Ετικέτα: Θεόδωρος Β’

του Θεοφιλέστατου Επισκόπου Ναυκράτιδος κου Μελετίου

Την 2^α και 3^η Αυγούστου ε.έ. η Α.Θ.Μ. ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β΄ εδέχθη στην Πατριαρχική Καθέδρα τις επισκέψεις των Γενικών Προξένων των Η.Π.Α. κ.Stephen Fakan και της Ρωσίας κ.Rachid Sadikov αντιστοίχως και είχε μαζί τους πολύωρες και επικοδομητικές συζητήσεις.

Συγκεκριμένως, ο Μακαριώτατος αφού παρουσίασε στον κ. Stephen Fakan το ιεραποστολικό έργο του Πατριαρχείου στην Αφρικανική Ήπειρο, εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του προς τους διαφόρους Συλλόγους εξ Αμερικής οι οποίοι στηρίζουν ποικιλοτρόπως την Ιεραποστολή, ενώ αναφέρθηκε και στο γεγονός ότι αρκετοί αφρικανοί έχουν σπουδάσει στις Ηνωμένες Πολιτείες και μετά ταύτα διακονούν στις κατά τόπους Εκκλησίες των πατρίδων τους ως κληρικοί ή αρχιερείς.

Επίσης, ο Μακαριώτατος εξέφρασε την επιθυμία του να συνεργαστεί μετά του Γεν.Προξενείου των Η.Π.Α. στον τομέα της Πατριαρχικής Βιβλιοθήκης και της προβολής της, καθώς και στην σπουδαιότητα συντηρήσεως των χειρογράφων που διαθέτει, ενώ με τη σειρά του ο Εντιμότατος Γεν.Πρόξενος τον διαβεβαίωσε ότι θα παρέχει κάθε δυνατή βοήθεια στο θέμα αυτό.

Την επομένη ημέρα, ο Αλεξανδρινός Προκαθήμενος είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει με τον Γεν.Πρόξενο της Ρωσίας κ. Rachid Sadikov και τον Πρόξενο κ.Gennady Babich για την επικαιρότητα των ημερών, τις εργασίες και αποφάσεις της Μεγάλης Συνόδου στην Κρήτη καθώς και την μελλοντική έλευση 3000 ρώσων εργατών στην περιοχή El Alamein προκειμένου να συμβάλλουν στην βιομηχανική ανάπτυξη της περιοχής στα πλαίσια των συνεργασίας Ρωσίας και Αιγύπτου. Τέλος, η Α.Θ.Μ. τόνισε την ετοιμότητα του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας να εξυπηρετήσει τις πνευματικές ανάγκες των ορθοδόξων ρώσων πολιτών στην Αίγυπτο .

Το απόγευμα της ιδίας ημέρας, στο Καθολικὸ της Πατριαρχικής Μονής του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου Αλεξανδρείας, μετὰ την Παράκληση της Θεοτόκου και ενώπιον του Εντιμ. Γεν.Προξένου της Ελλάδος κ.Εμμ.Κακαβελάκη και πολλών πιστών , ο Μακαριώτατος, ιδιαιτέρως συγκινημένος, απεχαιρέτησε και κατευόδωσε τον Αρχιμ. Ραφαὴλ Κοροβέση, ο οποίος υπηρέτησε το Πατριαρχείο ως εφημέριος του Ιερού Ναού Ευαγγελισμού Αλεξανδρείας και ο οποίος, με εντολή Του, θα συνεχίσει την διακονία του, στην Ιερὰ Μητρόπολη Ιωαννουπόλεως της Νοτίου Αφρικής.

Ἀντιφώνησις τῆς Α.Θ.Μ.

τοῦ Πάπα καί Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς

κ.κ. ΘΕΟΔΩΡΟΥ τοῦ Β’

κατά τήν ἔναρξιν τῶν ἐργασιῶν τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου

τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας

(Δευτέρα Ἁγίου Πνεύματος, 20 Ἰουνίου 2016, Κρήτη)

Παναγιώτατε Οἰκουμενικέ Πατριάρχα κ. Βαρθολομαῖε,

«Εἴη τό ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον ἀπό τοῦ νῦν καί ἕως τοῦ αἰῶνος»!

