Ετικέτα: Θεόδωρος Β’

  • Η ΑΘΜ στο Φανάρι για τη σύναξη των Προκαθημένων

    Η ΑΘΜ στο Φανάρι για τη σύναξη των Προκαθημένων

    prokathimenoi sto Bosporo

    Από την 6η έως και την 9η Μαρτίου, η ΑΘΜ, ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β’, βρέθηκε στην Πόλη, προκειμένου να συμμετάσχει στην, συγκληθείσα από τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.Βαρθολομαίο Α΄, Σύναξη των Προκαθημένων των κατά τόπους Αυτοκεφάλων Εκκλησιών. Στην Σύναξη αυτή, την κρίσιμη για την πορεία προς την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδοξίας, η οποία προγραμματίζεται για το έτος 2016, η ΑΘΜ συνοδευόταν από τους Σεβ.Μητροπολίτες Γουϊνέας κ.Γεώργιο και Λεοντοπόλεως κ.Γαβριήλ και από τον Πανοσ.Αρχιμ. κ.Θεόδωρο Δριδάκη.

    9.

    Κατά την εναρκτήρια συνεδρία, ο Μακαριώτατος έκανε βαρύνουσα τοποθέτηση για την ανάγκη πανορθοδόξου ενότητος, λέγοντας:

    Παναγιώτατε Οἰκουμενικέ Πατριάρχα κ.Βαρθολομαῖε,

    Χαρά μεγάλη καί συγκίνησις βαθυτάτη πληροῖ τήν καρδίαν ἡμῶν, ἐν ᾧ προσφωνοῦμεν Ὑμᾶς ἐκ μέρους τῆς χορείας τῶν Προκαθημένων ἁγίων ἀδελφῶν τῶν ἐκασταχοῦ Ὀρθοδόξων Πατριαρχείων καί Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, τῶν προσελθόντων εἰς τήν Βασιλίδα τῶν Πόλεων ἳνα, ὑπό τήν προστασίαν τῆς Ὑπερμάχου ἡμῶν Στρατηγοῦ Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί πάντων τῶν Ἁγίων, διαβουλευθῶμεν καί λάβωμεν ἀποφάσεις ἐπί ζεόντων ζητημάτων ἀφορώντων ἀφενός μέν ἒξωθεν προερχομένους κινδύνους διά τήν καθ΄ ὃλου Ὀρθοδοξίαν, ἀφετέρου δέ τάς μετ΄ ἀλλήλων σχέσεις τῶν κατά τόπους Ἐκκλησιῶν ἡμῶν· συνελών δ’ εἰπεῖν ἳνα διασκεφθῶμεν ἐπί τῶν περιστάσεων, τῶν ἐπηρεαζουσῶν, κατά τό μᾶλλον ἢ τό ἧττον, τό ἀκαταπόνητον, ἀκατάβλητον καί ἀπερίτμητον ἔργον τῆς Ὀρθοδοξίας πρός συναγωγήν πάντων ἐν τῇ Μιᾷ, Ἁγίᾳ, Καθολικῇ καί Ἀποστολικῇ Ἐκκλησίᾳ τοῦ Κυρίου, κατά τό ῥῆμα Αὐτοῦ “ἵνα πάντες ἓν ὦσιν” (Ιω. 17,22).

    Χαιρετίζομεν, Παναγιώτατε, τήν πεπνυμένην Ὑμῶν πρωτοβουλίαν, τήν συνιστῶσαν ἓναν εἰσέτι σταθμόν εἰς τήν πορείαν ἐκ Γῆς Αἰγύπτου πρός τήν Γῆ τῆς Ἐπαγγελίας, προς τήν πολιτείαν τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Τόν ὀντολογικόν καί ἐσχατολογικόν αὐτόν δρόμον ἐπορεύετο, πορεύεται καί πορευθήσεται ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἐπιμελῶς φυλάσσουσα τήν πίστην, πανταχῇ φαίνουσα καί φωτίζουσα πάντας ἀνθρώπους, τούς βουλομένους εἰς ἐπίγνωσιν τῆς σωτηριώδους ἀληθείας ἐλθεῖν.

