Category: ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ Ε.Κ.Α.

Μπορεί το θέμα να ήταν επιστημονικό, αλλά ο πεπειραμένος καθηγητής φυσικής και τέως Πρύτανις του Πανεπιστημίου Κύπρου κ. Κωνσταντίνος Χριστοφίδης, κατάφερε να προσελκύσει το έντονο ενδιαφέρον των μαθητών Τοσίτσαιου Πρατσίκειου Δημοτικού Σχολείου και του Νηπιαγωγείου, μιλώντας τους με τα πλέον απλά και κατανοητά λόγια για την Ανταρκτική.

Ο κ. Χριστοφίδης τους εξήγησε τα φυσικά φαινόμενα που αναπτύσσονται σε αυτήν την ιδιαίτερη περιοχή του πλανήτη και τους μίλησε και για τους κινδύνους από την υπερθέρμανση της ατμόσφαιρας.

Οι μαθητές παρακολούθησαν με μεγάλη προσοχή τη διάλεξη του καθηγητή και ανέπτυξαν μαζί του διαλογική συζήτηση, προβάλλοντας πολλές ερωτήσεις, κατανοώντας πλήρως το θέμα αυτό και κερδίζοντας σημαντικές γνώσεις.

Τέλος, η Δ/ντρια της Τοσιτσαίας κα Αγγελική Τσιαδήμη ευχαρίστησε θερμά τον καθηγητή κ. Χριστοφίδη για την παρουσία του και την επιμορφωτική του συνάντηση για τα παιδιά του ιστορικού αιγυπτιώτικου αλεξανδρινού σχολείου.

 

 

Πολύ θερμή ήταν η υποδοχή που επεφύλαξε η Πρόεδρος του Λυκείου Ελληνίδων Αλεξάνδρειας κα Αλίκη Αντωνίου, στο Λύκειο Ελληνίδων Φλώρινας και στην Πρόεδρό του κα Χριστίνα Γκόλνα, στην έδρα του αλεξανδρινού ιστορικού σωματείου, στον Άγιο Σάββα Αλεξανδρείας.

«Βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να καλωσορίσω τις αξιότιμες κυρίες του Λυκείου των Ελληνίδων Φλώρινας εδώ, στην έδρα του Λυκείου των Ελληνίδων παράρτημα Αλεξανδρείας, μέσα στον όμορφο αυτό χώρο του Αγίου Σάββα, που ανήκει στο Παλαίφατο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας. Εδώ, όπου έχουμε τη χαρά και την ευλογία της Αυτού Θειοτάτης Μακαριότητας του Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής κκ Θεόδωρου Β, να συνευρισκόμαστε με τη μοναστική κοινότητα και να μοιραζόμαστε ιδιαίτερες στιγμές λατρείας που αποβλέπουν στη διατήρηση της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης αλλά και της πολιτιστικής μας παράδοσης στη Νειλοχώρα», ξεκίνησε το λόγο της η κα Αντωνίου, υποδεχόμενη την 30μελή ομάδα από την ακριτική Φλώρινα.

Και συνέχισε: «Πραγματικά αισθανόμαστε το βάρος που μας αναλογεί καθώς εκπροσωπούμε στην Αίγυπτο το ιδρυθέν από το 1911 Λύκειο των Ελληνίδων στην πατρίδα, από τη φεμινίστρια Καλιρρόη Σιγανού – Πάρρεν. Με τη διατήρηση του ονόματος του Λυκείου των Ελληνίδων, νιώθουμε ότι εκπληρούμε στόχους και προσδοκίες τόσο των απερχόμενων όσο και των επερχόμενων γενεών για τη διάδοση του ελληνικού λαϊκού πολιτισμού, των ηθών και παραδόσεων του περιούσιου ελληνικού λαού. Ανταποκρινόμαστε δε, όσο οι περιστάσεις το επιτρέπουν στο κάλεσμα να τονίσουμε την αισθητική, εθνική και κοινωνική αξία της ύπαρξης και διατήρησης του ονόματός μας σ αυτή την πολύ φιλόξενη χώρα.

Με τις εκδηλώσεις μας τόσο στο γραφείο μας όσο και όπου δει στην Αλεξάνδρεια, δηλώνουμε το δυναμικό παρόν με χορούς, τραγούδια, διαλέξεις, εκδηλώσεις ποικίλου περιεχομένου που σχετίζονται είτε με τις μεγάλες εορτές της χριστιανοσύνης είτε με τις εθνικές ημέρες της πατρίδας, όπως και η αυριανή.

Και είμαστε περιχαρείς για την έλευσή σας στην Αίγυπτο και ιδιαίτερα στην Αλεξάνδρεια, μας τιμά η μέχρι τώρα συνεργασία, προσδοκούμε και στο μέλλον να οργανώσουμε από κοινού μια λαμπρή εκδήλωση που να ανταποκρίνεται στη φήμη του ονόματός του Λυκείου των Ελληνίδων και ιδιαίτερα στο Λύκειο Ελληνίδων της ακριτικής Φλώρινας που έχουμε την τιμή να φιλοξενούμε σήμερα. Γνωρίζουμε τη δράση σας, τις εκδηλώσεις σας και ιδιαίτερα την τελευταία παρουσία σας στο Κάιρο, που άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις στους παρευρισκομένους. Αισθανόμαστε την ανάγκη ακόμη μια φορά να σας εκφράσουμε το θαυμασμό και την αγάπη μας αλλά και την υποστήριξή μας σ αυτό το ταξίδι σας στην Αίγυπτο. Καλώς ορίσατε!!», κατέληξε η κα Αντωνίου, απευθυνόμενη στην κα Γκόλνα και στην ομάδα του Λυκείου Ελληνίδων Φλώρινας, ανταλλάσσοντας αναμνηστικά δώρα μεταξύ των δύο πολιτιστικών σωματείων των δύο πόλεων.

