Οι επιστήμονες του NYU έκαναν μια σπουδαία ανακάλυψη. Πιστεύουν ότι τελικά κατάλαβαν πώς ακριβώς χτίστηκε η Μεγάλη Σφίγγα πριν από περισσότερα από 4.500 χρόνια.
Οι ιστορικοί και οι αρχαιολόγοι έχουν εξερευνήσει, επί αιώνες, τα μυστήρια πίσω από τη Μεγάλη Σφίγγα της Γκίζας: Πώς έμοιαζε αρχικά; Τι σχεδιάστηκε να αντιπροσωπεύει; Ποιο ήταν το αρχικό της όνομα; Αλλά λιγότερη προσοχή έχει δοθεί σε ένα θεμελιώδες και αμφιλεγόμενο ερώτημα: Ποιο ήταν το έδαφος που αντιμετώπισαν οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι όταν άρχισαν να χτίζουν αυτήν την άμεσα αναγνωρίσιμη δομή – και άραγε αυτό το φυσικό περιβάλλον συνέβαλε στον σχηματισμό της;
Για δεκαετίες, οι ειδικοί συμφώνησαν ότι η λεπτομερής όψη του εμβληματικού ασβεστολιθικού αγάλματος που βρέθηκε κατά μήκος του ποταμού Νείλου στη Γκίζα ήταν πιθανότατα σκαλισμένη στο χέρι από μάστορες – αλλά ποτέ δεν κατέληξαν σε ασφαλές συμπέρασμα για το πώς δημιουργήθηκε το τεράστιο, πολυεπίπεδο σώμα.
Μια μελέτη που διεξήχθη από ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, η οποία έγινε δεκτή για δημοσίευση στο περιοδικό Physical Review Fluids, ανέλυσε τον τρόπο με τον οποίο ο άνεμος κινείται ενάντια σε σχηματισμούς βράχων για να κατανοήσει τελικά αυτό το μυστήριο.
Οι ερευνητές πήραν σωρούς από μαλακό πηλό με σκληρότερο, λιγότερο διαβρώσιμο υλικό ενσωματωμένο στο εσωτερικό για να αντιγράψουν το έδαφος στη βορειοανατολική Αίγυπτο και στη συνέχεια έπλυναν αυτούς τους σχηματισμούς με ένα γρήγορο ρεύμα νερού για να λειτουργήσει ως άνεμος. Στο τέλος, ο πηλός είχε σχηματισμό σαν Σφίγγα.
Η εικόνα είναι ευγενική προσφορά του Εργαστηρίου Εφαρμοσμένων Μαθηματικών του NYU.
«Τα ευρήματά μας προσφέρουν μια πιθανή «ιστορία προέλευσης» για το πώς σχηματισμοί που μοιάζουν με Σφίγγα μπορούν να προκύψουν από τη διάβρωση», δήλωσε ο Leif Ristroph, ανώτερος συγγραφέας της μελέτης, σε μια δήλωση:
«Τα εργαστηριακά μας πειράματα έδειξαν ότι εκπληκτικά σχήματα που μοιάζουν με Σφίγγα μπορούν, στην πραγματικότητα, να προέρχονται από υλικά που διαβρώνονται από γρήγορες ροές».
Το πείραμα οδήγησε σε ένα «κεφάλι» λιονταριού, έναν «λαιμό», «πόδια» απλωμένα μπροστά στο έδαφος και μια τοξωτή «πλάτη».
«Υπάρχουν, στην πραγματικότητα, γιαρντάνγκ που υπάρχουν σήμερα που μοιάζουν με καθισμένα ή ξαπλωμένα ζώα, υποστηρίζοντας τα συμπεράσματά μας», επεσήμανε ο Ristroph.
Το πείραμα εξέτασε μια θεωρία που προτάθηκε αρχικά το 1981 από τον γεωλόγο Farouk El-Baz, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι η Μεγάλη Σφίγγα δημιουργήθηκε φυσικά από τον άνεμο που διαβρώνει την άμμο.
«Η εργασία μπορεί επίσης να είναι χρήσιμη για τους γεωλόγους, καθώς αποκαλύπτει παράγοντες που επηρεάζουν τους σχηματισμούς βράχων – δηλαδή, ότι δεν είναι ομοιογενείς ή ομοιόμορφες στη σύνθεση», πρόσθεσε ο Ristroph. «Τα απροσδόκητα σχήματα προέρχονται από τον τρόπο με τον οποίο οι ροές εκτρέπονται γύρω από τα σκληρότερα ή λιγότερο διαβρώσιμα μέρη».
Πηγή: Enikos.gr
Σημείωση: Η ενασχόληση της παγκόσμιας επιστήμης αρχαιολόγων, γεωλόγων και ιστορικών, αποδεικνύει περίτρανα πως όλη η Αίγυπτος αποτελεί ένα υπαίθριο Μουσείο Πολιτισμού και πάντα θα υποδαυλίζει το ενδιαφέρον των ερευνητών για επιπλέον μελέτη και γνώση!