    Στοιχοῦντες τῇ συστάσῃ τῆς μή μετάρσεως τῶν ὁρίων τῶν αἰωνίων, ἅ ἒθεντο οἱ Πατέρες ἡμῶν, ἀφουγκραζόμεθα τήν εὒλαλον προσμονήν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος ὃπως ἡ Ὁρθοδοξία, ὑπερκεράσασα τούς σκοπέλους τῆς θρησκειοποιήσεως, τῆς ἰδεολογικοποιήσεως καί τοῦ ἐθνοφυλετισμοῦ, προσλάβῃ καί μεταμορφώσῃ τήν σύγχρονον πραγματικότητα, οὐχί συσχηματιζομένη ἀλλά ἀνασχηματιζομένη τόν κόσμον. Μαθητεύοντες οἰωνεῖ τῷ Λυτρωτῇ ἡμῶν, τῷ λύσαντι τό μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ καί ποιήσαντι τά ἀμφότερα ἓν, ἐνστερνιζόμεθα τά εὒγλωττα μηνύματα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος ὃπως ἡ Ὁρθοδοξία, ἀπαλλαχθεῖσα σχημάτων κοσμικῶν καταθλιπτικῆς ἐξουσίας, ἐναρμονίσῃ τήν ἱεραποστολικήν καί ποιμαντικήν αὐτῆς ζωήν τοῖς χαρίσμασι τῆς συναντιλήψεως, τῆς συναγάπης, τῆς ταπεινώσεως καί τῆς θυσιαστικῆς διακονίας.

    Ὑπέρ πάντων δε, ἐν σοφίᾳ περιπατοῦντες καί ἐν πνεύματι πραότητος πρός τούς διισταμένους, ἐπιθυμοῦμεν, ἳνα, “ἀγαλλιάσει καί ἀφελότητι καρδίας” (Πρ. 2,46), παραστήσωμεν “τήν Ἐκκλησίαν μή ἔχουσαν σπῖλον ἢ ῥυτίδα, ἢ τι τῶν τοιούτων, ἀλλ΄ ἳνα ᾖ ἁγία καί ἂμωμος”(Μ.Ἀθανάσιος, Κατά Ἀρειανῶν, 2,67). Σκεπτομένῃ τῇ διανοίᾳ καί αἰσθανομένῃ τῇ ψυχῇ, διαλαλοῦμεν τήν εὐθύνην πάντων ἡμῶν ἐνώπιον ἑνός οἰκουμενικῶν διαστάσεων χρέους προσδοκίας: ὀφείλομεν ἳνα δώσωμεν πρώτοι ἡμεῖς τό παράδειγμα τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητος, ὡς μοναδική σταθερά ἐντός κόσμου ἐπικινδύνως κλυδωνιζομένου καί ὑπαρξιακῶς διψῶντος διά τήν ἐπικράτησιν τῆς εἰρήνης καί τῆς καταλλαγῆς.

    Τῆς Ἐκκλησίας ὡς νηός ἐν πελάγει χειμαζομένης ἀλλ΄ οὐκ ἀπολλυμένης, οὐ παρακούομεν τάς προειρηθείσας ἐπιταγάς τῆς Ὀρθοδόξου διαχρονίας καί συγχρονίας, ἐξόχως δε Ὑμεῖς, Παναγιώτατε. Διαπύρως δε εὐχόμεθα καί προσευχόμεθα ὅπως, τῇ ἐπιδημίᾳ τοῦ Παναγίου καί Ζωαρχικοῦ Πνεύματος, ἐπιλύσωμεν, μετά κανονικῆς εὐρρυθμίας, ἀρειτόλμου διαλεκτικότητος καί δημιουργικῆς συνθέσεως, τά τεθησόμενα ζητήματα πρός ἑνότητα τῆς ὑπ’ οὐρανόν Ὀρθοδοξίας καί πρός ἀνύστακτον τηλαύγησιν εἰς τήν οἰκουμένην τῆς ἐλπίδος τῆς Ἀναστάσεως, τῆς ζωῆς καί τῆς αἰωνιότητος. Ἀμήν!

    Την 7η Μαρτίου, ο Μακαριώτατος χοροστάτησε της Ακολουθίας της Α΄ Στάσεως των Χαιρετισμών της Θεοτόκου στον Ι.Ναό Ταξιαρχών Μεγάλου Ρεύματος του Βοσπόρου. Παρουσία των Προκαθημένων, του Γενικού Προξένου της Ελλάδας στην Κωνσταντινούπολη κ.Ν.Ματθιουδάκη και πλήθους πιστών, ο Μακαριώτατος ευχαρίστησε τον Οικουμενικό Πατριάρχη για την πρωτοβουλία σύγκλησης της Σύναξης και για την αβραμιαία φιλοξενία στην Κωνσταντινούπολη, ενώ αναφέρθηκε και στην ιεραποστολική διακονία του Πατριαρχείου στην Αφρικανική ήπειρο.

    Την 9η Μαρτίου, η ΑΘΜ συμμετείχε στο, τελεσθέν στον Ι.Ναό Αγ. Γεωργίου Φαναρίου, Συλλείτουργο των Προκαθημένων. Στο αναγνωσθέν Κοινό Ανακοινωθέν των Προκαθημένων, μεταξύ άλλων, εκφράστηκε:

    1. Συμπάθεια προς τους δοκιμαζομένους Χριστιανούς της Μ.Ανατολής

    Ἀναλογιζόμενοι τήν ὀδύνην τῶν ἀνθρώπων ἀνά τόν κόσμον, ἐκφράζομεν τήν συμπάθειάν μας διά τό μαρτύριον καί τόν θαυμασμόν μας διά τήν μαρτυρίαν τῶν χριστιανῶν ἐν τῇ Μέσῃ Ἀνατολῇ, Ἀφρικῇ καί ἀλλαχοῦ τῆς γῆς. Φέρομεν εἰς τόν νοῦν μας τό διττόν αὐτῶν μαρτύριον: περί τῆς πίστεώς των ὡς καί περί τῆς διαφυλάξεως τῆς ἱστορικῆς των σχέσεως μετά ἀνθρώπων ἄλλων θρησκευτικῶν πεποιθήσεων. Καταγγέλλομεν τήν ἀναταραχήν καί τήν ἀστάθειαν αἱ ὁποῖαι ὠθοῦν τούς χριστιανούς νά ἐγκαταλείψουν τήν γῆν, ἔνθα ἐγεννήθη ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός καί ἔνθεν διεδόθη τό Εὐαγγέλιον εἰς τόν κόσμον ἅπαντα.

    Συμπάσχομεν μετά πάντων τῶν θυμάτων τῆς ἐν Συρίᾳ τραγῳδίας. Καταδικάζομεν πᾶσαν μορφήν τρομοκρατίας καί θρησκευτικῆς ὕβρεως. Ἡ ἀπαγωγή τῶν Μητροπολιτῶν Παύλου καί Ἰωάννου, ἄλλων κληρικῶν, ὡς καί τῶν μοναζουσῶν τῆς ἐν Μααλούλᾳ Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Ἁγίας Θέκλης, ἀποτελεῖ χαίνουσαν πληγήν καί ζητοῦμεν τήν ἄμεσον ἀπελευθέρωσίν των.

    Ἀπευθύνομεν ἔκκλησιν εἰς πάντα ἐμπλεκόμενον πρός ἄμεσον κατάπαυσιν τῶν στρατιωτικῶν ἐπιχειρήσεων, ἀπελεύθερωσιν τῶν αἰχμαλώτων καί ἑδραίωσιν τῆς εἰρήνης ἐν τῇ περιοχῇ διά τοῦ διαλόγου. Οἱ ἐν Μέσῃ Ἀνατολῇ χριστιανοί ἀποτελοῦν τήν ζύμην τῆς εἰρήνης. Εἰρήνη διά πάντα ἄνθρωπον σημαίνει ἐπίσης εἰρήνη διά τούς χριστιανούς. Στηρίζομεν τό Πατριαρχεῖον Ἀντιοχείας εἰς τήν πνευματικήν καί ἀνθρωπιστικήν διακονίαν αὐτοῦ, ὡς ἐπίσης καί τάς προσπαθείας αὐτοῦ διά τήν παλινόρθωσιν τῆς περιοχῆς καί τήν παλιννόστησιν τῶν προσφύγων.

    2. Έκκληση για ειρήνευση στην Ουκρανία

    Ἐνθέρμως προσευχόμεθα ὑπέρ τῆς διεξαγωγῆς εἰρηνικῶν διαπραγματεύσεων καί τῆς ἐν προσευχῇ καταλλαγῆς πρός ἔξοδον ἐκ τῆς ἐν Οὐκρανίᾳ συνεχιζομένης κρίσεως. Καταδικάζομεν τάς ἀπειλάς βιαίας καταλήψεως Ἱερῶν Μονῶν καί Ναῶν καί προσευχόμεθα διά τήν ἐπιστροφήν τῶν ἀδελφῶν ἡμῶν, τῶν σήμερον εὑρισκομένων ἐκτός τῆς κοινωνίας μετά τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας.

    3. Η θέση της Εκκλησίας για την παγκόσμια οικονομική κρίση

    Ἡ παγκόσμιος οἰκονομική κρίσις ἀποτελεῖ θεμελιώδη ἀπειλήν διά τήν δικαιοσύνην καί τήν εἰρήνην εἰς τοπικόν καί παγκόσμιον ἐπίπεδον. Αἱ συνέπειαι αὐτῆς εἶναι ἐμφανεῖς εἰς ἅπαντα τά στρώματα τῆς κοινωνίας, ἔνθα ἀπουσιάζουν ἀξίαι ὡς ἡ ἀξιοπρέπεια τοῦ προσώπου, ἡ ἀδελφική ἀλληλεγγύη καί ἡ δικαιοσύνη. Τά αἴτια τῆς κρίσεως ταύτης δέν εἶναι ἀμιγῶς οἰκονομικά. Εἶναι καί πνευματικῆς καί ἠθικῆς φύσεως. Ἀντί τοῦ συσχηματισμοῦ πρός τά παγκόσμια εἴδωλα τῆς ἰσχύος, τῆς πλεονεξίας καί τῆς φιληδονίας, ἐξαίρομεν τήν ἀποστολήν μας νά μεταμορφώσωμεν τόν κόσμον, ἐφαρμόζοντες τάς ἀρχάς τῆς δικαιοσύνης, τῆς εἰρήνης καί τῆς ἀγάπης.

    Συνεπείᾳ τοῦ ἐγωϊσμοῦ καί τῆς καταχρήσεως τῆς ἐξουσίας, πολλοί ἄνθρωποι ὑποτιμοῦν τήν ἱερότητα τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, ἀδιαφοροῦντες νά διακρίνουν τό πρόσωπον τοῦ Θεοῦ εἰς τούς ἐλαχίστους τῶν ἀδελφῶν μας, πολλοί δέ παραμένουν ἀδιάφοροι ἔναντι τῆς πτωχείας, τῆς ὀδύνης καί τῆς βίας, αἱ ὁποῖαι μαστίζουν τήν ἀνθρωπότητα.

    4. Η θέση της Εκκλησίας για την ιερότητα της ανθρώπινης ζωής

    Ἡ Ἐκκλησία καλεῖται νά ἀρθρώσῃ τόν προφητικόν της λόγον. Ἐκφράζομεν τήν εἰλικρινῆ ἡμῶν ἀνησυχίαν διά τάς τοπικάς καί παγκοσμίους τάσεις, αἱ ὁποῖαι ἀπαξιώνουν καί διαβιβρώσκουν τάς ἀρχάς τῆς πίστεως, τήν ἀξιοπρέπειαν τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, τόν θεσμόν τοῦ γάμου καί τό δῶρον τῆς δημιουργίας.

    Ὑπογραμμίζομεν τήν ἀναμφισβήτητον ἱερότητα τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς ἀπό τῆς συλλήψεως μέχρι τοῦ φυσικοῦ θανάτου. Ἀναγνωρίζομεν τόν γάμον ὡς ἕνωσιν ἀνδρός καί γυναικός, ἡ ὁποία εἰκονίζει τήν ἕνωσιν τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του. Ἀποστολή ἡμῶν εἶναι ἡ διαφύλαξις τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος ὡς οἰκονόμων καί οὐχί ὡς κατόχων αὐτοῦ. Κατά τήν περίοδον ταύτην τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς προτρεπόμεθα τόν κλῆρον καί τόν λαόν ἡμῶν νά ἐπιδείξουν πνεῦμα μετανοίας, νά βιώσουν τήν καθαρότητα τῆς καρδίας, τήν ταπείνωσιν καί τήν συγχωρητικότητα, καταθέτοντες εἰς τήν κοινωνίαν μαρτυρίαν περί τῶν πάντοτε ἐπικαίρων διδαγμάτων τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

