Κατηγορία: ΑΙΓΥΠΤΙΩΤΕΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Όποιος σχετίζεται αποκλειστικά και μόνο με το παρελθόν, απαξιώνει το παρόν και σβήνει τους ορίζοντες που του ανοίγουν διαδρόμους προς το μέλλον. Συχνάκις αυτό αποτελεί χαρακτηριστικό των ανθρώπων της ώριμης ηλικίας, κυρίως όταν η έννοια της δημιουργίας εξασθενεί στο νοηματικό περιεχόμενο της ζωής τους. Υπάρχουν όμως οι γλυκές εξαιρέσεις που ενισχύουν τον κανόνα και πρεσβεύουν την ομορφιά της δράσης και της «μη παράδοσης», μέχρι και τη στερνή ώρα του φευγιού τους.

Αυτό αισθάνθηκα την ώρα που βρέθηκα στο γραφείο του διευθυντή τη Ελληνικής Κοινότητας κ. Γιώργου Μπούλου, μετά από την πρόσκληση του Αιγυπτιώτη πολυγνώστη κ. Κωνσταντίνου Βρουλιωτάκη να μου γνωρίσει έναν αλεξανδρινό θρύλο. Και βρέθηκα σε μια από τις ωραιότερες εκπλήξεις κατά την διαμονή μου στη Νύφη της Μεσογείου, την πόλη του Ελληνισμού και της ιστορίας. Ο Βασίλειος Κωνσταντής αλεξανδρινός κυπριακής καταγωγής, εισερχόμενος εντός ολίγου στα ενενήντα χρόνια του, εμπλουτισμένος σωματικά και πνευματικά με την αλεξανδρινή ευγένεια της πάλαι ποτέ εποχής, χαμογελούσε ολάκερος. Τα μάτια του μια οθόνη σινεμασκόπ, όπου επάνω της καταγράφονταν οι εικόνες του πολύπλευρου βίου του. Ένιωθες οι σκηνές να εναλλάσσονται η μία την άλλη καθώς η χειραψία και το αστικό μειδίαμα στην αρχή, καθίστατο σταδιακά ξεκαρδιστικό γέλιο ευτυχίας μόνο και μόνο επειδή πατούσε τα χώματα της γενέτειράς τους. Δίπλα του η αγαπημένη του κόρη και σύνοδός του Χριστίνα, ενώ στην συντροφιά μας είχε προστεθεί ο κ. Μιχάλης Αρσλανίδης, πρώην Γενικός Γραμματέας και Α΄ Αντιπρόεδρος της ΕΚΑ, ο οποίος γαλλοτραφής γαρ, προσέφερε ως αρωγός το μεταφραστικό έργο, του διαλόγου με την θυγατέρα του κ. Βασίλη Κωνσταντή.

Ποιος είναι όμως αυτός ο 90χρονος αλεξανδρινός που μας γέμισε αισιοδοξία και χαμόγελα, συμβολίζοντας την ίδια τη ζωή, πως είναι ωραία αρκεί να έχεις ωραία καρδιά; Ένας από τους σπουδαιότερους ποδοσφαιριστές της διαπρέπουσας Αθλητικής Ενώσεως Ελλήνων Αλεξανδρείας. Φημισμένος αμυντικός εκείνης της εποχής που γέμιζαν τα στάδια από Αιγυπτιώτες και οι αθλητές με τον βυζαντινό δικέφαλο στο στήθος ίδρωναν τη φανέλα τους και πληρωνόντουσαν με χειροκρότημα και το γλυκό πιοτό της επιβεβαίωσης. Το σπίτι του επάνω από την έδρα της εφημερίδας «Ταχυδρόμος» τού θύμιζε μνήμες η αναφορά σ αυτό, αλλά όπως προείπαμε η ψυχή του ζούσε στο τώρα και στην χαρά που προσφέρει η αναμονή της επόμενης ημέρας. Σ αυτές τις ηλικίες η κάθε ημέρα και η προσδοκία του ανατέλλοντος ηλίου, ισοδυναμεί με δεκαετία. Εκείνος αναζητούσε τη συζήτηση περί του παρόντος και του μέλλοντος κι από την πλευρά μου ως ανελέητο «αρπακτικό» ράμφιζα το παρελθόν του.
Αιτία για τα απώτερα χρόνια της αλεξανδρινής ζωής του, η αναφορά του κ. Κωνσταντίνου Βρουλιωτάκη, πως ο ευχάριστος και ευγενής επισκέπτης μας, υπήρξε στα εφηβικά του χρόνια βαθμοφόρος ναυτοπρόσκοπος και καθοδηγητής του.

Έτσι λοιπόν το γαϊτανάκι άρχισε να ξετυλίγεται αργά και σταθερά.
«Έπαιζα ποδόσφαιρο στην Ένωση κεντρικό αμυντικό μπακ». Με τη βοήθεια της κόρης του Χριστίνας η οποία προστάτευε τις μνήμες του ωσάν κόρη οφθαλμού πληροφορηθήκαμε τα εξής. Συμπαίκτες του ήταν ο Νικήτας Κλάψης, ο Γιάννης Σαρρής και άλλα ποδοσφαιρικά μεγαθήρια της αλεξανδρινής ομάδας. Μάλιστα θυμόταν με συγκίνηση τον επιμελητή του γηπέδου και μασέρ των παικτών, τον αλησμόνητο Φάρακ. Ακόμα καλύτερα θυμάται τα ντέρμπυ με τον αγγλικό στρατό που έδιναν οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΕΑ. Καθώς λοιπόν, το όνομά του αφήνει γερή σφραγίδα στα αθλητικά δρώμενα της Αιγύπτου, το 1952 ο Βασίλειος Κωνσταντής δέχεται πρόταση να μεταγραφεί σε ομάδα της Γαλλίας. Μεταγράφεται σε μια πρωταθλήτρια στο ερασιτεχνικό πρωτάθλημα την Σαμπερί. Διακρίνεται εκεί για το ήθος του και την ποδοσφαιρική του αξία. Μένει στη Λυών και επιδίδεται στον πρωταθλητισμό σε μια σειρά άλλα σπορ. Πρωταθλητής στην κολύμβηση στο ύπτιο, στο τένις, σε μια αλλοτινή εποχή με την έννοια «επαγγελματισμός» να μην υπάρχει στο λεξιλόγιο του αθλητισμού όπως νοείται σήμερα με τα εκατομμύρια ευρώ να διακινούνται σαν στραγάλια. Αβερωφίτης και με σπουδές στη συνέχεια, αναδείχθηκε σε υψηλόβαθμο στέλεχος στον κλάδο της μεταλλουργίας. Σήμερα, όπως δηλώνει ο ίδιος, όλοι οι φίλοι του έχουν πεθάνει, μα αυτός με το χαμόγελο στη ματιά του αναζητεί, τον οραματιζόμενο ορίζοντα του μέλλοντος! Ναι του μέλλοντος! Και αποδεικνύει περίτρανα πως η διελκυστίνδα Ζωής και Θανάτου, είναι από γενέσεως σύμπαντος μια μονομαχία, μέσω της οποίας ο αυτοσεβασμός απαιτεί να μην παραδίδει κανείς από τους δύο τα όπλα του.
«Ούτε μία μέρα στη ζωή μας δεν υπάρχει που να μην μου μιλά για την Αλεξάνδρεια» μας λέει η κόρη του κι εκείνου τα μάτια βουρκώνουν ενώ τα χείλη χαμογελούν. Τι μεγαλείο κρύβει η ανθρώπινη ψυχή! Δύναται να φιλοξενεί στο ίδιο πρόσωπο τα ρυάκια των δακρύων και τους ποταμούς της χαράς.

Ίσως ο Έλληνας, Αιγυπτιώτης, Αλεξανδρινός επισκέπτης μας, να βρέθηκε την κατάλληλη στιγμή στην πόλη που γεννήθηκε καθώς η μηχανή του χρόνου ανακατεύει συθέμελα σκέψεις, έγνοιες, ιστορίες και ντοκουμέντα στο κατασταλαγμένο μυαλό του. Είναι σαν να λέει προς τους απογόνους των τότε συμπαροίκων του: «Είσθε μια χούφτα άνθρωποι, μονιάστε, αγαπηθείτε, συνεργαστείτε, αξιοποιήστε τη ζωή σας και το μέλλον σας. Εγώ ο Βασίλειος Κωνσταντής αν και αμυντικός στην ομάδα της εποχής μου, σας προτρέπω σε φουλ επίθεση για δημιουργία, συνεργασία!»
Τον αποχαιρετώ με ένα δώρο, για να περάσει η ώρα του διαβάζοντας στο αεροπλάνο της επιστροφής για τη Λυών.
Τον «Αλεξανδρινό Ταχυδρόμο» πεσκέσι μνήμης και ευγνωμοσύνης για τις στιγμές που μας χάρισε ο Βασίλειος Κωνσταντής. Στο επανιδείν φίλε…

Το χρυσό μετάλλιο της ΣΚΑΣ του ΔΠΘ έλαβε η Αικατερίνη Μπελεφάντη – Σοφιανού. Η Μεγάλη Αρχόντισσα και Πρέσβειρα Απόδημου Ελληνισμού του Πατριαρχείου Αλεξάνδρειας τιμήθηκε από το ΔΠΘ για την προσφορά και το έργο της στην ανάδειξη του ελληνικού πολιτισμού και της γλώσσας στο εξωτερικό Στην εκδήλωση με τίτλο «Νεοελληνικές Σπουδές στα Βαλκάνια: Η σημασία του ευεργετισμού» που έλαβε χώρα στο Τσανάκλειο Μέγαρο.

Τη Μεγάλη Αρχόντισσα και Πρέσβειρα Απόδημου Ελληνισμού του Πατριαρχείου της Αλεξάνδρειας κ. Αικατερίνη Μπελεφάντη-Σοφιανού τίμησε το απόγευμα της Παρασκευής η Σχολή Κλασικών και Ανθρωπιστικών Σπουδών (ΣΚΑΣ) του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης (ΔΠΘ), στην εκδήλωση που συνδιοργάνωσε με τον «Παρατηρητή της Θράκης», την ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ. «Κομοτηνή Εν Δράσει» στην Τσανάκλειο Σχολή. Έναν τόπο που αποτελεί το κύριο «προϊόν» ευεργετισμού του μεγάλου Κομοτηναίου ευεργέτη Νέστορα Τσανακλή, στον οποίο «χρωστά» άλλωστε και το όνομά της και ο οποίος, όπως υπογραμμίστηκε κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης «κρατά τη μια άκρη του νήματος που δένει σήμερα την Κομοτηνή με το Κάιρο, ενώ η τιμώμενη κ. Μπελεφάντη-Σοφιανού κρατά την άλλη». Η εκδήλωση άλλωστε ήταν αφιερωμένη στην έννοια του ευεργετισμού που και σήμερα παραμένει κραταιός μέσα από παραδείγματα όπως αυτά της τιμώμενης, για το έργο και της πορεία της οποίας μίλησαν μία σειρά προσκεκλημένων που παρέστησαν, αρχής γενομένης από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μαρωνείας και Κομοτηνής κ. Παντελεήμονα, ο οποίος στον σύντομο χαιρετισμό του και, αφού καλωσόρισε τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Γουινέας κ. Γεώργιο, που εκπροσώπησε και τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας, τόνισε για το πρόσωπο της κ. Μπελεφάντη πως «πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα μας υπενθυμίζουν πως όποιος αγαπά τον τόπο του και σέβεται τον εαυτό του, είναι αυτός που μπορεί να προσφέρει». Ενθυμούμενος μάλιστα μια ιστορία που του είχαν αφηγηθεί λίγα χρόνια πριν, ο Μητροπολίτης υπογράμμισε πως «θα πρέπει να ζει κανείς και να εργάζεται σε αυτόν τον κόσμο σαν να πρόκειται να ζήσει αιώνια, αλλά και να ετοιμάζεται να φύγει από αυτόν τον κόσμο, σαν η ώρα αυτή να έρθει την επόμενη ημέρα» καλώντας τόσο την κ. Μπελεφάντη όσο και τον Άγιο Γουινέας να νοιώθουν την Κομοτηνή σαν το σπίτι τους. Την εκδήλωση χαιρέτισε ακολούθως ο Γενικός Γραμματέας Απόδημου Ελληνισμού και Δημοσίας Διπλωματίας του Υπουργείου Εξωτερικών κ. Ιωάννης Χρυσουλάκης, ο οποίος έκανε λόγο για μία «σπουδαία Ελληνίδα της διασποράς» η οποία με το έργο και την προσφορά της έχει ευεργετήσει ποικιλοτρόπως και επανειλημμένα τον ελληνισμό τόσο εντός όσο και εκτός της Μητροπολιτικής Ελλάδας. Ο ίδιος στάθηκε στην αξία των νεοελληνικών σπουδών στο εξωτερικό και ειδικά στα Βαλκάνια, εξηγώντας ότι πρόκειται για το «πεδίο συνάντησης των σπουδών που ερευνούν τη νεοελληνική ιστορία και την κοινωνία, ιδιαίτερα δε όσων μελετούν τη γλώσσα, το ελληνικό πνεύμα και τα ελληνικά γράμματα». Σήμερα, όπως εξήγησε, λειτουργούν περίπου 200 έδρες και τμήματα ελληνικών σπουδών σε πανεπιστήμια και ινστιτούτα τρίτων χορών με στόχο αφενός την ανάδειξη της πολυθεματικότητας και διεπιστημονικότητας των σπουδών αυτών και αφετέρου της επίρρωσης της διεθνούς τους διάστασης. «Η κ. Μπελεφάντη πρότυπο ελληνίδας επιχειρηματία και φιλανθρώπου, που διέθεσε το είναι της στην υπηρεσία του Ελληνισμού και του πολιτισμού».

Ο κ. Χρυσουλάκης παραδέχτηκε ότι σήμερα η προώθηση των νεοελληνικών σπουδών βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε ατομικές πρωτοβουλίες, χρηματοδοτήσεις και χορηγίες από Έλληνες και φιλέλληνες υποστηρικτές του Ελληνικού πολιτισμού όπως συμβαίνει με την κ. Μπελεφάντη-Σοφιανού, για να τονίσει πως είναι νευραλγικής σημασίας «να παράσχουμε ουσιαστικά και σύγχρονα κίνητρα ώστε να νοηματοδοτήσουμε με έναν επίκαιρο τρόπο την αξία τους». Μάλιστα αναφερόμενος στις χιλιάδες των Ελλήνων που διαβιούν πλέον στο εξωτερικό ο ίδιος έκανε λόγο για ανθρώπους «που λειτουργούν ως γέφυρες παιδείας και διάδοσης του ελληνικού πολιτισμού» περιγράφοντάς τους ως ένα δυναμικό προς αξιοποίηση για τη σφυρηλάτηση καινοτόμων ενεργειών. Αναφερόμενος, τέλος, στην κ. Μπελεφάντη, ο κ. Χρυσουλάκης έκανε λόγο για ένα «πρότυπο ελληνίδας επιχειρηματία και φιλανθρώπου, που διέθεσε το είναι της στην υπηρεσία του Ελληνισμού και του πολιτισμού», υπογραμμίζοντας πως της αξίζει κάθε τιμή. Τον Δήμο Κομοτηνής εκπροσώπησε ο αντιδήμαρχος Παιδείας και Δια Βίου Μάθησης κ. Γιάννης Κυριαζής ο οποίος στον χαιρετισμό του