Ἐν ἀπροσμετρήτῳ δοξολογίᾳ καί εὐχαριστίᾳ πρός τήν Ἁγίαν καί Ὁμοούσιον καί Ἀδιαίρετον Τριάδα καί ἐν βαθυτάτῃ εὐφροσύνῃ καί πνευματικῇ χαρᾷ ἀντιφωνοῦμεν εἰς τήν Ὑμετέραν ἐμπνευσμένην ἐναρκτήριον προσλαλιάν, ἐκ μέρους τῆς χορείας τῶν Μακαριωτάτων Προκαθημένων τῶν ἑκασταχοῦ Ὀρθοδόξων Πατριαρχείων καί Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, εὐχαριστοῦντες τῷ Δοτῆρι παντός ἀγαθοῦ, ὅτι συνήγαγεν ἡμᾶς, «κατά τάς εὐσήμους ἡμέρας ταύτας», καί ἀξιοῖ ἤδη ἡμᾶς τῆς ἐνάρξεως τῶν ἐργασιῶν τῆς, ἀπό πολλῶν δεκαετιῶν, πολυποθήτου Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας.

Δόξα τῷ Πανοικτίρμονι Θεῷ, τῷ ἐν Πατρί καί τῷ Υἱῷ καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι προσκυνουμένῳ, διά τήν δωρεάν ταύτην, διά τήν ἐκπλήρωσιν τῆς προσδοκίας, διά τήν ἐπίτευξιν τοῦ στόχου, διά τήν «ἐλπίδος συμπλήρωσιν», διά τήν νίκην τῆς Ἐκκλησίας, καὶ διά τήν κοινωνίαν πάντων ἡμῶν εἰς τό μέγα τοῦτο διά τόν σύμπαντα ὀρθόδοξον κόσμον γεγονός. Ἡ «γλωσσοπυρσόμορφος Πνεύματος χάρις», συγκροτοῦσα συνεκτικῶς ὅλον τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας, ἐμπνέει ἤδη τὸν λογισμόν καί τήν διάνοιαν πάντων ἡμῶν, ὑπουργούντων τὸ μέγα μυστήριον αὐτῆς, ἐν ἑνότητι πίστεως καὶ μετοχῇ τοῦ κοινοῦ ποτηρίου τῆς Ζωῆς.

Ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἑορτάζει ἐφέτος την Ἁγίαν καί μεγάλην ἑορτήν τῆς Πεντηκοστῆς καί Πνεύματος τήν ἐπιδημίαν, συνερχομένη ἐπὶ τῷ μείζονι τούτῳ μέγᾳ ἐκκλησιαστικῷ γεγονότι εἰς τήν Μεγαλόνησον καί εὔανδρον Κρήτην καί τό Ἱερόν τοῦτο Καθίδρυμα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου ὅπου λαλοῦνται καὶ λαληθήσονται μεγάλα καὶ θαυμαστά, ἀναβοῶσα «ἐλθέ τό Πνεῦμα τό Ἅγιον» ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἡμῖν και καθάρισον ἡμᾶς ἀπό πάσης κηλῖδος καί σῶσον Ἀγαθέ τάς ψυχάς ἡμῶν.

Ἐν τοιαύτῃ ἐπιγνώσει τοῦ χρέους καί τῆς ἀποστολῆς, ἐν ἐντάσει καί ἐκτάσει προσευχῆς, «ὁμολογοῦντες τήν χάριν, κηρύττοντες τον ἔλεον, οὐ κρύπτοντες τήν εὐεργεσίαν», συνερχόμεθα συνοδικῶς αἱ κατὰ τόπους Ὀρθόδοξαι Ἐκκλησίαι, ἵνα, συνεργοὶ γενόμενοι τῷ Πνεύματι, λάβωμεν τὰς προσηκούσας ἀποφάσεις, σκοπὸν ἐχούσας πρωτίστως καὶ κατὰ κύριον λόγον τὴν σωτηρίαν τοῦ λογικοῦ ἡμῶν ποιμνίου, εἰς τόν σήμερον ποικίλως μεταβαλλόμενον καὶ δοκιμαζόμενον κόσμον

Ἔχομεν ἅπαντες τήν πεποίθησιν ὅτι, εἰς καιρούς ποικίλων διχοστασιῶν καί συγκρούσεων, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καλεῖται ἵνα κηρύξῃ λόγον ἑνωτικόν, ἀφυπνιστικόν, σύγχρονον, λόγον πίστεως καί σωτηρίας. Καλεῖται ἵνα, εἰς καιρούς ποικίλως τεταραγμένους διακηρύξη τήν εἰρήνην, τήν καταλλαγήν, καὶ τὴν συγχώρησιν, τὴν σωτηρίαν, τήν προερχομένην ἐκ πηγῆς ἀενάου Ἰησοῦ Χριστοῦ φανερουμένην καὶ βιουμένην ἐν τῇ Ἐκκλησιαστικῇ καί Πατερικῇ Παραδόσει καὶ καλέσῃ πάντα ἄνθρωπον καλῆς θελήσεως ἵνα ἐμπνευσθῇ ἐκ τοῦ ἀδαπάνου πλούτου τῆς Ὀρθοδόξου ἐν Χριστῷ Ζωῆς καὶ Μαρτυρίας.

Ἡ Ἐκκλησία συνέρχεται. Καί αὐτό τοῦτο τό γεγονός ἀποτελεῖ ἐπιτυχίαν καί κέρδος. Διότι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία οὐδόλως φοβεῖται τόν διάλογον. Πορεύεται ἱστορικῶς διαρκῶς διαλεγομένη, ἐν ἐλευθερίᾳ, ἐν ἀληθείᾳ καί ἐν ἀγάπῃ. Διά τοῦτο καί οὐδεμία διαφωνία, ἐπιφύλαξις ἤ διάφορος τοποθέτησις ἀποτελεῖ «στίγμα» ἤ «πλῆγμα» τῆς πολυποθήτου ἑνότητος, ἀλλά ἀντιθέτως, ἡ δυνατότης τῆς πολυφωνίας καί ἡ ἐν τέλει προβολή καὶ φανέρωσις τῆς Ἀληθείας πιστοποιεῖ τό Μυστήριον τῆς Ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς, καί καταδεικνύει τήν ἐπενέργειαν τοῦ Παναγίου Πνεύματος, τοῦ ὁδηγοῦντος «εἰς πᾶσαν τήν ἀλήθειαν», ἑνίοτε καί ἐκ τῶν διαφόρων τοποθετήσεων. Ἡ Ἐκκλησία, ὡς διαρκῶς «ζῶσα καὶ κινουμένη», ἔχει ἀνάγκην αὐτῆς τῆς Συνοδικῆς ἐκφράσεως. Αἱ δομαὶ τῆς συγχρόνου ζωῆς συνεχῶς ἀλλάσσουν. Νέοι ἐχθροὶ τῆς πίστεως καὶ παλαιοὶ ἀφυπνιζόμενοι ἐγείρονται. Ἡ ἀντιμετώπισις αὐτῶν, χρειάζεται συγχρόνους μεθόδους, τὰς ὁποίας μόνον ὁ Πανορθόδοξος Συνοδικὸς θεσμὸς δύναται νὰ ἐγγυηθῇ.

