Συννεφιασμένη η Κυριακή σήμερα, μαζί και οι εικόνες που έρχονται στο μυαλό μου, σκεπτόμενος τον καλό μoυ φίλο Αλέκο, που προ ήμερων μας αποχαιρέτησε για το μεγάλο, τελευταίο του ταξίδι.
Ο Μαραβέλης υπήρξε μοναχογιός ευκατάστατης Αλεξανδρινής οικογένειας.
Μεγαλωμένος και χαϊδεμένος από γονείς που τον λάτρεψαν, όπως θα ταίριαζε άλλωστε , σε ένα «σωστό» Αλεξανδρινό μοναχοπαίδι ! .
Αποφοίτησε από το Αβερώφειο Γυμνάσιο , έφυγε για λίγα χρόνια να σπουδάσει στην Αθήνα και ύστερα γύρισε στην Αλεξάνδρεια να δραστηριοποιηθεί ως ελεύθερος επαγγελματίας, προσφέροντας τις υπηρεσίες του σε Ελληνικές και όχι μόνο, επιχειρήσεις εστίασης , που άφησαν εποχή.
Χαρακτηρίστηκε ως ένας από τους καλύτερους barman και maître, εκείνης της εποχής και αργότερα ως ένας από τους ποιο ικανούς Διευθυντές, σε καλά ελληνικά εστιατόρια και nightclubs , που μεσουρανούσαν την εποχή που η παροικία μας ανθούσε. Μερικά από αυτά , συνεχίζουν επιτυχώς ακόμα τις δραστηριότητες τους . Το επάγγελμα του, το αγαπούσε , για αυτό άλλωστε το υπηρέτησε πιστά, έως και πριν λίγο μας αποχαιρετίσει για πάντα.
Τον Αλέκο τον θυμάμαι αρκετά ντροπαλό, ευγενή , ετοιμόλογο και εύστροφο. Οι τρόπος του πάντα λεπτός , διακριτικός και λίγο «ιδιαίτερος » . Αυτή η χαρισματική ιδιαιτερότητα , ήταν το «αλατοπίπερο» που σημάδευσε και διέκρινε τον χαρακτήρα του. Συμπεριλάμβανε μικρές δόσεις αυθόρμητου καυστικού χιούμορ, ειλικρινής φιλίας και φιλοτιμίας . Επίθετα που δυστυχώς αρχίζουν να σπανίζουν στην εποχή μας. Για αυτό το ξεχωριστό «αλατοπίπερο», καλα θα τον θυμόμαστε.
Ο Αλέκος υπήρξε απόλυτος σε όλα.
Σωστός επαγγελματίας, σκληρός βιοπαλαιστής , αληθινός φίλος που δεν δίσταζε να εκφράζει ελεύθερα, χωρίς δεύτερη σκέψη, τις απόψεις και τα συναισθήματα του, για τους συνανθρώπους του. Ήταν ειλικρινής , εξυπηρετικός και χαρισματικός. Ξεχωριστός. Ήξερε να κερδίζει τον συνομιλητή του.
Ο Αλέκος είχε και το “fun club” του ! Οι πελάτες που άλλωστε ήταν και φίλοι του, τον ακολουθούσαν όπου εκείνος και εάν πήγαινε, κατά καιρούς , να εργαστεί.
Ο Αλέκος η το «Αλεκάκι», όπως οι καλοί του φίλοι τον αποκαλούσαν, ήξερε και καλά θυμόνταν τι άρεσε σε κάθε έναν , πρόσθετε και εκείνο το μαγικό «αλατοπίπερο» του χαρακτήρα του και τα έφτιαχνε όλα όμορφα, μαγικά, εύγεστα και συμπαθητικά. Ήταν αδύνατον το «Αλεκάκι» να σε άφηνε παραπονεμένο η στενοχωρημένο, άσχετα εάν εκείνος κατά καιρούς , βίωνε τον δικό του «Γολγοθά».
Είχα την ιδιαίτερη τύχη και χαρά, να με θεώρει καλό του φίλο όλα αυτά τα χρόνια που ζούσε και εργάζονταν σκληρά στην Αλεξάνδρεια, ο Μαραβέλης.
Να περνας όμορφα, όπου και ένα βρίσκεσαι Αλέκο Μαραβέλη και είμαι βέβαιος ότι θα μπορέσεις να ακούσεις το τραγούδι του Χαραλάμπου Βασιλειάδη με μουσική του Γιώργου Ζαμπέτα τραγουδισμένο και από τον Γρήγορη Μπιθικώτση , που σου το αφιερώνω με πολύ αγάπη.
« Ο κυρ Αλέκος»
« Κύρ’ Αλέκο απ’ το Βοτανικό,
βάστα δυο κουβέντες να σου πω.
Κύρ’ Αλέκο, κύρ’ Αλέκο
με το πράσινο γελέκο,
κύρ’ Αλέκο, κύρ’ Αλέκο
με το πράσινο γελέκο…» .
Στέφανος Π. Ταμβάκης
Επίτιμος Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητος Αλεξανδρείας
τ. Πρόεδρος του Συμβουλίου Αποδήμου Ελληνισμού.
11 Ιουνίου 2017.