Το 2023 αποτελεί για την Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας, Επετειακό έτος, καθότι κλείνουν 180 χρόνια από την ίδρυσή της.
Μια διαδρομή καταγεγραμμένη στις σελίδες της ιστορίας, ως η σπουδαιότερη του Ελληνισμού της Διασποράς.
Συνεπώς αναφερόμαστε σε μια Αλεξάνδρεια, της οποίας το όνομα είναι απολύτως ταυτισμένο με την ιστορία, το δε εκτόπισμά της στο διάβα των αιώνων θεωρείται ισχυρότατο.
Μην λησμονούμε ότι και από πλευράς Ορθοδοξίας το μέγεθός της είναι τεράστιο. Εδώ εδρεύει το Δευτερόθρονο Πατριαρχείο, εδώ κατέστη δυνατή η μετάφραση της Παλαιάς Διαθήκης στα ελληνικά γνωστής ως «Μετάφραση των Εβδομήκοντα».
Όσον αφορά στην ιστορική διαδρομή του Ελληνισμού στην Αλεξάνδρεια, αυτή ανάγεται σε βάθος δύο και πλέον χιλιετηρίδων, η δε αρχή της σηματοδοτείται από την τοποθέτηση του θεμέλιου λίθου το 331 π.Χ. από τον Μέγα Αλέξανδρο.
Η παρουσία του ελληνικού στοιχείου μέσα στη μακρά διάρκεια είναι άλλοτε πρωταγωνιστική και άλλοτε λιγότερο. Στα νεότερα χρόνια γίνεται η «Αγαπημένη Πόλις» του μεγάλου μας ποιητή Κ. Π. Καβάφη, ο χώρος και ο παρελθοντικός ελληνιστικός χρόνος των περισσότερων από τα ιστορικά ποιήματά του. Στις γειτονιές της ίδιας πολιτείας εκτυλίσσεται η πλοκή της Νυχτερίδας, του τρίτου βιβλίου της τριλογίας «Ακυβέρνητες Πολιτείες» του Στρατή Τσίρκα.
«Τι συνοψίζεται λοιπόν, σ΄ αυτή τη λέξη: «Αλεξάνδρεια;»…
Πέντε φυλές, πέντε γλώσσες, μια ντουζίνα θρησκείες, πέντε στόλοι που αυλακώνουν τα νερά… Και μονάχα η ελληνική δημοτική φαίνεται να τα ξεχωρίζει…», γράφει ο Λώρενς Ντάρρελ.
Η παρουσία των Ελλήνων στην Αλεξάνδρεια, εξακολουθεί να είναι εμφανής και χαρακτηριστική ακόμη και σήμερα. Στην πόλη το βλέμμα του ταξιδιώτη πέφτει σε ελληνικά ονόματα καταστημάτων, σε περίβλεπτα νεοκλασικά κτίρια Ελλήνων αρχιτεκτόνων, σε ονόματα δρόμων ή και σε ολόκληρες συνοικίες. Το μεγάλο ρεύμα των Ευρωπαίων και κυρίως των Ελλήνων άρχισε να φτάνει στην Αλεξάνδρεια από τον 18ο αιώνα και εντείνεται στις αρχές του 19ου, κατά την διάρκεια της διακυβέρνησης από τον Μωχάμεντ ΄Αλι, ο οποίος υπήρξε αναμορφωτής της χώρας και ιδρυτής της σύγχρονης Αιγύπτου. Είναι τότε, λίγο μετά την ελληνική επανάσταση, που ξεκινά ένα συνεχώς αυξανόμενο μεταναστευτικό κύμα προς την Αλεξάνδρεια και αρχίζει η ευρωπαϊκή περίοδος η λεγόμενη και κοσμοπολίτικη στην ιστορία της πόλης. Το λιμάνι της, βασικό διαμετακομιστικό κέντρο της χώρας, γίνεται ένα από τα σπουδαιότερα και πλέον ονομαστά λιμάνια της Μεσογείου. Οι Έλληνες διακρίθηκαν σε πάμπολλους οικονομικούς τομείς, όπως στην καλλιέργεια, την εφεύρεση των πιο σημαντικών ποικιλιών, την παραγωγή, τη μεταποίηση και το εμπόριο βάμβακος, καπνού και σιτηρών, στη βιομηχανία ποτοποιίας, στον χρηματοπιστωτικό τομέα, όπως και σε πληθώρα οικονομικών και εμπορικών δραστηριοτήτων. Τα μέλη της κοινότητας διατηρούσαν τα περισσότερα εμπορικά καταστήματα, εστιατόρια, θεατρικές και κινηματογραφικές αίθουσες, νυχτερινά κέντρα, ξενοδοχεία, οπωροπωλεία, παντοπωλεία, φουρνάρικα, ζαχαροπλαστεία, τυπογραφεία, φωτογραφικά στούντιο, ενώ πολλοί εργάτες εργάστηκαν στην πραγματοποίηση διάφορων έργων ευποιΐας της πόλης. Στις αρχές του εικοστού αιώνα ο αριθμός των Ελλήνων της Αλεξάνδρειας υπερέβαινε τις εκατόν είκοσι χιλιάδες.