Σήμερον ἡ καρδία τῆς Πανορθοδόξου ἡμῶν Οἰκογενείας πάλλεται ἐν τῇ Μεγαλονήσῳ καί Ἁγιοτόκῳ Κρήτῃ. Σήμερον στρέφονται εἰς ἡμᾶς πᾶσαι αἱ καρδίαι τῶν πιστευόντων καί ἀναμένουσιν ὡς «δρόσον Ἀερμών» τό ἄγγελμα τῆς ἡμετέρας Συνόδου εἰς ἐλπίδα καί ζωήν. Σήμερον εὐφραίνονται πάντα τά ὅπου γῆς φωτόμορφα τέκνα τῆς Ἐκκλησίας. Σήμερον καθίσταται ὁ τόπος οὗτος «ὑπερῶον» καί σκηνή τῆς χάριτος. Σήμερον ἀγάλλονται ἐξ οὐρανοῦ οἱ ἀοίδιμοι Προπάτορες ἡμῶν, οὕς ἐμνήσθημεν ἤδη λειτουργικῶς καὶ μιμνησκόμεθα τῶν κόπων αὐτῶν οὕς κατέβαλον ἐν τῇ πραγματώσει τῆς Συνόδου ταύτης. Σήμερον βιοῦντες τό Μυστήριον τῆς Πεντηκοστῆς, ὁμοθυμαδόν ἐπί τό αὐτό, ἐν εἰλικρινῇ χαρᾷ καί ἀγαλλιάσει εὑρισκόμεθα ἐνώπιον τοῦ ἱεροῦ χρέους καί τῆς ἱστορικῆς εὐθύνης. Σήμερον εὐλογεῖται ἡ ἀπαρχή, μετά τήν παρέλευσιν αἰώνων, τῆς ἐπί τό αὐτό συνελεύσεως πασῶν τῶν Ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν, πρός κοινήν ἀπόφανσιν ἐπί θεμάτων τῆς Ἐκκλησίας, ἐν εὐχῇ ὅπως ἐν βουλῇ Θεοῦ, διανοιχθῇ ὁδὸς κοινῆς πορείας τῶν ἑκασταχοῦ Ἁγιωτάτων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν.

Χωρήσωμεν τὸ λοιπὸν, Παναγιώτατε καὶ Ἅγιοι Ἀδελφοί, εἰς τόν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα καὶ καταλήξωμεν εἰς ἔργον ἅγιον ἐν βαρεῖ χρέει ἔναντι Θεοῦ καί ἀνθρώπων, ἵνα καταστῇ ἡ Σύνοδος ἡμῶν αὕτη, σταθμός ἱστορικός πρός τά πρόσω ἐν τῇ πληρώσει τοῦ σχεδίου καί τοῦ θελήματος τοῦ Τρισαγίου Θεοῦ.

Ἐν ταῖς ἀνωτέρω σκέψεσιν, κατασπαζόμενοι πάντας «φιλήματι ἁγίῳ», ἀδελφικῶς εὐχόμεθα κατὰ Θεὸν καρποφόρους τάς ἐργασίας τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου ἐν φωτισμῷ τοῦ Παναγίου καί Τελεταρχικοῦ Πνεύματος, πρὸς δόξαν Θεοῦ καὶ σωτηρίαν τοῦ κόσμου! Γένοιτο!

Την Τετάρτη 25 Νοεμβρίου, ημέρα γιορτής της Αγίας Μεγαλομάρτυρος και Πανσόφου Αικατερίνης, η Α.Θ.Μ. ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος Β’ προέστη της Πανηγυρικής Πατριαρχικής και Συνοδικής Θείας Λειτουργίας στον Ιερό Πατριαρχικό Ναό Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου Αλεξανδρείας, συλλειτουργούσης της Ιεραρχίας του Πατριαρχείου.

Την ίδια αυτή ημέρα έχουμε τη χαρά να εορτάζουμε και τα γενέθλια του Μακαριωτάτου Πάπα και Πατριάρχη μας, του Ποιμένα και Πατρός μας. Ο Μακαριώτατος ευχαρίστησε άπαντες τους παρευρισκομένους τόσο στον Ιερό Ναό όσο και στο γεύμα που παρέθεσε στη συνέχεια στο Εντευκτήριο της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας και ιδιαίτερα τους μαθητές των Ελληνικών Εκπαιδευτηρίων, οι οποίοι τον τίμησαν με την παρουσία τους, αλλά και προσφέροντας του ως δώρο 2 τραγούδια και 3 παραδοσιακούς χορούς.

Για να τιμήσουν τον Μακαριώτατο προσήλθαν ο Ρώσος Πρόξενος στην Αλεξάνδρεια, ο Έλληνας Γενικός Πρόξενος στην Αλεξάνδρεια κ. Εμμανουήλ Κακαβελάκης, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας κ. Ιωάννης Παπαδόπουλος, ο Επίτιμος Πρόεδρος της Ε.Κ.Α. κ. Στέφανος Ταμβάκης, η Γενική Γραμματέας της Ε.Κ.Α. κα Άρτεμις Γεροντάκη, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου κ. Χρήστος Καβαλής, ο Πρόεδρος του Ε.Ν.Ο.Α. κ. Εδμόνδος Κασιμάτης, η Πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Επιστημόνων Αλεξανδρείας «Πτολεμαίος Α’» κα Λιλίκα Θλιβίτη, η Πρόεδρος του Λυκείου Ελληνίδων Αλεξανδρείας κα Αλίκη Αντωνίου, η Διευθύντρια του Ιδρύματος Ελληνικού Πολιτισμού, Παράρτημα Αλεξανδρείας κα Σταυρούλα Σπανουδη, η κα Μπελεφάντη-Σοφιανού, οι Άρχοντες του Πατριαρχείου, ο Πρόεδρος της Κοινότητας των Αραβόφωνων Ορθοδόξων και πλήθος κόσμου από την Παροικία.

Εμφανώς συγκινημένος, αλλά και ιδιαιτέρως χαρούμενος ο Μακαριώτατος εκδήλωσε τη χαρά του για την τιμή που του έγινε στη γενέθλιο ημέρα του και τόνισε ότι όλος αυτός ο κόσμος είναι που του δίνει δύναμη να συνεχίσει το δύσκολο έργο της διακονίας σε όλη την Αφρική.

Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας εκφράζοντας σύσσωμη την Αλεξανδρινή Παροικία δήλωσε στο χαιρετισμό του:

«Μακαριώτατε Πάπα και Πατριάρχα της Μεγάλης Πόλεως της Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής,

Με αληθινή συγκίνηση, ειλικρινή χαρά, άπειρο σεβασμό και αγάπη σας μεταφέρω τις πλέον θερμές ευχές της Κοινοτικής Επιτροπής και σύσσωμης της παροικίας της Μεγάλης μας Πόλης, για την ευφρόσυνη ημέρα των Γενεθλίων σας. Σας χαιρετίζω με την απλή και παραδοσιακή ευχή του λαού μας και σας εύχομαι «Μακαριώτατε, Πάτερ και Δέσποτα, χρόνια πολλά». Ευχόμεθα όλοι μας, όπως ο Πανάγαθος Θεός, Σας χαρίζει υγεία, μακροζωία και μακροημέρευση, για να συνεχίσετε το θεάρεστο έργο Σας για το καλό του ποιμνίου Σας και ειδικότερα του Ελληνισμού της Αφρικανικής Ηπείρου, αλλά και προς δόξα της Ορθοδοξίας όλου του Κόσμου».

Ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β΄ την 19η Οκτωβρίου ε.έ. έλαβε μέρος και ομίλησε  στην Διεθνή Διάσκεψη που πραγματοποιήθηκε στη Αθήνα υπό την αιγίδα και διοργάνωση του Υπουργείου των Εξωτερικών της Ελλάδος με θέμα «Θρησκευτικὸς καὶ Πολιτικὸς Πλουραλισμὸς καὶ ειρηνική συνύπαρξη στη Μέση Ανατολή».

Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας επισήμανε το ιστορικό χρέος της Ευρώπης έναντι της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής στην προσπάθεια να επιτευχθεί η ειρήνευση και να εδραιωθεί σε στέρεες βάσεις η θρησκευτική ελευθερία και ο πολιτιστικός πλουραλισμός, για να προαχθούν οι αξίες της ανθρώπινης ελευθερίας και της ελεύθερης θρησκευτικής συνείδησης, με απαράβατη κόκκινη γραμμή τον αθέμιτο προσηλυτισμό.

Κατά τη Διάσκεψη αυτή έλαβαν μέρος και οι Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως κ.Βαρθολομαίος, Αντιοχείας κ.Ιωάννης, Ιεροσολύμων κ.Θεόφιλος, οι Αρχιεπίσκοποι Κύπρου κ.Χρυσόστομος, Αθηνών κ.Ιερώνυμος, εκπρόσωποι διαφόρων άλλων Θρησκειών καθώς και πολλοί Υπουργοί Εξωτερικών των χωρών πέριξ της Μεσογείου Λεκάνης και της Μέσης Ανατολής.

Η ομιλία του Μακαριωτάτου είχε ως εξής:

«Παναγιώτατε, Μακαριώτατοι, Σοφιολογιώτατοι, Ἐξοχώτατες καὶ Ἐξοχώτατοι, Κυρίες καὶ Κύριοι.

Κατ’ ἀρχὴν νιώθω τὴν ἀνάγκη νὰ συγχαρῶ ὅλους ὅσους εἶχαν τὴν πρωτοβουλία καὶ τὴν ἔμπνευση τῆς διοργάνωσης τοῦ παρόντος Διαθρησκειακοῦ Συνεδρίου. Τέτοιες συναντήσεις εἶναι στὴν ἐποχή μας ἰδιαίτερα ὠφέλιμες, διότι ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἀνταλλαγὴ ἀπόψεων, μᾶς φέρνουν καὶ  ἐγγύτερα μεταξύ μας, ὥστε ἡ συμπόρευσή μας πρὸς τὸν κοινὸ σκοπό, ποὺ δὲν εἶναι ἄλλος ἀπὸ τὴν εἰρηνικὴ συμβίωση ὅλων τῶν λαῶν, νὰ ἐπιτυγχάνεται καλύτερα.

Πριν δύο χιλιετίες, η Εκκλησία του Χριστού γεννήθηκε, θεμελιώθηκε και άρχισε να δρα με στόχο να συναντήσει τον άνθρωπο της οικουμένης και να μοιραστεί μαζί του τα αιτήματα της ζωής, τις έννοιες και τα υπαρξιακά ερωτήματα του ζώντος κόσμου. Η συνάντηση αυτή δεν επιβλήθηκε από εξωγενείς παράγοντες, ούτε ήταν αποτέλεσμα ιστορικής αναγκαιότητας. Υπήρξε καρπός του οικουμενικού φρονήματος και της ιεράς αποστολής της Εκκλησίας «εἰς ὑπακοήν πίστεως ἐν πᾶσι τοῖς ἒθνεσιν ὑπερ τοῦ ὀνόματος» Ιησού Χριστού (Ρωμ. 1, 5).

Στο διάβα των δύο χιλιετιών, σ’αυτὸ το σταυροδρόμι τῶν πολιτισμών, οι Χριστιανοί στη Μέση Ανατολή και στη Βόρειο Αφρική, συνυπάρχοντας με διαφόρους λαούς και πολιτισμούς, βρέθηκαν συχνά μεταξύ της σφύρας και του άκμονος των ιστορικών διακυμάνσεων και βίωσαν συχνά την ελάχιστη απόσταση που χωρίζει τη ζωή από τον θάνατο. Οι προκλήσεις και οι δυσκολίες χαλύβδωσαν το φρόνημά τους και δεν διέγραψαν από την γενετική τους ταυτότητα τη συνείδηση της ευθύνης διαφυλάξεως και διαδόσεως της επαγγελίας του Θεού «ἐν τῷ Χριστῷ διά τοῦ εὐαγγελίου» (Εφ. 3, 2-6).

