Tag: ΕΚΑ

Ο Στέφανος Ζιζίνιας, με καταγωγή βυζαντινή, γεννήθηκε στη Χίο. Μετά την καταστροφή του νησιού στα 1822, παιδί ακόμη εγκαταστάθηκε με τη μητέρα του και τους πέντε αδελφούς του στην Αλεξάνδρεια. Από νεαρός επιδόθηκε στο εξαγωγικό εμπόριο αιγυπτιακών προϊόντων και μάλιστα, χάρη των αδελφών του που αργότερα εγκαταστάθηκαν στα μεγάλα ευρωπαϊκά εμπορικά κέντρα, εξάπλωσε τις εργασίες του και κατέστησε τον εμπορικό του οίκο έναν από τους μεγαλύτερους στη Μεσόγειο. Από το 1840 και μετά η περιουσία του αυξάνει αλματωδώς, ισχυροποιείται κοινωνικά και συνδέεται στενότατα με τους Αντιβασιλείς της Αιγύπτου, ασκώντας τους μάλιστα σημαντική επιρροή. Λίγα χρόνια δε πριν, είχε λάβει τον τίτλο του κόμη από το Βασιλιά του Βελγίου. Περίπου τότε πρόσφερε και δύο φρεγάτες στον αιγυπτιακό στόλο, ενώ για τις συνολικές υπηρεσίες του στην Αίγυπτο του πρόσφεραν την απέραντη περιοχή κατά μήκος της παραλίας, από το Σταθμό Ραμλίου ως σχεδόν το Σαν Στέφανο. Στα αμύθητα πλούτη του συμπεριλαμβάνονταν πολυάριθμα μέγαρα στην Αλεξάνδρεια και τα προάστια της, καθώς και στο Κάιρο, το Πορτ-Σάιτ, κ.ά. Η περιοχή από το αγγλικό αρχηγείο ως τον Άγιο Σάββα, κι από εκεί ως την οδό Γερμανίας και την οδό Ελληνικού Νοσοκομείου του ανήκε, όπως επίσης και όλα τα οικόπεδα του ανατολικού λιμένα από το ακίνητο Γιεχία ως το τζαμί Αμπούλ Αμπάς. Επίσης, από τις δύο πλευρές της Διώρυγας Μαχμουδίας, παρά τη Νούζγα, του ανήκαν οικόπεδα εκτάσεως εκατοντάδων φεδδανίων. Λεγόταν – και φαίνεται πως δεν ήταν υπερβολή – πως ο Ζιζίνιας και ο θείος του Μ. Τοσίτσας είχαν στην ιδιοκτησία τους τα ¾ της Αλεξάνδρειας.

Το 1863 έκτισε στο Ράμλι το Ναό του Αγίου Στεφάνου, όπου και εγκατέστησε τους οικογενειακούς του τάφους, δυνάμει χεδιβικού φιρμανίου που ανέφερε ρητά τη λεπτομέρεια αυτή. Την περίοδο 1854-1857 διετέλεσε πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας.

Ο Στέφανος πέθανε το 1870 και ο γιος του Μένανδρος Ζιζίνιας κληρονόμησε της περιουσία του. Ο Μέναδρος είχε λάβει ανώτερη μόρφωση στην Ευρώπη και μάλιστα είχε παντρευτεί κόρη της μεγάλης γαλλικής στρατιωτικής οικογένειας Απέρ. Μετά το θάνατο του πατέρα του εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αλεξάνδρεια, συνεχίζοντας τις μεγαλοπρεπείς οικογενειακές παραδόσεις. Τα αλεξανδρινά μέγαρα που του ανήκαν φιλοξένησαν κατά καιρούς επισήμους και μεγιστάνες που επισκέπτονταν την πόλη, ενώ στις αίθουσες τους δίνονταν εορτές μοναδικής λαμπρότητας. Δυστυχώς, το ωραιότερο από αυτά τα μέγαρα που βρισκόταν επί της Πλατείας των Προξένων και είχε σχεδιάσει ο Antonio Lukovitch – εκεί που αργότερα βρισκόταν το κατάστημα Σεδνάουι – καταστράφηκε από πυρκαγιά κατά την επανάσταση του Οράμπι στα 1882 και μαζί του κάηκαν τα 60.000 βιβλία και χειρόγραφα της πλουσιότατης βιβλιοθήκης των Ζιζίνια. Από τη χρονιά αυτή, βαθμιαία η κολοσσιαία περιουσία του αρχίζει να μειώνεται μέχρι που κάποια στιγμή εξανεμίστηκε… Ο Μένανδρος πέθανε τον Απρίλιο του 1907 και παρόλα αυτά ο γιος του Στέφανος προσέφερε εκ μέρους των κληρονόμων του στο Πατριαρχείο 30.000  γρ.δ. (300 λίρες) υπέρ του Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου Παλαιού Καΐρου στη μνήμη του πατέρα του. Στα 1927 είχε απομείνει από την οικογένεια ένας άλλος Στέφανος Ζιζίνιας, δικηγόρος στα Μικτά Δικαστήρια της πόλης, ο οποίος εκτός από το ένδοξο όνομα, δεν είχε κληρονομήσει παρά ελάχιστα οικογενειακά κειμήλια, θυμητάρια μιας ένδοξης, αλλά περασμένης πλέον εποχής…

Επανερχόμενοι στον πατριάρχη της οικογένειας Στέφανο Ζιζίνια, πρέπει να σημειωθεί πως ήταν ένας άνθρωπος καλλιτεχνικά και αισθητικά καλλιεργημένος, έχοντας παράλληλα αρκετές πνευματικές ανησυχίες, αφού αναφέρετε πως όταν κλιμάκιο των Σαινσιμονιστών έφτασε στην Αίγυπτο το 1833, τους έκανε μεγάλες περιποιήσεις. Έτσι, το 1862 ανέγειρε το Θέατρο Ζιζίνια στην οδό Ροζέττης (μετέπειτα Φουάτ), σε σχέδια του Ιταλού αρχιτέκτονα Pietro Avoscani – κατ΄ άλλους κτίστηκε το 1865 από το Γάλλο αρχιτέκτονα Miege – στο οποίο με δικά του έξοδα έφερνε τους μεγαλύτερους ευρωπαϊκούς θιάσους. Ήταν ένα τέλειο ευρωπαϊκό θέατρο 2.000 θέσεων, με θαυμάσια ακουστική και πλούσιο σκηνικό διάκοσμο, ενώ τα στολίδια από τερακότα που το κοσμούσαν είχαν δημιουργηθεί από την εταιρεία του Andea Boni στο Μιλάνο. Μετά το θάνατο του το 1870, την εκμετάλλευση του θεάτρου ανέλαβε ομάδα χρηματιστών και μεγαλεμπόρων, η οποία και κάλυπτε τις υπέρογκες δαπάνες των παραστάσεων με προσωπικές εισφορές. Η ομάδα αυτή αποτελείτο από τους Εμμ. Μπενάκη, αδελφούς Συναδινού, Χωρέμη, Σαλβάγο και Μεν. Ζιζίνια. Το Μάιο του 1881 το θέατρο πουλήθηκε αντί 40.000 λιρών στην Αγγλοαιγυπτιακή Τράπεζα, η οποία αργότερα το πούλησε στο βαρόνο Μενάσε και τέλος περιήλθε στα χέρια των κληρονόμων Κονρντάχι, οι οποίοι και το κατεδάφισαν για να κτίσουν στο χώρο αυτό το Θέατρο ¨Μωχάμεντ Άλη¨, τα εγκαίνια του οποίου έλαβαν χώρα στις 8-21/3/1922.

Μάρτυρας ¨της χρυσής εποχής της ιταλικής όπερας¨, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο Enrico Terni, από τη σκηνή του ¨Ζιζίνια¨ πέρασε πλήθος ευρωπαϊκών θιάσων. Εκεί ερμήνευσαν έργα οι  Σάρα Μπερνάρ, Ελεωνόρα Ντουζέ, Μονέ Συλλί, Μασκάνι, Λάτζαρι, Τζίνο Μπέκι, κ.ά. Σ΄ αυτό ο Giacomo Puccini παρακολούθησε μία παράσταση της όπερας του ¨Madama Butterfly¨, ενώ στις 22 Οκτωβρίου του 1907 το επέλεξε ο Μουσταφά Κάμελ για να εκφωνήσει τον περίφημο λόγο του, με τον οποίο εξήγγειλε την ίδρυση του Εθνικού Κόμματος.

Εκτός των ξένων, στο Θέατρο Ζιζίνια εμφανίστηκαν μεταξύ άλλων και οι ελληνικοί θίασοι Ταβουλάρη, Καραγιάννη και Ταβουλάρη, έπαιξαν οι Κατίνα Βερώνη και Ευαγγελία Παρασκευοπούλου, έδωσε παράσταση η ¨Νέα Σκηνή¨ του Χριστομάνου (1909), πέρασε ο Γ. Σουρής με τις ¨Νεφέλες¨ του Αριστοφάνη (1901), κ.ά.

Αν μεταφερθούμε για λίγο στο 1878 θα δούμε πως παίχτηκαν στο ¨Ζιζίνια¨ τα μελοδράματα ¨Buy Blas¨ και ¨Il Trovatore¨, με τη συμμετοχή του πρώτου υψιφώνου Λουδ. Κολομπάνα, ο οποίος σε μια επόμενη παράσταση τραγούδησε το άσμα της πρώτης πράξης του ¨Rigoletto¨ και της πρώτης μεσοφώνου Φιλ. Μερκάντη, η οποία τραγούδησε στα ελληνικά το άσμα ¨Ο Βοριάς¨ τονισμένο από τον Μ. Σωτήρη. Στο θίασο αυτόν, που ανέβασε και το ¨Un Ballo in Mascera¨, συμμετείχαν και οι Πράντη, Κασταγνιόλα, Μαρούκο, κ.ά. Ένα χρόνο μετά, στα 1879, στην αίθουσα του μεταξύ άλλων δόθηκε ένας μεγάλος χορός ¨προσωπιδοφόρων¨ (μασκέ) υπέρ του ελληνικού νοσοκομείου, που απέφερε 18.000 φράγκα, ένας χορός της ιταλικής παροικίας κατά την επέτειο της γεννήσεως του βασιλέως Ουμπέρτου Α΄ υπέρ της πρόσθεσης παρθεναγωγείου στο ιταλικό γυμνάσιο, που απέφερε 11.000 φράγκα και μία αραβική παράσταση, με πρωτοβουλία του Νακάς, υπέρ των πληγέντων από τις πυρκαγιές του Καΐρου και της Δαμασκού. Τη χρονιά αυτή η εργολαβία του θεάτρου ¨υπεβλήθη εις νέας θυσίας¨ για να ενισχύσει το θίασο που αρχικά θα ανέβαζε τη ¨Lucia di Lammermoor¨ του Donizetti, προσκαλώντας από την Ευρώπη τρία νέα πρόσωπα, την οξύφωνο Vittoria Potentini, το μεσόφωνο Antonio Patierno και τη βαθύφωνο Giovanni Serbolini.

Τέλος, ας καταγράψουμε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στην αλεξανδρινή εφημερίδα ¨Ελπίς¨ στις 17-1/2/1879 με τίτλο ¨Μια Εσπέρα εις το Θέατρον Ζιζίνια¨, ως αναμνηστική κατακλείδα μιας περασμένης και εν πολλοίς ξεχασμένης αιγυπτιώτικης εποχής:

¨Ενδεκάτη ώρα της νυκτός είχε σημάνη. Καθ΄ όλην δε την πόλιν των Πτολεμαίων μέγας θόρυβος επεκράτει και έκτακτον τι συμβάν προυμηνύετο. Αι άμαξαι διεσταυρούντο εις τας οδούς, αι δε άγριαι φωναί των αμαξηλατών έπληττον την ακοήν του διαβάτου. Τι το αίτον ; Εδίδετο μέγας χορός μετημφιεσμένων εις το Θέατρον Ζιζίνια, προς όφελος του ελληνικού νοσοκομείου Αλεξανδρείας.

Η αίθουσα του Θεάτρου ήτο στολισμένη μετά μεγίστης φιλοκαλίας δι΄ ανθέων και λαμπρώς φωτισμένη ¨a giorno¨. Επί της σκηνής εκάθητο εκλεκτή ορχήστρα, διευθυνομένη παρά του αξίου Έλληνος μουσικού Σπυρίδωνος και παιανίζουσα θαυμασίως τους ωραιοτέρους χορούς των καλυτέρων και νεωτέρων μουσικοδιδασκάλων. Επί εβδομήκοντα δύο θεωρείων ήσαν ανηρτημένοι στέφανοι εκ φυσικών ανθέων.