 

 

 

 

 

 

 

Αλλαγή ώρας 2019 στην Ευρωπαϊκή Ένωση τα ξημερώματα της Κυριακής (τελευταία Κυριακή του Μαρτίου), αλλά όχι για… πολύ. Η αλλαγή ώρας από χειμερινή σε θερινή καταργείται οριστικά από το έτος 2021, σύμφωνα με ψηφοφορία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν περιθώριο μέχρι τον Απρίλιο του 2020 να αποφασίσουν ποια ώρα θα κρατήσουν. Η Ελλάδα δεν έχει ακόμη αποφασίσει ποιά ώρα θα κρατήσει από το 2021. Προς το παρόν όμως, ακριβώς στις 03:00 αύριο τα ξημερώματα (Κυριακή 31 Μαρτίου), θα πρέπει να γυρίσουν όλοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τα ρολόγια μία ώρα μπροστά και να δείχνουν 04:00.

Η ιδέα για αλλαγής ώρας είχε επιβληθεί από την Γερμανία το έτος 1916 και αργότερα ακολούθησαν και άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Σήμερα, συνολικά 64 χώρες σε όλο τον κόσμο εφαρμόζουν την αλλαγή ώρας, ενώ σύμφωνα με κοινοτική οδηγία που υπάρχει ήδη και εφαρμόζεται, οι 28 χώρες μέλη της ΕΕ αλλάζουν από χειμερινή σε θερινή ώρα την τελευταία Κυριακή του Μαρτίου.

Να σημειωθεί ότι η πρώτη αναφορά που υπάρχει για χρησιμοποίηση της θερινής ώρας ήταν από τον Βενιαμίν Φραγκλίνο (Benjamin Franklin) σε ένα γράμμα του που δημοσιεύθηκε σε μία γαλλική εφημερίδα. Σε αυτό το γράμμα δεν υπάρχει αναφορά για αλλαγή της ώρας αλλά πρόταση να ξυπνούν οι άνθρωποι μία ώρα νωρίτερα! Η πρώτη φορά που προτάθηκε το ζήτημα σοβαρά ήταν από τον Γουίλιαμ Γουίλετ (William Willett) στο άρθρο του «Waste of Daylight» που δημοσιοποιήθηκε το 1907 αλλά τελικά δεν κατάφερε να πείσει την Βρετανική κυβέρνηση. Αν και πραγματοποιήθηκε τελικά η ιδέα του, τελικά δεν κατάφερε να την δει να πραγματοποιείται, γιατί πέθανε το 1915.

Η πρώτη φορά που εφαρμόστηκε η ιδέα ήταν από την γερμανική κυβέρνηση κατά την διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου από 30 Απριλίου ως 1η Οκτωβρίου του 1916. Λίγο μετά το Ηνωμένο Βασίλειο ακολούθησε εφαρμόζοντας τη θερινή ώρα από 21 Μαΐου ως 1η Οκτωβρίου 1916. Αργότερα, στις 19 Μαρτίου του 1918, το Αμερικανικό Κογκρέσο καθιέρωσε την τυπική χρήση των χρονικών ζωνών και επισημοποίησε την αλλαγή της θερινής ώρας για όλον τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Το μέτρο αυτό όμως καταργήθηκε αμέσως, λόγω της δυσαρέσκειας του κόσμου.

Στην Ελλάδα η θερινή ώρα εφαρμόστηκε για πρώτη φορά, δοκιμαστικά, το 1932 και συγκεκριμένα από τις 6 Ιουλίου μέχρι την 1η Σεπτεμβρίου όπου τα ρολόγια είχαν τεθεί μία ώρα μπροστά.

Επομένως, σημειώστε ότι αύριο τα ευρωπαϊκά ρολόγια αλλάζουν ως εξής:

 

 

 

 

 

 

Πολύ μεγάλο ήταν το ενδιαφέρον της παροικίας που προκάλεσε η ομιλία του τέως Πρύτανη του Πανεπιστημίου Κύπρου, καθηγητή Κωνσταντίνου Χριστοφίδη, την περασμένη Πέμπτη 28 Μαρτίου, στο φιλόξενο χώρο του Συλλόγου Ελλήνων Επιστημόνων Αλεξανδρείας «Πτολεμαίος Α΄».

Μία εκδήλωση, που παρακολούθησαν όλες οι αρχές της αλεξανδρινής παροικίας, τιμώντας έναν μεγάλο πανεπιστημιακό καθηγητή, που μίλησε για την ιστορία του – από το 1974 – τουρκοκρατούμενου όρους του Πενταδακτύλου, επισημαίνοντας ότι η υψηλή κορυφή του μεγαλύτερου όρους της Κύπρου, ονομάσθηκε έτσι από την επική δραστηριότητα του Διγενή Ακρίτα, καθώς θρυλείται ότι ακόμη και από εκεί, κατά τους μέσους χρόνους της Χριστιανικής υπερχιλιετούς περιόδου του Ρωμαϊκού Κράτους, ο Διγενής προασπιζόταν τα σύνορα του τότε Ορθόδοξου κόσμου.

Κατά την πέμπτη αυτή για τη φετινή περίοδο εκδήλωση του «Πτολεμαίου» που τελούσε σε συνεργασία με την «Ελληνικὴ Αδελφότητα των εν Αιγύπτω Κυπρίων», στην Αλεξάνδρεια, τους προσκεκλημένους καλωσόρισε η Πρόεδρος του Συλλόγου κα Λιλίκα Θλιβίτου: τον Πατριαρχικὸ Επίτροπο Αλεξανδρείας, Σεβ. Μητροπολίτη Άκκρας κ. Νάρκισσο, εκπρόσωπο του Μακαριωτάτου Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεοδώρου Β΄, τους πανοσ. Ιερείς Αθηναγόρα και Ισαάκ, τον Πρόεδρο της πρεσβυγενούς Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας κ. Εδμόνδο Κασιμάτη, την Προεδρεύουσα της Ελληνικής Αδελφότητας των εν Αιγύπτω Κυπρίων στην Αλεξάνδρεια κα Μάρω Φορμόζη, την Πρόεδρο του Συνδέσμου Ελλήνων Εκπαιδευτικών κα Γεωργία Μαστουρίδου, την Διευθύντρια του Αβερωφείου Λυκείου της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας κα Δήμητρα Παπανώτα, τον Κοινοτικό Επίτροπο και Περιφερειακό Έφορο Προσκόπων κ. Δημήτρη Κάβουρα, τον Κοινοτικό Επίτροπο κ. Αντρέα Βαφειάδη, την Αρχαιολόγο Δρ. Καλλιόπη Παπακώστα, τον Δρ. Μίμη Σοφοκλέους, Επιστημονικό Διευθυντή του Παττίχειου Δημοτικού Μουσείου, Ιστορικού Αρχείου και Κέντρου Μελετών Λεμεσού και άλλους επισήμους.