Δύο χιλιάδες χρόνια μετά, η Εκκλησία του Χριστού στη Μέση Ανατολή και στη Βόρειο Αφρική συνεχίζει να εκπέμπει το υπερχρονικό και υπερτοπικό, το υπερεθνικό και οικουμενικό μήνυμα του Χριστιανισμού. Ωστόσο το φρόνημα των Χριστιανών δοκιμάζεται, καθώς η πολιτική και κοινωνική ειρήνη, βασική αξία όλων των θρησκευτικών παραδόσεων και πεποιθήσεων που άνθισαν στην περιοχή αυτή, έχει μετατραπεί από αυτονόητο δεδομένο σε δυσπρόσιτο ζητούμενο. Ένα ζητούμενο που συχνά χάνεται από τα μάτια των ανθρώπων, καθώς τη συνδιαλλαγή καταστρατηγεί η χρήση της βίας και την ελπίδα για το αύριο ακυρώνει ο φόβος.

Ο θρησκευτικός αυτοπροσδιορισμός, αντί να αποβαίνει παράγων ειρηνοποιΐας, ενίοτε καθίσταται παράγων διχασμού και μισαλλοδοξίας, φανατισμού και βίας. Αυτό συμβαίνει όταν η θρησκευτική συνείδηση χειραγωγείται και ο θρησκευτικός ζηλωτισμός αρνείται την ελευθερία του άλλου στο όνομα του Θεού. Αυτό συμβαίνει όταν η θρησκευτική συνείδηση εκπορθείται από δυνάμεις μεσιανισμού, φονταμενταλισμού και ιδεολογικής αποκλειστικότητας.

Η εξέλιξη αυτή μπορεί να καταστεί επικίνδυνη, καθώς σήμερα, τόσο στην εν λόγω περιοχή όσο και παγκοσμίως, δεν υπάρχει ανθρώπινη κοινωνία που να μην περιλαμβάνει ανθρώπους διαφορετικών πολιτισμικών καταβολών, με διαφορετικές απόψεις για τις σχέσεις μεταξύ Θεού και ανθρώπου. Η εξέλιξη αυτή μπορεί να καταστεί επικίνδυνη καθώς σήμερα ο θρησκευτικός αυτοπροσδιορισμός τείνει να υπερκεράσει τον εθνικό αυτοπροσδιορισμό ως παράγων διαφοροποιήσεως της συμπεριφοράς του ανθρώπου.

Μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα είναι απαραίτητο να γίνει κατανοητό ότι η διέξοδος από τις υφιστάμενες πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές αγκυλώσεις δεν βρίσκεται στην ριζοσπαστικοποίηση των κοινωνιών μέσω της θρησκευτικής πολιτικοποιήσεως, ούτε στον σφιχτό εναγκαλισμό πολιτικών και θρησκευτικών ιδεολογιών. Όπου και όποτε επεδιώχθη κάτι τέτοιο στη Μέση Ανατολή και στη Βόρειο Αφρική δημιουργήθηκαν συνθήκες αξιολογικής κατατάξεως των πολιτών βάσει της θρησκευτικής τους ταυτότητας με οδυνηρές συνέπειες.

Προκειμένου να μην θρησκειοποιηθεί η πολιτική και να μην πολιτικοποιηθεί η θρησκεία, είναι απαραίτητο να κατοχυρωθεί θεσμικά, αλλά και να εφαρμοστεί στην πράξη η προτεραιότητα της ιδιότητας του πολίτη έναντι όποιας άλλης ιδιότητας που συνιστά την ιδιοσυστατική ταυτότητα του κάθε προσώπου· εθνική, θρησκευτική ή πολιτική. Προκειμένου να αποφευχθεί τόσο η λήθη της πιστευομένης αληθείας όσο και ο φανατισμός της πιστευομένης αληθείας του κάθε προσώπου, είναι απαραίτητο να κατοχυρωθεί θεσμικά αλλά και να εφαρμοστεί στην πράξη όχι μόνο η ανεκτικότητα έναντι του διαφορετικού, αλλά και ο έμπρακτος σεβασμός της διαφορετικότητος του άλλου.