[Ολίγη] ώραν παρά το μεσονύχτιον η αίθουσα και τα θεωρεία ήσαν πλήρη θεατών και μετημφιεσμένων και μη, η δε όψις του Θεάτρου ήτο μαγευτική, απερίγραπτος. Εις το δοθέν σημείον η μουσική επαιάνισε και εκατοντάδες προσωπιδοφόρων ερρίφθησαν εις τον χορόν.

Ως ο επισκεπτόμενος το πρώτον ανθώνα τινά εκ των ωραιοτέρων, αμηχανεί τι πρώτον να θαυμάση, το σύμμετρον της χλόης, τα καρυόφυλλα, τους μυκώνας, σχηματίζοντας δια των ζωηρών χρωμάτων των ωραίους φυσικούς τάπητας, την κομψότητα, την ποικιλία, το εύοσμον τινών ανθέων διεσπαρμένων ένθεν και ένθεν ή την καλλονήν των τριών ρόδων εν τοις θεωρείοις προς την σκηνήν, ούτω και ημείς ευρισκόμεθα εις αέναον πάλην εκστάσεως ! Μεταξύ των μετημφιεσμένων επέσυρε την περιέργειαν των παρεστότων εν ¨δομινό¨ δια το πολύγλωσσον του. Ήταν εκ του ωραίου φύλλου, αλλ΄ ουχί και ωραίον. Επισκεφθέν τα θεωρεία διηγείτο εις Αγγλικήν, Γαλλικήν και Ιταλικήν διάφορα ευτράπελα ανέκδοτα, γνωστά μόνον εις τους συνομιλούντας μετ΄ αυτού.

Εν τη αιθούση του θεάτρου εβασίλευαν αι τρεις Χάριτες Α.Δ.Σ. Εκάθηνται αύται εις τα θεωρεία προς την σκηνήν. Αι δύο πρώται είχαν την μορφήν των Σεραφείμ και Χερουβείμ, η τρίτη ήτο το αγγελικόν μειδίαμα της Δεσποίνης. Τα βλέμματα αυτών δεν έφθανον χαμαί, αλλ΄ αυθαιρέτως ηρπάζοντο παρά του πλήθους.

Εις τα θεωρεία των τριών σειρών ήσαν περίπου των 500 ατόμων, εις δε τας δύο αιθούσαις της σκηνής και της πλατείας πλέον των 700. Η είσπραξις του Θεάτρου προς όφελος του ελληνικού νοσοκομείου έφθασε εις 18 χιλ. φράγκων περίπου. Άπασαι αι εν Αλεξανδρεία ευρωπαϊκαί αποικίαι απέστειλαν εκεί τους αντιπροσώπους των. Τραπεζίται, έμποροι, κτηματίαι κατείχον πολλά θεωρεία μεταξύ της μεγάλης χορείας των ελληνικών οικογενειών.

Ο κ. Δραγούμης, πολιτικός πράκτωρ της Ελλάδος και ο υποπρόξενος κ. Δορούτης συνετέλεσαν τα μέγιστα εις την συρροήν του πλήθους. Δεν δυνάμεθα όμως να αποσιωπήσωμεν την εξής αλήθειαν. Ο αξιότιμος Μικές Συναδινός, γόνος εκ των καλυτέρων οικογενειών της Αλεξανδρείας, επί δέκα ολοκλήρους ημέρας δεν εφείσθη ουδέ μόχθων, ουδέ θυσίας και δια των […] ουχί μόνο προητοίμαστε τα πάντα, αλλά και […] την πλήρην επιτυχίαν της εσπέρας ταύτης, αναλαβών αυτοπροσώπως μόνος την εποπτείαν απάσης της διευθύνσεως του Θεάτρου. Η πράξις αύτη του κ. Μ. Συναδινού δεικνύει ευγένειαν αισθημάτων και είναι ανωτέρα παντός επαίνου.

Ο χορός εξηκολούθησε μέχρι της 6 ώρας την πρωΐαν, δυστυχώς όμως μικραί ασχημίαι συνέβησαν εν τη αιθούση περί την 4 ώραν της νυκτός. Νέοι τινές τιμήσαντες δεόντως τον Βάκχον παραξετράπησαν. Αι παρακλήσεις του διευθυντού Μ.Σ. δεν εισηκούοντο πλέον και τις ουδέ τι ήθελε συμβή, αν η ευφυΐα του δεν εθεράπευεν τον κακόν.

Το αερόφωτον αίφνης εσβέσθη, η αίθουσα του Θεάτρου έμεινε σκοτεινή και το πλήθος απήλθεν. Αι εν Αλεξαδρεία ευρωπαϊκαί αποικίαι έδωσαν και αύθις τρανά δείγματα ευγενών αισθημάτων, μεγαλοδωρίας και εμφύτου ροπής προς το συνδράμειν τα φιλανθρωπικά καταστήματα¨.

Σημείωση: Αξίζει να σημειωθεί πως, πιθανότατα εμπνευσμένη ως προς την ονομασία από το μεγάλο Αιγυπτιώτη, ιδρύθηκε το 1998 στο Κάιρο η Εταιρία El Asher Real Estate Development and Investment ¨Zizinia¨ με κεφάλαιο 500 εκατομμύρια λίρες. Η εταιρεία μέχρι σήμερα έχει υλοποιήσει στην αιγυπτιακή πρωτεύουσα 5 μεγάλα οικιστικά, εμπορικά και διοικητικά έργα μεγάλης αγοραστικής αξίας και συγκεκριμένα τα Zizinia, Zizinia Garden, Zizinia Rose, Zizinia Flowers και Zizinia Mall El-Haram, ενώ έχει αναλάβει και το πρότζεκτ Zizinia El Mostakbal. Έτσι, εκτός από την περιοχή στην Αλεξάνδρεια που ακόμη ονομάζεται ¨Ζιζίνια¨ και στο Νέο Κάιρο, όπου και τα περισσότερα έργα της εταιρίας, δημιουργήθηκε μια περιοχή με το ίδιο όνομα, θυμητάρια και οι δύο μιας άλλης εποχής…

Πηγές: Ηρ. Λαχανοκάρδης, ¨Παλαιά και Νέα Αλεξάνδρεια¨, εκδ. Γρίβα, Αλεξάνδρεια 1927, σ.σ. 21-22, 212 – Mohamed Ali Mohamed Khalil ¨The Italian architecture in Alexandria, Egypt¨, University Kore of Enna, 2009, p.p. 20, 29 – Hala Halim ¨Alexandrian Cosmopolitanism¨, Fordham University Press, New York 2013, p. 244 – Γ. Ζιούτης ¨Ο Σαινσιμονισμός έξω από τη Γαλλία, Αθήνα 1952 – Δ. Σεβαστοπούλου ¨Ο Ελληνισμός της Αιγύπτου¨, Αθήνα 1977 – ¨Ομόνοια¨, Αλεξάνδρεια 9-21/5/1881 – ¨Ταχυδρόμος¨, Αλεξάνδρεια 6-19/4/1907, 21-4/5/1907, 9-22/3/1922 – ¨Ελπίς¨, Αλεξάνδρεια 9-21/10/1878, 1-15/11/1878, 7-19/11/1878, 23-4/11/1878, 13-25/2/1879, 17-1/2/1879, 19-3/3/1879, 3-15/3/1879, 23-7/3/1879, 5-17/5/1879 – ¨Al Ahram Weekly¨, Cairo 30-8/5-9/2001 – www.zizinia-eg.com (29/12/2015) – Αιγυπτιώτικο Αρχείο Ν.Κ. Νικηταρίδη 

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

Στις 27 Μαρτίου 2016 προσκαλεί η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας τα Μέλη της στην Ετήσια Τακτική Γενική Συνέλευση που θα λάβει χώρα στην Αίθουσα “Ιουλία Σαλβάγου”, προκειμένου να παρουσιάσει η Κοινοτική Επιτροπή τα πεπραγμένα της για τη χρονιά που πέρασε, αλλά και το σχεδιασμό της για τη χρονιά που έρχεται.

Ολόκληρη η Πρόσκληση αναφέρει:

“Προσκαλούμε τα Μέλη της Κοινότητας σε Ετήσια Τακτική Γενική Συνέλευση στην Αίθουσα “ΙΟΥΛΙΑ ΣΑΛΒΑΓΟΥ” στο συγκρότημα Σάτμπυ, την Κυριακή 2016 και ώρα 6 μ.μ. με την παρακάτω Ημερήσια Διάταξη:

1. Έκθεση Πεπραγμένων Χρήσεως 2015 – Διαχείριση – Ισολογισμός 31.12.2015

2. Υποβολή Εκθέσεως Ορκωτού Ελεγκτού

3. Εεπερωτήσεις επί των πεπραγμένων της Οικονομικής Διαχειριστικής χρήσεως 2015

4. Έγκριση της Διαχείρισης και του Ισολογισμού έτους 2015

5. Διορισμός Ορκωτού Ελεγκτού

6. Έγκριση Προϋπολογισμού έτους 2016

Σύμφωνα με το άρθρο 25 του Καταστατικού η Τακτική Γενική Συνέλευση θα είναι σε απαρτία, αν παρευρεθούν τα μισά πλέον ενός από τα μέλη.

Σε περίπτωση που δεν θα επιτευχθεί απαρτία η Τακτική Γενική Συνέλευση θα αναβληθεί για μία ώρα, και θα θεωρηθεί σε απαρτία αν παρευρεθεί το 1/10 των Μελών.

Η ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ                                    Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ

 

ΑΡΤΕΜΙΣ ΓΕΡΟΝΤΑΚΗ                              ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

 

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος γιορτάστηκαν στις Εγκαταστάσεις του Ναυτικού Ομίλου, στον ΑΓ. Κοσμά Ελληνικού, με ιδιαίτερη λαμπρότητα και κατάνυξη τα Θεοφάνεια, με τον αγιασμό των υδάτων και την κατάδυση του Σταυρού στη θάλασσα.

O καιρός ήταν σχεδόν καλοκαιρινός και ο Όμιλος είχε γεμίσει από κόσμο!!!!! Αθλητές, Μέλη και Φίλοι του Ομίλου παρακολούθησαν τη θρησκευτική αυτή τελετή και το κόψιμο της πατροπαράδοτης «πίττας».

Η κατάδυση του Σταυρού στη θάλασσα, έγινε όπως συνηθίζεται, στη προβλήτα, με πολύ λίγο αέρα και εξαιρετική ηλιοφάνεια.

Τον Σταυρό ανέσυραν νεαροί αθλούμενοι του Ομίλου, που αψήφησαν τη χαμηλή θερμοκρασία του νερού, συνεχίζοντας την παράδοση, με πρώτο για άλλη μία χρονιά τον αθλητή του τμήματος καγιάκ Ιάσωνα Γαβαλά.

Στη συνέχεια, η γιορτή συνεχίστηκε με τις ευχές του ιερωμένου, εκπροσώπου της εκκλησίας, τον λόγο δε έλαβαν με την σειρά, ο Πρόεδρος μας κ. Ρότζερ Γκαττ που απευθυνόμενος στα Μέλη, στους Αθλητές  και τους Επισκέπτες, ευχήθηκε ότι καλύτερο για τον καινούργιο χρόνο, επιτυχίες στους Αθλητές, μιας και το 2016 είναι Ολυμπιακή Χρονιά, υγεία και αλληλεγγύη!

Την Εκδήλωση τίμησαν, με την παρουσία τους, οι παρακάτω αναφερόμενοι Επίσημοι Προσκεκλημένοι μας:

– κ. Ανδρέας Κονδύλης, Δήμαρχος Αλίμου, μετά των Μελών του Δ.Σ.,

– κ. Ιωάννης Μαριόλης, Πρόεδρος Δημοτικής Επιτροπής Παιδείας του Δήμου Αλίμου

– Εκπρόσωποι του Λιμενικού Σώματος.,

– κ. Νικόλαος Πολίτης, Αντιπρόεδρο της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου

– κ. Φίλιππος Κοσσένας, Επίτιμος Πρόεδρος «Σ.Α.Ε.».,

– κ. Γεώργιος Σφέτσιος, Επίτιμος Πρόεδρος «Ε.Ν.Ο.Α.», Εκπροσωπών και τον «Ε.Ν.Ο. ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ»

– κ.Κώστας Μιχαηλίδης, Πρόεδρος «Σ.Α.Ε.».,

– κ. Γεώργιος Οικονομίδης, Πρόεδρος Οικοδομικού Συνεταιρισμού Αιγυπτιωτών Ελλήνων

– κ. Απόστολος Τζίτζας, Πρόεδρος «Α.Σ.Α.Ε.» και Μέλος Δ.Σ. «Σ.Α.Ε.».,

– κα  Κρυστάλλω Τρίμη, Α’ Αντιπρόεδρος «Σ.Α.Ε.».,

– κ. Νικόλαος Βαδής, Β Αντιπρόεδρος «Σ.Α.Ε.».,

– κ. Βάλβης, Αντιπρόεδρος Συνδέσμου Αποφοίτων Αβερωφείου Σχολής Αλεξανδρείας

– κα Κλειώ Κοκκίνα, Αντιπρόεδρος Συλλόγου Ελλήνων Καΐρου,

– κ. Βασίλης Ζουές, Ειδικός Γραμματέας «Σ.Α.Ε.»,

– κ. Γεώργιος Καρκασίνας, Γενικός Γραμματέας Συλλόγου Ελλήνων Καΐρου,

– κ. Γιώργος Κανελλόπουλος, Ταμίας «Σ.Α.Ε.»,

– κ. Κωνσταντίνος Παστίδης, Ταμίας Συλλόγου Ελλήνων Καΐρου,

– κ. Χρήστος Χριστοφίδης, Σύμβουλος Δ.Σ. του  «Σ.Α.Ε.»,

– κα Ηλιάνα Θεμιστοκλέους, Σύμβουλος Δ.Σ. του  «Σ.Α.Ε.»,

– κα Βιργινία Μαρίνια, Σύμβουλος Δ.Σ. του  «Σ.Α.Ε.»,

Συνέντευξη στο κανάλι Sky News Arabia και στη δημοσιογράφο Aya Rady παραχώρησε, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας κ. Ιωάννης Παπαδόπουλος. Η συνέντευξη δόθηκε στα πλαίσια ρεπορτάζ της δημοσιογράφου σχετικά με την παρουσία και την δραστηριότητα των Ελλήνων στην Αλεξάνδρεια σήμερα. Μάλιστα η δημοσιογράφος παρευρέθη και στον Αγιασμό των Υδάτων στον Ελληνικό Ναυτικό Όμιλο Αλεξανδρείας.

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης ο κ. Παπαδόπουλος αναφέρθηκε στην πλούσια ιστορία των Ελλήνων της πόλης, στη διαρκή παρουσία τους σε αυτήν, αλλά και στη δραστηριοποίηση τους σήμερα. Αναφέρθηκε παράλληλα στις δραστηριότητες της Ε.Κ.Α., οι οποίες είναι πολύποικιλες και καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα εκδηλώσεων πεδίων.

Παρακολουθήστε το ρεπορτάζ

www.skynewsarabia.com

Sky News Arabia Facebook

Την Παρακευή 8 Ιανουαρίου 2016 η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας, πιστή στα χριστιανικά ήθη και έθιμα, έκοψε την πρωτοχρονιάτικη βασιλόπιτα στα γραφεία της, παρουσία της ΑΘΜ Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρου Β’, του Γενικού Προξένου της Ελλάδας στην Αλεξάνδρεια κου Κακαβελάκη, της Προέδρου του Συλλόγου Επιστημόνων Αλεξανδρείας «Πτολεμαίος ο Α’» κας Λ. Θλιβίτου, της Προέδρου του Λυκείου Ελληνίδων Αλεξανδρείας κας Αλίκης Αντωνίου, των Διευθυντών των Ελληνικών Εκπαιδευτηρίων και πλήθος παροίκων.

Η εκδήλωση ξεκίνησε με την ευλογία του Μακαριωτάτου, ο οποίος στο λόγο του αναφέρθηκε στο πολύ σημαντικό έργο που επιτελεί η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας. Παράλληλα αναφέρθηκε στο έργο του Πατριαρχείου αυτήν τη δύσκολη εποχή και σημείωσε την πεποίθηση του ότι το 2016 θα αποτελέσει έτος ελπιδοφόρο με αλλαγή προς το θετικότερο της κατάστασης ανά την υφήλιο. Στη συνέχεια ο Μακαριώτατος προσέφερε στον Πρόεδρο της Ε.Κ.Α. κ. Παπαδόπουλο μία εικόνα του Αγίου Γεωργίου και ένα ημερολόγιο. Ο Γενικός Πρόξενος κ. Κακαβελάκης στο χαιρετισμό του αναφέρθηκε στη σημασία της παρουσίας των Ελλήνων στην Αλεξάνδρεια και στο γεγονός της συνεργασίας που θα πρέπει να υπάρξει ανάμεσα στο Πατριαρχείο, στην Ε.Κ.Α. και το Προξενείο για το καλό της Κοινότητας. Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας κ. Ιωάννης Παπαδόπουλος στο χαιρετισμό του ανέφερε: “Με ιδιαίτερη χαρά σας καλωσορίζω σήμερα εκ μέρους και των Μελών της Κοινοτικής Επιτροπής της Ε.Κ.Α. στην κοπή της Βασιλόπιτας μας, μιας πατροπαράδοτης τελετής όπου τα ήθη και οι παραδόσεις της γενέτειράς μας κρατούνται ζωντανά και μεταλαμπαδεύονται στις νεότερες γενιές. Η ανταπόκριση σας σε κάθε εκδήλωση της Κοινότητας μας, μας γεμίζει με το απαραίτητο κουράγιο να συνεχίσουμε το έργο μας, το οποίο ως στόχο του έχει το συλλογικό καλό της Παροικίας μας. Φίλες και φίλοι, Προ 8 ημερών αποχαιρετήσαμε το 2015, ένα έτος γεμάτο από δυσμενείς εξελίξεις για την ανθρωπότητα όπου οι προσδοκίες μας για ειρήνη και ευημερία στον κόσμο μας έμειναν απραγματοποίητα όνειρα. Είναι κοινή διαπίστωση ότι η χρονοά που μόλις αποχαιρετήσαμε, άφησε πίσω της πολλά προβλήματα, μεγάλες δυσκολίες και πολλές εκκρεμότητες. Ωστόσο, ορμώμενος και από τα λόγια του Μακαριώτατου προ δύο ημερών κατά τον εορτασμό των Θεοφανείων, όπου ανέφερε ότι και ο ίδιος έχει το αίσθημα ότι η φετινή χρονιά θα είναι έτος ανάτασης και πορείας προς την ειρήνη και την ευημερία, εύχομαι τα καλύτερα και για τις δύο πατρίδες μας, την Αίγυπτο και την Ελλάδα. Με τις ευλογίες του Μακαριωτάτου μας μία νέα χρονιά ξεκινά και κάθε νέο ξεκίνημα φέρνει τις δικές του προσδοκίες και ελπίδες. Ας προσπαθήσουμε όλοι μαζί, αναλογιζόμενοι τόσο τις ατομικές όσο και τις συλλογικές ευθύνες και υποχρεώσεις μας, να δημιουργήσουμε τις απαραίτητες εκείνες συνθήκες που θα συμβάλουν τα μέγιστα έτσι ώστε η Πρεσβυγενή μας Κοινότητα να προχωρήσει και τη νέα αυτή χρονιά μέσα σε ένα περιβάλλον ομόνοιας και συνεργασίας, πάντα για το καλό της Παροικίας μας. Εύχομαι το 2016 για τον καθένα σας να είναι ευλογημένο, γεμάτο χαρές και ευτυχία, και στην κοινωνία μας να κυριαρχήσει η ειρήνη, η πρόοδος, η πραγματική ανάπτυξη και ευημερία.”

Οι τρεις βασιλόπιτες που διέθεσε η Ε.Κ.Α. είχαν 3 φλουριά που προσέφεραν στους 3 τυχερούς ένα συμβολικό χρηματικό ποσό.

Η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας ενημερώνει πως η κεραία κινητής τηλεφωνίας που έχει τοποθετηθεί εντός του Ελληνικού Τετραγώνου βρίσκεται εκτός λειτουργίας και θα συνεχίσει να βρίσκεται εκτός λειτουργίας μέχρις ότου η Κοινοτική Επιτροπή έχει στην κατοχή της όλα τα απαραίτητα έγγραφα που θα πιστοποιούν την ασφαλή λειτουργία της και τα οποία θα είναι εγκεκριμένα από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Αιγυπτιακού Κράτους.

Την Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας επισκέφτηκε ο Πρέσβης της Αυστραλίας κ. Neil Hawkins, τον οποίο υποδέχτηκαν ο Έφορος Τύπου και Δημοσίων Σχέσεων κ. Δημήτριος Κάβουρας και ο Έφορος Πολιτισμού και Αθλητισμού κ. Νικόλαος Κατσιμπρής. Η επίσκεψη του κου Hawkins, όπως ο ίδιος δήλωσε στους εκπροσώπους της Ε.Κ.Α. υπήρξε συνδυασμός πολλών παραγόντων, με κύριους, τις αναμνήσεις του από την περίοδο (δεκαετία του ’80) που θήτευσε στην Αλεξάνδρεια ως καθηγητής Αγγλικής γλώσσας και επισκεπτόταν τακτικά το Κοινοτικό Εντευκτήριο, τον Ελληνικό Ναυτικό Όμιλο, το Κοινοτικό Γήπεδο, αλλά και το Μικρασιατικό Σύλλογο. Παράλληλα, τα φιλελληνικά του αισθήματα τον οδήγησαν στην επιδίωξη αυτής της επίσκεψης. Ο κ. Hawkins δήλωσε στους κκ. Κάβουρα και Κατσιμπρή ότι επιθυμεί να καταστεί γέφυρα ανάμεσα στην Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας και τον Αιγυπτιώτη Ελληνισμός της Αυστραλίας, ενώ τόνισε ότι είναι ανοιχτός για συνεργασία με την Ε.Κ.Α. σε θέματα πολιτισμού και εθελοντισμού.

Σε μία σεμνή, αλλά και λιτή τελετή μεταξύ λίγων, όπως άλλωστε το επιθυμούσε και ο Πατέρας Βασίλης, η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας τίμησε τον ακούραστο ιερέα του Κοινοτικού Ιερού Ναού Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, ο οποίος αποχαιρέτησε την Αλεξάνδρεια, την πόλη που αγάπησε και έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Ο πατέρας Βασίλης επέστρεψε στην Ελλάδα όπου θα συνεχίσει να προσφέρει τις υπηρεσίες του.

Παρόντες στην τελετή ο Πρόεδρος της Ε.Κ.Α. κ. Ιωάννης Παπαδόπουλος, ο οποίος μίλησε με ιδιαιτέρως θερμά λόγια για τον ιερέα όπου επί 34 συναπτά έτη προσέφερε αδιάκοπα τις υπηρεσίες του στον «κεντρικό» κοινοτικό ναό της Αλεξάνδρειας. Εκεί και η Γενική Γραμματέας της Ε.Κ.Α. κα Άρτεμις Γεροντάκη, ο Έφορος Πολιτισμού κ. Νικόλαος Κατσιμπρής, ενώ ο Β’ Αντιπρόεδρος της Ε.Κ.Α. και Έφορος Εκκλησιών κ. Ανδρέας Βαφειάδης απένειμε στον πατέρα Βασίλη πλακέτα ως ελάχιστο δείγμα ευγνωμοσύνης. Ο κ. Βαφειάδης εξήρε το ήθος, αλλά και την εργατικότητα του πατρός Βασίλη αναφέροντας ότι αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για κάθε ιερωμένο.

Ο πατέρας Βασίλης συγκινημένος ευχαρίστησε στο πρόσωπο του Προέδρου και των παρόντων Μελών της Κοινοτικής Επιτροπής ολόκληρη την Ελληνική Παροικία, η οποία τον αγκάλιασε και τον αγάπησε όλα αυτά τα χρόνια.

Ο Πρόεδρος και τα Μέλη της Κοινοτικής Επιτροπής της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας συγχαίρουν τον κ. Στυλιανό Κόπελο για την απόκτηση του πτυχίου του με ειδικότητα “Business Administration, Finance & Accounting” του Τμήματος Management & Technology του Arab Academy for Science, Technology & Maritime Transport σε συνεργασία και με το Cardiff Metropolitan University.

Ο κ. Κόπελος με την επιτυχία του αυτή αποδεικνύει έμπρακτα ότι η νέα γενιά της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας είναι παρούσα και μπορεί να διαδραματίσει ουσιαστικό ρόλο στην λειτουργία και εξέλιξη της παροικίας.

Ο κ. Κόπελος είναι ένα παράδειγμα της ζωντανής παρουσίας των νέων, ενώ σήμερα υπάρχουν και άλλοι φοιτητές – μέλη της Ε.Κ.Α., οι οποίοι δραστηριοποιούνται σε πανεπιστημιακό επίπεδο σε Ελλάδα και Αίγυπτο.

Το Σάββατο 24 Οκτωβρίου Ελλάδα, Αίγυπτος και πολλές χώρες τίμησαν τους Έλληνες ήρωες της Μάχης του Ελ Αλαμέιν, στην τελετή για την 73^η Επέτειο των Μαχών, που έλαβε χώρα στο Ελληνικό Μνημείο.

Ήταν το 1942, όταν η 1^η Ελληνική Ταξιαρχία αγωνίστηκε επί 5,5 μήνες, με το βαρύ απολογισμό των 91 νεκρών αξιωματικών και οπλιτών, και 254 τραυματιών. Τιμώντας όλους αυτούς τους ήρωες που έδωσαν τη ζωή τους στο Ελ Αλαμέιν «που έπεσαν υπερασπιζόμενοι τα υπέρτατα και πανανθρώπινα ιδανικά της φυλής μας, την ελευθερία, τη δημοκρατία, την ειρήνη και την αξιοπρέπεια», ο Δ/ντής της Δ/νσης Εφέδρων Πολεμιστών Αγωνιστών Θυμάτων και Αναπήρων (ΔΕΠΑΘΑ) Αντισυνταγματάρχης (ΠΖ) κ. Απόστολος Δεληγιάννης τόνισε κατά το χαιρετισμό του και αφού προηγήθηκε το προσκλητήριο των νεκρών, ότι «η θυσία τους αυτή λάμπρυνε την πολεμική αρετή των Ελλήνων για μία ακόμη φορά στη μακραίωνη ιστορία του Έθνους μας».

Η ανάκρουση του εθνικού ύμνου της Ελλάδας σε συνδυασμό με το συγκινητικό και γεμάτο, παράλληλα, πατριωτισμό, πανηγυρικό της ημέρας που εκφώνησε ο Πρέσβης της Ελλάδας στο Κάιρο κ. Χριστόδουλος Λάζαρης, ο οποίος ανέφερε: “Δεν είναι περίεργο, ότι εβδομήντα χρόνια μετά την λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, οι μνήμες του μας βασανίζουν και μας ελκύουν ακόμα; Εκτός από τους βετεράνους μας, κανείς από εμάς εδώ δεν είχε καν γεννηθεί τότε και όμως οι εικόνες της μεγάλης εκείνης συμφοράς μας είναι τόσο οικείες, ώστε να έχουν ταυτιστεί με αυτό που ο καθένας μας πιστεύει ότι αποτελεί την προσωπική του εμπειρία. Εβδομήντα χρόνια αργότερα, τα ονόματα, ακόμα και τα πρόσωπα των πρωταγωνιστών της εποχής εκείνης, είναι ακόμα ζωντανά. Μόνον όταν αντικρύζουμε τα πρόσωπα των προγόνων μας της ίδιας εποχής, σε κιτρινισμένες φωτογραφίες, με ρούχα και στολές μιας άλλης εποχής, με πρόσωπα νεανικά, τα ίδια πρόσωπα που εμείς γνωρίζαμε χαραγμένα από τις ρυτίδες, μόνον τότε συνειδητοποιούμε το πέρασμα του χρόνου. Ήταν εβδομήντα χρόνια πριν, 73 από την μάχη του El Alamein, ένα όνομα που αμφιβάλλω αν θα σβύσει ποτέ, στο διάβα των αιώνων. Γιατί όμως; Τα γεγονότα του πολέμου εκείνου, του μυθικού μέσα στον χρόνο και όμως τόσο παράξενα κοντινού, έχουν κατά κάποιο τρόπο συνδεθεί, το καθένα χωριστά, με κάποια έννοια βασική για τον Άνθρωπο. Όλες οι μάχες έχουν κοινό χαρακτηριστικό την φρίκη του πολέμου, όμως η κάθε μια έχει αναδειχθεί σε σύμβολο μιας από τις έννοιες αυτές: η Νορμανδία με την ελπίδα, το Στάλινγκραντ με την καρτερία, οι Αρδέννες με την λύτρωση, το Κουρσκ με την αλλαγή του ανέμου , η Κλεισούρα με την υπέρβαση, τον αγώνα του Δαυίδ με τον Γολιάθ. Το El Alamein είναι συνώνυμο με τον ιπποτισμό. Πέρα από την φρίκη, πέρα από τους «Κήπους του Διαβόλου»,  τα θανάσιμα ναρκοπέδια, που ακόμη σήμερα στερούν ζωές, πέρα από την εικόνα των φλεγόμενων αρμάτων, που συνέχιζαν να προχωρούν, με ένα νεκρό πόδι να πιέζει ακόμη το γκάζι, η μνήμη μένει, ότι κανένας από όσους πολέμησαν εδώ, Γερμανός, Βρεταννός, Ιταλός, Έλληνας, ή άλλος, δεν χτύπησε αντίπαλο πεσμένο στο έδαφος, κανείς δεν δολοφόνησε αιχμάλωτο, όλοι έτειναν το χέρι προς τον τραυματία, όλοι μοιράστηκαν τις πολύτιμες σταγόνες στο παγούρι τους, με τον πρώην αντίπαλο, τώρα απλά ακόμη έναν άνθρωπο χαμένο στην απεραντωσύνη της Ερήμου. Ο Ελληνικός Στρατός στο El Alamein ασφαλώς πρόσθεσε νέες δάφνες, στις χιλιάδες που έχουν στέψει τα όπλα του, τους τριάντα και πλέον τελευταίους αιώνες, όμως, ακούγοντας τους παλιούς του πολεμιστές του να διηγούνται, όσοι διηγούνται, τις ημέρες εκείνες, διακρίνει μια ιδιαίτερη υπερηφάνεια, όχι για τις ζωές που πήραν, αλλά για εκείνες που έσωσαν. Η θεματική αυτή επανέρχεται ξανά και ξανά, σαν μια ηχώ ανθρωπιάς, μέσα από τον χρόνο, στα αυθεντικά γραπτά που άφησαν οι στρατιώτες. Πέρασα αρκετά χρόνια στην Ιταλία, στα νεανικά μου χρόνια και αργότερα υπηρετώντας στην Ρώμη, για να διαπιστώσω ο ίδιος, πόσο η ανθρωπιά, που είχαν δείξει μεταξύ τους οι τότε «αντίπαλοι», είχε βοηθήσει να θεραπευθεί η πληγή από τον αφύσικο εκείνο πόλεμο του 1940- 41, στον οποίο η στρεβλή ιδεολογία του φασισμού είχε εμπλέξει δύο πραγματικά αδελφικούς λαούς, που μαζύ είχαν δημιουργήσει δύο από τους υπέρλαμπρους πολιτισμούς του Κόσμου και μαζύ είχαν αγωνισθεί και υποφέρει στον αγώνα κατά της βαρβαρότητας. Ανθρωπιά, που αργότερα κορυφώθηκε, με την επική διάσωση, από την Ελληνική Στρατιωτική Αποστολή των Επτανήσων, 4.500 επιζώντων της σφαγής της ιταλικής Μεραρχίας Aqui στην Κεφαλλονιά. Ανδραγαθία υψηλού στρατιωτικού ήθους, που ακόμη τιμούν τα δύο Σύμμαχα, πια, Ευρωπαϊκά Έθνη. Δεν μπορούμε παρά να χαιρόμαστε, που σώσαμε τόσους από τους τότε «εχθρούς» μας. Πόσους από αυτούς δεν συναντήσαμε, στα κατοπινά χρόνια, σαν καλούς και ειλικρινείς φίλους, δουλέψαμε μαζύ τους, σαν ισότιμοι πολίτες στην Ενωμένη Ευρώπη, κάποτε ακόμα σμίξαμε το αίμα μας και γίναμε συγγενείς; Πόσοι από εμάς δεν θα ήταν σήμερα εδώ, αν οι πατέρες μας, στην μια και στην άλλη πλευρά, δεν είχαν επιδείξει το ήθος και το έλεος που είχαν ενσταλάξει μέσα τους τα διδάγματα του κοινού πολιτισμού μας; Αυτό ξεκίνησε στο El Alamein, μια μάχη ενός πολέμου που ήταν φρικτός και απάνθρωπος, πέρα από τα κοινά μέτρα της ανθρώπινης αγριότητας. Όμως εδώ, στην Βόρεια Αφρική, αρνηθήκαμε να αρνηθούμε την ανθρωπιά μας. Και εδώ αρχίσαμε την πορεία, που θα έκανε την Ευρώπη μας και πάλι το λίκνο της ανθρωπιάς, της γενναιοδωρίας, της συμπόνιας και της αλληλεγγύης. Οι πατέρες μας πολέμησαν και πέθαναν γι’ αυτό. Ας μην τους προδώσουμε”.

Η εκδήλωση μνήμης ξεκίνησε με το τρισάγιο που τέλεσε ο εκπρόσωπος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, Επίσκοπος Ναυκράτιδος κ. Μελέτιος. Ακολούθησε η κατάθεση στεφάνων από τον ίδιο τον Έλληνα Πρέσβη κ. Χριστόδουλο Λάζαρη και ακολούθησαν ο Κυβερνήτης της Περιφέρειας Μάρσα Ματρούχ κ. Φάγιεζ, ο εκπρόσωπος των Αιγυπτιακών Ενόπλων Δυνάμεων Υποστράτηγος Μαχάμεντ Σάλμα Μούσα, ο Κύπριος Πρέσβης στην Αίγυπτο κ. Χάρης Μορίτσης, ο Ακόλουθος Άμυνας της Ελληνικής Πρεσβείας στην Αίγυπτο εκ μέρους των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων Πλοίαρχος ΠΝ Ιωάννης Διαμαντάκης. Παράλληλα, πολλές και σημαντικές ήταν οι παρουσίες των Διπλωματικών Αντιπροσωπειών που κατέθεσαν στέφανα στο χώρο του Ελληνικού Μνημείου του Ελ Αλαμέιν, μεταξύ των οποίων αναφέρουμε τις χώρες: Αλγερία, Αργεντινή, Βραζιλία, Βέλγιο, Βουλγαρία, Καναδάς, Κροατία, Τσεχία, Γαλλία, Γερμανία, Γεωργία, Κίνα, Γκάνα, Ινδία, Ιταλία, Ουγγαρία, Μεξικό, Μάλτα, Ολλανδία, Νέα Ζηλανδία, Πακιστάν, Πολωνία, Σερβία, Σλοβακία, Ισπανία, Νότιο Αφρική, Ηνωμένο Βασίλειο, Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, Ζάμπια, καθώς επίσης τον εκπρόσωπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Συγκινητική η στιγμή κατά την οποία κατέθεσε στεφάνη ο βετεράνος αγωνιστής Μιχαήλ Ματζάκος ως εκπρόσωπος του Πανελληνίου Συνδέσμου Εκστρατευτικών Σωμάτων Μέσης Ανατολής, Ριμινιτών και Ιερολοχιτών.

Δυναμική και η παρουσία των Ελληνικών Κοινοτήτων Αλεξανδρείας και Καΐρου. Στεφάνια κατέθεσαν ο εκπρόσωπος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας Α’ Αντιπρόεδρος κ. Νικόλαος Κόπελος, ο Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου κ. Νικόλας Πολίτης, ο Βοηθός Περιφερειακός Έφορος Αποδήμων Προσκόπων κ. Αλέξανδρος Καζαμίας, ο Έφορος Διοίκησης Αποδήμων Προσκόπων Άρης Μαρκοζάνης ως εκπρόσωπος των Προσκόπων Αλεξανδρείας, οι εκπρόσωποι των Σχολείων Καΐρου και Αλεξανδρείας κ.κ. Δέσποινα Κολοκοτρώνη (Αβερώφειο), Βασιλική Πετροπούλου (Αμπέτειος), Χαράλαμπος Κουγεμήτρος (Αχιλλοπούλειο) και Παρασκευή Δαμιανίδου (Τοσιτσαία).