εξέφρασε τη χαρά και την ικανοποίηση, καθώς και τη συνέχεια της αγαστής συνεργασίας του Δήμου Κομοτηνής και του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης. Ο ίδιος υπογράμμισε πως «το ΔΠΘ αποτελεί τη μεγαλύτερη και σπουδαιότερη επένδυση του ελληνικού κράτους στην ακριτική Θράκης», επισημαίνοντας πως διαρκές και πάγιο αίτημα παραμένει η σύνδεσή του με την τοπική κοινωνία. Ο κ. Κυριαζής δεσμεύτηκε για την συνέχεια των προσπαθειών του Δήμου Κομοτηνής για την προαγωγή της συνεργασίας αυτής, ώστε, όπως ανέφερε, «να γευτούν τους καρπούς της τα μέλη της τοπικής μας κοινωνίας», για να καλωσορίσει ακολούθως και την κ. Μπελεφάντη στην Κομοτηνή και το Τσανάκλειο Μέγαρο. Μια γυναίκα που όπως εξήγησε «συνεχίζει την παράδοση των μεγάλων ευεργετών που συνέβαλλαν τα μέγιστα στην ανάδειξη του ελληνικού πολιτισμού και της γλώσσας, καλύπτοντας μάλιστα τα κενά της πολιτείας», σπεύδοντας να υπενθυμίσει μάλιστα ότι η εκδήλωση αυτή λαμβάνει χώρα σε ένα μόλις «προϊόν» της ευεργετικής δράσης του Νέστορα Τσανακλή στην πατρίδα του την Κομοτηνή.

Για το τρίπτυχο γλώσσα, ιστορία και πολιτισμός που συνθέτουν σήμερα τις νεοελληνικές σπουδές ως άλλο προϊόν «πολιτισμικής διπλωματίας» μίλησε στον χαιρετισμό του ο Κοσμήτορας της ΣΚΑΣ κ. Μανόλης Βαρβούνης. Ο ίδιος έκανε μια αναλυτική αναφορά στις έως τώρα συνεργασίες αλλά και προσπάθειες της Σχολής να υπηρετήσει τον στρατηγικό της στόχο να καταστεί κόμβος νεοελληνικών σπουδών στην Νοτιοανατολική Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή. Ο ίδιος αναφέρθηκε μάλιστα και σε παραδείγματα όπως αυτό του Καθηγητή Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Βουκουρεστίου και Επίτιμου Διδάκτορα του ΔΠΘ Tudor Dinu για την ελληνομάθεια στην Ρουμανία, για να υποστηρίξει μάλιστα πως η ελληνική γλώσσα θα έπρεπε για τις νεοελληνικές σπουδές να είναι γλώσσα διεθνής. Όπως έκανε μάλιστα γνωστό η ΣΚΑΣ πριν από λίγο διάστημα κατέθεσε πρόταση προς το Υπουργείο Παιδείας ώστε η ελληνική να αναγνωριστεί ως διεθνής γλώσσα, μαζί με τα αγγλικά και τα γερμανικά, στο έργο των διδασκόντων. Ο ίδιος αναφέρθηκε εκτενώς και στο πρόσωπο της κ. Μπελεφάντη-Σοφιανού που, όπως εξήγησε, είναι το πρόσωπο που συνδέει όλα τα προαναφερθέντα αλλά και τον ευεργετισμό, υπηρετώντας άμεσα και με συνέπεια τις νεοελληνικές σπουδές στην Ρουμανία, αλλά και εκτός αυτής, γνωστοποιώντας πως η ίδια έχει χρηματοδοτήσει την έκδοση της επετηρίδας της ΣΚΑΣ. Το σκέλος των χαιρετισμών «έκλεισε» ο κ. Χρίστος Παπαδόπουλος, Διευθυντής του Ελληνικού Πολιτιστικού Κέντρου Καΐρου, ο οποίος ξεκίνησε την τοποθέτησή του επισημαίνοντας πως «ο μύθος του παραδειγματικού αιγυπτιώτικου ευεργετισμού συνεχίζει να ανθίζει στο ελληνικό τοπίο της σύγχρονης