Κατηγορία: ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

Η Μεγάλη Τετάρτη, όπως όλες οι ημέρες της Εβδομάδας των Παθών, έχει το δικό της ιστορικό γεγονός καταγεγραμμένο στο θρησκευτικό «ημερολόγιο» της Ορθοδοξίας. Η Εκκλησία, μάς το θυμίζει  δύο ημέρες πριν οδηγηθεί ο Χριστός στον Σταυρό. Την εξιστόρηση έχει αναλάβει   ο Ευαγγελιστής Ματθαίος,  με τον Ιησού να βρίσκεται στο σπίτι του Σίμωνα του λεπρού.

Εκεί εμφανίζεται μια γυναίκα κρατώντας ένα μπουκαλάκι με πανάκριβο για την εποχή μύρο. Ζητά συγχώρεση από τον Υιό του Θεού, γιατί ως πόρνη έχει μετανοήσει και ρίχνει το μύρο στα μαλλιά Του. Οι μαθητές του Ιησού θεωρούν την πράξη της σπατάλη, καθώς επιθυμούν να πουλήσουν το μύρο και με τα χρήματα που θα πάρουν  να βοηθήσουν τους άπορους και δυστυχείς. Ο Ιησούς όμως υπερασπίζεται τη γυναίκα αυτή και επιπλήττει τους μαθητές του, αναφέροντας προς αυτούς ότι, η συγκεκριμένη γυναίκα του έκανε καλό, καθώς τον ετοίμασε με το μύρο της για την ταφή.

Επιπλέον τους υπενθύμισε ότι μπορούν τους φτωχούς να τους βοηθούν  καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής τους, ενώ Εκείνον, σε λίγο δεν θα τον έχουν κοντά τους. Κι αφού στη συνέχεια τη συγχώρησε για τις αμαρτίες της, ανέφερε  προφητικά,  ότι η πράξη της αυτή θα εξιστορείται  στο Ευαγγέλιο και θα κηρυχθεί σε όλο τον κόσμο, ως ένα είδος μνημόσυνου  γι’ αυτήν.  Από εκεί ο Ιούδας έφυγε για να συναντήσει τους Αρχιερείς, όπου και τους ρώτησε τι σκοπεύουν να του προσφέρουν αν τους παραδώσει τον Ιησού κι εκείνοι του υποσχέθηκαν τριάντα αργύρια.

Κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Ευχελαίου, διαβάζονται επτά Ευαγγέλια και επτά Ευχές. Ευλογείται έτσι το λάδι με το οποίο ο ιερέας «σταυρώνει» τους πιστούς στο μέτωπο, στο πηγούνι, στα μάγουλα και στις παλάμες.

Αυτό το σπουδαίο Μυστήριο της Ορθοδοξίας  βιώσαμε στην Ιερά Μονή του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου την Μεγάλη Τετάρτη στον κατάμεστο από πιστούς Ναό, όπου εκεί  προεξάρχοντος του Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής Θεοδώρου Β΄, τελέσθηκε η Ακολουθία του Ευχελαίου. Όλες οι ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας  υποδαυλίζουν στο χριστεπώνυμο πλήθος ερεθίσματα συγκίνησης, περισυλλογής και ταπεινότητας.

Αυτά ήταν τα συναισθήματα  που επέφεραν στις καρδιές μας οι αναγνώσεις των επτά ευαγγελίων, όπου δίπλα στον Μακαριώτατο ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ταμιάθεως κ. Γερμανός και ο Πανοσιολογιότατος Αρχιμανδρίτης κ. Ισαάκ, Σχολάρχης της Πατριαρχικής Σχολής μαζί με τους μαθητές του, προσέδωσαν την κατανυκτική ατμόσφαιρα,  που ούτως ή άλλως ενυπάρχει στην  θλιμμένη Μεγάλη Εβδομάδα.

Το παρών έδωσαν ο Γενικός Πρόξενος – Πρέσβυς, κ. Αθανάσιος Κοτσιώνης με τη σύζυγό του Ιωάννα, ο Γενικός Γραμματέας της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας κ. Νικόλαος Κατσιμπρής, η Πρόεδρος του ΕΝΟΑ και του Πτολεμαίου κα. Λιλίκα Θλιβίτου, η Πρόεδρος του Λυκείου Ελληνίδων Αλεξανδρείας  κα. Αλίκη Αντωνίου, το στέλεχος του Γενικού Προξενείου κ. Θρασύβουλος Μακρής, η Γραμματέας των Σχολείων της ΕΚΑ κα. Μαίρη Μαυρίκου  και άλλοι πολλοί.

Στο τέλος αποχώρησαν όλοι  μυρωμένοι, λυτρωμένοι και με την πίστη τους ενδυναμωμένη ακόμα περισσότερο που είχαν βιώσει άλλη μια Μεγάλη Τετάρτη, με τον Λόγο των Ευαγγελίων και το Μυστήριο του Ευχελαίου να αποκαθάρει τις ψυχές από μικρότητες, συμπλέγματα.

Κάθε ημέρα της Μεγάλης Εβδομάδας, έχει το δικό της «ειδικό» βάρος στην καταγραφή των Παθών του Ιησού, προς τον Γολγοθά και τη Σταύρωση. Το βράδυ της Μεγάλης Τρίτης, ψάλλεται ένας από τους πιο δημοφιλείς όρθρους της θρησκευτικής υμνολογίας, το Τροπάριο της Κασσιανής. Με αυτή την υμνητική συγγραφή, σφραγίζεται η Ιερή Ακολουθία του Νυμφίου, καθότι αποτελεί το τελευταίο τροπάριο, μέσα από το οποίο διδασκόμεθα για την ευσεβή και λογία ποιήτρια του Βυζαντίου. Σύμφωνα με τους βυζαντινούς χρονικογράφους Συμεών Μάγιστρο, Ιωάννη Ζωναρά και Λέοντα Γραμματικό, η Ευφροσύνη, μητέρα του νεαρού αυτοκράτορα Θεόφιλου, ακολουθώντας την οικογενειακή παράδοση για την εκλογή νύφης, προσκάλεσε το 830 μ.Χ. στην Αυλή τις ωραιότερες και επιφανέστερες κόρες της αυτοκρατορίας.

Δώδεκα «κάλλιστοι παρθέναι» ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση και πήγαν στο Παλάτι. Η Ευφροσύνη, αφού τις δεξιώθηκε, διαμήνυσε στο Θεόφιλο να προσέλθει και να δώσει το χρυσό μήλο σ’ εκείνη που θα επέλεγε για σύζυγό του. Πέθανε γύρω στο 865. Η Κασσιανή, μετά την απόρριψή της από τον αυτοκράτορα, έγινε μοναχή και αφιερώθηκε στη λατρεία του Θεού και την ποίηση. Πέθανε γύρω στο 865.

Στην Αλεξάνδρεια, μια πόλη εξόχως ιστορική με ανεξίτηλη τη χριστιανική της σφραγίδα πάνω στο χρόνο, το απόγευμα της Μεγάλης Τρίτης, τέλεσε στους τρεις ναούς της την Θεία Ακολουθία, προεξάρχοντος του Μακαριωτάτου, στον Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Η ατμόσφαιρα απολύτως κατανυκτική, συνέδεσε το μεγαλείο της Μεγάλης Εβδομάδας με την ιστορική βαρύτητα που προσδίδει η προσωπικότητα της Κασσιανής και δημιούργησε στους παρευρισκόμενους πιστούς θεία συναισθήματα και ευεργετική λύτρωση.

Η θωριά του Πατριάρχη Θεοδώρου Β΄ και το οικείο βλέμμα της Αγάπης, ενέπνεε στον καθένα την ανάγκη να προβληματιστεί και να συνταυτίσει την προσωπική του διαδρομή με την πανανθρώπινη, κατά πως δίδαξε ο Ιησούς. Δίπλα του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυκράτιδος κ. Παντελεήμων, Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου, προσέδιδε κι αυτός τον δικό του τόνο συμπροσευχόμενος, ενώ ο Πανοσιολογιότατος Αρχιμανδρίτης κ. Ισαάκ, Σχολάρχης της Ιερατικής Σχολής του Πατριαρχείου, τελούσε τη Θεία Ακολουθία. Εξαιρετικός ο καλλικέλαδος, άρτι αφιχθείς ιεροψάλτης κ. Κωνσταντίνος Παπαγγέλης, διέχεε εντός του Ιερού Ναού το υμνολόγιο της Κασσιανής, με τη συμμετοχή τού σταθερού στο ψαλτήρι κ. Ιωάννη Ράπτη.

Παρευρέθησαν ο Γενικός Πρόξενος και πλέον Πρέσβης κ. Αθανάσιος Κοτσιώνης μετά της συζύγου του Ιωάννας, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας κ. Ανδρέας Βαφειάδης, η Πρόεδρος του ΕΝΟΑ και του Πτολεμαίου κα. Λιλίκα Θλιβίτου, ο Πρόεδρος του Εμπορικού Επιμελητηρίου κ. Βύρων Βαφειάδης μετά της συζύγου του και άλλοι.

Αποτελεί καλοτυχία για τον αλεξανδρινό πάροικο, να μπορεί να εκκλησιάζεται και να ευλογείται συνάμα, από τον Μακαριώτατο, κατά την Μεγάλη Εβδομάδα των Παθών του Κυρίου.

Ιερά Μονή Αγίου Σάββα

Κι εκεί το κλίμα κατανυκτικό, με τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη κ. Γερμανό να προσδίδει με την ταπεινότητά του, το ξεχωριστό χρώμα της εσώτερης αναζήτησης και του συλλογισμού. Παρών όπως πάντα στις επάλξεις του χριστιανικού καθήκοντος και της προσφοράς, ο Δεσπότης της Ι εράς Μονής του Αγίου Σάββα με τη συνοδεία και στήριξη των μαθητών της Ιερατικής Σχολής, προσέφερε τα μέγιστα στην απόδοση της Θείας Ακολουθίας του Νυμφίου.

Εκ μέρους της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας παρευρέθη ο κ. Ευάγγελος Νεαμονίτης Αναπληρωτής Οικονομικού Επόπτη. Οι πιστοί με σεβασμό και συμπροσευχητική σιωπή, προσέθεσαν στην Θεία Ακολουθία το δικό τους λιθαράκι, με ενσυναίσθηση στα όσα πρεσβεύει η Μεγάλη Τρίτη και το τροπάριο της Κασσιανής, το οποίο είχαμε την ευχαρίστηση να ακούσουμε από την κα. Δέσποινα Σολομωνίδου.

Ναός Παμμέγιστων Ταξιαρχών Ιμβραημίας

Ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Πάνος Γαζής, με τη στάση του τιμά τον Πατριάρχη και το Πατριαρχείο που τον εμπιστεύθηκε στο ιερατικό λειτούργημα, αλλά και την έννοια της εκπαίδευσης αφού ως εκπαιδευτικός διαπλάθει τους χαρακτήρες των μαθητών στην πλέον ευαίσθητη ηλικία τους. Ιερέας και διδάσκαλος προσφέρει τα μέγιστα στην χριστιανική αιγυπτιώτικη παροικία.

Την Μεγάλη Τρίτη στην Ακολουθία του Νυμφίου προσέδωσε με την ρωμαλέα φωνή του και τον σεβάσμιο λόγο του, ιδιαίτερη χροιά, προσφέροντας στους πιστούς την γαλήνη, τον λυτρωτικό προβληματισμό και την συγκίνηση μέσω της απόδοσης, της υμνολογίας που εμπεριέχει το τροπάριο της Κασσιανής. Μαζί του έψαλλαν οι δύο κυρίες, Δαμιανίδου Παρασκευή και Κωνσταντίνα Τερζή. Το ανωτέρω τροπάριο το είπε ο ίδιος και το εξήγησε στους παρευρισκόμενους, σύμφωνα με τις μεταφράσεις του Φώτη Κόντογλου και του Κωστή Παλαμά. Τι καλύτερο να περιμένει κανείς από έναν ιερέα της χριστιανοσύνης, τη Μεγάλη Εβδομάδα των Παθών του Κυρίου!

Γράφει ο Ναυκράτιδος Παντελεήμων

Ειπώθηκε ότι η Αλεξάνδρεια μοιάζει με μία ηλικιωμένη και εντυπωσιακή αρχόντισσα, κάποτε πανίσχυρη, κοσμοπολίτισσα, δυναμική και πλούσια, που όμως έχασε τα μεγαλεία της στο διάβα του πανδαμάτορα χρόνου… Ωστόσο, παραμένει η επιφανής αρχόντισσα, με το εκλεπτισμένα ευγενικό, μα βαθειά ταλαιπωρημένο από τα χρόνια πρόσωπο, στολισμένη ακόμα με τις φθαρμένες πλέον τουαλέττες της και τα θαμπά, τσακισμένα, μα περίτεχνα κοσμήματά της.

Πάντα όμως περιλάλητη, πάντα αξιοθαύμαστη, γι αυτό αξιοσέβαστη!

Αυτά γυρνούσαν στο μυαλό μου τούτο απόγευμα, που βγήκα να περπατήσω χωρίς συγκεκριμένο προορισμό. Περπατούσα και προσπαθούσα να αφουγκραστώ την ιστορία αυτής της πόλης, να νιώσω τους παλμούς της με την παρατήρηση, με την φαντασία, με τις λίγες σχετικές γνώσεις, με το νου, κυρίως με τη ψυχή.

Χωρίς να το καταλάβω, διέγραψα σχεδόν ένα κύκλο στο ιστορικό κέντρο της πολύβουης Μεγάλης Πόλης (όπως ιστορικά καθιερώθηκε, κατ’ αντιστοιχία προς την Πόλη δλδ την Κωνσταντινούπολη) ξεκινώντας από το Πατριαρχείο, κατεβαίνοντας στην παραλιακή λεωφόρο, κινούμενος ανατολικά προς την Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας – όπου εισήλθα πεζός και στην πνευματική δικαιοδοσία της Μητροπόλεως Ναυκράτιδος – και επέστρεψα διασχίζοντας ακριβώς το κέντρο.

Είχε βραδυάσει πιά. Οι φωνές των σίχ (κατά λέξη σεΐχης), αναμεμιγμένες με μουσικές, κορναρίσματα, γέλια και φωνές, αντιλαλούσαν συντονισμένα – μέσα από τα μεγάφωνα που κατέλαβαν τις κορυφές των μιναρέδων, καθηλώνοντας οριστικά τον σιχ μέσα στο τζαμί, γονατιστό μπροστά στο μικρόφωνο – πάνω από την πόλη των 10+ εκατομμυρίων κατοίκων, για να δοξάσουν “επί την ηλίου δύσιν” τον Μεγάλο Θεό. “Αλλάχ ου άκμπαρ”… ο Θεός είναι ο μέγιστος!

Τότε συνειδητοποίησα ότι αυτός ο απογευματινός περίπατος ήταν ουσιαστικά ένας περίπατος στον χρόνο, μία περιδιάβαση σε αιώνες περασμένους, που διήρκησε σχεδόν δυο ώρες, μέσα από ζωντανές εικόνες περίτεχνων κτιρίων διαφορετικών αρχιτεκτονικών ρυθμών, μα πάντοτε ιδιαιτέρως προσεγμένων, κάποτε ανταγωνιζομένων σε αίγλη και σε de facto επίδειξη οικονομικής, επαγγελματικής, κοινωνικής, πνευματικής ισχύος, ακόμη και εθνικού φρονήματος νομίζω…

Ένας μαγευτικός περίπατος στην Μεγάλη Πόλη, στην πόλη που περπατώ συνολικώς 8 χρόνια, στους ίδιους δρόμους που πάτησε ο Μ. Αλέξανδρος, η Κλεοπάτρα, ο Ιούλιος Καίσαρας, η Υπατία…

Οι Διδάσκαλοι της Οικουμενικής Εκκλησίας, Άγιοι Αρχιεπίσκοποι Αλεξανδρείας Αθανάσιος και Κύριλλος…στη γωνιά του δρόμου που με αγάπη και ταπείνωση έσκηψε ο Άγιος Πατριάρχης  Ιωάννης ο Ελεήμων για να δώσει βοήθεια στον φτωχό ζητιάνο, τον “ελάχιστο αδελφό” του Χριστού…

Εκεί που πέρασε η απαστράπτουσα Πατριαρχική άμαξα με τα έξι άλογα, μεταφέροντας επισήμως τον Τήνιο στην καταγωγή Πατριάρχη Αλεξανδρείας Φώτιο Περόγλου και τον φιλοβενιζελικό, χαρισματικό και διορατικό Πατριάρχη Μελέτιο Μεταξάκη…

Εκεί που έκανε περίπατο ο Τοσίτσας, ο Αβέρωφ, ο Μπενάκης, ο Ράλλης, η Πηνελόπη Δέλτα, ο Καβάφης… δίπλα στα κράσπεδα των δρόμων που έρρευσε αίμα ατρόμητων πιστών από σπαθί αραβικό…

Εκεί που οι Ιταλοί, Άγγλοι, Έλληνες αρχιτέκτονες συναγωνίστηκαν σιωπηρά να κατακτήσουν τον χρόνο με τα αρχιτεκτονικά δημιουργήματά τους…

Λένε ότι αν πιείς έστω και μια φορά νερό από το Νείλο, μαγεύεται η καρδιά και από τούτη τη γη δύσκολα απομακρύνεσαι, αφού θα θες και πάλι να επιστρέψεις!

Ο Ναυκράτιδος Παντελεήμων

Η μελοποιημένη ποιητική μεγαλουργία του Ακάθιστου Ύμνου, οδηγεί σε μια υπερβατική πνευματικότητα δίχως εξαρτήσεις από πεζότητες και μικρόνοες αντιλήψεις. Το Θείον και το Ανθρώπινο συναντούνται και συνταυτίζονται,  μέσω του Λόγου, της μουσικής πανδαισίας και του στοχασμού. Είναι η στιγμή που Δημιουργός και δημιούργημα αλληλοκοιτιούνται εντός της συμπαντικής ενότητας του απείρου. Η αντιδραστική προκατάληψη δια των ερωτημάτων, υποχωρεί έναντι της κυριαρχίας των ισχυρών απαντήσεων που δίνει ο φόβος της ερμηνείας. Το θνητό ον, παύει να ερωτά, καθώς αδυνατεί να εξηγήσει τα τετελεσμένα και τα μελλούμενα και σιωπηλό απλώς προσεύχεται. Οι Χαιρετισμοί είναι μια ισχυρή προσευχή δια του στίχου, της μελωδίας και της οντολογικής υπέρβασης.

Αυτό ακριβώς, βίωσαν οι πιστοί αλεξανδρινοί της παροικίας, την Παρασκευή κατά τους Τρίτους Χαιρετισμούς. Τρεις Ιεροί, Ναοί Τρεις Χαιρετισμοί. Παρατηρήσαμε με προσοχή την προσήλωση των χριστιανών στο βιβλιαράκι που κρατούσαν και τους ακούσαμε να ψιθυρίζουν τα ίδια λόγια με ιερείς και ψάλτες. Μια θεϊκή μπάντα που έπαιζε στο ρυθμό του Μελωδού, εκείνου του Θεόπνευστου μουσουργού που συνέθεσε τον ανώτερο Ύμνο του πλάσματος προς τον Πλάστη του.

Ιερός Ναός του Ευαγγελισμού

Ο Σεβασμιότατος  Μητροπολίτης Ναυκράτιδος και Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου κ. Παντελεήμων, τέλεσε τη Θεία Λειτουργία ενώ έψαλλε ο κ. Ιωάννης Ράπτης.

Μια κατανυκτική ατμόσφαιρα περιέβαλε τους πιστούς καθώς οι βυζαντινές νότες θώπευαν τα ώτα τους και μια ανάταση ψυχής, κυριαρχούσε στο είναι τους. Ακόμα και ο μικρός μπόμπιρας που έτρεχε μέσα στον Ιερό Ναό  ευτυχισμένος που ουδείς τον εμπόδιζε να  πηγαινοέρχεται, μόλις τον προσκάλεσε ο Σεβασμιότατος να πάει κοντά του, εκείνος ένιωσε πως αποτελεί τον μικρό «πρωταγωνιστή» και έτρεξε να ακουμπήσει την ποιμαντορική του ράβδο!

Κι όταν έφτασε η ώρα του κηρύγματος, οι πάντες ακίνητοι, αμίλητοι, απολύτως προσηλωμένοι στο λόγο του Αρχιερέα του Ευαγγελισμού, αισθάνθηκαν πως εντάσσονται στους ιδιαίτερα τυχερούς που απόλαυσαν μια ομιλία, εσωτερικής  εμβάθυνσης και ανώτερου θεολογικού επιπέδου.

Αυτό ομολογήθηκε απ’ όλους όσοι παρευρέθησαν μετά το πέρας των Χαιρετισμών, στο Αρχονταρίκι του Ναού για να κεραστούν καφέ και καλούδια, όπου εκεί όλοι τους, εξέφρασαν τη βαθειά τους ευγνωμοσύνη προς τον Σεβασμιότατο κ. Παντελεήμονα, για την πνευματική ανάταση που τους προσέφερε.   

Ιερά Μονή Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου

 Στην Ιερά Μονή του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου, εκεί που η ιστορία έχει καταγεγραμμένες  δυο λέξεις «ελληνισμός» και «ορθοδοξία», ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ταμιάθεως κ. Γερμανός, στο ψαλτήρι μαζί με μαθητές της Ιερατικής Σχολής του Πατριαρχείου, ανύψωσε με την καλλικέλαδη φωνή του, το αίσθημα της πίστης αλλά και της ταύτισης  του θείου και του πανανθρώπινου.

Ο Πανοσιολογιότατος Αρχιμανδρίτης και Σχολάρχης της Πατριαρχικής Σχολής κ. Ισαάκ τέλεσε τη θεία λειτουργία και προσέδωσε στην τελετή των Χαιρετισμών, δια της κατανύξεως των πιστών, την ευσέβεια και το μεγαλείο που απορρέει απ’ το άκουσμα του Ακάθιστου ύμνου. Η ισορροπημένη έκφραση στα πρόσωπα των χριστιανών, που ψιθύριζαν με σεβασμό στον χώρο και στην ιερή τελετή των Χαιρετισμών, τα λόγια που διάβαζαν απ’ το μικρό βιβλιαράκι τους, ήταν μια απλή απόδειξη τι μπορεί να προσφέρει στον άνθρωπο η γαλήνη μέσω πίστης του.

Μια Παρασκευή ακόμη προστέθηκε στον κατάλογο των Χαιρετισμών, η οποία λόγω του ευεργετικού ψυχισμού που δημιούργησε στους πιστούς, λειτούργησε και ως προτροπή προς τους συμπάροικους που δεν κατόρθωσαν να παρευρεθούν, στην επόμενη τέλεση του Ακάθιστου Ύμνου να γεμίσουν την Ιερά Μονή του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου.

Ιερός Ναός Παμμέγιστων Ταξιαρχών Ιμβραημίας

Ο Αιδεσιμολογιότατος Πρωτοπρεσβύτερος  Π. Πάνος Γαζής, είναι πλέον γνωστός στο χριστεπώνυμο ποίμνιο της Αλεξάνδρειας. Η προσφορά του τεραστία, καθώς ο ίδιος εκτός από κληρικός, είναι και εκπαιδευτικός του Τοσιτσαίου Πρατσίκειου Δημοτικού της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας.

Δύο λειτουργήματα, όπου στο  ένα προσφέρει γνώση στα παιδιά και στο άλλο καλλιέργεια και γαλήνη στις ψυχές  των εκκλησιαζόμενων πιστών. Την Παρασκευή αυτή, στους Τρίτους Χαιρετισμούς στον Ιερό Ναό Παμμέγιστων Ταξιαρχών, η ομορφιά απλώθηκε στον εκκλησιαστικό χώρο καθώς οι  βυζαντινοί στίχοι του Ακάθιστου Ύμνου, μελοποιημένοι εκ της εμπνεύσεως του  μελωδικού δημιουργού τους, ενστάλαξαν το νόημα και την ουσία τους, πάνω  στις καρδιές και τις ψυχές των χριστιανών.

Μαζί του και οι πέντε γιοι του, εκ των οποίων οι μεγαλύτεροι βοηθούν στα της τελετής. Είναι ιδιαίτερο και ξεχωριστό αυτό που εισπράττουν οι ευσεβείς πιστοί, που εκκλησιάζονται στον Ιερό Ναό της Ιμβραημίας, με την πολυετή ιστορία στον ελληνισμό και την ορθοδοξία της ελληνικής παροικίας των Αιγυπτιωτών. Και αυτό το βίωσαν άπαντες την Παρασκευή των Τρίτων Χαιρετισμών.