Category: ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ Ε.Κ.Α.

Από τις αρχές Ιανουαρίου θα ξεκινήσουν τα μαθήματα μουσικής που προσφέρει η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας στους μαθητές των Ελληνικών Εκπαιδευτηρίων Αλεξανδρείας.

Ύστερα από την πρόσκληση της Κοινότητας για εκδήλωση ενδιαφέροντος από τους μαθητές για την εκμάθηση μουσικών οργάνων και φωνητικής, ο αριθμός των αιτήσεων υπήρξε αρκετά μεγάλος.

Η ποικιλία στην εκμάθηση οργάνων θα είναι ευρεία, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα να καλυφθούν όλες οι ανάγκες των μαθητών.

Και δε θα μπορούσε να είναι άλλος ο χώρος των μαθημάτων από την αίθουσα μουσικής «Χρήστος Νεαμονίτης», που εγκαινιάστηκε τον προηγούμενο μήνα, με μια εντυπωσιακή εκδήλωση.

Η προσφορά των μαθημάτων μουσικής αποτελεί μία ακόμα ενέργεια της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας που σκοπό έχει την κάλυψη των εξωσχολικών αναγκών των παιδιών της παροικίας και των μαθητών των Ελληνικών Σχολείων με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Εμείς να ευχηθούμε στους μαθητές και τους μουσικοδιδασκάλους, που θα τους οδηγήσουν στα μελωδικά μονοπάτια της μουσικής, καλή επιτυχία.

Ως μία από τις σημαντικότερες εκδηλώσεις της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας μπορεί να χαρακτηριστεί η βραδιά της 30^ης Οκτωβρίου 2014, οπότε και πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια του Μουσείου Μουσικής «Χρήστος Νεαμονίτης» σε αίθουσα εντός του Ελληνικού Τετραγώνου, η οποία διαμορφώθηκε κατάλληλα για να φιλοξενήσει ένα πλούσιο αρχειακό υλικό αλλά και τα μαθήματα μουσικής που προγραμματίζει να οργανώσει η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας.

Με τον τρόπο αυτό η Ελληνική παροικία της Αλεξάνδρειας τιμά τον άνθρωπο που γαλούχησε με τα νάματα της μουσικής σαράντα ολόκληρα χρόνια τους μαθητές του Αβερωφείου Γυμνασίου-Λυκείου.

Το Μουσείο «Χρήστος Νεαμονίτης» είναι το μοναδικό ίσως ομογενειακό Μουσείο Μουσικής, το οποίο αναδεικνύει της Αιγυπτιώτικης παροικίας της Αλεξάνδρειας στο σημαντικό πολιτισμικό κομμάτι της μουσικής, όπως εξήγησε ο κ. Νικόλαος Κόπελος, Α΄Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας, στον οποίο ανήκει και η πρωτοβουλία του έργου.

Των εγκαινίων προηγήθηκε συναυλία στην αίθουσα «Ιουλία Σαλβάγου», την οποία οργάνωσαν και πραγματοποίησαν παλαιοί μαθητές του μεγάλου δασκάλου, στους οποίους ο Πρόεδρος της Ε.Κ.Α. κος Ιωάννης Σιόκας επέδωσε και τιμητική πλακέτα της εκδήλωσης.. Για 2 περίπου ώρες το κοινό, που είχε γεμίσει ασφυκτικά την αίθουσα απήλαυσε ξένα και ελληνικά τραγούδια, «επιστρέφοντας» νοερά στις κοσμοπολίτικες στιγμές του παρελθόντος.

Στη συνέχεια ακολούθησαν τα εγκαίνια της αίθουσας, τα οποία τέλεσαν από κοινού ο Μακαριώτατος Πάπας & Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κκ Θεόδωρος ο Β’ και τα παιδιά του αείμνηστου Χρήστου Νεαμονίτη, στα οποία επέδωσε και αναμνηστική πλακέτα της εκδήλωσης ο Πρόεδρος της Ε.Κ.Α. κος Ιωάννης Σιόκας. Ο κος Κόπελος ξενάγησε τους παρισταμένους στην αίθουσα και αναφέροντας με τη βοήθεια των παιδιών του μεγάλου μουσικού ορισμένα στοιχεία από τη μακραίωνη ιστορία της Φιλαρμονικής.

Ο Μακαριώτατος παίρνοντας το λόγο εντός του Μουσείου έδωσε τα συγχαρητήρια του στον κ. Κόπελος, αλλά και σε όλη την Κοινοτική Επιτροπή για το τόσο σημαντικό έργο, αλλά και για την πρωτοβουλία να τιμήσουν ένα μεγάλο Αλεξανδρινό δάσκαλο και μουσικό. Ενώ σημείωσε πως τέτοιες πράξεις αποδεικνύουν πως η ελληνική παροικία της Αλεξάνδρειας είναι ζωντανή και ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία, πατώντας γερά στην ιστορία της.

 

Την εκδήλωση τίμησαν επίσης με την παρουσία τους ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στην Αλεξάνδρεια κ. Χρ. Καποδίστριας, η Γενική Γραμματέας της Ε.Κ.Α. κα Άρτεμις Γεροντάκη, ο Έφορος Σχολείων κ. Πάρις Μακρής,ο τέως Πρόεδρος του ΣΑΕ κ. Στ. Ταμβάκης, ο Κοινοτικός Επίτροπος κ. Ν. Κατσιμπρής, ο Διευθυντής του Ιδρύματος Ελληνικού Πολιτισμού, Παράρτημα Αλεξανδρείας κ. Μ. Μαραγκούλης, η Πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Επιστημόνων Αλεξανδρείας «Πτολεμαίος Α’» κα Λιλίκα Θλιβίτη, εκπαιδευτικοί, μαθητές και πλήθος κόσμου.

Ομιλία Προέδρου Ε.Κ.Α.