πραγματικότητας και να δίνει καρπούς, ενώνοντας σήμερα την Κομοτηνή με το Κάιρο». «Την μία άκρη την κρατά πάντα ο Νέστορας Τσανακλής» επεσήμανε για να αναφερθεί στο πλούσιο έργο ενός εκ των ιδρυτών της ελληνικής κοινότητας του Καΐρου το όνομα του οποίου όπως και το έργο του παραμένει γνωστό έως και σήμερα. «Αν λοιπόν ο Νέστορας Τσανακλής κρατάει την μία άκρη αυτού του νήματος, την άλλη άκρη την κρατά η κ. Μπελεφάντη-Σοφιανού» ανέφερε, τονίζοντας πως μπορεί η ίδια να μην συναντήθηκε χρονικά με τον Κομοτηναίο ευεργέτη, αλλά πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής της στον Ιερό Κοινοτικό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης και «μπολιάστηκε» από τη φήμη αλλά και τις ιδέες του που παρέμεναν ζωντανές. Άλλωστε η κ. Μπελεφάντη-Σοφιανού μαζί με την ελληνική κοινότητα του Καΐρου κατάφεραν τη ριζική ανακαίνιση του ναού «χαρίζοντας» τη συνέχειά του στις γενιές που θα ακολουθήσουν. «Οι Αιγυπτιώτες ευεργέτες νοιάζονται διαχρονικά για τον άνθρωπο, την πολιτισμική μας κληρονομιά και τις σπουδές της ελληνικής γλώσσας» υπογράμμισε ο ίδιος, τονίζοντας πως «το Κάιρο δεν θα σταματήσει ποτέ να τιμά τον Κομοτηναίο ευεργέτη του και να πού σήμερα ήρθε η τιμή να τιμήσει η Κομοτηνή την Καϊρινή ευεργέτιδά της». Της βράβευσης της κ. Μπελεφάντη-Σοφιανού προηγήθηκε η εισήγηση του Επίκουρου Καθηγητή του Τμήματος Ιστορίας και Εθνολογίας του ΔΠΘ κ. Θανάση Κούγκουλου για τα έως τώρα «βήματα» της ΣΚΑΣ προς την επίτευξη του στόχου της να καταστεί κόμβος των νεοελληνικών σπουδών, ενώ ακολούθως η επίσης Επίκουρη Καθηγήτρια του Τμήματος κ. Νάντια Μαχά-Μπιζούμη παρουσίασε το βιβλίο του Tudor Dinu, «Μόδα και πολυτέλεια στη Βλαχία της Ελληνικής Επανάστασης. Πρώτο μισό του 19ου αιώνα» που κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις «Ακρίτα» το 2021, με χρηματοδότηση της κ. Μπελεφάντη. Οι δύο τόμοι του Tudor Dinu για τους Φαναριώτες, την ιστορία και τον πολιτισμό τους, στη Βλαχία και τη Μολδαβία, στα Ρουμανικά, με χορηγία της κ. Μπελεφάντη.

Στην αντιφώνησή του ο Επίτιμος Διδάκτορας του ΔΠΘ Tudor Dinu μίλησε για την έρευνα που διεξήγαγε για τη συγγραφή του βιβλίου, αλλά και του πρώτου τόμου της σειράς, με τίτλο «Οι Φαναριώτες στη Βλαχία και τη Μολδαβία» που, όπως επεσήμανε, αποτελούν «φόρο τιμής σε όσους έχασαν τη ζωή τους κατά την διάρκεια της Ελληνικής επανάστασης». Ο ίδιος με τη σειρά του ευχαρίστησε την κ. Μπελεφάντη για την προσφορά της τονίζοντας πως «με την προσφορά της αφήνει εσαεί στις μέλλουσες γενιές των Ελλήνων την ευκαιρία να γνωρίσουν τα επιτεύγματα των προγόνων τους», ανακοινώνοντας, επίσης, την είδηση της έκδοσης των δύο αυτών τόμων και στα Ρουμανικά από τον μεγαλύτερο εκδοτικό οίκο της Ρουμανίας, τις Εκδόσεις “Humanika”πριν τα μέσα του Απρίλη, επίσης, με την συμβολή της κ. Μπελεφάντη-Σοφιανού. Τον λόγο ακολούθως έλαβε και πάλι ο Κοσμήτορας της ΣΚΑΣ κ. Μανόλης Βαρβούνης ο οποίος εισαγάγοντας την κ. Μπελεφάντη έσπευσε να επισημάνει πως πρόκειται για έναν άνθρωπο που γνωρίζει καλά τι ζητά και αυτό δεν είναι άλλο από την αποτύπωση του ελληνισμού και την προβολή της ελληνικής γλώσσας. «Μέσα στην κ. Μπελεφάντη-Σοφιανού ζει η παράδοση των μεγάλων ευεργετών όπως του Αβέρωφ, του Ζάππα, του Συγγρού, όπως και η ελληνορθόδοξη αρχοντιά» επεσήμανε κάνοντας έπειτα αναφορά τόσο στο φιλανθρωπικό της έργο όσο και στο έργο της για την ανάδειξη του ελληνικού πολιτισμού και των ελληνικών σπουδών. Στην συνέχεια ο ίδιος επέδωσε στην τιμώμενη το χρυσό μετάλλιο για τα 10 χρόνια λειτουργίας της Σχολής Κλασικών και Ανθρωπιστικών Σπουδών του Δ.Π.Θ. το οποίο και παρέλαβε εμφανώς συγκινημένη. Η ίδια στον σύντομο χαιρετισμό της εξήγησε πως η ενίσχυση της χρήσης της ελληνικής γλώσσας στην «καθ’ ημάς Ανατολή όπου μετά την άνθιση της για 2.400 και πλέον χρόνια σήμερα κινδυνεύει να χαθεί» αποτελεί για την ίδια εκπλήρωση των παιδικών της ονείρων. Η κ. Μπελεφάντη παρέλαβε το βραβείο θέλοντας να διαβεβαιώσει πως «θα συνεχίσω ακάθεκτα και για το υπόλοιπο της ζωής μου να ενισχύω την μελέτη και την διάδοση της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισμού τόσο στα Βαλκάνια όσο και στην γενέτειρά μου, την Αίγυπτο».

Πέθανε σε ηλικία 78 ετών ο Αιγυπτιώτης δημοσιογράφος Ιωάννης Βιτάλης, το πρωί της Δευτέρας 12/12/22. Όπως αναφέρει η ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ, «ο Ιωάννης Βιτάλης-Βιντάλ, γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 1944. Ήταν τελειόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και πολύγλωσσος, καθώς μιλούσε Αγγλικά, Γαλλικά και Αραβικά, όμως, πολύ νωρίς τον κέρδισε η δημοσιογραφία. Η σταδιοδρομία του ξεκίνησε το 1966 στην εφημερίδα «Νίκη», ως εσωτερικός συντάκτης. Εργάστηκε επίσης στις εφημερίδες «Ημέρα», «Ναυτεμπορική», «Βραδυνή», «Έθνος της Κυριακής», «Ελεύθερη Ώρα», «Ελεύθερος Τύπος», «24 Ώρες», στα περιοδικά «Μανίνα», «Τηλεθεατής», «Ραδιοτηλεόραση», «Τυπάκι», «Θεαθήναι», «Dolce Vita», καθώς και ως αρχισυντάκτης στην ΕΡΑ2.

Ο Ιωάννης Βιτάλη-Βιντάλ υπήρξε ένας καταρτισμένος δημοσιογράφος, ο οποίος εργάστηκε με αφοσίωση και ταπεινότητα. Το Διοικητικό Συμβούλιο αποχαιρετά τον καλό συνάδελφο και συλλυπείται τους οικείους του και ιδιαίτερα την αγαπημένη του κόρη Μαρία-Φραγκίσκη».

Η κηδεία του Ιωάννη Βιτάλη τελέσθηκε  στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών από τον Ιερό Ναό Αγίων Θεοδώρων. Επιθυμία της οικογένειας ήταν  αντί στεφάνων, να διατεθούν τα χρήματα στην ΕΛ.Ε.Π.Α.Π