Στις 25 Απριλίου του 1843 με πρωτοβουλία του πρώτου Γενικού Προξένου της Ελλάδας Μιχαήλ Τοσίτσα (Τοσίτζα) ιδρύεται η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας που αποκλήθηκε «Η Ελληνοαιγυπτιακή Κοινότης των Αλεξανδρέων». Το 1888 μετονομάζεται σε «Ελληνική εν Αλεξανδρεία Κοινότητα». Τα γραφεία της ΕΚΑ στεγάστηκαν σε ιδιόκτητο ακίνητο στην οδό Μοσκέ Ατταρίν.
Οι πρωτεργάτες και μεγάλοι ευεργέτες του ελληνισμού της Αλεξάνδρειας, όπως η προαναφερόμενη οικογένεια Τοσίτσα, ήδη είχε μεριμνήσει από το 1830 να χτιστεί το πρώτο ελληνικό νοσοκομείο, το αποκαλούμενο «Νοσοκομείο των Γραικών», σε ιδιόκτητο οικόπεδο του Μ. Τοσίτσα.
Με δωρεές του ανωτέρω ευεργέτη και των αδελφών του, η ΕΚΑ αποκτά σε σύντομο διάστημα όλα τα ιδρύματα που κρίθηκαν απαραίτητα για την εξυπηρέτηση των αναγκών και την διατήρηση του εθνικού και θρησκευτικού φρονήματος των μελών της. Καθώς το μεταναστευτικό ρεύμα προς την Αλεξάνδρεια μεγαλώνει ιδρύεται ένα ακόμη σχολείο στα 1853.
Πρόκειται για την «Τοσιτσαία Σχολή». Περιελάμβανε Σχολείο Αρρένων και Παρθεναγωγείο και λειτούργησε για 114 χρόνια. Στο κτίριο αυτό στεγάζεται σήμερα το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής. Στα 1847 ο Τοσίτσας προσέφερε το οικόπεδο για να ανεγερθεί η πρώτη κοινοτική εκκλησία, η «Εκκλησία του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου». Πρωταρχική μέριμνα υπήρξε η εξασφάλιση χώρου στην Αλεξάνδρεια για τη δημιουργία νεκροταφείου. Ο Μωχάμετ ΄Αλι παραχώρησε στους Ορθόδοξους Έλληνες ειδικό οικόπεδο, το οποίο στα 1853 επεξέτειναν με αγορά επιπλέον γης, στην περιοχή όπου βρίσκεται σήμερα το ελληνικό νεκροταφείο. Όσο άνθιζαν τα οικονομικά της Ε.Κ.Α. τόσο απλώνονταν οι ποικίλες δραστηριότητές της και οι φιλανθρωπικές της προσφορές. Έγινε παράδειγμα προς μίμηση για όλες τις υπόλοιπες ελληνικές κοινότητες της Αιγύπτου, της Μέσης Ανατολής και ολόκληρης της Αφρικής.
Η ελληνική κοινότητα ήταν η μεγαλύτερη ξένη κοινότητα της Αλεξάνδρειας εκείνη την εποχή. Τα μέλη της ίδρυσαν στην πόλη έναν μεγάλο αριθμό συλλόγων, αθλητικών σωματείων, ομίλων καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων, λογοτεχνικών εκδόσεων. Οι Έλληνες διακρίθηκαν ιδιαίτερα στην Λογοτεχνία, τις εικαστικές Τέχνες και σε πολλούς επιστημονικούς τομείς (ιατρική, φαρμακολογία, γεωπονία, αρχιτεκτονική κλπ.). Καθώς η παροικία αυξανόταν συνεχώς ανέκυψε η ανάγκη να οργανωθεί με κατάλληλους θεσμούς.
Σήμερα στο Ελληνικό Τετράγωνο, τα πάντα παραπέμπουν στην πάλαι ποτέ εποχή της αίγλης και της άνθισης του Ελληνισμού.
Παρότι η πληθυσμιακή κάθοδος της Παροικίας είναι ιδιαίτερα ανησυχητική, οι εναπομείναντες Αιγυπτιώτες αυξάνουν την αγάπη και την ελπίδα τους για να διατηρηθούν τα ήθη τα έθιμα οι παραδόσεις και το ελληνικό στοιχείο με κυρίαρχο της γλώσσα.
Γι αυτό και η φετινή χρονιά του 2023, τιμάται ιδιαίτερα καθώς τα 180 χρόνια από την ίδρυση της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας, υποχρεώνουν όλους μας να σκύψουμε πάνω από την ξεχωριστή αυτή ιστορία του Ελληνισμού της Αλεξάνδρειας.
Μιας Πόλης και μιας Κοινότητας των οποίων η σχέση συμβαδίζει στον αέναο χρόνο προσδίδοντας αίγλη, τιμή και δόξα στον Αιγυπτιώτη Πολιτισμό του χθες, του παρόντος και της μελλούμενης εποχής!
