Οι Χαιρετισμοί εμπερικλείουν σε ποιητική μορφή, με πανέμορφα λόγια, όλες τις βασικές διδασκαλίες της Ορθοδοξίας για το Χριστό, την ενανθρώπισή του, το ρόλο της Παναγίας για τη σωτηρία του ανθρώπου, αλλά και τον αγώνα της θνητότητας για ένωση με το Θεό, καθώς και τη βοήθεια που ζητάει από το Χριστό και την Παναγία γι’ αυτό τον αγώνα. Ο Γιάννης Φιλιππάκος μας λέει, για τους Χαιρετισμούς:
«Ποιητής των Χαιρετισμών είναι μάλλον ο άγιος Ρωμανός ο Μελωδός, ένας από τους μεγαλύτερους ελληνόγλωσσους ποιητές όλων των εποχών. Το ποίημα είναι μελοποιημένο, έχει μουσική και ανήκει στο είδος κλασικής μουσικής του Βυζαντίου που λέγεται «κοντάκιο». Έχει 24 στροφές «οίκους», οι οποίοι αρχίζουν, με τη σειρά, από τα 24 γράμματα της αλφαβήτου. Πολύ όμορφοι Χαιρετισμοί έχουν γραφτεί και για πολλούς άλλους αγίους, αλλά οι Χαιρετισμοί της Παναγίας είναι η βασική έμπνευση για όλους τους άλλους που έχουν γραφτεί μετά. Τον 7ο αιώνα, όταν ο λαός της Κωνσταντινούπολης σώθηκε από την επίθεση των Αβάρων μετά από παρέμβαση της Παναγίας, όλοι έψαλλαν στην Αγία Σοφία τον Ακάθιστο Ύμνο όρθιοι, εξ’ ου και το όνομά του. Τότε, μάλλον, γράφτηκε το πασίγνωστο αρχικό τροπάριο «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ». Η Ορθόδοξη Εκκλησία ψάλλει τους Χαιρετισμούς κάθε Παρασκευή βράδυ, τις πρώτες 5 εβδομάδες της Μεγάλης Σαρακοστής.
Για την ακρίβεια, κόβουμε τους Χαιρετισμούς σε 4 κομμάτια, λέγονται «4 στάσεις» και λέμε από ένα κάθε Παρασκευή, ενώ την 5η Παρασκευή λέγεται ολόκληρο το έργο. Τους Χαιρετισμούς τους απαγγέλλει με τη μουσική τους ο ιερέας. Πριν απ΄ αυτό, οι ψάλτες έχουν ψάλει ένα άλλο περίφημο μουσικό και ποιητικό έργο, που λέγεται «κανόνας των Χαιρετισμών» (οι κανόνες είναι ένα άλλο είδος βυζαντινής κλασικής μουσικής) και δημιουργός του είναι ένας ακόμη κορυφαίος ποιητής και μουσικός του Βυζαντίου, ο άγιος Ιωσήφ ο Υμνογράφος».
Στην Αλεξάνδρεια οι ιεροί ναοί της τέλεσαν σήμερα τους Α΄ Χαιρετισμούς.
Ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής Θεόδωρος Β΄ συμπροσευχήθηκε στην Ιερά Μονή του Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου, με τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ταμιάθεως κ. Γερμανό Προϊστάμενο του Ναού, ενώ στο ψαλτήρι υπήρξε η αρωγή του Γενικού Προξένου κ. Ιωάννη Πυργάκη με την ιδιαίτερη γνώση που κατέχει, ένεκα των σπουδών του στη βυζαντινή μουσική.
Παρευρέθησαν από την Ελληνική Κοινότητα ο Αντιπρόεδρος κ. Νικόλαος Κόπελος μετά της συζύγου του Σούζης, ο Κοινοτικός Επίτροπος κ. Ευάγγελος Νεαμονίτης, ενώ παρούσα ήταν και η Πρόεδρος του ΕΝΟΑ και του Πτολεμαίου κα. Λιλίκα Θλιβίτου. Ο Μακαριώτατος στο λόγο του αναφέρθηκε στη μεγάλη σημασία των Χαιρετισμών για τη Χριστιανοσύνη και τον Ελληνισμό, ευχόμενος να επέλθει η ποθητή ειρήνη στη Γάζα και στην Ουκρανία.
Ήταν μια κατανυκτική εκκλησιαστική σύναξη πίστης και λύτρωσης, η τέλεση των Α΄ Χαιρετισμών στην Ιερά Μονή του Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου.
Ιερός Ναός των Παμμεγίστων Ταξιαρχών
Στον Ιερό Ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Πάνος Γαζής τέλεσε κι αυτός τους Α΄ Χαιρετισμούς δημιουργώντας στους πιστούς τα ανάλογα ερεθίσματα της συγκίνησης και της εσώτερης κάθαρσης.
Στο λόγο του αναφέρθηκε στην αξία της φιλανθρωπίας, της πίστης και της αγάπης, ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί στο ιεραποστολικό έργο του Μακαριωτάτου, ο οποίος παρά το πρόβλημα που αντιμετωπίζει με το πόδι του, οργώνει την Αφρική διδάσκοντας το Ευαγγέλιο του Χριστού, ενώ σε λίγες μέρες αναχωρεί για το Κονγκό, έτσι ώστε να μεταλαμπαδεύσει τις αξίες του Χριστιανισμού και του Ελληνισμού στις καρδιές των ταλαιπωρημένων ανθρώπων της χειμαζόμενης αφρικανικής ηπείρου.
Στην Θεία Λειτουργία παρέστησαν εκπαιδευτικοί και πάροικοι οι οποίοι με την κατάνυξη που δημιουργεί η Μεγάλη Σαρακοστή, γέμισαν των εσώτερο κόσμο τους με τα θεία ακούσματα και τη γαλήνη που επιφέρουν οι ύμνοι προς την Παναγία.
Στο τέλος όλοι απόλαυσαν στο Αρχονταρίκι του Ναού, τους λουκουμάδες και το τσάι που προσέφερε η πρεσβυτέρα κ. Ελένη Παναρέτου Γαζή, εν μέσω συζητήσεων και ευχών, γεγονός που ενώνει και δημιουργεί συναισθήματα οικεία μεταξύ των πιστών της Παροικίας. Καλή Τεσσαρακοστή σε όλους τους συμπάροικους της Αιγυπτιώτικης ζωής!
Την Κυριακή της Ορθοδοξίας 24 Μαρτίου, η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας τιμά και μνημονεύει τους Μεγάλους Ευεργέτες της στον Καθεδρικό Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου!
Είναι μια οφειλή των σημερινών Αιγυπτιωτών Ελλήνων, έναντι των προγόνων τους και των ισχυρών παρακαταθηκών που τους άφησαν με τις υλικές και πνευματικές ευεργεσίες τους!
Άλλωστε σε καμία άλλη Παροικία Ελλήνων, σε παγκόσμια κλίμακα δεν κατεγράφησαν τόσοι πολλοί ευεργέτες όσοι στην Αλεξάνδρεια.
Είναι τοις πάσι γνωστά τα επιτεύγματα των Αλεξανδρινών τα οποία προήλθαν μέσα από τις προϋποθέσεις και τις δυνατότητες που τους παρείχαν ευεργετήματα, όπως: τα εκπαιδευτήρια, τα ορφανοτροφεία, τα γηροκομεία, τα νοσοκομεία, τα αθλητικά στάδια και μια σειρά άλλα σπουδαία μορφωτικά, κοινωνικά και πολιτισμικά κέντρα.
Πάνω απ΄ όλα όμως, οι Αιγυπτιώτες είχαν τοποθετήσει στην καρδιά τους τον Ευαγγελισμό!
Η αρχιτεκτονική του αισθητική, το εντυπωσιακό μέγεθός του, η εσωτερική ναοδομία του, οι σπάνιες αγιογραφίες του, το περίλαμπρο ιερό του με την Αγία Τράπεζα, οι μοναδικοί για την τεχνική τους κυρίαρχοι στύλοι του και τα επιβλητικά καμπαναριά του, κατέστησαν τον Ευαγγελισμό το θρησκευτικό στολίδι της Ελληνικής Παροικίας και όχι μόνο. Αποτελεί τον εντυπωσιακότερο και μεγαλύτερο Ελληνορθόδοξο Ναό της Αφρικής.
Είναι ένα περίλαμπρο μνημείο Βυζαντινού ρυθμού Βασιλικής, ορθογώνιος χωρίς τρούλο και έχει εμβαδόν 1.155,23 τετρ. μέτρα. Ο αυλόγυρος του Ναού έχει επιφάνεια 2.053, 74 τετρ. μέτρα.
Η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας στην οποία ανήκει ο Ιερός Ναός, συνδέθηκε άρρηκτα μαζί του, μέσα από ένα ισχυρότατο παρελθόν που τον ανέδειξε ως το κέντρο όχι μόνο της Ορθοδοξίας αλλά και του Ελληνισμού στην ένδοξη χώρα του Νείλου.
Επόμενο ήταν το ενδιαφέρον της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας, να είναι πάντα έντονο και οι προσπάθειές της άοκνες έτσι ώστε ο Ναός του Ευαγγελισμού να συντηρείται, να καλλωπίζεται και να προστατεύεται από τις φθορές του χρόνου.
Άλλωστε όλες οι θρησκευτικές και εθνικές εορτές, δοξάζονται και τιμούνται πάντα με την παρουσία των πολιτειακών και κοινοτικών θεσμών της Αλεξάνδρειας. Της πόλης του ιδρυτή της Μεγαλέξανδρου, των φιλοσόφων, των ευεργετών και κυρίως των Μεγαλομαρτύρων της Ορθοδοξίας.
Στον εσωτερικό του χώρο, οι μαθητές όλων των βαθμίδων της ελληνικής εκπαίδευσης, εισέπραξαν τα πρώτα τους θρησκευτικά και εθνικά βιώματα, οι πρόσκοποι, τα λυκόπουλα και οι οδηγοί, οι ενήλικες, οι πρεσβύτεροι γονείς μας και προγονοί μας, αισθάνθηκαν την λυτρωτική ελπίδα να πηγάζει απ΄ το λόγο του Ευαγγελίου, της Αγάπης και της Συνύπαρξης.
Χρόνια ολόκληρα η ιστορία συνεχίζεται αδιάκοπα και ο Ευαγγελισμός με τη θωριά τού Πάπα και Πάτριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής Θεόδωρου Β΄, εορτάζει όλες τις σπουδαίες και σημαίνουσες ημέρες, με την παρουσία του χριστεπώνυμου ποιμνίου της αλεξανδρινής παροικίας.
Γι αυτό και το έτος 2002 το καύχημα των Ελλήνων της Αιγύπτου, βρήκε αρωγό για την συντήρηση και αποκατάστασή του την ευγενή και γενναιόδωρη χορηγία του Κοινοφελούς Ιδρύματος «Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης».
Στις 2 Απριλίου 2006 άνοιξαν και πάλι οι Θύρες τού Ναού και η πορεία της Όρθόδοξης Χριστιανοσύνης συνεχίστηκε μέσα από την ιερά Πατριαρχική τελετουργία και την αφοσίωση των κληρικών της Χριστιανοσύνης.
Έκτοτε τα χρόνια πέρασαν ανεπιστρεπτί. Το μεσογειακό κλίμα, η υγρή αλεξανδρινή ατμόσφαιρα, η αδιάκοπη χρήση του Ναού, τα νεοεμφανισθέντα προβλήματα που προήλθαν εκ των δυσκολιών της συντήρησής του, η πληθυσμιακή πτώση της παροικίας η οποία αποδυνάμωσε την γενικότερη ευελιξία της αλεξανδρινής κοινότητας, η παγκόσμια οικονομική κρίση με τις διαχεόμενες συνέπειες σε όλο τον πλανήτη και η δυσκολία ανεύρεσης σύγχρονων ευεργετών υψηλής αρωγής, επέφεραν έντονες φθορές δημιουργώντας την άμεση ανάγκη αποκατάστασης του Ευαγγελισμού!
Και αυτή η αναγκαιότητα θα υλοποιηθεί, καθώς το μεγαλοπρεπές όνειρο όλων των Αιγυπτιωτών Ελλήνων, πρόκειται να λάβει σάρκα και οστά.
Η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας πασχίζει όλο αυτό το χρονικό διάστημα να συλλέξει τους κατάλληλους πόρους έτσι ώστε το στολίδι της Ελληνορθόδοξης Χριστιανοσύνης να λάμψει και πάλι με τη νέα αποκατάστασή του.
Και θα το πράξει καθότι αποτελεί στόχο της αδιαπραγμάτευτο!
Η ΑΘΜ ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεοδωρος Β’, πληροφορηθείς μετά βαθυτάτης θλίψεως την προς Κύριον εκδημίαν του αοιδίμου Μητροπολίτου Σόφιας και Πατριάρχου πάσης Βουλγαρίας κυρού Νεοφύτου, στο πλαίσιο των μακραιώνων ιστορικών σχέσεων και της αρραγούς ενότητος μεταξύ των δύο Πατριαρχικών Θρόνων, προσευχήθη υπέρ αναπαύσεως της μακαρίας ψυχής του αδελφού Πρωθιεράρχου, ενώ απέστειλε το ακόλουθο Πατριαρχικό Γράμμα προς τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Βάρνης κ. Ιωάννη, Αντιπρόεδρο της Ιεράς Συνόδου της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Βουλγαρίας εκφράζοντας τις συλλυπητήριες ευχές Του:
Σημειώνεται, ότι στην Εξόδιο Ακολουθία του μακαριστού Πατριάρχου Βουλγαρίας κυρού Νεοφύτου στην Σόφια, ως εκ προσώπου της ΑΘΜ του Πάπα Αλεξανδρείας παρέστη ο Σεβασμιώτατος Γέρων Μητροπολίτης Καισαρείας κ. Θεοφύλακτος.
Την 16η Μαρτίου ε.ε. η ΑΘΜ ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος Β’ εδέχθη στην Πατριαρχική Καθέδρα την επίσημη επίσκεψη αντιπροσωπείας του Συμβουλίου Εκκλησιών Μ. Ανατολής (Σ.Ε.Μ.Α.) αποτελουμένης από τον Γενικό Γραμματέα Dr. Michel Abs και εκλεκτούς συνεργάτες του.
Σκοπός της επισκέψεως ήταν η αναλυτική ενημέρωση του Μακαριωτάτου σχετικά με τις επετειακές εκδηλώσεις, οι οποίες θα λάβουν χώρα κατά το τρέχον έτος επί τη συμπληρώσει 50ετίας από της ιδρύσεώς του και ο τρόπος συμμετοχής της Αλεξανδρινής Εκκλησίας σε αυτές. Συγκεκριμένα, στην Αίγυπτο οι ως άνω εκδηλώσεις θα αναπτυχθούν επί του θέματος της καταφυγής και της ιστορικής διαδρομής της Αγίας Οικογενείας στην Νειλοχώρα.
Ακολούθησε ευρεία συζήτηση για μείζονος σημασίας φλέγοντα θέματα που αναφύονται στην ευρύτερη περιοχή της Μ.Ανατολής, όπως ο πόλεμος στην Γάζα, η αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στους πληττομένους, η επικράτηση της ειρήνης κα. Επίσης, η ΑΘΜ ενημέρωσε εκτενώς την αντιπροσωπεία του Σ.Ε.Μ.Α περί του εν γένει ποιμαντικού, ιεραποστολικού και ανθρωπιστικού έργου του Πρεσβυγενούς Πατριαρχείου στην Αφρική, καθώς και περί των προσκομμάτων που ανακύπτουν, προκειμένου να δηλητηριασθεί πνευματικώς το γηγενές Χριστεπώνυμο πλήρωμα, να απομειωθεί ή και να καταστραφεί ολοκληρωτικώς ιεραποστολικό έργο δεκαετιών θυσιαστικής διακονίας αφοσιωμένων έως θανάτου κληρικών του Πατριαρχείου, προς δόξαν Θεού, φωτισμό και κουφισμό χιλιάδων αγαθών ψυχών στην Αφρικανική ήπειρο.
Η συνάντηση ολοκληρώθηκε με ανταλλαγή αναμνηστικών δώρων, ως και περιήγηση στους χώρους του Πατριαρχείου. Κατά την επίσκεψη παρέστησαν ο Σεβ. Μητροπολίτης Πτολεμαΐδος κ.Παντελεήμων, Αρχιγραμματεύς της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου και ο Σεβ. Μητροπολίτης Πηλουσίου κ. Νάρκισσος, Πατριαρχικός Επίτροπος Αλεξανδρείας.
Εν συνεχεία, ο Μακαριώτατος εδέχθη τον Αιδεσιμολογιώτατον Πρωτοπρ. κ. Ιωσήφ Νταρούς, κληρικό της Ι. Αρχιεπισκοπής Αλεξανδρείας, Προϊστάμενο της αραβορθοδόξου κοινότητος περιοχής Ντάχερ του Καΐρου, ο οποίος έλαβε τις Πατριαρχικές ευχές και την ευαρέσκεια της ΑΘΜ επί τη περατώσει των μεταπτυχιακών σπουδών του, με βαθμό «άριστα», στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Μπαλαμάντ του Λιβάνου και τη επί τη ενάρξει εκπονήσεως διδακτορικής διατριβής.
Την Κυριακή, 10η Μαρτίου ε.ε. η ΑΘΜ ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β’ ετέλεσε στην πολυαιώνιο Ιερά Πατριαρχική Μονή Οσίου Σάββα Ηγιασμένου Αλεξανδρείας την χειροτονία του Θεοφιλ. Επαρχιούχου Επισκόπου Μπούνιας, Κισανγκάνι και Ανατολικού Κογκό (Λ.Δ.Κ). Στην Ευχαριστιακή Σύναξη και την χειροτονία του Θεοφιλεστάτου συμμετείχαν οι Σεβ. Μητροπολίτες Γέρων Λεοντοπόλεως κ. Γαβριήλ, Γενικός Πατριαρχικός Επίτροπος, Πτολεμαΐδος κ. Παντελεήμων, Αρχιγραμματεύς της Αγίας και Ιεράς Συνόδου, Πηλουσίου κ. Νάρκισσος, Πατριαρχικός Επίτροπος Αλεξανδρείας, Ταμιάθεως κ. Γερμανός, Προϊστάμενος της προειρημένης Ιεράς Μονής Οσίου Σάββα, οι Θεοφιλ. Επίσκοποι Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης κ. Πρόδρομος, Μπουζουμπούρας και Μπουρούντι κ. Ισαάκ, Κωνσταντιανής κ. Κοσμάς και Ιππώνος κ. Στέφανος.
Παρέστησαν ο Εντιμ. Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στην Αλεξάνδρεια κ. Ιωάννης Πυργάκης, ο Εντιμ. Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητος Αλεξανδρείας κ. Ανδρέας Βαφειάδης, η Πρόεδρος του ΕΝΟΑ και Πτολεμαίου Α΄ κα. Λιλίκα Θλιβίτου, η Πρόεδρος του Λυκείου Ελληνίδων κα. Αλίκη Αντωνίου, Πρόεδροι ελληνικών φορέων και συλλόγων της Μ. Πόλεως, οι διευθυντές και το διδακτικό προσωπικό των ελληνικών εκπαιδευτηρίων, οι σπουδαστές της Πατριαρχικής Σχολής Αλεξανδρείας «Άγιος Αθανάσιος», οι γονείς κ. Μαργαρίτης και κα. Ελένη Διαμαντοπούλου και οικογενείς του χειροτονηθέντος Επισκόπου και επισκέπτες από την Ελλάδα.
Εκφωνών τον χειροτονητήριο λόγο του ο Θεοφιλ. κ. Πολύκαρπος ανέφερε:
Προσεύχομαι για σένα παιδί μου καὶ εὔχομαι μὲ τὴν Χάρη τοῦ ἐν Τριάδι Κυρίου καὶ Θεοῦ μας, νὰ τηρήσεις αὐτοὺς ποὺ σήμερα σοῦ χαρίζονται καὶ σοῦ ἐνεμπιστεύονται, «τετελειωμένους εἰς ἓν», «ἵνα ὥσιν ἕν καθὼς ἡμεῖς», ἐν Χριστῷ, στὴν τελευταία σου αὐτὴ πορεία πρὸς τὴν αἰωνιότητα. Ἂς εἶσαι πάντα ἄξιος».
Ακολούθως στο παρακείμενο Αρχονταρίκι της Μονής παρετέθη εόρτιος δεξίωση, όπου ο νεοχειροτονηθείς αρχιερεύς εδεέχθη τις ευχές όλων. Αργότερα στον Ελληνικό Ναυτικό Όμιλο Αλεξανδρείας, παρέθεσε επίσημο γεύμα, επί τη ευσήμω ημέρα.
Είναι όλοι εκείνοι που αγαπήσαμε και μας αγάπησαν. Εκείνοι που μας προστάτευσαν και μας μεγάλωσαν. Εκείνοι που μας πόνεσαν και πονέσαμε. Ενδεχομένως και κάποιοι που μας πρόδωσαν ή προδώσαμε. Φίλοι, συγγενείς, γείτονες, συμμαθητές, εχθροί και αντίπαλοι, κοινωνικοί, επαγγελματικοί, ιδεολογικοί. Είναι οι μάνες που μας έθρεψαν με το γάλα τους, οι πατεράδες που μας στήριξαν με τον ιδρώτα τους, οι καλοί ή οι κακοί που έλαχαν στο βίο μας. Πλούσιοι, φτωχοί, μεροκαματιάρηδες, επιτυχημένοι ή αδύναμοι να σταθούν στα ζόρια της ανθρώπινης κοινωνίας.
Αδικημένοι ή δικαιωμένοι στην τότε θνητή τους περιβολή, τώρα αόρατοι, ακριβοθώρητοι παρατηρούν τα πάντα μέσα από το τηλεσκόπιο του πνευματικού εμβαδού τους.
Με λίγα λόγια είναι οι Συνάνθρωποί μας και αυτό είναι αρκετό!
Όλοι τους, ασχέτως του πολυτελούς ή ταπεινού μνήματος εντός του οποίου έχουν ενταφιασθεί, δεν κατέχουν παρά δύο μέτρα γης. Στα Κοιμητήρια είναι ο ιερός χώρος όπου συνυπάρχουν η τεθνεώσα ματαιότητα με την ματαιοδοξία των εν ζωή επισκεπτών. Είναι η μοιραία συνάντηση Ζωής και Σιωπής. Γι αυτό τα Ψυχοσάββατα οι τάφοι «ανοίγουν» και οι ψυχές περιφέρονται να ανταμωθούν με τους οικείους τους. Μιλούν οι άυλες υπάρξεις με τις υλικές και το αόρατο σκηνικό αδυνατεί να το περιγράψει η λογική παρά μόνο η καρδιά.
Ψυχοσάββατο άλλωστε είναι η κοινή ονομασία του Σαββάτου πριν από την Κυριακή της Απόκρεω και του Σαββάτου πριν από την Κυριακή της Πεντηκοστής.
Αν και όλα τα Σάββατα του έτους είναι αφιερωμένα στις ψυχές των χριστιανών, που έχουν αποβιώσει ανά τους αιώνες, σύμφωνα με τις Γραφές, η Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία τιμά και ειδικά τη μνήμη τους τα δύο προαναφερθέντα Σάββατα. Τα δύο Ψυχοσάββατα τιμώνται από τους πιστούς με μνημόσυνα στις εκκλησίες, τρισάγια στους τάφους των προσφιλών τους προσώπων, μοίρασμα κολλύβων και ελεημοσύνες στους φτωχούς.
Η αληθινή πίστη όμως δεν σχετίζεται με την ελεημοσύνη αλλά τη στάση ζωής. Εκείνη που στηρίζεται στην αξιοπρέπεια απέναντι στον εαυτό μας και την αλληλεγγύη, απέναντι στους άλλους.
Στην Αλεξάνδρεια το Ψυχοσάββατο ξεκίνησε από νωρίς στον Ιερό Ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών στην Ιμβραημία, όπου εκεί ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Πάνος Γαζής τέλεσε τη Λειτουργία, μνημονεύοντας τους συγγενείς των πιστών, προσφέροντας έτσι την ανακούφιση σε όλους όσοι βίωσαν την απώλεια προσφιλών τους προσώπων.
Στη συνέχεια ο Πατέρας Πάνος, ακολούθησε έναν επίπονο και εξαντλητικό δρόμο να προλάβει να ικανοποιήσει και να λυτρώσει τους πάροικους που τον ανέμεναν στα δύο Κοιμητήρια της Ελληνικής Κοινότητας.
Το έχουμε επαναλάβει πλειστάκις και αυτό δεν κουραζόμαστε να το σημειώνουμε τακτικά στα κείμενά μας. Ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Πάνος Γαζής, αποτελεί ένα αυθεντικό παράδειγμα κληρικού, που έχει αφοσιωθεί ψυχή τε και σώματι στην διακονία του ιερατικού του έργου. Ακούραστος τρέχει συνεχώς στον Οίκο Ευγηρίας ΜΑΝΝΑ, στου ναούς του Πατριαρχείου, πότε ως ιερέας και πότε ως ιεροψάλτης, διδάσκει τους μαθητές καθότι εκπαιδευτικός και όλα αυτά αγόγγυστα και αφιλοκερδώς.
Το Ψυχοσάββατο λοιπόν έψαλλε πάνω από τα μνήματα όλων των αποδημησάντων παροίκων που του υπεδείκνυαν οι δικοί τους άνθρωποι. Στη συνέχεια μετακινήθηκε στο Α΄ Κοιμητήριο, πράττοντας και πάλι το ίδιο με την αυτή γενναιοδωρία ψυχής. Και σαν μην έφθανε η πεντάωρη απ΄ το πρωί ορθοστασία του, να μνημονεύει άπαντες τους κεκοιμημένους με όλο το τελετουργικό που αρμόζει στην ορθόδοξη πίστη, ακάματος τέλεσε και μνημόσυνο στον τάφο του Κωνσταντίνου Καβάφη παρουσία Ελλήνων επισκεπτών από την Αθήνα, καθώς και σε μνήματα ευεργετών, τιμώντας κατ΄ αυτό τον τρόπο τους σπουδαίους εκείνους ανθρώπους που βοήθησαν τον Αιγυπτιώτη Ελληνισμό να αναδειχθεί και να προκόψει.
Μπορεί η Παροικία των Αιγυπτιωτών να βιώνει καθοδική πορεία, όσον αφορά στην πληθυσμιακή της καταγραφή, όμως ιερείς σαν τον Πατέρα Πάνο Γαζή θα δίνουν δύναμη στους εν ζωή συμπάροικους και θα θέτουν γερά τα θεμέλια για την αριθμητική ανασύσταση στων Ελλήνων τις Κοινότητες.
Οι νεκροί δεν έχουν σώμα, δεν έχουν αισθήσεις, δεν έχουν λογική. Όμως αυτά τα στοιχεία είναι περιττά στον χώρο του Πνεύματος και του Αέναου Χρόνου.
Γιατί οι ψυχές δεν υφίστανται ως σαρκικές οντότητες, αλλά ως άυλες περιφερόμενες δυνάμεις των οποίων ο πυρήνας είναι η Αγάπη, η Μνήμη και η Συγχώρεση.
Και τα Ψυχοσάββατα η μνημόνευση των ονομάτων τους, επιφέρει γαλήνη τόσο στους ιδίους αποδημήσαντες που εδρεύουν στον μη ορατό κόσμο, όσο και στους οικείους τους που τους ενθυμούνται στα μνήματα, ως χώρους αναφοράς και όχι ως τόπους μεταφυσικής συγκατοίκησης.
Γιατί αν κάποιοι μπορούν να δουν παραπέρα απ τα γήινα, ενδεχομένως να μην είναι οι ζωντανοί τους νεκρούς, αλλά οι δεύτεροι τους πρώτους.
Ας κλείσουμε όμως με το ποίημα του σπουδαίου Λορέντζου Μαβίλη τη «Λήθη»
Καλότυχοι οι νεκροί που λησμονάνε την πίκρια της ζωής. Όντας βυθίσει ο ήλιος και το σούρουπο ακλουθήσει, μην τους κλαις, ο καημός σου όσος και νάναι!
Τέτοιαν ώρα οι ψυχές διψούν και πάνε στης Λησμονιάς την κρουσταλλένια βρύση· μα βούρκος το νεράκι θα μαυρίσει, α στάξει γι’ αυτές δάκρυ, όθε αγαπάνε.
Κι αν πιουν θολό νερό, ξαναθυμούνται, διαβαίνοντας λιβάδι απ’ ασφοδίλι, πόνους παλιούς, που μέσα τους κοιμούνται.
Α δεν μπορείς παρά να κλαις το δείλι, τους ζωντανούς τα μάτια σου ας θρηνήσουν· θέλουν – μα δε βολεί να λησμονήσουν.
Όπως κάθε Ψυχοσάββατο ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Πάνος Γαζής και συνάμα αγαπητός εκπαιδευτικός, το Σάββατο 9ης Μαρτίου 2024 θα τελέσει Θεία Λειτουργία και Μνημόσυνα στους Ταξιάρχες και στα Κοινοτικά Κοιμητήρια.
Πρώτα θα τελεσθεί η Επιμνημόσυνη Δέηση στο 2ο Κοιμητήριο (γνωστό ως Ικάρων) από τις 10:45 έως τις 12:00 και ακολούθως στο 1ο Κοιμητήριο (των Ευεργετών) από τις 12:00 μ.μ έως 13:00 μ.μ.
Οι πάροικοι που επιθυμούν να μνημονεύσουν τους δικούς τους τεθνεώτες, καλούνται να βρίσκονται τις προαναφερθείσες ώρες στα ανωτέρω Κοιμητήρια, έτσι ώστε να διευκολυνθεί το έργο του Πρωτοπρεσβύτερου π. Πάνου Γαζή
Την Κυριακή, 10 Μαρτίου 2024 ΔΕΝ θα γίνει Θεία Λειτουργία στους Ταξιάρχες. Θα γίνει μονοεκκλησιά στον Άγιο Σάββα λόγω χειροτονίας Επισκόπου από τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής κ.κ Θεόδωρο.
Καθ΄ όλη την διάρκεια της χειροτονίας του, οι βουρκωμένοι οφθαλμοί του επιβεβαίωναν την συγκινησιακή του φόρτιση. Ο Θεοφιλέστατος Εψηφισμένος Επίσκοπος Ιππώνος κ. Στέφανος, βίωνε την ύψιστη τιμή της ιερατικής του πορείας. Η αξιοσύνη του ως απότοκο της συνειδησιακής του διαμόρφωσης περί της χριστιανικής διακονίας, είχε κατακλύσει από πιστούς τον Ιερό Πατριαρχικό Ναό Αγίου Νικολάου Καΐρου.
Ο έλκων την καταγωγή του εκ Κυπαρισσίας του νομού Μεσσηνίας, με ισχυρό βιογραφικό γνώσης και προσφοράς πιστοποιούσε με τον πλέον αθόρυβο τρόπο κληρικού, το δίκαιον της παμψηφεί εκ της Ιεράς Συνόδου αναβάθμισής του, εις τον Τρίτο βαθμό της ορθόδοξης ιεροσύνης.
Εμπλουτισμένος απ΄ τις εμπειρικές ατραπούς της ποιμαντικής του πορείας και με εχέγγυα τον διαυγή βίο του απ΄ όσους σταθμούς κι αν άσκησε την ποιμαντορία του, τέθηκε ενώπιον του Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεοδώρου Β΄, ταπεινός, τρεμάμενος μετά δακρύων στην εκφορά του λόγου του.
Η ομιλία του τεκμηρίωνε απ΄ τη μια, το συναισθηματικό φορτίο που είχε εναποθέσει στους ώμους του η τιμή που του απεδίδετο και από την άλλη τη γενναιότητα με την οποία πορεύτηκε στη ζωή του.
Ο ελληνικός λαός, χρησιμοποιεί πλειστάκις την παροιμιακή φράση «Άγιος στον τόπο του δεν αγιάζει» επιχειρώντας να καταδείξει την υστεροβουλία των συμπατριωτών ενός σπουδαίου ανθρώπου, ως μια αγνώμονα στάση εις βάρος του ευεργέτη τους. Συνηθίζεται αυτό να συμβαίνει σε περιπτώσεις ουκ ολίγες.
Ο Θεοφιλέστατος Εψηφισμένος Επίσκοπος Ιππώνος κ. Στέφανος, εντάσσεται ακριβώς στην αντίθετη κατηγορία: Άγιασε στον τόπο του! Η πατρίδα του τον αποδέχθηκε πολύ πριν πατήσει τη Νειλοχώρα για να υπηρετήσει το Πατριαρχείο και την ορθοδοξία της πίστης του. Διόλου τυχαία λοιπόν, η παρουσία απ΄ τη γενέτειρά του τόσων πολλών ευγνωμονούντων προς αυτόν συμπατριωτών του, ακόμα δε περισσότερο ομογενών Ελλήνων από διάφορα μέρη του κόσμου.
Η στεντορεία τη φωνή εκφρασθείσα τιμή «Άξιος», εκ της συμπάσης ευχαριστιακής συνάξεως, αποτέλεσε μια προδιαγεγραμμένη από πολλά έτη δικαίωση του Επισκόπου Στεφάνου.
Δια τούτο, οι βουρκωμένοι οφθαλμοί καθώς επίσης και η τρεμάμενη άρθρωση του λόγου του.
Τον ακούσαμε να αναφέρει μεταξύ πολλών άλλων τα κάτωθι, με το χριστεπώνυμο πλήθος έμπλεο συναισθημάτων να ακούει τον μελίρρυτο ποιμένα του να καταθέτει εν είδει «ομολογίας πίστεως» τον πόνο που ο κληρικός βίος του επεφύλασσε. Αλλά συνάμα και τη λύτρωση με την οποία παρηγορήθηκε για την απόφασή του να ταξιδέψει στο «ακανθώδες» μονοπάτι της χριστιανοσύνης.
«Μακαριώτατε Πάπα και Πατριάρχα ημών
Σεπτή των Ιεραρχών χορεία, Εξοχώτατοι Εκπρόσωποι της Ελλάδος και της Κύπρου στην Νειλοχώρα. Εντιμότατοι Πρόεδροι της Ελληνικής Κοινότητος Καΐρου και των Αραβοφώνων Χριστιανών. Αγαπητοί μου πατέρες και αδελφοί και αγαπητοί μου χριστιανοί.
Δοξάζω του Πατρός και του Υιού την δύναμιν και Πνεύματος Αγίου υμνώ την εξουσίαν, αδιαίρετον, άκτιστον Θεότητα, την βασιλεύουσαν εις αιώνα αιώνος.
Με αυτόν τον δοξολογικό ύμνο με δίδαξε ο αείμνηστος Γέροντάς μου Μητροπολίτης Τριφυλίας και Ολυμπίας Στέφανος ,να ξεκινώ την κάθε ημέρα της ζωής μου.
Από την ημέρα της εκλογής μου, πάλιν και πολλάκις με τα χείλη του σώματος πολύ περισσότερο προσπαθώ, με τα χείλη της ψυχής μου, να ψελλίζω αυτήν την δοξολογία…]
[…Μεγάλωσα παρά τους πόδας Στεφάνου Αρχιερέως του ανεξικάκου ευγενούς και λογιοτάτου. Από την παιδική μου ηλικία με νουθετούσε πνευματικά και συνεχώς με κατάρτιζε με υπομονή και αγάπη…]
[…Η χαρά του θα είναι διπλή, διότι ο αγαπημένος του, όπως σας αποκαλούσε, πάντα με σεβασμό, Πατριάρχης Θεόδωρος, με περιβάλλει με την ίδια στοργή και αγάπη όπως εκείνος, και ιερουργεί το μυστήριο της χειροτονίας μου. Πάντα θα του είμαι ευγνώμων για όσα μου προσέφερε…]
[…Η πορεία μου στην Εκκλησία ξεκίνησε από το μικρό και άνυδρο νησάκι, την Πρώτη Τριφυλίας. Στην Ιερά Μονή Παναγίας της Γοργοπηγής όπου εκάρη μοναχός. Ένα κομμάτι της καρδιάς μου πάντα θα είναι εκεί. Η Παναγία γνωρίζει τον πόνο και τα δάκρυά μου για το μικρό περιβολάκι Της ..].
[…Στην σημερινή χαρμόσυνο ημέρα απουσιάζουν δύο μέλη της οικογενείας μου . Ο Κύριος τους κάλεσε κοντά Του, λίγο πρόωρα κατά την κατ΄ άνθρωπον αντίληψιν… Η μητέρα μου πρεσβυτέρα Ολυμπία και ο αδελφός μου Δημήτριος. Με τα μάτια της ψυχής, τους βλέπω να είναι εδώ κοντά μου και να χαίρονται μαζί μας.
Ακούω την συχνή ευχή της μητέρας μου. Δεν ήταν ευχή για μια γρήγορη προαγωγή στα υψηλά αξιώματα της εκκλησίας! Σε κάθε προαγωγικό βήμα της ζωής μου, μού ευχόταν: “Χαίρομαι πολύ παιδί, αλλά πάντα να προσέχεις στην ζωή σου για να μην χάσεις την πορεία σου προς την Βασιλεία των Ουρανών” .Την ευχαριστώ για τις δακρύρροες για μένα προσευχές της.
Την πίκραναν πολλοί …., αλλά η υπομονή της θεωρώ έγινε το εισιτήριό της για την αιώνια χαρά του παραδείσου.
Ο Δημήτρης με την αγάπη του και το τίμιο παράδειγμα του με στήριζε σε κάθε βήμα μου. Ένιωθα, το αδελφός υπό αδελφού βοηθούμενος ως πόλη οχυρά. Συνεχίζω όμως να το νιώθω διότι είναι δίπλα μου ο νεότερος αδελφός μου Γεώργιος και η έντονη υποστηρικτική αγάπη των μελών των οικογενειών τους…]
Σ΄ αυτό το σημείο ο Θεοφιλέστατος Εψηφισμένος Επίσκοπος Ιππώνος κ. Στέφανος, ευχαρίστησε όλους τους Αρχιερείς, με ειδική μνεία στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μέμφιδος κ. Νικόδημο – Πατριαρχικό Επίτροπο Καΐρου, καθώς και όλους όσοι παρευρίσκονταν απ΄ την πατρίδα του την Κυπαρισσία για να τον τιμήσουν, την Ελλάδα και άλλα μέρη του κόσμου. Κατακλείων το λόγο του τόνισε τα εξής:
[…Μακαριώτατε Πάτερ και Δέσποτα, ενώ έπρεπε να βιώσω αυτές τις ιερές στιγμές με σιωπή μακρηγόρησα, και σας ζητώ συγγνώμη .
Κατά τις Αρχιερατικές χειροτονίες στάθηκα δίπλα σας, κρατώντας την Αρχιερατική φυλλάδα. Σας έβλεπα στα μάτια. Τα μάτια που δάκρυζαν από συγκίνηση και πνευματική χαρά. Ένιωθα ότι μαζί με την Θεία Χάρη ματαδίδατε στους Αγίους Αρχιερείς και ένα κομμάτι της γλυκιάς Σας καρδιάς. Σας παρακαλώ δώστε και σε μένα τα ίδια δώρα. Την Θεία χάρη και ένα ελάχιστο της χρυσής καρδιάς σας, που τους πάντας αγαπά και παρηγορεί να αγαπώ και να στηρίζω το ποίμνιο σας».
Αντιφώνησε ο Μακαριώτατος επίσης συγκινημένος τα μάλα με την ομιλία του, όπου μεταξύ πολλών άλλων εξέφρασε τα κάτωθι:
Ωσάν, λοιπόν, ο Αρχιποιμήν της Εκκλησίας Κύριος να προετοίμαζε την ιερατική σου πορεία προς την Δευτερόθρονη Εκκλησία του Αγίου Αποστόλου Μάρκου, εφοδιάζοντάς σε με πλουσία διοικητική και ποιμαντική εμπειρία, μετεκλήθης το έτος 2018 υπό της Μετριότητός μας στην Πατριαρχική Καθέδρα και έδρα της καθ’ ημάς Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αλεξανδρείας, για να διακονήσεις το ελληνόφωνο ποίμνιο στην πρωτεύουσα της θεοβαδίστου Νειλοχώρας, πλησίον του αφοσιωμένου κατά πνεύμα υιού μας, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μέμφιδος κ. Νικοδήμου, Επιτρόπου μας στο Κάιρο.
Έκτοτε, διακονείς την ελληνική παροικία εν αγάπῃ, θυσίᾳ, ταπεινώσει καί καρτερίᾳ, επ’ ωφελεία και πνευματική προαγωγή αυτής, φέρων, ιδία ημών προαιρέσει και φιλοτιμία, και το Πατριαρχικόν οφφίκιο του Μεγάλου Εκκλησιάρχου, διαφυλάττοντας την παραδεδομένη και αμετάβλητη Λειτουργική παράδοση και τάξη, η οποία χαρακτηρίζει τους Παλαίφατους Πατριαρχικούς Θρόνους της Ανατολής.
Κατόπιν αυτής της ευλογημένης και καλλικάρπου ιερατικής διαδρομής σου, προσφιλέστατε και ηγαπημένε εν Κυρίῳ υιέ μου π. Στέφανε, σήμερα η των Αλεξανδρέων Εκκλησία σέ τιμά διά της εις Επίσκοπον χειροτονίας σου, προσφέροντάς σου τον περιλάλητον τίτλο της παλαι ποτέ διαλαμψάσης Ιεράς Επισκοπής Ιππώνος. Μίας Επισκοπής των πρωτοχριστιανικών χρόνων, κειμένης στα εδάφη του αρχαίου βερβερικού βασιλείου της Νουμιδίας, το οποίο εκτείνετο στα όρια της σημερινής Αλγερίας και τμήματος της Τυνησίας.
Η εις Επίσκοπον ἀνάδειξή σου τιμά, όχι μόνον το τίμιο πρόσωπόν σου, αλλά και τους ευλογημένους σου γονείς, τον σήμερα εδώ συλλειτουργούντα πατέρα σου, Αιδεσιμολογιώτατο π. Παναγιώτη και την ευλαβεστάτη μητέρα σου, πρεσβυτέρα Ολυμπία, δίδοντας εμπράκτως το αγλαόκαρπο παράδειγμα της ευσεβούς Ιερατικής οικογενείας, η οποία εν φόβω και νουθεσία Κυρίου ανέθρεψε τα τέκνα της, εσάς π. Στέφανε, τον αγαπητό μας Γεώργιο και τον αναπαυόμενο στην αγκάλη του Θεού μακαριστό Δημήτριο, μετά των εκλεκτών συζύγων και των χαριτωμένων παιδιών τους.
Πρόσελθε, αδελφέ ηγαπημένε και προσφιλέστατε. Είσελθε στην Χαρά του Κυρίου σου, για να λάβῃς το Πνεύμα το Άγιον, την Χάρη αυτή, η οποία θα σε εμψυχώνει, θα σε στηρίζει και θα σε καθαγιάζει ως ιστάμενον εις τύπον και τόπον Χριστού, ώστε να εκπληρώσεις την αποστολή σου, κάνοντας πράξη την ανεπανάληπτη φράση του Αγίου προκατόχου σου, Αυγουστίνου Ιππώνος: «Αγάπα τον Θεό και κάμε ό,τι θες». Αμήν!
Της Ευχαριστιακής Συνάξεως και της εις Επίσκοπον χειροτονίας του Θεοφιλεστάτου μετείχαν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Γέρων Λεοντοπόλεως κ. Γαβριήλ, Γενικός Πατριαρχικός Επίτροπος, Ρόδου κ.Κύριλλος, Ερμουπόλεως κ. Νικόλαος, Μέμφιδος κ. Νικόδημος, Πατριαρχικός Επίτροπος Καΐρου, Νουβίας κ. Σάββας, Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλεως κ. Αθηναγόρας Γλυφάδας, Ελληνικού, Βούλας, Βουλιαγμένης και Βάρης κ. Αντώνιος, Πτολεμαΐδος κ. Παντελεήμων, Αρχιγραμματεύς της Αγίας και Ιεράς Συνόδου, Πηλουσίου κ. Νάρκισσος, Πατριαρχικός Επίτροπος Αλεξανδρείας, Καρθαγένης κ. Μελέτιος, Πέτρας και Χερρονήσου κ. Γεράσιμος, Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιερώνυμος, Κινσάσας κ. Θεοδόσιος, οι Θεοφιλέστατοι Επαρχιούχοι Επίσκοποι Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης κ. Πρόδρομος, Μπουζουμπούρας και Μπουρούντι κ. Ισσάκ και οι Θεοφιλέστατοι Βοηθοί Επίσκοποι Κνωσσού κ. Μεθόδιος, και Κωνσταντιανής κ. Κοσμάς.
Έλαβαν μέρος ακόμη, ο Πανοσιολογιότατος Αρχιμανδρίτης κ. Διονύσιος Χαριτάκης, Καθηγούμενος της Ι. Μονής Πσναγίας Αγκαράθου Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης, οι Πανοσιολογιότατοι Πρωτοσύγκελλοι των Ι. Μητροπόλεων Ιλίου, Μέμφιδος και Παροναξίας, ο κατά σάρκαν πατέρας του χειροτονηθέντος Επισκόπου, Αιδεσιμολογιότατος Πρωτοπρεσβύτερος Π. Παναγιώτης Σουλιμιώτης, κληρικός της Ι. Μ. Τριφυλίας και άλλοι κληρικοί και μοναχοί, ελθόντες στην αιγυπτιακή πρωτεύουσα προς τούτο.
Από πλευράς πολιτειακών θεσμών παρέστησαν: η Πρέσβυς της Κυπριακής Δημοκρατίας στο Κάϊρο, κα. Πόλυ Ιωάννου, ο Γραμματεύς της Ελληνικής Πρεσβείας κ. Γεώργιος Οικονόμου, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητος Καΐρου κ. Χρήστος Καβαλής, η Αντιπρόεδρος της ανωτέρω Κοινότητος κα. Χρυσάνθη Σκουφαρίδου μαζί με την Γενική Γραμματέας κα. Βιλλυ Πολίτη Ζουέ και τον Ταμία κ. Αντώνη Ιορδανίδη, ενώ την Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας εκπροσώπησε ο Κοινοτικός Επίτροπος κ. Βασίλειος Ζουές.
Το «παρών» έδωσαν επίσης: ο ΑΚΑΜ Πλοίαρχος κ. Μιχάλης Τσιλιγκάκης, ο κ. Έρικ Αδάμ Μέγας Ευεργέτης του Αιγυπτιώτη Ελληνισμού, ο Πρώην Αρχηγός του Σώματος Ελλήνων Προσκόπων Καΐρου κ. Ιωάννης Μελαχροινούδης, η κα. Δέσποινα Τζόβα της Ελληνικής Πρεσβείας στο Κάιρο, ο κ. Γεώργιος Ζουμπουλίδης Πρόεδρος του Ορθοδόξου Πατριαρχικού Πνευματικού Κέντρου Σούμπρας, η κα. Βάσω Γαζή Αντιπρόεδρος της Φιλοπτώχου Αδελφότητας Ελληνίδων Κυριών Καΐρου, ο κ. Γιώργος Κοκορέλης Διευθυντής της Αμπετείου Σχολής του Καΐρου, ο Διευθυντής της Αχιλλοπουλείου Σχολής κ. Βασίλης Λάγιος, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Στέγης Ηλιουπόλεως κ. Ζαχαρίας Φούμελης, ο κ. Σαλέμ Κασίς Πρόεδρος της Εκλησίας των Αρχαγγέλων στο Ντάχερ, η Πρόεδρος του Φιλανθρωπικού Σωματείου «Μαρία η Αιγυπτία» κα. Ευαγγελία Θηραίου καθώς και πολλοί άλλοι εκπρόσωποι Συλλόγων, Συνδέσμων και Σωματείων από Ελλάδα και Αίγυπτο.
Την όλη τελετή της χειροτονίας του Επισκόπου Στέφανου, κάλυψε για λογαριασμό της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου και της εφημερίδας “Νέο Φως” ο Αρχισυντάκτης της, κ. Βασίλειος Πουλαρίκας
Η οικογένεια και οι πολλοί φίλοι του Επισκόπου Στεφάνου, από την Ελλάδα και άλλα μέρη του κόσμου με σεμνότητα παρευρέθησαν και ον τίμησαν όπως αρμόζει στον δικό τους Άνθρωπο και κληρικό!
Στο τέλος της εκκλησιαστικής τελετουργίας, άπαντες κατευθύνθηκαν στο Αρχονταρίκι του Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου, όπου εκεί ο Μακαριώτατος, προσέφερε ποιμαντική ράβδο στον χειροτονηθέντα ενώ παράλληλα τίμησε με επισκοπικό εγκόλπιο τον επίσης χειροτονημένο πριν από λίγες ημέρες Επαρχιούχο Επίσκοπο Μπουζουμπούρας – Μπορούντι κ. Ισαάκ!
Στο τέλος ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Ιππώνος Στέφανος κατά κόσμον Ιωάννης Σουλιμιώτης, παρέθεσε γεύμα επί τη ευσήμω ημέρα στους προσκεκλημένους του.
Η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας συγχαίρει τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο κ. Στέφανο και του εύχεται υγεία και δύναμη στο υψηλό ιερατικό του καθήκον.
Βιογραφικό Επισκόπου Στεφάνου
Φοίτησε στο Εκκλησιαστικό Λύκειο Πατρών ,στην Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθηνών και στην Θεολογική Σχολή Αθηνών . Έλαβε δίπλωμα master στο τομέα της Εκκλησιαστικής Ιστορίας. Φοίτησε στην Σχολή Κατηχητών της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος. Παρηκολούθησε μαθήματα συντηρήσεως ιερών κειμηλίων και μουσειολογίας στο τμήμα Συντηρήσεως και Διαχειρίσεως εκκλησιαστικών κειμηλίων της Ανώτατης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Αθηνών.
Μοναχός εκάρη την 19η Αυγούστου του 1994 στην Ιερά Μονή Παναγίας Γοργοπηγής Νήσου Πρώτης Τριφυλίας υπό του αειμνήστου Μητροπολίτου Τριφυλίας και Ολυμπίας κυρού Στεφάνου. Υπό του ίδιου Αρχιερέως χειροτονήθηκε Διάκονος την 18η Σεπτεμβρίου 1994 λαβών το οφφίκιο του Αρχιδιακόνου την 25η Μαρτίου 1995. Πρεσβύτερος χειροτονηθηκε την 27η Δεκεμβρίου 1997 λαβών και το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτου.
Διετέλεσε προϊστάμενος του Καθεδρικού Ιερού Ναού Αγίου Αθανασίου Χριστιανουπόλεως Κυπαρισσίας και από την 1ης Φεβρουαρίου 2001 Πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητροπόλεως Τριφυλίας και Ολυμπίας.
Το 2007 μετετέθη στην Ιερά Μητρόπολη Γλυφάδας, Ελληνικού Βούλας, Βουλιαγμένης και Βάρης. Επί τριάμιση έτη υπηρέτησε ως Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος και έως το 2017 εφημέριος και ιεροκήρυκας του Ιερού Ναού Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Σουρμένων Ελληνικού.
Επί σειρά ετών διετέλεσε εκπρόσωπος της Μητροπόλεως Τριφυλίας στην Πανορθόδοξο Συνδιάσκεψη επί των αιρέσεων και συμμετείχε σε πολλά άλλα συνέδρια και σεμινάρια .
Τον Ιανουάριο του 2018 προσήλθε στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής. Διετέλεσε προϊστάμενος του Ιερού Ναού των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης της Ελληνικής Κοινότητος Καΐρου και εφημέριος του Πατριαρχικού Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου.
Τα Χριστούγεννα του 2019 έλαβε δια των τιμίων χειρών της Α.Θ.Μ. του Παπά και Πατριάρχου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ. κ. Θεόδωρο το οφφίκιο του Μεγάλου Εκκλησιάρχου του Θρόνου . Επιμελήθηκε την εκ βάθρων ανακαίνιση του Ιερού Ναού Αγίας Αικατερίνης Σουέζ .
Έλαβε διάφορες τιμητικές διακρίσεις. Επίσης συνέγραψε μελέτες ιστορικού περιεχομένου και δημοσίευσε άρθρα κλπ. στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο.
Η βιβλική μορφή του, η καθαρή ματιά του, η σεμνή όψη του και η βιωματική σχέση του με τον μοναχισμό, τον κατέστησαν έναν από τους πλέον αγαπητούς και συμπαθείς κληρικούς της Πατριαρχικής Αυλής. Είναι ο άνθρωπος πρωτίστως και μετά ο ιερωμένος για τον οποίο ο Μακαριώτατος ομιλούσε γι αυτόν συγκινημένος κατά την χειροτόνησή του. Ισαάκ Τσαπόγλου το όνομά του και είναι χαραγμένο στις καρδιές όλων των Αιγυπτιωτών που τον γνώρισαν, τον έζησαν και τον αγάπησαν ως το διαμάντι του Πατριαρχείου. Ενός ακάματου εργάτη της Χριστιανοσύνης στην οποία αφιερώθηκε ψυχή τε και σώματι.
Την Κυριακή 25η Φεβρουαρίου η Ιερά Μονή του Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου, φωτοβολούσε απ΄ την πνευματικότητα που διέπνεε τους πιστούς της αλεξανδρινής παροικίας. Το επίθετο «Άξιος» προϋπήρχε ως λέξη εντός της έμψυχης υποστάσεως του καθενός, πριν την αναφωνήσει ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής Θεόδωρος Β΄ εκ της Ιεράς Πύλης.
Ο Εψηφισμένος Επίσκοπος κ. Ισαάκ μέχρι εκείνη τη στιγμή και στο εξής Επαρχιούχος Επίσκοπος Μπουρούντι εδρεύων στην πρωτεύουσα Μπουζουμπούρα, χειροτονείτο με επιθυμία του Μακαριωτάτου και απόφαση της προσφάτου Ιεράς Συνόδου, εν μέσω εκπεφρασμένης καθολικής αποδοχής, του χριστεπώνυμου ποιμνίου περί της Αξιοσύνης του στην Ιερά Μονή του Οσίου Σάββα.
Έχει ιδιαίτερη σημασία να αναφερθούμε στο βιογραφικό της προσωπικότητας του Επισκόπου Ισαάκ: Γεννήθηκε το 1967 στον Καλόν Αγρό Νομού Δράμας. Εν πρώτοις τελείωσε την Δημοτική Εκπαίδευση στη γενέτειρά του και το 2ο και 6ο Γυμνάσιο στη Δράμα. Διετέλεσε μέλος της Φιλαρμονικής του Μουσικοδραματικού Συλλόγου «Απόλλων» Καλού Αγρού Δράμας. Είναι απόφοιτος του Εκκλησιαστικού Λυκείου Νέας Καρβάλης Καβάλας και του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Το 1985 προσήχθη ως Δόκιμος Μοναχός, στην Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος Πέντε Βρύσεων της Ιεράς Μητροπόλεως Λαγκαδά και το 1986 εκάρη Μοναχός από τον Μακαριστό Μητροπολίτη Λαγκαδά κ. Σπυρίδωνα. Διάκονος χειροτονήθηκε το 1990 και πρεσβύτερος το 1994, λαμβάνοντας και το οφίκιο του Αρχιμανδρίτου από τον Μακαριστό Μητροπολίτη Λαγκαδά κ. Σπυρίδωνα και τον Μητροπολίτη Μιλήτου κ. Απόστολο.
Διετέλεσε Αρχιερατικός Επίτροπος Λαγκαδικίων, υπεύθυνος επί του κτηριακού συγκροτήματος του Εκκλησιαστικού Γηροκομείου, Ορφανοτροφείου και Οικοτροφείου της Ιεράς Μητροπόλεως Λαγκαδά. Από το 1995 έως και το 2013 εξυπηρέτησε εφημεριακά την Ορθόδοξη Χριστιανική Αδελφότητα «Λυδία» στην Ασπροβάλτα, πλησίον του Μακαριστού Αρχιμ. Θεοφίλου Ζησοπούλου. Εκ περιτροπής κατά τα έτη 2003-2007 εξυπηρέτησε την Θεολογική Σχολή και Ιερά Μονή της Αγίας Τριάδος της νήσου Χάλκης, επί Ηγουμενίας του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτου Μοσχονησίων, νυν Δέρκων κ. Αποστόλου και την Ιερά Μητρόπολη Πριγκηπονήσσων Κωνσταντινουπόλεως, επί Αρχιερατείας του Μακαριστού Μητροπολίτου Πριγκηπονήσων κ. Ιακώβου. Το 1995 διορίσθηκε Ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως Λαγκαδά, εκ της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Το 2010 ενθρονίσθηκε Ηγούμενος στην Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος Πέντε Βρύσεων Λαγκαδά από τον Μακαριστό Μητροπολίτη Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κ. Ιωάννη, η οποία ανακαινίσθηκε και νομιμοποιήθηκε εδαφικά και κτηριακά. Το 2016 ενθρονίσθηκε Ηγούμενος στην Ιερά Μονή Αγίου Δημητρίου «Βαλέτσικο» της ιστορικής κωμοπόλεως Τσαριτσάνης, η οποία αναγεννήθηκε εκ των ερειπίων της και αναστηλώθηκε εκ βάθρων. Το 2017 από την Α.Θ.Μ. Πάπα Πατριάρχη Αλεξανδρείας κ.κ. Θεόδωρο Β΄, εστάλη στην Μποτσουάνα και στο Free State της Νοτίου Αφρικής, κατόπιν εισηγήσεως του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτου κ. Γενναδίου, για την εξυπηρέτηση των λειτουργικών και πνευματικών αναγκών των Ελληνικών Ορθοδόξων παροικιών. Το 2017 από την Α.Θ.Π. τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο, έλαβε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτου του Οικουμενικού Θρόνου. Το 2018 από την Α.Θ.Μ. Πάπα Πατριάρχη Αλεξανδρείας κ.κ. Θεόδωρο Β΄, έλαβε το οφίκιο του Μεγάλου Εκκλησιάρχου του Θρόνου και ενθρονίσθηκε Δικαίος στους Αγίους Αναργύρους Κύρου και Ιωάννου της πόλεως Αμπουκύρ (αρχαία Κάνωπος).
Το 2020 από την Α.Θ.Μ. Πάπα Πατριάρχη Αλεξανδρείας κ.κ. Θεόδωρο Β΄, έλαβε το οφίκιο του Σχολάρχου της Πατριαρχικής Σχολής «Αθανάσιος ο Μέγας» του Θρόνου. Το 2023 γίνεται δεκτός υπό του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτου Σερρών και Νιγρίτης κ. Θεολόγου, διορισθέντος υπ’ αυτού ως Ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως, εκ της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος. Έχει γράψει τα εξής βιβλία: «Ηγάπησα, Κύριε, ευπρέπειαν οίκου σου», «Η ζωή της Θεοτόκου», «Οι λόγοι της Θεοτόκου», «Προφητείες για την Θεοτόκο», «Χαίρε λαμπρόν της χάριτος γνώρισμα», «Ο Σταυρός του Κυρίου και το σύμβολο του Σταυρού», «Λόγοι Πνευματικοί». Επιμελήθηκε την έκδοση των ομιλιών του Μακαριστού Μητροπολίτου Λαγκαδά κ. Σπυρίδωνος, «Ιερουργία του λόγου», τόμοι Α΄ – Β΄ και Γ΄. Επιμελήθηκε την έκδοση των Αρχαιοπρεπών Θείων Λειτουργιών του Αλεξανδρινού Λειτουργικού τύπου (υπό έκδοση). Επιμελήθηκε τις καθημερινές Ιερές Ακολουθίες του Όρθρου και του Εσπερινού για τις ανάγκες του Τηλεοπτικού Εκκλησιαστικού Σταθμού «4Ε» και του Ραδιοφωνικού Σταθμού «Λυδία η Φιλιππησία».
Από το 1990 μέχρι το 1995 για τις Κατηχητικές ομάδες της εποπτείας του εξέδιδε το μηνιαίο φυλλάδιο «Νεανική Πνοή». Από το 1999 μέχρι το 2009 εξέδιδε το μηνιαίο φυλλάδιο «Μαθητεύσατε». Αρθρογράφησε στο Ορθόδοξο Χριστιανικό Περιοδικό «Λυδία», στο Ενοριακό Περιοδικό Αγίου Γεωργίου Σοχού «Μυρωμένα Περιστέρια», όπως συνέγραψε και πλείστα επίκαιρα άρθρα και ομιλίες υπέρ τρίτων. Επί τριετίας συνέγραφε τα Κυριακάτικα Κηρύγματα για τις Ενορίες της Ιεράς Μητροπόλεως Ελασσώνος, τα οποία δημοσιεύονταν και στον τοπικό Τύπο της Ελασσόνας «Αναγνώστης» και «Έκδοση».
Όπως αντιλαμβανόμαστε όλοι, ο Επαρχιούχος Επίσκοπος πλέον Μπουρούντι, δεν είναι απλώς μια καταγεγραμμένη ιερατική ύπαρξη στα εκκλησιαστικά κιτάπια της Ορθοδοξίας, αλλά μια σημαίνουσα ευλογημένη προσωπικότητα που υπηρετεί τον Θεό αφιερωμένος εις Αυτόν δια ολάκερης της υποστάσεώς του.
Ο λόγος του προς τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας, φορτισμένος συγκινησιακά, πιστοποίησε περί της εσώτερης καθαρότητας και σεμνότητας του υπαρκτικού του κόσμου! Ας τον διαβάσουμε λοιπόν:
Μακαριώτατε, Πάπα και Πατριάρχα, της Μεγάλης πόλεως Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής.
Σεβασμία των Ιεραρχών χορεία,
Σεβαστοί Πατέρες,
Αγαπητοί αδελφοί.
Δόξα, ευχαριστία και τιμή αναπέμπω στον Τριαδικό Θεό, για την σημερινή ημέρα της δικής μου Πεντηκοστής.
Με αξιώνει ο Θεός να λάβω τον τρίτο βαθμό της ιεροσύνης από τα χέρια του σεπτού Προκαθημένου μας, τον Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ. κ. Θεόδωρο Β΄.
Μία μεγάλη τιμή προς την αναξιότητά μου, που ο Θεός γνωρίζει καλλίτερα τους λόγους της επιλογής αυτής.
Το μόνο που μπορώ να προσφέρω είναι αυτό το οποίο οι ανάγκες και οι συγκυρίες των καιρών απαιτούν.
Ξεκινώντας από τη Λειτουργική ζωή και καταλήγοντας στην κοινωνική προσφορά για την κάθε εικόνα του Θεού, τον άνθρωπο.
Ακούγοντας και διαβάζοντας χειροτονητήριους λόγους, προηγούμενων αδελφών Αρχιερέων, διαπίστωσα ότι δεν μπορώ να πω τίποτε παραπάνω από αυτούς. Στο τέλος θα κατέληγα ή να τους αντιγράψω ή να περιαυτολογήσω ή να υπερβάλλω προβάλλοντας περίσσιες γνώσεις.
Να μιλήσω για το Μεγάλο Αυτό Μυστήριο της Πεντηκοστής, όπου το Πανάγιο Πνεύμα, κατέστησε τους αγράμματους μαθητές, σε Αποστόλους «πλήρης χάριτος, πνεύματος και σοφίας;» Μίλησε ο ίδιος ο Θεός.
Να μιλήσω για τις περιοδείες των Αποστόλων, οι οποίοι ως πρώτοι Ιεραπόστολοι έσπειραν το Λόγο του Θεού, βαδίζοντας τώρα εμείς επί τα «ίχνη των ποδών» τους, με όλα τα μέσα και τις ευκολίες που μας δίνονται; Τα κατέγραψαν οι ίδιοι στις Επιστολές τους.
Να μιλήσω για τους Αποστολικούς Πατέρες, οι οποίοι διαμόρφωσαν και οργάνωσαν αυτόν τον θεσμό της Εκκλησίας; Το αποδεικνύει η παρουσία της Εκκλησίας δύο χιλιάδες τώρα χρόνια.
Να μιλήσω για τους Θεοφόρους Πατέρες, οι οποίοι δογμάτισαν και στερέωσαν τη πίστη μας; τι το καλλίτερο από το να εμβαθύνουμε στα θεόπνευστα συγγράμματά τους.
Να μιλήσω για τους πρώτους Μάρτυρες και Νεομάρτυρες της Εκκλησίας μας, οι οποίοι με το αίμα τους πότισαν το γεώργιο του Θεού, και αποτελούν παράδειγμα ομολογίας πίστεως; Αρκεί να διαβάσουμε το συναξάριο για να κατανοήσουμε πως κρατήθηκε η πίστις εν μέσω δοκιμασιών.
Να μιλήσω για τους Οσίους πατέρες που εγκατέλειψαν τον κόσμο, προσευχόμενοι για τον κόσμο; Ας δούμε γύρω μας τη παρουσία τόσων Ιερών Μονών, που βρίσκουν ανάπαυση κουρασμένες και ταλαιπωρημένες ψυχές.
Μπροστά σε όλους αυτούς που με το πέρασμά τους, Αγίαζαν κάθε τόπο όπου βάδιζαν και εργάστηκαν για την ποίμνη τους ως καλοί Ποιμένες, δούλεψαν στον αμπελώνα του Κυρίου ως καλοί εργάτες, πολέμησαν στην αρένα της ζωής ως καλοί στρατιώτες, και αυτούς που αναδείχτηκαν πρότυπα πνευματικής ζωής με την προσευχή, την άσκηση και την ταπείνωση, απ’ όλους Αυτούς ζητώ μόνο τις μεσιτείες προς τον φιλάνθρωπο Θεό, και τους παρακαλώ να κατευθύνουν το υπόλοιπο της επίγειας ζωής μου, στον τόπο όπου βρίσκονται και αναπαύονται.
Να μιλήσω για τους πατέρες και τους ανθρώπους, οι οποίοι με ευεργέτησαν σε όλα τα πνευματικά στάδια της ζωής μου;
Είναι πολλοί, αλλά λίγοι οι εκλεκτοί Μακαριότατε. Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως εργάστηκα με ευσυνειδησία, σε όποιο τόπο και διακονία μου ανέθεσε η Εκκλησία, χωρίς ποτέ να επιδιώξω την ανθρώπινη δόξα και τιμή, δημιουργώντας οπαδούς, σε μια εποχή όπου ο καθένας επιδιώκει να αυτοπροβάλλεται ναρκισσιστικά, αυτοπροσδιοριζόμενος ως μέγας γέροντας.
Αναπόσπαστο κομμάτι της Λειτουργικής ζωής της Εκκλησίας μας είναι η ευχαριστία. Όλα τα Μυστήρια και οι Ιερές Ακολουθίες που απευθύνονται προς τον φιλάνθρωπο Θεό, επεκτείνονται και στους ευεργέτες μας μέσα από την προσευχητική σύναξη των πιστών. Έτσι η τιμή και η ευχαριστία σε κάποια πρόσωπα, καθαγιάζεται και επικυρώνεται, ενώπιον του σώματος της Εκκλησίας.
Οι δικοί μου άνθρωποι, οι γονείς μου Ιωάννης και Αναστασία, που μαζί με τα αδέλφια μου, μας έμαθαν να είμαστε πάντα ενωμένοι ως οικογένεια, ειλικρινείς, εργατικοί, να βοηθούμε τους συνανθρώπους μας και να σεβόμαστε τον Θεό, οι οποίοι υποβλήθηκαν στον μεγάλο κόπο να ταξιδέψουν εδώ στην πόλη των Αλεξανδρέων, μαζί με την αδελφή μου και τα ανίψια μου.
Ο μόνος άνθρωπος, μετά την οικογένειά μου, ο οποίος με αναγέννησε πνευματικά, είναι ο γέροντάς μου Μακαριστός Μητροπολίτης Λαγκαδά κυρός Σπυρίδων, ο οποίος από τους ουρανούς πιστεύω να χαίρετε για την ημέρα της δικής μου Πεντηκοστής, όπου κοντά του και από την ζωή του, έμαθα τι θα πει ταπεινός άνθρωπος, προσευχόμενος άνθρωπος, απλός άνθρωπος, γνήσιος και καθαρός στο λόγο και στα έργα άνθρωπος.
Τώρα Μακαριότατε έχω εσάς. Εσάς που κατέχεται το ανώτερο αξίωμα στο δεύτερο θρόνο της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Τον Ιεραπόστολο Πατριάρχη της αγάπης, τον Πατριάρχη της προσευχής, τον Πατριάρχη της υπομονής, τον ταπεινό και ελεήμονα, τον Ποιμένα τον καλό που δεν ξεχωρίζει το ποίμνιό του και το γνωρίζει κατ’ όνομα. Μπορεί να άργησα να ανταποκριθώ στο κάλεσμά σας, αλλά τώρα θέτω τις δυνάμεις μου ενώπιόν σας και εσείς πλέον έχετε το λόγο περί εμού.
Επιτρέψτε μου, να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Σερρών και Νιγρίτης κ. Θεολόγο, ο οποίος με περιέθαλψε πνευματικά.
Είμαι ευγνώμων στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Άγιο Σερρών κ. Θεολόγο και δεν μπορώ με λόγια να εκφράσω την μεγάλη του πραγματικά ευεργεσία προς την ταπεινότητά μου. Τον έχω πάντα στις προσευχές μου και ο Θεός να του χαρίζει υγεία και μακροημέρευση. Μπορεί να απουσιάζει, λόγω αναλυμένων υποχρεώσεων, αλλά πιστεύω πως πνευματικά συμμετέχει στη δική μου Πεντηκοστή και χαίρετε πραγματικά που προάγεται ένας εκ των κληρικών της Μητροπόλεώς του.
Μεγάλη βοήθεια κατά την εδώ παραμονή μου, είναι η συνεργασία μου με τούς ανθρώπους αυτής της ευλογημένης αυλής του Θρόνου. Να αναφερθώ πρώτα σε όλους όσους κοπιάζουν με αφοσίωση, κληρικούς και λαϊκούς, για τον Πατριάρχη και το Πατριαρχείο μας που επεκτείνεται σε όλη την Αφρικανική Ήπειρο.
Στον Πατριαρχικό Επίτροπο Αλεξανδρείας, Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πηλουσίου κ. Νάρκισσο, ο οποίος από την πρώτη ημέρα της αφίξεώς μου, είναι δίπλα μου και παραστέκετε ως σύμβουλος, προστάτης και αδελφός, αναγνωρίζοντας τις όποιες δυνατότητές μου και κυρίως η σχέση εμπιστοσύνης που αναπτύχθηκε και υπάρχει μεταξύ μας.
Τον Αρχιγραμματέα της Ιεράς Συνόδου του Αλεξανδρινού Θρόνου Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πτολεμαΐδος κ. Παντελεήμονα, για τη συνεργασία μας, μαθητευόμενος κοντά του και διδασκόμενος από την πολυετή εμπειρία του σε θέματα της γραμματείας του Πατριαρχείου.
Τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Γέρων Λεωντουπόλεως κ. Γαβριήλ, τον οποίο θαυμάζω για τη σοφία του, το πράο και ήσυχο χαρακτήρα του και πραγματικά σε κάθε μας επικοινωνία ωφελούμε από τις συμβουλές του.
Τον Πνευματικό και Προϊστάμενο της Πατριαρχικής Μονής του Αγίου Σάββα, Πανιερώτατο Μητροπολίτη Ταμιάθεως κ. Γερμανό, ο οποίος διετέλεσε ηγούμενος στη Μονή της μετανοίας μου, Αγίας Τριάδος Πέντε Βρύσεων, όπου αργότερα τον διαδέχθηκα στην Ηγουμενία και συνεχίσαμε τη συνεργασία μας στη Μονή αυτή και τη Σχολή του Αλεξανδρινού Θρόνου.
Τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μέμφιδος κ. Νικόδημο, ο οποίος ως δεξιός βραχίονάς Σας σηκώνει το βάρος της Πατριαρχικής Επιτροπείας στο Καΐρο.
Επιβάλλεται να αποδώσω τιμή, ως διάδοχος, στους Σεβασμιοτάτους Μητροπολίτες πρώην Μπουρούντι και Ρουάντας, και νυν Μητροπολίτες Νουβίας κ. Σάββα, και Σωζούσης κ. Ιννοκέντιο, οι οποίοι θεοφιλός ποίμαναν την Επαρχία αυτή του Θρόνου και την κατέστησαν μία ζηλευτή Επισκοπή· και τώρα πηγαίνω εγώ βρίσκοντας τις κατάλληλες υποδομές να συνεχίσω το έργο τους.
Θα ήθελα, Μακαριώτατε, αυτήν την ημέρα να μην παραλείψω και την μνημόνευση, έστω μόνον ονομαστικά, τεσσάρων ιερέων που με ενέπνευσαν την αγάπη μου για την ιεροσύνη, που ο καθένας είχε τη δική του πορεία, αλλά ωφελήθηκα πνευματικά και υπαρξιακά.
Τον μακαριστό εφημέριο του χωριού μου πατέρα Δημήτριο Μανδραβέλλη.
Τον μακαριστό πρώτο μου πνευματικό, πατέρα Άγγελο Δικμάνη.
Τον μακαριστό πρύτανη των Ιεροκηρύκων, Ιερομόναχο πατέρα Θεόφιλο Ζησόπουλο.
Και τον προσφάτως κημηθέντα, προ τριάντα ημερών, πνευματικό μου επί σαράντα χρόνια, Ιερομόναχο πατέρα Ιωσήφ Αλέξανδρου.
Ο Θεός να τους αναπαύει.
Ευχαριστώ όλους όσους παρίστανται συλλειτουργούντες και συμπροσευχόμενοι.
Τον Πανοσιολογιώτατο Αρχίμανδρίτη και Εκπαιδευτικό π. Νεκτάριο Ελευθεριάδη από την Μητρόπολη Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου, με τον οποίο υπήρξαμε συνμοναστές μαζί με τον Ταμιάθεως κ. Γερμανό, και τον Λιβύης κ. Γεννάδιο υπό την πνευματική καθοδήγηση του γέροντός μας Μητροπολίτη Λαγκαδά κυρό Σπυρίδωνα, στη Μονή της Αγίας Τριάδας Πέντε Βρύσεων.
Τους εδώ παροικούντες πατέρες. Τον Αιδεσιμολογιώτατο Πρωτοπρεσβύτερο και Δάσκαλο, π. Πάνο Γαζή, αεικίνητο εργάτη μεταξύ Ποιμνίου, Ελληνικών Σχολείων, Πατριαρχικής Σχολής και της οικογένειάς του.
Τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη π. Χριστοφόρο από την Ουγκάντα.
Τον Αιδεσιμολογιώτατο Οικονόμο π. Φάντη από την Αλεξάνδρεια.
Τον Ιερολογιώτατο Διάκονο Διονύσιο από την Κένυα.
Έναν προς έναν, όλους τους Σπουδαστές και εκπαιδευτικούς συνεργάτες της Πατριαρχικής Σχολής «Αθανάσιος ο Μέγας».
Στο πρόσωπο του Γενικού Προξένου της Ελλάδας στην Αλεξάνδρεια κ. Ιωάννη Πυργάκη, να ευχαριστήσω την Πατρίδα μας, και ιδιαίτερα την Δράμα, τη γενέτειρά μου.
Στο πρόσωπο του Προέδρου της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας κ. Ανδρέα Βαφειάδη, τους ανθρώπους αυτής της πόλεως, οι οποίοι ζουν και πορεύονται, πάνω στα χνάρια του Αλεξάνδρου και των Πτολεμαίων, ο καθένας τους, με τις αναμνήσεις από την Αλεξάνδρεια του Καβάφη.
Την κ. Λιλίκα Θλιβίτου πρόεδρο του Ελληνικού Ναυτικού Ομίλου Αλαλεξανδρείας και του Πτολεμαίου, η οποία ήταν η πρώτη Αλεξανδρινή που γνώρισα και η βοήθειά της ήταν πολύτιμη κατά την εδώ παραμονή μου, όπως και την κ. Αλίκη Αντωνίου πρόεδρο του Λυκείου Ελληνίδων Αλεξανδρείας, η οποία προσέτρεχε σε κάθε μου ανάγκη και κυρίως για τις συμβουλές της.
Τον κ. Γρηγόρη Χαλιακόπουλο, δημοσιογράφο, πολυγραφότατο συγγραφέα, ιστοριοδίφη και στοχαστή, ο οποίος μεταφέρει και γνωστοποιεί τα νέα του Πατριαρχείου μας και της Ελληνικής Παροικίας.
Όπως ευχαριστώ και όλους τους φορείς και Συλλόγους αυτής της πόλεως για τη συνεργασία μας.
Μακαριώτατε δεχτείτε με ως έναν εργάτη του Μεγάλου Αμπελώνος της Αφρικανικής ευλογημένης γης.
Την Επισκοπή Μπουζουμπούρας και Μπουρούντι, όπου το Άγιο Πνεύμα με κατέστησε Επίσκοπο δια των τιμίων ψήφων της Ιεραρχίας του Θρόνου, αλλά και δια των δικών Σας χειρών να λάβω το αξίωμα της Αρχιεροσύνης, είναι ύψιστη τιμή για την αναξιότητά μου.
Καλούμε να υπηρετήσω έναν λαό φιλόθεο και φιλάγιο που πριν από εμένα εργάστηκαν άλλοι αδελφοί σε αυτόν τον αμπελώνα του Κυρίου και τώρα εγώ πηγαίνω επί τα ίχνη των δικών τους ποδών, να συνεχίσω το έργο της σποράς.
Πιστεύω πως με τους ιερείς και τον φιλόχριστο λαό θα έχουμε αδελφική και αγαστή συνεργασία.
Σ’ αυτό το λαό προσφέρω την καρδιά μου και ότι εμπεριέχεται μέσα σε αυτήν.
Ελπίζω να φανώ αντάξιος και συνεπής ενώπιον της μεγάλης αυτής προκλήσεως και της υμετέρας προσκλήσεως.
Ασπάζομαι την τιμία δεξιά σας και σας ευχαριστώ για μία ακόμη φορά, όπως και το σεπτό σώμα τής Ιεραρχίας του Αλεξανδρινού Θρόνου.
Εις πολλά έτη Μακαριώτατε.
Ο Μακαριότατος σχεδόν βουρκωμένος και κομπιάζοντας αντιφώνησε τα κάτωθι:
««Θεοφιλέστατε Εψηφισμένε Επίσκοπε Μπoυζουμπούρας και Μπουρούντι, αγαπητέ κατά πνεύμα υιέ μου κ.Ισαάκ,
Ο Υιός του Θεού “ἐφανερώθη ἐν σαρκί, ἐσαρκώθη ἐν Πνεύματι, ὢφθη ἀγγέλοις, ἐκηρύχθη ἐν ἔθνεσιν, ἐπιστεύθη ἐν κόσμῳ, ἀνελήφθη ἐν δόξῃ.” (Α’ Τιμ. 3:16). Το υπέρλογο Μυστήριο της Ενανθρωπήσεως του Υιού και Λόγου του Θεού προς ανακαίνιση του ανθρώπου καθίσταται αδιάκοπο ιστορικό παρόν δια της Εκκλησίας. Η Εκκλησία, ως έμπρακτη κοινωνία πίστεως, λατρείας και αγάπης, επεκτείνει στο ιστορικό διηνεκές το σωτηριώδες έργο του αγιασμού του κόσμου.
Ο Επίσκοπος αναλαμβάνει το ιερό καθήκον να καταστήσει συνείδηση και βίωμα των πιστών το γεγονός ότι η Εκκλησία, ως ”τό σώμα τοῦ Χριστοῦ, τό πλήρωμα τοῦ τά πάντα ἐν πᾶσιν πληρουμένου” (Εφ. 1: 22-23), είναι η αιώνια ζωή. Ο Επίσκοπος, ως φορέας, εκφραστής και προστάτης της Αποστολικής Παραδόσεως και Παρακαταθήκης, αποδέχεται την ιερά ευθύνη να εμπεδώσει το σύνδεσμο των πιστών με το Χριστό και να χαλυβδώσει την βεβαιότητα ότι ο Χριστός αποτελεί τρόπο υπάρξεως και ζωής.
Σήμερα, δια της χάριτος του Παναγίου Πνεύματος, η Πρεσβυγενής Αποστολική Εκκλησία της Αλεξανδρείας σε καλεί να επωμισθείς την μεγάλη ευθύνη να διαποιμάνεις θεαρέστως την Ιερά Επισκοπή Μπουζουμπόυρας και Μπουρούντι “πάντας ἀνθρώπους τούς βουλομένους εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν” (Ειρηναίος, Έλεγχος, 1, 10, 2). Σήμερα ο αρχαιότερος εν ενεργείᾳ φορέας του Ευαγγελικού λόγου στην Αφρική σε καλεί να διακονήσεις το ιερό καθήκον της υπαρκτικὴς μεταχαλκεύσεως της ψυχής του Αφρικανού αδελφού σε κατοικητήριο Θεού.
Προσφιλέστατε άγιε Εψηφισμένε,
Επί έξι συνολικώς χρόνια, όπου το Πατριαρχείο μας σε έταξε και σε προώρ,ισε εργάσθηκες φιλότιμα και αθόρυβα. Προσέφερες εαυτόν με πίστη και διάκριση, με αφοσίωση και υπακοή στις πατρικές μου παραινέσεις και υποδείξεις. Κατέθεσες το περίσσευμα της ψυχής και της αγάπης σου με επίγνωση της επιταγής της ιστορικής διαχρονίας και της κατηγορικής προσταγής της δυναμικής συγχρονίας του Αγιωτάτου Αποστολικού Θρόνου του Αγίου Μάρκου.
Αγόγγυστα στάθηκες στο πλευρό μου και με υποδειγματική υπομονή και σύνεση ανέλαβες την μεγάλη ευθύνη του Σχολάρχου της μετά από 470 έτη ανασυσταθείσης, κατά το ακαδημαϊκό έτος 2007-2008, Πατριαρχικής Σχολής Αλεξανδρείας «Αθανάσιος ο Μέγας» και φιλότιμα εργάσθηκες, προκειμένου να αναδεικνύονται τα γηγενή στελέχη του ιεραποστολικού έργου του καθ’ ημάς Πατριαρχικού Θρόνου. Κατ’ αυτόν τον τρόπο αθόρυβα συνέδραμες τον αγώνα μου ως ηγέτη της Ορθοδοξίας στην Αφρική, ώστε να προάγω την μαρτυρία του Πατριαρχείου μας απ΄ άκρου εις άκρον της ηπείρου του μέλλοντος.
Προηγήθηκε η αγλαόκαρπη ιερατική διακονία σου, από το έτος 2017, στην νεοσύστατη τότε Ιερά Μητρόπολη Μποτσουάνας, την αγαθή ανάμνηση της οποίας με αγάπη τηρούν στις καρδίες τους οι αδελφοί μας Ελληνες εκεί, έως σήμερα.
Αλλά και εδώ στην Μεγάλη Πόλη του Αλεξάνδρου με την αστείρευτη ευγένεια της ψυχής σου, υπηρέτησες ως Εφημέριος της πολυαιωνίου Ιεράς Μονής του Οσίου Σάββα Ηγιασμένου, με αλάνθαστο δείκτη ποιμαντικής πορείας την αλήθεια που τόσο εύγλωττα διετύπωσε ο Νείλος ο Ασκητής: “τό μέν οὖν ἀμαρτῆσαι ἀνθρώπινον ὑπάρχει· τό δέ ἀπελπῖσαι, σατανικόν καί ὀλέθριον”.
Τις πολλές αρετές σου αυτές εγκαίρως διέγνωσε και προνοητικώς εκαλλιέργησε ένας διακεκριμένος Ιεράρχης που εκόσμησε με την παρουσία και τη δράση του την Εκκλησία της Ελλάδας: ο διδάσκαλος, ευεργέτης και Γέροντάς σου αοίδιμος Μητροπολίτης Λαγκαδά κυρός Σπυρίδων, η ψυχής του οποίου σήμερα, είμαι βέβαιος, ότι δοξολογούσα τον Αρχιποίμενα της Εκκλησίας Κύριο, αγάλλεται και αοράτως παρίσταται κατά την εύσημο αυτήν ημέρα της εις Επίσκοπον χειροτονίας σου.
Αυτές τις αρετές διεπίστωσε, κατόπιν προτάσεως μου, και η περί εμέ Αγία και Ιερά Σύνοδος, η οποία σε αντάμειψε για το ήθος και την προσφορά σου, εκλέγοντάς σε παμψηφεί Επαρχιούχο Επίσκοπο της Ιεράς Επισκοπής Μπουζουμπούρας και Μπουρούντι με κριτήριο την επάνδρωση της πνευματικής ολκάδος του Χριστού που ταπεινώθηκε ως άνθρωπος “ἵνα τά τέκνα τοῦ Θεοῦ τά διεσκορπισμένα συναγάγῃ εἰς ἕν” (Ιω. 11: 51-52).
Θεοφιλέστατε Εψηφισμένε π.Ισαάκ
Είσαι αναντίρρητα άξιος να εργασθείς και να αναδειχθείς καλός Επίσκοπος και Ιεράρχης, εργαζόμενος προς καλλιέργεια του πνευματικού γεωργίου που σου εμπιστεύεται ο Αποστολικός και Πατριαρχικός Θρόνος του Αγίου Μάρκου. Ωστόσο μην λησμονείς ότι είναι επίπονο το εγχείρημα της κατηχήσεως, κοπιώδες το έργο της διοικητικής μέριμνας, υψηλά τα λειτουργικά καθήκοντα, αγία και ιερά η Ευαγγελική αποστολή, την οποία ο Χριστός σου δίνει διά των χοϊκών χειρών μου. Μη ξεχάσεις ποτέ πως η Αρχιερατική διακονία είναι διαρκής και θυσιαστική μαρτυρία πίστεως και αγάπης.
Οφείλεις να ποτίσεις τον διψασμένο και να ψωμίσεις τον ενδεή, να παρηγορήσεις τον λυπημένο και να προστατεύσεις τον ορφανό, να συνδράμεις τον εν ασθενίαις και τον φυλακισμένο. Εν ολίγοις, οφείλεις να καταθέτεις εαυτόν όπου σε καλεί η ανάγκη του ποιμνίου σου, ως “ὁ ποιμήν ὁ καλός τήν ψυχήν αὐτοῦ τίθησιν ὑπέρ τῶν προβάτων” (Ιω. 10:11).
Στον αγώνα τον καλό θα έχεις πάντα στο πλευρό σου τον Πατριάρχη και τους αδελφούς σου αρχιερείς. Με προσευχή παρακλητική θα εύχεται να γίνεις μιμητής Χριστού στη διάδοση του Ευαγγελικού μηνύματος της αγάπης. Με αντίληψη πατρική θα αφουγκράζεται τους προβληματισμούς και τις αγωνίες σου. Με στοργή θα σου θυμίζει αυτό που σοφά επεσήμανε ο Βίκτωρ Ουγκώ: “όσο μακριά και να πάει ο νους, ποτέ δεν φθάνει εκεί που μπορεί να φθάσει η καρδιά”.
Στον αγώνα τον καλό θα σε συνοδεύουν οι προσευχές προσώπων αγαπημένων: των παρόντων εδώ και διαπρυσίως προσευχομένων για σένα σεβαστών γονέων, των αγαπημένων αδελφών σου, των συγγενών και των φίλων της καρδιάς σου που με συγκίνηση σε μακαρίζουν για την αξίωση που λαμβάνεις από την Εκκλησία.
Υιέ μου Ισαάκ,
Την ώρα αυτή της περισυλλογής με προσευχητική διάθεση επικαλούμαι την ευλογία του εν Τριάδι Παναγάθου Θεού, επ’ονόματι του Οποίου η τιμωμένη Ιερά Μονή στις Πέντε Βρύσες του Λαγκάδα καυχάται σήμερα, διότι μετά τον πρώτο Ηγούμενό της, τον συλλειτουργούντα μαζί άγιο Ταμιάθεως κ.Γερμανό, καταγράφει στην ιστορία της και τον δεύτερο Ηγούμενό της ως αρχιερέα του Αλεξανδρινού Θρόνου επίσης, τον χειροτονούμενο σήμερα Επίσκοπο Μπουρούντι.
Χαίρε και αγάλλου Υιέ μου! Ιδού ήγγικεν η ευλογημένη ώρα! Πρόσελθε στον Νυμφώνα του Κυρίου να ανέλθεις τον τρίτο και τελευταίο βαθμό της Ιερωσύνης, την Αρχιερωσύνη. Ο Θεός βοηθός και σκεπαστής σου! Αμήν!».
Μετά την ολοκλήρωση της εκκλησιαστικής τελετουργίας, ο Μακαριότατος συνόδευσε τον χειροτονημένο Επαρχιούχο Επίσκοπο Μπουρούντι – Μπουζουμπούρας στον Θρόνο της Ιεράς Μονής του Οσίου Σάβα, προτρέποντάς τον ως δικό του πνευματικό παιδί, να κλείσει την Θεία Λειτουργία της Κυριακής.
Ήταν μια ευαίσθητη στιγμή και για τους δύο καθώς ο χειροτονηθείς Ισαάκ έπαιρνε την ευλογία του Πατριάρχη του, καθώς οι πιστοί εκκωφαντικά επαναλάμβαναν πολλαπλώς και κάθε φορά εντονότερα τη λέξη «Άξιος!»
Ακολούθησε κέρασμα στο Αρχονταρίκι της Μονής, προσφορά της Προέδρου του Λυκείου Ελληνίδων κας Αλίκη Αντωνίου καθώς και δώρα που προσεφέρθησαν στον αγαπητό σε όλη την Παροικία κ. Ισαάκ!
Στη χειροτονία του ανωτέρω Επισκόπου Μπουρούντι, συμπροσευχήθηκαν προεξάρχοντος του Μακαριωτάτου, οι Σεβασμιώτατου Μητροπολίτες: Γέρων Λεοντοπόλεως κ. Γαβριήλ, Γενικός Πατριαρχικός Επίτροπος, Μέμφιδος κ. Νικόδημος, Πατριαρχικός Επίτροπος Καΐρου, Νουβίας κ. Σάββας, Πτολεμαΐδος κ. Παντελεήμων, Αρχιγραμματεύς της Αγίας και Ιεράς Συνόδου, Πηλουσίου κ. Νάρκισσος, Πατριαρχικός Επίτροπος Αλεξανδρείας, Ταμιάθεως κ. Γερμανός, Προϊστάμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Σάββα καθώς και οι ιερείς Φέντη και Νεκτάριος Ελευθεριάδης της Ιεράς Μητροπόλεως Ιερισσού. Και βέβαια μαζί με τους προαναφερόμενους και η σταθερή αξία, ο υπηρετών με αφοσίωση την εκπαίδευση και το Πατριαρχείο, Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Πάνος Γαζής στο ψαλτήρι, συνοδευόμενος από τον ιεροψάλτη Αλέξανδρο Μπάση και την αρωγή του «βυζανοτραφέντος» μουσικά, Γενικού Προξένου στην Αλεξάνδρεια κ. Ιωάννη Πυργάκη και των μαθητών της Πατριαρχικής Σχολής «Άγιος Αθανάσιος» της οποίας προΐσταται ως Σχολάρχης, ο χειροτονηθείς Επίσκοπος Μπουρούντι κ. Ισαάκ.
Στην Ευχαριστηριακή Σύναξη και την Χειροτονία παρέστησαν: ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στην Αλεξάνδρεια κ. Ιωάννης Πυργάκης μετά της συζύγου του Κατερίνας, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητος Αλεξανδρείας κ. Ανδρέας Βαφειάδης, ο Σύνδεσμος του Πολεμικού Ναυτικού με το Αιγυπτιακό στην Αλεξάνδρεια κ. Κώστας Βαρουξής, η Πρόεδρος του ΕΝΟΑ και του Πτολεμαίου Α΄ κα. Λιλίκα Θλιβίτου, η Πρόεδρος του Λυκείου Ελληνίδων κα. Αλίκη Αντωνίου, ο πρώην Διευθυντής του Ιδρύματος Ελληνικού Πολιτισμού κ. Βασίλης Φιλιππάτος, ο πρώην Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας κ. Μιχάλης Αρσλανίδης, εκπαιδευτικοί των Ελληνικών Σχολείων της ΕΚΑ, οι σπουδαστές της Πατριαρχικής Σχολής Αλεξανδρείας «Άγιος Αθανάσιος» και οι γονείς του χειροτονηθέντος Επισκόπου, Ιωάννης και Αναστασία μαζί με άλλα μέλη της οικογενείας του, αλεξανδρινοί πάροικοι και επισκέπτες από την Ελλάδα.
Παρετέθη γεύμα του Επισκόπου κ. Ισαάκ στο Εντευκτήριο της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας, όπου εκεί ο Πρόεδρος της ΕΚΑ κ. Ανδρέας Βαφειάδης προσέφερε τιμητική αναμνηστική πλακέτα των 180 χρόνων από ιδρύσεως της ανωτέρω Κοινότητας, ως ελάχιστο δείγμα αναγνώρισης, εκτίμησης και ευχαριστιών για την αθόρυβη, σημαντική και ουσιαστική προσφορά του αγαπητού σε όλους Πανάξιου κληρικού κ. Ισαάκ.
Καλή και θεοβάδιστη πορεία στο Μπουρούντι αγαπητέ Επίσκοπε κ. Ισαάκ!