    5. Η σημαίνουσα θέση της ιεραποστολής

    Ἀναποσπάστως συνδεδεμένη πρός τήν ἑνότητα εἶναι ἡ ἱεραποστολή. Ἡ Ἐκκλησία δέν ζῇ διά τόν ἑαυτόν της, ἀλλά ὀφείλει νά μαρτυρῇ καί νά μοιράζηται τά δῶρα τοῦ Θεοῦ μετά τῶν ἐγγύς καί τῶν μακράν. Μετέχοντες τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί προσευχόμενοι ὑπέρ τῆς οἰκουμένης, καλούμεθα νά συνεχίσωμεν τήν λειτουργίαν μετά τήν Θείαν Λειτουργίαν καί νά μοιρασθῶμεν μεθ᾿ ὁλοκλήρου τῆς ἀνθρωπότητος τά δῶρα τῆς ἀληθείας καί τῆς ἀγάπης, συμφώνως πρός τήν τελευταίαν ἐντολήν καί διαβεβαίωσιν τοῦ Κυρίου: “Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη  […] καί ἰδού ἐγώ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι […] ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος” (Ματθ. κη΄, 19-20).

    6. Η θέση της Εκκλησίας για την παγκοσμιοποίηση

    Ζῶμεν ἐντός ἑνός κόσμου, ὅπου ἡ πολυπολιτισμικότης καί ὁ πλουραλισμός συνιστοῦν ἀναπόφευκτον πραγματικότητα καί συνεχῶς μεταβαλλομένην. Ἔχομεν ἐπίγνωσιν τοῦ γεγονότος ὅτι οὐδέν θέμα τῆς ἐποχῆς μας δύναται νά θεωρηθῇ ἤ ἐπιλυθῇ ἄνευ ἀναφορᾶς εἰς τό παγκόσμιον, καθώς καί ὅτι οἱαδήτις πόλωσις μεταξύ τοπικοῦ καί παγκοσμίου καταλήγει εἰς ἀλλοίωσιν τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος.

    Ὡς ἐκ τούτου, ἐνώπιον καί αὐτῶν εἰσέτι τῶν διαφωνιῶν, διαχωρισμῶν καί διαιρέσεων, εἴμεθα ἀποφασισμένοι νά διακηρύξωμεν τό μήνυμα τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἀναγνωρίζομεν ὅτι ὁ διάλογος τυγχάνει πάντοτε καλλίτερος τῆς συγκρούσεως. Ἡ ἀποχώρησις καί ἡ ἀπομόνωσις οὐδέποτε ἀποτελοῦν ἐπιλογήν. Ἐπαναβεβαιοῦμεν τήν ὑποχρέωσίν μας νά διαλεγώμεθα πρός τόν ἄλλον, μετά τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, μετά τῶν ἄλλων πολιτισμῶν, ὅπως καί μετά τῶν ἄλλων χριστιανῶν καί τῶν ἀνθρώπων ἄλλων θρησκευτικῶν πεποιθήσεων.

