της Μαρίας Μενεγάκη και της Ελένης Καλογιάννη
Για εικοστή τρίτη συνεχή χρονιά, τέλη Φλεβάρη, η ομάδα τέχνης Πάροδος “έπιασε λιμάνι” στην Κορνίς της Αλεξάνδρειας. Με την υποστήριξη της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξάνδρειας, ανέλαβε να οργανώσει το ετήσιο διαδραστικό και καλλιτεχνικό πρόγραμμα με τίτλο “Μέρες χαράς και δημιουργίας”.
Τα μέλη της ομάδας, νέοι με παιδαγωγική εμπειρία που ασχολούμαστε με το θέατρο, τη μουσική, το χορό, το σινεμά, σε συντονισμό του κ. Ηλία Πίτσικα 
μαζί με τη Μαρία Μενεγάκη και την Ελένη Καλογιάννη, γεμίσαμε τις βαλίτσες με ιδέες, κιθάρες, γκόου προ, και κανά δυο ρούχα και την Πέμπτη 23/02 ανεβήκαμε στο αεροπλάνο με προορισμό το Κάιρο. Φέτος ήμασταν δεκατέσσερις. Αφού προσγειωθήκαμε, μπήκαμε ευθύς σε λεωφορείο για την “Εσκεντερέια”. Τις πρώτες πρωινές ώρες της Παρασκευής ακούσαμε τον ήχο των κυμάτων να ξεβράζονται παραλιακά και ξέραμε ότι είχαμε φτάσει στη ρομαντική και ποιητική Αλεξάνδρεια.
Κι έτσι, την Παρασκευή 24/02, με μεγάλη χαρά και τρεις ώρες ύπνου, ξαναβρεθήκαμε ύστερα από ένα χρόνο, με τους μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Τοσιτσαίας και Πρατσικείου Σχολής και του Αβερωφείου 
Γυμνασίου-Λυκείου. Μικροί και μεγάλοι ανταλλάξαμε στα γρήγορα νέα και χωριστήκαμε σε εργαστήρια χορού, κινηματογράφου και σύνθεσης στίχων-ποιήματος. Η μέρα κύλησε μες τις φωνές, το παιχνίδι, την κίνηση. Και να ‘σου το βράδυ, που παίξαμε μουσική στο εντευκτήριο της Ένωσης με πρώτο, τον Κώστα με το μπουζούκι του! Κάηκε το πελεκούδι!
Το Σάββατο 25/02, συνεχίστηκαν τα εργαστήρια, ώσπου την Κυριακή ήμασταν καλεσμένοι στη γιορτή που οργάνωσε το Λύκειο Ελληνίδων Αλεξάνδρειας στο Ελληνικό γηροκομείο, όπου γευτήκαμε τις λιχουδιές του Ντελίς -παραδοσιακά ελληνικό ζαχαροπλαστείο- και παίξαμε ζωντανή μουσική. Στη συνέχεια, ήρθε κι 
ο αποκριάτικος χορός που οργανώσαμε μαζί με την υποστήριξη του Σ.Ε.Π. και Σ.Ε.Ο. στο γυμναστήριο, γεμάτος μασκαράδες, σφυρίχτρες, τραγούδι. Ο χορός έκλεισε με την παρουσίαση του αποτελέσματος του εργαστήριου χορού, το οποίο συντόνισε και σχεδίασε η Ελένη Βασιλονικολού.
Την Δευτέρα 27/02 το πρωί, κάποιοι από μας έμειναν πίσω στο Γιούνιον Χοτέλ να ολοκληρώσουν το μοντάζ της μαθητικής ταινίας, ενώ οι υπόλοιποι ανταποκριθήκαμε στην πρόσκληση του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού και πήγαμε στο προάστιο Αμπου-Κιρ, όπου επισκεφθήκαμε το αραβικο-φραντζεσκάνικο σχολείο της Σάντα Λουτσία και οργανώσαμε δράσεις θεατρικού παιχνιδιού σε τρεις διευρυμένες αριθμητικά ομάδες μαθητών. Παρ’ότι δεν μιλούσαμε την ίδια γλώσσα, πολλές φορές 
καταλαβαίναμε ο ένας τον άλλο χωρίς λόγια, μες απ’τ’τον κώδικα του παιχνιδιού. Χρέη διερμηνέα από αραβικά σε ελληνικά και αντίστροφα τέλεσε η ελληνίδα φοιτήτρια στη φαρμακευτική σχολή της Αλεξάνδρειας, Μαρία Σκαμβούγερα. Αισθανθήκαμε ότι αυτή επικοινωνία άρεσε στους μαθητές κι έτσι μας αποχαιρέτησαν τραγουδώντας στίχους της Umm Kulthum, το αηδόνι της Ανατολής.
