Ετικέτα: Θεόδωρος Β’

Την 22α Μαρτίου ε.ε. η Α.Θ.Μ. ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος Β’, υπεδέχθη στην Ιερά Πατριαρχική Μονή Αγίου Γεωργίου Παλαιού Καΐρου τον Εξοχ.Πρωθυπουργό της Αιγύπτου κ.Ιμπραχήμ Μάχλεμπ, ο οποίος, συνοδευόμενος από τον Εξοχ.Υπουργό Τοπικής Διοίκησης κ.Αντέλ Λαμπίμπ, ανταποκρίθηκε σε πρόσκληση του Αλεξανδρινού Προκαθημένου να επιθεωρήσουν, μαζί με τον μεγάλο δωρητή κ.Αθανάσιο Μαρτίνο, την εξέλιξη των εργασιών ανακαινίσεως της Ροτόντας της Ανατολής. Η γνωριμία του Μακαριωτάτου με τον Αιγύπτιο Πρωθυπουργό χρονολογείται από την εποχή της αναλήψεως του ανακαινιστιστικού έργου, αφού ο κ.Μάχλεμπ διετέλεσε Πρόεδρος της υπεύθυνης του έργου εταιρείας Arab Contractors, ενώ μακρά είναι και η φιλία του Μακαριωτάτου με τον διατελέσαντα Κυβερνήτη της Αλεξάνδρειας, νυν Υπουργό κ.Λαμπίμπ.

Η αποκατάσταση του συγκροτήματος της αρχαίας Βασιλικής και Πατριαρχικής  Μονής του Αγίου Γεωργίου στο Παλαιό Κάιρο, η οποία αποτελεί πανορθόδοξο και παναθρώπινο προσκύνημα μεγάλης θρησκευτικής και πνευματικής σπουδαιότητας, αποτελεί την κορωνίδα της πολυδιάστατης ανακαινιστικής δράσης του Μακαριωτάτου. Οι ρηγματώσεις στους φέροντες τοίχους, οι καθιζήσεις του εδάφους και οι αλλοιώσεις στη φέρουσα λιθοδομή είχαν καταστήσει επισφαλή την στατικότητα της Ροτόντας της Ανατολής, της εδραζομένης επί τριωρόφου ρωμαϊκού πύργου κυκλικής κάτοψης του 1^ου μ.Χ. αιώνα, ο οποίος αποτελούσε τμήμα του οχυρού της Βαβυλώνας. Το συλλογικό αυτό έργο αρχαιολόγων, μηχανικών, αρχιτεκτόνων και συντηρητών περιλαμβάνει εργασίες στερέωσης και αναστήλωσης του ρωμαϊκού πύργου, του νεοτέρου ναού, καθώς και συντήρηση των αγιογραφιών του Κωνσταντίνου Παρθένη. Ο προϋπολογισμός του σολομώντειου αυτού έργου, που αναδεικνύει τον ιερό τόπο καταφυγίου της Αγίας Οικογένειας και φυλάκισης του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, έφθασε το ιλιγγιώδες ποσό των 6,5 εκατομμυρίων ευρώ, ποσό το οποίο ευσεβώς και φιλογενώς δωρήθηκε από την Μαρίνα και τον Αθανάσιο Μαρτίνο.

Κατά την επιθεώρηση του έργου, ο Μακαριώτατος κατέστησε τον Αιγύπτιο Πρωθυπουργό κοινωνό του οράματός του για ανέγερση νοσοκομείου σε χώρο παραπλεύρως της Ιεράς Μονής. Ο Πρωθυπουργός από την πλευρά του χαρακτήρισε το έργο κομβικό για την ανάπλαση της περιβάλλουσας την Ιερά Μονή συνοικία του Παλαιού Καΐρου, αλλά και συμβολικό αφ΄ ενός των πολυαιώνιων δεσμών που συνδέουν τους λαούς της Ελλάδας και της Αιγύπτου, αφ΄ ετέρου της ειρηνικής συμπορεύσεως της μουσουλμανικής και της χριστιανικής θρησκείας στη χώρα του Νείλου. Τον Μακαριώτατο και τους Αιγύπτιους υψηλούς αξιωματούχους πλαισίωσαν κατά την επιθεώρηση ο Εξοχ.Πρέσβης της Ελλάδος στο Κάιρο κ.Χριστόδουλος Λάζαρης, ο Πατριαρχικός Επίτροπος Καΐρου Σεβ.Μητροπολίτης Μέμφιδος κ.Νικόδημος και ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Θεοφ.Επίσκοπος Βαβυλώνος κ.Νήφων.

Ἀριθμ. Πρωτ.  40/2014

 

ΘΕΟΔΩΡΟΣ  Β’

ΕΛΕῼ  ΘΕΟΥ  ΠΑΠΑΣ  ΚΑΙ  ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ  ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

ΚΑΙ  ΠΑΣΗΣ  ΑΦΡΙΚΗΣ  ΠΑΝΤΙ  Τῼ  ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ

ΤΟΥ  ΚΑΘ’  ΗΜΑΣ  ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΥ  ΚΑΙ  ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΥ  ΘΡΟΝΟΥ  ΧΑΡΙΣ  ΚΑΙ  ΕΛΕΟΣ  ΚΑΙ  ΕΙΡΗΝΗ  ΠΑΡΑ  ΤΟΥ  ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ  ΚΥΡΙΟΥ  ΚΑΙ  ΘΕΟΥ  ΚΑΙ  ΣΩΤΗΡΟΣ  ΗΜΩΝ  ΙΗΣΟΥ  ΧΡΙΣΤΟΥ

  Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

          Ὁ Θεός ἀπό ἂκρα ἀγαθότητα κάλεσε τόν ἂνθρωπο στο εἶναι καί τόν μόρφωσε κατ΄ εἰκόνα Του. Ὁ ἂνθρωπος πλουτίστηκε μέ τό ἐξαιρετικό χάρισμα τῆς λογικῆς ψυχῆς, ὣστε νά εἶναι θεωρητής τῶν ὂντων καί ἐπιστήμων. Ὁ ἂνθρωπος προικίστηκε μέ ψυχή καθαρεύουσα, ἐντός τῆς ὁποίας καθρεφτίστηκε ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί ἀποτυπώθηκε ἡ ὁδός τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ καί τῆς σωτηρίας.

          Ὃταν ὁ ἂνθρωπος, κάνοντας κακή χρήση τῆς ἐλευθερίας του, ἀποστράφηκε τόν Θεό καί συντάχθηκε μέ τό κακό, ὁ ὑπέρκαλος Θεός δέν τόν ἐγκατέλειψε. Ἀντιθέτως “ἡ ἡμῶν παράβασις τοῦ Λόγου τήν φιλανθρωπίαν ἐξεκαλέσατο, ὥστε φανῆναι τόν Κύριον ἐν ἀνθρώποις” (Μ.Αθανασίου, Περί τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Λόγου, 1). Διά τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ Του, ὁ Θεός ἀποκατέστησε τήν ὠραιότητα τῆς λογικῆς ψυχῆς καί ἀνανέωσε τό κατ΄ εἰκόνα στόν ἂνθρωπο.

          Διά τοῦ σταυροῦ καί τῆς ἀναστάσεώς Του, ὁ Σωτήρας μας Ἰησούς Χριστός κατέστησε τόν ἂνθρωπο καί πάλι δεκτικό θεότητος. Ἒδωσε στόν ἂνθρωπο κάτι μεγαλύτερο καί ἀπό τήν δημιουργία, τήν ὑιοθεσία. Ὁ ἂνθρωπος προικίστηκε μέ τήν δυνατότητα νά γίνει κατά χάριν υἱός τοῦ Θεοῦ. Ωστόσο διατήρησε στό ἀκέραιο τήν ἐλευθερία του νά δεχθῇ ἢ νά ἀπορρίψῃ τή θεία δωρεά. Ἒκτοτε ἡ χρήση τοῦ αὐτεξουσίου ἀπό τόν ἂνθρωπο ἂλλοτε φωτίζει καί ἂλλοτε συσκοτίζει τήν πορεία του πρός τήν θέωση καί τήν σωτηρία.

          Στίς μέρες μας μία ἀπό τις πλέον ἀποτρόπαιες μορφές ἀμαυρώσεως τῆς εἰκόνας τοῦ Θεοῦ στόν ἂνθρωπο, ἀποτελεῖ ἡ τρομοκρατία. Ἡ συστηματική χρήση ἢ ἡ ἀπειλή χρήσης βίας, πέρα καί ἒξω ἀπό κάθε ὃριο λογικῆς καί συνέσεως, αἰφνιδιάζει, ἐνσπεῖρει τόν πανικό, ἀφαιρεῖ ἀνθρώπινες ζωές. Ἡ ὑπόθαλψη τῆς ἀνασφάλειας στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων εὐτελίζει τήν ἀλήθεια τῆς ζωῆς καί ἀναιρεῖ τήν κοινωνία μέ τόν ἂλλον ὡς εἰκόνας τοῦ Θεοῦ. Ἡ ὓπαρξη παῦει νά βιώνεται ὡς συνύπαρξη, ἡ ἐπιβίωση παῦει νά πραγματώνεται ὡς συμβίωση. Τό ἐν δυνάμει καθ΄ ὁμοίωσιν μοιάζει μέ οὐτοπία, συνθλιβόμενο ὑπό τήν πίεση τοῦ φόβου.