    Αρχιμ.Απόστολος Τριφύλλης

    Διευθυντής Ιδιαιτέρου Γραφείου ΑΘΜ

  • Ο Πατριάρχης στα Ελληνικά σχολεία

    Ο Πατριάρχης στα Ελληνικά σχολεία

    S

    Την 30η Ιανουαρίου ε.ε. η ΑΘΜ ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β’ χοροστάτησε κατά την Θεία Λειτουργία που τελέστηκε στον Ιερό Ναό Αγίας Αικατερίνης Αλεξανδρείας προς εκκλησιασμό των μαθητών των ελληνικών εκπαιδευτηρίων, επί τη εορτή των Αγίων Τριών Ιεραρχών, Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε ο θεολόγος κ.Αλέξανδρος Γαλανόπουλος, ενώ ακολούθως ο Μακαριώτατος ωμίλησε προς τους μαθητές, εστιάζοντας την προσοχή τους στην ανάγκη ενχρονισμού στο σήμερα της διδασκαλίας των τριών μεγάλων οικουμενικών διδασκάλων, προκειμένου ο άνθρωπος της εποχής μας να ενδυναμωθεί στην προσπάθειά του να αναγνωρίσει στο πρόσωπο του συνανθρώπου το κατ΄ εικόνα Θεού και να επουλώσει τις πληγές που ανοίγουν η φτώχεια και η αδικία. Μαζί με το αντίδωρο ο Μακαριώτατος προσέφερε στους μαθητές εικόνα της Θεοτόκου Βρεφοκρατούσας, ενώ, μετά το πέρας της Ευχαριστιακής Συνάξεως, μετέβη στο Αβερώφειο Γυμνάσιο-Λύκειο, όπου είχε την ευκαιρία να συνωμιλήσει με τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς, να ενημερωθεί από αυτούς για την εξέλιξη του εκπαιδευτικού έργου και με την σειρά του να τους ενημερώσει για τις εκπαιδευτικές πρωτοβουλίες του Πατριαρχείου στην Αφρική και για το προσεχές ταξίδι του στη Μοζαμβίκη, όπου και θα εορτάσει τα ονομαστήριά του.

    S

  • Ο Πατριάρχης χαιρετίζει τα ογδοντάχρονα του ΣΑΕ

    Ο Πατριάρχης χαιρετίζει τα ογδοντάχρονα του ΣΑΕ

    ΦΩΤΟ (ΣΑΕ)

    Την 15η Δεκεμβρίου ε.έ., η ΑΘΜ ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β΄ συμμετείχε στις πανηγυρικές εκδηλώσεις για την συμπλήρωση ογδόντα ετών δράσεως και προσφοράς του Συνδέσμου Αιγυπτιωτών Ελλήνων, οι οποίες οργανώθηκαν στο εν Αθήναις Ευγενίδειο Ίδρυμα. Λαβών τον λόγο, ο Μακαριώτατος ανέφερε χαρακτηριστικά:

    «Η πίστη και η προσήλωση σ΄ έναν κόσμο ζωντανών και περασμένων ανθρώπων· στα έργα τους, στις φωνές τους, στο ρυθμό τους, στη δροσιά τους. Αυτός ο κόσμος, όλος μαζί, μου έδωσε το συναίσθημα πως δεν είναι μια αδέσποτη μονάδα, ένα άχερο στ΄ αλώνι. Μου έδωσε τη δύναμη να κρατηθώ ανάμεσα στους χαλασμούς που ήταν της μοίρας μου να ιδώ. Κι ακόμη, μ΄ έκανε να νιώσω, πως ο άνθρωπος έχει ρίζες, κι όταν τις κόψουν, πονεί.» (Γ.Σεφέρης, Δοκιμές)

    Η αποστολή, το έργο και η προσφορά του Συνδέσμου Αιγυπτιωτών Ελλήνων τα τελευταία ογδόντα χρόνια δεν θα μπορούσαν να συνοψιστούν με καλύτερο δυνατό τρόπο παρά μέσω των λόγων αυτών του Γιώργου Σεφέρη.

    Ο Έλληνας, από την αυγή κιόλας της ιστορίας του, αποδύθηκε σε μια ιδιότυπη γεωγραφική εξάπλωση με τη δημιουργία εγκαταστάσεων σε διάφορες θέσεις του εκάστοτε γνωστού κόσμου. Η εξάπλωση αυτή ασκούσε σημαντική επιρροή στην οικονομία, την κοινωνία και την πολιτιστική εξέλιξη των περιοχών εγκατάστασης. Όλα τα στοιχεία που καθορίζουν τον ελληνικό πολιτισμό και τον ελληνικό τρόπο ζωής μεταφέρονταν από τους Έλληνες στις νέες τους πατρίδες. Με αυτόν τον τρόπο οι νέες πατρίδες εξελίχθηκαν σε χώρους πειραματισμού για τον Ελληνισμό. Μετουσιώθηκαν σε πεδίο γόνιμων επαφών και πολιτιστικών ζυμώσεων με τους γηγενείς πληθυσμούς, κατά τις οποίες οι Έλληνες έδωσαν και πήραν πολλά στοιχεία.

