και εγκαινίασαν την Έκθεση της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας με τίτλο: «Πάσχα στον Ορθόδοξο κόσμο», στην οποία εκτίθεται πλούσιο φωτογραφικό υλικό από χριστιανικούς Αναστάσιμους εορτασμούς.

Τέλος, ο Μακαριώτατος Πατριάρχης παρευρέθη στην καθιερωμένη Συνέντευξη Τύπου του Εξοχ. κ. Προέδρου και της Εξοχ. κας. Υπουργού, προς τα διεθνή Μ.Μ.Ε.

Με Πατριαρχική Θεία Λειτουργία εορτάσθηκε εφέτος η ιερά μνήμη των Αγίων Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Παύλου Σπηλίου Ρεθύμνης, έδρα της Ιεράς Μητροπόλεως Λάμπης, Συβρίτου και Σφακίων.

Η Α.Θ.Μ., ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ο Β’, εόρτασε με την πανηγυρική αυτή Θεία Λειτουργία τη συμπλήρωση σαράντα ετών απο την είσοδό Του στην ιερωσύνη, από τά χέρια του Γέροντός Του, μακαριστού Μητροπολίτου από Λάμπης και Σφακίων, Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κυρού Θεοδώρου του Τζεδάκη.

Στη Θεία Λειτουργία έλαβαν μέρος ο Σεβ. Μητροπολίτης Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κ. Ευγένιος και οι Θεοφ. Επίσκοποι Ναυκράτιδος κ. Μελέτιος και Χριστουπόλεως κ. Μακάριος, παρέστησαν δέ η Αντιπεριφερειάρχης Ρεθύμνου κ. Μαρία Λιονή καθώς και οι λοιπές πολιτικές και στρατιωτικές Αρχές.

Ο Μακαριώτατος, στην προσλαλιά Του αναφέρθηκε με συγκίνηση στα πρώτα χρόνια της ιερατικής Του

ζωής και διακονίας στο Σπήλι, μιλώντας με λόγους καρδιακούς για τα βιώματα και τις εμπειρίες του κατά τη δεκαετή διακονία Του στην περιοχή και την αναστροφή του με τους ευλογημένους ανθρώπους της.

Έκδηλη ήταν η συγκίνηση του Μακαριωτάτου όταν εισήλθε στο Άγιο Βήμα και προσκύνησε την Αγία Τράπεζα, όπου έλαβε «την τῆς ἱερατείας χάριν» και ατένισε τον Ιερό Άμβωνα, από τον οποίο για πρώτη φορά ως νεαρός κληρικός εκήρυξε τον Θείο Λόγο.

Προ της Απολύσεως, ο Πανοσιολ. Αρχιμ. Αθανάσιος Καραχάλιος, Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως, ανέγνωσε τον λόγο του Σεβ. Μητροπολίτου Λάμπης, Συβρίτου καί Σφακίων κ. Ειρηναίου, απουσιάσαντος λόγω εκτάκτου αδιαθεσίας.

Στο λόγο του Σεβασμιωτάτου εκφράσθηκαν τα αισθήματα σεβασμού, αγάπης και ιδιαιτέρας καυχήσεως της Τοπικής Εκκλησίας, καθώς ο Μακαριώτατος υπήρξε κληρικός της για μια δεκαετία.

Ο Μακαριώτατος συγκινημένος αντιφώνησε εκφράζοντας τις ευχαριστίες του και την χαρά του για τη συμμετοχή του στην εορτή, ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί στις δύσκολες ώρες που περνά η χώρα μας, προτρέποντας όλους να διαφυλάξουν την ενότητα, με σύνεση, ψυχραιμία και νηφαλιότητα, προκειμένου να υπερβούμε την κρίση και τις τραγικές συνέπειές της.

Τέλος, διένειμε το αντίδωρο στο πολυπληθές εκκλησίασμα και στη συνέχεια, κατευθύνθηκε πεζός πρός το Επισκοπείο, όπου είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει με τους κατοίκους του Σπηλίου, δεχόμενος τις εκδηλώσεις της αγάπης τους.