Η Εκκλησία του Χριστού τοποθετεί στην κορυφή της προτάσεως και ιεραρχήσεως ζωής, που βιωματικά εδώ και αιώνες καταθέτει στον ευαίσθητο αυτό γεωγραφικό χώρο, το παράδειγμα ζωής της κεφαλής της. Ο Ιησούς Χριστός απέδειξε στην πράξη ότι η έννοια της ανεκτικότητας και της ανοχής δεν είναι μόνο ανεπαρκής, αλλά μπορεί να αποβεί και αρνητική, όταν  υποκρύπτει ένα αίσθημα υπεροχής που ταπεινώνει τον άλλο, τον διαφορετικό, αυτόν που δεν συμφωνεί μαζί μας. Ο ίδιος συχνά αντιμετώπισε την αδυναμία των ανθρώπων να Τον καταλάβουν. Ο ίδιος συχνά βίωσε την απόρριψη.

Επέλεξε έναν “ξένο”, το Σαμαρείτη, για να δείξει την ανάγκη εκπληρώσεως της εντολής για την αγάπη προς τον πλησίον. Επέκτεινε τη φιλοξενία Του σε όλους όσους είχαν ανάγκη συμπόνιας. Προσέφερε φιλοξενία σε όσους είχαν σπρωχθεί στο περιθώριο της κοινωνίας. Απέδειξε εμπράκτως ότι η αποδοχή του άλλου δεν περιορίζεται μόνο στα μέλη της δικής μας κοινότητας. Αντιθέτως μας κάλεσε να αγαπούμε ακόμη και τους εχθρούς μας και να προσευχόμαστε γι΄ αυτούς.

Ἀγαπητοὶ μου Σύνεδροι,

Σ’ αυτή την προσπάθεια μορφώσεως ενός νέου μοντέλου κοινωνικής συνοχής και ενώ η ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου βιώνει τις ωδίνες ενός ιστορικού μετασχηματισμού με άδηλα αποτελέσματα, οἱ πλούσιες κοινωνίες της Δύσης μπορούν και πρέπει να αξιοποιήσουν τα πολυδύναμα εργαλεία τους για την προώθηση της ειρήνης, της σταθερότητας, της ασφαλείας, της αναπτύξεως και της ευημερίας στην περιοχή. Επιτρέψτε μου δε να σας προτείνω ως προνομιακό πεδίο διοχετεύσεως της εμπειρίας και της τεχνογνωσίας από την πολύχρονη δράση όλων μας για την ενότητα στην Ευρώπη, την ανάληψη αναπτυξιακών δράσεων εναντίον της φτώχειας. Και τούτο διότι στο έδαφος της φτώχειας καλλιεργούνται ο φονταμενταλισμός και η μισαλλοδοξία.

Η Ευρώπη έχει το ιστορικό χρέος να συνδράμει την Αφρική και την Μέση Ανατολή προς υπέρβαση της ασυμβατότητας μεταξύ Βορρά και Νότου της Μεσογείου Θαλάσσης και προς προαγωγή των αξιών της κοινωνίας των πολιτών, μεταξύ δε αυτών και της ελευθερίας ο καθένας και η καθεμία να θρησκεύεται και να πιστεύει ό,τι επιθυμεί, με απαράβατη κόκκινη γραμμή τον αθέμιτο προσηλυτισμό. Γνωρίζω ότι ο δρόμος θα είναι μακρύς και δύσκολος. Ωστόσο αν δεν τον διαβούμε, δεν θα αλλάξουν τα πράγματα. Ας έχουμε δε γνώμονα τα λόγια του ιερού Αυγουστίνου: “Πίστη είναι να πιστεύεις αυτό που δεν βλέπεις, η ανταμοιβή είναι να δεις αυτό που πιστεύεις.”

Σας ευχαριστώ!»