Άλλωστε το παρακάτω απόσπασμα από την ομιλία του Προέδρου της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας κ. Ανδρέα Βαφειάδη, στην Τακτική Γενική Συνέλευση της 29ης Οκτωβρίου 2023, είναι πλήρως κατατοπιστικό του στόχου, διατήρησης και εξέλιξης της Κοινότητας και της Ελληνικής Παροικίας γενικότερα, 180 χρόνια από την ίδρυσή της:
«Ανέλαβα την διοίκηση της ιστορικής Πρεσβυγενούς Κοινότητάς μας, σε μια ομολογουμένως δύσκολη εποχή.
Η συρρίκνωση της Παροικίας, απαιτεί τολμηρές και άμεσες αποφάσεις. Επειδή δεν έχουμε την πολυτέλεια να ζούμε στο παρελθόν, είμαστε υποχρεωμένοι όλοι να αναλάβουμε από κοινού τις ευθύνες, ώστε να θέσουμε τις προϋποθέσεις και να εξασφαλίσουμε για τους επόμενους, μια βιώσιμη Κοινότητα με προοπτική για το μέλλον.
Με πλήρη επίγνωση του σημαντικού ρόλου που αναλαμβάνω στην Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας, πιστεύω, ότι αυτό μπορεί να επιτευχθεί με μια σύγχρονη αντίληψη, που να προσδίδει στην Παροικία μας την πρέπουσα αίγλη, τον σεβασμό αλλά και την προοπτική για το μέλλον και την πορεία της, μέσα από τις νέες απαιτήσεις των καιρών».
Η πλέον αποφασιστική καμπή στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν η μάχη του Ελ Αλαμέιν. Αν ο Ρόμελ είχε νικήσει, σήμερα ενδεχομένως να μιλούσαμε όλοι γερμανικά! Και αυτό θα συνέβαινε λόγω του ότι οι ναζί θα συνέχιζαν την προσπέλασή τους στην Αίγυπτο, ακολούθως θα περνούσαν στο Σουέζ κι από εκεί θα κυριαρχούσαν στα πετρελαϊκά αποθέματα της Μέσης Ανατολής. Επομένως η σημασία της ανωτέρω περιοχής όπου κρίθηκε σε μεγάλο ποσοστό ο πόλεμος, αποτελεί σημείο αναφοράς για τον έντιμο ιστορικό που χρησιμοποιεί το αρχειακό του ενδοσκόπιο, ερμηνεύει τα αποτελέσματα που οδήγησαν στο παρόν και προοιωνίζεται το μέλλον.
Αυτή τη σπουδαία μάχη που συγκαταλέγεται στις 100 μεγαλύτερες μάχες που άλλαξαν την ανθρωπότητα, τιμά κάθε χρόνο ο Ελληνισμός της Αιγύπτου. Με επικεφαλής, εκπροσώπους του Ελληνικού Στρατού και των Πολιτειακών θεσμών, στο Ελληνικό Στρατιωτικό Μνημείο πραγματοποιείται ετήσια επιμνημόσυνη δέηση, ακολουθούν ομιλίες και κατατίθενται στέφανοι προς τιμήν των Ελλήνων στρατιωτών και αξιωματικών που αντάλλαξαν τη ζωή τους υπέρ πίστεως και πατρίδος.
Έτσι συνέβη κι εφέτος! Αν και τα πρόσφατα πολεμικά γεγονότα στη Μέση Ανατολή δυσκόλεψαν λόγω ασφαλείας την μεταφορά εκπροσώπων εξ Ελλάδος και την παρουσία μαθητών και προσκόπων, η Επέτειος της Μνήμης του Ελ Αλαμέιν, διόλου δεν υστέρησε σε αίγλη, δόξα και λαμπρότητα σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές.
Καθώς συγκεντρωνόταν ο κόσμος κάτω απ΄ τις τέντες που προστάτευαν τους προσκεκλημένους απ τον μεσημεριανό ήλιο, κατέφθαναν και οι επίσημοι.
Η σάλπιγξ ήχησε και η σιωπή απλώθηκε στον Ιερό Χώρο των Ελλήνων Πεσόντων. Ο Ακόλουθος Άμυνας της Πρεσβείας στο Κάϊρο κ. Μιχαήλ Τσιλιγκάκης από κοινού με τον Σύνδεσμο του Πολεμικού Ναυτικού στην Αλεξάνδρεια, Πλοίαρχο κ. Κωνσταντίνο Βαρουξή έδωσαν το έναυσμα να αρχίσει η εκδήλωση μνήμης και τιμής.
Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ταμιάθεως και Προϊστάμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου. κ. Γερμανός, μαζί με τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη και Σχολάρχη της Πατριαρχικής Σχολής κ. Ισαάκ και τον Αιδεσιμολοιγιότατο Πρωτοπρεσβύτερο π. Πάνο Γαζή άφησαν τις ιερατικές νότες της συγκινημένης φωνής τους, να απλωθούν στο Ελληνικό Στρατιωτικό Μνημείο.
Εκείνη η στιγμή ομοίαζε με σκηνικό μεταφυσικής απεικόνισης, καθώς αισθανόσουν οι ψυχές των αποθανόντων μαχητών υπέρ ελευθερίας να λυτρώνονται απ΄ τις δεήσεις του Αρχιερέα, των Ιερέων του Πατριαρχείου και των άρτι αφιχθέντων εκ των αφρικανικών χωρών, νέων φοιτητών της Σχολής Άγιος Αθανάσιος.
Ειδικά την ώρα που ο Σεβασμιώτατος κ. Γερμανός με το θυμίαμά του, αρωμάτισε έμπροσθεν του μνημείου, δια της ευωδίας της τιμής, της υπενθύμισης και της ευγνωμοσύνης τα νιάτα που πολέμησαν τη σιδερόφρακτη στρατιά του Χίτλερ, η αιωνιότητα σφράγιζε για μια ακόμη φορά την πιστοποίηση των ονομάτων τους στην αθέατη Βίβλο των ψυχών!
Ακολούθησε το «Κάλεσμα των Νεκρών» από τον Σύνδεσμο του Πολεμικού Ναυτικού στην Αλεξάνδρεια, Πλοίαρχο κ. Κωνσταντίνο Βαρουξή και η ανατριχίλα σώματος και ψυχής καθήλωσαν τις παρευρισκόμενες εν ζωή υπάρξεις στην απόλυτη στάση προσοχής.
Οι δύο Εθνικοί Ύμνοι των αδελφών λαών Ελλάδος και Αιγύπτου ενδυνάμωσαν τη συγκινησιακή φόρτιση των παρόντων και στη συνέχεια ο Επιτετραμμένος της Ελληνικής Πρεσβείας στο Κάιρο κ. Αθανάσιος Λεούσης, ανέλαβε να εκφωνήσει την τιμητική και εθιμοτυπική ομιλία της ημέρας, τονίζοντας με έμφαση τα κάτωθι, τα οποία μετέφραζε επακριβώς εις την αγγλική, η μεταφράστρια της Ελληνικής Πρεσβείας στο Κάϊρο κα. Βέρα Τσαγλάκη.
«Πρώτα απ΄ όλα θα ήθελα να σας μεταφέρω τους χαιρετισμούς του Πρέσβεως κ. Παπαγεωργίου ο οποίος έπρεπε να μείνει στο Κάϊρο για να υποδεχτεί τον Έλληνα Πρωθυπουργό.
Όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή, βρισκόμαστε σήμερα εδώ για να αποτίσουμε φόρο τιμής, ως οφείλουμε, σε αυτούς που θυσίασαν τη ζωή τους αλλά και στους επιζώντες μαχητές που πολέμησαν το 1942 στις μάχες του Ελ Αλαμέιν.
Οι σκληροί αγώνες της 1ης Ελληνικής Ταξιαρχίας επί 5 μήνες συνέβαλαν σημαντικά στην διάσπαση των εχθρών και την υποχώρηση τους. Ωστόσο, είχαν το βαρύ τίμημα της θυσίας των 91 νεκρών Αξιωματικών και οπλιτών και 254 τραυματιών.
Στο ελληνικό στράτευμα που πολέμησε το 1942 συμμετείχαν και Αιγυπτιώτες Έλληνες, της Αλεξάνδρειας και όλης της Αιγύπτου. Έκαναν κι αυτοί το καθήκον τους σηκώνοντας την ελληνική σημαία σε αυτήν την γη με την οποία μας συνδέουν τόσα πολλά. Ιστορικές είναι οι σχέσεις της Ελλάδος και του ελληνικού λαού με την Αίγυπτο και τους Αιγυπτίους. Σήμερα είναι στρατηγικές και πολύτιμες, σε διμερή και πολυμερή σχήματα με τους αδερφούς Κυπρίους. Σχέσεις τις οποίες τιμούμε και επιδιώκουμε εκατέρωθεν να ενισχύσουμε και να εμβαθύνουμε ακόμη περισσότερο και σε όλους τους τομείς.
Οι ήρωες μαχητές έπεσαν υπερασπιζόμενοι τα υπέρτατα ιδανικά του έθνους μας, την ελευθερία, την δημοκρατία, την ειρήνη και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και προέβαλαν για ακόμη μία φορά στην ιστορία του ελληνικού Έθνους την πολεμική αρετή και την γενναιότητα των Ελλήνων.
Η Ελλάδα θα θυμάται πάντα την επέτειο της ιστορικής μάχης του Ελ Αλαμέιν, και θα τιμά την μνήμη των πεσόντων ηρώων τέκνων της.
Σήμερα, οι τότε εχθροί είναι πλέον φίλοι, σύμμαχοι και εταίροι και η Ελλάδα συνοδοιπόρος τους στο σπουδαίο εγχείρημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το οποίο δημιουργήθηκε βασισμένο σε αρχές όπως ο σεβασμός του διεθνούς δικαίου, η διατήρηση της ειρήνης, η αλληλεγγύη και ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και συνέβαλλε καταλυτικά στο να μην υπάρξει άλλος πόλεμος μεταξύ ευρωπαϊκών κρατών».
