Ο Κίμων Τριανταφύλλου γεννήθηκε στο Ζαγαζίκ το 1884. Ήταν αδελφός του Κλέωνα Τριανταφύλλου, γνωστότερου ως Αττίκ, και γιος του επί σειρά ετών διευθυντή των Καταστημάτων J. Planta & Co και προέδρου της Ελληνικής Κοινότητας της πόλης.
Σπούδασε Νομικά στην Αθήνα και παράλληλα πήγαινε στο Ωδείο Αθηνών υπό τον Μ. Βελούδιο (1902). Άρχισε μάλιστα να τα εξασκεί στο Κάιρο, αλλά όταν πήγε στη Γαλλία και τον άκουσε η κορυφαία mezzo-soprano Pauline Viardo τον συμβούλευσε να αφήσει τη Νομική και να ασχοληθεί με το τραγούδι. Έτσι, στο Παρίσι, μεταξύ 75 τενόρων υποψηφίων για το Conservatoire National, ο Ντελμάς όταν τον άκουσε σηκώθηκε, χτύπησε τα χέρια και αναφώνησε ¨Enfin, voila une voix !¨. Κατόπιν δε τούτου, ο υψίφωνος Σαλινιάκ συνεχάρη την Viardo για το μαθητή της.
Από το Conservatoire (1909-1913) αποφοίτησε με το Α΄ Βραβείο Άσματος το 1913. Προηγουμένως, είχε παρακολουθήσει και το τμήμα κωμικής όπερας, αποσπώντας το 1911 τον πρώτο έπαινο, παίζοντας τον ζογκλέρ της Νοτρ Νταμ, για να γράψουν οι εφημερίδες πως ήταν ο μόνος που κίνησε το ενδιαφέρον με την υποκριτική του.
Κατόπιν εμφανιζόταν στη σκηνή της παρισινής Opera Comique, με πρώτο ρόλο εκείνον του Τουρέντου της Καβαλλερίας Ρουστικάνα, με ιδιαίτερη επιτυχία και ευμενείς κριτικές. Επίσης, χρημάτισε επί σειρά ετών πρώτος τενόρος της μεγαλύτερης maitrise των Παρισίων, της Madeleine.
Το 1917 προσλήφθηκε ως καθηγητής Μονωδίας και Μελοδράματος στο Ωδείο Αθηνών, δημιουργώντας δύο άξιες λόγου σχολές που για 7 χρόνια έδιναν τρανά δείγματα της καλής του διδασκαλίας και οι εμφανίσεις τους αποτελούσαν καλλιτεχνικό γεγονός των Αθηνών. Μερικές από τις όπερες που σκηνοθέτησε τότε ήταν ¨La Boheme¨, ¨Tosca¨, ¨Aida¨, ¨Rigoleto¨, ¨Carmen¨, κ.ά. Εκτός από το Ωδείο Αθηνών, ως το 1959 ήταν καθηγητής μελοδράματος και στην Εθνική Λυρική Σκηνή, σκηνοθετώντας 9 όπερες και δύο οπερέτες, π.χ. ¨La Boheme¨ (1947-48), ¨Ιφιγένεια εν Ταύροις¨ (1945-46), ¨Άλκηστις¨ (1950), ¨Βαφτιστικός¨ (1945-46), ¨Το Απόγευμα της Αγάπης¨ (1943-44), κ.ά. Τα καλοκαίρια τις δεκαετίας του ΄50 διαβάζουμε στον Τύπο πως πήγαινε σε Γαλλία και Ιταλία για να παρακολουθήσει την καλλιτεχνική κίνηση. Πέθανε το 1959.
Σημειώνουμε ενδεικτικά, τις εμφανίσεις του στην Αλεξάνδρεια, στη ¨Sala Lifodi¨ τον Απρίλιο του 1914 μαζί με το βιολονίστα Κοστακαρέτα και τον πιανίστα Ένστ, όπου το πρόγραμμα του περιελάμβανε από την ¨Ηρωδιάδα¨ του Μασνέ, ελληνικά δημώδη του Άραμη, ως τη ¨Μινιόν¨ του Φιζάν, όπως επίσης με τη σοπράνο μαθήτρια και σύζυγο του Μάγκη (χρυσό μετάλλιο Ωδείου Αθηνών) – με την οποία έδιναν σε διάφορα μέρη ρεσιτάλ – στο Hotel ¨Claridge¨ το Γενάρη του 1924, όπου μεταξύ άλλων εκτέλεσε την ¨Εξομολόγηση¨ του Σαμάρα και το ¨Δεν θα ξεχάσω¨ του Ψαρούδα.
Πηγές: ¨Εμπρός¨, Αθήνα 30/8/1912 – ¨Ταχυδρόμος¨, Αλεξάνδρεια 12-25/4/1914, 15-28/4/1914, 6/1/1924, 16/1/1924, 18/1/1924 – ¨Μακεδονία¨, Θεσσαλονίκη 29/9/1927 – www.virtualmuseum.nationalopera.gr (25/11/2015)
Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ
