Category: ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Η συγκεκριμένη κατηγορία περιέχει κείμενα που αφορούν στην ιστορία της Ελληνικής Παροικίας στην Αλεξάνδρεια.

  • Δωρεάν Καβάφης, σε τρεις πράξεις

    Δωρεάν Καβάφης, σε τρεις πράξεις

    Μπήκαμε στο «αθηναϊκό σπίτι» του Αλεξανδρινού ποιητή, είδαμε την περφόρμανς «Constantinopoliad» που βασίζεται στο ομώνυμο, ημιτελές νεανικό του «έπος» και παρακολουθήσαμε τη συναυλία «Waiting for the Barbarians» στο YouTube. Όλα, δωρεάν

    Πράξη Πρώτη.

    Με το που μπαίνω στη μακρόστενη, ορθογώνια σάλα της Ωνασείου Βιβλιοθήκης, που είναι χαμηλά φωτισμένη, σαν να ήταν μπαρ, με παίρνει από τα αυτιά ένας αμανές που αδυνατώ να ξεχωρίσω αν είναι αιγυπτιακός ή οθωμανικός. Σε κάθε περίπτωση, με βάζει σε μουντ «καφέ αμάν». Κατευθύνομαι προς ένα μικρό, στρογγυλό τραπέζι, που θα μπορούσε να βρίσκεται σε κάποιο παλιό, καλό, αστικό καμπαρέ. Ξαφνιάζομαι όταν διαπιστώνω ότι η επιφάνειά του είναι φωτιζόμενη, ενώ σε μιαν άκρη του έχει «απλικαριστεί» μια λάμπα κι ένα μικρό ηχείο. Μπροστά μου, βρίσκω ένα χειροποίητο, ασπρόμαυρα εικονογραφημένο, pop-up βιβλίο. Απέναντί μου κάθεται μια κριτικός θεάτρου που γνώρισα φέτος το καλοκαίρι.


    Γύρω μου, έχουν χωρέσει μερικές δεκάδες ολόιδια τραπέζια, κυκλωμένα από τέσσερις καρέκλες το καθένα. Στις βιβλιοθήκες που κρύβουν το μεγαλύτερο μέρος των τοίχων φυλάσσονται σπάνια βιβλία. Νομίζω ότι μυρίζω το πολύτιμο ξύλο και τις πολυκαιρισμένες σελίδες, αλλά πρόκειται για ψευδαίσθηση. Δίπλα από την είσοδο, εκτίθεται η «Χάρτα» του Ρήγα. Από το ταβάνι κρέμονται πολυέλαιοι. Στο κέντρο της αίθουσας, πάνω σε ένα τραπέζι, έχουν ακουμπήσει τα σύνεργά τους (λάπτοπ κλπ) η Σίστερ Σιλβέστερ που ζει και εργάζεται μεταξύ Κωνσταντινούπολης και Νέας Υόρκης και η Αιγύπτια Νάντα Ελ Σαζλί – είναι οι δημιουργοί της περφόρμανς «Constatntinopoliad». Εκατέρωθέν τους, είναι τοποθετημένα λευκά πάνελ που πάνω τους θα πέσουν βιντεοπροβολές.
    Αυτό που συμβαίνει στη μία περίπου ώρα που ακολουθεί είναι μια «πολυαισθητηριακή ανάγνωση» του βιβλίου που βρήκαμε, ως θεατές-συμμέτοχοι, μπροστά μας, το οποίο αφηγείται, κυρίως, τις μέρες και τα έργα του 19χρονου Καβάφη στην Κωνσταντινούπολη.


    Η Σίστερ Σιλβέστερ το διαβάζει και δίνει οδηγίες, η Νάντα Ελ Σαζλί δημιουργεί το ηχητικό περιβάλλον και ερμηνεύει τους μεταμοντέρνους αμανέδες που συνέθεσε. Από κοινού, αυτό που καταφέρνουν είναι να κάνουν όσους βρεθήκαμε στην περφόρμανς τους (η οποία έγινε με δωρεάν είσοδο και προκράτηση θέσης) μετόχους της πραγματικότητας, όπως τη βίωνε ο ποιητής.
    Να μας μεταφέρουν, δηλαδή, στην εποχή και τα συναισθήματά του. Ο δε τίτλος της περφόρμανς προέρχεται από το επικό νεανικό έργο που επιχείρησε να γράψει ο ίδιος ο Καβάφης: την «Constantinopoliad».

    Πράξη Δεύτερη


    Εκατόν πενήντα μέτρα από την Ωνάσειο Βιβλιοθήκη, στην οδό Φρυνίχου 16Β, ακριβώς δίπλα από την πλακιώτικη σκηνή του Θεάτρου Τέχνης, βρίσκεται το Αρχείο Καβάφη. Ανοιχτό εδώ και λίγες ημέρες για το κοινό, με ελεύθερη είσοδο, στην ουσία αποτελεί ένα μόνιμο «σπίτι» όχι μόνο για το αρχείο του αλεξανδρινού ποιητή αλλά και για τη βιβλιοθήκη και τα προσωπικά του αντικείμενα, η κυριότητα των περισσότερων εκ των οποίων έχει περάσει στο Ίδρυμα Ωνάση.
    Στο ανακαινισμένο κτίριο των αρχών του 20ού αιώνα, οι προσεγμένοι, «μπουτίκ» εκθεσιακοί του χώροι προσφέρουν αποσπασματικές εικόνες του έργου και της εμβέλειας του ποιητή. Ξεχωρίζουν τεκμήρια όπως η βαθυπράσινη πολυθρόνα που συνήθιζε να κάθεται, ένα από τα πολλά τούρκικα χαλιά που υπήρχαν στο σπίτι του (και τα οποία έστρωνε το ένα πάνω στο άλλο), μια σκαλιστή κομόδα, τα εμβληματικά γυαλιά του (σε πιστό αντίγραφο από το πρωτότυπο, που φυλάσσεται σε ασφαλή χώρο).

    Από τα περίπου 2.000 τεκμήρια που ανήκουν στο Αρχείο Καβάφη, κυρίως τα βιβλία και οι επιστολές του φυλάσσονται και διατηρούνται σε χώρο εκτός έκθεσης, ενώ το Αναγνωστήριο του Αρχείου κοσμείται με προσωπογραφίες του ποιητή, που φιλοτέχνησαν ο Νίκος Εγγονόπουλος και άλλοι ζωγράφοι.
    Προσωπικά, αφού βρέθηκα στη δημοσιογραφική ξενάγηση, πιστεύω ότι μέσα σε 30 λεπτά μπορεί κανείς να αποκτήσει μια επαρκή εικόνα της έκθεσης περιηγούμενος ελεύθερα στον χώρο και μετά να συνεχίσει τη βόλτα του στην Πλάκα – ή, τέλος πάντων, να κάνει ό,τι άλλο επιθυμεί.
    Πράξη Τρίτη

    Με αφορμή τα εγκαίνια του Αρχείου Καβάφη έγινε διαθέσιμη στο YouTube ολόκληρη η κινηματογραφημένη συναυλία «Waiting for the Barbarians», που δόθηκε στον γοτθικό ναό του Αγίου Θωμά, στην 5η Λεωφόρο του Μανχάταν, στο πλαίσιο του φεστιβάλ «Archive of Desire», τον Απρίλιο του 2023. Την παρακολούθησα επιστρέφοντας σπίτι, ανήμερα της ξενάγησης.
    Σε αυτή ακούγονται πρωτότυπα μουσικά έργα βασισμένα στην ποίηση του Κ.Π. Καβάφη, κυρίως στην αγγλική γλώσσα. Το κονσέρτο ανοίγει με τον Ρούφους Γουέινραϊτ να καταθέτει μια εύθραυστη μουσική απόδοση του ποιήματος «Πολυέλαιος», υποστηριζόμενος από το μουσικό σύνολο The Knights. Στα ελληνικά ακούγεται το «Επέστρεφε»», με τη φωνή της υψιφώνου Ελένη Καλένος.

    Πηγή: Καθημερινή

  • Τα Εγκαίνια του Αρχείου Κ. Π. Καβάφη

    Τα Εγκαίνια του Αρχείου Κ. Π. Καβάφη

    Με το συμβολικό άνοιγμα της εισόδου από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια του νέου, μόνιμου χώρου του Αρχείου Καβάφη, στην καρδιά της Αθήνας.
    Στο εξής στην οδό Φρυνίχου στην Πλάκα, υπό την αρχιτεκτονική μελέτη του Flux-Office της Εύας Μανιδάκη και του Θανάση Δεμίρη, οι επισκέπτες θα μπορούν να βυθιστούν στο σύμπαν του σπουδαίου Αλεξανδρινού ποιητή, 160 χρόνια μετά τη γέννηση του.

    Λίγα λόγια για το Αρχείο Καβάφη
    Το Αρχείο Καβάφη, φιλοξενεί το λογοτεχνικό και το προσωπικό αρχείο του ποιητή, 966 βιβλία που περιλαμβάνονταν στη βιβλιοθήκη του, αλλά και μια συλλογή τεκμηρίων και έργων τέχνης με αναφορές στον Καβάφη.
    Μετά τη δημοσίευση της ψηφιακής συλλογής του Αρχείου Καβάφη τον Μάρτιο του 2019, η οποία κατέστησε το αρχείο ανοιχτό και προσιτό σε όλους, το Ίδρυμα Ωνάση ανταποκρίνεται για άλλη μία φορά στις προκλήσεις της ανοιχτότητας, της προσβασιμότητας και της διάδοσης του αρχείου.

    Το Ίδρυμα Ωνάση επένδυσε στη δημιουργία του Αρχείου Καβάφη, ενός χώρου στην Αθήνα για το αρχείο του ποιητή, που εγκαινιάστηκε τον Νοέμβριο του 2023. Σκοπός είναι η δημιουργία ενός χώρου για τα γραπτά και τα βιβλία του ποιητή, τα προσωπικά του αντικείμενα και έπιπλα, πλαισιωμένα από έργα τέχνης που μας δίνουν την ευκαιρία να κατανοήσουμε εις βάθος την ολοένα αυξανόμενη επίδρασή του σε καλλιτέχνες από την εποχή του μέχρι και σήμερα.

    Ένας χώρος που θα είναι ανοιχτός στους ερευνητές και το κοινό, ένας χώρος ανοιχτός σε όλους. Ακόμα ένας χώρος πολιτιστικής κληρονομιάς ανοίγει για όλους τους κατοίκους της πόλης, τους ερευνητές και τους επισκέπτες από όλο τον κόσμο, υπό την αρχιτεκτονική μελέτη του Flux-office της Εύας Μανιδάκη και του Θανάση Δεμίρη.

    Photos: Andreas Simopoulos, Thodoris Manolopoulos

  • Η αρχαιότερη διαφήμιση οδοντόκρεμας

    Η αρχαιότερη διαφήμιση οδοντόκρεμας

    Η παλαιότερη φόρμουλα για οδοντόκρεμα είναι καταγεγραμμένη σ’ ένα αιγυπτιακό πάπυρο και χρονολογείται γύρω στον 4ο αιώνα μ.Χ. Αναμφίβολα πρόκειται και την αρχαιότερη διαφήμιση οδοντόπαστας. 

    Σήμερα βρίσκεται στη συλλογή αρχαίων αιγυπτιακών χειρόγραφων της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Βιέννης.

    Φτιάχνοντας μια αρχαία οδοντόκρεμα 

    Το κείμενο της φόρμουλας είναι γραμμένο στα ελληνικά, την επίσημη γλώσσα στην Αίγυπτο από την αρχή της ελληνιστικής εποχής. Καθώς στο κείμενο υπάρχουν συντμήσεις για ιατρικούς όρους, φαίνεται ότι αυτός που το έγραψε δεν ήταν ένας συνηθισμένος γραφέας αλλά κάποιος με ιατρικές γνώσεις, ή ακόμη και ο εφευρέτης της οδοντόκρεμας.

    Κάποια από τα συστατικά που χρησιμοποιήθηκαν στην αρχαία οδοντόπαστα είναι ίδια με αυτά στις σημερινές, Πηγή: Pinterest

    Τα συστατικά της αποτελούνται από «μια δραχμή» αλάτι, «δύο δραχμές» μέντα και «μια δραχμή» από το ξερό ανθό της ίριδας. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι στην Αίγυπτο ακόμη και στην ύστερη ρωμαϊκή εποχή, στην οποία ανήκει χρονολογικά το έγγραφο, χρησιμοποιούνταν νομίσματα με ελληνικές αξίες, όπως η δραχμή και το τετράδραχμο. Όμως, οι μελετητές θεωρούν ότι ο όρος «δραχμή» στο συγκεκριμένο έγγραφο, όπως και σε άλλα με συνταγές φαρμάκων αναφέρεται στο βάρος των διαφόρων συστατικών, και όχι την αξία τους.

    “Για λευκά και τέλεια δόντια” 

    Τα διάφορα συστατικά πρέπει να θρυμματιστούν και να ανακατευτούν καλά μεταξύ τους, μαζί με 20 κόκκους πιπεριού (περίπου 1,30 γραμμάρια). Σύμφωνα με το οδηγίες στο κείμενο, η σύνθεση θα πρέπει να σχηματίζει μια υφή σαν πάστα όταν έρχεται σε επαφή με το σάλιο του στόματος.

    Η αρχαία οδοντόκρεμα περιγράφεται στο έγγραφο ως σκόνη «για λευκά και τέλεια δόντια». Πρόκειται για ένα «σλόγκαν» που χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα στις διαφημίσεις για οδοντόκρεμες!

    Τα αποτελέσματα της δοκιμής 

    Το κείμενο του εγγράφου ήταν γνωστό στους παπυρολόγους για πολλές δεκαετίες. Όμως, ήταν μόλις το 2003 που δοκιμάστηκε η αποτελεσματικότητα της αρχαίας οδοντόκρεμας. Στο πλαίσιο ενός συνεδρίου οδοντιατρικής στη Βιέννη, ο Αυστριακός οδοντίατρος Δρ. Χάινς Νόιμαν σκέφθηκε να τη φτιάξει και να τη δοκιμάσει ο ίδιος και άλλοι συνάδελφοί του.

    Στο συνέδριο ο Νόιμαν ανακοίνωσε τα αποτελέσματα της έρευνας του. Διαπίστωσε ότι η αρχαία οδοντόπαστα είχε  έντονη μυρωδιά που όμως δεν ήταν δυσάρεστη. Όταν ξεκίνησε να τη χρησιμοποιεί τα ούλα του αιμορραγούσαν και πονούσαν. Όμως, στη συνέχεια σταμάτησε η αιμορραγία και το στόμα του ένιωσε φρέσκο και καθαρό.

    Διαφήμιση για μία από τις πρώτες οδοντόκρεμες σε μεταλικό σωληνάριο στα τέλη του 19ου αιώνα. Πηγή: Pinterest

    Το τελικό του συμπέρασμα είναι ότι η αρχαία οδοντόπαστα είναι ανώτερη από αντίστοιχα σκευάσματα του 19ου αιώνα ή ακόμη και των αρχών του 20ου.

    Οδόντοκρεμες στην αρχαιότητα 

    Οι Αιγύπτιοι πιστεύεται ότι άρχισαν να χρησιμοποιούν μια πάστα για να καθαρίζουν τα δόντια τους γύρω στο 5000 π.Χ. Οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι είναι γνωστό ότι χρησιμοποιούσαν οδοντόκρεμες. Το ίδιο ισχύει και για τους κατοίκους της Κίνας και της Ινδίας, οι οποίοι ξεκίνησαν να χρησιμοποιούν οδοντόκρεμες γύρω στο 500 π.Χ.

    Όπως και σήμερα, οι αρχαίες οδοντόκρεμες χρησιμοποιήθηκαν από τους ανθρώπους για να διατηρούν τα δόντια και τα ούλα τους καθαρά, να τα λευκάνουν και να φρεσκάρουν την αναπνοή του

    Οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι προτιμούσαν περισσότερο τη λειαντικότητα και τα συστατικά της οδοντόκρεμάς τους περιλάμβαναν θρυμματισμένα οστά και κοχύλια στρειδιών. Οι Ρωμαίοι πρόσθεσαν περισσότερο άρωμα για να έχουν φρέσκια αναπνοή, καθώς και κάρβουνο και φλοιό σε σκόνη. Οι Κινέζοι χρησιμοποίησαν μια μεγάλη ποικιλία προϊόντων στις οδοντόκρεμες τους και σε κάποιες απ’ αυτές συμπεριλαμβάνονταν τζίνσενγκ, μέντα από βότανα και αλάτι….

    Πηγή: mixanitouxronou.gr

    του ιστορικού Κωνσταντίνου Λαγού

  • Ένα σπίτι για τον Καβάφη στην Αθήνα: Ανοίγει την Τετάρτη

    Ένα σπίτι για τον Καβάφη στην Αθήνα: Ανοίγει την Τετάρτη

    «Πήγα στην Αθήνα -σαν σε μια Μέκκα- αποφάσισα να μου αρέσει και κράτησα τον λόγο μου. Δεν με κινητοποίησε ο πατριωτισμός, απλά με οδήγησε το συναίσθημα και η πλάνη», έγραφε τo 1902 ο Κ.Π. Καβάφης. 121 χρόνια μετά απόκτησε το δικό του σπίτι στην Αθήνα, ανοιχτό στο διεθνές κοινό.

    Πώς να περιγράψεις έναν χώρο όταν τα συναισθήματα -ίσως και οι πλάνες- είναι τελικά αυτές που κυριαρχούν επί της επίσημης ορολογίας; Ο λόγος για το Αρχείο Καβάφη, που στεγάστηκε από το Ίδρυμα Ωνάση στην οδό Φρυνίχου 16 και ανοίγει για το κοινό. Δεν είναι μουσείο, δεν είναι έκθεση, δεν είναι βιβλιοθήκη-αρχείο, δεν είναι χώρος μνημόσυνου, κλινικής θεώρησης.

    Mε τα προσωπικά αντικείμενα, τα πραγματικά αντικείμενα ανάμεσα στα οποία ζούσε ο Καβάφης να βρίσκονται στον χώρο, κάτω από τον υπαινικτικό φωτισμό του Ελευθερίας Ντεκώ που μοιάζει να υπογραμμίζει την χρήση τους και κυρίως την προσωπικότητα ιδιοκτήτη, η εμπειρία είναι μυστηριακή. Μεταβατική

    Φρυνίχου 16Β, Λέψιους 10 – Αθήνα, Αλεξάνδρεια

    Μετάβαση στη ζωή και τη δημιουργία του Καβάφη, στο σύμπαν «του άχρονου ποιητή» όπως τον χαρακτηρίζει ο Αντώνης Παπαδημητρίου, πρόεδρος του Ιδρύματος Ωνάση και ο άνθρωπος  που έκανε μέρος της αποστολής του Ιδρύματος την επανένωση του κόσμου του Καβάφη και την γόνιμη συνεύρεσή του με τη νέα γενιά πολιτών, αναγνωστών και δημιουργών. «Και δεν το έκανε αυτό μόνο ως Αλεξανδρινός και ο ίδιος», παρατηρεί η Αφροδίτη Παναγιωτάκου, διευθύντρια Πολιτισμού του Ιδρύματος. 

    Το αρχείο Καβάφη πέρασε στα χέρια του Ιδρύματος Ωνάση το 2012 και μέσα στην τελευταία δεκαετία χαρτογραφήθηκε, ψηφιοποιήθηκε, εμπλουτίστηκε. Παράλληλα αγοράστηκε το κτίριο της Φρυνίχου 16 όπου στεγάζεται πλέον ανοιχτό στο κοινό, έγιναν ειδικά εκπαιδευτικά προγράμματα, ενώ ταυτόχρονα προχωρούν οι εργασίες για την αποκατάσταση και λειτουργία της οικίας Καβάφη στην οδό Λέψιους 10 στην Αλεξάνδρεια. «Πρώτη φορά το επισκέφτηκα το 1996», λέει ο Αντώνης Παπαδημητρίου που φυσικά στα χρόνια που έζησε στην Αλεξάνδρεια είχε μέσα στο σπίτι του διαρκώς αναφορές  για τον ποιητή από τους γονείς του Στέλιο και Αλεξάνδρα και τους φίλους τους. «Ομολογώ, δεν μου άρεσε το σπίτι», λέει. Κοίταξε όμως έξω από το παράθυρο απ’ όπου κοιτούσε τον κόσμο ο ποιητής. Η θέα είναι σχεδόν η ίδια. Βλέπεις ότι έβλεπε. Οι εργασίες ξεκίνησαν, προχώρησαν παρά τις δυσκολίες, «σε κάποιες φάσεις θα τις χαρακτήριζα πειρατικές» λέει,  έχουν σχεδόν ολοκληρωθεί και το σπίτι αναμένεται να ανοίξει για το κοινό από την άνοιξη.

    Μια απρόσμενη πρόταση στο σπίτι των Αιγυπτιωτών.

    Γιατί όμως τα αυθεντικά αντικείμενα, τα έπιπλα, η συλλογή βιβλίων του, εδρεύουν στην Αθήνα; Η απόφαση ήταν συνειδητή να μείνουν στην Αθήνα για να έχουν μεγαλύτερη διάδραση με το κοινό, προσβασιμότητα, αλλά και να εξασφαλισθεί η ασφάλειά τους. Άλλωστε τα προσωπικά αντικείμενα ανήκουν όλα στο Ίδρυμα Ωνάση. Το μόνο πιστό αντίγραφο είναι τα γυαλιά του Καβάφη, αφού τα αυθεντικά του συγκεκριμένου μοντέλου που παρουσιάζεται στην έκθεση ανήκουν στην Συλλογή Χαριτάτου.

    Το πώς έφτασαν ως τη Φρυνίχου τα αυθεντικά αντικείμενα και έπιπλα, είναι μια από τις δεκάδες παράλληλες ιστορίες, τις συμπτώσεις που περιγράφουν αυτά τα σχεδόν 12 χρόνια ενασχόλησης του Ιδρύματος με το σύμπαν του Καβάφη. Αν αρχίσεις να ψάχνεις, θα βρεις αμέτρητες -κάποιες θα έρθουν να σε συναντήσουν μόνες τους. Π.χ. για κάποια χρόνια η οικία Καβάφη στην Αλεξάνδρεια λειτουργούσε ως Πανσιόν Αμίρ. Για μία χρονική περίοδο ο δεύτερος όροφος του κτιρίου της Φρυνίχου λειτουργούσε ως hostel. Σε  παρακινεί ο Καβάφης να σκέφτεσαι έτσι, συνωμοτικά, διαπερνώντας τον χρόνο. Όχι μόνο με τα ποιήματα, τα γραπτά του, αλλά και με τις πιο μικρές λεπτομέρειες όσων τον περιέβαλλαν.

    Μια βραδιά, σε μια από τις εκδηλώσεις του Συνδέσμου Αιγυπτιωτών στην Αθήνα (φέτος συμπληρώνει τα 90 του χρόνια), ένας από τους μόνιμους συνδαιτημόνες και ερασιτέχνης φωτογράφος των εκδηλώσεων, ονόματι Τρεχαντζάκης, προσέγγισε τον Αντώνη Παπαδημητρίου και τον ενημέρωσε ότι είχε στην κατοχή του έπιπλα και αντικείμενα του Καβάφη, από το σπίτι του στον οδό Λέψιους. Όπως αποκαλύφθηκε τα είχε κληρονομήσει από τη θεία του, την σύζυγο του μοναδικού κληρονόμου του Καβάφη Αλέκου Σεγκόπουλου. Ο Σεγκόπουλος είχε παντρευτεί δυο φορές, την Ρίκα και την Κυβέλη.

                    Ο υλικός πολιτισμός στην καθημερινότητα του Καβάφη

    Έτσι τα έπιπλα -δεκάδες κομόδες, μία απίστευτη συλλογή πορσελάνινων βάζων και πιάτων σινοϊαπωνικής προέλευσης, το γραφείο, το τούρκικο χαλί, η περίφημη πράσινη πολυθρόνα, οι πίπες, οι φωτογραφίες της μητέρας του Χαρίκλειας, πέρασαν στην ιδιοκτησία του Ιδρύματος. Μελετήθηκαν, αποκαταστάθηκαν και βρίσκονται στην οδό Φρυνίχου. Μπαίνοντας στον χώρο αφού περάσεις από την βελούδινη θεατρική κουρτίνα της εισόδου δεξιά βλέπεις την πολυθρόνα του ποιητή. Πράσινη στο χρώμα του σμαραγδιού, το χρώμα που χρησιμοποίησαν οι αρχιτέκτονες Εύα Μανιδάκη και Θανάσης Δεμίρης (flux-office) στον χώρο, προσθέτοντας βάθος στη βιωματική εμπειρία.

    Πόσο μικροκαμωμένος ήταν ο Καβάφης, αναρωτιέσαι καθώς βλέπεις την πολυθρόνα. Πόσο μάλλον αμφίβολη αισθητική είχε ο Καβάφης αναλογίζεσαι βλέποντας τα χρυσοποίκιλτα πορσελάνινα αντικείμενα στην βιτρίνα ακριβώς δίπλα. Πόσο πολύ κάπνιζε σκέφτεσαι όταν βλέπεις τις πίπες του, τα τούρκικα τσιγάρα Ίρμα που αγόραζε -μεταξύ άλλων- και θυμάσαι βέβαια ότι προσβλήθηκε από καρκίνο του φάρυγγα και έχασε τη φωνή του.

    Πώς να μη συγκινηθείς κοιτάζοντας τα ίχνη του; Τις συνήθειες και τα πάθη του. Το 1920 άρχισε να έχεις τις πρώτες ενοχλήσεις. «Αυτό ήταν που τον έκανε να κόβει τα τσιγάρα στη μέση, να σωπαίνει όλο και περισσότερο στις συναναστροφές να καταλαμβάνεται από μια ελαφριά μελαγχολία», έγραφε ο φίλος του Στρατής Τσίρκας. Παραδίπλα η νεκρική του μάσκα, τα μάτια κλειστά, το στόμα προ πολλού κλειστό, χωρίς φωνή.

    Η νέα επιδερμίδα του κτιρίου

    Είναι ωραίο να βρίσκεις τις γραμμές, τις συνδέσεις, τους διαλόγους μέσα στον χώρο, αυτή τη μήτρα βελούδου, ποίησης και αέναης γονιμοποίησης που έφτιαξαν η Εύα Μανιδάκη και ο Θανάσης Δεμίρης. Πάνω σε αυτή την δεύτερη επιδερμίδα που έφτιαξαν, όπως λένε, μέσα στο κτίριο της Φρυνίχου. Τα τσιγάρα και τα σύνεργα καπνού στον πρώτο χώρο με τα αντικείμενα του ποιητή. Η ασθένεια, τα σημειώματα νοσοκομείου που χρησιμοποιούσε όταν έχασε τη φωνή του μετά την τραχειοστομία στον δεύτερο χώρο με τον τίτλο «Η Αθήνα του Καβάφη». Σκύβουμε και διαβάζουμε στο ένα. «Ότι πει ο Αλέκος μου». Διπλά υπογραμμισμένο το «Αλέκος μου».

    Ο Αλέκος Σεγκόπουλος. Ο μοναδικός του κληρονόμος. Κάποιοι λένε ότι ίσως ήταν και ο τελευταίος εραστής του. Σε άλλο σημείωμα, γραμμένο σε επιστολόχαρτο του ξενοδοχείου Cosmpolite στην Ομόνοια, γράφει «επιτέλους θα επανέλθει η φωνή, αλλά μπορεί να αργήσει». Παρακεί, τηλεγράφημα που έστειλε ο Αντώνης Μπενάκης, στον Αλέκο Σεγκόπουλο στις 29 Απριλίου 1933. Η ημέρα που πέθανε ο Καβάφης. Ο Μπενάκης εκφράζει τα συλλυπητήριά του.

           Χαρτί αιγυπτιακό με τα τραύματα του χρόνου

    Δεν έχουν όρια οι διαδρομές μέσα στον χώρο της Φρυνίχου. Καταλήγουμε στο αναγνωστήριο και μπαίνοντας στον χώρο νιώθω ότι βρίσκομαι πάνω σε μια θεατρική σκηνή. Σαν να πέφτει το φως τώρα επάνω μου, με όλη την εμπειρία της διαδρομής στον πολύτιμο κόσμο του Καβάφη.

    Τριγύρω στους τοίχους πορτρέτα του Καβάφη που δημιούργησαν καλλιτέχνες μετά τον θάνατό του, και απεικονίσεις της Αλεξάνδρειας από την εποχή που έζησε εκεί ο Καβάφης. Όλα ανήκουν στην προσωπική συλλογή του Αντώνη Παπαδημητρίου, ακόμα και το γνωστό έργο του Νίκου Εγγονόπουλου που έως πρόσφατα βρισκόταν στον γραφείο του προέδρου στο Ίδρυμα.

    Τι κοιτούσε ο Καβάφρης, αλλά και πώς σε κοιτάζει καθώς κάθεσαι να μελετήσεις στο αναγνωστήριο της Φρυνίχου    Ο χώρος της έκθεσης για τη σχέση του Καβάφη με την Αθήνα θα εμπλουτίζεται διαρκώς, τα έργα στο αναγνωστήριο περιοδικά θα αλλάζουν. Η εμπειρία δεν θα διαταράσσεται αλλά θα βαθαίνει. Παράλληλα, δράσεις θα συνεχίσουν να οργανώνονται με αφετηρία το αρχείο, από το Onassis Culture.

    Στο βάθος, μια πόρτα μένει ερμητικά κλειστή. Εκεί είναι το αρχειοστάσιο που δεν θα ανοίγει για το κοινό. Παγωμένος χώρος, χειρόγραφα και βιβλία τυλιγμένα σε λεπτά λευκά χαρτιά. «Όλα τα χειρόγραφα και τα βιβλία του όπως ήταν. Χαρτί αιγυπτιακό, τραυματισμένο από τον χρόνο» λέει ο Αντώνης Παπαδημητρίου

    Τα «άκοπα» βιβλία του Καβάφη

    Στο μέλλον θα έχουμε πρόσβαση και σε κάποια από τα 966 βιβλία της προσωπικής βιβλιοθήκης του ποιητή, εξηγεί η Μαριάννα Χριστοφή, ψυχή της παράδοσης του Αρχείου στη νέα εποχή και project development manager του Onassis Education. Eξηγεί ότι μεγάλο ενδιαφέρον έχουν οι σημειώσεις του στο περιθώριο των σελίδων: είναι σαν μια ακόμα χαραμάδα για να κοιτάξουμε ακόμα πιο βαθιά μέσα στον κόσμο του. Μεταξύ των βιβλίων και τα λεγόμενα «άκοπα». Δεν τα διάβασε ποτέ. Ακόμα και αυτά που του δώρισαν και έχουν μέσα αφιερώσεις. Σαν αυτό που του έστειλε ο Σεφέρης με θερμή αφιέρωση. Του έστειλε την Στέρνα. Είχε κόψει μόλις το πρώτο δισέλιδο ο Καβάφης. Το υπόλοιπο έμεινε αδιάβαστο. Στη Φρυνίχου, ο Κ.Π. Καβάφης θα συνεχίσει να μας αποκαλύπτεται, να συγκινεί, να εκπλήσσει και που και που να μας ρίχνει ριπές σαρκαστικού χιούμορ. Αλεξανδρινός, Φαναριώτης, σύγχρονος, άχρονος, πολιτικός, ιστορικός, ηδονικός.

    cavafy.onassis.org

  • Η «απροσδόκητη» ιστορία περί  της Μεγάλης Σφίγγας

    Η «απροσδόκητη» ιστορία περί της Μεγάλης Σφίγγας

    Οι επιστήμονες του NYU έκαναν μια σπουδαία ανακάλυψη. Πιστεύουν ότι τελικά κατάλαβαν πώς ακριβώς χτίστηκε η Μεγάλη Σφίγγα πριν από περισσότερα από 4.500 χρόνια.

    Οι ιστορικοί και οι αρχαιολόγοι έχουν εξερευνήσει, επί αιώνες, τα μυστήρια πίσω από τη Μεγάλη Σφίγγα της Γκίζας: Πώς έμοιαζε αρχικά; Τι σχεδιάστηκε να αντιπροσωπεύει; Ποιο ήταν το αρχικό της όνομα; Αλλά λιγότερη προσοχή έχει δοθεί σε ένα θεμελιώδες και αμφιλεγόμενο ερώτημα: Ποιο ήταν το έδαφος που αντιμετώπισαν οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι όταν άρχισαν να χτίζουν αυτήν την άμεσα αναγνωρίσιμη δομή – και άραγε αυτό το φυσικό περιβάλλον συνέβαλε στον σχηματισμό της;

    Για δεκαετίες, οι ειδικοί συμφώνησαν ότι η λεπτομερής όψη του εμβληματικού ασβεστολιθικού αγάλματος που βρέθηκε κατά μήκος του ποταμού Νείλου στη Γκίζα ήταν πιθανότατα σκαλισμένη στο χέρι από μάστορες – αλλά ποτέ δεν κατέληξαν σε ασφαλές συμπέρασμα για το πώς δημιουργήθηκε το τεράστιο, πολυεπίπεδο σώμα.

    Μια μελέτη που διεξήχθη από ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, η οποία έγινε δεκτή για δημοσίευση στο περιοδικό Physical Review Fluids, ανέλυσε τον τρόπο με τον οποίο ο άνεμος κινείται ενάντια σε σχηματισμούς βράχων για να κατανοήσει τελικά αυτό το μυστήριο.

    Οι ερευνητές πήραν σωρούς από μαλακό πηλό με σκληρότερο, λιγότερο διαβρώσιμο υλικό ενσωματωμένο στο εσωτερικό για να αντιγράψουν το έδαφος στη βορειοανατολική Αίγυπτο και στη συνέχεια έπλυναν αυτούς τους σχηματισμούς με ένα γρήγορο ρεύμα νερού για να λειτουργήσει ως άνεμος. Στο τέλος, ο πηλός είχε σχηματισμό σαν Σφίγγα.

    Η εικόνα είναι ευγενική προσφορά του Εργαστηρίου Εφαρμοσμένων Μαθηματικών του NYU.

    «Τα ευρήματά μας προσφέρουν μια πιθανή «ιστορία προέλευσης» για το πώς σχηματισμοί που μοιάζουν με Σφίγγα μπορούν να προκύψουν από τη διάβρωση», δήλωσε ο Leif Ristroph, ανώτερος συγγραφέας της μελέτης, σε μια δήλωση:

    «Τα εργαστηριακά μας πειράματα έδειξαν ότι εκπληκτικά σχήματα που μοιάζουν με Σφίγγα μπορούν, στην πραγματικότητα, να προέρχονται από υλικά που διαβρώνονται από γρήγορες ροές».

    Το πείραμα οδήγησε σε ένα «κεφάλι» λιονταριού, έναν «λαιμό», «πόδια» απλωμένα μπροστά στο έδαφος και μια τοξωτή «πλάτη».

    «Υπάρχουν, στην πραγματικότητα, γιαρντάνγκ που υπάρχουν σήμερα που μοιάζουν με καθισμένα ή ξαπλωμένα ζώα, υποστηρίζοντας τα συμπεράσματά μας», επεσήμανε ο Ristroph.

    Το πείραμα εξέτασε μια θεωρία που προτάθηκε αρχικά το 1981 από τον γεωλόγο Farouk El-Baz, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι η Μεγάλη Σφίγγα δημιουργήθηκε φυσικά από τον άνεμο που διαβρώνει την άμμο.

    «Η εργασία μπορεί επίσης να είναι χρήσιμη για τους γεωλόγους, καθώς αποκαλύπτει παράγοντες που επηρεάζουν τους σχηματισμούς βράχων – δηλαδή, ότι δεν είναι ομοιογενείς ή ομοιόμορφες στη σύνθεση», πρόσθεσε ο Ristroph. «Τα απροσδόκητα σχήματα προέρχονται από τον τρόπο με τον οποίο οι ροές εκτρέπονται γύρω από τα σκληρότερα ή λιγότερο διαβρώσιμα μέρη».

    Πηγή: Enikos.gr

    Σημείωση: Η ενασχόληση της παγκόσμιας επιστήμης αρχαιολόγων, γεωλόγων και ιστορικών, αποδεικνύει περίτρανα πως όλη η Αίγυπτος αποτελεί ένα υπαίθριο Μουσείο Πολιτισμού και πάντα θα υποδαυλίζει το ενδιαφέρον των ερευνητών για επιπλέον μελέτη και γνώση!

  • Επέτειος 180 Χρόνων της ΕΚΑ

    Επέτειος 180 Χρόνων της ΕΚΑ

    Το 2023 αποτελεί για την Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας, Επετειακό έτος, καθότι κλείνουν 180 χρόνια από την ίδρυσή της.

    Μια διαδρομή καταγεγραμμένη στις σελίδες της ιστορίας, ως η σπουδαιότερη του Ελληνισμού της Διασποράς.

    Συνεπώς αναφερόμαστε σε μια Αλεξάνδρεια,  της οποίας το όνομα είναι απολύτως ταυτισμένο με την ιστορία,  το δε εκτόπισμά της στο διάβα των αιώνων θεωρείται ισχυρότατο.

    Μην λησμονούμε ότι και από πλευράς Ορθοδοξίας το μέγεθός της είναι τεράστιο. Εδώ εδρεύει το Δευτερόθρονο Πατριαρχείο, εδώ κατέστη δυνατή η μετάφραση της Παλαιάς Διαθήκης στα ελληνικά γνωστής ως «Μετάφραση των Εβδομήκοντα».

    Όσον αφορά στην ιστορική διαδρομή του Ελληνισμού στην Αλεξάνδρεια, αυτή ανάγεται σε βάθος δύο και πλέον χιλιετηρίδων, η δε  αρχή της σηματοδοτείται από την τοποθέτηση του θεμέλιου λίθου το 331 π.Χ. από τον Μέγα Αλέξανδρο.

    Η παρουσία του ελληνικού στοιχείου μέσα στη μακρά διάρκεια είναι άλλοτε πρωταγωνιστική και άλλοτε λιγότερο. Στα νεότερα χρόνια γίνεται η «Αγαπημένη Πόλις» του μεγάλου μας ποιητή Κ. Π. Καβάφη, ο χώρος και ο παρελθοντικός ελληνιστικός χρόνος των περισσότερων από τα ιστορικά ποιήματά του. Στις γειτονιές της ίδιας πολιτείας εκτυλίσσεται η πλοκή της Νυχτερίδας, του τρίτου βιβλίου της τριλογίας «Ακυβέρνητες Πολιτείες» του Στρατή Τσίρκα.

    «Τι συνοψίζεται λοιπόν, σ΄ αυτή τη λέξη: «Αλεξάνδρεια;»…

    Πέντε φυλές, πέντε γλώσσες, μια ντουζίνα θρησκείες, πέντε στόλοι που αυλακώνουν τα νερά… Και μονάχα η ελληνική δημοτική φαίνεται να τα ξεχωρίζει…», γράφει ο Λώρενς Ντάρρελ.

    Η παρουσία των Ελλήνων στην Αλεξάνδρεια, εξακολουθεί να είναι εμφανής και χαρακτηριστική ακόμη και σήμερα. Στην πόλη το βλέμμα του ταξιδιώτη πέφτει σε ελληνικά ονόματα καταστημάτων, σε περίβλεπτα νεοκλασικά κτίρια Ελλήνων αρχιτεκτόνων, σε ονόματα δρόμων ή και σε ολόκληρες συνοικίες. Το μεγάλο ρεύμα των Ευρωπαίων και κυρίως των Ελλήνων άρχισε να φτάνει στην Αλεξάνδρεια από τον 18ο αιώνα και εντείνεται στις αρχές του 19ου, κατά την διάρκεια της διακυβέρνησης από τον Μωχάμεντ ΄Αλι, ο οποίος υπήρξε αναμορφωτής της χώρας και ιδρυτής της σύγχρονης Αιγύπτου. Είναι τότε, λίγο μετά την ελληνική επανάσταση, που ξεκινά ένα συνεχώς αυξανόμενο μεταναστευτικό κύμα προς την Αλεξάνδρεια και αρχίζει η ευρωπαϊκή περίοδος η λεγόμενη και κοσμοπολίτικη στην ιστορία της πόλης. Το λιμάνι της, βασικό διαμετακομιστικό κέντρο της χώρας, γίνεται ένα από τα σπουδαιότερα και πλέον ονομαστά λιμάνια της Μεσογείου. Οι Έλληνες διακρίθηκαν σε πάμπολλους οικονομικούς τομείς, όπως στην καλλιέργεια, την εφεύρεση των πιο σημαντικών ποικιλιών, την παραγωγή, τη μεταποίηση και το εμπόριο βάμβακος, καπνού και σιτηρών, στη βιομηχανία ποτοποιίας, στον χρηματοπιστωτικό τομέα, όπως και σε πληθώρα οικονομικών και εμπορικών δραστηριοτήτων. Τα μέλη της κοινότητας διατηρούσαν τα περισσότερα εμπορικά καταστήματα, εστιατόρια, θεατρικές και κινηματογραφικές αίθουσες, νυχτερινά κέντρα, ξενοδοχεία, οπωροπωλεία, παντοπωλεία, φουρνάρικα, ζαχαροπλαστεία, τυπογραφεία, φωτογραφικά στούντιο, ενώ πολλοί εργάτες εργάστηκαν στην πραγματοποίηση διάφορων έργων ευποιΐας της πόλης. Στις αρχές του εικοστού αιώνα ο αριθμός των Ελλήνων της Αλεξάνδρειας υπερέβαινε τις εκατόν είκοσι χιλιάδες.

    Στις 25 Απριλίου του 1843 με πρωτοβουλία του πρώτου Γενικού Προξένου της Ελλάδας Μιχαήλ Τοσίτσα (Τοσίτζα) ιδρύεται η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας που αποκλήθηκε «Η Ελληνοαιγυπτιακή Κοινότης των Αλεξανδρέων». Το 1888 μετονομάζεται σε «Ελληνική εν Αλεξανδρεία Κοινότητα». Τα γραφεία της ΕΚΑ στεγάστηκαν σε ιδιόκτητο ακίνητο στην οδό Μοσκέ Ατταρίν.

    Οι πρωτεργάτες και μεγάλοι ευεργέτες του ελληνισμού της Αλεξάνδρειας, όπως η προαναφερόμενη οικογένεια Τοσίτσα, ήδη είχε μεριμνήσει από το 1830 να χτιστεί το πρώτο ελληνικό νοσοκομείο, το αποκαλούμενο «Νοσοκομείο των Γραικών», σε ιδιόκτητο οικόπεδο του Μ. Τοσίτσα.

    Με δωρεές του ανωτέρω ευεργέτη και των αδελφών του, η ΕΚΑ αποκτά σε σύντομο διάστημα όλα τα ιδρύματα που κρίθηκαν απαραίτητα για την εξυπηρέτηση των αναγκών και την διατήρηση του εθνικού και θρησκευτικού φρονήματος των μελών της. Καθώς το μεταναστευτικό ρεύμα προς την Αλεξάνδρεια μεγαλώνει ιδρύεται ένα ακόμη σχολείο στα 1853.

    Πρόκειται για την «Τοσιτσαία Σχολή». Περιελάμβανε Σχολείο Αρρένων και Παρθεναγωγείο και λειτούργησε για 114 χρόνια. Στο κτίριο αυτό στεγάζεται σήμερα το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής. Στα 1847 ο Τοσίτσας προσέφερε το οικόπεδο για να ανεγερθεί η πρώτη κοινοτική εκκλησία, η «Εκκλησία του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου». Πρωταρχική μέριμνα υπήρξε η εξασφάλιση χώρου στην Αλεξάνδρεια για τη δημιουργία νεκροταφείου. Ο Μωχάμετ ΄Αλι παραχώρησε στους Ορθόδοξους Έλληνες ειδικό οικόπεδο, το οποίο στα 1853 επεξέτειναν με αγορά επιπλέον γης, στην περιοχή όπου βρίσκεται σήμερα το ελληνικό νεκροταφείο. Όσο άνθιζαν τα οικονομικά της Ε.Κ.Α. τόσο απλώνονταν οι ποικίλες δραστηριότητές της και οι φιλανθρωπικές της προσφορές. Έγινε παράδειγμα προς μίμηση για όλες τις υπόλοιπες ελληνικές κοινότητες της Αιγύπτου, της Μέσης Ανατολής και ολόκληρης της Αφρικής.

    Η ελληνική κοινότητα ήταν η μεγαλύτερη ξένη κοινότητα της Αλεξάνδρειας εκείνη την εποχή. Τα μέλη της ίδρυσαν στην πόλη έναν μεγάλο αριθμό συλλόγων, αθλητικών σωματείων, ομίλων καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων, λογοτεχνικών εκδόσεων. Οι  Έλληνες διακρίθηκαν ιδιαίτερα στην Λογοτεχνία, τις εικαστικές Τέχνες και σε πολλούς επιστημονικούς τομείς (ιατρική, φαρμακολογία, γεωπονία, αρχιτεκτονική κλπ.). Καθώς η παροικία αυξανόταν συνεχώς ανέκυψε η ανάγκη να οργανωθεί με κατάλληλους θεσμούς.

    Σήμερα στο Ελληνικό Τετράγωνο, τα πάντα παραπέμπουν στην πάλαι ποτέ εποχή της αίγλης και της άνθισης του Ελληνισμού.

    Παρότι η πληθυσμιακή κάθοδος της Παροικίας είναι ιδιαίτερα ανησυχητική, οι εναπομείναντες Αιγυπτιώτες αυξάνουν την αγάπη και την ελπίδα τους για να διατηρηθούν τα ήθη τα έθιμα οι παραδόσεις και το ελληνικό στοιχείο με κυρίαρχο της γλώσσα.

    Γι αυτό και η φετινή χρονιά του 2023, τιμάται ιδιαίτερα καθώς τα 180 χρόνια από την ίδρυση της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας, υποχρεώνουν όλους μας να σκύψουμε πάνω από την ξεχωριστή αυτή ιστορία του Ελληνισμού της Αλεξάνδρειας.

    Μιας Πόλης και μιας Κοινότητας των οποίων η σχέση συμβαδίζει στον αέναο χρόνο προσδίδοντας αίγλη, τιμή και δόξα στον Αιγυπτιώτη Πολιτισμό του χθες, του παρόντος και της μελλούμενης εποχής!

    Άλλωστε το παρακάτω απόσπασμα από την ομιλία του Προέδρου της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας κ. Ανδρέα Βαφειάδη, στην Τακτική Γενική Συνέλευση της 29ης Οκτωβρίου 2023, είναι πλήρως κατατοπιστικό του στόχου, διατήρησης και εξέλιξης της Κοινότητας και της Ελληνικής Παροικίας γενικότερα, 180 χρόνια από την ίδρυσή της:

    «Ανέλαβα την διοίκηση της ιστορικής Πρεσβυγενούς Κοινότητάς μας, σε μια ομολογουμένως δύσκολη εποχή.

    Η συρρίκνωση της Παροικίας, απαιτεί τολμηρές και άμεσες αποφάσεις. Επειδή δεν έχουμε την πολυτέλεια να ζούμε στο παρελθόν, είμαστε υποχρεωμένοι όλοι να αναλάβουμε από κοινού τις ευθύνες, ώστε να θέσουμε τις προϋποθέσεις και να εξασφαλίσουμε για τους επόμενους, μια βιώσιμη Κοινότητα με προοπτική για το μέλλον.

    Με πλήρη επίγνωση του σημαντικού ρόλου που αναλαμβάνω στην Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας, πιστεύω, ότι αυτό μπορεί να επιτευχθεί με μια σύγχρονη αντίληψη, που να προσδίδει στην Παροικία μας την πρέπουσα αίγλη, τον σεβασμό αλλά και την προοπτική για το μέλλον και την πορεία της, μέσα από τις νέες απαιτήσεις των καιρών».

  • Οι Πεσόντες Ζουν, όταν τους Μνημονεύουν οι Ζώντες

    Οι Πεσόντες Ζουν, όταν τους Μνημονεύουν οι Ζώντες

    Η πλέον αποφασιστική καμπή στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν η μάχη του Ελ Αλαμέιν. Αν ο Ρόμελ είχε νικήσει, σήμερα ενδεχομένως να μιλούσαμε όλοι γερμανικά! Και αυτό θα συνέβαινε λόγω του ότι  οι ναζί θα συνέχιζαν την προσπέλασή τους στην Αίγυπτο, ακολούθως  θα περνούσαν στο Σουέζ κι από εκεί θα κυριαρχούσαν στα πετρελαϊκά αποθέματα της Μέσης Ανατολής. Επομένως η σημασία της ανωτέρω περιοχής όπου κρίθηκε σε μεγάλο ποσοστό ο πόλεμος, αποτελεί σημείο αναφοράς για τον έντιμο  ιστορικό που χρησιμοποιεί το αρχειακό του ενδοσκόπιο, ερμηνεύει τα αποτελέσματα που οδήγησαν στο παρόν και προοιωνίζεται το μέλλον.

    Αυτή τη σπουδαία μάχη που συγκαταλέγεται στις 100 μεγαλύτερες μάχες που άλλαξαν την ανθρωπότητα,  τιμά κάθε χρόνο ο Ελληνισμός της Αιγύπτου. Με επικεφαλής, εκπροσώπους του Ελληνικού Στρατού και των  Πολιτειακών θεσμών, στο Ελληνικό Στρατιωτικό Μνημείο πραγματοποιείται ετήσια επιμνημόσυνη δέηση, ακολουθούν ομιλίες και κατατίθενται στέφανοι προς τιμήν των Ελλήνων στρατιωτών και αξιωματικών που αντάλλαξαν τη ζωή τους υπέρ πίστεως και πατρίδος.

    Έτσι συνέβη κι εφέτος!  Αν και τα πρόσφατα πολεμικά γεγονότα στη Μέση Ανατολή δυσκόλεψαν λόγω ασφαλείας την μεταφορά εκπροσώπων εξ Ελλάδος  και την παρουσία μαθητών και προσκόπων, η Επέτειος της Μνήμης του Ελ Αλαμέιν,  διόλου δεν υστέρησε σε αίγλη, δόξα και λαμπρότητα σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές.

    Καθώς συγκεντρωνόταν  ο κόσμος κάτω απ΄ τις τέντες που προστάτευαν τους προσκεκλημένους απ τον μεσημεριανό ήλιο,  κατέφθαναν και οι επίσημοι.

    Η σάλπιγξ ήχησε και η σιωπή απλώθηκε στον Ιερό Χώρο των Ελλήνων Πεσόντων. Ο Ακόλουθος Άμυνας της Πρεσβείας στο Κάϊρο κ. Μιχαήλ  Τσιλιγκάκης από κοινού με τον Σύνδεσμο του Πολεμικού Ναυτικού στην Αλεξάνδρεια, Πλοίαρχο  κ. Κωνσταντίνο Βαρουξή έδωσαν το έναυσμα να αρχίσει η εκδήλωση μνήμης και τιμής.

    Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ταμιάθεως και Προϊστάμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου. κ. Γερμανός, μαζί με τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη και Σχολάρχη της Πατριαρχικής Σχολής κ. Ισαάκ και τον Αιδεσιμολοιγιότατο Πρωτοπρεσβύτερο π. Πάνο Γαζή άφησαν τις ιερατικές νότες της συγκινημένης φωνής τους, να απλωθούν στο Ελληνικό Στρατιωτικό Μνημείο.

    Εκείνη η στιγμή ομοίαζε με σκηνικό μεταφυσικής απεικόνισης, καθώς αισθανόσουν οι ψυχές των αποθανόντων μαχητών υπέρ ελευθερίας να λυτρώνονται απ΄ τις δεήσεις του Αρχιερέα, των Ιερέων του Πατριαρχείου  και των άρτι αφιχθέντων εκ των αφρικανικών χωρών, νέων φοιτητών της Σχολής  Άγιος Αθανάσιος.

    Ειδικά την ώρα που ο Σεβασμιώτατος κ. Γερμανός με το θυμίαμά του, αρωμάτισε  έμπροσθεν του μνημείου, δια της  ευωδίας  της τιμής, της υπενθύμισης και της ευγνωμοσύνης  τα νιάτα που πολέμησαν τη σιδερόφρακτη στρατιά του Χίτλερ,  η αιωνιότητα σφράγιζε για μια ακόμη φορά την πιστοποίηση των ονομάτων τους στην αθέατη Βίβλο των ψυχών!

    Ακολούθησε το «Κάλεσμα των Νεκρών» από τον Σύνδεσμο του Πολεμικού Ναυτικού στην Αλεξάνδρεια, Πλοίαρχο  κ. Κωνσταντίνο Βαρουξή και η ανατριχίλα σώματος και ψυχής καθήλωσαν τις παρευρισκόμενες εν ζωή υπάρξεις στην απόλυτη στάση προσοχής.

    Οι δύο Εθνικοί Ύμνοι των αδελφών λαών Ελλάδος και Αιγύπτου ενδυνάμωσαν τη συγκινησιακή φόρτιση των παρόντων και στη συνέχεια ο Επιτετραμμένος της Ελληνικής Πρεσβείας στο Κάιρο κ. Αθανάσιος Λεούσης,  ανέλαβε να εκφωνήσει την τιμητική και εθιμοτυπική ομιλία της ημέρας, τονίζοντας με έμφαση τα κάτωθι, τα οποία μετέφραζε επακριβώς εις την αγγλική, η μεταφράστρια της Ελληνικής Πρεσβείας στο Κάϊρο κα. Βέρα Τσαγλάκη.

    «Πρώτα απ΄ όλα θα ήθελα να σας μεταφέρω τους χαιρετισμούς του Πρέσβεως κ. Παπαγεωργίου ο οποίος έπρεπε να μείνει στο Κάϊρο για να υποδεχτεί τον Έλληνα Πρωθυπουργό.

    Όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή, βρισκόμαστε σήμερα εδώ για να αποτίσουμε φόρο τιμής, ως οφείλουμε, σε αυτούς που θυσίασαν τη ζωή τους αλλά και στους επιζώντες μαχητές που πολέμησαν το 1942 στις μάχες του Ελ Αλαμέιν.

    Οι σκληροί αγώνες της 1ης Ελληνικής Ταξιαρχίας επί 5 μήνες συνέβαλαν σημαντικά στην διάσπαση των εχθρών και την υποχώρηση τους. Ωστόσο, είχαν το βαρύ τίμημα της θυσίας των 91 νεκρών Αξιωματικών και οπλιτών  και 254 τραυματιών.

    Στο ελληνικό στράτευμα που πολέμησε το 1942 συμμετείχαν και Αιγυπτιώτες Έλληνες, της Αλεξάνδρειας και όλης της Αιγύπτου. Έκαναν κι αυτοί το καθήκον τους σηκώνοντας την ελληνική σημαία σε αυτήν την γη με την οποία μας συνδέουν τόσα πολλά.  Ιστορικές είναι οι σχέσεις της Ελλάδος και του ελληνικού λαού με την Αίγυπτο και τους Αιγυπτίους. Σήμερα είναι στρατηγικές και πολύτιμες, σε διμερή και πολυμερή σχήματα με τους αδερφούς Κυπρίους. Σχέσεις τις οποίες τιμούμε και επιδιώκουμε εκατέρωθεν να ενισχύσουμε και να εμβαθύνουμε ακόμη περισσότερο και σε όλους τους τομείς.

    Οι ήρωες μαχητές έπεσαν υπερασπιζόμενοι τα υπέρτατα ιδανικά του έθνους μας, την ελευθερία, την δημοκρατία, την ειρήνη και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και προέβαλαν για ακόμη μία φορά  στην ιστορία του ελληνικού Έθνους την πολεμική αρετή και την γενναιότητα των Ελλήνων.

    Η Ελλάδα θα θυμάται πάντα την επέτειο της ιστορικής μάχης του Ελ Αλαμέιν, και θα τιμά την μνήμη των πεσόντων ηρώων τέκνων της.

    Σήμερα, οι τότε εχθροί είναι πλέον φίλοι, σύμμαχοι και εταίροι και η Ελλάδα συνοδοιπόρος τους στο σπουδαίο εγχείρημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το οποίο δημιουργήθηκε βασισμένο σε αρχές όπως ο σεβασμός του διεθνούς δικαίου, η διατήρηση της ειρήνης, η αλληλεγγύη και ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και συνέβαλλε καταλυτικά στο να μην υπάρξει άλλος πόλεμος μεταξύ ευρωπαϊκών κρατών». 

    Νωρίτερα είχε εισέλθει η Ελληνική Σημαία, όπου  παραπλεύρως του Μνημείου και συνοδευόμενη από την προσκοπική μπάντα των Προσκόπων Αλεξανδρείας, κυμάτιζε στο χορό των ύμνων και της απόδοσης τιμών.

    Οι στέφανοι όπως κάθε χρόνο, ήταν πολλοί και εκπροσωπούσαν τους θεσμούς της Αιγύπτου, της Ελλάδος και των  Αιγυπτιωτών Ελλήνων.  

    Κατέθεσαν: Ο Κυβερνήτης της Μάρσα Ματρούχ,  ο Επιτετραμμένος της Ελληνικής Πρεσβείας στο Κάιρο κ. Αθανάσιος Λεούσης, ο Ακόλουθος Άμυνας της Κυπριακής Πρεσβείας Συνταγματάρχης κ.  Κωνσταντίνος Χατζηκωστής, ο Ακόλουθος Άμυνας στο Κάϊρο κ. Μιχαήλ  Τσιλιγκάκης και ο ίδιος επίσης και για τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις,  ο Αντιπρόεδρος Α΄ της Ελληνικής Κοινότητας  Αλεξανδρείας κ. Ιωάννης Παπαδόπουλος, ο οποίος κατέθεσε στέφανο και για την ιστορική «Κυπριακή Αδελφότητα των εν Αιγύπτω Κυπρίων», ο κ.  Νικόλας Ζαΐμης ως Εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, η Πρόεδρος των δύο ιστορικών Σωματείων της Αλεξάνδρειας του «Ελληνικού Ναυτικού Ομίλου Αλεξανδρείας» κα. Λιλίκα Θλιβίτου, με διπλή κατάθεση και για τον «Πτολεμαίο Α΄»,  ο  κ. Αντώνης Ιορδανίδης Ταμίας της Κοινότητας Καΐρου, ο κ. Γεώργιος Ρεκτσίνης Πρόεδρος του  Ελληνικού Ναυτικού Ομίλου Καΐρου, ο κ. Άρης  Μαρκοζάνης  Αρχηγός  Προσκόπων Αλεξανδρείας, ο κ. Χρήστος Αντωνίου Αρχηγός Προσκόπων Καΐρου, η Αναπληρώτρια Συντονίστρια Εκπαίδευσης Β. Αφρικής και Μέσης Ανατολής κα. Σωτηρία Μπέτα, οι Αντιπροσωπείες Βελγίου, Αγγλίας, Αμερικής και Πολωνίας, τα Πολιτιστικά Κέντρα Καΐρου και Αλεξανδρείας, ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Πολεμιστών Εκστρατευτικών Σωμάτων Μέσης Ανατολής Ρίμινι των Ιερολοχιτών και η Κυπριακή Αδελφότητα των εν Αιγύπτω Κυπρίων  Επιτροπή Καΐρου.

    Στην Τιμητική Επέτειο για το Ελ Αλαμέιν παρευρέθησαν αξιωματούχοι Έλληνες και Αιγύπτιοι. Την πρώτη του επίσημη παρουσία στα κοινά της Νειλοχώρας πραγματοποίησε ο νέος Γενικός Πρόξενος Αλεξανδρείας κ. Ιωάννης Πυργάκης, ο οποίος είχε την ευκαιρία να γνωριστεί με θεσμικούς παράγοντες του τόπου, ενώ το παρόν έδωσαν ο Ναυτιλιακός Ακόλουθος του Πορτ Σαΐντ  Πλοίαρχος κ. Παπακωνσταντίνου Χρήστος, η Πρόξενος της Ελλάδας στο Κάιρο κα Όλγα Τζωρτζάτου, ο Κωνσταντίνος Πετρούλης  επισμηναγός Βοηθός ΑΚΑΜ, η Πλοίαρχος κα. Αγγελική Βαρουξή, η κα. Κωνσταντίνα Γεδεών του Πολιτιστικού Κέντρου Καΐρου, ο Διευθυντής του Τοσιτσαίου Πρατσίκειου Δημοτικού κ. Κωνσταντίνος Ρήγας, η Αναπληρώτρια Διευθύντρια του Αβερώφειου Γυμνασίου Λυκείου κα. Αφροδίτη Πεβερέτου, εκπαιδευτικοί από τα σχολεία της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας και Αιγυπτιώτες από τις πόλεις της Αιγύπτου και βέβαια όπως πάντα, ο αρχισυντάκτης του «Νέου Φωτός» του Καΐρου κ. Βασίλης Πουλαρίκας.

    Η προσκοπική μπάντα αποτελείτο από τον κ. Τζόνι Μύρο, τον κ. Άρη Μαρκοζάνη, τον γνωστό κ. Ριάντ, και τον εκπαιδευτικό κ. Νικόλαο Χαραλαμπάκη. Σημαιοφόρος ήταν ο Βαθμοφόρος κ. Γεώργιος Μανδραγός.   

    Να σημειωθεί ότι για πρώτη φορά ο χώρος που βρίσκεται αριστερά του Μνημείου,  πλέον είναι αντάξιος της τιμής που οφείλουμε στους νεκρούς μας. Καταπράσινος με αισθητική, περίμενε στο τέλος όλους τους παριστάμενους να τον επισκεφθούν για να καθίσουν στα τραπέζια ενός πλουσιότατου μπουφέ. Εμπνευστής και δημιουργός αυτής της έκπληξης ο Ακόλουθος Άμυνας της Πρεσβείας στο Κάιρο κ. Μιχαήλ Τσιλιγκάκης.

    Η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας, η οποία έθεσε στη διάθεση των επιθυμούντων να παρευρεθούν στο Ελληνικό Στρατιωτικό Μνημείο,  λεωφορείο όπως άλλωστε κάθε χρόνο, τίμησε για άλλη μια φορά την ιστορική Μνήμη των Ελλήνων Πεσόντων στο Ελ Αλαμέιν, ιδιαίτερα σε μια εποχή που η Ειρήνη είναι το ζητούμενο για όλη την Ανθρωπότητα!

  • Αίγυπτος: Η «ξεχασμένη βασίλισσα»

    Αίγυπτος: Η «ξεχασμένη βασίλισσα»

    Κρασί 5.000 ετών ρίχνει φως στη ζωή της πρώτης γυναίκας Φαραώ

    Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι ο χώρος ταφής στην Άβυδο μπορεί να είναι το τελικό σημείο ανάπαυσης της Μερνεΐτ, της πιο σπουδαίας γυναίκας κατά τη διάρκεια της Πρώτης Δυναστείας της Αιγύπτου.

    Νέα στοιχεία για την ξεχασμένη «πρώτη βασίλισσα της Αιγύπτου, τη Μερνεΐτ, έφερε στο φως κρασί 5.000 ετών που βρέθηκε κατά τη διάρκεια ανασκαφών στο ταφικό σύμπλεγμα στην αρχαία πόλη της Αβύδου.

    Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι ο χώρος ταφής στην Άβυδο μπορεί να είναι το τελικό σημείο ανάπαυσης της Μερνεΐτ, η οποία θεωρείται η πιο σπουδαία γυναίκα κατά τη διάρκεια της Πρώτης Δυναστείας της Αιγύπτου που κυβέρνησε περίπου στο 3000 π.Χ.

    Με βάση τα αρχαιολογικά ευρήματα οι επιστήμονες θεωρούν ότι ήταν κόρη του Τζερ (του τρίτου Φαραώ της Πρώτης Δυναστείας) και σύζυγος του Τζετ (του τέταρτου Φαραώ της Πρώτης Δυναστείας).

    Ο σύζυγός της όπως και ο γιος της βασιλιάς Ντεν ήταν μεταξύ των Φαραώ της Πρώτη Δυναστείας της Αιγύπτου, ωστόσο πρόσφατες ανακαλύψεις έδειξαν ότι μπορεί να είχε και η ίδια τόση εξουσία.

    Από την ανακάλυψη του τάφου από τον Βρετανό αιγυπτιολόγο, Σερ Φλίντερς Πέτρι το 1900, η ιστορική σημασία της Μερνεΐτ είναι ζήτημα αντιπαράθεσης μεταξύ των αιγυπτιολόγων, καθώς κάποιοι επιστήμονες υποστηρίζουν πως «οι σύζυγοι και οι κόρες των Φαραώ δεν θεωρούνταν τυπικά διάδοχοι του θρόνου ιδιαίτερα στην πρώιμη περίοδο της αρχαίας Αιγύπτου».

    Στον τάφο υπήρχαν αρκετά αγαθά που ταίριαζαν σε κάποιο μέλος της βασιλικής οικογένειας, συμπεριλαμβανομένων κλειστών δοχείων με κρασί, κάτι που δείχνει πως η Μερνεΐτ ήταν μία φιγούρα με σημαντική επιρροή και με «υψηλό βαθμό εξουσιών». Εάν οι εκτιμήσεις των αρχαιολόγων αποδειχθούν σωστές τότε η Μερνεΐτ θα γίνει η πρώτη γυναίκα που κυβέρνησε την αρχαία Αίγυπτο.

    Οι νέες ανασκαφές φέρνουν στο φως συναρπαστικές νέες πληροφορίες για αυτή τη μοναδική γυναίκα και την εποχή της»

    Οι ανακαλύψεις έγιναν από μία ομάδα αρχαιολόγων με επικεφαλής την Κριστιάνα Κόλερ του Πανεπιστημίου της Βιέννης.

    «Η βασίλισσα Μερνεΐτ ήταν πιθανώς η πιο ισχυρή γυναίκα της περιόδου της», δήλωσε χαρακτηριστικά η Κόλερ.

    Στα δοχεία το κρασί ήταν εξαιρετικά καλά διατηρημένο, μάλιστα σε κάποια ήταν σχεδόν στην αυθεντική του κατάσταση, ενώ είναι μεταξύ των αρχαιότερων αποδείξεων ύπαρξης κρασιού που έχουν ανακαλυφθεί ποτέ.

    «Το κρασί δεν ήταν πλέον υγρό και δεν μπορούμε να πούμε αν ήταν κόκκινο ή λευκό», ανέφερε η Κόλερ.

    «Βρήκαμε αρκετά οργανικά υπολείμματα και κρύσταλλα, πιθανότατα τρυγία (κατακάθι του κρασιού εκεί όπου έχει αποθηκευτεί) και όλα αυτά πλέον αναλύονται επιστημονικά. Πιθανότατα είναι η δεύτερη πιο αρχαία απόδειξη ύπαρξης κρασιού και η παλαιότερη που έχει ανακαλυφθεί στην Άβυδο», προσέθεσε.

    «Οι νέες ανασκαφές φέρνουν στο φως συναρπαστικές νέες πληροφορίες για αυτή τη μοναδική γυναίκα και την εποχή της», συμπλήρωσε η Κόλερ.

    Χάρη στις πολύ προσεκτικές μεθόδους ανασκαφής και άλλες νέες αρχαιολογικές τεχνολογίες, οι ειδικοί επίσης καθόρισαν ότι το ταφικό συγκρότημα της Μερνεΐτ κατασκευάστηκε σε πολλαπλές διαφορετικές φάσεις και σε μία σχετικά μακρά χρονική περίοδο.

    Αποδείξεις σπουδαίας δύναμης

    Όμως αυτή δεν ήταν η μόνη απόδειξη σπουδαίας δύναμης. Επιγραφές εντός του τάφου υποδηλώνουν ότι η Μερνεΐτ κατείχε ένα σημαντικό αριθμό κυβερνητικών θέσεων περίπου στο 3.000 π.Χ., συμπεριλαμβανομένης και θέσης στο θησαυροφυλάκιο.

    Το όνομά της είχε ανακαλυφθεί κατά το παρελθόν μαζί με του γιου της σε μία λίστα με χαραγμένα τα ονόματα των Φαραώ στον τάφο του Ντεν στη Νεκρόπολη της Σακκάρα.

    Οι ειδικοί εκτιμούν ότι η Μερνεΐτ κυβέρνησε ως αντιβασιλέας όσο ο Ντεν ήταν ακόμα ανήλικος, κάτι που θα μπορούσε να εξηγήσει ότι είναι η μοναδική γυναίκα που έχει τόσο μεγάλο τάφο στους πρώτους βασιλικούς τάφους της Αιγύπτου στην Άβυδο.

    «Το γεγονός ότι υπάρχει το όνομά της στη λίστα με τους βασιλείς δείχνει ότι κάτι πολύ σπουδαίο συνέβη με τη Μερνεΐτ», σημειώνει μιλώντας στο Live Science, ο Ρόναλντ Λέπροχον, ομότιμος καθηγητής Αιγυπτιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο.

    Ωστόσο, τι ακριβώς σύμφωνα με την Κόλερ παραμένει μυστήριο.

    «Καμία άλλη βασίλισσα στην πρώιμη δυναστική περίοδο δεν είχε τόσα πολλά προνόμια», σημειώνει ο Ζαν-Πιερ Πάζνικ, αιγυπτιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης, σύμφωνα με τη Daily Mail ο οποίος όμως δεν συμμετείχε στις τωρινές ανασκαφές.

    Ερευνητές εκτιμούν ότι μπορεί να ήταν η πρώτη γυναίκα Φαραώ

    Πάντως, ακόμα και αν η Μερνεΐτ κυβέρνησε δεν θα θεωρείτο Φαραώ. Αυτό συμβαίνει γιατί οι ειδικοί σημειώνουν ότι ο όρος υιοθετήθηκε αργότερα κατά τη διάρκεια της 18ης Δυναστείας από το 1550 έως 1295 π.Χ.

    Πιστεύεται ότι ο τίτλος που σημαίνει «σπουδαίος οίκος», μπορεί να επινοήθηκε από τη βασίλισσα Χατσεψούτ για να είναι ουδέτερου γένους.

    Παρ’ όλ’ αυτά ερωτήματα σχετικά με το στάτους και την επιρροή της Μερνεΐτ  βρίσκονται «στον πυρήνα της τρέχουσας έρευνας», σημειώνει η Κόλερ.

    «Οι σημερινοί ερευνητές κάνουν την υπόθεση ότι μπορεί να ήταν η πρώτη γυναίκα Φαραώ στην αρχαία Αίγυπτο και προκάτοχος της βασίλισσας Χατσεψούτ, ωστόσο η πραγματική της ταυτότητα παραμένει μυστήριο», είπε η Κόλερ που σημείωσε πως «οι αρχαιολογικές ανασκαφές ξεκίνησαν πρόσφατα και ανακάλυψαν σημαντικές νέες πληροφορίες για την ιστορική σημασία αυτής της γυναίκας».

    «Είμαι σχεδόν σίγουρη πως μόλις ολοκληρώσουμε τις ανασκαφές στο τεράστιο συγκρότημα, θα γνωρίζουμε περισσότερα», κατέληξε.

    Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ

  • Ο  Καβάφης ζωντανεύει μέσα από 3 CD

    Ο  Καβάφης ζωντανεύει μέσα από 3 CD

    Για όσους δεν γνωρίζουν ποιος ήταν ο Χρίστος Τσάγκας, (με  [ι] αντί [η] στο όνομά του, από δική του επιλογή), μπορούν να ανατρέξουν στο “Θέατρο της Δευτέρας”, στο “Θέατρο της Πέμπτης” και σε όλα τα ραδιοφωνικά θέατρα της ΕΡΤ. Υπήρξε η σπουδαιότερη φωνή ηθοποιού με την οποία “έντυσε” τα καλύτερα ραδιοφωνικά θεατρικά έργα. Με επιτυχίες στην τηλεόραση, τον κινηματογράφο, στο θέατρο, υπήρξε μια πολυσχιδής καλλιτεχνική προσωπικότητα. Δίπλα του ένας από τους καλλίτερους Έλληνες μουσικοσυνθέτες ο Φίλιππος Περιστέρης, είχε την τύχη να συνεργαστεί μαζί του και οι δυο τους να αποθεώσουν καλλιτεχνικά τον Καβάφη, ο ένας διαβάζοντας και ο άλλος μελοποιώντας.

    Η συνέντευξη που ακολουθεί με τον Φίλιππο Περιστέρη, αποτελεί φόρο τιμής προς τον αείμνηστο Χρίστο Τσάγκα, κυρίως αυτή την εποχή που εορτάζονται τα 160 χρόνια του Κωνσταντίνου Καβάφη από τη γέννηση του και τα 90 απ΄ το θάνατό του.

    Πως δημιουργήθηκε αυτό το έργο με όλα τα ποιήματα του Καβάφη σε 3 CD;

    Η γνωριμία μας με τον αείμνηστο Χρίστο Τσάγκα ξεκίνησε το 2004. Έγραψα τότε τη μουσική για το πρώτο ανέβασμα του θεατρικού του Γιώργου Σκούρτη “Οι ηθοποιοί”, την οποία σκηνοθετούσε και παράλληλα πρωταγωνιστούσε. Έκτοτε συνεργαστήκαμε στενά σε πολλές παραστάσεις. Περίπου το 2008 με κάλεσε στο σπίτι του και μου είπε ότι σκόπευε να ηχογραφήσει τα 154 ποιήματα του Καβάφη. Ήθελε να του γράψω το βασικό θέμα και τις μουσικές υποκρούσεις. Είχε δισταγμούς ως προς το μέγεθος του έργου το οποίο θα καταλάμβανε 3 CD. Τότε αναρωτήθηκα δυνατά αν μπορεί κανείς να απανθίσει τον Καβάφη… Οι σκέψεις μας συναντήθηκαν και έτσι λίγους μήνες αργότερα τα Άπαντα του Καβάφη με αυτή την υπέροχη φωνή και ερμηνεία ήταν διαθέσιμα σε όλο τον κόσμο. Αυτό ήθελε ο Χρίστος…  

    Τι προσδοκούσατε από αυτή την έκδοση;

    Το όνειρο του Χρίστου ήταν να διαβάσει με αυτό τον μοναδικό τρόπο τους μεγαλύτερους Έλληνες ποιητές και να υπάρξει η μεγαλύτερη δυνατή διάχυση αυτού του υλικού. Ο μεγαλύτερος Έλληνας εκδότης είχε δηλώσει τότε δημόσια ότι ο Χ. Τσάγκας ήταν ο μεγαλύτερος εν ζωή ηθοποιός και είχε δώσει μια άτυπη υπόσχεση ότι θα διέθετε μέσω των εντύπων του το τριπλό CD του Καβάφη. Δυστυχώς αυτό δεν πρόλαβε να γίνει. Ωστόσο, ο Χρίστος πρόλαβε πράγματι να διαβάσει αυτά που είχε βάλει στόχο, δηλαδή πέρα από τον Καβάφη, τα άπαντα του Κάλβου, το μεγαλύτερο μέρος του Σολωμού και αρκετά έργα του Γ. Ρίτσου. Κρίμα που δεν πρόλαβε την έκδοσή τους, όμως, ελπίζω ότι αυτό που ήθελε τελικά έγινε. Αν ρωτάτε για μένα, ήταν τιμή και εμπειρία ασυναγώνιστη να γράψω πρωτότυπη μουσική για όλα τα παραπάνω…

    Η συνεργασία με τον Χρίστο Τσάγκα πως ήταν;

    Μέχρι τώρα έχω συνεργαστεί με περισσότερους από εκατό σκηνοθέτες σε θέατρο, κινηματογράφο και τηλεόραση. Οι άνθρωποι που γνωρίζουν το αντικείμενό τους επιλέγοντας έναν συνεργάτη αυτόχρημα επιλέγουν την αισθητική του, τις όποιες γνώσεις του και τελικά την υπογραφή του. Ο Χρίστος ανήκε απόλυτα σε αυτή την κατηγορία και νομίζω ότι το αποτέλεσμα αυτών των ηχογραφήσεων που αριθμεί επτά δίσκους είναι η περίτρανη απόδειξη αυτής της μεθοδολογίας συνεργασίας.

    Τι αντιπροσωπεύει ο Καβάφης για σας;

    Νομίζω, ότι αντιπροσωπεύει για την παγκόσμια κοινότητα του πνευματικού και μη κόσμου. Ένας οικουμενικός συμπυκνωμένος λόγος που άλλοτε απορρέει φιλοσοφία, άλλοτε ιστορική συνείδηση, άλλοτε κοινωνιολογική ανάλυση, κάποτε συγκίνηση και οπωσδήποτε ύψιστο ελληνικό λόγο. Ο Καβάφης είναι οι πιο κρυφές, οι πιο αδιόρατες, οι πιο ειλικρινείς και οι πιο ποιητικές στιγμές που ο καθένας νιώθει βαθειά αλλά δεν μπορεί να εκφράσει με αυτό τον τρόπο.   

    Το θεατρικό έργο σχετικά με τον Καβάφη. Μιλήστε μας για αυτό.

    Το έργο  «Ο Υμνωδός της Αλεξάνδρειας – Κ. Π. Καβάφης» ήταν ένα εξαιρετικό θεατρικό για τα έργα και τις ημέρες του Αλεξανδρινού ποιητή και ευτύχισα να του γράψω τη μουσική. Η παράσταση ανέβηκε στο Μέγαρο Μουσική Αθηνών το 2014 με μια ομάδα πραγματικά εκλεκτών συντελεστών όπως ο σπουδαίος σκηνοθέτης και ηθοποιός Λάμπρος Τσάγκας (αδελφός του Χρίστου), ο πρόσφατα εκλιπών Γιάννης Σταματίου, ο Γ. Ζημιανίτης, η Χ. Οικονόμου στα σκηνικά, τα graphics και τα κοστούμια και πολλοί άλλοι.

    To 2018 εκδώσατε και τρίτο CD στη σειρά «Επύλλια» που όπως είδαμε στα δύο πρώτα μελοποιείτε ελληνική ποίηση από τον Σολωμό ως τις μέρες μας. Έχετε συμπεριλάβει και το πολύ αγαπητό «Επέστρεφε» του Καβάφη.   

    Πράγματι, τα Επύλλια είναι μια συλλογή μελοποιήσεων που περιλαμβάνει κλασικούς ποιητές και σύγχρονους αναγνωρισμένους και κατά τη γνώμη μου σπουδαίες πένες όπως, ο Ηλ. Παπακωνσταντίνου, ο Αρ. Κουτούγκος κ.ά. Το «επέστρεφε» είναι μόλις το δεύτερο ποίημα του Καβάφη που μελοποιώ μετά το «Επιθυμίες» στα πρώτα Επύλλια το 2008 με ερμηνεύτρια την Ιωάννα Φόρτη. Το «επέστρεφε» από ότι με πληροφόρησε μέσα από ένα άρθρο του ο αγαπητός ερευνητής και ρέκτης της ελληνικής δισκογραφίας Π. Δραγουμάνος, είναι το πλέον μελοποιημένο από το Καβαφικό έργο και η δική μου εκδοχή με ερμηνεύτρια τη σπουδαία Θέλμα Καραγιάννη είναι η δέκατη πέμπτη. Νομίζω ότι θα ακολουθήσουν πολλές και εύχομαι να είναι έτσι. Αυτού του επιπέδου η ποίηση είναι προορισμένη για όλα τα αυτιά, όλα τα μάτια και σίγουρα για πολλές και διαφορετικές μελοποιήσεις. Άλλωστε ποιο έργο τέτοιου βεληνεκούς και αξίας μπορεί να ταυτιστεί με μία και μόνο μελοποιημένη εκδοχή;

    Πρόσφατα παρουσιάσατε στον πολυχώρο «Αλεξάνδρεια» στην Αθήνα ένα θεατρικό αναλόγιο με ποίηση του Καβάφη και πρωτότυπη μουσική και εσάς ζωντανά στο πιάνο. Περί τίνος πρόκειται; 

    Πρόκειται για μια ανθολόγηση δεκαεπτά ποιημάτων του Καβάφη η οποία αναγιγνώσκεται μετά πρωτότυπης μουσικής συνοδείας μου στο πιάνο από την κ. Κατερίνα Ξυδάκη σε σκηνοθεσία Νίκου Γκεσούλη. Πρόκειται για μια πολύ ιδιαίτερη και μεστή ερμηνεία – ανάγνωση από μια πραγματική λάτρη και μεταφράστρια του Αλεξανδρινού ποιητή. Η παράσταση αυτή άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις και ως απόδειξη θα επαναληφθεί στον ίδιο χώρο (Αλεξάνδρεια, Σπάρτης 14, Πλατεία Αμερικής) στις 29 Οκτωβρίου στις 8.30. Περισσότερα στον σύνδεσμο:

    Καλή επιτυχία στο έργο σας κι εύχομαι να επισκεφθείτε κάποια μέρα την Αλεξάνδρεια για να απολαύσουμε και στην Ελληνική Κοινότητα μια βραδιά μελοποιημένου Καβάφη.

    Σας ευχαριστώ και είθε αυτό να γίνει κάποτε πραγματικότητα. Άλλωστε κάτι τέτοιο για μένα, θα αποτελούσε σπουδαία και ξεχωριστή τιμή, να βρεθώ στην πόλη που έγραψε και έζησε ο ποιητής, του οποίου το έργο υπηρέτησα καλλιτεχνικά!

  • «Κύκλος Καβάφη στην Αξιοθέα»

    «Κύκλος Καβάφη στην Αξιοθέα»

    Τριήμερο αφιέρωμα επιστημονικών και καλλιτεχνικών εκδηλώσεων στη Λευκωσία

    Τριήμερο αφιέρωμα επιστημονικών και καλλιτεχνικών εκδηλώσεων για τον ποιητή Κ. Π. Καβάφη διοργανώνεται από τις 13 έως τις 15 Οκτωβρίου, στο πλαίσιο του Πολιτιστικού Φεστιβάλ του Πανεπιστημίου Κύπρου.

    Ο «Κύκλος Καβάφη στην Αξιοθέα» πραγματοποιείται με αφορμή τα 160 χρόνια από τη γέννηση και τα 90 χρόνια από τον θάνατό του Αλεξανδρινού ποιητή και διοργανώνεται από το Πολιτιστικό Κέντρο «Μιχάλης Πιερής» –σε συνεργασία με το Υφυπουργείο Πολιτισμού της Κυπριακής Δημοκρατίας, την Πρεσβεία της Ελλάδος στην Κύπρο και με τη στήριξη της εταιρείας Medochemie.

    Ο «Κύκλος Καβάφη στην Αξιοθέα» είναι αφιερωμένος στον Μιχάλη Πιερή, ιδρυτή του Πολιτιστικού Κέντρου του Πανεπιστημίου Κύπρου και από τους σημαντικότερους καβαφιστές σε διεθνές επίπεδο, ο οποίος ως πανεπιστημιακός δάσκαλος, μελετητής, ποιητής και σκηνοθέτης δίδαξε, προσέγγισε και ανέδειξε με γνώση και αισθητική το έργο του Αλεξανδρινού. Κατά τη διάρκεια του τριημέρου εκδηλώσεων θα λειτουργεί έκθεση με καβαφικές εκδόσεις και μελετήματα του Μιχάλη Πιερή.

    Την τελετή έναρξης την Παρασκευή 13 Οκτωβρίου στις 8.30μ.μ. θα χαιρετίσουν ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Κύπρου Τάσος Χριστοφίδης, η Υφυπουργός Πολιτισμού Λίνα Κασσιανίδου, ο Πρέσβης της Ελλάδος Ιωάννης Παπαμελετίου, ο Πρέσβης της Αιγύπτου Αμρ Χάμζα και ο Εκτελεστικός Πρόεδρος της Medochemie Ανδρέας Πίττας.

    Ακολουθεί αμέσως η θεατρική παράσταση «Νερά της Κύπρου, της Συρίας, και της Αιγύπτου. Σπουδή στον “θεατρικό” Καβάφη» από το Θεατρικό Εργαστήρι του Πανεπιστημίου Κύπρου (Θ.Ε.ΠΑ.Κ.), που βασίζεται σε ολόκληρη την ποίηση του Κ. Π. Καβάφη (Αναγνωρισμένα, Αποκηρυγμένα, Ανέκδοτα και Ατελή) και συνδυάζει εκείνα τα ποιήματα όπου ο Αλεξανδρινός αξιοποιεί τεχνικές και στοιχεία της δραματικής τέχνης.

    Η θεατρική προσέγγιση λαμβάνει υπ όψιν τις διαφορετικές φάσεις της ποιητικής ανέλιξης του Καβάφη (πρώιμη, εποχή της διαμόρφωσης, ωριμότητα), καθώς και τις θεματικές περιοχές της ποίησής του (φιλοσοφικά/ διδακτικά, ιστορικά/ πολιτικά, αισθησιακά/ ερωτικά ποιήματα).

    Επιλογή και επιμέλεια κειμένων, αλλά και σκηνοθεσία υπογράφει ο αείμνηστος Μιχάλης Πιερής. Η μουσική είναι του Ευαγόρα Καραγιώργη, τα κοστούμια του Σταύρου Αντωνόπουλου, με υπεύθυνη παραγωγής τη Σταματία Λαουμτζή.

    Το Σάββατο 14 Οκτωβρίου στις 9.30π.μ. πραγματοποιείται στην Αξιοθέα η επιστημονική Ημερίδα «Κύκλος Καβάφη». Προσκεκλημένοι ομιλητές είναι γνωστοί καβαφιστές, οι οποίοι με τις μελέτες και εκδόσεις τους έθεσαν τις βάσεις για την πρόσληψη και διάδοση του έργου του Αλεξανδρινού, καθώς επίσης σημαντικοί μελετητές της ποίησης του Καβάφη, οι οποίοι θα φωτίσουν από την άποψη της ερμηνευτικής, της εκδοτικής, της θεωρίας και της μετάφρασης, την καλλιτεχνική φυσιογνωμία και το έργο ενός από τους σημαντικότερους νεοέλληνες ποιητές που συγκεντρώνει σήμερα ολοένα και περισσότερο το παγκόσμιο ενδιαφέρον.

    Θα μιλήσουν οι Δηµήτρης Αγγελάτος, Eusebi Ayensa, Μάρθα Βασιλειάδη, Fatima Eloeva, Diana Haas, Hero Hokwerda, Matthias Kappler, Χ. Λ. Καράογλου, ∆ιονύσης Καψάλης, Renata Lavagnini, Σταµατία Λαουµτζή, Μαριλίζα Μητσού, Σαµουήλ Μπισσάρας.

    Για περισσότερες πληροφορίες και το πρόγραμμα τη ημερίδας : https://applications.ucy.ac.cy/public/weblinks/download_pck.download?p_file=A6504AAC5FE179A2A0C217876BE6C5C3/PROGRAMME_kavafi.pdf

    Την Κυριακή 15 Οκτωβρίου στις 8.30μ.μ. φιλοξενείται η μουσική παράσταση του Κώστα Βόμβολου και του ΘΕΠΑΚ «Πάντα η Αλεξάνδρεια είναι», με θέμα την πόλη-σταυροδρόμι των πολιτισμών στην τελευταία περίοδο της μεγάλης της ακμής.

    Τραγούδια του παρισινού καμπαρέ της μπελ επόκ –κάποια στο πρωτότυπο και κάποια μεταφρασμένα– συνυπάρχουν με αποσπάσματα από ελληνικές οπερέτες, διεθνή χορευτικά κομμάτια της εποχής και αραβικές μελωδίες στην εξευρωπαϊσμένη τους μορφή. Τραγούδια-ψηφίδες του ετερόκλητου αλλά και γοητευτικού μωσαϊκού που υπήρξε η Αλεξάνδρεια από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι τον μεσοπόλεμο.

    Συντελεστές:

    Κώστας Βόμβολος: συνθέσεις, πιάνο

    Κώστας Χαλλούμας: κοντραμπάσο

    Αλέξανδρος Γαγάτσης: ντραμς

    Αντρέας Χριστοδουλίδης: φωτισμός

    Σταματία Λαουμτζή: υπεύθυνη παραγωγής

    Πηγή: ΕΡΤ