Νωρίτερα είχε εισέλθει η Ελληνική Σημαία, όπου παραπλεύρως του Μνημείου και συνοδευόμενη από την προσκοπική μπάντα των Προσκόπων Αλεξανδρείας, κυμάτιζε στο χορό των ύμνων και της απόδοσης τιμών.
Οι στέφανοι όπως κάθε χρόνο, ήταν πολλοί και εκπροσωπούσαν τους θεσμούς της Αιγύπτου, της Ελλάδος και των Αιγυπτιωτών Ελλήνων.
Κατέθεσαν: Ο Κυβερνήτης της Μάρσα Ματρούχ, ο Επιτετραμμένος της Ελληνικής Πρεσβείας στο Κάιρο κ. Αθανάσιος Λεούσης, ο Ακόλουθος Άμυνας της Κυπριακής Πρεσβείας Συνταγματάρχης κ. Κωνσταντίνος Χατζηκωστής, ο Ακόλουθος Άμυνας στο Κάϊρο κ. Μιχαήλ Τσιλιγκάκης και ο ίδιος επίσης και για τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, ο Αντιπρόεδρος Α΄ της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας κ. Ιωάννης Παπαδόπουλος, ο οποίος κατέθεσε στέφανο και για την ιστορική «Κυπριακή Αδελφότητα των εν Αιγύπτω Κυπρίων», ο κ. Νικόλας Ζαΐμης ως Εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, η Πρόεδρος των δύο ιστορικών Σωματείων της Αλεξάνδρειας του «Ελληνικού Ναυτικού Ομίλου Αλεξανδρείας» κα. Λιλίκα Θλιβίτου, με διπλή κατάθεση και για τον «Πτολεμαίο Α΄», ο κ. Αντώνης Ιορδανίδης Ταμίας της Κοινότητας Καΐρου, ο κ. Γεώργιος Ρεκτσίνης Πρόεδρος του Ελληνικού Ναυτικού Ομίλου Καΐρου, ο κ. Άρης Μαρκοζάνης Αρχηγός Προσκόπων Αλεξανδρείας, ο κ. Χρήστος Αντωνίου Αρχηγός Προσκόπων Καΐρου, η Αναπληρώτρια Συντονίστρια Εκπαίδευσης Β. Αφρικής και Μέσης Ανατολής κα. Σωτηρία Μπέτα, οι Αντιπροσωπείες Βελγίου, Αγγλίας, Αμερικής και Πολωνίας, τα Πολιτιστικά Κέντρα Καΐρου και Αλεξανδρείας, ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Πολεμιστών Εκστρατευτικών Σωμάτων Μέσης Ανατολής Ρίμινι των Ιερολοχιτών και η Κυπριακή Αδελφότητα των εν Αιγύπτω Κυπρίων Επιτροπή Καΐρου.
Στην Τιμητική Επέτειο για το Ελ Αλαμέιν παρευρέθησαν αξιωματούχοι Έλληνες και Αιγύπτιοι. Την πρώτη του επίσημη παρουσία στα κοινά της Νειλοχώρας πραγματοποίησε ο νέος Γενικός Πρόξενος Αλεξανδρείας κ. Ιωάννης Πυργάκης, ο οποίος είχε την ευκαιρία να γνωριστεί με θεσμικούς παράγοντες του τόπου, ενώ το παρόν έδωσαν ο Ναυτιλιακός Ακόλουθος του Πορτ Σαΐντ Πλοίαρχος κ. Παπακωνσταντίνου Χρήστος, η Πρόξενος της Ελλάδας στο Κάιρο κα Όλγα Τζωρτζάτου, ο Κωνσταντίνος Πετρούλης επισμηναγός Βοηθός ΑΚΑΜ, η Πλοίαρχος κα. Αγγελική Βαρουξή, η κα. Κωνσταντίνα Γεδεών του Πολιτιστικού Κέντρου Καΐρου, ο Διευθυντής του Τοσιτσαίου Πρατσίκειου Δημοτικού κ. Κωνσταντίνος Ρήγας, η Αναπληρώτρια Διευθύντρια του Αβερώφειου Γυμνασίου Λυκείου κα. Αφροδίτη Πεβερέτου, εκπαιδευτικοί από τα σχολεία της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας και Αιγυπτιώτες από τις πόλεις της Αιγύπτου και βέβαια όπως πάντα, ο αρχισυντάκτης του «Νέου Φωτός» του Καΐρου κ. Βασίλης Πουλαρίκας.
Η προσκοπική μπάντα αποτελείτο από τον κ. Τζόνι Μύρο, τον κ. Άρη Μαρκοζάνη, τον γνωστό κ. Ριάντ, και τον εκπαιδευτικό κ. Νικόλαο Χαραλαμπάκη. Σημαιοφόρος ήταν ο Βαθμοφόρος κ. Γεώργιος Μανδραγός.