Την Τρίτη 28/02, τελευταία μέρα στην Εσκεντερέια, συναντήσαμε ξανά τους φίλους από το δημοτικό και το γυμνάσιο και οργανώσαμε δράσεις παιχνιδιού και θεατρικής έκφρασης με κατάληξη την παρουσίαση του κειμένου “Καθαρίστρια Χάος” της Κατερίνας Κρις, εκδ. Πατάκη, στην αίθουσα Ιουλία Σαλβάγου, με ερμηνείες της Νιόβης Ρέλλα και της Ελένης Καλογιάννη. Λίγο πριν το σχόλασμα και πριν πούμε αντίο, παρουσία εκπαιδευτικών, διευθυντών, δασκάλων, μαθητών των εκπαιδευτηρίων, εκπροσώπων τη Ε.Κ.Α. 
και του Γενικού Πρόξενου Αλεξάνδρειας, έγινε το κλείσιμο της τετραήμερης ανταλλαγής μας. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν η πρώτη παγκόσμια προβολή της τρίλεπτης ταινίας που δημιουργήθηκε από το εργαστήρι κινηματογράφου με τίτλο “Step by Step”, σε σκηνοθεσία Λεωνίδα Τσαγανού και Γιάννη Μπρουκλόγιαννη και μουσική Γιώργου Μενεγάκη, Δημήτρη Καρατζά και Κωσταντίνου Καρανάσιου. Θέμα της είναι το ομώνυμο τραγούδι ραπ που γράφτηκε από τους μαθητές με την ενθάρρυνση των μελών της Παρόδου. Τα γυρίσματα έγιναν μες στο ελληνικό τετράγωνο και η ηχογράφηση στο “Προσκοπείο Studios”. “Ω – Ω, βήμα – βήμα τη φορά, με την αγάπη στη καρδιά, έτσι θα παμε μακριά, στην Αλεξάνδρεια”.
Αποχαιρετίσαμε τους μαθητές μαζί και με τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας που ήταν μαζί μας: τη Ζήνα Παναγοπούλου, το Μίχαλη Σαχά, το Μάνο Αλεξαντωνάκη και την Αριάδνη Κουρεμένου. Κι έτσι αφήσαμε πίσω μας την πόλη του Καβάφη, βάζοντας πλώρη για το κοσμοπολίτικο Κάιρο. Βέβαια, καθ’οδόν, δεν μπορέσαμε να μην επισκεφθούμε το Φαγιούμ, μια -πλέον- κωμόπολη, νότιοδυτικά του Καϊρου, όπου γεννήθηκε ο Ηλίας. Το βράδυ, Κάιρο, τσεκ ιν στο ξενοδοχείο και στα καπάκια τσεκ ιν στην μουσικοχορευτική παράσταση των δερβίσιδων, ακολουθούμενη από βόλτες και τσάι στο παζάρι του Αλ Χαλίλι.
Την Πέμπτη 02/03, επισκεφθήκαμε τα Ελληνικά Εκπαιδευτήρια του Καϊρου και το Ελληνικό Πολιτιστικό Κέντρο, όπου οργανώσαμε δράσεις και παιχνίδια με τους μαθητές κι ανταλλάξαμε λέξεις και τραγούδια με τους Αιγυπτίους που μαθαίνουν την ελληνική γλώσσα.
Μετά από έξι μέρες δημιουργίας και χαρας, η Παρασκευή 03/03 ήταν η μέρα της επιστροφής. Βάλαμε στις βαλίτσες τις εμπειρίες και τις εντυπώσεις μας, πήραμε μια βαθιά ανάσα Αιγύπτου και μπήκαμε στο αεροπλάνο με προορισμό την όμορφη Αθήνα, ελπίζοντας του χρόνου να ξανανταμώσουμε τους φίλους μας του νότου, με νέες ιδέες, όρεξη για παιχνίδι και δημιουργία.
“Η παραμονή μας στην Αλεξάνδρεια είχε πολλές δυνατές στιγμές. Μία σπουδαία που συγκρατώ είναι στο Αμπου-Κιρ, όταν ένας μαθητής πήρε το ρόλο του διευθυντη που φωνάζει στους αργοπορημένους υπαλλήλους του, με μεγάλη ωριμότητα και ειλικρίνεια. Εκείνος μας φώναζε στα αραβικά, εμείς λέγαμε “Λα”-όχι στ’αραβικά- κι ελληνικά και με κάποιο τρόπο συνεννοηθήκαμε. Μία άλλη στιγμή που θα μου μείνει είναι καθ’οδόν για το Φαγιούμ, όπου μείναμε από λάστιχο στην εθνική οδό, στη μέση της ερήμου. Ο οδηγός μας, ο κ. Σέχντα, ψύχραιμος όσο δεν πάει, συνεχίζει να οδηγεί ως που εμφανίστηκε στα δεξιά μας, σαν όαση, ένα μίνι βουλκανιζατέρ ερήμου. Οι πέντε άνθρωποι που δούλευαν εκεί σήκωσαν το γεμάτο με ανθρώπους πούλμαν κι άλλαξαν το λάστιχο στο πιτς φιτίλι. Παλιότερα, όταν είχα επισκεφθεί την Αλεξάνδρεια με είχε εντυπωσιάσει η ατμόσφαιρα: η θάλασσα, η αρχιτεκτονική, τα λόγια του Καβάφη. Σήμερα όμως η μυρωδιά της Αιγύπτου για μένα είναι οι άνθρωποι. Εκείνοι που παρά τις δυσκολίες, επιμένουν. Οι φτωχοί άνθρωποι με τη χρυσή καρδιά.” – Μαρία Μενεγάκη, ασχολείται με το θέατρο στη Λυών
“Αν κλείσω για λίγο τα μάτια αμέσως έρχεται στο μυαλό μου η αυλή του Αβερώφειου, τα παιχνίδια, τα γέλια, τα τραγούδια. Η Αλεξάνδρεια είναι σταθμός χαράς και δημιουργίας. Ξεχωρίζω τη μέρα που επισκεφτήκαμε ένα αραβικό σχολείο στο Αμπου Κιρ, και επικοινωνήσαμε με το παιχνίδι παρά με τις λέξεις, καθώς οι μαθητές μιλούσαν αραβικά και εμείς ελληνικά! Είναι σπουδαίο η γλώσσα να μην αποτελεί εμπόδιο στην επικοινωνία, αλλά να είναι τελικά πρόκληση για να βρεις άλλη δίοδο αλληλεπίδρασης – και τι καλύτερο από τη μουσική και το παιχνίδι. Μία εικόνα που μου έμεινε, είναι οι πρωινές τρεχάλες στην αυλή του δημοτικού σχολείου στην ελληνική κοινότητα και οι κρυψώνες πίσω απ’τα μεγάλα δέντρα. Μακάρι να ‘χα και εγώ μια τέτοια αυλή στο σχολείο μου όταν ήμουν μαθήτρια! Φεύγοντας από την Αλεξάνδρεια και με την προσδοκία να επιστρέψω ξανά σύντομα, σκέφτομαι την πολύβουη ατμόσφαιρα, τον αέρα, τα αρώματα, τον ουρανό και τη Μεσόγειο, και την πηγαία ευγένεια των ανθρώπων που σε κάθε βήμα σου είναι αισθητή.” – Ελένη Καλογιάννη, χημικός
Ευχαριστούμε απο καρδιάς την Ε.Κ.Α. για τη φροντίδα και το ιδιαίτερο νοιάξιμο καθ’όλη τη διάρκεια της παραμονής μας στην όμορφη Αλεξάνδρεια.
Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι κατά τη διάρκεια των δραστηριοτήτων της Ομάδας Τέχνης “Πάροδος” στην Αλεξάνδρεια ο κ. Ηλίας Πίτσικας, συντονιστής της Ομάδας και ο κ. Δημήτρης Κάβουρας, Έφορος Τύπου & Επικοινωνίας της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας μίλησαν στη ραδιοφωνική εκπομπή “City Skai Lights” και στους Μαρία Αναστασοπούλου και Γιάννη Κολοκυθά για αυτή τη μακρόχρονη συνεργασία ανάμεσα στην “Πάροδο” και την Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας.