Το απόγευμα της ιδίας ημέρας η Α.Θ.Μ. μετέβη προσκυνηματικώς στην Ιερά Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή Αγίου Ιωάννου Θεολόγου Πρέβελη, όπου έγινε δεκτός με την δέουσα εκκλησιαστική τάξη, από τον Καθηγούμενο, Αρχιμ. Ιάκωβο Λυκάκη και την Αδελφότητα της Ιεράς Μονής.

Στο Καθολικό της Ιεράς Μονής, μετά απο την καθιερωμένη δοξολογία, ο Μακαριώτατος προσκύνησε τόν Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό, τό ιερό κειμήλιο της Μονής και προσφώνησε την αδελφότητα με θερμούς λόγους, ενθυμούμενος τους παλαιούς πατέρες και εξέφρασε τα συγχαρητήριά του για το ανακαινιστικό έργο της σημερινής αδελφότητος, ευχηθείς στον Καθηγούμενο δύναμη και πλούσια την άνωθεν ενίσχυση για τη συνέχιση της σεμνής και αφοσιωμένης διακονίας του.

(Πηγή: www.romfea.gr)

Την 27η Ιουνίου ε.έ. η Α.Θ.Μ., ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας καί πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος Β΄, εχοροστάτησε κατά τον Όρθρο και προεξήρχε της Πατριαρχικής Θείας Λειτουργίας στην Ιερά Μονή της Μετανοίας Του, Κοιμήσεως της Θεοτόκου Αγκαράθου Ηρακλείου, επί τη ιερά μνήμη του Αγίου ενδόξου ιερομάρτυρος Κυρίλλου του Λουκάρεως, συμπαραστατούμενος υπό του Σεβ. Αρχιεπισκόπου Κρήτης κ. Ειρηναίου, των Σεβ. Μητροπολιτών Γουινέας κ. Γεωργίου, Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου καί Βιάννου κ. Ανδρέου καί των Θεοφ. Επισκόπων Ναυκράτιδος κ. Μελετίου καί Χριστουπόλεως κ. Μακαρίου.

Ο Μακαριώτατος, στην προσλαλιά Του προ της Απολύσεως της Θείας Λειτουργίας, ευχαρίστησε τον Τρισάγιο Θεό και την Παναγία Μητέρα Του, την «Ορφανή», Έφορο και Προστάτιδα της Μονής, για όλα τα δώρα και τις ευλογίες του Ουρανού στο διάβα της ζωής Του και παρέδωσε προς τον Σεβ. Αρχιεπίσκοπο Κρήτης κ. Ειρηναίο τo πατριαρχικό Σιγίλλιο με την Συνοδική Πράξη αγιοκατατάξεως του Αγίου Προκατόχου Του Κυρίλλου του Λουκάρεως Πάπα Αλεξανδρείας και μετέπειτα Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, ο οποίος ήταν αδελφός της Μονής Αγκαράθου και εις εκ των τεσσάρων Πατριαρχών που έλκουν την πνευματική καταγωγή εκ της ως άνω Μονής και εκλέισαν τον Αλεξανδρινό Θρόνο.

Εν συνεχεία, ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ. Ειρηναίος παραλαβών το πατριαρχικό Σιγίλλιο, ευχαρίστησε τον Μακαριώτατο για την διαρκή αγάπη και ενθύμηση της μεγαλονήσου Κρήτης και της Ιεράς Μονής της μετανοίας Του και ευχήθηκε για την επέτειο των δέκα ετών της Πατριαρχείας του και των σαράντα ετών από της εισόδου στην ιερωσύνη, να είναι δυνατός και πολυχρόνιος, για να συνεχίζει για πολλές δεκαετίες το λαμπρό Πατριαρχικό και Ιεραποστολικό Του έργο και να δίδει πάντοτε αιτίες χαράς και στην Κρήτη, τον Τόπο της καταγωγής και της γεννήσεώς Του.

Μετά από τη διανομή του αντιδώρου ο Μακαριώτατος μετά των λοιπών επισήμων ετέλεσε τα εγκαίνια της Αιθούσης «Πατριάρχης Θεόδωρος Β’, ο Κρης και Αγκαραθίτης», εντός του Ηγουμενείου της Ιεράς Μονής. Στην Αίθουσα αυτή εκτίθενται αφιερώματα, πατριαρχικά άμφια, τιμητικές διακρίσεις και προσωπικά αντικείμενα του Μακαριωτάτου, τα οποία δώρησε στη Μονή της μετανοίας Του.

Τέλος, ο Μακαριώτατος αναγνωρίζοντας το έργο, το ήθος, την προσφορά και τη φιλευσέβεια του εντιμολ. κ.Σταύρου Αρναουτάκη, Περιφερειάρχου Κρήτης, φροντίδι του οποίου εγένετο η εν λόγω Αίθουσα, τον περικόσμησε με τον Ανώτερο Ταξιάρχη του Λέοντος του Τάγματος της Αλεξανδρείας.

Ο κ. Αρναουτάκης, αντιφωνήσας, ευχαρίστησε τον Μακαριώτατο για την τιμή και διαβεβαίωσε ότι με όλες του τις δυνάμεις θα είναι πάντοτε δίπλα στο έργο της Εκκλησίας και του Ιεραποστολικού Αλεξανδρινού Θρόνου, λέγοντας, ότι είναι τιμή για την Κρήτη, ένα τέκνο της να προκαθέζεται του Ιερού Συνθρόνου της Αλεξανδρινής Εκκλησίας.

Μετά το καθιερωμένο κέρασμα ακολούθησε εόρτιο γεύμα στην Τράπεζα της Ι. Μονής, κατά τη διάρκεια του οποίου ομίλησε εμπνευσμένα για το Πρόσωπο του Πατριάρχου εξ αφορμής συμπληρώσεως της 10ετούς Πρωθιεραρχικής διακονίας Του, ο ελλογ. κ.Θεόδωρος Παναγόπουλος, Άρχων Μέγας Πρωτέκδικος και Πρόεδρος των Οφφικιάλων του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας.

Όλοι οι παριστάμενοι ευχήθηκαν στον Μακαριώτατο πολυετή και λαμπρά Πατριαρχεία για να χαρίσει πολλές χαρές στον Παλαίφατο Αλεξανδρινό Θρόνο προς δόξαν του Παναγίου Ονόματος του Θεού και τον έπαινο της Εκκλησίας Του.

Ακολουθεί η εμπνευσμένη και συγκινητική ομιλία του Πατριάρχου Αλεξανδρείας κ.κ. Θεοδώρου Β΄ για τα εγκαίνια της Πατριαρχικής Αιθούσης:

«Έχει ειπωθεί πως δεν έχει σημασία ποιο μονοπάτι θα διαλέξεις. Αρκεί το μονοπάτι που θα διαλέξεις να ακολουθήσεις, να το ακολουθήσεις χωρίς φόβο και χωρίς φιλοδοξία. Και αρκεί το μονοπάτι να έχει καρδιά. Και το μονοπάτι της ιερατικής μου ζωής ξεκίνησε εδώ, την 15η Αυγούστου 1973, όταν εγκεντρίστηκα στην ιστορική ανδρώα Μονή Αγκαράθου· όταν, βλαστός νέος με την ευχή της μάνας μου, μπολιάστηκα στη βαθύριζο αυτή μοναστική αγριελιά, που αγέρωχα, αιώνες τώρα, στέκεται στο κέντρο της διάσπαρτης, από μνήμες μοναστικές, γενέτειράς μου, Κρήτης. Το μονοπάτι της ιερατικής μου ζωής, που ξεκίνησε στη Μονή Αγκαράθου, δεν είχε φόβο, διότι εδώ αναβαπτίστηκα στα νάματα της πατρώας Ορθοδοξίας, η οποία με υπομονή και επιμονή αψήφησε το καμίνι του χρόνου. Αυτήν την υπομονή και την επιμονή προσωποποίησαν με το έργο τους οι τρεις μοναχοί της Αδελφότητας που πήγαν να υπηρετήσουν Θρόνο πτωχό μεν αλλά βαρύτιμο και ποίμνιο μικρό μεν αλλά καρτερικό: οι Πατριάρχες Αλεξανδρείας Σίλβεστρος, Άγιος Μελέτιος ο Πηγάς και Άγιος Κύριλλος ο Λούκαρις. Και οι τρεις κράτησαν όρθια την Εκκλησία της Αλεξανδρείας σε καιρούς δίσεκτους οικονομικά, επικίνδυνους θρησκευτικά και οδυνηρούς εθνικά. Και οι τρεις ανέπτυξαν εργώδη διεθνή δράση σε διορθόδοξο και διεκκλησιαστικό επίπεδο. Και οι τρεις πολέμησαν την εξωγενή προπαγάνδα και επιρροή. Έγραψαν, κήρυξαν, ταξίδεψαν και ανάλωσαν εαυτό για τον Θεό και τους ανθρώπους. Έδωσαν σάρκα και οστά σε εκείνη την ποιότητα του Κρητικού, που ο Νίκος Καζαντζάκης συγκεφαλαιώνει στη φράση της Ασκητικής του: “Δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύομαι! Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι.” Το μονοπάτι της ιερατικής μου ζωής, που ξεκίνησε στη Μονή Αγκαράθου, δεν είχε ούτε φιλοδοξία. Και τούτο διότι η γενετική καταβολή της Μονής αυτής φέρει ανεξίτηλα χαραγμένες τις αρετές της απλότητας, της ταπεινοφροσύνης, της προσήνειας, της καταδεκτικότητας και της καλοσύνης. Αυτές οι αρετές, που εχθαίρονται το κενό της φιλοδοξίας, στάθηκαν πυξίδα σταθερού προσανατολισμού για μένα, όταν δρόμοι ανεξερεύνητοι με έφεραν σε μέρη άγνωρα, είτε στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας, είτε στη νειλωτική Αίγυπτο, είτε στις εσχατιές της Αφρικής. Έχοντας διανύσει σαράντα χρόνια ιεροσύνης και αναμετρώντας το μονοπάτι που εδώ ξεκίνησε, αναλογίζομαι ότι ο μόνος φόβος που ένιωσα ήταν ο φόβος του Θεού. Και η μόνη φιλοδοξία που επέτρεψα στον εαυτό μου ήταν να μετουσιώσω την ύπαρξή μου σε αγάπη για τον Θεό και τον άνθρωπο. Αυτή η αγάπη, ως ακλόνητη βιοτική κρηπίδα, στήριξε τις ελπίδες και τις προσδοκίες μου, τα όνειρα και τις αγωνίες μου, την ανασφάλεια του εφήμερου και την βεβαιότητα της εν Χριστώ αναστάσεως. Για ακόμη μια φορά κρούω την θύρα του μοναστηριού μου, τις πύλες της προσωπικής μου Ιθάκης, ευσεβής προσκυνητής και ευλαβής αδελφός που ποτέ δεν λησμόνησε την κοιτίδα της ιερατικής του υπόστασης. Σε αυτό το λίκνο της ιερατικής μου πορείας, σε αυτή την αδελφική κοινότητα αγάπης και αφοσίωσης στον Θεό, καταθέτω σήμερα εις διηνεκή αγαθή ανάμνηση όσα το έλεος του Θεού απλόχερα μου εχάρησε. Τα σύμβολα της πατριαρχικής αξίας και τιμής. Τιάρες, κριτάτα, ποιμαντορικές ράβδους, εγκόλπια, παράσημα, τιμητικές διακρίσεις. Όλα, ας είναι αντανακλάσεις αμυδρές της ανεξιχνίαστης θείας μακροθυμίας που αξίωσε εμένα, τον ταπεινό Θεόδωρο, να γίνω φορέας του λόγου του Κυρίου μας Ιησού Χριστού στα μήκη και τα πλάτη της γης. Να γίνω πνευματικός πατέρας και συμπαραστάτης στον αγώνα του αφρικανού συνανθρώπου να ευθυγραμμίσει την βιοτή του σε τροχιά σταθερής επανόδου στο θείο κάλλος. Αυτή η κατάθεση ζωής δεν αποζητά ούτε την εξαργύρωση της αναγνώρισης, ούτε τον τόκο της επιβράβευσης. Αυτή η κατάθεση ζωής έρχεται συμβολικά και μόνο να αποσβέσει το ατίμητο χρέος της ευγνωμοσύνης μου προς τη Μονή, που χαλύβδωσε το φρόνημα της πίστης μου και θωράκισε την καρτερία της ψυχής μου. Αυτή η κατάθεση ζωής έρχεται ευλαβικά να τιμήσει τη Μονή που πάντα ξεκούραζε τον κόπο μου, γενναιόδωρα γονιμοποιούσε τη σκέψη μου και απλόχερα έκανε την έρημο των περιστάσεων να ανθίσει. Αυτή η κατάθεση ζωής έρχεται ταπεινά να δώσει στον επισκέπτη ένα παράδειγμα του πως οφείλεις να υπηρετείς, να προσφέρεις και να νοιάζεσαι πραγματικά για τον συνάνθρωπο. Αυτή η κατάθεση ζωής αντανακλά ευχαριστία απεριόριστη προς τον Κύριο της Ζωής, το «ὕδωρ τὸ ζῶν», που αξίωσε ένα χοϊκό δημιούργημά Του να ανταποκριθεί στο κάλεσμά Του: «δεῦτε καί ἀρρύσασθε». Αμήν!»