Μάλιστα, καλωσορίζοντας τον καθηγητή Κωνσταντίνο Χριστοφίδη, η Πρόεδρος του «Πτολεμαίου» κα Θλιβίτου τόνισε τη χαρά όλων για την τιμητική του παρουσία του ως ομιλητή στο ιστορικό εντευκτήριο του Συλλόγου – την Έπαυλη της Αγγελικής Παναγιωτάτου – και στη συνέχεια αναφέρθηκε συνοπτικά στην βιογραφία του, κάνοντας λόγο για τις σπουδές του με υποτροφία της Γαλλικής Κυβέρνησης έως τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Εθνικό Πολυτεχνείο της Grenoble, καθώς επίσης ότι από το 1992, εντάχθηκε στην ακαδημαϊκή κοινότητα του Πανεπιστημίου της Κύπρου, όπου διετέλεσε Αντιπρόεδρος και Πρόεδρος του Τμήματος Φυσικής, Αντιπρύτανης Ακαδημαϊκών Υποθέσεων, έως και για μεγάλο χρονικό διάστημα Πρύτανης του Πανεπιστημίου της Κύπρου. Επίσης, τόνισε πόσο το όνομά του είναι πλήρως συνυφασμένο με την αναπτυξιακή πορεία της έρευνας του Πανεπιστημίου, με έντονη ερευνητική δράση τόσο σε τοπικό όσο και ευρωπαϊκό επίπεδο σε θέματα ενέργειας, αναφερόμενη στη σημαντική συμβολή του στη δημιουργία και εδραίωση του Γραφείου Διασύνδεσης του Πανεπιστημίου με τη Βιομηχανία και τις Επιχειρήσεις, καθώς επίσης και στο πλούσιο συγγραφικό του έργο, είπε ότι αυτὸ καταγράφεται σε επιστημονικά βιβλία, περιοδικά και άρθρα που έχουν δημοσιευτεί από αξιόλογους εκδοτικούς οίκους.

Στη συνέχεια, ο ομιλητής έλαβε τον λόγο προβάλλοντας μία μεγάλη σειρά από ιστορικές φωτογραφίες, όλες  συσχετιζόμενες με ένα οδοιπορικό που ο ίδιος είχε κάνει στον χώρο του θρυλικού όρους πριν από το 1974. Μετά την ολοκλήρωσή της ομιλίας του, η διάλεξη του πανεπιστημιακού κ. Χριστοφίδη έδωσε αφορμή για την διατύπωση σειράς ερωτήσεων από τους παρισταμένους, με αποτέλεσμα να προκύψει  μία εκτεταμένη ευρύτερη συζήτηση για την ιστορία και το παρόν της Κύπρου.

Ακολούθησε δεξίωση, κατά την οποία οι παριστάμενοι συνέχισαν να συζητούν με τον ομιλητή και να ενημερώνονται για το θέμα της σημαντικής αυτής εκδήλωσης.

 

 

 

 

 

Της Μαρίας Αδαμαντίδου

Από την Εφημερίδα των Συντακτών

Μπορεί κανείς να χωρίσει τους Αιγυπτιώτες Ελληνες σε δυο κατηγορίες: αυτούς που δηλώνουν γιατρεμένοι από τη νοσταλγία της γενέτειρας γης και αυτούς που αφήνουν να σιγοκαίει ακόμη μέσα τους ο γλυκόπικρος πόνος για τη χαμένη πατρίδα που είναι η Αίγυπτος.

Πιστεύω ότι ο δρ Νικόλας Σφήκας —με διδακτορικό από το ΑΠΘ και πλούσια μελετητική και καλλιτεχνική δράση— ανήκει στη δεύτερη κατηγορία, με τη διαφορά ότι είναι ένας από τους λίγους όπου η νοσταλγία λειτουργεί σαν κίνητρο για δημιουργία και προσφορά. Οπως λέει και ο ίδιος, το βιβλίο, προϊόν πολύχρονης μελέτης, «γεννήθηκε από την επιθυμία μου να συμβάλλω […] στη διάσωση της ιστορικής μνήμης του ελληνισμού της Αιγύπτου», αλλά και για να δώσει αφορμές για περαιτέρω έρευνα.

 

 

Γέννημα-θρέμμα του Καΐρου και γόνος οικογένειας εκπαιδευτικών, ο Σφήκας γοητεύτηκε από την Αλεξάνδρεια όπου παραθέριζε μικρός γιατί «συνειδητοποίησα ότι στο χείλος της Αφρικής μεσουρανεί η Ευρώπη», φράση που συνοψίζει γλαφυρά μία από τις πολλές πραγματικότητες αυτής της πόλης που κατέχει ξεχωριστή θέση στην ελληνική και παγκόσμια ιστορία.

 

 

Ο τίτλος «Αλεξάνδρεια, από τον Καβάφη στον Μ. Αλέξανδρο: Ιστορία και αρχιτεκτονική – Δυο ελληνικά τετράγωνα (εκδόσεις ΑΩ)», αποδίδει με ακρίβεια το περιεχόμενο του βιβλίου.
Η εξιστόρηση της διαδρομής αιώνων, από την ίδρυσή της από τον Μέγα Αλέξανδρο μέχρι τα χρόνια του Καβάφη, είναι συνοπτική και συνάμα περιεκτική.

Τα «πτολεμαϊκά θαύματα», η παρακμή, οι καταστροφικοί σεισμοί, η επέλαση των Αράβων, οι πόλεμοι, οι διώξεις, οι πανδημίες, η λίμνη Μαρεώτιδα, το εμπόριο του βάμβακα και τα πολύβουα λιμάνια, οι Εβραίοι, ο μοναχισμός, οι Κόπτες, το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, ο Ναπολέων, ο Μοχάμεντ Αλι και πολλοί άλλοι και άλλα, περιγράφονται απνευστί, θα έλεγε κανείς, συμπληρωμένα από αρχαίους χάρτες, σχέδια ταξιδευτών, ψηφιδωτά και καρτ ποστάλ επιλεγμένα από προσωπικές συλλογές και αρχεία.

Το ενδιαφέρον εντείνεται με τα πλούσια εικονογραφημένα κεφάλαια που αφορούν την πολεοδομική εξέλιξη της Αλεξάνδρειας στη σύγχρονη εποχή, τη σχέση Αιγυπτιωτών και Αιγυπτίων και, ειδικότερα, τους Αιγυπτιώτες της Αλεξάνδρειας.

 

 

Το πορτρέτο της παροικίας, έτσι όπως διαμορφώθηκε από τα μέσα του 19ου αιώνα, δίνεται μέσα από την πολυσχιδή δράση γνωστών και λιγότερο γνωστών προσωπικοτήτων αλλά και με την περιγραφή όλων των πτυχών της ζωής των παροίκων —καλλιτεχνική, εμπορική, φιλανθρωπική κ.λπ.— που ήταν στην πλειονότητά τους, όπως όλοι οι Αιγυπτιώτες, άνθρωποι μεσαίου και χαμηλού εισοδήματος.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι ενότητες που καταπιάνονται με το δομημένο περιβάλλον: εδώ καταγράφεται με χορταστική λεπτομέρεια η κληρονομιά των Ελλήνων αρχιτεκτόνων και μηχανικών της Αλεξάνδρειας —Γρυπάρης, Παρασκευάς, Πάλλης, Οικονομόπουλος, Λεζίνας και άλλοι— σε κτίρια όπως το Χεδιβικό Χρηματιστήριο ή της Εθνικής Τράπεζας της Αιγύπτου, τα οποία συγκροτούν μεγάλο μέρος του αρχιτεκτονικού πλούτου της Αλεξάνδρειας.

 

 

Ο συγγραφέας περπάτησε στους δρόμους της και απαθανάτισε με τη φωτογραφική του ελληνικά αρχοντικά και οικοδομές: στην πόλη δραστηριοποιήθηκαν και σπουδαίοι Ευρωπαίοι αρχιτέκτονες, οι οποίοι συνεργάστηκαν συχνά με τους Ελληνες και αυτή η πολιτισμική πανσπερμία αποτυπώνεται στην πληθώρα των αρχιτεκτονικών ρυθμών από όπου τελικά προέκυψε και ένα αλεξανδρινό εκλεκτικιστικό υβρίδιο.

 

 

Το τελευταίο κεφάλαιο αφορά το περίφημο Quartier Grec την «ελληνική συνοικία», ενσάρκωση της ελληνικότητας της Αλεξάνδρειας.

Και εδώ οι φωτογραφίες των πολυκατοικιών του Ταμβάκου, του Αυγερινού και άλλων, και των αρχοντικών του Αυγουστίνου, του Μανωλόπουλου ή του Σαλβάγου συμπληρώνονται με κείμενο που περιγράφει ρυμοτομία, κατασκευαστικά έργα, τεχνικές, εσωτερική διακόσμηση και υλικά, αλλά και τους καλοφροντισμένους, μοσχοβολιστούς κήπους που περιέβαλαν τις κατοικίες της αλεξανδρινής ελίτ.

 

 

Το βιβλίο ολοκληρώνεται με δυο κείμενα της αρχιτέκτονος Μ. Σακκά – Θηβαίου για το Quartier Grec και τα ελληνικά σχολεία, και με δυο μεγάλους ρυμοτομικούς χάρτες του Quartier και του «ελληνικού» τετραγώνου με τα κοινοτικά σχολεία -χρήσιμα εργαλεία για νοερές ή πραγματικές περιηγήσεις.

 

 

 

 

 

Την Αλεξάνδρεια και το Κάιρο θα επισκεφτεί στα μέσα Απριλίου ο Γιώργος Στασινάκης, Πρόεδρος της Διεθνούς Εταιρείας Φίλων Ν. Καζαντζάκη, του Πολιτιστικού σωματείου μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα  που ιδρύθηκε στη Γενεύη (Ελβετία) στις 14 Δεκεμβρίου του 1988 για να προάγει το έργο του μεγάλου Έλληνα συγγραφέα Νίκου Καζαντζάκη.

Έτσι, ο κ. Στασινάκης, στις 15 και 16 Απριλίου θα δώσει διαλέξεις στο Κάιρο (στο Πανεπιστήμιο Al-Αzhar, στο Ελληνικό Πολιτιστικό Κέντρο Καΐρου και στην και Αμπέτειο Σχολή).

Στις 17 Απριλίου, ο Πρόεδρος ο Πρόεδρος της Διεθνούς Εταιρείας Φίλων Ν. Καζαντζάκη θα μιλήσει στους μαθητές της Αβερωφείου Σχολής στην Αλεξάνδρεια.

Παράλληλα, ο κ. Στασινάκης, απευθύνει πρόσκληση σε συνάντηση στις 17 Απριλίου, ώρα 19.00 στο Ελληνικό Εμπορικό Επιμελητήριο Αλεξανδρείας, όπου θα συζητηθούν τα εξής θέματα:

– Δραστηριότητες της ΔΕΦΝΚ σε όλο τον κόσμο.

– Τελευταίο τεύχος της επιθεώρησης της Εταιρείας « Le Regard crétois ».

– Μελλοντικές εκδηλώσεις του τοπικού τμήματος

 

 

 

 

 

Με ένα πολύ ανθρώπινο, αλλά ιδιαίτερα ουσιαστικό στη σημασία μήνυμα, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας κ. Εδμόνδος Κασιμάτης συνεχάρη τον άρτι επανεκλεγέντα Πρόεδρο του Συνδέσμου Αιγυπτιωτών Ελλήνων κ. Κώστα Μιχαηλίδη, μεταφέροντας προφανώς και τα αισθήματα όλης της Κοινοτικής Επιτροπής της ΕΚΑ και της παροικίας, από της οποίας είναι γνήσιο και άξιο τέκνο, ο Αλεξανδρινός Πρόεδρος του ΣΑΕ.   

«Συγχαρητήρια Πρόεδρέ μου. Να είσαι πάντα Χαρούμενος και ευτυχισμένος και να ηγείσαι για πολλά Χρόνια ακόμα τον ιστορικό αυτό Οργανισμό», έγραψε σε μήνυμά του ο κ. Κασιμάτης προς τον κ. Μιχαηλίδης, μέσω Facebook.