          Καί ἐνώ ὁ Θεός, ὡς δημιουργός καί ἀναδημιουργός τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, ὁριοθέτησε τήν ἐλευθερία ὡς πράξη ἀγάπης καί εὐθύνης, ὁ τρομοκράτης διαστρεβλῶνει τήν ἐλευθερία ὡς ἀνέραστη αὐθαιρεσία. Δέν πρᾶττει αὐτό που θέλει, ἀναλαμβάνοντας τό βάρος τῶν εὐθυνῶν του καί καταβάλλοντας τό κόστος τῶν πράξεων τῆς ἐλεύθερης ἐπιλογῆς του. Ἀντιθέτως πρᾶττει αὐτό που θέλει, ἐπιβαρύνοντας τούς συνανθρώπους του μέ τίς συνέπειες τῶν ἐπιλογῶν του.

          Τό λογικό ποίμνιο τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς βιῶνει συχνά τόν παραλογισμό τῆς τρομοκρατίας. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἀλεξανδρείας ἀποκηρύσσει τήν τρομοκρατία ὡς ἀδιέξοδη ἒκφραση ἠθικῆς συναυτουργίας τῆς ἰδεολογίας μέ τή βία. Προβάλλει ὡς ἀλάνθαστο δείκτη πορείας Ἐκεῖνον που δέν ἰδεολόγησε, ἀλλά μέ τή ζωή καί τό θάνατό Του ἐνσάρκωσε τήν ἐλευθερία ὡς σεβασμό τοῦ ἂλλου καί τήν ἀγάπη ὡς ὑπέρτατη θυσία. Διατηρεῖ ἂσβεστη τήν πίστη στή συγκατάβαση τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος “οὓτω ἠγάπησεν τόν κόσμον, ὣστε τόν υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ ἒδωκεν” (Ιω. 3,16). Φιλανθρώπως ἐργάζεται πρός ἒξωση τοῦ τυφλοῦ ἐνστίκτου τῆς τρομοκρατικῆς βίας ἀπό τήν ἀνθρώπινη ψυχή καί πρός ἀποκατάσταση τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς ὡς κατοικητηρίου τοῦ Θεοῦ.

  Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

          Διακονῶντας τόν πλησίον στήν Ἀφρική ὃλα αὐτά τά χρόνια, ἒμαθα ὃτι, ἂν οἱ ἂνθρωποι μποροῦν νά διδαχθοῦν τό μῖσος, μποροῦν πολύ πιό εὒκολα νά διδαχθοῦν τήν ἀγάπη. Καί τοῦτο διότι τήν ἀγάπη ἐνστάλαξε ὁ Θεός στίς ψυχές μας στόν ὂρθρο τῆς ἀνθρώπινης ἱστορικῆς πορείας. Καί μήν λησμονεῖτε τοῦτο: ὁ ἂνθρωπος μπορεῖ νά πεῖ ὂχι στόν Θεό, ὁ Θεός ὂμως δέν λέει ὂχι στόν ἂνθρωπο καί δεν σταματᾶ νά περιμένῃ ἐλεύθερα νά ἀνταποκριθοῦμε στό κάλεσμά Του!

Χριστός Ἀνέστη! 

