Κατηγορία: ΝΕΑ ΟΜΟΓΕΝΕΙΑΣ

Έλληνες που ζουν μόνιμα στα Σκόπια, προχώρησαν στην ίδρυση Κοινότητας με στόχο τη σύσφιγξη των σχέσεων μεταξύ των πολιτών πΓΔΜ και Ελλάδας, μέσω πολιτιστικών, εκπαιδευτικών και κοινωνικών πρωτοβουλιών. Ουσιαστικά πρόκειται για την πρώτη προσπάθεια δημιουργία οργανωμένης ελληνικής κοινότητας, σε μια πόλη όπου δραστηριοποιούνται επιχειρηματικά πολλοί Έλληνες και όπου υπάρχουν πολλοί μεικτοί γάμοι.

Την Πέμπτη σε κεντρικό ξενοδοχείο της πρωτεύουσας της γειτονικής χώρας, έγινε η επίσημη παρουσίαση του «Συλλόγου Ελλήνων – Ενωμένοι για ένα καλύτερο μέλλον» παρουσία του Έλληνα πρέσβη κ. Θεοχάρη Λαλάκου, ο οποίος δήλωσε την υποστήριξη στον εγχείρημα επισημαίνοντας: «O μεγάλος αριθμός των Ελλήνων που ζουν στη χώρα και το αυξανόμενο ποσοστό των μικτών γάμων δικαιολογεί την ανάγκη για τη δημιουργία αυτής της κοινότητας».

Από την πλευρά του ο πρόεδρος της Κοινότητας κ. Νίκος Φραγκόπουλος, ανταποκριτής του ΑΠΕ-ΜΠΕ στην π.ΓΔΜ, τόνισε: «Θα προσπαθήσουμε να βρούμε όλα τα εκείνα στοιχεία που συνδέουν και ενισχύουν τη συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών, δίνοντας προτεραιότητα στον πολιτισμό».

(Πηγή: http://sofiatimes.com)

Η δημόσια ευχαριστήρια δήλωση του Τούρκου πρωθυπουργού Αχμέτ Νταβούτογλου προς τους Απόδημους Τούρκους έφερε στην επιφάνεια για μία ακόμα φορά τη χρόνια απαίτηση του Απόδημου Ελληνισμού για συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία.

Ο τέως Πρόεδρος (και τελευταίος) του Συμβουλίου Αποδήμου Ελληνισμού κ. Στέφανος Ταμβάκης και επίτιμος Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας σε επιστολή του προς τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, απευθύνει έκκληση για άλλη μια φορά, να υλοποιήσει την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος των αποδήμων, στον τόπο διαμονής τους, είτε με κάλπη είτε με επιστολική ψήφο, όπως προβλέπει το Σύνταγμα.

Στην επιστολή του προς τον πρωθυπουργό αναφέρει χαρακτηριστικά:

«Αγαπητέ κύριε Πρωθυπουργέ,

Παρακολούθησα  εχθές στην τηλεόραση,  τον  νικητή των Τουρκικών εκλογών στην Τουρκία  κ. Αχμέτ Νταβούτογλου, αρχηγό του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΚΔΑ) στην  ομιλία θριάμβου που έκανε στη μία μετά τα μεσάνυχτα,  απευθυνόμενος σε οπαδούς του κόμματός του στην Άγκυρα.

Θετικά εξεπλάγην, όταν στα πρώτα  πέντε λεπτά της ομιλίας του, ευχαρίστησε με θέρμη  και χαιρέτησε με έμφαση και ενθουσιασμό τους Απανταχού Τούρκους, που ζουν στο εξωτερικό για την συμμετοχή τους στην εκλογική διαδικασία και την στήριξη τους,  προς το Κόμμα του και εκείνον  προσωπικά

Με λύπησε αφάνταστα ειδικά αυτή η αποστροφή του λόγου του για τους Απόδημους Τούρκους, γιατί στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, τα προηγούμενα Κόμματα που βρισκόντουσαν στην διακυβέρνηση της Πατρίδας μας, εμάς τους Απανταχού  Έλληνες με τον τρόπο τους,  μας αποχαιρέτισαν !

Είμαι βέβαιος ότι εσείς κύριε Πρόεδρε όχι μόνο δεν θα  συνεχίσετε να μας αποχαιρετάτε, αλλά σύντομα κάνοντας μια νέα αρχή,  θα καλωσορίσετε τον Απανταχού Ελληνισμό, που θα συμβάλει στην ανασύσταση, στην αυτοοργάνωση του και στην υλοποίηση της άσκησης του εκλογικού του δικαιώματος  στον τόπο διαμονής του, είτε με κάλπη είτε με επιστολική ψήφο, όπως προβλέπει το Σύνταγμα

Ευχαριστώ για την προσοχή σας και είμαι πάντοτε στη διάθεσή σας

Με ιδιαίτερη εκτίμηση,

Στέφανος Π. Ταμβάκης

Επίτιμος  Πρόεδρος της Ε.Κ.Α

τ. Πρόεδρος  ΣΑΕ»

Στα πλαίσια του Διεθνούς Συνεδρίου με θέμα: “Θρησκευτικός και Πολιτιστικός Πλουραλισμός και Ειρηνική Συνύπαρξη στη Μέση Ανατολή” ο Υφυπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας έκανε την ακόλουθη τοποθέτηση:

«Κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας,

Παναγιώτατε,

Μακαριώτατοι,

Σοφολογιώτατοι,

Κυρίες και κύριοι,

Η κατανόηση της φύσης των συγκρούσεων που σχετίζονται με τη διαφορετικότητα, και η εξεύρεση των μέσων για την ειρηνική τους διευθέτηση με τρόπο που θα ενδυναμώνει και θα προωθεί τη δημοκρατία είναι μία από τις μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές προκλήσεις της εποχής μας. Οι συγκρούσεις με βάση τη φυλή, την εθνικότητα, το φύλο, τον πολιτισμό και τη θρησκευτική πίστη επαναφέρουν την παγκόσμια κοινότητα σε ένα προ-νεωτερικό επίπεδο, το οποίο τις αμέσως προηγούμενες δεκαετίες φαινόταν να έχει ξεπερασθεί. Αυτά τα ζητήματα και οι συγκρούσεις ενδυναμώνονται κατά τρόπο ιλιγγιώδη, σε συνάρτηση με τις οικονομικές και τεχνολογικές αλλαγές, τις δημογραφικές εξελίξεις, και την ανάδυση μίας νέο-εθνικιστικής ιδεολογικής κίνησης, στην οποία κυριαρχούν τα θρησκευτικά χαρακτηριστικά.

Η σύγχρονη γεωγραφία και πολιτική στη Μέση Ανατολή έχουν προσδιορισθεί από τα εθνικιστικά κινήματα της περιοχής, τα οποία εκκίνησαν τον 19^ο αιώνα. Το μεγαλύτερο μέρος της συνεχιζόμενης βίας στη Μέση Ανατολή σχετίζεται με ματαιωμένους αγώνες για αυτοδιάθεση και έχει τις ρίζες της στην αποικιακή κληρονομιά. Πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, η περιοχή ενοποιήθηκε για περίπου 500 χρόνια υπό την Οθωμανική Αυτοκρατορία, αν και η ευρωπαϊκή αποικιοκρατία, η οποία εμφανίσθηκε τον 18^ο αιώνα, ανταγωνίσθηκε με την οθωμανική κυριαρχία κατά τη διάρκεια της τελευταίας περιόδου της Αυτοκρατορίας. Μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και την ήττα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οι ευρωπαϊκές δυνάμεις διαίρεσαν την υπόλοιπη περιοχή σε ζώνες επιρροής ενώ η πρώην Αυτοκρατορία συρρικνώθηκε στην περιοχή της σημερινής Τουρκίας. Μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα, οι εξεγέρσεις με βάση εθνικιστικά ιδανικά οδήγησαν στην αποδέσμευση από την ευρωπαϊκή αποικιακή κυριαρχία σε ολόκληρη την περιοχή. Οι προσπάθειες για την ενοποίηση των παλαιών βιλαετίων κάτω από το ιδεώδες του Παναραβισμού απέτυχαν και έτσι προέκυψαν εθνικά κράτη, τα οποία καθορίσθηκαν γεωγραφικά με βάση τα προηγούμενα αποικιακά σύνορα. Η περιορισμένη επιτυχία πολλών εθνών της Μέσης Ανατολής να παράσχουν επαρκή υλική και πνευματική ολοκλήρωση για τους πληθυσμούς τους, και η ισχυρή ιδεολογική αντίσταση στη Δυτική επιρροή, έχουν οδηγήσει σε συνεχείς αναζητήσεις για την ταυτότητα των λαών της περιοχής. Οι συγκρούσεις εξαιτίας των θρησκευτικών, πολιτιστικών και φυλετικών σχέσεων και ιδιαιτεροτήτων είναι, εν πολλοίς, αποτέλεσμα αυτών των αναζητήσεων.

Σήμερα η Μέση Ανατολή παραμένει το πεδίο ενός εκτεταμένου και αιματηρού αγώνα για εξουσία και επιρροή, που έχει επιτρέψει σε εξτρεμιστικές ομάδες να ανέλθουν στο προσκήνιο. Οι σεχταριστικές και θρησκευτικές συγκρούσεις συνέβαλλαν στη σταδιακή εξασθένιση και, εν πολλοίς, την κατάρρευση του κράτους σε χώρες όπως η Συρία και το Ιράκ και την επαναβεβαίωση του αυταρχισμού σε άλλα τμήματα της περιοχής. Η κατάσταση των θρησκευτικών μειονοτήτων χαρακτηρίζει την ευρύτερη περιφερειακή ανάγκη πολυφωνίας και ανοχής, και οφείλει να οδηγήσει στην υιοθέτηση πιο αποτελεσματικών στρατηγικών ειρήνευσης προκειμένου να αντιμετωπισθούν τα δεινά των μειονοτήτων, συμβάλλοντας στην παραγωγή μεγαλύτερης σταθερότητας σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Ωστόσο, οι στρατηγικές αυτές θα είναι επιτυχείς μόνον εάν το θέμα προσεγγίζεται με μεγάλη ευαισθησία και φροντίδα στο ευρύτερο πλαίσιο των αλλαγών στην περιοχή.

Ο παραδοσιακός τρόπος ζωής και συμπεριφοράς, η τεχνολογική πρόοδος, καθώς και η συμπόρευση με προοδευτικότερα ή συντηρητικότερα πολιτιστικά σχήματα, αναδείχθηκαν στο παρελθόν -έστω και αποσπασματικά- ως θεμιτοί παράγοντες, οι οποίοι θα μπορούσαν να διατηρηθούν παράλληλα. Τα κράτη της Μέσης Ανατολής δεν χρειάζεται να επιλέξουν μεταξύ του μοντερνισμού και της παραδοσιαρχίας, ούτε συνεπάγεται ότι θα πρέπει ο ένας να αποβεί σε βάρος της άλλης μέσω της εφαρμογής καταναγκαστικών μέτρων. Αντίθετα, θα μπορούσαν να καταστούν συμβατά αν επιδιωχθεί η ισορροπία με την προώθηση της ανεκτικότητας, της κατανόησης των διαφορετικών αναγκών και επιλογών, καθώς και την οικοδόμηση μεθόδων συμβιβασμού. Η αρνητική στάση απέναντι στην πολυπολιτισμικότητα, που φαίνεται να επικρατεί, οφείλει να αντικατασταθεί από την προσπάθεια εμπέδωσης της δημοκρατίας και της ανεκτικότητας, που συνεπάγεται για την εφαρμογή της, αναγνωρίζοντας ότι όλες οι ειρηνικές πολιτιστικές τάσεις είναι νόμιμες εντός της κοινωνίας.

Η Μέση Ανατολή βρίσκεται στη μέση μίας περιόδου μετάβασης, όπου η ρευστότητα και οι συγκρούσεις συνέβαλαν στον κατακερματισμό των κρατών και την παρασάλευση της έννομης τάξης. Στο πλαίσιο αυτό, οι πολίτες από όλα τα κοινωνικά στρώματα έχουν καταστεί ευάλωτοι ως προς την κατοχύρωση και τον σεβασμό των θεμελιωδών ελευθεριών τους. Όμως, και σε χώρες που δεν βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση υφίστανται άνισα νομικά πλαίσια, που ορισμένες φορές δεν συμμορφώνονται με τα διεθνή πρότυπα, ενώ πολλές κυβερνήσεις της περιοχής έχουν θεσμικές αδυναμίες που εμποδίζουν τις βασικές ελευθερίες και τα δικαιώματα. Η έλλειψη κράτους δικαίου αποτελεί μείζονα ευπάθεια για την προστασία της θρησκευτικής ελευθερίας και των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Στη δύσκολη προσπάθεια να εξευρεθεί αποτελεσματική λύση για την παύση των συγκρούσεων και την οικοδόμηση της ειρήνης, θα πρέπει να επιδιώξουμε τη συνεργασία με τους θρησκευτικούς ηγέτες, ειδικότερα εκείνους που διαθέτουν ισχυρά ερείσματα και μακρά παρουσία στη Μέση Ανατολή. Οι θρησκευτικές ομολογίες δεν υφίστανται μόνον ως λατρευτικές συσσωματώσεις, αλλά έχουν, επίσης, μεγάλες δυνατότητες για την οργάνωση τοπικών δράσεων, ώστε να ενεργοποιηθούν παράγοντες της διεθνούς κοινότητας υπέρ μίας δίκαιης και ισότιμης διευθέτησης. Από τους κορυφαίους ηγέτες των εκκλησιών μέχρι τα μέλη των λαϊκών οργανώσεων, οι θρησκευτικές κοινότητες θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην προώθηση των επόμενων διπλωματικών προσπαθειών για την επίλυση των συγκρούσεων.

Λαμβάνοντας υπόψιν το παρελθόν και το παρόν του θρησκευτικού και πολιτιστικού πλουραλισμού στη Μέση Ανατολή, αυτή η γεωγραφική περιοχή εμφανίζεται ως μια μεγάλη αλληγορία στην κοινωνική δυναμική μεταξύ της παγκοσμιοποίησης και του κατακερματισμού. Αν και μπορεί να φαίνεται, ότι τα τραγικά γεγονότα της αποσύνθεσης του Ιράκ και της Συρίας έχουν αφανίσει τα απομεινάρια της μνήμης του κοινού πολυπολιτισμικού παρελθόντος, οι αιώνες ειρηνικής συνύπαρξης των απλών ανθρώπων αφήνουν πολλά περιθώρια ελπίδας ότι θα καταστεί και πάλι εφικτή. Στο σημερινό πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης των κοινών ανθρωπιστικών αξιών, η επαναβεβαίωση της πολυπολιτισμικής ταυτότητας της Μέσης Ανατολής θα συμβάλλει στη διατύπωση μίας νέας κοινωνικής σύμβασης συνύπαρξης, που θα προστατεύει την πολυφωνία μέσα στη διαφορετικότητα των κοινωνιών, και θα δίνει τη δυνατότητα στους λαούς της Μέσης Ανατολής να ζήσουν σε ένα ειρηνικό και αξιοπρεπές περιβάλλον».

Μια από τις ειδικές μόνιμες επιτροπές της Βουλής που ενδιαφέρει τον ομογενειακό ελληνισμό είναι αυτή του ελληνισμού της Διασποράς και οι Έλληνες εκτός των συνόρων θέλουν πάντοτε να έχουν επαφή με τα μέλη της. Χτες πραγματοποιήθηκε η εκλογή των προεδρείων των Ειδικών Μόνιμων Επιτροπών.

Μετά τη συνεδρίαση της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Ελληνισμού της Διασποράς, με θέμα ημερήσιας διάταξης την εκλογή Προεδρείου, νέος πρόεδρος της Επιτροπής, για την ΙΖ’ Περίοδο-Α’ Σύνοδο, εξελέγη ο Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Α’ Θεσσαλονίκης Αλέξανδρος Τριανταφυλλίδης. Χρέη Αντιπροέδρου και Γραμματέα της Επιτροπής αναλαμβάνει ο Βουλευτής της ΝΔ Σάββας Αναστασιάδης και ο Βουλευτής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος αντίστοιχα.

Αντικείμενο της επιτροπής είναι η διατήρηση και προαγωγή των σχέσεων του ελληνικού λαού και της Βουλής με τον απανταχού Ελληνισμό, ο συντονισμός της δράσης της Βουλής με το Συμβούλιο Αποδήμου Ελληνισμού, η μελέτη των προβλημάτων των απόδημων Ελλήνων, η προώθηση της επίλυσής τους, καθώς και η ενίσχυση των σχέσεων με τα ελληνικής καταγωγής μέλη άλλων κοινοβουλίων.