Να σημειωθεί ότι τα διαδικτυακά της συγχαρητήρια μετέφερε προς τον επανεκλεγέντα Πρόεδρο του ΣΑΕ και η Πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Επιστημόνων Αλεξανδρείας «Πτολεμαίος Α΄» κα Λιλίκα Θλιβίτου, καθώς και ο Έφορος Διοίκησης και επικεφαλής των Ελλήνων Προσκόπων της Αλεξάνδρειας κ. Άρης Μαρκοζάνης.

Συγχαρητήρια από την μακρινή Αυστραλία απέστειλε και ο επίσης Αλεξανδρινός Πρόεδρος των Αιγυπτιωτών Μελβούρνης κ. Λουκάς Ριζόπουλος.

Τα πιο θερμά συγχαρητήρια και από την επίσημη ιστοσελίδα της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας.

Όλο τον Αιγυπτιώτη Ελληνισμό τίμησε ο Αλεξανδρινός Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης κ. Γιώργος Φλωρεντής, εκπροσωπώντας την Ελληνική Κυβέρνηση στις εκδηλώσεις για την επέτειο της Ελληνικής Επανάστασης της 25ης Μαρτίου, στην πόλη της Καρδίτσας.

Αμέσως μετά την ολοκλήρωση της μεγάλης παρέλασης, ο κ. Φλωρεντής δήλωσε στα τοπικά μέσα μαζικής ενημέρωσης:

 

 

 

 

 

«Μεταφέρω το μήνυμα της ελληνικής κυβέρνησης για την Εθνική επέτειο και τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου.

Η Επανάσταση του 1821, που ήταν Επανάσταση του ελληνικού λαού, ενάντια στον τουρκικό ζυγό για την απελευθέρωση της χώρας, για την αξιοκρατία, την ισονομία και την ανεξαρτησία, συναδέλφωση των λαών και τη δημοκρατία, συνεχίζεται, και συνεχίζεται αέναη μέχρι και σήμερα.

Ο ελληνικός λαός πάντοτε ενωμένος πρέπει να συνεχίσει το δρόμο αυτό, το δρόμο της νίκης, το δρόμο της δημοκρατίας, το δρόμο της ελευθερίας».

Πηγή: Υπουργείο ΨηΠΤΕ

 

 

 

 

 

 

 

Πολύ μεγάλη ήταν η ανταπόκριση, τόσο από τις αιγυπτιακές αρχές, όσο και τις ξένες αντιπροσωπείες καθώς και τους εκπροσώπους της ελληνικής παροικίας, στη μεγάλη δεξίωση που παραχώρησε ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στην Αλεξάνδρεια κ. Αθανάσιος Κοτσιώνης, για την επέτειο της 25^ης Μαρτίου της Εθνικής Παλιγγενεσίας.

Προσφωνώντας όλους τους επισήμους, ανάμεσα στους οποίους ήταν εκπρόσωποι της Περιφέρειας, της Κοπτικής Εκκλησίας, του Ελ Άζαχαρ, αστυνομικές και στρατιωτικές αρχές, καθώς και ο Πατριαρχικός Επίτροπος Αλεξανδρείας Μητροπολίτης Άκκρας κ. Νάρκισσος και ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας κ. Εδμόνδος Κασιμάτης, ο Γενικός Πρόξενος κ. Κοτσιώνης τόνισε ότι «Ελλάδα και Αίγυπτος, συνυπάρχουν αρμονικά σ’ ένα χώρο ιστορίας και πολιτισμού, αυτόν της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Ανέπτυξαν στο πέρασμα των αιώνων πολιτισμούς θαυμαστούς, σε διαρκή αλληλεπίδραση μεταξύ τους και μια σχέση διαχρονικά στρατηγική και παραγωγική».

Αναφερόμενος ιδιαίτερα στην Αλεξάνδρεια, τόνισε ότι «συμβολίζει, σε όλο της το μεγαλείο, αυτή την αρμονική συνύπαρξη. Η μητέρα Πατρίδα είναι υπερήφανη για την λαμπρή πορεία του Ελληνισμού της Αιγύπτου και ιδιαίτερα της Αλεξάνδρειας, καθώς και για την συνεισφορά του στην πρόοδο και την ευημερία και των δύο Χωρών. Ταυτόχρονα αναγνωρίζει και ευχαριστεί τόσο τις Αιγυπτιακές Αρχές όσο και τον Αιγυπτιακό λαό για τον τρόπο με τον οποίο αγκάλιασε και αποδέχθηκε στους κόλπους του την εδώ Ελληνική παρουσία».

Παράλληλα, ο Γενικός Πρόξενος επεσήμανε ότι «η 25η Μαρτίου, επέτειος της Επαναστάσεως του 1821, ορόσημο της Εθνικής Παλιγγενεσίας, αποτελεί για εμάς τους Έλληνες γεγονός καθοριστικό και βαθειά χαραγμένο στην συλλογική μας μνήμη. Ενθυμούμαστε και γιορτάζουμε την αλληλουχία εκείνη των γεγονότων, μέσω των οποίων ένας λαός υποδουλωμένος, καταπιεσμένος, εξευτελισμένος για αιώνες, αφιερώθηκε, ψυχή τε και σώματι, στον αγώνα για την απελευθέρωση από τον Οθωμανικό ζυγό. Ένας λαός που, αντλώντας πάντα δυνάμεις από τις ιστορικές του ρίζες, κατόρθωσε να αποκτήσει την ελευθερία του και να οικοδομήσει μέσα από αμέτρητες θυσίες την Εθνική ανεξαρτησία του. Όρκος σημαντικός αυτός των αγωνιστών: «για του Χριστού την πίστη την Αγία και της πατρίδος την ελευθερία». Γιατί για έναν αγώνα τόσο άνισο, όσο εκείνος, για να πολεμήσει κάποιος πρέπει κάτι να τον σπρώχνει, κάτι να του δίνει ελπίδα εκεί που δεν υπάρχει, κάτι που να τον κάνει να αψηφά τον ισχυρό και να μην φοβάται τον θάνατο. Αυτό το καθοριστικό στοιχείο για το Ελληνικό γένος ήταν η πίστη στο Θεό».

Και ο κ. Κοτσιώνης προσέθεσε:

«Εξετάζοντας προσεκτικά την ιστορία των χρόνων της τουρκοκρατίας, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η Εθνεγερσία του ’21 δεν ήταν η αρχή μιας πορείας αλλά η ολοκλήρωσή της.  Ήταν η τελευταία φάση ενός αγώνα που ξεκίνησε, αρκετές δεκαετίες πριν, με τα όπλα του πνεύματος και έφθασε στο απόγειό της με την κλαγγή των όπλων του πολέμου. Τα όπλα αυτά, τα πνευματικά, τα έδωσε στο αγωνιζόμενο έθνος η παιδεία.  Μια παιδεία βασισμένη στις αξίες της παράδοσης και της πίστης που με την καλλιέργεια της γλώσσας και της εθνικής συνείδησης, κατόρθωσε να αφομοιώσει γόνιμα και δημιουργικά ότι καλό είχε να προσφέρει η Ευρώπη της εποχής εκείνης».

Ο Γενικός Πρόξενος επεσήμανε ότι «υπήρξαν οι Έλληνες, αφανείς ήρωες, τόσο στην πατρίδα όσο και κυρίως εκείνοι της διασποράς, στα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά κέντρα της εποχής, οι φωτισμένοι πατριώτες, απανταχού της Γης, που με την βούληση και την πίστη τους προετοίμασαν μεθοδικά, τόσο οικονομικά όσο και πνευματικά, τον αγώνα. Καθώς και οι Φιλέλληνες και οι Έλληνες λόγιοι που με τις ιδέες τους εμποτισμένες με τις αξίες του διαφωτισμού, για ελευθερία, ισότητα και δικαιοσύνη, συνετέλεσαν καθοριστικά στην Ελληνική Επανάσταση».

Και κατέληξε: «Όπως αναφέρει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στο μήνυμά του προς εσάς, τους απόδημους Έλληνες, «η εθνική μας Επέτειος, πρέπει να αποτελεί, για κάθε Έλληνα και διαχρονικώς, πηγή Εθνικών Διδαγμάτων και Έμπνευσης». Ο αγώνας του ’21 είναι η συνισταμένη της εθνικής συνεννόησης και σύμπνοιας του Ελληνισμού της Ελλάδος και του εξωτερικού, που συνεχίστηκε σε όλη της πορεία του Ελληνικού κράτους μέχρι σήμερα.

              

               Η Επανάσταση του ’21 υπήρξε το πιο σημαντικό γεγονός της εποχής του. Κι αυτό γιατί απέδειξε ότι  η αγωνιστικότητα, η πίστη,  η ισχυρή θέληση και η ενότητα ενός λαού μπορούν να αλλάξουν την ιστορική του μοίρα.

               Τα γεγονότα των πρώτων χρόνων της Επανάστασης άφησαν ένα σημάδι ανεξίτηλο στην συλλογική μας συνείδηση καθώς και στην μετέπειτα γέννηση του Νέου Κράτους. Ένα σημάδι που γεννιέται από την σύγκρουση αφενός της εχθρικής στάσης των Μεγάλων Δυνάμεων και αφετέρου, δυστυχώς, της σκοτεινής πλευράς του εαυτού μας.

               Φαίνεται αδιανόητο, αποτελεί όμως αδιαμφισβήτητο ιστορικό γεγονός, ότι την στιγμή της υπέρτατης θυσίας, η διχόνοια, τα προσωπικά συμφέροντα, το αδελφοκτόνο μίσος, η αλαζονεία, ο τυφλός κομματισμός, η διοικητική ανικανότητα και η ασυνεννοησία οδήγησαν τους αγωνιζόμενους Έλληνες σε δύο εμφύλιες συγκρούσεις και την επανάσταση στο χείλος του γκρεμού.

               Η επιτυχία εκείνου του Αγώνα, καθώς και τα μελανά σημεία του είναι καθοριστικά στοιχεία της συλλογικής μας μνήμης και αποτελούν ένα μήνυμα διαχρονικό και επίκαιρο για εμάς τους Νεοέλληνες.  Ότι η Ελευθερία θέλει αρετή και τόλμη,  θέλει θυσίες για να την αποκτήσουμε και προπαντός για να την διατηρήσουμε.  

               Όπως γράφει ο Μακρυγιάννης:  «Η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Παλαιόθεν ως τώρα, όλα τα θηρία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε. Τρώνε, τρώνε, μα μένει πάντα μαγιά. Αυτή είναι η σπίθα που έφερε το θαύμα του Αγώνα.»  Που έκανε το αδύνατο δυνατό. Η σπίθα που καίει μέσα στα σωθικά της Ελλάδος. Ας μην την αφήσουμε να σβήσει!

               Σας ευχαριστώ που μας τιμάτε με την παρουσία σας!», κατέληξε κ. Γενικός Πρόξενος κ. Αθανάσιος Β. Κοτσιώνης.

Να σημειωθεί ότι την όλη εκδήλωση κόσμησαν με την παρουσία τους και τους χορούς τους το Λύκειο Ελληνίδων της ακριτικής Φλώρινας.

 

 

 

 

   

 

 

Εορτάζουμε την καθοριστική περίοδο της σύγχρονης Ιστορίας μας, την «Ανάσταση» του Γένους μας, η οποία οδήγησε στην εγκαθίδρυση του Νεώτερου κυρίαρχου Ελληνικού Κράτους. Υπό τα δεδομένα αυτά η Εθνική μας Επέτειος πρέπει ν’ αποτελεί, για κάθε Έλληνα και διαχρονικώς, πηγή Εθνικών Διδαγμάτων και Έμπνευσης, τονίζει στο μήνυμά του, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Πρ. Παυλόπουλος προς τον Απόδημο Ελληνισμό για την Εθνική Εορτή της 25ης Μαρτίου. Και συνεχίζει:

1. I. Η Επανάσταση του 1821 εκδηλώθηκε σε μιαν εποχή, κατά την οποίαν η πολιτική συγκυρία στην Ευρώπη, που ήταν τότε ουσιαστικώς το αποκλειστικό πεδίο διαμόρφωσης της διεθνούς πολιτικής, δεν εμφανιζόταν ευνοϊκή γι’ αυτήν. Και τούτο διότι οι γεωπολιτικοί συσχετισμοί και οι διαφόρων ειδών Συμμαχίες μεταξύ των «ισχυρών» της εποχής εκείνης δεν συνιστούσαν πρόσφορο έδαφος για την Εθνεγερσία των Ελλήνων.Εντούτοις, την 25η Μαρτίου το Έθνος των Ελλήνων τόλμησε την εξέγερση κατά του τουρκικού ζυγού και αγωνίσθηκε, με απαράμιλλον ηρωισμό, για την κατάκτηση της Ελευθερίας του και για την κατοχύρωση της Κυριαρχίας του.

1. II. Σε αυτό τον ξεσηκωμό τους, οι επαναστατημένοι Έλληνες είχαν και την αμέριστη συμπαράσταση ορισμένων από τα πιο φωτισμένα τέκνα Λαών της Ευρώπης, που συμμερίσθηκαν τα ιδανικά της Ελευθερίας και της αυτοδιάθεσης του Λαού μας και συνεισέφεραν στον υπέρ πάντων Αγώνα τους όχι μόνο τις περιουσίες τους αλλά, σε ορισμένες περιπτώσεις, και την ίδια την ζωή τους. Επηρεασμένοι από τις δύο μεγάλες επαναστάσεις της Δύσης, την Γαλλική Επανάσταση του 1789 και την Αμερικανική Επανάσταση του 1776, και εμπνεόμενοι ιδίως από το κίνημα του ρομαντισμού, επηρέασαν έντονα τις κοινωνίες όπου ζούσαν και των οποίων ήταν εκλεκτά μέλη, αναπτύσσοντας το, εμβληματικό ιστορικώς, κίνημα του Φιλελληνισμού. Γι’ αυτό, θα τους θυμόμαστε ες αεί με αισθήματα βαθύτατου σεβασμού και ειλικρινούς ευγνωμοσύνης.

III.    Παράλληλα, οι απόδημοι Έλληνες της Οδησσού, της Βιέννης, της Αγίας Πετρούπολης, των Παρισίων, του Βελιγραδίου, της Τεργέστης και πολλών άλλων εστιών της Ομογένειας λαχταρούσαν να δουν την Πατρίδα ελεύθερη, οπότε συστρατεύθηκαν με τους επαναστατημένους αδελφούς τους στον αγώνα «για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία». Ιστορικές μορφές, όπως του Αδαμαντίου Κοραή, του Ρήγα Φεραίου, του Ιωάννη Καποδίστρια, των μελών της Φιλικής Εταιρείας, αναζωπύρωσαν στην Ευρώπη το ενδιαφέρον για την Ελληνική γλώσσα, για τον κλασσικό Πολιτισμό και για την εκπαίδευση στις Ελληνικές αξίες, προετοιμάζοντας έτσι το έδαφος για την στήριξη στον ξεσηκωμό του ιστορικού Γένους των Ελλήνων. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, υπήρξε αλληλεπίδραση ανάμεσα στο Φιλελληνικό κλίμα που αναπτυσσόταν στο εξωτερικό και στην κατάσταση που επικρατούσε στην Πατρίδα μας, όπου οι επαναστατημένοι Πρόγονοί μας είχαν διατηρήσει ολοζώντανη την Εθνική τους συνείδηση διαμέσου των αιώνων.

1. IV. Το απαράμιλλο παράδειγμα των προγόνων μας Αγωνιστών του 1821 πρέπει να μας εμπνέει και να μας καθοδηγεί στο διηνεκές. Εμείς, οι Ελλαδίτες, και εσείς, οι Απόδημοι Έλληνες απανταχού της Γης, οφείλουμε να δημιουργήσουμε ένα αρραγές μέτωπο συνευθύνης και συντονισμού των ενεργειών μας για την προαγωγή των συμφερόντων της Πατρίδας, υπό την αυτονόητη προϋπόθεση ότι όλοι μας θα επιδεικνύουμε πάντοτε τον δέοντα σεβασμό προς τις κοινωνίες όπου ζείτε και ευδοκιμείτε. Αυτή η σύμπλευσή μας καθίσταται επιτακτική ιδίως κατά την τρέχουσα κρίσιμη συγκυρία, κατά την οποία αναδεικνύονται κορυφαίες προκλήσεις, των οποίων η έκβαση θα καθορίσει μακροπρόθεσμα το μέλλον της Ελλάδας, όπως και εκείνο της μεγάλης Ευρωπαϊκής μας Οικογένειας, στην οποία αμετάκλητα ανήκει η Χώρα μας. Αναφέρομαι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στον σκληρό πυρήνα της, την Ευρωζώνη.

1. V. Προς αυτή την κατεύθυνση καθοριστικής σημασίας οδηγός μας πρέπει να είναι κατ’ εξοχήν ο στίχος του Ανδρέα Κάλβου, «θέλει Αρετήν και Τόλμην η Ελευθερία». Ειδικότερα, με την Ωδή «Εις Σάμον», ο Ανδρέας Κάλβος μας έχει αφήσει μια μεγάλη, κατά πάντα Εθνική, παρακαταθήκη ως προς το νόημα της Ελευθερίας, η οποία πρέπει να διαπνέει διαχρονικώς εμάς, τους Έλληνες. Μειστορική αφορμήτη Ναυμαχία της Σάμου το 1824, το υπέρ της Ελευθερίας μήνυμα του Ανδρέα Κάλβου -όταν μάλιστα η Ελευθερία προβάλλεται ως το αποτέλεσμα της αρετής και της τόλμης- όχι μόνο διαπερνά απ’ άκρου εις άκρον, την ιστορική διαδρομή του Λαού μας και του Έθνους μας, αλλά πρέπει να φωτίζει το παρόν και να προσδιορίζει καθοριστικώς το μέλλον μας, ως απογόνων Μεγάλων Προγόνων, οι οποίοι εξ αυτού και μόνον έχουν χρέος να γράψουν την δική τους Ιστορία και να φέρουν έτσι σε πέρας την αποστολή που τους αναλογεί και τους αρμόζει, κατ’ εξοχήν σε δύσκολους και κρίσιμους καιρούς. Για να κατανοήσουμε δε πλήρως, υπό το κατά τ’ ανωτέρω πρίσμα, την παρακαταθήκη του Ανδρέα Κάλβου από τηνΩδή «ΕιςΣάμον», οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι η κατά Ανδρέα Κάλβο Ελευθερία είναι συνώνυμη της Ευθύνης. Ιδίως εμείς, οι Έλληνες, ως Λαός και ως Έθνος και μέσα στην σημερινή συγκυρία, οφείλουμε να θεωρήσουμε την Ελευθερία όχι ως ενεργοποίηση της ελεύθερης βούλησης κατ’ απόλυτη και ανεξέλεγκτη διακριτή ευχέρεια. Αλλά -κατ’ εξοχήν μάλιστα- ως Αρετή, η οποία, μέσω της Τόλμης, μετατρέπεται σε Ευθύνη για την επιλογή των στόχων που πρέπει να θέσουμε και των επέκεινα αποφάσεων που πρέπει να πάρουμε, προκειμένου να εκπληρώσουμε την αποστολή, η οποία μας αναλογεί και μας αρμόζει απέναντι στην Πατρίδα και στην Ιστορία μας.

