Category: ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Η συγκεκριμένη κατηγορία περιέχει κείμενα που αφορούν στην ιστορία της Ελληνικής Παροικίας στην Αλεξάνδρεια.

  • Η Ορκομωσία των Πρώτων Προσκοπίνων Αλεξανδρείας

    Η Ορκομωσία των Πρώτων Προσκοπίνων Αλεξανδρείας

    Του Νικόλαου Νικηταρίδη

    Ο δημιουργός του Αιγυπτιώτικου Προσκοπισμού Αντώνης Κόκκινος  ίδρυσε στις 26/5/1913 το Σώμα Ελληνίδων Προσκόπων Αλεξανδρείας, η διοίκηση του οποίου ανατέθηκε στην Πασιθέα Ζουρούδη. Έτσι, τα κορίτσια εγγράφηκαν και φόρεσαν την προσκοπική στολή κατά τον πρότυπο των Αγγλίδων Οδηγών.

    Ας δούμε όμως πως περιγράφεται σε δημοσίευμα του ¨Ταχυδρόμου¨ στις 19-1/9/1913 η ορκωμοσία τους :

    ¨Το δαιμόνιον διοργανωτικόν πνεύμα του αρχηγού των Ελλήνων προσκόπων Αλεξανδρείας κ. Κοκκίνου παρουσίασε χθες προ της παροικίας την πλέον ευχάριστον έκπληξιν : Εν σώμα Ελληνίδων προσκόπων, το πρώτον όπερ ιδρύεται εξ Ελληνίδων.

    Η τελετή της ορκωμοσίας εγένετο χθες την 4ην μ.μ. εν τη αιθούση των Προσκόπων, κέιμενη όπισθεν των γραφείων του Πατριαρχείου. Εις την τελετήν παρέστησαν η Α.Μ. ο Πατριάρχης, ο β΄ γραμματεύς του Γεν. Προξενείου κ. Σοφιανός, το Συμβούλιον του Επιστημονικού Συλλόγου ¨Πτολεμαίος¨ και πλήθος εκ των καλλιτέρων οικογενειών της παροικίας. Η αίθουσα ήτο καταλλήλως διασκευασμένη δια σημαιών, επί αναλογίου δε ευρίσκετο το ιερόν Ευαγγέλιον, άνωθεν δε ανηρτημένη μεγάλη εικών του Βασιλέως Κωνσταντίνου.

    Πέριξ του Ευαγγελίου είχον παραταχθή στρατιωτικώς οι Έλληνες πρόσκοποι και πλησίων αυτών αι 20 Ελληνίδες, αι αποτελούσαι ήδη το σώμα.

    Τον λόγον πρώτος έλαβεν ο ιδρυτής κ. Κόκκινος, όστις φέρων την στολήν του αρχηγού εξήρε τον σκοπόν του ιδρυθέντος σώματος Ελληνίδων προσκόπων, αποβλέποντος όπως αι Ελληνίδες φανούν χρήσιμοι εις την οικογένειαν, την κοινωνίαν και την Ελληνικήν Πατρίδα.

    Η Α.Μ. ο Πατριάρχης μετά ταύτα δι΄ ολίγων αλλά ωραίων λέξεων, αφού συνεχάρη τον κ. Κόκκινον δια την έμπνευσιν του και τας Ελληνίδας διότι έσπευσαν υπό την σημαίαν των προσκόπων, εζήτησε παρά της Παροικίας όπως υποστηρίξη το ιδρυθέν σώμα, του οποίου εξήρε την πολλαπλήν χρησιμότητα.

    Αμέσως κατόπιν αι Ελληνίδες πρόσκοποι, αφού εξητάσθησαν εις τα καθήκοντα του προσκόπου, έδωκαν τον νενομισμένον Όρκον της Σημαίας, υπό τα ζωηρά χειροκροτήματα των συγκεκινημένων θεατών, πολλοί των οποίων εδάκρυσαν.

    Η έγκριτος ιατρός κυρία Παναγιωτάτου μετά την ορκωμοσία, επηφεληθείσα της λαμπράς ευκαιρίας, εχαιρέτησεν εις κομψόν όσο και απλούν ύφος τας Ελληνίδας, αι οποία ανέλαβον να προσφέρουν τας ωραίας υπηρεσίας των εις νέαν Μεγάλην Ελλάδα και εξέφρασε την πεποίθησιν της ότι η Ελληνίς εν γένει, ως φυσιογνωμία, προώρισται να προσθέση πραγματικήν λάμψιν εις το ευρύ Ελληνικόν μέλλον.

    Η κυρία Παναγιωτάτου εχειροκροτήθη ενθέρμως από τας Ελληνίδας κυρίας, των οποίων ύμνησε τον εν εκδηλώσει κεκρυμμένον θησαυρόν των αρετών των.

    Μετά ταύτα, υπό τας ωραιοτέρας εντυπώσεις έληξεν η σεμνή τελετή την 5 1/2 μ.μ.

    Αι Ελληνίδες αι αποτελούσαι το σώμα είναι οι εξής : Αρχηγός η δεσποινίς Πασιθέα Ζουρούδη, υπαρχηγός Ελένη Ζαγκάκη, μέλη δε αι δεσποινίδες Τερψιχόρη Ζουρούδη, Σοφία Ιωάννου, Αναστασία Καρσιώτου, Στυλιανή Μπασούλ, Ειρήνη Μπασούλ, Άρτεμις Μαρίνου, Δήμητρα Παναγιωτοπούλου. Χρυσάνθη Σεραπίωνος, Ευμορφία Σεγκοπούλου, Χρυσάνθη Χαμαράκη και αι αδελφαί Μαρία, Ελισάβετ και Στυλιανή Μπάρκερ.

    Την ιατρικήν εκπαίδευσιν του σώματος των Ελληνίδων προσκόπων, αι οποίαι θα χρησιμεύσουν εν καιρώ πολέμου ως νοσοκόμοι, ανέλαβεν ο ¨Πτολεμαίος¨, όστις και θέλει ορίση προς τούτο τους ιατρούς διδασκάλους.

    Την εν γένει εποπτείαν του σώματος θα αναλάβουν έγκριτοι κυρίαι της Παροικίας¨.

  • Η Αλεξάνδρεια του Ιωάννη Καλλιανιώτη!!!

    Η Αλεξάνδρεια του Ιωάννη Καλλιανιώτη!!!

    Από το παραθαλάσσιο σούρουπο…

    Άλλη μια πανέμορφη περιήγηση του δικού μας Αβερωφίτη Ιωάννη Καλλιανιώτη

    ************

    Σούρουπο στην Κορνίς … οδός Σάαντ Ζαγλούλ

    Ανεξάντλητη Αλεξάνδρεια…

    Όπου και να περπατήσεις, λίγο να ψάξεις, κάτι θα βρεις

    Στις παμπάλαιες μπουάπες…

    Κάτι θα υπάρχει γιά τον νοσταλγό…

    Καλή περιήγηση…

    Ο  ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ

    Σούρουπο στην Κορνίς, οδός Σάαντ Ζαγλούλ

  • Άλλο ένα οδοιπορικό του Ιωάννη Καλλιανιώτη

    Άλλο ένα οδοιπορικό του Ιωάννη Καλλιανιώτη

    Βγαίνουμε στον δρόμο, από την Αλεξάνδρεια… προς το Αμπουκίρ, την αρχαία Κάνωπο

    Του Ιωάννη Καλλιανιώτη

    ********

    Ο Ναός των Αγίων Αναργύρων άνοιξε και φέτος και μας περιμένει να λειτουργηθούμε

    Θα συναντήσουμε μνήμες στην διαδρομή … τα παλιά θα μας στείλουν σημάδια…

    Θα ακολουθήσουν παραθαλάσσιες συζητήσεις…

    Με το Ζεφύριον ως τελικό προορισμό

    Ο  ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ

    thymamai@remembering

  • Τάσος Πάρλας και Θέατρο στην Αλεξάνδρεια

    Τάσος Πάρλας και Θέατρο στην Αλεξάνδρεια

    Ο ΤΑΣΟΣ ΠΑΡΛΑΣ ΚΑΙ Η ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΤΟΥ ΔΙΑΔΡΟΜΗ

    ΣΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ΤΩΝ ΑΡΧΩΝ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ

    Του Νικόλαου Νικηταρίδη

    Στις αρχές του 1940 εξέλιπε ο Τάσος Πάρλας, μια συμπαθής Αλεξανδρινή φυσιογνωμία, ο οποίος επί μακρά σειρά ετών με τα διάφορα ευτράπελα του επεισόδια, με την ανεπιτήδευτη αφέλεια του και τους καλούς του τρόπους δημιούργησε έναν εκ των συμπαθών και ευχάριστων τύπων της Αλεξάνδρειας.