    Σ’ αυτή τη μακρά παράδοση δημιουργίας ελληνικών κοινοτήτων μακριά από το εθνικό κέντρο, η Αίγυπτος όχι μόνο κατέχει εξέχουσα θέση, αλλά δημιούργησε μια εντελώς ξεχωριστή ομάδα ανθρώπων. Μια ομάδα που ο περιγραφικός της χαρακτηρισμός, Αιγυπτιώτες Έλληνες, ενέχει αξεδιάλυτα δύο πατρίδες, δημιουργώντας μια ιδιότυπη διπλή υπηκοότητα. Άνθρωποι που διακρίθηκαν στην επιχειρηματικότητα, στο εμπόριο, στην εκπαίδευση, στον πολιτισμό. Άνθρωποι που συναγωνίστηκαν στην δημιουργία έργων πρόνοιας και φιλανθρωπίας. Άνθρωποι που ευρηματικά εκμεταλλεύτηκαν τις ευκαιρίες του χρόνου και του τόπου και στωικά υπέμειναν της μοίρας τα γυρίσματα, όταν οι συνθήκες άλλαξαν δραματικά.

    Ωστόσο, ακόμα και όταν πήραν τον δρόμο της επιστροφής στη Μητέρα Πατρίδα ή όταν αναζήτησαν νέες φωλιές εγκατάστασης στη Διασπορά, οι Αιγυπτιώτες Έλληνες δεν λησμόνησαν. Δεν λησμόνησαν τη γη του Νείλου, την παρακαταθήκη των προπατόρων τους, τους συγγενείς και τους φίλους που έμειναν πίσω. Αυτούς που έμειναν πίσω φρυκτωροί της άσβεστης φλόγας του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας στη γη της Αιγύπτου. Αυτούς που έμειναν πίσω φορείς ελπίδας ενδόμυχης ότι η αναγέννηση θα ακολουθήσει νομοτελειακά την κάμψη.

    Φύλακας της ιδιαίτερης αυτής ταυτότητας, ο Σύνδεσμος Αιγυπτιωτών Ελλήνων είναι η αλυσίδα που συνδέει τις γενεές των Αιγυπτιωτών μεταξύ τους όπου γης. Ενισχύει το αίσθημα της συλλογικότητάς τους. Ενισχύει την αυτογνωσία τους. Παρέχει πείρα και έμπνευση για νέες δημιουργίες. Στέκεται οικονομικά και ηθικά στο πλευρό των αδύναμων μελών του. Υποστηρίζει δράσεις και πρωτοβουλίες που ιχνηλατούν και πραγματεύονται κάθε πτυχή του ιστορικού φαινομένου που ονομάζεται Ελληνισμός εν Αιγύπτω ως παρελθόν, παρόν και μέλλον.

    Για όλους αυτούς τους λόγους σήμερα τιμούμε και εκ μέσης καρδίας ευχαριστούμε τον Σύνδεσμο Αιγυπτιωτών Ελλήνων για τα 80 χρόνια δράσεως και προσφοράς του. Ευχόμαστε να συνεχίσει να αποτελεί το θησαυροφυλάκιο που κλείνει μέσα του και φυλάγει στον αιώνα το ήθος το αιγυπτιώτικο που έκανε την έρημο να ανθίσει. Ευχόμαστε να συμβάλλει και αυτός από το δικό του μετερίζι στην επαλήθευση των λόγων του ποιητή που τόσο ανάγκη έχουμε στις μέρες μας:

    «Ακατάλυτη και τρομερή δύναμη Ελλάδα! Χωρίς το δικό σου πνεύμα, τίποτα δεν γίνεται στον κόσμο. Όλα τα γονιμοποιείς. Για μια στιγμή φαίνεται πως πεθαίνεις, κι άξαφνα παρουσιάζεσαι πάλι ολοζώντανη και δροσερή εκεί που δε σε περίμενε κανείς!» (G. Leopardi)

  • Το χριστουγεννιάτικο μήνυμα του Πατριάρχη

    Το χριστουγεννιάτικο μήνυμα του Πατριάρχη

    photo_pat[1]Ἀριθμ. Πρωτ. 181/2013

     

    Θ Ε Ο Δ Ω Ρ Ο Σ Β’

    ΕΛΕΩι ΘΕΟΥ ΠΑΠΑΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

    ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ, ΠΑΣΗΣ ΓΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ

    ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ

    ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΥ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΥ ΘΡΟΝΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

    ΧΑΡΙΣ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ

    ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ

    ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

    “Μετεποίησας τήν πτωχείαν μου τῇ συγκαταβάσει σου, σαυτόν ἐταπείνωσας καί τό γένος μου ὓψωσας.”