1. VI. Στην σημερινή εποχή η Ελλάδα αποτελεί δύναμη Ειρήνης και Ασφάλειας στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, που σέβεται εμπράκτως και απολύτως το Ευρωπαϊκό και το Διεθνές Δίκαιο στο σύνολό του. Έτσι, επιδιώκει την φιλία και την συνεργασία με όλους της τους γείτονες, ενώ παράλληλα φιλοδοξεί, ως αναπόσπαστο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του σκληρού πυρήνα της, της Ευρωζώνης, να συμμετάσχει ενεργά στην οικοδόμηση μιας ομοσπονδιακού τύπου Ευρώπης, υπό όρους Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας και σεβασμού του Κράτους Δικαίου, και κατ’ εξοχήν, του Κοινωνικού Κράτους Δικαίου. Οι βασικές αυτές αρχές, που διέπουν με σταθερότητα και συνέπεια την διεθνή συμπεριφορά της Χώρας μας έναντι πάντων, εξειδικεύονται ως εξής στις επιμέρους σχέσεις μας με τις γειτονικές μας χώρες:

Α. Ως προς το Κυπριακό -και με την αυτονόητη βεβαίως διευκρίνιση ότι αποτελεί διεθνές και, κυρίως, ευρωπαϊκό ζήτημα- επιδιώκουμε, το συντομότερο δυνατό, την δίκαιη και βιώσιμη λύση του. Όμως η Κυπριακή Δημοκρατία, ως πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν είναι νοητή με περιορισμένη κυριαρχία, την οποία συνεπάγονται στρατεύματα κατοχής και αναχρονιστικές εγγυήσεις τρίτων. Τούτο είναι αντίθετο προς κάθε έννοια Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Δικαίου.

Β. Ως προς τις Eλληνοτουρκικές σχέσεις, επιδιώκουμε σχέσεις φιλίας και καλής γειτονίας και ευνοούμε την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας. Αυτό, όμως, προϋποθέτει εκ μέρους της Τουρκίας ειλικρινή σεβασμό του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου καθώς και του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου, αναπόσπαστο μέρος του οποίου είναι και το πρόγραμμα «NATURA 2000». Άρα και οι διατάξεις της Συνθήκης της Λωζάνης και της Συνθήκης των Παρισίων του 1947-οι οποίες είναι απολύτως σαφείς και πλήρεις και δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για γκρίζες ζώνες-πρέπει να γίνονται πλήρως σεβαστές απ’ όλους. Πολλώ μάλλον όταν η αμφισβήτησή τους οδηγεί σε αμφισβήτηση των συνόρων όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επιπλέον, ιδίως ως προς την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, η Τουρκία οφείλει να σέβεται το Δίκαιο της Θάλασσας, οι διατάξεις του οποίου την δεσμεύουν και με την μορφή γενικώς παραδεδεγμένων κανόνων του Διεθνούς Δικαίου.

Γ. Ως προς την Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας, ευνοούμε την ευρωπαϊκή της προοπτική. Όμως η προοπτική αυτή προϋποθέτει, εκ μέρους της, τον πλήρη και ειλικρινή σεβασμό του συνόλου του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου, άρα του συνόλου του Διεθνούς Δικαίου, κατ’ εξοχήν δε της Συνθήκης των Πρεσπών. Η οποία πρέπει να ερμηνεύεται και να εφαρμόζεται, κατά το γράμμα της και το πνεύμα της, με τρόπο που δεν αφήνει ούτε ίχνος αλυτρωτισμού. Κατά συνέπεια, οιαδήποτε αντίθετη τακτική θα εμποδίζει, αυτονοήτως, την ευρωπαϊκή ενταξιακή πρόοδο της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας.

Δ. Ως προς την γείτονα Αλβανία, δεν είμαστε αντίθετοι στην ευρωπαϊκή της προοπτική. Πλην όμως αυτό έχει ως αυτονόητη προϋπόθεση τον πλήρη και ειλικρινή σεβασμό του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου, άρα τον σεβασμό του Κράτους Δικαίου και όλων των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Επομένως, συμπεριφορές όπως αυτές έναντι της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, οι οποίες υποτιμούν βάναυσα την αξία της Ανθρώπινης Ζωής ή προσβάλλουν απροκαλύπτως Θεμελιώδη Δικαιώματα, π.χ. το Δικαίωμα στην Ιδιοκτησία, συνιστούν ανυπέρβλητο εμπόδιο για την απρόσκοπτη ευρωπαϊκή πορεία της Αλβανίας. Όπως αντίστοιχο εμπόδιο συνιστά η κάθε μορφής διεκδίκηση εντελώς ανυπόστατων δήθεν «δικαιωμάτων» των Αλβανών τσάμηδων, αδίστακτων συνεργατών των ναζί όπως έχει αποδειχθεί ιστορικώς.

Με αυτές τις σκέψεις για την Εθνική Επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821, εκφράζω, για μιάν ακόμη φορά, την ευγνωμοσύνη του Ελληνικού Λαού προς τον Ελληνισμό της Διασποράς, απανταχού της Γης. Και τούτο διότι -θα το επαναλαμβάνω συνεχώς και με ιδιαίτερη έμφαση- ο Ελληνισμός της Διασποράς, αναπόσπαστο και πολύτιμο κομμάτι του Έθνους μας, έχει συμβάλει τα μέγιστα ώστε η Πατρίδα ν’ ακολουθεί την Ιστορική της πορεία κατά την κληρονομιά της και τον προορισμό της.