Να σημειωθεί ότι για πρώτη φορά ο χώρος που βρίσκεται αριστερά του Μνημείου, πλέον είναι αντάξιος της τιμής που οφείλουμε στους νεκρούς μας. Καταπράσινος με αισθητική, περίμενε στο τέλος όλους τους παριστάμενους να τον επισκεφθούν για να καθίσουν στα τραπέζια ενός πλουσιότατου μπουφέ. Εμπνευστής και δημιουργός αυτής της έκπληξης ο Ακόλουθος Άμυνας της Πρεσβείας στο Κάιρο κ. Μιχαήλ Τσιλιγκάκης.
Η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας, η οποία έθεσε στη διάθεση των επιθυμούντων να παρευρεθούν στο Ελληνικό Στρατιωτικό Μνημείο, λεωφορείο όπως άλλωστε κάθε χρόνο, τίμησε για άλλη μια φορά την ιστορική Μνήμη των Ελλήνων Πεσόντων στο Ελ Αλαμέιν, ιδιαίτερα σε μια εποχή που η Ειρήνη είναι το ζητούμενο για όλη την Ανθρωπότητα!
Κρασί 5.000 ετών ρίχνει φως στη ζωή της πρώτης γυναίκας Φαραώ
Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι ο χώρος ταφής στην Άβυδο μπορεί να είναι το τελικό σημείο ανάπαυσης της Μερνεΐτ, της πιο σπουδαίας γυναίκας κατά τη διάρκεια της Πρώτης Δυναστείας της Αιγύπτου.
Νέα στοιχεία για την ξεχασμένη «πρώτη βασίλισσα της Αιγύπτου, τη Μερνεΐτ, έφερε στο φως κρασί 5.000 ετών που βρέθηκε κατά τη διάρκεια ανασκαφών στο ταφικό σύμπλεγμα στην αρχαία πόλη της Αβύδου.
Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι ο χώρος ταφής στην Άβυδο μπορεί να είναι το τελικό σημείο ανάπαυσης της Μερνεΐτ, η οποία θεωρείται η πιο σπουδαία γυναίκα κατά τη διάρκεια της Πρώτης Δυναστείας της Αιγύπτου που κυβέρνησε περίπου στο 3000 π.Χ.
Με βάση τα αρχαιολογικά ευρήματα οι επιστήμονες θεωρούν ότι ήταν κόρη του Τζερ (του τρίτου Φαραώ της Πρώτης Δυναστείας) και σύζυγος του Τζετ (του τέταρτου Φαραώ της Πρώτης Δυναστείας).
Ο σύζυγός της όπως και ο γιος της βασιλιάς Ντεν ήταν μεταξύ των Φαραώ της Πρώτη Δυναστείας της Αιγύπτου, ωστόσο πρόσφατες ανακαλύψεις έδειξαν ότι μπορεί να είχε και η ίδια τόση εξουσία.
Από την ανακάλυψη του τάφου από τον Βρετανό αιγυπτιολόγο, Σερ Φλίντερς Πέτρι το 1900, η ιστορική σημασία της Μερνεΐτ είναι ζήτημα αντιπαράθεσης μεταξύ των αιγυπτιολόγων, καθώς κάποιοι επιστήμονες υποστηρίζουν πως «οι σύζυγοι και οι κόρες των Φαραώ δεν θεωρούνταν τυπικά διάδοχοι του θρόνου ιδιαίτερα στην πρώιμη περίοδο της αρχαίας Αιγύπτου».
Στον τάφο υπήρχαν αρκετά αγαθά που ταίριαζαν σε κάποιο μέλος της βασιλικής οικογένειας, συμπεριλαμβανομένων κλειστών δοχείων με κρασί, κάτι που δείχνει πως η Μερνεΐτ ήταν μία φιγούρα με σημαντική επιρροή και με «υψηλό βαθμό εξουσιών». Εάν οι εκτιμήσεις των αρχαιολόγων αποδειχθούν σωστές τότε η Μερνεΐτ θα γίνει η πρώτη γυναίκα που κυβέρνησε την αρχαία Αίγυπτο.
Οι νέες ανασκαφές φέρνουν στο φως συναρπαστικές νέες πληροφορίες για αυτή τη μοναδική γυναίκα και την εποχή της»
Οι ανακαλύψεις έγιναν από μία ομάδα αρχαιολόγων με επικεφαλής την Κριστιάνα Κόλερ του Πανεπιστημίου της Βιέννης.
«Η βασίλισσα Μερνεΐτ ήταν πιθανώς η πιο ισχυρή γυναίκα της περιόδου της», δήλωσε χαρακτηριστικά η Κόλερ.
Στα δοχεία το κρασί ήταν εξαιρετικά καλά διατηρημένο, μάλιστα σε κάποια ήταν σχεδόν στην αυθεντική του κατάσταση, ενώ είναι μεταξύ των αρχαιότερων αποδείξεων ύπαρξης κρασιού που έχουν ανακαλυφθεί ποτέ.
«Το κρασί δεν ήταν πλέον υγρό και δεν μπορούμε να πούμε αν ήταν κόκκινο ή λευκό», ανέφερε η Κόλερ.
«Βρήκαμε αρκετά οργανικά υπολείμματα και κρύσταλλα, πιθανότατα τρυγία (κατακάθι του κρασιού εκεί όπου έχει αποθηκευτεί) και όλα αυτά πλέον αναλύονται επιστημονικά. Πιθανότατα είναι η δεύτερη πιο αρχαία απόδειξη ύπαρξης κρασιού και η παλαιότερη που έχει ανακαλυφθεί στην Άβυδο», προσέθεσε.
«Οι νέες ανασκαφές φέρνουν στο φως συναρπαστικές νέες πληροφορίες για αυτή τη μοναδική γυναίκα και την εποχή της», συμπλήρωσε η Κόλερ.
Χάρη στις πολύ προσεκτικές μεθόδους ανασκαφής και άλλες νέες αρχαιολογικές τεχνολογίες, οι ειδικοί επίσης καθόρισαν ότι το ταφικό συγκρότημα της Μερνεΐτ κατασκευάστηκε σε πολλαπλές διαφορετικές φάσεις και σε μία σχετικά μακρά χρονική περίοδο.
Αποδείξεις σπουδαίας δύναμης
Όμως αυτή δεν ήταν η μόνη απόδειξη σπουδαίας δύναμης. Επιγραφές εντός του τάφου υποδηλώνουν ότι η Μερνεΐτ κατείχε ένα σημαντικό αριθμό κυβερνητικών θέσεων περίπου στο 3.000 π.Χ., συμπεριλαμβανομένης και θέσης στο θησαυροφυλάκιο.
Το όνομά της είχε ανακαλυφθεί κατά το παρελθόν μαζί με του γιου της σε μία λίστα με χαραγμένα τα ονόματα των Φαραώ στον τάφο του Ντεν στη Νεκρόπολη της Σακκάρα.
Οι ειδικοί εκτιμούν ότι η Μερνεΐτ κυβέρνησε ως αντιβασιλέας όσο ο Ντεν ήταν ακόμα ανήλικος, κάτι που θα μπορούσε να εξηγήσει ότι είναι η μοναδική γυναίκα που έχει τόσο μεγάλο τάφο στους πρώτους βασιλικούς τάφους της Αιγύπτου στην Άβυδο.
«Το γεγονός ότι υπάρχει το όνομά της στη λίστα με τους βασιλείς δείχνει ότι κάτι πολύ σπουδαίο συνέβη με τη Μερνεΐτ», σημειώνει μιλώντας στο Live Science, ο Ρόναλντ Λέπροχον, ομότιμος καθηγητής Αιγυπτιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο.
Ωστόσο, τι ακριβώς σύμφωνα με την Κόλερ παραμένει μυστήριο.
«Καμία άλλη βασίλισσα στην πρώιμη δυναστική περίοδο δεν είχε τόσα πολλά προνόμια», σημειώνει ο Ζαν-Πιερ Πάζνικ, αιγυπτιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης, σύμφωνα με τη Daily Mail ο οποίος όμως δεν συμμετείχε στις τωρινές ανασκαφές.
Ερευνητές εκτιμούν ότι μπορεί να ήταν η πρώτη γυναίκα Φαραώ
Πάντως, ακόμα και αν η Μερνεΐτ κυβέρνησε δεν θα θεωρείτο Φαραώ. Αυτό συμβαίνει γιατί οι ειδικοί σημειώνουν ότι ο όρος υιοθετήθηκε αργότερα κατά τη διάρκεια της 18ης Δυναστείας από το 1550 έως 1295 π.Χ.
Πιστεύεται ότι ο τίτλος που σημαίνει «σπουδαίος οίκος», μπορεί να επινοήθηκε από τη βασίλισσα Χατσεψούτ για να είναι ουδέτερου γένους.
Παρ’ όλ’ αυτά ερωτήματα σχετικά με το στάτους και την επιρροή της Μερνεΐτ βρίσκονται «στον πυρήνα της τρέχουσας έρευνας», σημειώνει η Κόλερ.
«Οι σημερινοί ερευνητές κάνουν την υπόθεση ότι μπορεί να ήταν η πρώτη γυναίκα Φαραώ στην αρχαία Αίγυπτο και προκάτοχος της βασίλισσας Χατσεψούτ, ωστόσο η πραγματική της ταυτότητα παραμένει μυστήριο», είπε η Κόλερ που σημείωσε πως «οι αρχαιολογικές ανασκαφές ξεκίνησαν πρόσφατα και ανακάλυψαν σημαντικές νέες πληροφορίες για την ιστορική σημασία αυτής της γυναίκας».
«Είμαι σχεδόν σίγουρη πως μόλις ολοκληρώσουμε τις ανασκαφές στο τεράστιο συγκρότημα, θα γνωρίζουμε περισσότερα», κατέληξε.