† Θ Ε Ο Δ Ω Ρ Ο Σ  Β΄

Πάπας καί Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς

Ἒν τῇ Μεγάλῃ Πόλει τῆς Ἀλεξανδρείας

Ἃγιον Πάσχα 2014

Την 17η Μαρτίου ε.ε. η Α.Θ.Μ. ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος Β’ υπεδέχθη στην Πατριαρχική Έδρα τον διακεκριμένο επιχειρηματία και πολιτικό κ.Ιβάν Σαββίδη, Πρόεδρο της Ομοσπονδίας Ελληνικών Συλλόγων της Ρωσίας και Συντονιστή του Συμβουλίου Αποδήμου Ελληνισμού της Περιφέρειας Χωρών πρώην ΕΣΣΔ. Γνώριμοι από την εποχή της ενάρξεως λειτουργίας του Συμβουλίου Αποδήμου Ελληνισμού, ο Μακαριώτατος και ο κ.Σαββίδης είχαν την ευκαιρία να συζητήσουν διά μακρών θέματα αφορώντα το παρόν και το μέλλον του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας στη Διασπορά. Τιμώντας την μακρά προσφορά του κ.Σαββίδη στην προάσπιση και κραταίωση της παρουσίας των πολυπληθών Ελληνικών Κοινοτήτων της πρώην ΕΣΣΔ, ο Μακαριώτατος περιεκόσμησε τον υψηλό επισκέπτη διά του Ανωτάτου Ταξιάρχη Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου. Ακολούθησε περιήγηση στους χώρους της Πατριαρχικής Έδρας. Τον κ.Σαββίδη συνώδευσαν κατά την επίσκεψή του ο πρώην Πρόεδρος του ΣΑΕ και Επίτιμος Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητος Αλεξανδρείας κ.Σ.Ταμβάκης και η Επίτιμη Πρόξενος της Αυστρίας στην Αλεξάνδρεια κ.Α.Αλεξανιάν.

Ήδη από την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου, η Αγία Ορθόδοξος Εκκλησία, μας εισήγαγε σε μιά νέα περίοδο του εορτολογίου της, την περίοδο του Τριωδίου. Μας δίνεται έτσι η αφορμή να στρέψουμε την προσοχή μας προς το νόημα και το περιεχόμενό της και να προσεγγίσουμε κάποιες πτυχές της, που μπορούν να μας βοηθήσουν σε μιά βαθύτερη κατανόηση της σημασίας της στην πνευματική μας ζωή.

     Είναι μια πένθιμη και κατανυκτική περίοδος, που αρχίζει, όπως είπαμε από την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου και φθάνει μέχρι τον εσπερινό του Μεγάλου Σαββάτου. Είναι περίοδος εντονωτέρου πνευματικού αγώνος, στην οποία η Εκκλησία, με τα τροπάρια, τους ύμνους, τα αναγνώσματα, τις κατανυκτικές Προηγιασμένες Θείες Λειτουργίες, τους Χαιρετισμούς της Θεοτόκου, με την νηστεία, την οποία αρχίζουμε από την Καθαρά Δευτέρα και με την όλη κατάλληλη ατμόσφαιρα των ημερών αυτών, μας καλεί σε μιά ακριβέστερη και βαθύτερη βίωση του μυστηρίου της μετανοίας, μας καλεί να παλαίψουμε και να σταυρώσουμε τα πάθη και τον παλαιόν άνθρωπον, που φέρουμε μέσα μας, έτσι ώστε συσταυρωμένοι και συναναστημένοι με τον Χριστό, να εορτάσουμε τα άγια Πάθη και την Ανάστασή Του.

     Ιδιαίτερο γνώρισμα των ημερών αυτών είναι ο αγώνας προς τα πάθη με την βοήθεια της νηστείας υπό την διπλή της μορφή: Νηστεία των τροφών και νηστεία των παθών.

    Η όλη δομή του Τριωδίου παρομοιάζεται σαν μία κλίμακα, μία ανοδική πορεία, που ανεβάζει τον πιστό από την γη στον ουρανό. Με την πρώτη βαθμίδα της, (Κυριακή Τελώνου και Φαρισαίου) εισάγει τον πιστό στην ταπείνωση και την συντριβή της καρδιάς, σαν το πιο απαραίτητο εφόδιο για τη θεραπεία της ψυχής από τα πάθη. Κατόπιν, στην επόμενη βαθμίδα της (Κυριακή του Ασώτου), μας παρουσιάζει την δύναμη της μετανοίας και το μέγεθος της ευσπλαγχνίας του Δεσπότου Χριστού, ο οποίος δέχεται την μετάνοια του αμαρτωλού, όταν αυτός μετανοεί ειλικρινά και τον αποκαθιστά και πάλι στην κατάσταση του υιού και κληρονόμου της Βασιλείας του. Στην επόμενη βαθμίδα (Κυριακή της Απόκρεω), μας υπενθυμίζει την μεγάλη αλήθεια, ότι ο Θεός είναι μεν εύσπλαγχνος, αλλά είναι και δίκαιος. Και όσο μεγάλη είναι η ευσπλαγχνία του, άλλο τόσο μεγάλη είναι και η δικαιοσύνη του. Και θα έρθει κάποτε η φοβερά ημέρα της κρίσεως, για να κρίνει τον κόσμο και να αποδώσει στον καθένα κατά τα έργα του. Στην επόμενη βαθμίδα (Κυριακή της Τυρινής), μας φέρνει στην αρχή της ιστορίας του ανθρωπίνου γένους, στη ζωή των πρωτοπλάστων μέσα στον παράδεισο. Μας υπενθυμίζει, ότι η αιτία της εξορίας των από τον παράδεισο, ήταν η παρακοή στην εντολή του Θεού, που ήταν εντολή νηστείας και μας διδάσκει, ότι αν θέλουμε να ξαναβρούμε αυτόν τον χαμένο παράδεισο, θα πρέπει να ακολουθήσουμε τον εντελώς αντίθετο δρόμο, τον δρόμο δηλαδή της υπακοής στο θέλημα του Θεού και της νηστείας.