(Πηγή: www.romfea.gr)

Την 21η Αυγούστου , η Α.Θ.Μ. ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β΄, προεξήρχε της πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας εις την Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στα νησιά Σολόφσκι, συλειτουργούντων των Θεοφιλ. Επισκόπων Ναυκράτιδος κ.Μελετίου και Βοσκρεσένσκι κ.Σάββα, επ΄ευκαιρία της εορτής των ιδρυτών της ως άνω Μονής, οσίων Πατέρων Σαβατίου, Ζωσιμά και Γερμανού.

Προ της απολύσεως της Ευχαριστιακής Συνάξεως, ο Καθηγούμενος Αρχιμ. Πορφύριος προσεφώνησε τον Μακαριώτατο με θερμούς λόγους και του προσέφερε την εικόνα των εορταζόντων Αγίων, καθώς και έναν λίθο από τον τόπο όπου μαρτύρησαν οι Νεομάρτυρες της Μονής.

Εν συνεχεία, ο Πατριάρχης έλαβε τον λόγο και αφού ευχαρίστησε πρωτίστως τον Αγιώτατον Πατριάρχη Μόσχας κ.Κύριλλον για την ευκαιρία που του παρείχε να επισκεφθεί τον αγιασμένο αυτόν τόπο, τόσον από τους ασκητικούς κόπους και αγώνες των μεγάλων στάρετς και ασκητών, όσο και από το μαρτυρικό αίμα των Νεομαρτύρων της Πίστεως, εκμυστηρεύτηκε δε, ότι 30 χρόνια επιθυμούσε να έρθει προσκυνητής στα νησιά Σολόφσκι, από τότε που νεαρός μοναχός διάβαζε τα συναξάρια της Θηβαΐδος του Βορρά.

Μετά την καθιερωμένη μοναστκή τράπεζα, ο Μακαριώτατος ανεχώρησε για την Ιερά Μητρόπολη Ιρκούτσκ στην Σιβηρία, διασχίζοντας αεροπορικώς όλη την ρωσσική γη, όπου θα έχει την ευκαιρία να επισκεφθεί τα μοναστήρια της περιοχής αυτής.

Πηγή: Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων