Category: ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

Την Κυριακή 24 Νοεμβρίου ε.έ, η ΑΘΜ ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β΄ προεξήρχε του Πατριαρχικού και Συνοδικού Συλλειτούργου στον Ιερό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου με την συμμετοχή των Σεβασμιωτάτων Μελών της Ιεράς Συνόδου, του ιερού κλήρου και του Χριστεπωνύμου πληρώματος.

Στην Θεία Λειτουργία προσήλθαν ο Εξοχ.Υφυπουργός Εξωτερικών κ.Κ.Γεροντόπολος, ο Εξοχ.Κυβερνήτης της Αλεξανδρείας Στρατηγός Τ.Μάγντι, οι Εξοχ.Πρέσβεις Ελλάδος και Κύπρου στο Κάιρο, κ.Χ.Λάζαρης και κ.Σ.Λιασίδης αντιστοίχως, ο Εντιμ.Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στην Αλεξάνδρεια κ.Χ.Καποδίστριας επικεφαλής χορείας Προξένων ξένων χωρών στη Μεγάλη Πόλη, ο Ακόλουθος Αμύνης Πλοίαρχος κ.Σ.Πετράκης, οι Εντιμ.Πρόεδροι των Ελληνικών Κοινοτήτων Καΐρου και Αλεξανδρείας, κ.Χ.Καβαλής και κ.Ι.Σιόκας αντιστοίχως, ο Ελλογ.Πρόεδρος του Τάγματος των Παραβαλαναίων κΣπυρίδων Καμαλάκης, ο Ελλογ.Πρόεδρος της Αδελφότητος των Οφφικιάλων κ.Θ.Παναγόπουλος, Πρόεδροι Ελληνικών Φορέων και Συλλόγων κ.α.

Προ του πέρατος της Ευχαριστιακής Συνάξεως, η ΑΘΜ απένειμε Πατριαρχικά Οφφίκια σε τρεις διακεκριμένες προσωπικότητες της πολιτικής και της ιατρικής. Ειδικότερα, απένειμε το οφφίκιο της Αρχοντίσσης των Εκκλησιών στις Ευρωβουλευτές Ρόδη Κράτσα-Τσαγκαροπούλου και Ελένη Θεοχάρους και του Άρχοντος Ακτουαρίου στον Δερματολόγο Δρ.Αθανάσιο Πετρίδη, Διευθυντή της 3^ης Δερματολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου Ανδρέας Συγγρός.

Ακολούθως πραγματοποιήθηκε η Τελετή των Εγκαινίων των Μουσείων του Πατριαρχικού Οίκου, κατά την οποία ο Μακαριώτατος ομιλών ανέφερε:

Η σημερινή ημέρα συνιστά ακόμη ένα ορόσημο στην δισχιλιετή πορεία της Αποστολικής Εκκλησίας των Αλεξανδρέων, καθώς εγκαινιάζονται δύο υψηλής αισθητικής μουσειακοί χώροι ιστορίας και μνήμης εντός της Πατριαρχικής Έδρας.

Σήμερα εγκαινιάζουμε το Πατριαρχικό Αρχαιολογικό Μουσείο, το στεγαζόμενο στις υπόγειες υδατοδεξαμενές που τυχαία ανακαλύφθηκαν προ δεκαετίας κατά τις εργασίες ανακαινίσεως του Πατριαρχικού Οίκου. Ο χώρος συνιστά από μόνος του ένα μνημείο αρχιτεκτονικής, απομεινάρι πολύτιμο του πολύπλοκου συστήματος υδρεύσεως της Ελληνορρωμαϊκής Αλεξάνδρειας. Διαμορφώθηκε μουσειακά για να φιλοξενήσει εκθέματα φαραωνικών, ελληνιστικών, ρωμαϊκών και ισλαμικών χρόνων, από την Αλεξάνδρεια αλλά και από άλλες περιοχές της Αιγύπτου. Μάσκες ταφικές του Νέου Βασιλείου των Φαραώ, κεφαλές Πτολεμαϊκές, κιονόκρανα βυζαντινά, εφυαλωμένα αγγεία ισλαμικής τεχνοτροπίας, σύνολα νομισματικά συνυπάρχουν αρμονικά και καλούν τον φιλόμουσο επισκέπτη να ανιχνεύσει το διαχρονικό στίγμα ανθρώπων και πολιτισμών στην χώρα του Νείλου.

Σήμερα εγκαινιάζουμε το Πατριαρχικό Σκευοφυλακείο στον πρώτο όροφο της Πατριαρχικής Βιβλιοθήκης. Πλέον για να προσεγγίσει κάποιος την αίθουσα των χειρογράφων κωδίκων διέρχεται μέσα από έκθεση κειμηλίων εκκλησιαστικών που διαγράφουν την μαρτυρία και διακονία του Θρόνου του Αγίου Μάρκου, συχνά σε πείσμα της ερημίας του χρόνου. Εικόνες της Κρητικής Σχολής αλλά και ρωσικής τεχνοτροπίας, ευαγγέλια με περίτεχνη στάχωση και σκεύη λειτουργικά, ενδύματα πρωθιεραρχικά, εγκόλπια, μίτρες, τιάρες και ράβδοι ποιμαντορικές Πατριαρχών Αλεξανδρείας συνθέτουν ένα παλίμψηστο πίστης και τέχνης.

Κινητήριος μοχλός προς ανάληψη της φιλομνήμονος αυτής πρωτοβουλίας δεν υπήρξε άλλος παρά η στερεά μας αντίληψη πως ό,τι κάνουμε για τους εαυτούς μας, πεθαίνει μαζί με εμάς. Ό,τι όμως κάνουμε για τους άλλους και τον κόσμο, παραμένει αθάνατο.

Βεβαίως τα σπουδαία αυτά έργα δεν θα μπορούσαν να σχεδιαστούν και να υλοποιηθούν χωρίς την αρωγή και στήριξη των Αιγυπτιακών Πολιτειακών Αρχών, των συναντιλαμ- βανομένων την αποστολή μας. Και φυσικά, δεν θα ήταν δυνατόν να έλθουν σε εύδιο πέρας, χωρίς την μεγάλη δαπάνη που ευγενώς και φιλογενώς επωμίσθηκαν αφενός μεν το φιλότιμο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος για το Πατριαρχικό Αρχαιολογικό Μουσείο, αφετέρου δε ο κοινωφελής Οργανισμός Προγνωστικών Αγώνων Ποδοσφαίρου (ΟΠΑΠ) για το Πατριαρχικό Σκευοφυλακείο.

Για την προσφορά αυτή είμεθα ευγνώμονες, καθώς λαμβάνει σάρκα και οστά το όραμά μας για την διατήρηση στο χρόνο και την συστηματική προβολή της πλούσιας παρακαταθήκης του Πατριαρχείου μας. Είμεθα ευγνώμονες, διότι ο προσκυνητής θα σχηματίζει από τούδε και στο εξής μια εναργέστερη εικόνα του γεγονότος ότι το Πατριαρχείο μας αποτελεί την κιβωτό της ελληνορθόδοξης παράδοσης στην Αίγυπτο. Είμεθα ευγνώμονες, διότι ο περιηγητής της πόλεως του Αλεξάνδρου θα ανακαλύπτει από τούδε και στο εξής ένα ζωντανό κύτταρο πολιτισμού, φέρον αποτυπωμένο απαραγράπτως στο γονιδίωμά του γνώσεις, εμπειρίες και βιώματα χιλιετιών.

Πρός όλους όσους συνέβαλλαν στην πραγμάτωση των αναμορφωτικών μας σχεδιασμών, προς όλους όσους μοιράστηκαν την αντίληψή μας ότι στόχος δεν είναι παρά ένα όνειρο με σχέδιο και προθεσμία, προς όλους όσους κοπίασαν για να γίνουν πράξη εκείνα που κάποτε υπήρξαν απλά σχέδια επί χάρτου, εκφράζουμε την ευαρέσκεια του Αποστολικού Θρόνου της Αλεξανδρείας, ευχόμενοι ο δωρεοδότης Κύριός μας να επιδαψιλεύει πλούσια την ευλογία Του προς άπαντας.

Χαιρετίζουμε την διπλή αυτή μουσειακή διαμόρφωση αφενός μεν ως καθοριστική ενίσχυση της αυτογνωσίας του Πατριαρχείου μας μέσα στον ιστορικό χωροχρόνο, αφετέρου δε ως πολύτιμη παρακαταθήκη δημιουργικής πνοής για το μέλλον. Και τούτο διότι αυτό που τώρα φαντάζει ακίνητο στις προθήκες των μουσείων, ήταν κάποτε ζωή. Και η αποκτημένη πείρα της ζωής βοηθά όλους μας να συνταιριάξουμε το παλιό με το νέο, το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον. Αμήν!

Επί τη ευσήμω ημέρα, το μεσημέρι παρετέθη επίσημο γεύμα στον Ελληνικό Ναυτικό Όμιλο Αλεξανδρείας, ενώ το βράδυ πραγματοποιήθηκε μουσική εκδήλωση στο αίθριο του Πατριαρχικού Μεγάρου με τη συμμετοχή της Καθηγήτριας Φωνητικής Βασιλικής Ζαγόρη, του Καθηγητή Μουσικής Ζαφείρη Κουκουσέλη και του Τραγουδοποιού και Κιθαρίστα Απόστολου Μόσιου.

Ἀριθμ. Πρωτ. 181/2013

 

Θ Ε Ο Δ Ω Ρ Ο Σ Β’

ΕΛΕΩι ΘΕΟΥ ΠΑΠΑΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ, ΠΑΣΗΣ ΓΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ

ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ

ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΥ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΥ ΘΡΟΝΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

ΧΑΡΙΣ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ

ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ

ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

“Μετεποίησας τήν πτωχείαν μου τῇ συγκαταβάσει σου, σαυτόν ἐταπείνωσας καί τό γένος μου ὓψωσας.”

Αγαπητοί μου αδελφοί,

            Δύο χιλιετίες πριν ο Υιός και Λόγος του Θεού βγήκε από τον εαυτό Του, παραμένοντας ο εαυτός Του, προκειμένου να προσλάβει και θεραπευτικώς να μεταμορφώσει τον πλάνητα και ασθενή Αδάμ. Άφησε την μακαριότητα της εσωτερικής τριαδικής κοινωνίας, εξεδήμησε εκ των ουρανών και επεδήμησε επί της γης για να αποκαταστήσει την ενότητα του γένους των ανθρώπων με τον Θεό.

            Ο Θεός δεν αρκέστηκε στο να πει και να γίνει, αλλά ταπεινώθηκε και έγινε ο Ίδιος άνθρωπος για να μορφώσει έναν καινούργιο τρόπο ζωής. Λυδία λίθος πάνω στην οποία δοκιμάζεται η γνησιότητα της κατά Χριστόν ζωής δεν είναι άλλη από την αγάπη, η οποία χωρεί και συγχωρεί τους πάντες και τα πάντα και φθάνει μέχρι της θυσίας του Σταυρού. Η αγάπη αυτή δεν νοείται ως απροσδιόριστη συναισθηματική έκφραση, ούτε καν ως συμβατική δοχή και ξενία συγγενών και φίλων. Νοείται κυρίως ως πρόσληψη και μεταμόρφωση του άλλου και αγνώστου, στα πρότυπα της πρόσληψης και μεταμόρφωσης του ανθρώπου από τον Ιησού Χριστό.

          Και αν ο Μονογενής Υιός του Θεού μετοίκησε από αγάπη για να νοηματοδοτήσει την ύπαρξή μας, σήμερα χιλιάδες αφρικανοί αδελφοί μας, πιεσμένοι από ανάγκη ανελεύθερη, αναγκάζονται να αλλάξουν τον τόπο και τον τρόπο. Πιεσμένοι από τα πράγματα παίρνουν τον δρόμο της προσφυγιάς και της μετανάστευσης με μόνη αποσκευή την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Κάποιοι δεν κατορθώνουν να φθάσουν στη γη της επαγγελίας και χάνονται απάτριδες. Αλλά και εκείνοι που καταφέρνουν να εισέλθουν στη γη της προσμονής, συχνά γνωρίζουν την απαξία, την απόρριψη, την επιτίμηση, την εκμετάλλευση.

Αγαπητοί μου αδελφοί,

          Γνωρίζω καλά ότι το φαινόμενο της μετανάστευσης έχει πάρει το χαρακτήρα πλημμυρίδας, η έκταση της οποίας φοβίζει τις κοινωνίες υποδοχής. Είναι καιρός οι κοινωνίες αυτές να αλλάξουν στάση και να κατανοήσουν ότι η ανθρώπινη δυστυχία αργά ή γρήγορα θα σπάσει τα όποια τείχη υψώνονται για να αποτρέψουν τον απελπισμένο μετανάστη. Είναι καιρός να γίνει αντιληπτό ότι μόνο αν αντιμετωπιστούν τα προβλήματα των κοινωνιών που τροφοδοτούν την μετανάστευση, τότε θα αναστραφεί το ρεύμα των μεταναστών.

          Μέχρι τότε όμως και ιδιαίτερα τούτο το βράδυ της Γεννήσεως του Θεανθρώπου, ας μη λησμονούμε τα λόγια του ποιητή:

Την πόρτα ανοίγω το βράδυ,
τη λάμπα κρατώ ψηλά,
να δούνε της γης οι θλιμμένοι,
να ’ρθούνε, να βρουν συντροφιά…
θα ’ρθει συντροφιά κι ο Χριστός.

Χρόνια Πολλά!

 

 

†Ὁ Πάπας καί Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικής

Θ Ε Ο Δ Ω Ρ Ο Σ Β΄

Ἐν τῇ Μεγάλη Πόλει
τῆς Ἀλεξανδρείας
Χριστούγεννα 2013

Την 9η Οκτωβρίου ε.έ., η ΑΘΜ, ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β’ χοροστάτησε της Θείας Λειτουργίας στον Ιερό Πατριαρχικό και Καθεδρικό Ναό του Οσίου Σάββα Ηγιασμένου Αλεξανδρείας επ΄ αφορμή της συμπληρώσεως εννέα ετών εκ της εκλογής και αναρρήσεώς του στον περίπυστο Αποστολικό και Πατριαρχικό Θρόνο του Αγίου Μάρκου.

Επί τη ευσήμω ημέρα, παρέστησαν συμπροσευχόμενοι ο Σεβ.Μητροπολίτης Λεοντοπόλεως κ.Γαβριήλ, Πατριαρχικός Επίτροπος Αλεξανδρείας, και οι Θεοφ.Επίσκοποι Νιτρίας κ.Νικόδημος, Πατριαρχικός Επίτροπος Καΐρου, και Βαβυλώνος κ.Νήφων, Καθηγούμενος της Ιεράς Πατριαρχικής Μονής Αγ.Γεωργίου Παλαιού Καΐρου. Παρέστησαν επίσης ο Εντιμ.Γεν.Πρόξενος της Ελλάδος στην Αλεξάνδρεια κ.Χρήστος Καποδίστριας, ο Εντιμ.Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητος Αλεξανδρείας κ.Ιωάννης Σιώκας, ως και Πρόεδροι Συλλόγων και Σωματείων της Μεγάλης Πόλεως.

Τον Μακαριώτατο τιμητικώς προσεφώνησε ο Καθηγούμενος της Ιεράς Πατριαρχικής Μονής του Οσίου Σάββα Ηγιασμένου, Πανοσ.Αρχιμ. κ.Μελέτιος Κουμάνης. Ανέφερε συγκεκριμένως:

«Του Μάρκου θρόνου διάδοχος, τω χρόνω μεν πολλοστός μετ΄εκείνον, ου πολύ δε του βίου και της αρετής λειπόμενον»
Με αυτά τα λόγια εκ του πρωτοτύπου βίου του αγίου προκατόχου Σας, Πατριάρχου Αλεξανδρείας Ιωάννου του Ελεήμονος, επιτρέψατέ μοι Μακαριώτατε Πάτερ και Δέσποτα, να εκφράσω την εν Κυρίω καύχηση και τα αγαλλόμενα αισθήματα πάντων, διά τη σημερινή 9η επέτειο της εκλογής Σας εις τον περίλαμπρον θρόνο του Αποστόλου και Ευαγγελιστού Μάρκου.

Μία επέτειο όχι απλά εθιμική, αλλά ουσιαστική, μιάς και η ανάδειξη του νέου Πατριάρχου εις το πηδάλιο της Εκκλησίας, όπως άλλωστε και κάθε νέου Επισκόπου, αποτελεί όχι απλά ένα ιστορικό εκκλησιαστικό γεγονός, αλλά διασφαλίζει την αποστολικότητα της διαδοχής, καθώς επίσης αποτελεί και τον συνδετικό κρίκο της πνευματικής συνέχειας στην διακονία του ευαγγελισμού του Λαού του Θεού. Επί εννέα συναπτά έτη, η τροχιά της πρωθιεραρχικής Σας πορείας διαγράφεται φωτεινή, μαρτυρώντας και επιβεβαιώνοντας ότι «Πνεύμα ευθές», «πλήρες χάριτος», επιτέλεσε την εκλογή Σας.

Έχοντας δώσει ήδη την μαρτυρία μιάς συνεπούς διακονίας στον χώρο του Πατριαρχείου από διαφορετικές θέσεις κάθε φορά, ως του Εξάρχου εν Ρωσσία, του Πατριαρχικού Εκπροσώπου εν Αθήναις, του Πατριαρχικού Επιτρόπου εν Αλεξανδρεία, του Μητροπολίτου Καμερούν και του Μητροπολίτου Ζιμπάμπουε, κληθήκατε από την Σεπτή Ιεραρχία της Αλεξανδρινής Εκκλησίας όχι μόνο να συνεχίσετε, αλλά και να σφραγίσετε με το προσωπικό Σας στίγμα την 2000ετή πορεία και την σταυρική προσφορά του Παλαιφάτου Πατριαρχείου μας στον σύγχρονο κόσμο.

Μακαριώτατε, επιλείψει μου ο χρόνος διηγούμενου όσα με την πανσθενουργό χάρη  και δύναμη του Κυρίου επιτελέσατε κατά την 9ετή ευκλεή Πατριαρχεία Σας. Επιτρέψατέ μοι μόνο δια ολίγων να επικεντρωθώ σε ένα από τα χαρακτηριστικά  που Σας διακρίνει.
Ίσως το μέγιστο χάρισμα με το οποίο θα Σας ενθυμάται  η Ιστορία στο πέρασμα των αιώνων,  που δεν είναι άλλο από την αγάπη και την καλωσύνη Σας.

Συνεχίζοντας το αρξάμενον επί του μακαριστού προκατόχου Σας Πατριάρχου Πέτρου, έργο, δια την αναζωογόνηση, την  οργάνωση και την ανακαίνιση όλου του Πατριαρχείου, δεν παραμείνατε σε στεγανά τυπικά, ούτε επιτρέψατε να συνθλιβήτε μέσα στους τροχούς της ψυχρής  οργανωτικής ρουτίνας που αποχρωματίζει και τα ιερώτερα έργα. Αλλά ευθύς εξ αρχής, δώσατε φλογερή πνοή σε μία αγαπητική ατμόσφαιρα προς πάντας γύρω Σας. Αυτή η χαρακτηριστική κινητήρια δύναμη στην Πρωθιεραρχική Σας διακονία ήταν και είναι πάντοτε η ακριβής εφαρμογή της πρώτης και μεγάλης εντολής του Κυρίου μας. Της Αγάπης.

Ω, τι άριστος συνδυασμός!!! Η αγάπη που εργάζεται ταπεινά και αποδοτικά και δεν κυνηγάει τυμπανοκρουσίες. Η αγάπη του Πατριάρχου προς όλους αδιακρίτως. Προς επιφανείς και ασήμους, μικρούς και μεγάλους, δυνατούς και αδυνάτους, ενδεείς και εμπεριστάτους. Η ίδια αγάπη προς ευγνώμονες και αχαρίστους.

Πόσες και πόσες φορές όλοι εμείς οι ευεργετημένοι να ζούμε εντός της Πατριαρχικής Αυλής δεν είμαστε μάρτυρες της δυναμικής εκφράσεως της αγάπης και καλωσύνης Σας. Πόσες φορές δεν είμαστε αυτήκοοι όταν η κορύφωση της πατριαρχικής ευθήνης και αγωνίας σπεύδει να δώσει λύσεις και να συνδράμει ποικιλοτρόπως, αλλά πάντα αγαπητικώς, σε δυσεπίλυτα προβλήματα. Να παρηγορήσει, να παραβλέψει, να παραμυθήσει, να θεραπεύσει, να επουλώσει, να οικονομήσει, να συμπονέσει.

Πόσες φορές δεν ιδρώσατε με θρόμβους αίματος ώστε να μεριμνήσετε ως άλλος σταυροφόρος της Αγάπης, για τους πεινασμένους της Αφρικανικής ηπείρου, τα ορφανά των εμφυλίων πολέμων, τους αρρώστους που δεν έχουν φάρμακα, τα εμπερίστατα παιδιά των σκουπιδιών, την περίθαλψη των άγαμων μητέρων, τα ακρωτηριασμένα θύματα της ανθρωπίνης κακίας, του AIDS και του trafficking. Όχι μόνο υλικά, αλλά παράλληλα ηθικά και πνευματικά.

Αλλά και πόσες φορές, δεν προσπαθήσατε να θεραπεύσετε το κακό  με αντίδοτο την αγαπητική Σας καλωσύνη, εφαρμόζοντας τον παύλειο λόγο: «Μη νικών υπό του κακού, αλλά νίκα εν τω αγαθώ το κακόν» (Ρωμ. ιβ΄21).

Αυτή άλλωστε την δυναμική της Αγάπης διακηρύξατε και προ ολίγων ημερών στην Ρώμη, παραφράζοντας, ή μάλλον διορθώνοντας, το καρτεσιανό αξίωμα «σκεφτομαι, άρα υπάρχω», σε «ΑΓΑΠΩ, άρα υπάρχω». Υπάρχω, διά της αγάπης και εν τη αγάπη, που εχει την δύναμη να ανακαινίση τον Κόσμο και να τον μεταβάλλει αλλοιώνοντάς τον επί τα βελτίω.

Μακαριώτατε, συγχωρέστε με διότι δεν μπόρεσα να αποδώσω την ακρίβεια της χαρισματικής Σας εικόνας όσον ακριβώς ήθελα κι έπρεπε. Άλλωστε οι πάντες γνωρίζουν ότι όσο σπουδαιότερο το πρότυπο, τόσο δυσκολότερο το έργο του ζωγράφου.

Παρ΄όλα ταύτα, αυτό που είναι το ζητούμενο, είναι όχι μόνον η αναγνώριση του «προτύπου» και ο άκαρπος θαυμασμός του, αλλά αυτό που υπαγορεύει και ο ιερός Χρυσόστομος σε έναν λόγο του.
«Θαυμάζομεν τα γεγενημένα, ζηλούμεν την αρετή, εξενέγκωμεν και ημείς εις ετέρους τας ανδραγαθίας».

Θειότατε και Παναγιώτατε Δέσποτα, είσαστε ο εμπνευστής της Αγάπης και το παράδειγμα της καλωσύνης σε όλους μας. Σας ευγνωμονούμε δι΄ αυτό, και δεόμεθα του Μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, να συνεχίσετε την άριστη πηδαλιουχία της αλεξανδρινής νοητής ολκάδος και την ευκλεή Πατριαρχεία Σας, εν υγεία στιβαρά, εις πολλούς και αγαθούς χρόνους. Αμήν.

Μετά το πέρας της Λειτουργικής Συνάξεως η ΑΘΜ εδέχθη τις ευχές των Ιεραρχών, του ιερού Κλήρου, και του ευλαβούς ποιμνίου της πόλεως του Αλεξάνδρου στο αρχονταρίκι της Ιεράς Μονής.

Το απόγευμα της Τρίτης 1^ης Οκτωβρίου ε.έ., η ΑΘΜ, ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής, κ.κ.Θεόδωρος Β΄, συμμετέχων στην καταληκτήρια εκδήλωση της συναντήσεως που οργάνωσε η Κοινότητα του Αγίου Εγιδίου στη Ρώμη υπό τον τίτλο Το Κουράγιο της Ελπίδας, ανέπεμψε δέηση υπέρ της ενότητος και της ειρήνης του κόσμου στην Basilica di Santa Maria in Ara Coeli, λαβών αφόρμηση από το απόσπασμα 3, 26-28 της Παύλειας Επιστολής Προς Γαλάτας: «Ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ· πάντες γαρ υμείς εις εστέ εν Χριστώ Ιησού.” Συγκεκριμένα επεσήμανε:

Αίτημα επιτακτικό των καιρών μας είναι η επίτευξη μιας νέας ενότητας στα πρότυπα της δημιουργίας του κόσμου και του ανθρώπου από τον Θεό. Ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο και τον άνθρωπο από αγάπη και με ελευθερία, χωρίς ανάγκη, και, διά της προσωπικής Του ενεργείας, επικοινωνεί και σχετίζεται με τον έτερό Του, τον κόσμο και τον άνθρωπο. Έτσι και ο άνθρωπος οφείλει να ανασυστήσει τη ζωή του στην πραγματική της διάσταση: ζω σημαίνει όχι απλά υπάρχω, αλλά συνυπάρχω και συμπράττω με τον έτερο, τον διαφορετικό, τον αλλιώτικο, τον αντίθετό μου.

Αίτημα επιτακτικό των καιρών μας είναι η υπέρβαση της αυθαιρεσίας εις βάρος του συνανθρώπου μας και ο, άνευ όρων και ορίων, σεβασμός της ελευθερίας του στα πρότυπα της θείας δωρεάς της ανθρωπίνης ελευθερίας. Ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο ελευθερία, μέσω της οποίας ο άνθρωπος αποκτά συνείδηση του εαυτού του και ικανότητα ανοδικής πορείας προς τον Θεό. Ο Θεός δεν παραβιάζει την ελευθερία του ανθρώπου, ακόμα και όταν αυτός ακολουθεί τον δρόμο της πτώσεως. Έτσι και ο άνθρωπος οφείλει να επαναπροσδιορίσει την ελευθερία του: ελεύθερος δεν είναι αυτός που κάνει μόνο ό,τι θέλει, αλλά αυτός που πράττει εκείνο που θέλει· ελεύθερος δεν είναι εκείνος που επιβαρύνει τους άλλους με τις δικές του επιλογές, αλλά εκείνος που αναλαμβάνει το βάρος των ευθυνών του.

Αίτημα επιτακτικό των καιρών μας είναι το καρτεσιανό αξίωμα «σκέφτομαι άρα υπάρχω» να μετατραπεί σε «αγαπώ άρα υπάρχω» στα πρότυπα της απροϋπόθετης αγάπης του Θεού για τα δημιουργήματά Του. Ο Θεός από αγάπη ενηνθρώπησε για να θεωθεί ο άνθρωπος με ελευθερία. Έτσι και ο άνθρωπος οφείλει, όταν αγαπά, να θυσιάζει, έστω και εν μέρει, την ελευθερία του για χάρη του άλλου, διότι η ανθρώπινη ύπαρξη καταξιώνεται μόνο στην κοινωνία της αγάπης.

Αρχηγός της κοινωνίας της αγάπης είναι ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, ο οποίος απεκατέστησε την ιερότητα και το μεγαλείο του ανθρωπίνου προσώπου, καταργώντας τον κόσμο της διασπάσεως, της αλλοτριώσεως, των φυλετικών διακρίσεων, και του μίσους. Ο Χριστός προσέλαβε ολόκληρο το ανθρώπινο γένος και το ανασυνέθεσε στην οργανική του ενότητα. Η ενότητα αυτή δεν είναι στατική και μονοδιάστατη. Έχει δυναμική ποικιλία, γιατί η ενότητα επιτυγχάνεται με την κοινωνία των προσώπων, κατά το πρότυπο της ενότητας των τριών Προσώπων της Αγίας Τριάδος.

Ο Κύριος μας, ως “βασιλεύς δικαιοσύνης” (Εβρ. 7,2), απεκήρυξε τόν “αγαπώντα την αδικίαν” ως “μισούντα την εαυτού ψυχήν” (Ψαλμ. 10,5) και διεκήρυξε ότι στη βασιλεία Του δεν θα υπάρχει τόπος για έχθρα και μισαλλοδοξία, καθώς “συμβοσκηθήσεται λύκος μετ᾿ αρνός, και πάρδαλις συναναπαύσεται ερίφω, και μοσχάριον και ταύρος και λέων άμα βοσκηθήσονται” (Ησ. 11,6).

Προσευχόμεθα λοιπόν σήμερα να επανέλθει ο κόσμος στο αρχικό του κάλλος, καθώς ο Θεός “εποίησε εξ ενὸς αίματος παν έθνος ανθρώπων κατοικείν επὶ παν το πρόσωπον της γης” (Πράξ. 17,26). Προσευχόμεθα σήμερα να εκλείψει η αυθαίρετη αξιολογική διαφορά μεταξύ των ανθρώπων ως παράγων διαβαθμίσεως των δικαιωμάτων τους. Προσευχόμεθα η ενότητα να παγιωθεί επί της αξιωματικής αποδοχής του δικαιώματος της διαφορετικότητος των ανθρώπων. Προσευχόμεθα να κατακρημνισθεί ο μεσότοιχος της προκαταλήψεως, που πρώτος ο Κύριός μας έριξε απαντώντας στο ερώτημα “και τις εστίν μου πλησίον” (Λουκ. 10,29) διά της αφοπλιστικής παραβολής του καλού Σαμαρείτη.

Προσευχόμεθα να ριζώσει, να ανθίσει και να καρπίσει το δένδρο της ειρήνης επί του εδάφους που λιπαίνει η ομολογία ότι κάθε άνθρωπος, ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής, εθνικότητας, θρησκείας, γλώσσας, είναι φορέας ισότιμος της εικόνας του Θεού. Προσευχόμεθα η ζωή στον κόσμο μας να γίνει ειρηνική, έχοντας κατά νου ότι ζωή σημαίνει πρώτα και πάνω από όλα συμβίωση, σχέση με τον άλλο, τον διαφορετικό, πλην καθολικώς προσληφθέντα από τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Αμήν!

Την Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου ε.έ., η ΑΘΜ, ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής, κ.κ.Θεόδωρος Β΄, συνοδευόμενος από τον Σεβ.Μητροπολίτη Ζιμπάμπουε και Αγκόλας κ.Σεραφείμ και τον Σεβ.Μητροπολίτη Γουϊνέας κ.Γεώργιο, Εκπρόσωπο της ΑΘΜ στην Αθήνα, συναντήθηκε στο Βατικανό με τον Προκαθήμενο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας κ.Φραγκίσκο Α΄.

Προσφωνών τον Ρωμαιοκαθολικό Προκαθήμενο, ο Μακαριώτατος ανέφερε μεταξύ άλλων:

Οι δύο Εκκλησίες, η Αλεξανδρινή και η Ρωμαϊκή, ανήκουμε, ιστορικώς και παραδοσιακώς, στις αρχαίες Εκκλησίες. Ανήκουμε στις Εκκλησίες που, αμέσως μετά την Πεντηκοστή, συνέστησαν την αφετηρία της Μιάς, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Ανήκουμε στις Εκκλησίες που συνέπηξαν με τον λόγο, την διακονία και την μαρτυρική τελευτή τους ο Άγιος Απόστολος και Ευαγγελιστής Μάρκος και οι Άγιοι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος.

Ενωμένοι κατά τους πρώτους δέκα και πλέον αιώνες, ζήσαμε όχι μόνο την κοινή αφετηρία, αλλά και την κοινή ιστορική πορεία και συναντηθήκαμε εν πνεύματι, αγαπώντας αλλήλους και ομολογώντας τον Κύριο μας. Στην αιώνια πόλη ο Άγιος Μέγας Αθανάσιος, Πατριάρχης Αλεξανδρείας, γνώρισε την αγάπη του αδελφού του Πάπα Ρώμης Ιουλίου Α΄ και ο Αλεξανδρείας Πέτρος Β΄ του Πάπα Δαμάσου. Σε ώρες κρίσιμες για την ενότητα της Εκκλησίας έμειναν κοντά σας και βρήκαν στον αγώνα για την προάσπιση της Αληθείας αδελφούς φύλακες και υπερασπιστές της Πίστεως και της Αγάπης.

Από αυτά τα σημεία συγκλίσεως της ιστορίας των Εκκλησιών μας, αντλούμε σήμερα δύναμη, ζωή και ελπίδα ώστε, διά της μαρτυρίας όσων μας ενώνουν και διά του διαλόγου, να συνεχίσουμε την πορεία στον δρόμο της αποκαταστάσεως της ενότητας των Χριστιανών, για την οποία ο Κύριος μας προσευχήθηκε την παραμονή του Πάθους Του. Ο Απόστολος Παύλος γράφει προς Ρωμαίους: “Προσλαμβάνεσθε αλλήλους, καθώς και ο Χριστός προσελάβετο υμάς εις δόξαν Θεού.” (Ρωμ. 15,7). Αυτό ακριβώς βιώνουμε τούτη την στιγμή, ως χρέος ιερό “επιποθίας του ελθείν” (Ρωμ. 15,22) προς αδελφόν “εν χαρά… διά θελήματος Θεού” (Ρωμ. 15,32).

Θεωρείστε την παρούσα κοινωνία ως σύμβολο ζωής στην πορεία για την ευστάθεια των αγίων Εκκλησιών και της ενώσεως των πάντων. Ως σύμβολο πίστεως στην ανάγκη διαφυλάξεως του ποιμνίου και καθοδηγήσεώς του σε “νόμους σωτηρίους… εν υπομονή πολλή” (Β΄ Κορ, 6,1-10). Ως σύμβολο του, τρεφομένου εκ της προσευχής και βιουμένου διά της αγάπης, κοινού αγώνα προασπίσεως του δικαιώματος κάθε ανθρώπου ελεύθερα να ορίζει και να νοηματοδοτεί τη ζωή του με αφετηρία την αναφορά του στον Θεό, ιδιαίτερα σήμερα που η ιδεολογική σκλήρυνση των ανθρώπων δημιουργεί σε Μέση Ανατολή και Αφρική ισχυρούς θύλακες αμφισβητήσεως του δικαιώματος αυτού και δηλητηριάσεως της ειρηνικής συνυπάρξεως των ανθρώπων.

Ως ποιμένες διάκονοι της αγάπης και της αληθείας, ας προσευχηθούμε διαπύρως οι δοκιμαζόμενοι αδελφοί μας σε αυτές τις εύφλεκτες περιοχές του πλανήτη μας να ενισχυθούν παρά Θεού ώστε “τη ελπίδι χαίροντες, τη θλίψει υπομένοντες, τη προσευχή προσκαρτερούντες” (Ρωμ, 12,12) να ειρηνεύουν μετά πάντων των ανθρώπων. Αμήν!

Στο επίκεντρο των συνομιλιών των δύο Προκαθημένων βρέθηκε η ανάγκη προστασίας του δικαιώματος στην ελεύθερη θρησκευτική έκφραση, το οποίο αμφισβητείται σε περιοχές της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής από την μισαλλοδοξία και τον φανατισμό. Ο Μακαριώτατος είχε την ευκαιρία να καταθέσει στο τραπέζι του διαλόγου την προσωπική του εμπειρία από την πολύχρονη διακονία του στο πνευματικό γεώργιο της αφρικανικής ηπείρου, αλλά και να μοιραστεί την ανησυχία του για τη χρήση της θρησκείας εκ μέρους ακραίων ομάδων ως προσχήματος για την διάπραξη ειδεχθών πράξεων βίας.

Και οι δύο ηγέτες συμφώνησαν στην ανάγκη αναλήψεως πρωτοβουλιών που θα προωθούν όχι μόνο την ειρηνική συνύπαρξη αλλά και την δημιουργική διάδραση μεταξύ ανθρώπων διαφορετικών θρησκευτικών αναφορών. Εντός αυτού του πλαισίου συμφώνησαν στην ανάγκη συνεχίσεως και εντάσεως του διαχριστιανικού διαλόγου προς σύμπηξη και εμπέδωση της χριστιανικής ενότητας μέσα από την διαφορετικότητα, ως προτύπωση της πανανθρώπινης ενότητας στη βάση ενός κοινού αξιακού συστήματος.

Μετά το πέρας των συνομιλιών ακολούθησε ανταλλαγή αναμνηστικών δώρων.

Την 4^η Σεπτεμβρίου ε.έ., η ΑΘΜ ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β΄, συνοδευόμενος από τον Σεβ.Μητροπολίτη Ερμουπόλεως κ.Νικόλαο, είχε συνάντηση με τον Προκαθήμενο της Κοπτικής Εκκλησίας κ.Θεόδωρο Β΄ στην Αμπασίγια του Καίρου, όπου βρίσκεται η Έδρα του Κοπτικού Πατριαρχείου. Η συνάντηση των Προκαθημένων πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια της συνεργασίας των χριστιανικών κοινοτήτων της Αιγύπτου, όπως αυτή αποτυπώνεται στις μηναίες τακτικές συνεδριάσεις του Συμβουλίου Εκκλησιών της Αιγύπτου προς επίλυση των αναφυομένων προβλημάτων των Χριστιανών της χώρας.

Με γνώμονα την καταγραφή με ενάργεια και διακριτότητα των θέσεων και των δικαίων των Χριστιανών της Αιγύπτου στον υπό διαμόρφωση συνταγματικό χάρτη της χώρας, διεπιστώθη κοινότης απόψεων αναφορικά με την ανάγκη αφενός μεν οικοδομήσεως μιας κουλτούρας συνυπάρξεως, στηριγμένης στον αμοιβαίο σεβασμό της θρησκευτικής διαφορετικότητας, αφετέρου δε αποφυγής φαινομένων θρησκειοποιήσεως της πολιτικής και πολιτικοποιήσεως της θρησκείας, τα οποία με τη σειρά τους τροφοδοτούν εκδηλώσεις θρησκευτικής μισαλλοδοξίας και φανατισμού. Και οι δύο Προκαθήμενοι συμφώνησαν στην ανάληψη κάθε απαραίτητης δράσεως προκειμένου να επιταχυνθεί η επάνοδος της χώρας στην κοινωνική σταθερότητα, αλλά και να αποκατασταθεί η διεθνής εικόνα της Αιγύπτου.

Αξίζει τέλος να σημειωθεί ότι ο Κόπτης Προκαθήμενος ανταποκρίθηκε θετικώς στο αίτημα του Μακαριωτάτου να πραγματοποιήσει επίσημη προσκυνηματική αποδημία στα αρχαία μοναστήρια της Νιτρίας και της Θηβαΐδος, στις ιστορικές εστίες όπου χαλκεύτηκε το μοναστικό ιδεώδες του Χριστιανισμού.

Την Πέμπτη 25 Ιουλίου ε.έ, η ΑΘΜ, ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής, κ.κ.Θεόδωρος Β΄ , ευρισκόμενος στην Μόσχα για να συμετάσχει στις εορταστικές εκδηλώσεις για την 1025η  επέτειο Βαπτίσεως των Ρως, ηγήθη της χορείας των Προκαθημένων και Εκπροσώπων των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών και είχε συνάντηση με τον Εξοχ.Πρόεδρο της Ρωσικής Ομοσπονδίας κ.Βλαδίμηρο Πούτιν, τον οποίον αρμοδίως και καταλλήλως προσεφώνησε ως ακολούθως:

Εξοχώτατε Πρόεδρε της Ρωσικής Ομοσπονδίας κύριε Βλαδίμηρε Πούτιν,
Δόξα και τιμή αναπέμπουμε στον εν Τριάδι προσκυνούμενο Θεό διότι παρέχει σε εμάς, τους Προκαθημένους και Εκπροσώπους όλων των Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, την ευλογία και την ιδιαίτερη χαρά της επισήμου κοινωνίας με πολιτικό ηγέτη, σεβάσμιο καί προσφιλή. Αυτή η επίσκεψη δεν τυγχάνει μία εθιμική επικοινωνία, αλλά αποτελεί ουσιαστική πράξη εκφράσεως ειλικρινούς εν Χριστώ αγάπης και συναντιλήψεως, εν μέσω κλίματος πνευματικής ευφροσύνης, πηγαζούσης από τον επετειακό εορτασμό γεγονότος καθοριστικού για την ιστορική αυτογνωσία του Ρωσικού Έθνους, του οποίου ευθυνοφόρως ηγείσθε.
H λήψη του φωτός της πίστεως και του πλούτου της πατρώας παραδόσεως διά της Βαπτίσεως των Ρώσων το έτος 988 με επικεφαλής τον Άγιο Ισαπόστολο Πρίγκηπα Βλαδίμηρο, απετέλεσε το στερεό θεμέλιο επί του οποίου χαλκεύτηκε η Ρωσική ψυχή, η οποία, περνώντας μέσα από το χωνευτήρι των δοκιμασιών, δεν δείλιασε ποτέ να θυσιάσει το ατομικό εγώ στο συλλογικό εμείς, γράφοντας χρυσές σελίδες ηρωισμού και προσφοράς.

Τιμώντες διά της παρουσίας μας αυτήν την επιμαρτυρία των αιώνων, με χαρά ατενίζουμε την Εξοχότητά σας. Η ευχαριστία μας εκφράζεται εσωψύχως διά της πνευματικής αγαλλιάσεως, εξωτερικεύεται δε και γίνεται προσευχητική διάθεση, αίτημα επιτακτικό και ευχή διάπυρος, όπως ο Κύριος σας χαρίζει ακατάβλητη υγεία και δύναμη επ΄ ωφελεία του φιλοπροόδου και ευσεβούς Ρωσικού Έθνους.
Κατά την διάρκεια της συναντήσεως κυριάρχησε το θέμα της εξάρσεως του θρησκευτικού φανατισμού και της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας, συνεπεία της υστερόβουλης εκμεταλλεύσεως του θρησκευτικού συναισθήματος και της αδυναμίας κατανοήσεως και ανοχής της θρησκευτικής διαφορετικότητας. Παράλληλα εξετάστηκε το ανησυχητικό φαινόμενο της πολιτικοποιήσεως της θρησκείας και της θρησκειοποιήσεως της πολιτικής προς εξυπηρέτηση διχαστικών ή τρομοκρατικών επιλογών. Εξεφράσθη σύσσωμος συμπαράσταση προς το δοκιμαζόμενο Πατριαρχείο Αντιοχείας και απηυθύνθη έκκληση προς άμεση απελευθέρωση των απαχθέντων Ιεραρχών.

Τα συμπεράσματα της συναντήσεως κοινωνήθηκαν προς τους εκπροσώπους των Μέσων Μαζικής Ενημερώσεως διά συνεντεύξεως τύπου, ενώ προς τιμήν των υψηλών προσκεκλημένων του ο Ρώσος Πρόεδρος παρέθεσε επίσημο γεύμα.

Παρόμοιες συναντήσεις ο Μακαριώτατος είχε και με τους Προέδρους της Ουκρανίας κ. Βίκτωρα Γιανουκόβιτς και Λευκορωσίας κ. Αλέξανδρο Λουκασένκο στο Κίεβο και στο Μίνσκ αντιστοίχως.

Την 3η Σεπτεμβρίου ε.έ., η ΑΘΜ ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος Β΄, συνοδευόμενος από τον Θεοφ.Επίσκοπο Νιτρίας κ.Νικόδημο, Πατριαρχικό Επίτροπο Καΐρου, έγινε εγκαρδίως δεκτός στο Υπουργείο Αμύνης της Αιγυπτιακής Δημοκρατίας από τον Αρχηγό των Αιγυπτιακών Ενόπλων Δυνάμεων και Υπουργό Αμύνης της Αιγύπτου Στρατηγό Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι, παρουσία υψηλόβαθμων στελεχών της στρατιωτικής ιεραρχίας. Δεδομένου του κομβικού ρόλου που διαδραμάτισε ο στρατός κατά την καθεστωτική μεταβολή του προηγουμένου Ιουλίου, αλλά και του ρυθμιστικού ρόλου που επί του παρόντος διαδραματίζει, ορίζοντας τον οδικό χάρτη μεταβάσεως της χώρας στην συνταγματική σταθερότητα, η συνάντηση είχε εξέχουσα σπουδαιότητα για την προβολή και προώθηση των θέσεων και των δικαίων του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας στο αναγεννώμενο πολιτικό τοπίο της Αιγύπτου.

Ο Μακαριώτατος είχε την ευκαιρία να διατρανώσει την αδιαπραγμάτευτη προσήλωση του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας στην προσπάθεια επανόδου της χώρας στην πολιτική και κοινωνική ομαλότητα και διαβεβαίωσε τον Υπουργό ότι θα τον βρει σύμμαχο σε κάθε πρωτοβουλία αποκαταστάσεως της ομόνοιας και της συνδιαλλαγής εντός του αιγυπτιακού κοινωνικού σώματος με σεβασμό στην λαϊκή βούληση. Ο Στρατηγός Σίσι ευχαρίστησε τον Μακαριώτατο για την συνάντηση, αλλά και για την διαχρονική προσφορά της Ελληνορθοδόξου Εκκλησίας στη Νειλοχώρα, τον κάλεσε να ασκήσει την διεθνή του επιρροή προκειμένου να αποκατασταθεί η διεθνής εικόνα της Αιγύπτου, υπογραμμίζοντας την σημασία των λόγων και των έργων των θρησκευτικών ηγετών της χώρας προς διευκόλυνση της επιστροφής της Αιγύπτου στον δρόμο της ευημερίας και της προόδου.

Την 5η Σεπτεμβρίου ε.έ., η ΑΘΜ ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β΄, συμπαραστατούμενος από τους Θεοφ.Επισκόπους Νιτρίας κ.Νικόδημο, Πατριαρχικό Επίτροπο Καίρου, και Βαβυλώνος κ.Νήφωνα, Ηγούμενο της Ιεράς Πατριαρχικής Μονής Αγίου Γεωργίου, υπεδέχθη στην ιστορική Μονή του Παλαιού Καίρου τον Εξοχ.Αντιπρόεδρο της Ελληνικής Κυβερνήσεως και Υπουργό Εξωτερικών κ.Ελευθέριο Βενιζέλο, ευρισκόμενο στην αιγυπτιακή πρωτεύουσα για σειρά επαφών με την πολιτική ηγεσία της χώρας σε μια ιδιαίτερα ευαίσθητη χρονική συγκυρία, τόσο σε τοπικό επίπεδο λόγω της μεταβάσεως της χώρας στην συνταγματική σταθερότητα, όσο και σε περιφερειακό επίπεδο λόγω της κυοφορούμενης στρατιωτικής επεμβάσεως στη Συρία.

Κατά την συνάντηση ο Μακαριώτατος ενημέρωσε τον κ.Βενιζέλο για την κατάσταση του Πατριαρχείου και των εξαρτωμένων από αυτό ιδρυμάτων στην Αίγυπτο, αλλά και για τη δράση του Θρόνου σε ολόκληρη την Αφρικανική ήπειρο. Παράλληλα τον κατέστησε κοινωνό των επαφών του με την ανωτάτη στρατιωτική ηγεσία της χώρας και μετέφερε την εκτίμηση με την οποία περιβάλλεται η Ελλάδα ως προνομιακός περιφερειακός εταίρος και γείτονας της Αιγύπτου. Από την πλευρά του ο κ.Βενιζέλος εξεδήλωσε την αμέριστη συμπαράσταση της Ελληνικής Κυβερνήσεως προς το έργο του Μακαριωτάτου και των συνεργατών του, αλλά και την εκτίμηση του προς τον σταθερό και διακριτό ρόλο του Πατριαρχείου στην Αίγυπτο εν μέσω περιστάσεων ρευστών και μεταβαλλόμενων.

Μετά το πέρας της συναντήσεως ο Μακαριώτατος περιεκόσμησε τον κ.Βενιζέλο με τον Μεγαλόσταυρο του Αποστόλου Μάρκου και τον ξενάγησε στους εκ βάθρων ανακαινιζόμενους χώρους της Μονής, όπου μάλιστα ο κ.Βενιζέλος είχε την ευκαιρία να συναντήσει και να συνομιλήσει με τον Μεγάλο Ευεργέτη και αποκλειστικό χορηγό της ανακαινίσεως κ.Μαρτίνο.

Στις δηλώσεις που ακολούθησαν ο κ.Βενιζέλος έπλεξε το εγκώμιο του Αλεξανδρινού Προκαθημένου, κάνοντας μνεία όχι μόνο για τη θρησκευτική του δράση, αλλά και για την κοινωνική του ευαισθησία και διορατικότητα. Δεν παρέλειψε μάλιστα να αναφερθεί στο διεθνές κύρος του Μακαριωτάτου, αλλά και στην αποδοχή του από την αιγυπτιακή πολιτική και στρατιωτική ηγεσία. Τέλος κάλεσε τον Μακαριώτατο να λειτουργήσει με τον λόγο και το έργο του ως γέφυρα επικοινωνίας και αμοιβαίας κατανοήσεως μεταξύ της Ελλάδος και της Αφρικής, της πλέον ραγδαία αναπτυσσόμενης ηπείρου. Από την πλευρά του ο Μακαριώτατος εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του για την παρεχόμενη στήριξη, τόνισε την σημασία της παρουσίας του Έλληνα Αντιπροέδρου στην Αίγυπτο σε μια κρίσιμη καμπή για την πορεία της χώρας και διαβεβαίωσε για την ανύστακτη παρουσία και δράση του πληρώματος του Πατριαρχείου, ως φάρου του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας στην Αφρική.  Αντίστοιχη συνάντηση ο Μακαριώτατος είχε και με τον Υπουργό Εξωτερικών της Κύπρου κ. Ιωάννη Κασουλίδη κατά την επίσκεψη του στο Κάιρο την 2^α Σεπτεμβρίου ε.ε.