    Αγαπητοί μου αδελφοί,

                Δύο χιλιετίες πριν ο Υιός και Λόγος του Θεού βγήκε από τον εαυτό Του, παραμένοντας ο εαυτός Του, προκειμένου να προσλάβει και θεραπευτικώς να μεταμορφώσει τον πλάνητα και ασθενή Αδάμ. Άφησε την μακαριότητα της εσωτερικής τριαδικής κοινωνίας, εξεδήμησε εκ των ουρανών και επεδήμησε επί της γης για να αποκαταστήσει την ενότητα του γένους των ανθρώπων με τον Θεό.

                Ο Θεός δεν αρκέστηκε στο να πει και να γίνει, αλλά ταπεινώθηκε και έγινε ο Ίδιος άνθρωπος για να μορφώσει έναν καινούργιο τρόπο ζωής. Λυδία λίθος πάνω στην οποία δοκιμάζεται η γνησιότητα της κατά Χριστόν ζωής δεν είναι άλλη από την αγάπη, η οποία χωρεί και συγχωρεί τους πάντες και τα πάντα και φθάνει μέχρι της θυσίας του Σταυρού. Η αγάπη αυτή δεν νοείται ως απροσδιόριστη συναισθηματική έκφραση, ούτε καν ως συμβατική δοχή και ξενία συγγενών και φίλων. Νοείται κυρίως ως πρόσληψη και μεταμόρφωση του άλλου και αγνώστου, στα πρότυπα της πρόσληψης και μεταμόρφωσης του ανθρώπου από τον Ιησού Χριστό.

              Και αν ο Μονογενής Υιός του Θεού μετοίκησε από αγάπη για να νοηματοδοτήσει την ύπαρξή μας, σήμερα χιλιάδες αφρικανοί αδελφοί μας, πιεσμένοι από ανάγκη ανελεύθερη, αναγκάζονται να αλλάξουν τον τόπο και τον τρόπο. Πιεσμένοι από τα πράγματα παίρνουν τον δρόμο της προσφυγιάς και της μετανάστευσης με μόνη αποσκευή την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Κάποιοι δεν κατορθώνουν να φθάσουν στη γη της επαγγελίας και χάνονται απάτριδες. Αλλά και εκείνοι που καταφέρνουν να εισέλθουν στη γη της προσμονής, συχνά γνωρίζουν την απαξία, την απόρριψη, την επιτίμηση, την εκμετάλλευση.

    Αγαπητοί μου αδελφοί,

              Γνωρίζω καλά ότι το φαινόμενο της μετανάστευσης έχει πάρει το χαρακτήρα πλημμυρίδας, η έκταση της οποίας φοβίζει τις κοινωνίες υποδοχής. Είναι καιρός οι κοινωνίες αυτές να αλλάξουν στάση και να κατανοήσουν ότι η ανθρώπινη δυστυχία αργά ή γρήγορα θα σπάσει τα όποια τείχη υψώνονται για να αποτρέψουν τον απελπισμένο μετανάστη. Είναι καιρός να γίνει αντιληπτό ότι μόνο αν αντιμετωπιστούν τα προβλήματα των κοινωνιών που τροφοδοτούν την μετανάστευση, τότε θα αναστραφεί το ρεύμα των μεταναστών.

              Μέχρι τότε όμως και ιδιαίτερα τούτο το βράδυ της Γεννήσεως του Θεανθρώπου, ας μη λησμονούμε τα λόγια του ποιητή:

    Την πόρτα ανοίγω το βράδυ,
    τη λάμπα κρατώ ψηλά,
    να δούνε της γης οι θλιμμένοι,
    να ’ρθούνε, να βρουν συντροφιά…
    θα ’ρθει συντροφιά κι ο Χριστός.

    Χρόνια Πολλά!

     

     

    †Ὁ Πάπας καί Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικής

    Θ Ε Ο Δ Ω Ρ Ο Σ Β΄

    Ἐν τῇ Μεγάλη Πόλει
    τῆς Ἀλεξανδρείας
    Χριστούγεννα 2013