Category: ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

Την 22α Μαρτίου ε.ε. η Α.Θ.Μ. ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος Β’, υπεδέχθη στην Ιερά Πατριαρχική Μονή Αγίου Γεωργίου Παλαιού Καΐρου τον Εξοχ.Πρωθυπουργό της Αιγύπτου κ.Ιμπραχήμ Μάχλεμπ, ο οποίος, συνοδευόμενος από τον Εξοχ.Υπουργό Τοπικής Διοίκησης κ.Αντέλ Λαμπίμπ, ανταποκρίθηκε σε πρόσκληση του Αλεξανδρινού Προκαθημένου να επιθεωρήσουν, μαζί με τον μεγάλο δωρητή κ.Αθανάσιο Μαρτίνο, την εξέλιξη των εργασιών ανακαινίσεως της Ροτόντας της Ανατολής. Η γνωριμία του Μακαριωτάτου με τον Αιγύπτιο Πρωθυπουργό χρονολογείται από την εποχή της αναλήψεως του ανακαινιστιστικού έργου, αφού ο κ.Μάχλεμπ διετέλεσε Πρόεδρος της υπεύθυνης του έργου εταιρείας Arab Contractors, ενώ μακρά είναι και η φιλία του Μακαριωτάτου με τον διατελέσαντα Κυβερνήτη της Αλεξάνδρειας, νυν Υπουργό κ.Λαμπίμπ.

Η αποκατάσταση του συγκροτήματος της αρχαίας Βασιλικής και Πατριαρχικής  Μονής του Αγίου Γεωργίου στο Παλαιό Κάιρο, η οποία αποτελεί πανορθόδοξο και παναθρώπινο προσκύνημα μεγάλης θρησκευτικής και πνευματικής σπουδαιότητας, αποτελεί την κορωνίδα της πολυδιάστατης ανακαινιστικής δράσης του Μακαριωτάτου. Οι ρηγματώσεις στους φέροντες τοίχους, οι καθιζήσεις του εδάφους και οι αλλοιώσεις στη φέρουσα λιθοδομή είχαν καταστήσει επισφαλή την στατικότητα της Ροτόντας της Ανατολής, της εδραζομένης επί τριωρόφου ρωμαϊκού πύργου κυκλικής κάτοψης του 1^ου μ.Χ. αιώνα, ο οποίος αποτελούσε τμήμα του οχυρού της Βαβυλώνας. Το συλλογικό αυτό έργο αρχαιολόγων, μηχανικών, αρχιτεκτόνων και συντηρητών περιλαμβάνει εργασίες στερέωσης και αναστήλωσης του ρωμαϊκού πύργου, του νεοτέρου ναού, καθώς και συντήρηση των αγιογραφιών του Κωνσταντίνου Παρθένη. Ο προϋπολογισμός του σολομώντειου αυτού έργου, που αναδεικνύει τον ιερό τόπο καταφυγίου της Αγίας Οικογένειας και φυλάκισης του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, έφθασε το ιλιγγιώδες ποσό των 6,5 εκατομμυρίων ευρώ, ποσό το οποίο ευσεβώς και φιλογενώς δωρήθηκε από την Μαρίνα και τον Αθανάσιο Μαρτίνο.

Κατά την επιθεώρηση του έργου, ο Μακαριώτατος κατέστησε τον Αιγύπτιο Πρωθυπουργό κοινωνό του οράματός του για ανέγερση νοσοκομείου σε χώρο παραπλεύρως της Ιεράς Μονής. Ο Πρωθυπουργός από την πλευρά του χαρακτήρισε το έργο κομβικό για την ανάπλαση της περιβάλλουσας την Ιερά Μονή συνοικία του Παλαιού Καΐρου, αλλά και συμβολικό αφ΄ ενός των πολυαιώνιων δεσμών που συνδέουν τους λαούς της Ελλάδας και της Αιγύπτου, αφ΄ ετέρου της ειρηνικής συμπορεύσεως της μουσουλμανικής και της χριστιανικής θρησκείας στη χώρα του Νείλου. Τον Μακαριώτατο και τους Αιγύπτιους υψηλούς αξιωματούχους πλαισίωσαν κατά την επιθεώρηση ο Εξοχ.Πρέσβης της Ελλάδος στο Κάιρο κ.Χριστόδουλος Λάζαρης, ο Πατριαρχικός Επίτροπος Καΐρου Σεβ.Μητροπολίτης Μέμφιδος κ.Νικόδημος και ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Θεοφ.Επίσκοπος Βαβυλώνος κ.Νήφων.

Ἀριθμ. Πρωτ.  40/2014

 

ΘΕΟΔΩΡΟΣ  Β’

ΕΛΕῼ  ΘΕΟΥ  ΠΑΠΑΣ  ΚΑΙ  ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ  ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

ΚΑΙ  ΠΑΣΗΣ  ΑΦΡΙΚΗΣ  ΠΑΝΤΙ  Τῼ  ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ

ΤΟΥ  ΚΑΘ’  ΗΜΑΣ  ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΥ  ΚΑΙ  ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΥ  ΘΡΟΝΟΥ  ΧΑΡΙΣ  ΚΑΙ  ΕΛΕΟΣ  ΚΑΙ  ΕΙΡΗΝΗ  ΠΑΡΑ  ΤΟΥ  ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ  ΚΥΡΙΟΥ  ΚΑΙ  ΘΕΟΥ  ΚΑΙ  ΣΩΤΗΡΟΣ  ΗΜΩΝ  ΙΗΣΟΥ  ΧΡΙΣΤΟΥ

  Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

          Ὁ Θεός ἀπό ἂκρα ἀγαθότητα κάλεσε τόν ἂνθρωπο στο εἶναι καί τόν μόρφωσε κατ΄ εἰκόνα Του. Ὁ ἂνθρωπος πλουτίστηκε μέ τό ἐξαιρετικό χάρισμα τῆς λογικῆς ψυχῆς, ὣστε νά εἶναι θεωρητής τῶν ὂντων καί ἐπιστήμων. Ὁ ἂνθρωπος προικίστηκε μέ ψυχή καθαρεύουσα, ἐντός τῆς ὁποίας καθρεφτίστηκε ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί ἀποτυπώθηκε ἡ ὁδός τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ καί τῆς σωτηρίας.

          Ὃταν ὁ ἂνθρωπος, κάνοντας κακή χρήση τῆς ἐλευθερίας του, ἀποστράφηκε τόν Θεό καί συντάχθηκε μέ τό κακό, ὁ ὑπέρκαλος Θεός δέν τόν ἐγκατέλειψε. Ἀντιθέτως “ἡ ἡμῶν παράβασις τοῦ Λόγου τήν φιλανθρωπίαν ἐξεκαλέσατο, ὥστε φανῆναι τόν Κύριον ἐν ἀνθρώποις” (Μ.Αθανασίου, Περί τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Λόγου, 1). Διά τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ Του, ὁ Θεός ἀποκατέστησε τήν ὠραιότητα τῆς λογικῆς ψυχῆς καί ἀνανέωσε τό κατ΄ εἰκόνα στόν ἂνθρωπο.

          Διά τοῦ σταυροῦ καί τῆς ἀναστάσεώς Του, ὁ Σωτήρας μας Ἰησούς Χριστός κατέστησε τόν ἂνθρωπο καί πάλι δεκτικό θεότητος. Ἒδωσε στόν ἂνθρωπο κάτι μεγαλύτερο καί ἀπό τήν δημιουργία, τήν ὑιοθεσία. Ὁ ἂνθρωπος προικίστηκε μέ τήν δυνατότητα νά γίνει κατά χάριν υἱός τοῦ Θεοῦ. Ωστόσο διατήρησε στό ἀκέραιο τήν ἐλευθερία του νά δεχθῇ ἢ νά ἀπορρίψῃ τή θεία δωρεά. Ἒκτοτε ἡ χρήση τοῦ αὐτεξουσίου ἀπό τόν ἂνθρωπο ἂλλοτε φωτίζει καί ἂλλοτε συσκοτίζει τήν πορεία του πρός τήν θέωση καί τήν σωτηρία.

          Στίς μέρες μας μία ἀπό τις πλέον ἀποτρόπαιες μορφές ἀμαυρώσεως τῆς εἰκόνας τοῦ Θεοῦ στόν ἂνθρωπο, ἀποτελεῖ ἡ τρομοκρατία. Ἡ συστηματική χρήση ἢ ἡ ἀπειλή χρήσης βίας, πέρα καί ἒξω ἀπό κάθε ὃριο λογικῆς καί συνέσεως, αἰφνιδιάζει, ἐνσπεῖρει τόν πανικό, ἀφαιρεῖ ἀνθρώπινες ζωές. Ἡ ὑπόθαλψη τῆς ἀνασφάλειας στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων εὐτελίζει τήν ἀλήθεια τῆς ζωῆς καί ἀναιρεῖ τήν κοινωνία μέ τόν ἂλλον ὡς εἰκόνας τοῦ Θεοῦ. Ἡ ὓπαρξη παῦει νά βιώνεται ὡς συνύπαρξη, ἡ ἐπιβίωση παῦει νά πραγματώνεται ὡς συμβίωση. Τό ἐν δυνάμει καθ΄ ὁμοίωσιν μοιάζει μέ οὐτοπία, συνθλιβόμενο ὑπό τήν πίεση τοῦ φόβου.

          Καί ἐνώ ὁ Θεός, ὡς δημιουργός καί ἀναδημιουργός τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, ὁριοθέτησε τήν ἐλευθερία ὡς πράξη ἀγάπης καί εὐθύνης, ὁ τρομοκράτης διαστρεβλῶνει τήν ἐλευθερία ὡς ἀνέραστη αὐθαιρεσία. Δέν πρᾶττει αὐτό που θέλει, ἀναλαμβάνοντας τό βάρος τῶν εὐθυνῶν του καί καταβάλλοντας τό κόστος τῶν πράξεων τῆς ἐλεύθερης ἐπιλογῆς του. Ἀντιθέτως πρᾶττει αὐτό που θέλει, ἐπιβαρύνοντας τούς συνανθρώπους του μέ τίς συνέπειες τῶν ἐπιλογῶν του.

          Τό λογικό ποίμνιο τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς βιῶνει συχνά τόν παραλογισμό τῆς τρομοκρατίας. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἀλεξανδρείας ἀποκηρύσσει τήν τρομοκρατία ὡς ἀδιέξοδη ἒκφραση ἠθικῆς συναυτουργίας τῆς ἰδεολογίας μέ τή βία. Προβάλλει ὡς ἀλάνθαστο δείκτη πορείας Ἐκεῖνον που δέν ἰδεολόγησε, ἀλλά μέ τή ζωή καί τό θάνατό Του ἐνσάρκωσε τήν ἐλευθερία ὡς σεβασμό τοῦ ἂλλου καί τήν ἀγάπη ὡς ὑπέρτατη θυσία. Διατηρεῖ ἂσβεστη τήν πίστη στή συγκατάβαση τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος “οὓτω ἠγάπησεν τόν κόσμον, ὣστε τόν υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ ἒδωκεν” (Ιω. 3,16). Φιλανθρώπως ἐργάζεται πρός ἒξωση τοῦ τυφλοῦ ἐνστίκτου τῆς τρομοκρατικῆς βίας ἀπό τήν ἀνθρώπινη ψυχή καί πρός ἀποκατάσταση τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς ὡς κατοικητηρίου τοῦ Θεοῦ.

  Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

          Διακονῶντας τόν πλησίον στήν Ἀφρική ὃλα αὐτά τά χρόνια, ἒμαθα ὃτι, ἂν οἱ ἂνθρωποι μποροῦν νά διδαχθοῦν τό μῖσος, μποροῦν πολύ πιό εὒκολα νά διδαχθοῦν τήν ἀγάπη. Καί τοῦτο διότι τήν ἀγάπη ἐνστάλαξε ὁ Θεός στίς ψυχές μας στόν ὂρθρο τῆς ἀνθρώπινης ἱστορικῆς πορείας. Καί μήν λησμονεῖτε τοῦτο: ὁ ἂνθρωπος μπορεῖ νά πεῖ ὂχι στόν Θεό, ὁ Θεός ὂμως δέν λέει ὂχι στόν ἂνθρωπο καί δεν σταματᾶ νά περιμένῃ ἐλεύθερα νά ἀνταποκριθοῦμε στό κάλεσμά Του!

Χριστός Ἀνέστη! 

† Θ Ε Ο Δ Ω Ρ Ο Σ  Β΄

Πάπας καί Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς

Ἒν τῇ Μεγάλῃ Πόλει τῆς Ἀλεξανδρείας

Ἃγιον Πάσχα 2014

Την 17η Μαρτίου ε.ε. η Α.Θ.Μ. ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος Β’ υπεδέχθη στην Πατριαρχική Έδρα τον διακεκριμένο επιχειρηματία και πολιτικό κ.Ιβάν Σαββίδη, Πρόεδρο της Ομοσπονδίας Ελληνικών Συλλόγων της Ρωσίας και Συντονιστή του Συμβουλίου Αποδήμου Ελληνισμού της Περιφέρειας Χωρών πρώην ΕΣΣΔ. Γνώριμοι από την εποχή της ενάρξεως λειτουργίας του Συμβουλίου Αποδήμου Ελληνισμού, ο Μακαριώτατος και ο κ.Σαββίδης είχαν την ευκαιρία να συζητήσουν διά μακρών θέματα αφορώντα το παρόν και το μέλλον του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας στη Διασπορά. Τιμώντας την μακρά προσφορά του κ.Σαββίδη στην προάσπιση και κραταίωση της παρουσίας των πολυπληθών Ελληνικών Κοινοτήτων της πρώην ΕΣΣΔ, ο Μακαριώτατος περιεκόσμησε τον υψηλό επισκέπτη διά του Ανωτάτου Ταξιάρχη Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου. Ακολούθησε περιήγηση στους χώρους της Πατριαρχικής Έδρας. Τον κ.Σαββίδη συνώδευσαν κατά την επίσκεψή του ο πρώην Πρόεδρος του ΣΑΕ και Επίτιμος Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητος Αλεξανδρείας κ.Σ.Ταμβάκης και η Επίτιμη Πρόξενος της Αυστρίας στην Αλεξάνδρεια κ.Α.Αλεξανιάν.

Ήδη από την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου, η Αγία Ορθόδοξος Εκκλησία, μας εισήγαγε σε μιά νέα περίοδο του εορτολογίου της, την περίοδο του Τριωδίου. Μας δίνεται έτσι η αφορμή να στρέψουμε την προσοχή μας προς το νόημα και το περιεχόμενό της και να προσεγγίσουμε κάποιες πτυχές της, που μπορούν να μας βοηθήσουν σε μιά βαθύτερη κατανόηση της σημασίας της στην πνευματική μας ζωή.

     Είναι μια πένθιμη και κατανυκτική περίοδος, που αρχίζει, όπως είπαμε από την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου και φθάνει μέχρι τον εσπερινό του Μεγάλου Σαββάτου. Είναι περίοδος εντονωτέρου πνευματικού αγώνος, στην οποία η Εκκλησία, με τα τροπάρια, τους ύμνους, τα αναγνώσματα, τις κατανυκτικές Προηγιασμένες Θείες Λειτουργίες, τους Χαιρετισμούς της Θεοτόκου, με την νηστεία, την οποία αρχίζουμε από την Καθαρά Δευτέρα και με την όλη κατάλληλη ατμόσφαιρα των ημερών αυτών, μας καλεί σε μιά ακριβέστερη και βαθύτερη βίωση του μυστηρίου της μετανοίας, μας καλεί να παλαίψουμε και να σταυρώσουμε τα πάθη και τον παλαιόν άνθρωπον, που φέρουμε μέσα μας, έτσι ώστε συσταυρωμένοι και συναναστημένοι με τον Χριστό, να εορτάσουμε τα άγια Πάθη και την Ανάστασή Του.

     Ιδιαίτερο γνώρισμα των ημερών αυτών είναι ο αγώνας προς τα πάθη με την βοήθεια της νηστείας υπό την διπλή της μορφή: Νηστεία των τροφών και νηστεία των παθών.

    Η όλη δομή του Τριωδίου παρομοιάζεται σαν μία κλίμακα, μία ανοδική πορεία, που ανεβάζει τον πιστό από την γη στον ουρανό. Με την πρώτη βαθμίδα της, (Κυριακή Τελώνου και Φαρισαίου) εισάγει τον πιστό στην ταπείνωση και την συντριβή της καρδιάς, σαν το πιο απαραίτητο εφόδιο για τη θεραπεία της ψυχής από τα πάθη. Κατόπιν, στην επόμενη βαθμίδα της (Κυριακή του Ασώτου), μας παρουσιάζει την δύναμη της μετανοίας και το μέγεθος της ευσπλαγχνίας του Δεσπότου Χριστού, ο οποίος δέχεται την μετάνοια του αμαρτωλού, όταν αυτός μετανοεί ειλικρινά και τον αποκαθιστά και πάλι στην κατάσταση του υιού και κληρονόμου της Βασιλείας του. Στην επόμενη βαθμίδα (Κυριακή της Απόκρεω), μας υπενθυμίζει την μεγάλη αλήθεια, ότι ο Θεός είναι μεν εύσπλαγχνος, αλλά είναι και δίκαιος. Και όσο μεγάλη είναι η ευσπλαγχνία του, άλλο τόσο μεγάλη είναι και η δικαιοσύνη του. Και θα έρθει κάποτε η φοβερά ημέρα της κρίσεως, για να κρίνει τον κόσμο και να αποδώσει στον καθένα κατά τα έργα του. Στην επόμενη βαθμίδα (Κυριακή της Τυρινής), μας φέρνει στην αρχή της ιστορίας του ανθρωπίνου γένους, στη ζωή των πρωτοπλάστων μέσα στον παράδεισο. Μας υπενθυμίζει, ότι η αιτία της εξορίας των από τον παράδεισο, ήταν η παρακοή στην εντολή του Θεού, που ήταν εντολή νηστείας και μας διδάσκει, ότι αν θέλουμε να ξαναβρούμε αυτόν τον χαμένο παράδεισο, θα πρέπει να ακολουθήσουμε τον εντελώς αντίθετο δρόμο, τον δρόμο δηλαδή της υπακοής στο θέλημα του Θεού και της νηστείας.

     Στην επόμενη βαθμίδα (Κυριακή της Ορθοδοξίας), μας διδάσκει την μεγάλη αλήθεια, ότι σε τίποτα δεν ωφελεί τον πιστό ο αγώνας, που κάνει να νεκρώσει τα πάθη και να κάνει κτήμα του τις αρετές, αν δεν πιστεύει ορθά, αν δεν βρίσκεται στους κόλπους της μόνης αληθινής Εκκλησίας του Χριστού, της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Στην επόμενη βαθμίδα (Β΄ Κυριακή των νηστειών), μας παρουσιάζει μια μεγάλη ασκητική μορφή και ταυτόχρονα έναν μεγάλο αγωνιστή και υπέρμαχο της Ορθοδοξίας, τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, προκειμένου να μας εμπνεύσει τόσον από τους αντιαιρετικούς του αγώνες, όσον επίσης και από την ζωή της ασκήσεώς του. Στην επόμενη βαθμίδα (Γ΄ Κυριακή των νηστειών, ή της Σταυροπροσκυνήσεως), φέρνει στη μνήμη μας το πάθος του Κυρίου και προβάλλει εις προσκύνηση τον τίμιο και ζωοποιό Σταυρό του ως ισχυρότατο όπλο, ως στήριγμα, παρηγορία και αναψυχή, ως πηγή δυνάμεως στον αγώνα κατά των παθών. Στις επόμενες δύο βαθμίδες (Δ΄και Ε΄ Κυριακές των νηστειών), μας παρουσιάζει δύο ακόμη μεγάλες ασκητικές μορφές, τον άγιο Ιωάννη τον Σιναΐτη και την οσία Μαρία την Αιγυπτία, ως παραδείγματα τελείας ασκητικής διαγωγής. Τέλος στην τελευταία βαθμίδα (Κυριακή των Βαΐων), μας εισάγει στο πάθος του Κυρίου και εν τέλει μας οδηγεί στην φωτεινή ατμόσφαιρα της λαμπροφόρου Αναστάσεως.

     Η όλη αυτή ανοδική πορεία, το ανέβασμα στην κλίμακα των αρετών, στην οποία μας καλεί να βαδίσωμε η αγία μας Εκκλησία διά του Τριωδίου, δεν είναι από τα πράγματα, που εύκολα κατορθώνονται. Απαιτείται αγώνας σκληρός και οδυνηρός με θυσίες πολλές, για να κόψει κανείς τα πάθη του, για να ξεριζώσει από μέσα του όσα αγκάθια ρίζωσαν μέσα στο χώρο της καρδιάς του. Δεν θα πρέπει όμως κανείς να απελπίζεται και να αποθαρρύνεται, αναλογιζόμενος τους κόπους και τις δυσκολίες του πράγματος. Στον αγώνα αυτόν δεν έχει σημασία σε ποιά πνευματικά μέτρα θα φθάσει. Σημασία έχει να ξεκινήσει τον αγώνα με ζήλο και προθυμία πολλή και να μην παύσει αγωνιζόμενος μέχρι τελευταίας του αναπνοής. Και τότε ας είναι βέβαιος, ότι θα έχει μαζί του την παντοδύναμο βοήθεια της Θείας Χάριτος και τις πρεσβείες των αγίων.

Αρχιμ. Μελέτιος Κούμανης

Ηγούμενος Ι.Μονής Οσίου Σάββα Ηγιασμένου

Από την 6^η έως και την 9^η Μαρτίου, η ΑΘΜ, ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β’, βρέθηκε στην Πόλη, προκειμένου να συμμετάσχει στην, συγκληθείσα από τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.Βαρθολομαίο Α΄, Σύναξη των Προκαθημένων των κατά τόπους Αυτοκεφάλων Εκκλησιών. Στην Σύναξη αυτή, την κρίσιμη για την πορεία προς την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδοξίας, η οποία προγραμματίζεται για το έτος 2016, η ΑΘΜ συνοδευόταν από τους Σεβ.Μητροπολίτες Γουϊνέας κ.Γεώργιο και Λεοντοπόλεως κ.Γαβριήλ και από τον Πανοσ.Αρχιμ. κ.Θεόδωρο Δριδάκη.

Κατά την εναρκτήρια συνεδρία, ο Μακαριώτατος έκανε βαρύνουσα τοποθέτηση για την ανάγκη πανορθοδόξου ενότητος, λέγοντας:

Παναγιώτατε Οἰκουμενικέ Πατριάρχα κ.Βαρθολομαῖε,

Χαρά μεγάλη καί συγκίνησις βαθυτάτη πληροῖ τήν καρδίαν ἡμῶν, ἐν ᾧ προσφωνοῦμεν Ὑμᾶς ἐκ μέρους τῆς χορείας τῶν Προκαθημένων ἁγίων ἀδελφῶν τῶν ἐκασταχοῦ Ὀρθοδόξων Πατριαρχείων καί Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, τῶν προσελθόντων εἰς τήν Βασιλίδα τῶν Πόλεων ἳνα, ὑπό τήν προστασίαν τῆς Ὑπερμάχου ἡμῶν Στρατηγοῦ Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί πάντων τῶν Ἁγίων, διαβουλευθῶμεν καί λάβωμεν ἀποφάσεις ἐπί ζεόντων ζητημάτων ἀφορώντων ἀφενός μέν ἒξωθεν προερχομένους κινδύνους διά τήν καθ΄ ὃλου Ὀρθοδοξίαν, ἀφετέρου δέ τάς μετ΄ ἀλλήλων σχέσεις τῶν κατά τόπους Ἐκκλησιῶν ἡμῶν· συνελών δ’ εἰπεῖν ἳνα διασκεφθῶμεν ἐπί τῶν περιστάσεων, τῶν ἐπηρεαζουσῶν, κατά τό μᾶλλον ἢ τό ἧττον, τό ἀκαταπόνητον, ἀκατάβλητον καί ἀπερίτμητον ἔργον τῆς Ὀρθοδοξίας πρός συναγωγήν πάντων ἐν τῇ Μιᾷ, Ἁγίᾳ, Καθολικῇ καί Ἀποστολικῇ Ἐκκλησίᾳ τοῦ Κυρίου, κατά τό ῥῆμα Αὐτοῦ “ἵνα πάντες ἓν ὦσιν” (Ιω. 17,22).

Χαιρετίζομεν, Παναγιώτατε, τήν πεπνυμένην Ὑμῶν πρωτοβουλίαν, τήν συνιστῶσαν ἓναν εἰσέτι σταθμόν εἰς τήν πορείαν ἐκ Γῆς Αἰγύπτου πρός τήν Γῆ τῆς Ἐπαγγελίας, προς τήν πολιτείαν τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Τόν ὀντολογικόν καί ἐσχατολογικόν αὐτόν δρόμον ἐπορεύετο, πορεύεται καί πορευθήσεται ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἐπιμελῶς φυλάσσουσα τήν πίστην, πανταχῇ φαίνουσα καί φωτίζουσα πάντας ἀνθρώπους, τούς βουλομένους εἰς ἐπίγνωσιν τῆς σωτηριώδους ἀληθείας ἐλθεῖν.

Στοιχοῦντες τῇ συστάσῃ τῆς μή μετάρσεως τῶν ὁρίων τῶν αἰωνίων, ἅ ἒθεντο οἱ Πατέρες ἡμῶν, ἀφουγκραζόμεθα τήν εὒλαλον προσμονήν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος ὃπως ἡ Ὁρθοδοξία, ὑπερκεράσασα τούς σκοπέλους τῆς θρησκειοποιήσεως, τῆς ἰδεολογικοποιήσεως καί τοῦ ἐθνοφυλετισμοῦ, προσλάβῃ καί μεταμορφώσῃ τήν σύγχρονον πραγματικότητα, οὐχί συσχηματιζομένη ἀλλά ἀνασχηματιζομένη τόν κόσμον. Μαθητεύοντες οἰωνεῖ τῷ Λυτρωτῇ ἡμῶν, τῷ λύσαντι τό μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ καί ποιήσαντι τά ἀμφότερα ἓν, ἐνστερνιζόμεθα τά εὒγλωττα μηνύματα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος ὃπως ἡ Ὁρθοδοξία, ἀπαλλαχθεῖσα σχημάτων κοσμικῶν καταθλιπτικῆς ἐξουσίας, ἐναρμονίσῃ τήν ἱεραποστολικήν καί ποιμαντικήν αὐτῆς ζωήν τοῖς χαρίσμασι τῆς συναντιλήψεως, τῆς συναγάπης, τῆς ταπεινώσεως καί τῆς θυσιαστικῆς διακονίας.

Ὑπέρ πάντων δε, ἐν σοφίᾳ περιπατοῦντες καί ἐν πνεύματι πραότητος πρός τούς διισταμένους, ἐπιθυμοῦμεν, ἳνα, “ἀγαλλιάσει καί ἀφελότητι καρδίας” (Πρ. 2,46), παραστήσωμεν “τήν Ἐκκλησίαν μή ἔχουσαν σπῖλον ἢ ῥυτίδα, ἢ τι τῶν τοιούτων, ἀλλ΄ ἳνα ᾖ ἁγία καί ἂμωμος”(Μ.Ἀθανάσιος, Κατά Ἀρειανῶν, 2,67). Σκεπτομένῃ τῇ διανοίᾳ καί αἰσθανομένῃ τῇ ψυχῇ, διαλαλοῦμεν τήν εὐθύνην πάντων ἡμῶν ἐνώπιον ἑνός οἰκουμενικῶν διαστάσεων χρέους προσδοκίας: ὀφείλομεν ἳνα δώσωμεν πρώτοι ἡμεῖς τό παράδειγμα τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητος, ὡς μοναδική σταθερά ἐντός κόσμου ἐπικινδύνως κλυδωνιζομένου καί ὑπαρξιακῶς διψῶντος διά τήν ἐπικράτησιν τῆς εἰρήνης καί τῆς καταλλαγῆς.

Τῆς Ἐκκλησίας ὡς νηός ἐν πελάγει χειμαζομένης ἀλλ΄ οὐκ ἀπολλυμένης, οὐ παρακούομεν τάς προειρηθείσας ἐπιταγάς τῆς Ὀρθοδόξου διαχρονίας καί συγχρονίας, ἐξόχως δε Ὑμεῖς, Παναγιώτατε. Διαπύρως δε εὐχόμεθα καί προσευχόμεθα ὅπως, τῇ ἐπιδημίᾳ τοῦ Παναγίου καί Ζωαρχικοῦ Πνεύματος, ἐπιλύσωμεν, μετά κανονικῆς εὐρρυθμίας, ἀρειτόλμου διαλεκτικότητος καί δημιουργικῆς συνθέσεως, τά τεθησόμενα ζητήματα πρός ἑνότητα τῆς ὑπ’ οὐρανόν Ὀρθοδοξίας καί πρός ἀνύστακτον τηλαύγησιν εἰς τήν οἰκουμένην τῆς ἐλπίδος τῆς Ἀναστάσεως, τῆς ζωῆς καί τῆς αἰωνιότητος. Ἀμήν!

Την 7^η Μαρτίου, ο Μακαριώτατος χοροστάτησε της Ακολουθίας της Α΄ Στάσεως των Χαιρετισμών της Θεοτόκου στον Ι.Ναό Ταξιαρχών Μεγάλου Ρεύματος του Βοσπόρου. Παρουσία των Προκαθημένων, του Γενικού Προξένου της Ελλάδας στην Κωνσταντινούπολη κ.Ν.Ματθιουδάκη και πλήθους πιστών, ο Μακαριώτατος ευχαρίστησε τον Οικουμενικό Πατριάρχη για την πρωτοβουλία σύγκλησης της Σύναξης και για την αβραμιαία φιλοξενία στην Κωνσταντινούπολη, ενώ αναφέρθηκε και στην ιεραποστολική διακονία του Πατριαρχείου στην Αφρικανική ήπειρο.

Την 9^η Μαρτίου, η ΑΘΜ συμμετείχε στο, τελεσθέν στον Ι.Ναό Αγ. Γεωργίου Φαναρίου, Συλλείτουργο των Προκαθημένων. Στο αναγνωσθέν Κοινό Ανακοινωθέν των Προκαθημένων, μεταξύ άλλων, εκφράστηκε:

1. Συμπάθεια προς τους δοκιμαζομένους Χριστιανούς της Μ.Ανατολής

Ἀναλογιζόμενοι τήν ὀδύνην τῶν ἀνθρώπων ἀνά τόν κόσμον, ἐκφράζομεν τήν συμπάθειάν μας διά τό μαρτύριον καί τόν θαυμασμόν μας διά τήν μαρτυρίαν τῶν χριστιανῶν ἐν τῇ Μέσῃ Ἀνατολῇ, Ἀφρικῇ καί ἀλλαχοῦ τῆς γῆς. Φέρομεν εἰς τόν νοῦν μας τό διττόν αὐτῶν μαρτύριον: περί τῆς πίστεώς των ὡς καί περί τῆς διαφυλάξεως τῆς ἱστορικῆς των σχέσεως μετά ἀνθρώπων ἄλλων θρησκευτικῶν πεποιθήσεων. Καταγγέλλομεν τήν ἀναταραχήν καί τήν ἀστάθειαν αἱ ὁποῖαι ὠθοῦν τούς χριστιανούς νά ἐγκαταλείψουν τήν γῆν, ἔνθα ἐγεννήθη ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός καί ἔνθεν διεδόθη τό Εὐαγγέλιον εἰς τόν κόσμον ἅπαντα.

Συμπάσχομεν μετά πάντων τῶν θυμάτων τῆς ἐν Συρίᾳ τραγῳδίας. Καταδικάζομεν πᾶσαν μορφήν τρομοκρατίας καί θρησκευτικῆς ὕβρεως. Ἡ ἀπαγωγή τῶν Μητροπολιτῶν Παύλου καί Ἰωάννου, ἄλλων κληρικῶν, ὡς καί τῶν μοναζουσῶν τῆς ἐν Μααλούλᾳ Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Ἁγίας Θέκλης, ἀποτελεῖ χαίνουσαν πληγήν καί ζητοῦμεν τήν ἄμεσον ἀπελευθέρωσίν των.

Ἀπευθύνομεν ἔκκλησιν εἰς πάντα ἐμπλεκόμενον πρός ἄμεσον κατάπαυσιν τῶν στρατιωτικῶν ἐπιχειρήσεων, ἀπελεύθερωσιν τῶν αἰχμαλώτων καί ἑδραίωσιν τῆς εἰρήνης ἐν τῇ περιοχῇ διά τοῦ διαλόγου. Οἱ ἐν Μέσῃ Ἀνατολῇ χριστιανοί ἀποτελοῦν τήν ζύμην τῆς εἰρήνης. Εἰρήνη διά πάντα ἄνθρωπον σημαίνει ἐπίσης εἰρήνη διά τούς χριστιανούς. Στηρίζομεν τό Πατριαρχεῖον Ἀντιοχείας εἰς τήν πνευματικήν καί ἀνθρωπιστικήν διακονίαν αὐτοῦ, ὡς ἐπίσης καί τάς προσπαθείας αὐτοῦ διά τήν παλινόρθωσιν τῆς περιοχῆς καί τήν παλιννόστησιν τῶν προσφύγων.

2. Έκκληση για ειρήνευση στην Ουκρανία

Ἐνθέρμως προσευχόμεθα ὑπέρ τῆς διεξαγωγῆς εἰρηνικῶν διαπραγματεύσεων καί τῆς ἐν προσευχῇ καταλλαγῆς πρός ἔξοδον ἐκ τῆς ἐν Οὐκρανίᾳ συνεχιζομένης κρίσεως. Καταδικάζομεν τάς ἀπειλάς βιαίας καταλήψεως Ἱερῶν Μονῶν καί Ναῶν καί προσευχόμεθα διά τήν ἐπιστροφήν τῶν ἀδελφῶν ἡμῶν, τῶν σήμερον εὑρισκομένων ἐκτός τῆς κοινωνίας μετά τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας.

3. Η θέση της Εκκλησίας για την παγκόσμια οικονομική κρίση

Ἡ παγκόσμιος οἰκονομική κρίσις ἀποτελεῖ θεμελιώδη ἀπειλήν διά τήν δικαιοσύνην καί τήν εἰρήνην εἰς τοπικόν καί παγκόσμιον ἐπίπεδον. Αἱ συνέπειαι αὐτῆς εἶναι ἐμφανεῖς εἰς ἅπαντα τά στρώματα τῆς κοινωνίας, ἔνθα ἀπουσιάζουν ἀξίαι ὡς ἡ ἀξιοπρέπεια τοῦ προσώπου, ἡ ἀδελφική ἀλληλεγγύη καί ἡ δικαιοσύνη. Τά αἴτια τῆς κρίσεως ταύτης δέν εἶναι ἀμιγῶς οἰκονομικά. Εἶναι καί πνευματικῆς καί ἠθικῆς φύσεως. Ἀντί τοῦ συσχηματισμοῦ πρός τά παγκόσμια εἴδωλα τῆς ἰσχύος, τῆς πλεονεξίας καί τῆς φιληδονίας, ἐξαίρομεν τήν ἀποστολήν μας νά μεταμορφώσωμεν τόν κόσμον, ἐφαρμόζοντες τάς ἀρχάς τῆς δικαιοσύνης, τῆς εἰρήνης καί τῆς ἀγάπης.

Συνεπείᾳ τοῦ ἐγωϊσμοῦ καί τῆς καταχρήσεως τῆς ἐξουσίας, πολλοί ἄνθρωποι ὑποτιμοῦν τήν ἱερότητα τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, ἀδιαφοροῦντες νά διακρίνουν τό πρόσωπον τοῦ Θεοῦ εἰς τούς ἐλαχίστους τῶν ἀδελφῶν μας, πολλοί δέ παραμένουν ἀδιάφοροι ἔναντι τῆς πτωχείας, τῆς ὀδύνης καί τῆς βίας, αἱ ὁποῖαι μαστίζουν τήν ἀνθρωπότητα.

4. Η θέση της Εκκλησίας για την ιερότητα της ανθρώπινης ζωής

Ἡ Ἐκκλησία καλεῖται νά ἀρθρώσῃ τόν προφητικόν της λόγον. Ἐκφράζομεν τήν εἰλικρινῆ ἡμῶν ἀνησυχίαν διά τάς τοπικάς καί παγκοσμίους τάσεις, αἱ ὁποῖαι ἀπαξιώνουν καί διαβιβρώσκουν τάς ἀρχάς τῆς πίστεως, τήν ἀξιοπρέπειαν τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, τόν θεσμόν τοῦ γάμου καί τό δῶρον τῆς δημιουργίας.

Ὑπογραμμίζομεν τήν ἀναμφισβήτητον ἱερότητα τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς ἀπό τῆς συλλήψεως μέχρι τοῦ φυσικοῦ θανάτου. Ἀναγνωρίζομεν τόν γάμον ὡς ἕνωσιν ἀνδρός καί γυναικός, ἡ ὁποία εἰκονίζει τήν ἕνωσιν τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του. Ἀποστολή ἡμῶν εἶναι ἡ διαφύλαξις τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος ὡς οἰκονόμων καί οὐχί ὡς κατόχων αὐτοῦ. Κατά τήν περίοδον ταύτην τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς προτρεπόμεθα τόν κλῆρον καί τόν λαόν ἡμῶν νά ἐπιδείξουν πνεῦμα μετανοίας, νά βιώσουν τήν καθαρότητα τῆς καρδίας, τήν ταπείνωσιν καί τήν συγχωρητικότητα, καταθέτοντες εἰς τήν κοινωνίαν μαρτυρίαν περί τῶν πάντοτε ἐπικαίρων διδαγμάτων τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

5. Η σημαίνουσα θέση της ιεραποστολής

Ἀναποσπάστως συνδεδεμένη πρός τήν ἑνότητα εἶναι ἡ ἱεραποστολή. Ἡ Ἐκκλησία δέν ζῇ διά τόν ἑαυτόν της, ἀλλά ὀφείλει νά μαρτυρῇ καί νά μοιράζηται τά δῶρα τοῦ Θεοῦ μετά τῶν ἐγγύς καί τῶν μακράν. Μετέχοντες τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί προσευχόμενοι ὑπέρ τῆς οἰκουμένης, καλούμεθα νά συνεχίσωμεν τήν λειτουργίαν μετά τήν Θείαν Λειτουργίαν καί νά μοιρασθῶμεν μεθ᾿ ὁλοκλήρου τῆς ἀνθρωπότητος τά δῶρα τῆς ἀληθείας καί τῆς ἀγάπης, συμφώνως πρός τήν τελευταίαν ἐντολήν καί διαβεβαίωσιν τοῦ Κυρίου: “Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη  […] καί ἰδού ἐγώ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι […] ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος” (Ματθ. κη΄, 19-20).

6. Η θέση της Εκκλησίας για την παγκοσμιοποίηση

Ζῶμεν ἐντός ἑνός κόσμου, ὅπου ἡ πολυπολιτισμικότης καί ὁ πλουραλισμός συνιστοῦν ἀναπόφευκτον πραγματικότητα καί συνεχῶς μεταβαλλομένην. Ἔχομεν ἐπίγνωσιν τοῦ γεγονότος ὅτι οὐδέν θέμα τῆς ἐποχῆς μας δύναται νά θεωρηθῇ ἤ ἐπιλυθῇ ἄνευ ἀναφορᾶς εἰς τό παγκόσμιον, καθώς καί ὅτι οἱαδήτις πόλωσις μεταξύ τοπικοῦ καί παγκοσμίου καταλήγει εἰς ἀλλοίωσιν τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος.

Ὡς ἐκ τούτου, ἐνώπιον καί αὐτῶν εἰσέτι τῶν διαφωνιῶν, διαχωρισμῶν καί διαιρέσεων, εἴμεθα ἀποφασισμένοι νά διακηρύξωμεν τό μήνυμα τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἀναγνωρίζομεν ὅτι ὁ διάλογος τυγχάνει πάντοτε καλλίτερος τῆς συγκρούσεως. Ἡ ἀποχώρησις καί ἡ ἀπομόνωσις οὐδέποτε ἀποτελοῦν ἐπιλογήν. Ἐπαναβεβαιοῦμεν τήν ὑποχρέωσίν μας νά διαλεγώμεθα πρός τόν ἄλλον, μετά τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, μετά τῶν ἄλλων πολιτισμῶν, ὅπως καί μετά τῶν ἄλλων χριστιανῶν καί τῶν ἀνθρώπων ἄλλων θρησκευτικῶν πεποιθήσεων.

Αρχιμ.Απόστολος Τριφύλλης

Διευθυντής Ιδιαιτέρου Γραφείου ΑΘΜ

Την 30η Ιανουαρίου ε.ε. η ΑΘΜ ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β’ χοροστάτησε κατά την Θεία Λειτουργία που τελέστηκε στον Ιερό Ναό Αγίας Αικατερίνης Αλεξανδρείας προς εκκλησιασμό των μαθητών των ελληνικών εκπαιδευτηρίων, επί τη εορτή των Αγίων Τριών Ιεραρχών, Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε ο θεολόγος κ.Αλέξανδρος Γαλανόπουλος, ενώ ακολούθως ο Μακαριώτατος ωμίλησε προς τους μαθητές, εστιάζοντας την προσοχή τους στην ανάγκη ενχρονισμού στο σήμερα της διδασκαλίας των τριών μεγάλων οικουμενικών διδασκάλων, προκειμένου ο άνθρωπος της εποχής μας να ενδυναμωθεί στην προσπάθειά του να αναγνωρίσει στο πρόσωπο του συνανθρώπου το κατ΄ εικόνα Θεού και να επουλώσει τις πληγές που ανοίγουν η φτώχεια και η αδικία. Μαζί με το αντίδωρο ο Μακαριώτατος προσέφερε στους μαθητές εικόνα της Θεοτόκου Βρεφοκρατούσας, ενώ, μετά το πέρας της Ευχαριστιακής Συνάξεως, μετέβη στο Αβερώφειο Γυμνάσιο-Λύκειο, όπου είχε την ευκαιρία να συνωμιλήσει με τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς, να ενημερωθεί από αυτούς για την εξέλιξη του εκπαιδευτικού έργου και με την σειρά του να τους ενημερώσει για τις εκπαιδευτικές πρωτοβουλίες του Πατριαρχείου στην Αφρική και για το προσεχές ταξίδι του στη Μοζαμβίκη, όπου και θα εορτάσει τα ονομαστήριά του.

Την 17^η Φεβρουαρίου, ημέρα κατά την οποία η Εκκλησία μας εορτάζει την μνήμη του ενδόξου μεγαλομάρτυρος Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος, η ΑΘΜ, ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β΄, άγει τα ονομαστήριά του, λαβών το όνομα Θεόδωρος κατά την χειροτονία του εις Πρεσβύτερον την 23^η Απριλίου 1978 από τον μακαριστό Μητροπολίτη Λάμπης και Σφακίων κυρό Θεόδωρο Τζεδάκη στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αποστόλου Παύλου Σπηλίου Ρεθύμνου Κρήτης.

Κύρια πηγή πληροφοριών για τον βίο του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος αποτελεί το εγκώμιο και το μαρτύριο του Αγίου που συνέγραψε ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης. Καταγόταν από την Αμάσεια του Ελενοπόντου στη Μαύρη Θάλασσα και έζησε κατά τους χρόνους των αυτοκρατόρων Μαξιμιανού (286 – 305 μ.Χ.) και Γαλερίου (305 – 311 μ.Χ.). Ονομάζεται Τήρων, διότι κατετάγη στην κοόρτη των Τηρώνων, δηλαδή στην κοόρτη των νεοσυλλέκτων της ρωμαϊκής λεγεώνας, διοικουμένη από τον πραιπόζιτο Βρίγκα και στρατοπεδευομένη στα Ευχάϊτα, στα ανατολικά σύνορα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Διαβληθείς στον πραιπόζιτο ως Χριστιανός, κλήθηκε σε εξέταση. Την εποχή εκείνη είχε αρχίσει να εφαρμόζεται το διάταγμα του Διοκλητιανού περί αναγκαστικών θυσιών στους θεούς, με σκοπό να αποκαλύπτονται οι Χριστιανοί. Ο Θεόδωρος όμως ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό χωρίς δισταγμό. Ο Βρίγκας δεν θέλησε να προχωρήσει στην σύλληψη και τιμωρία του Θεοδώρου, αλλά τον άφησε να σκεφτεί και να του απαντήσει λίγο αργότερα. Πίστευε ότι ο Θεόδωρος θα άλλαζε και θα θυσίαζε στα είδωλα. Ο Μεγαλομάρτυς όχι μόνο παρέμεινε αδιάσειστος στην πίστη του, αλλά έκαψε και το ναό της μητέρας των θεών Ρέας, όπου φυλασσόταν το ξύλινο είδωλό της προκειμένου να καταδείξει το μάταιο της λατρείας άψυχων αντικειμένων. Αμέσως τότε συνελήφθη, βασανίστηκε και ρίχτηκε σε πυρακτωμένη κάμινο, όπου και τελειώθηκε μαρτυρικά.

Κέντρο τιμής του μάρτυρα αναδείχθηκαν τα Ευχάϊτα, όπου κτίσθηκε περικαλλής Ιερός Ναός προς φύλαξη του τιμίου του λειψάνου. Από τα Ευχάϊτα εξαπλώθηκε η τιμή του Μεγαλομάρτυρος σε όλη τη Χριστιανοσύνη. Στην Κωνσταντινούπολη κτίσθηκαν πολλοί Ιεροί Ναοί προς τιμήν του. Ο σπουδαιότερος ήταν εκείνος στην περιοχή Σφωρακίου, όπου τελείτο η Σύναξη του Μεγαλομάρτυρος το Σάββατο της Α’ Εβδομάδος των Νηστειών σε ανάμνηση του διά κολλύβων θαύματος.

Συγκεκριμένα, όταν ανέβηκε στον θρόνο ο Ιουλιανός (361-363 μ.Χ.) θέλησε να επαναφέρει την ειδωλολατρική θρησκεία. Γνωρίζοντας το τυπικό των χριστιανών για τη νηστεία και θέλοντας να τους ταλαιπωρήσει, κάλεσε τον Έπαρχο της Κωνσταντινούπολης και του είπε να αποσύρει από την πόλη τα τρόφιμα που ήταν νηστίσιμα, υποχρεώνοντας τους χριστιανούς είτε να μη νηστεύσουν, είτε να μείνουν νηστικοί. Έτσι και έγινε. Τότε, σύμφωνα με την εκκλησιαστική παράδοση, εμφανίστηκε μπροστά στον Αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως Ευδόξιο (360-370μ.Χ.) ο Θεόδωρος ο Τήρων και του είπε: «Σύναξε το ποίμνιο του Χριστού και δώσε εντολή κανένας Χριστιανός να μην αγοράσει τίποτα από όσα πωλούνται, διότι όσα πωλούνται στην αγορά είναι μιασμένα, αφού με εντολή του βασιλιά έχουν μιανθεί από αίμα ειδωλόθυτων ζώων, και αναπλήρωσε τις ελλείψεις αυτών, χορηγώντας κόλλυβα». Έτσι όλη την εβδομάδα, διά της παρέμβασης του Αγίου, ο ορθόδοξος λαός διαφυλάχθηκε αμόλυντος από τα μιασμένα ειδωλόθυτα, τα οποία επρόκειτο από άγνοια να φάει, καλύπτοντας τις επισιτιστικές του ανάγκες με το βρασμένο σιτάρι των κολλύβων.

Από τότε μέχρι και σήμερα το θαύμα αυτό εορτάζεται το πρώτο Σάββατο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, το λεγόμενο Ψυχοσάββατο. Οι Χριστιανοί κάνουν κόλλυβα και τα πηγαίνουν στους ναούς χάριν των κεκοιμημένων. Την ημέραν αυτή γίνεται επίσκεψη και στα κοιμητήρια, όπου προσφέρονται κόλλυβα από τις οικογένειες των κεκοιμημένων. Μάλιστα σε πολλά μέρη γίνεται από την Εκκλησία δίσκος με κόλλυβα για εκείνους που πέθαναν χωρίς κληρονόμους και δεν έχουν κάποιον να τους μνημονεύσει, καθώς και για εκείνους που σκοτώθηκαν στον πόλεμο ή χάθηκαν μακριά στην ξενιτιά.

Στην αγιογραφία, ο Άγιος Θεόδωρος ο Τήρων εμφανίζεται σε τεσσάρων ειδών μορφές. Είτε μόνος με στρατιωτική στολή, είτε αντιμετωπίζοντας ένα φίδι-δράκο και μαζί με τον Άγιο Θεόδωρο τον Στρατηλάτη όρθιοι ή πάνω σε άλογα. Πάντα φέρει στρατιωτική στολή.

Αρχιμ.Απόστολος Τριφύλλης

Διευθυντής Ιδιαιτέρου Γραφείου ΑΘΜ

Την 15η Δεκεμβρίου ε.έ., η ΑΘΜ ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β΄ συμμετείχε στις πανηγυρικές εκδηλώσεις για την συμπλήρωση ογδόντα ετών δράσεως και προσφοράς του Συνδέσμου Αιγυπτιωτών Ελλήνων, οι οποίες οργανώθηκαν στο εν Αθήναις Ευγενίδειο Ίδρυμα. Λαβών τον λόγο, ο Μακαριώτατος ανέφερε χαρακτηριστικά:

«Η πίστη και η προσήλωση σ΄ έναν κόσμο ζωντανών και περασμένων ανθρώπων· στα έργα τους, στις φωνές τους, στο ρυθμό τους, στη δροσιά τους. Αυτός ο κόσμος, όλος μαζί, μου έδωσε το συναίσθημα πως δεν είναι μια αδέσποτη μονάδα, ένα άχερο στ΄ αλώνι. Μου έδωσε τη δύναμη να κρατηθώ ανάμεσα στους χαλασμούς που ήταν της μοίρας μου να ιδώ. Κι ακόμη, μ΄ έκανε να νιώσω, πως ο άνθρωπος έχει ρίζες, κι όταν τις κόψουν, πονεί.» (Γ.Σεφέρης, Δοκιμές)

Η αποστολή, το έργο και η προσφορά του Συνδέσμου Αιγυπτιωτών Ελλήνων τα τελευταία ογδόντα χρόνια δεν θα μπορούσαν να συνοψιστούν με καλύτερο δυνατό τρόπο παρά μέσω των λόγων αυτών του Γιώργου Σεφέρη.

Ο Έλληνας, από την αυγή κιόλας της ιστορίας του, αποδύθηκε σε μια ιδιότυπη γεωγραφική εξάπλωση με τη δημιουργία εγκαταστάσεων σε διάφορες θέσεις του εκάστοτε γνωστού κόσμου. Η εξάπλωση αυτή ασκούσε σημαντική επιρροή στην οικονομία, την κοινωνία και την πολιτιστική εξέλιξη των περιοχών εγκατάστασης. Όλα τα στοιχεία που καθορίζουν τον ελληνικό πολιτισμό και τον ελληνικό τρόπο ζωής μεταφέρονταν από τους Έλληνες στις νέες τους πατρίδες. Με αυτόν τον τρόπο οι νέες πατρίδες εξελίχθηκαν σε χώρους πειραματισμού για τον Ελληνισμό. Μετουσιώθηκαν σε πεδίο γόνιμων επαφών και πολιτιστικών ζυμώσεων με τους γηγενείς πληθυσμούς, κατά τις οποίες οι Έλληνες έδωσαν και πήραν πολλά στοιχεία.

Σ’ αυτή τη μακρά παράδοση δημιουργίας ελληνικών κοινοτήτων μακριά από το εθνικό κέντρο, η Αίγυπτος όχι μόνο κατέχει εξέχουσα θέση, αλλά δημιούργησε μια εντελώς ξεχωριστή ομάδα ανθρώπων. Μια ομάδα που ο περιγραφικός της χαρακτηρισμός, Αιγυπτιώτες Έλληνες, ενέχει αξεδιάλυτα δύο πατρίδες, δημιουργώντας μια ιδιότυπη διπλή υπηκοότητα. Άνθρωποι που διακρίθηκαν στην επιχειρηματικότητα, στο εμπόριο, στην εκπαίδευση, στον πολιτισμό. Άνθρωποι που συναγωνίστηκαν στην δημιουργία έργων πρόνοιας και φιλανθρωπίας. Άνθρωποι που ευρηματικά εκμεταλλεύτηκαν τις ευκαιρίες του χρόνου και του τόπου και στωικά υπέμειναν της μοίρας τα γυρίσματα, όταν οι συνθήκες άλλαξαν δραματικά.

Ωστόσο, ακόμα και όταν πήραν τον δρόμο της επιστροφής στη Μητέρα Πατρίδα ή όταν αναζήτησαν νέες φωλιές εγκατάστασης στη Διασπορά, οι Αιγυπτιώτες Έλληνες δεν λησμόνησαν. Δεν λησμόνησαν τη γη του Νείλου, την παρακαταθήκη των προπατόρων τους, τους συγγενείς και τους φίλους που έμειναν πίσω. Αυτούς που έμειναν πίσω φρυκτωροί της άσβεστης φλόγας του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας στη γη της Αιγύπτου. Αυτούς που έμειναν πίσω φορείς ελπίδας ενδόμυχης ότι η αναγέννηση θα ακολουθήσει νομοτελειακά την κάμψη.

Φύλακας της ιδιαίτερης αυτής ταυτότητας, ο Σύνδεσμος Αιγυπτιωτών Ελλήνων είναι η αλυσίδα που συνδέει τις γενεές των Αιγυπτιωτών μεταξύ τους όπου γης. Ενισχύει το αίσθημα της συλλογικότητάς τους. Ενισχύει την αυτογνωσία τους. Παρέχει πείρα και έμπνευση για νέες δημιουργίες. Στέκεται οικονομικά και ηθικά στο πλευρό των αδύναμων μελών του. Υποστηρίζει δράσεις και πρωτοβουλίες που ιχνηλατούν και πραγματεύονται κάθε πτυχή του ιστορικού φαινομένου που ονομάζεται Ελληνισμός εν Αιγύπτω ως παρελθόν, παρόν και μέλλον.

Για όλους αυτούς τους λόγους σήμερα τιμούμε και εκ μέσης καρδίας ευχαριστούμε τον Σύνδεσμο Αιγυπτιωτών Ελλήνων για τα 80 χρόνια δράσεως και προσφοράς του. Ευχόμαστε να συνεχίσει να αποτελεί το θησαυροφυλάκιο που κλείνει μέσα του και φυλάγει στον αιώνα το ήθος το αιγυπτιώτικο που έκανε την έρημο να ανθίσει. Ευχόμαστε να συμβάλλει και αυτός από το δικό του μετερίζι στην επαλήθευση των λόγων του ποιητή που τόσο ανάγκη έχουμε στις μέρες μας:

«Ακατάλυτη και τρομερή δύναμη Ελλάδα! Χωρίς το δικό σου πνεύμα, τίποτα δεν γίνεται στον κόσμο. Όλα τα γονιμοποιείς. Για μια στιγμή φαίνεται πως πεθαίνεις, κι άξαφνα παρουσιάζεσαι πάλι ολοζώντανη και δροσερή εκεί που δε σε περίμενε κανείς!» (G. Leopardi)

Την 31η Δεκεμβρίου, η Α.Θ.Μ. ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος Β’ εδέχθη στο Ιδιαίτερο Πατριαρχικό Γραφείο, κατά το έθος, τον Σεβ.Μητροπολίτη Λεοντοπόλεως κ.Γαβριήλ, Πατριαρχικό Επίτροπο Αλεξανδρείας, και τους λοιπούς Κληρικούς της Πατριαρχικής Αυλής και της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αλεξανδρείας, οι οποίοι έψαλαν τα κάλαντα και υπέβαλαν εόρτιες ευχές. Ακολούθως άκουσε τα κάλαντα και εδέχθη ευχές για το νέο σωτήριο έτος 2014 από τους αφρικανούς σπουδαστές της Πατριαρχικής Σχολής Αλεξανδρείας “Άγιος Αθανάσιος”, ως και το προσωπικὀ του Πατριαρχείου. Προς όλους η Α.Θ.Μ. προσέφερε δώρα και ευλογίες.

Το απόγευμα της ιδίας ημέρας ο Μακαριώτατος χοροστάτησε  κατά τον Μ.Εσπερινό στο Ιερό Πατριαρχικό Παρεκκλήσιο των Αγίων Θεοδώρων, μετά το πέρας του οποίου στην Αίθουσα του Θρόνου παρουσίασε τα πεπραγμένα του παριππεύσαντος έτους 2013 και εξέφρασε ευγνώμονες ευχαριστίες για την επιδεικνυομένη συμπαράσταση προς την Αιγυπτιακή και την Ελληνική Κυβέρνηση, ως και προς την Ελληνική και την Αραβόφωνη Ορθόδοξη Κοινότητα Αλεξανδρείας. Κατακλείων ευλόγησε την Αγιοβασιλόπιτα του Πατριαρχείου.

Την 1η Ιανουαρίου 2013 η Α.Θ.Μ. χοροστάτησε κατά την Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Αλεξανδρείας και προεξήρχε της Δοξολογίας επί τη ενάρξει του νέου έτους, πλαισιούμενος από τον Σεβ.Μητροπολίτη Λεοντοπόλεως κ.Γαβριήλ και τον ιερό κλήρο. Το μεσημέρι της Πρωτοχρονιάς η ΑΘΜ επεσκέφθη τους περιθαλπομένους γέροντες του Γηροκομείου της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας, όπου προσέφερε δώρα και ευλογίες.

Την 6η Ιανουαρίου ε.ε. η Α.Θ.Μ. ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος Β’, προεξήρχε της πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας και της Ακολουθίας του Μ.Αγιασμού στον Ιερό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Αλεξανδρείας, συλλειτουργούντος του Σεβ.Μητροπολίτου Λεοντοπόλεως κ.Γαβριήλ, Πατριαρχικού Επιτρόπου Αλεξανδρείας, παρουσία του Εξοχ.Πρέσβεως της Ελλάδος στην Αίγυπτο κ.Χριστόδουλου Λάζαρη, εκπροσώπων της Ελληνικής Κοινότητος, ελληνικών συλλόγων και φορέων της Μεγάλης Πόλεως και πλήθους φιλοθέων Χριστιανών.

Προ του πέρατος της Ευχαριστιακής Συνάξεως ο Μακαριώτατος προεχείρισε σε Αρχιμανδρίτη τον εκ Τανζανίας ορμώμενο π.Ζαχαρία Ενώχ, προς τον οποίο επεδαψίλευσε αφειδωλεύτως Πατριαρχικές ευχές και ευλογίες υπέρ της αγλαοκάρπου συνεχίσεως της διακονίας του. Σημειωτέον ότι ο Πανοσ.Αρχιμ. Ζαχαρίας Ενώχ είναι ο πρώτος εκ των αποφοίτων της Πατριαρχικής Σχολής Αλεξανδρείας «Άγιος Αθανάσιος» ο οποίος λαμβάνει υπό της ΑΘΜ το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτου.

Αμέσως μετά ο Μακ.Πατριάρχης υπεδέχθη επισήμως στην Πατριαρχική Έδρα πολυμελή ομάδα υψηλόβαθμων στελεχών της τοπικής Κυβερνήσεως. Ο Μακαριώτατος τους ζήτησε να μεταφέρουν τις εγκάρδιες ευχές του προς την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της χώρας για πολιτική αρμονία και κοινωνική σύμπνοια, ενώ παράλληλα τους απηύθυνε θερμές ευχαριστίες για την παρεχόμενη υψηλή ασφάλεια προς την Έδρα και τα Πατριαρχικά καθιδρύματα.

Το μεσημέρι η Α.Θ.Μ. προεξήρχε της τελετής του Αγιασμού των Υδάτων στον Ελληνικό Ναυτικό Όμιλο Αλεξανδρείας. Μαθητές των ελληνικών εκπαιδευτηρίων της πόλεως βούτηξαν στα παγωμένα νερά του ανατολικού λιμένα της Αλεξάνδρειας για να ανασύρουν τον Τίμιο Σταυρό. Προς αυτά ο Μακαριώτατος προσέφερε την ευλογία Του, ως και πολύτιμα αναμνηστικά δώρα. Εν συνεχεία ο Αξιοτ.Πρόεδρος του Ελληνικού Ναυτικού Ομίλου Αλεξανδρείας κ.Εδμόνδος Κασιμάτης παρέθεσε επίσημο γεύμα προς τιμήν του Πατριάρχου και όλης της παροικίας.