Κυρίες και Κύριοι,

Αποτελεί κοινό τόπο ότι η παιδεία και η μάθηση αποτέλεσε κεφαλαιώδους σημασίας επιλογή όλων των μεγάλων ευεργετών της Κοινότητάς μας από την πρώτη ημέρα λειτουργίας της.  Άλλωστε η ιστορία των Ελληνικών σχολείων της πόλεώς μας είναι συνυφασμένη με την ιστορία και τη δράση της Ε.Κ.Α.

Στην πάνω από 100 χρόνια λειτουργία των Κοινοτικών μας Εκπαιδευτηρίων, οι μαθητές που πέρασαν από τα μαθητικά έδρανα ευτύχισαν να διδαχθούν από διακεκριμένους και εξέχοντες εκπαιδευτικούς λειτουργούς.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα σημαντικού διδασκάλου που μύησε τους μαθητές του στον μαγευτικό κόσμο της μουσικής και που υπηρέτησε με  διάθεση αυταπάρνησης την εκπαιδευτική διαδικασία, υπήρξε και το τιμώμενο πρόσωπο της σημερινής εκδήλωσης, ο Εκπαιδευτικός Χρήστος Νεαμονίτης.

Ο γεννημένος στην Χίο το 1916, Χρήστος Νεαμονίτης, γνώρισε από πολύ μικρή ηλικία τα ακούσματα των ανατολικών και των δυτικών μουσικών διαδρομών που αρμονικά συνέπλεαν στο δικό μας σταυροδρόμι των πολιτισμών, καθώς σε ηλικία μόλις 2 ετών μετακόμισε με την οικογένειά του στην Αλεξάνδρεια.

Η αγάπη του για τη μουσική και η έφεσή του στη χρήση μουσικών οργάνων αποτέλεσαν τα στοιχεία εκείνα που τον οδήγησαν στην απόφαση επαγγελματικής ενασχόλησης με τη μουσική. Όμως για τους μαθητές του και τους ανθρώπους που τον έζησαν από κοντά η τέχνη της μουσικής δεν αποτελούσε για τον φιλόμουσο Χρήστο βιοποριστική διέξοδο αλλά τρόπο επικοινωνίας των συναισθημάτων του και έκφρασης του εσωτερικού του κόσμου.  Και αυτό τον μαγικό κόσμο της μουσικής δημιουργίας και έκφρασης ουδέποτε τον κράτησε για τον εαυτό του, αλλά πάντοτε επιθυμούσε να τον μοιράζεται με όσους αγαπούσαν τα μουσικά ταξίδια.

Η απόφασή του να διδάξει το μάθημα της μουσικής στα Κοινοτικά Εκπαιδευτήρια ήταν απόλυτα συνδεδεμένη με τη διάθεσή του να μοιραστεί το ευγενές πάθος του με άλλα ανήσυχα και φιλόμουσα πνεύματα.

Άλλωστε αυτή ήταν η εκπαιδευτική φιλοσοφία του: έμφαση στις προσωπικές ανάγκες και στη δημιουργική έκφραση του κάθε μαθητή. Γι’ αυτό και στη μνήμη όλων εκείνων που μαθήτευσαν κοντά του κατέχει την περίοπτη θέση ενός αληθινού μουσικοπαιδαγωγού.

Από το 1950 μέχρι και τις αρχές του 2000 υπηρέτησε ως μαέστρος και αρχιμουσικός στη Φιλαρμονική του Κανισκερείου Ορφανοτροφείου και ως καθηγητής μουσικής στο Αβερώφειο Γυμνάσιο, στο Τοσιτσαίο – Πρατσίκειο  Δημοτικό, στο ιδιωτικό εκπαιδευτήριο American Schutz School καθώς και στο CONSERVATOIRE της Αλεξάνδρειας.

Ο Χρήστος Νεαμονίτης επί 50 χρόνια υπηρέτησε ένα ευρύ φάσμα τομέων: τη μουσική εκπαίδευση (όχι μόνο διδάσκοντας αλλά και διασκευάζοντας μουσικά έργα), τη μουσικολογία και τη θεωρία της μουσικής αρμονίας, τη διεύθυνση χορωδιών, των παιδικών-νεανικών ορχηστρών και το μουσικό θέατρο.

Γνώρισε την αναγνώριση για το μουσικό του έργο από τους συγχρόνους του, Έλληνες και Αιγύπτιους. Ιδιαίτερη στιγμή στην πολυετή καριέρα του αποτέλεσε η επίσημη πρόσκληση που έλαβε η φιλαρμονική του για να δώσει μουσική παράσταση στο παλάτι του Βασιλιά Φαρούκ.

Πέρα όμως από ικανός μουσικός ο Χρήστος Νεαμονίτης κατά γενική ομολογία υπήρξε και εξαιρετικός παιδαγωγός που διακρινόταν για την αγάπη του για τους μαθητές του, τη θέληση, το μεράκι, την όρεξη για δουλειά, τη συνειδητή κλίση και την επιμονή του για την διεκπεραίωση των διδακτικών καθηκόντων που αναλάμβανε, την διδακτική του ικανότητα και τον μεταδοτικό ενθουσιασμό του.

Η ειλικρινής αγάπη του για την πόλη που έζησε και ανδρώθηκε μετουσιωνόταν σε ανιδιοτελή και χωρίς διακρίσεις προσφορά προς τους συμπολίτες του, Έλληνες και Αιγύπτιους. Θεωρούσε ότι η μουσική είναι μια διεθνής γλώσσα, ένα εργαλείο έκφρασης το οποίο δύναται να χρησιμοποιηθεί από όλους, ακόμα και από άτομα με ειδικές δεξιότητες. Αυτή του η θέση δεν έμενε κενή περιεχομένου, αλλά εφαρμοζόταν στην πράξη ως προσφορά προς τον συνάνθρωπο. Υπηρετούσε με πάθος τη μουσική αλλά και τις πανανθρώπινες αξίες. Δεν είναι τυχαίο ότι προσέφερε αφιλοκερδώς τις γνώσεις του ως καθηγητής μουσικής στις αιγυπτιακές σχολές τυφλών και κωφαλάλων της Αλεξάνδρειας, δημιουργώντας μικρά μουσικά σύνολα.