    Όπως αναφέρει ο σπουδαίος Αλεξανδρινός μουσικοσυνθέτης Κρίνο δε Κάστρο, η θεατρική του σταδιοδρομία άρχισε από τα θέατρα των ¨Πυραμίδων¨ του Τρικάτσουλα και της ¨Εδέμ¨ του Τσερετόπουλου, τα μοναδικά τότε θέατρα στα οποία όλοι οι ελληνικοί θίασοι μέχρι περί το 1905 έδιναν τις ελληνικές τραγωδίες, τις κωμωδίες και άλλα ξένα έργα της ρομαντικής σχολής. Ο Πάρλας τότε ανακατευόταν στα παρασκήνια και κάπου-κάπου, όταν οι διάφοροι θίασοι του Ευάγγελου Παντόπουλου, του Ξεν. Ησαΐα, της Ελεον. Λοράνδου, του Σφήκα, κ.ά. έδιναν τα αθάνατα κωμειδύλλια, εμφανιζόταν στα κόρα του Καπετάν-Γιακουμή, των Μυλωνάδων, των Σφουγγαράδων, κτλ. Την εποχή εκείνη μοναδικά θεάματα ήταν τα θέατρα και τα ιπποδρόμια. Ο Πάρλας παρακολουθώντας τους κωμικούς των τότε εκλεκτών ιπποδρομιών Πιεραντώνη και Γκάτι (στο τότε θέατρο αδελφών Μομφερράτου) αποφάσισε να ειδικευτεί και στον κλάδο εκείνο και μετά από καιρό εμφανίστηκε στο θέατρο ¨Παυσίλυπο¨ με άλλους γνωστούς του σε διάφορα αντρέ-κωμίκ με σχετική επιτυχία.

    Αλλά όπως τα πάντα παρέρχονται, έτσι και τα ξύλινα εκείνα θέατρα κατεδαφίστηκαν για να ανεγερθούν προσοδοφόρες οικοδομές και έτσι σταμάτησε η καλλιτεχνική κίνηση των συνοικιών του Ταχυδρομείου και του Παλαιού Χρηματιστηρίου. Ο Πάρλας, μη θέλοντας να μένει αργόσχολος, μαθαίνοντας την ιπποκομιακή τέχνη από τις ιπποδρομίες, προσλήφθηκε από αυλικό προύχοντα ως ηνίοχος και αίφνης μια μέρα εμφανίστηκε στην οδό Σερίφ οδηγώντας τη μεγαλοπρεπή άμαξα του προύχοντα. Με την μπλε-σιελ σταμπουλίνα του, με τα χρυσά απαστράπτοντα κουμπιά του και με το ολοκόκκινο μεγαλοπρεπές φέσι του, χαλιναγωγώντας τα δύο υπέροχα άλογα, ατένιζε όλους τους πεζούς με σοβαρότητα δέκα τουλάχιστον αγαλμάτων Νουμπάρ Πασά, με την ίδια αδιαφορία με την οποία το άγαλμα ατένιζε τα γύρω του παιδιά που έπαιζαν στα φερώνυμα μπαξεδάκια…

    Εντωμεταξύ, εξερράγη ο Α΄ π.π. και ο προύχοντας βρισκόμενος στην Τουρκία, αποκλείστηκε. Ο Πάρλας τότε προτίμησε να επανέλθει στους θεατρικούς κόλπους προσληφθείς ως κορίστας στην ιταλική οπερέτα του Σαρούμπι, στο θέατρο ¨Πολυθέαμα¨, όπου αργότερα βρισκόταν ο κινηματογράφος ¨Μαζέστικ¨.

    Όταν δε συγκροτήθηκε η πρώτη Ελληνική Οπερέτα από εγχώρια στοιχεία της Νίτσας Ράλλη και του Λεωνίδα Καραμητρόπουλου (Δέρβη) στο ¨Λούνα-Παρκ¨, προσλήφθηκε λόγω της καλής του φωνής ως αρχικορίστας το 1916. Μετά δύο χρόνια στο ίδιο θέατρο, στην επιχείρηση Σολιάγκη-Μιχαηλίδη, προσλήφθηκε ως απόλυτος πρώτος τενόρος. Τότε υπήρξε η αλησμόνητη περίοδος της περίφημης επιθεώρησης ¨Πυξ-Λαξ¨ του Ανδρέα Παλαιολόγου (Άις Κριμ), η οποία παίχθηκε με καταπληκτική επιτυχία επί 28 συνεχείς φορές. Ο Πάρλας, στο ρόλο του τρελού τενόρου Μαπίπ με το τραγούδι του : ¨Άνοιξε το παράθυρο / την κρυσταλλένια πόρτα / και σούφερα αγάπη μου / της μολοχίας χόρτα¨ αποσπούσε τα θυελλώδη χειροκροτήματα του απειροπληθούς ακροατηρίου. Κατά τα επόμενα δε χρόνια, σε διάφορα έργα, είχε πολλές επιτυχίες.

    Αλλά το κορύφωμα της θεατρικής του σταδιοδρομίας ήταν η εποχή του 1929-30 με την αλησμόνητη επιθεώρηση των Ανδρέα Παλαιολόγου και Γ. Κοκκάλη (Άις Κριμ-Κοκτέιλ) ¨Φιλ Καρακόλ¨. Ουδέποτε το Αλεξανδρινό κοινό αποθέωσε ηθοποιούς σε κωμικούς ρόλους όσο τον Πάρλα στο ρόλο του μπας σαουΐς, με συμπαραστάτη τον επίσης συμπαθή εργάτη της σκηνής Αγγελή Γεωργίου. Στην επιθεώρηση ¨Φιλ Καρακόλ¨ ο Πάρλας υπήρξε αμίμητος τόσο ώστε και ο σοβαρός τότε διευθυντής της Αστυνομίας Αλεξανδρείας, προσελθών στην παράσταση, παρόλο ότι δεν γνώριζε ελληνικά, ξέσπασε σε ακράτητα γέλια παρακολουθώντας την άφθαστη υποκριτική του Πάρλα στην ευφυέστατη εκείνη ντόπια θεατρική σάτιρα.

    Μετέπειτα και στα παραλιακά κέντρα στα οποία συνεχώς προσλαμβανόταν ως μέλος μουσικών συγκροτημάτων του Καννούλα, κ.ά., με την πλούσια και μελωδική φωνή του έτερπε το προσερχόμενο προς αναψυχή κοινό. Στα 1938 είχε προσληφθεί από τον σημαντικό θεατρικό επιχειρηματία της Αλεξάνδρειας Μπεττίνο Κονελιάνο ως διευθυντής του φροντιστηρίου των εκάστοτε θιάσων στην ¨Αλάμπρα¨, έως ότου τον Γενάρη του 1940 αρρώστησε και έφυγε από τη ζωή.

  • Επισκέψεις Αλεξανδρινών Πολιτιστικών τοποσήμων

    Επισκέψεις Αλεξανδρινών Πολιτιστικών τοποσήμων

    Στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αλεξανδρείας, μια σημαντική έκθεση για τα Αλεξανδρινά Κοιμητήρια, διαφόρων θρησκευμάτων. 

    Του Ιωάννη Καλλιανιώτη

    Ο Αιγυπτιώτης κ. Ιωάννης Καλλιανιώτης μας αποστέλλει τακτικά τις όμορφες περιηγήσεις του. Αυτή τη φορά σειρά έχουν οι επισκέψεις Αλεξανδρινών Πολιτιστικών τοποσήμων. Γαλλικό Ινστιτούτο Αλεξανδρείας και Επιστημονικός Σύλλογος Πτολεμαίος Α!

    Τον ευχαριστούμε για τις περιγραφές του και τα στιγμιότυπα που μας χαρίζει γύρω από την Πόλη του Ελληνισμού και της ιστορίας,την Αλεξάνδρεια!

    Ο ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ

    thymamai@remembering

    Η Γενική Συνέλευση του Επιστημονικού Συλλόγου Πτολεμαίος Α!, στην οικία της Αγγελικής Παναγιωτάτου.

  • Σαν σήμερα 3/1/64 έφυγε ο Μήτσος Μυράτ που έζησε στην Αλεξανδρεια

    Σαν σήμερα 3/1/64 έφυγε ο Μήτσος Μυράτ που έζησε στην Αλεξανδρεια

    Ο Μήτσος Μυράτ ήταν ένας από τους σημαντικότερους έλληνες ηθοποιούς του πρώτου μισού του 20ού αιώνα. Γνώριζε σε βάθος τη ρομαντική, τη νατουραλιστική και τη συμβολική υποκριτική σχολή, ήταν όμως εξαίρετος στο είδος του βουλεβάρτου.