     Στην επόμενη βαθμίδα (Κυριακή της Ορθοδοξίας), μας διδάσκει την μεγάλη αλήθεια, ότι σε τίποτα δεν ωφελεί τον πιστό ο αγώνας, που κάνει να νεκρώσει τα πάθη και να κάνει κτήμα του τις αρετές, αν δεν πιστεύει ορθά, αν δεν βρίσκεται στους κόλπους της μόνης αληθινής Εκκλησίας του Χριστού, της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Στην επόμενη βαθμίδα (Β΄ Κυριακή των νηστειών), μας παρουσιάζει μια μεγάλη ασκητική μορφή και ταυτόχρονα έναν μεγάλο αγωνιστή και υπέρμαχο της Ορθοδοξίας, τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, προκειμένου να μας εμπνεύσει τόσον από τους αντιαιρετικούς του αγώνες, όσον επίσης και από την ζωή της ασκήσεώς του. Στην επόμενη βαθμίδα (Γ΄ Κυριακή των νηστειών, ή της Σταυροπροσκυνήσεως), φέρνει στη μνήμη μας το πάθος του Κυρίου και προβάλλει εις προσκύνηση τον τίμιο και ζωοποιό Σταυρό του ως ισχυρότατο όπλο, ως στήριγμα, παρηγορία και αναψυχή, ως πηγή δυνάμεως στον αγώνα κατά των παθών. Στις επόμενες δύο βαθμίδες (Δ΄και Ε΄ Κυριακές των νηστειών), μας παρουσιάζει δύο ακόμη μεγάλες ασκητικές μορφές, τον άγιο Ιωάννη τον Σιναΐτη και την οσία Μαρία την Αιγυπτία, ως παραδείγματα τελείας ασκητικής διαγωγής. Τέλος στην τελευταία βαθμίδα (Κυριακή των Βαΐων), μας εισάγει στο πάθος του Κυρίου και εν τέλει μας οδηγεί στην φωτεινή ατμόσφαιρα της λαμπροφόρου Αναστάσεως.

     Η όλη αυτή ανοδική πορεία, το ανέβασμα στην κλίμακα των αρετών, στην οποία μας καλεί να βαδίσωμε η αγία μας Εκκλησία διά του Τριωδίου, δεν είναι από τα πράγματα, που εύκολα κατορθώνονται. Απαιτείται αγώνας σκληρός και οδυνηρός με θυσίες πολλές, για να κόψει κανείς τα πάθη του, για να ξεριζώσει από μέσα του όσα αγκάθια ρίζωσαν μέσα στο χώρο της καρδιάς του. Δεν θα πρέπει όμως κανείς να απελπίζεται και να αποθαρρύνεται, αναλογιζόμενος τους κόπους και τις δυσκολίες του πράγματος. Στον αγώνα αυτόν δεν έχει σημασία σε ποιά πνευματικά μέτρα θα φθάσει. Σημασία έχει να ξεκινήσει τον αγώνα με ζήλο και προθυμία πολλή και να μην παύσει αγωνιζόμενος μέχρι τελευταίας του αναπνοής. Και τότε ας είναι βέβαιος, ότι θα έχει μαζί του την παντοδύναμο βοήθεια της Θείας Χάριτος και τις πρεσβείες των αγίων.

Αρχιμ. Μελέτιος Κούμανης

Ηγούμενος Ι.Μονής Οσίου Σάββα Ηγιασμένου