Ακόμα και όταν αποσύρθηκε από την ενεργό εκπαιδευτική δράση, αποκαμωμένος σωματικά, ο Χρήστος Νεαμονίτης εξακολουθούσε να ζει για τη μουσική.

Αγαπητοί Συμπάρικοι,

Έχουν συμπληρωθεί 7 χρόνια από τότε που ο δικός μας Χρήστος Νεαμονίτης έφυγε από κοντά μας. Όμως η παρακαταθήκη του για να παραμείνει ζωντανή θα πρέπει να μεταλαμπαδευτεί στις νέες γενιές, στη νεολαία της Κοινότητάς μας. Επιλογή δική μας είναι η ανάδειξη αυτής της ιστορικής κληρονομιάς και η λειτουργική μεταφορά της στο σύγχρονο παρόν, προκειμένου να αποδώσει στο μέλλον απτούς πολιτιστικούς, μαθησιακούς και γνωστικούς καρπούς.

Υπηρετώντας αυτή την απόφαση παραδίδουμε σήμερα ένα μουσειακό χώρο εντός του Ελληνικού Τετραγώνου, που ταυτόχρονα θα αποτελέσει από δω και στο εξής εστία μάθησης, συμμετοχής και πολιτισμού, ενοποιώντας λειτουργικά το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον.

Διαμορφώσαμε και παραδίδουμε στη διάθεση των Κοινοτικών Εκπαιδευτηρίων μας το Μουσείο Μουσικής, το οποίο ονομάζουμε «Χρήστος Νεαμονίτης», προς τιμή του σπουδαίου αυτού μουσικοπαιδαγωγού.  Ευελπιστούμε στους χώρους του Μουσικού Μουσείου να μαθητεύσουν τα παιδιά μας με τη βοήθεια των εκπαιδευτικών τους, εμβαθύνοντας στην ιστορική παρακαταθήκη του Καθηγητή Νεαμονίτη, αλλά και συμμετέχοντας ενεργητικά στα μουσικά μονοπάτια έκφρασης και πολιτιστικής δημιουργίας.

Επόμενος στόχος της Κοινοτικής Επιτροπής είναι να ξεκινήσει άμεσα η παράδοση μαθημάτων μουσικής έκφρασης στους μαθητές των σχολείων και η δημιουργία ενός μουσικού συνόλου, της μαθητικής Χορωδίας των Εκπαιδευτηρίων της Ε.Κ.Α. ως ελάχιστος φόρος τιμής στο πρόσωπο και στην μεγάλη προσφορά του δικού μας Χρήστου Νεαμονίτη.

Σας Ευχαριστώ.

Την Πέμπτη 6 Νοεμβρίου μία ευχάριστη έκπληξη περίμενε όσους αποφάσισαν να περάσουν το βράδυ τους στο εντευκτήριο της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας. Τα μικρόφωνα, οι παρτιτούρες και η κιθάρα που είχαν τοποθετηθεί σε μια γωνιά του χώρου, δεν προμήνυαν τη συνέχεια της βραδιάς.

Με εμπνευστή το Γρηγόρη Σαατσόγλου, το βράδυ της Πέμπτης εξελίχθηκε σε μικρή γιορτή, που θύμισε κάτι από τις παλιές «συνάξεις» των Ελλήνων της πόλης. Ο κ. Σαατσόγλου ξεκίνησε να παίζει ξένα και ελληνικά κομμάτια στην κιθάρα και σιγά-σιγά οι παρευρισκόμενοι άρχισαν να τον συνοδεύουν είτε τραγουδώντας είτε τραγουδώντας και χορεύοντας. Έπειτα από ώρα, και προκειμένου να ξεκουραστεί ο κ. Σαατσόγλου, τη «σκυτάλη» στην κιθάρα πήρε ο Τάκης Τρεχαντζάκης.

Οι φωτογραφίες της βραδιάς είναι χαρακτηριστικές και εμείς με τη σειρά μας ευχόμαστε να γίνονται ακόμα συχνότερα.

Την Παρασκευή 24 Οκτωβρίου πραγματοποίηθηκαν στη φιλόξενη Αλεξάνδρεια, ποδοσφαιρικοί αγώνες μεταξύ των ομάδων του Π.Α.Ο.Κ από πλευράς Καΐρου και των ομάδων των Ελληνικών Εκπαιδευτηρίων και της Ελληνικής Αθλητικής Ένωσης από πλευράς Αλεξανδρείας.

Ήταν η πρώτη φορά που το αποτέλεσμα των αγώνων δεν είχε καμία σημασία αλλά αυτό που μέτρησε ήταν το γεγονός ότι «είμασταν μαζί», όπως χαρακτηριστικά δήλωσαν οι παρευρισκόμενοι και από τις δύο πλευρές..

Το γήπεδο στην Αλεξάνδρεια  θύμισε στιγμές της δεκαετίας του ’60, Όπου και αν κοιτούσες έβλεπες παιδιά, γονείς, αλεξανδρινούς παροίκους, δασκάλους, καθηγητές και κοινοτικούς επιτρόπους. Όλοι έκαναν ότι ήταν δυνατό για να μείνει αυτή η ημέρα αξέχαστη σε όλους. Αλλά ένας ήταν αυτός που ακούραστος και με τον ζήλο και το κέφι ενός εφήβου «έτρεχε», οργάνωνε και συντόνιζε, ο αγαπητός σε όλους Άρης Μαρκοζάνης.

Οι αγώνες ξεκίνησαν στις  14:30 και τελείωσαν στις  17:00. Συνολικά παίχτηκαν 3 αγώνες, διαφορετικών ηλικιακών κατηγοριών.

Αμέσως μετά, όλοι μαζί, αθλητές απο Κάιρο και Αλεξάνδρεια, πρόσκοποι Καΐρου και Αλεξανδρείας, πάροικοι, γονείς των παιδιών και γενικότερα όλοι όσοι βρίσκονταν εκεί, παρέστησαν στο πλούσιο γεύμα που προσέφερε η Ε.Κ.Α προς τιμήν των Καϊριανών επισκεπτών.

Ένα μεγάλο μπράβο αξίζει σε όλα τα παιδιά που συμμετείχαν στους αγώνες και έδωσαν ένα μήνυμα ελπίδας για τη συνέχιση της αιγυπτιώτικης παροικίας.

Από την πλευρά του ο Π.Α.Ο.Κ. στο δελτίο τύπου που απέστειλε σχετικά με το γεγονός ευχαριστεί: «τον Πρόεδρο και τα μέλη της κοινοτικής επιτροπή της Ε.Κ.Α για την θερμή υποδοχή και την «αιγυπτιώτικη φιλοξενία» που μας επιφύλαξαν, κυρίως τους κοινοτικούς επιτρόπους κ.κ  Πάρι Μακρή και Νικόλα Κατσιμπρή, και τον διευθυντή της Ε.Κ.Α κ. Τέρρυ Κυρίτση οι οποίοι ήταν στο πλευρό μας στιγμή προς στιγμή και φρόντιζαν για την άριστη διοργάνωση αυτής της αθλητικής ημέρας.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους αγαπητούς κ. Άρη Μαρκοζάνη και στον υπερδραστήριο κ. Δημήτρη Κάβουρα καθώς και στα μέλη του Δ.Σ του Π.Α.Ο.Κ, κυρίως τον Ταμία του σωματείου κ. Ανδρέα Γιόσρι, του οποίου ήταν η ιδέα να πραγματοποιηθεί η εκδρομή στην Αλεξάνδρεια, την ημέρα που οι πρόσκοποι Καϊρου ήταν εκεί, για δική τους δραστηριότητα. Τέλος, θα θέλαμε να απευθύνουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Πρόεδρο και τα μέλη της Δ.Ε της Ε.Κ.Κ για την άμεση ανταπόκριση τους στο αίτημα του Π.Α.Ο.Κ για εκδρομή στην Αλεξάνδρεια και βεβαίως για την κάλυψη των εξόδων. Επίσης ευχαριστούμε την προϊστάμενη της Εφορείας Νεολαίας της Ε.Κ.Κ κα Σούλα Σκουφαρίδου, η οποία πραγματικά είναι πάντοτε στο πλευρό της νεολαίας μας και υποστηρίζει έμπρακτα όλα τους τα αιτήματα».

Εμείς από την πλευρά μας ευχόμαστε τέτοιες εκδηλώσεις να πραγματοποιούνται συχνότερα.

Το Σάββατο 25 Οκτωβρίου Ελλάδα, Αίγυπτος και πολλές χώρες τίμησαν τους Έλληνες ήρωες της Μάχης του Ελ Αλαμέιν, στην τελετή για την 72^η Επέτειο των Μαχών, που έλαβε χώρα στο Ελληνικό Μνημείο.

Ήταν το 1942, όταν η 1^η Ελληνική Ταξιαρχία αγωνίστηκε επί 5,5 μήνες, με το βαρύ απολογισμό των 91 νεκρών αξιωματικών και οπλιτών, και 254 τραυματιών. Τιμώντας όλους αυτούς τους ήρωες που έδωσαν τη ζωή τους στο Ελ Αλαμέιν «που έπεσαν υπερασπιζόμενοι τα υπέρτατα και πανανθρώπινα ιδανικά της φυλής μας, την ελευθερία, τη δημοκρατία, την ειρήνη και την αξιοπρέπεια», ο Δ/ντής της Δ/νσης Εφέδρων Πολεμιστών Αγωνιστών Θυμάτων και Αναπήρων (ΔΕΠΑΘΑ) Αντισυνταγματάρχης (ΠΖ) κ. Απόστολος Δεληγιάννης τόνισε κατά το χαιρετισμό του και αφού προηγήθηκε το προσκλητήριο των νεκρών, ότι «η θυσία τους αυτή λάμπρυνε την πολεμική αρετή των Ελλήνων για μία ακόμη φορά στη μακραίωνη ιστορία του Έθνους μας».

Η ανάκρουση του εθνικού ύμνου της Ελλάδας σε συνδυασμό με το συγκινητικό και γεμάτο, παράλληλα, πατριωτισμό, πανηγυρικό της ημέρας που εκφώνησε ο Πρέσβης της Ελλάδας στο Κάιρο κ. Χριστόδουλος Λάζαρης, με τίτλο «Αποχαιρετισμός στα όπλα» γέμισαν τις καρδιές των παρευρισκομένων με υπερηφάνια. Είπε χαρακτηριστικά ο εκπρόσωπος της Ελλάδας στην Αίγυπτο:

«Τί με νοιάζουν κόκκαλα παληά;» ρωτά ένας υπερόπτης και άπληστος χαρακτήρας του Kipling, έτοιμος να πατήσει μια συμφωνία κυρωμένη με κοινή θυσία. Τί μάς νοιάζουν, αλήθεια, γεγονότα 72 χρόνια παληά; Οι περισσότεροι από όσους εδώ πολέμησαν, είτε έπεσαν παρ’ Άρεως δμηθέντες, τότε, στα χρόνια της νιότης τους, είτε  έσβησαν ένας – ένας, στην αχλύ του χρόνου. Οι παππούδες μας έχουν φύγει, οι πιο πολλοί, αρκετοί από τους πατέρες μας επίσης και κάποιοι της γενιάς μας ήδη έχουν περάσει απέναντι. Τί σημασία λοιπόν έχει, τι έγινε στο Αλαμέιν, 72 χρόνια αργότερα; Αλήθεια;  Κι όμως, ο καρπός του δέντρου που ποτίστηκε τότε εδώ, με ποταμούς αίματος, είναι ακόμη μαζί μας. Και ίσως τώρα, όπως και τότε, να κινδυνεύει να χαθεί, καθώς, όπως φαίνεται, η Ανθρωπότητα δεν έχει ακόμη κερδίσει τον πόλεμο κατά του σκοτεινού εαυτού της. 72 χρόνια πριν, στο έρημο αυτό πεδίο, άνδρες από πολλές χώρες πολέμησαν και πέθαναν, με την πεποίθηση ότι έδιναν τον καλόν αγώνα και ότι η δική τους Πατρίδα, όποια ήταν, προασπιζόταν ένα ιερό σκοπό. Πολλοί απατήθηκαν, άλλους δικαίωσε η Ιστορία, όμως το γεγονός ήταν ένα: Ήταν άνθρωποι με τιμή που έδωσαν τον αγώνα τους χωρίς μίσος. Δεν είχε συμβεί αυτό σε άλλα μέτωπα, όπου ο Άνθρωπος συχνά έδειξε τα όρια της αγριότητάς του. Και επειδή αυτό συνέβη, έστω μόνον εδώ, μπορέσαμε, στην Ευρώπη τουλάχιστον, να τολμήσουμε να ονειρευτούμε, ότι ναι, έχουμε όλοι ένα μέλλον μαζί. Οι βετεράνοι της Αφρικανικής εκστρατείας υπήρξαν μεταξύ των πρώτων που πίστεψαν στην ιδέα, την στήριξαν με την ψήφο τους και εργάστηκαν για αυτήν. Πότισαν τα παιδιά τους, την πρώτη γενεά των Ευρωπαίων, με την απέχθεια για την φρίκη του πολέμου και με τον σεβασμό, που οι ίδιοι είχαν τότε δείξει στον αντίπαλο. Ακόμη περισσότερο, με το αίσθημα αλληλεγγύης, με το οποίο είχαν όλοι αντιμετωπίσει τον θάνατο, αλλά και την τρομερή αυτή Έρημο, που αδέρφωνε όλους τους, χωρίς διάκριση, μέσα στην θανατηφόρα απεραντοσύνη της. Έχτισαν, οι άνθρωποι αυτοί, την Ευρώπη της αλληλεγγύης, την Ευρώπη της ισότητας, την Ευρώπη της ελευθερίας και της χάρισαν 62 χρόνια ειρήνης. Και όλοι πιστέψαμε, ότι η Ευρώπη μας είχε γίνει η Πόλις η επί Όρους Κειμένη, το παράδειγμα για τον κόσμο και τις μελλοντικές γενιές. Όμως, καθώς οι παληοί στρατιώτες έσβηναν σιγά- σιγά στον χρόνο, κάποιοι άλλοι ένοιωσαν πια ασφαλείς να θέσουν το μοιραίο ερώτημα: «Και τί μάς ενδιαφέρουν κόκκαλα παληά;». Και αμέσως, η μήτρα που γέννησε τον τότε πόλεμο, άρχισε πάλι να γεννοβολά: απληστία, αδιαφορία για τον συνάνθρωπο, υπεροψία, ψεύδος, απάτη. Και η Ευρώπη που χτίσαμε, που χτίστηκε πάνω σε αυτές τις μνήμες που σήμερα τιμούμε, άρχισε να τρίζει και να δείχνει ξαφνικά τόσο τρωτή… Ποτέ μην λησμονήσουμε τί έγινε εδώ, γιατί έγινε και τί καλούμαστε σήμερα να υπερασπιστούμε. Θα είμαστε ανάξιοι, απέναντι στις ιερές σκιές που στοιχειώνουν αυτόν τον τόπο, αν το δώρο της ελευθερίας, που εκείνοι μάς χάρισαν, επιτρέψουμε να θυσιασθεί στον βωμό της απληστίας λίγων. Θα είμαστε ανάξιοι, αν σταθούμε λιγότερο έντιμοι από αυτούς και συγκαλύψουμε την λιποψυχία μας, με έωλες δικαιολογίες. Αλλά γνωρίζω ότι δεν θα το πράξουμε – όχι εμείς οι Έλληνες τουλάχιστον, καθώς ήδη βγαίνουμε νικητές από μια τρομερή δοκιμασία, που ίσως μάς επιφύλαξε το Θείο, για να τιμωρήσει την Ύβρη κάποιων από εμάς. Η αρχαία τραγωδία δεν παύει άλλωστε να μάς διδάσκει. Αυτή θα είναι η τελευταία φορά που προΐσταμαι αυτής της τελετής, που πάντοτε ένοιωθα ότι αποτελούσε το επίκεντρο των μνημών κάθε έτους. Κοιτώ τα ονόματα στις πλάκες που μάς περιβάλλουν και διακρίνω τα ονόματα ανθρώπων που υπήρξαν φίλοι της οικογένειάς μου, συμπολεμιστές του πατέρα μου – μαχητή του Αφρικανικού Μετώπου, που και η δική του σκιά είμαι βέβαιος ότι είναι σήμερα εδώ. Και αφού κλάψουμε στην καρδιά μας ο καθένας τον δικό μας άνθρωπο, ας γυρίσουμε στο καθήκον, όπως εκείνοι θα ήθελαν…»

Η εκδήλωση μνήμης ξεκίνησε με το τρισάγιο που τέλεσε ο εκπρόσωπος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, Μητροπολίτης Μέμφιδος κ. Νικόδημος. Ακολούθησε η κατάθεση στεφάνων από τον ίδιο τον Έλληνα Πρέσβη και ακολούθησαν ο Κυβερνήτης της Περιφέρειας Μάρσα Ματρούχ Μπαντρ Ταντάουι Ελ Γαντούρ, ο Ταξίαρχος Άχμεντ Άτεφ εκ μέρους των Αιγυπτιακών Ενόπλων Δυνάμεων, ο Κύπριος Πρέσβης στην Αίγυπτο κ. Σώτος Λιασσίδης, ο Ακόλουθος Άμυνας της Ελληνικής Πρεσβείας στην Αίγυπτο Πλοίαρχος (ΠΝ) Ιωάννης Διαμαντάκης εκ μέρους των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, ο Πρέσβης της Αυστραλίας Δρ Ραλφ Κινγκ, ο Πρέσβης της Ευρωπαϊκής Ένωσης κ. Τζέιμς Μόραν, ο εκπρόσωπος της Ινδίας Στρατηγός Σάντζαν, ο Ακόλουθος Άμυνας του Καναδά, ο Πρέσβης του Ηνωμένου Βασιλείου Τζον Κάσσον, ο Ιταλός Πρόξενος, ο Ακόλουθος Άμυνας της Πολωνίας και ο Γενικός Πρόξενος των ΗΠΑ, καθώς επίσης ο βετεράνος αγωνιστής Μιχαήλ Ματζάκος ως εκπρόσωπος του Πανελληνίου Συνδέσμου Εκστρατευτικών Σωμάτων Μέσης Ανατολής, Ριμινιτών και Ιερολοχιτών, ο εκπρόσωπος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας Προϊστάμενος της Εφορείας Σχολείων κ. Πάρις Μακρής, ο Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου κ. Νικόλας Πολίτης, ο Βοηθός Περιφερειακός Έφορος Αποδήμων Προσκόπων κ. Αλέξανδρος Καζαμίας, ο Έφορος Διοίκησης Αποδήμων Προσκόπων Άρης Μαρκοζάνης ως εκπρόσωπος των Προσκόπων Αλεξανδρείας, οι εκπρόσωποι των Σχολείων Καΐρου και Αλεξανδρείας κ.κ. Δέσποινα Κολοκοτρώνη (Αβερώφειο), Καλλιόπη Καρρά (Αμπέτειος), Χαράλαμπος Κουγεμήτρος (Αχιλλοπούλειο) και Παρασκευή Δαμιανίδου (Τοσιτσαία).

(Οι φωτογραφίες είναι από την ιστοσελίδα www.pyramisnews.gr)

Αγαπητές αναγνώστριες και αγαπητοί αναγνώστες θα θέλαμε νας σας ενημερώσουμε ότι από το επόμενο τεύχος εγκαινιάζουμε μία νέα στήλη στον «ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ», στην οποία προσδοκούμε να φιλοξενήσουμε ιστορίες που θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας, αλλά και με τους υπόλοιπους αναγνώστες και αφορούν τη ζωή στην Αλεξάνδρεια κατά τον περασμένο αιώνα, έτσι όπως την είχατε ζήσει εσείς ή σας έχει διηγηθεί κάποιος, αλλά και την εμπειρία που είχε κάποιος ως επισκέπτης στην πόλη. Επίσης εάν κάποιος έχει φωτογραφίες από την ζωή της Ελληνικής Παροικίας κατά τον περασμένο αιώνα  και θέλει, μπορεί να τις μοιραστεί μαζί μας.

Περιμένουμε λοιπόν τις ιστορίες σας και τις φωτογραφίες σας στο e-mail της εφημερίδας μας [email protected]

Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας όσον αφορά τη δημοσίευση και θα αναφέρεται πάντοτε ως πηγή ο αποστολέας της ιστορίας και των φωτογραφιών.

Πολύωρη συνάντηση με τον πρώην Υπουργό Παιδείας και καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών, Γιώργο Μπαμπινιώτη, είχαν στην Αλεξάνδρεια, το Σάββατο 15 Νοεμβρίου, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας, Ιωάννης Σιόκας και ο Έφορος Σχολείων της ΕΚΑ, Πάρης Μακρής, κατά την οποία αντήλλαξαν απόψεις για το μέλλον των Κοινοτικών Εκπαιδευτηρίων στην Αλεξάνδρεια.

Ο κ. Μπαμπινιώτης ανέπτυξε στα στελέχη της ΕΚΑ την εμπειρία της Αρσακείου Σχολής Τιράνων, που εδώ και 14 χρόνια λειτουργεί με μεγάλη επιτυχία στην Αλβανία, προσφέροντας ένα ανεκτίμητης αξίας εκπαιδευτικό και πολιτιστικό έργο, πάντοτε με σεβασμό στις παραδόσεις των δύο λαών.

Παράλληλα, ο διαπρεπής πανεπιστημιακός επεσήμανε στους δύο άνδρες πως επιφανή μέλη της αλβανικής κοινωνίας στηρίζουν το σχολείο των Τιράνων δείχνοντας απέραντη εμπιστοσύνη και λαχτάρα ν’ αποκτήσουν τα παιδιά τους, εκτός από την αλβανική, και την ευρωπαϊκή Παιδεία, γεγονός που κάλλιστα θα μπορούσε να συμβεί και στην Αίγυπτο δεδομένου της μεγάλης εκτίμησης που τρέφουν οι Αιγύπτιοι – και δη όσοι κατοικούν στην Αλεξάνδρεια – στα ελληνικά ιδεώδη και στον ελληνικό πολιτισμό.

Αξίζει να επισημάνουμε ότι το Αρσάκειο Τιράνων διέπεται από τις ίδιες αρχές λειτουργίας με τα Αρσάκεια σχολεία που λειτουργούν στην Ελλάδα. Η υψηλής ποιότητας παιδεία εξασφαλίζεται  μέσα από τη στενή συνεργασία όλων των καθηγητών των Αρσακείων, και αποδεικνύεται κάθε χρόνο από το ποσοστό των αποφοίτων που εισάγονται σε αλβανικά και ξένα πανεπιστήμια.

Ο κ. Μπαμπινιώτης προσκάλεσε τα στελέχη της ΕΚΑ να επισκεφθούν στο άμεσο μέλλον τα Αρσάκεια Σχολεία της Αθήνας για ν’ αντιληφθούν από κοντά τη λειτουργία των Αρσακείων Σχολών και για περαιτέρω συζητήσεις σχετικά με το μέλλον των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων της ΕΚΑ.

Το Σάββατο 25 Οκτωβρίου Ελλάδα, Αίγυπτος και πολλές χώρες τίμησαν τους Έλληνες ήρωες της Μάχης του Ελ Αλαμέιν, στην τελετή για την 72^η Επέτειο των Μαχών, που έλαβε χώρα στο Ελληνικό Μνημείο.

Ήταν το 1942, όταν η 1^η Ελληνική Ταξιαρχία αγωνίστηκε επί 5,5 μήνες, με το βαρύ απολογισμό των 91 νεκρών αξιωματικών και οπλιτών, και 254 τραυματιών. Τιμώντας όλους αυτούς τους ήρωες που έδωσαν τη ζωή τους στο Ελ Αλαμέιν «που έπεσαν υπερασπιζόμενοι τα υπέρτατα και πανανθρώπινα ιδανικά της φυλής μας, την ελευθερία, τη δημοκρατία, την ειρήνη και την αξιοπρέπεια», ο Δ/ντής της Δ/νσης Εφέδρων Πολεμιστών Αγωνιστών Θυμάτων και Αναπήρων (ΔΕΠΑΘΑ) Αντισυνταγματάρχης (ΠΖ) κ. Απόστολος Δεληγιάννης τόνισε κατά το χαιρετισμό του και αφού προηγήθηκε το προσκλητήριο των νεκρών, ότι «η θυσία τους αυτή λάμπρυνε την πολεμική αρετή των Ελλήνων για μία ακόμη φορά στη μακραίωνη ιστορία του Έθνους μας».

Η ανάκρουση του εθνικού ύμνου της Ελλάδας σε συνδυασμό με το συγκινητικό και γεμάτο, παράλληλα, πατριωτισμό, πανηγυρικό της ημέρας που εκφώνησε ο Πρέσβης της Ελλάδας στο Κάιρο κ. Χριστόδουλος Λάζαρης, με τίτλο «Αποχαιρετισμός στα όπλα» γέμισαν τις καρδιές των παρευρισκομένων με υπερηφάνια. Είπε χαρακτηριστικά ο εκπρόσωπος της Ελλάδας στην Αίγυπτο:

«Τί με νοιάζουν κόκκαλα παληά;» ρωτά ένας υπερόπτης και άπληστος χαρακτήρας του Kipling, έτοιμος να πατήσει μια συμφωνία κυρωμένη με κοινή θυσία. Τί μάς νοιάζουν, αλήθεια, γεγονότα 72 χρόνια παληά; Οι περισσότεροι από όσους εδώ πολέμησαν, είτε έπεσαν παρ’ Άρεως δμηθέντες, τότε, στα χρόνια της νιότης τους, είτε  έσβησαν ένας – ένας, στην αχλύ του χρόνου. Οι παππούδες μας έχουν φύγει, οι πιο πολλοί, αρκετοί από τους πατέρες μας επίσης και κάποιοι της γενιάς μας ήδη έχουν περάσει απέναντι. Τί σημασία λοιπόν έχει, τι έγινε στο Αλαμέιν, 72 χρόνια αργότερα; Αλήθεια;  Κι όμως, ο καρπός του δέντρου που ποτίστηκε τότε εδώ, με ποταμούς αίματος, είναι ακόμη μαζί μας. Και ίσως τώρα, όπως και τότε, να κινδυνεύει να χαθεί, καθώς, όπως φαίνεται, η Ανθρωπότητα δεν έχει ακόμη κερδίσει τον πόλεμο κατά του σκοτεινού εαυτού της. 72 χρόνια πριν, στο έρημο αυτό πεδίο, άνδρες από πολλές χώρες πολέμησαν και πέθαναν, με την πεποίθηση ότι έδιναν τον καλόν αγώνα και ότι η δική τους Πατρίδα, όποια ήταν, προασπιζόταν ένα ιερό σκοπό. Πολλοί απατήθηκαν, άλλους δικαίωσε η Ιστορία, όμως το γεγονός ήταν ένα: Ήταν άνθρωποι με τιμή που έδωσαν τον αγώνα τους χωρίς μίσος. Δεν είχε συμβεί αυτό σε άλλα μέτωπα, όπου ο Άνθρωπος συχνά έδειξε τα όρια της αγριότητάς του. Και επειδή αυτό συνέβη, έστω μόνον εδώ, μπορέσαμε, στην Ευρώπη τουλάχιστον, να τολμήσουμε να ονειρευτούμε, ότι ναι, έχουμε όλοι ένα μέλλον μαζί. Οι βετεράνοι της Αφρικανικής εκστρατείας υπήρξαν μεταξύ των πρώτων που πίστεψαν στην ιδέα, την στήριξαν με την ψήφο τους και εργάστηκαν για αυτήν. Πότισαν τα παιδιά τους, την πρώτη γενεά των Ευρωπαίων, με την απέχθεια για την φρίκη του πολέμου και με τον σεβασμό, που οι ίδιοι είχαν τότε δείξει στον αντίπαλο. Ακόμη περισσότερο, με το αίσθημα αλληλεγγύης, με το οποίο είχαν όλοι αντιμετωπίσει τον θάνατο, αλλά και την τρομερή αυτή Έρημο, που αδέρφωνε όλους τους, χωρίς διάκριση, μέσα στην θανατηφόρα απεραντοσύνη της. Έχτισαν, οι άνθρωποι αυτοί, την Ευρώπη της αλληλεγγύης, την Ευρώπη της ισότητας, την Ευρώπη της ελευθερίας και της χάρισαν 62 χρόνια ειρήνης. Και όλοι πιστέψαμε, ότι η Ευρώπη μας είχε γίνει η Πόλις η επί Όρους Κειμένη, το παράδειγμα για τον κόσμο και τις μελλοντικές γενιές. Όμως, καθώς οι παληοί στρατιώτες έσβηναν σιγά- σιγά στον χρόνο, κάποιοι άλλοι ένοιωσαν πια ασφαλείς να θέσουν το μοιραίο ερώτημα: «Και τί μάς ενδιαφέρουν κόκκαλα παληά;». Και αμέσως, η μήτρα που γέννησε τον τότε πόλεμο, άρχισε πάλι να γεννοβολά: απληστία, αδιαφορία για τον συνάνθρωπο, υπεροψία, ψεύδος, απάτη. Και η Ευρώπη που χτίσαμε, που χτίστηκε πάνω σε αυτές τις μνήμες που σήμερα τιμούμε, άρχισε να τρίζει και να δείχνει ξαφνικά τόσο τρωτή… Ποτέ μην λησμονήσουμε τί έγινε εδώ, γιατί έγινε και τί καλούμαστε σήμερα να υπερασπιστούμε. Θα είμαστε ανάξιοι, απέναντι στις ιερές σκιές που στοιχειώνουν αυτόν τον τόπο, αν το δώρο της ελευθερίας, που εκείνοι μάς χάρισαν, επιτρέψουμε να θυσιασθεί στον βωμό της απληστίας λίγων. Θα είμαστε ανάξιοι, αν σταθούμε λιγότερο έντιμοι από αυτούς και συγκαλύψουμε την λιποψυχία μας, με έωλες δικαιολογίες. Αλλά γνωρίζω ότι δεν θα το πράξουμε – όχι εμείς οι Έλληνες τουλάχιστον, καθώς ήδη βγαίνουμε νικητές από μια τρομερή δοκιμασία, που ίσως μάς επιφύλαξε το Θείο, για να τιμωρήσει την Ύβρη κάποιων από εμάς. Η αρχαία τραγωδία δεν παύει άλλωστε να μάς διδάσκει. Αυτή θα είναι η τελευταία φορά που προΐσταμαι αυτής της τελετής, που πάντοτε ένοιωθα ότι αποτελούσε το επίκεντρο των μνημών κάθε έτους. Κοιτώ τα ονόματα στις πλάκες που μάς περιβάλλουν και διακρίνω τα ονόματα ανθρώπων που υπήρξαν φίλοι της οικογένειάς μου, συμπολεμιστές του πατέρα μου – μαχητή του Αφρικανικού Μετώπου, που και η δική του σκιά είμαι βέβαιος ότι είναι σήμερα εδώ. Και αφού κλάψουμε στην καρδιά μας ο καθένας τον δικό μας άνθρωπο, ας γυρίσουμε στο καθήκον, όπως εκείνοι θα ήθελαν…»

Η εκδήλωση μνήμης ξεκίνησε με το τρισάγιο που τέλεσε ο εκπρόσωπος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, Μητροπολίτης Μέμφιδος κ. Νικόδημος. Ακολούθησε η κατάθεση στεφάνων από τον ίδιο τον Έλληνα Πρέσβη και ακολούθησαν ο Κυβερνήτης της Περιφέρειας Μάρσα Ματρούχ Μπαντρ Ταντάουι Ελ Γαντούρ, ο Ταξίαρχος Άχμεντ Άτεφ εκ μέρους των Αιγυπτιακών Ενόπλων Δυνάμεων, ο Κύπριος Πρέσβης στην Αίγυπτο κ. Σώτος Λιασσίδης, ο Ακόλουθος Άμυνας της Ελληνικής Πρεσβείας στην Αίγυπτο Πλοίαρχος (ΠΝ) Ιωάννης Διαμαντάκης εκ μέρους των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, ο Πρέσβης της Αυστραλίας Δρ Ραλφ Κινγκ, ο Πρέσβης της Ευρωπαϊκής Ένωσης κ. Τζέιμς Μόραν, ο εκπρόσωπος της Ινδίας Στρατηγός Σάντζαν, ο Ακόλουθος Άμυνας του Καναδά, ο Πρέσβης του Ηνωμένου Βασιλείου Τζον Κάσσον, ο Ιταλός Πρόξενος, ο Ακόλουθος Άμυνας της Πολωνίας και ο Γενικός Πρόξενος των ΗΠΑ, καθώς επίσης ο βετεράνος αγωνιστής Μιχαήλ Ματζάκος ως εκπρόσωπος του Πανελληνίου Συνδέσμου Εκστρατευτικών Σωμάτων Μέσης Ανατολής, Ριμινιτών και Ιερολοχιτών, ο εκπρόσωπος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας Προϊστάμενος της Εφορείας Σχολείων κ. Πάρις Μακρής, ο Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου κ. Νικόλας Πολίτης, ο Βοηθός Περιφερειακός Έφορος Αποδήμων Προσκόπων κ. Αλέξανδρος Καζαμίας, ο Έφορος Διοίκησης Αποδήμων Προσκόπων Άρης Μαρκοζάνης ως εκπρόσωπος των Προσκόπων Αλεξανδρείας, οι εκπρόσωποι των Σχολείων Καΐρου και Αλεξανδρείας κ.κ. Δέσποινα Κολοκοτρώνη (Αβερώφειο), Καλλιόπη Καρρά (Αμπέτειος), Χαράλαμπος Κουγεμήτρος (Αχιλλοπούλειο) και Παρασκευή Δαμιανίδου (Τοσιτσαία).