    Ο Μήτσος Μυράτ (Μουράτογλου το οικογενειακό επώνυμο) γεννήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 1878 στη Σμύρνη της Μικράς Ασίας. Παιδί πολυμελούς οικογένειας, μεγάλωσε με τον πατέρα του, μετά τον χωρισμό των γονιών του.

    Έζησε για ένα διάστημα στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου εργάστηκε ως επιθεωρητής σε λατομείο, προκειμένου να ξεχαστεί το σκάνδαλο που είχε συνταράξει τη Σμύρνη, όταν είχε ερωτευτεί μία νεαρή αγγλίδα.

    Με την επιστροφή του στη Σμύρνη προσπάθησε ν’ αναπτύξει επιχειρηματική δραστηριότητα, όπως και άλλα μέλη της οικογένειάς του, αλλά γρήγορα διαπίστωσε ότι ήταν γεννημένος για θεατρίνος.

    Σπουδές υποκριτικής στο Παρίσι

     Ο νεαρός πρωταγωνιστής Μήτσος ΜυράτΆλλαξε το οικογενειακό του επώνυμο με το γαλλοπρεπές Μυράτ και σπούδασε υποκριτική αρχικά στο Παρίσι και στη συνέχεια στην Αθήνα, στη «Βασιλική Δραματική Σχολή» και στη «Νέα Σκηνή» του Κωνσταντίνου Χριστομάνου.

    Μετά τη διάλυση της «Νέας Σκηνής» (1907), ο Μυράτ εντάχθηκε στο θίασο Κοτοπούλη από το 1908 ως πρωταγωνιστής και από το 1911 ως καλλιτεχνικός διευθυντής. Από το 1930 έως το 1935 περιόδευσε επικεφαλής δικού του θιάσου και στη συνέχεια εντάχθηκε στο Εθνικό Θέατρο, όπου παρέμεινε έως το 1950. Στον κινηματογράφο κατέγραψε μία παρουσία στην κωμωδία του Ίωνα Νταϊφά «Δολάρια και Όνειρα» (1956).

    Ο ρόλος που τον ανέδειξε σε κορυφαίο ηθοποιό

    Στο θέατρο διακρίθηκε από την πρώτη του εμφάνιση το 1901 ως μύστης στην τραγωδία του Ευριπίδη «Άλκηστις». Ο ρόλος που τον ανέδειξε σε κορυφαίο ηθοποιό ήταν στην «Αγριόπαπια» του Ίψεν και ο τελευταίος ήταν το 1956, στο θέατρο Κοτοπούλη, στο «Σιμούν» του Ανρί Λενορμάν.

    Ο Μήτσος Μυράτ στο «Συρανό ντε Μπερζεράκ» (1912)Σε όλα αυτά τα χρόνια ερμήνευσε τους πιο διαφορετικούς ρόλους, με ιδιαίτερη επιτυχία στον τύπο του «γοητευτικού εραστή». Λεγόταν χαρακτηριστικά ότι υπήρξε – παρ’ όλο ότι ήταν κοντός – ο έλληνας ηθοποιός που ήξερε να φοράει με περισσή άνεση φράκο και να λέει ωραιότερα από κάθε ομότεχνό του τη φράση «σ’ αγαπώ». Η φωνή του και το αριστοκρατικό του παρουσιαστικό συμπλήρωναν με τον επιτυχέστερο τρόπο την παρουσία του επί σκηνής. Χαρακτηριστικό της επιτυχίας του είναι ότι υπήρξε ένας από τους λίγους ηθοποιούς της πρόζας τον όποιον το κοινό ανάγκαζε, πολλές φορές με το χειροκρότημά του να «μπιζάρει» μονόλογους των ρολών του.

    Για τον Μήτσο Μυράτ ίσχυε ο λόγος ενός άλλου μεγάλου του θεάτρου, του Λουί Ζουβέ, που έλεγε: «Για τον ηθοποιό το θέατρο δεν είναι επάγγελμα, αλλά πάθος». Το πάθος αυτό διατήρησε μέχρι τα τελευταία του. Λέγεται ότι ακόμα και όταν αποσύρθηκε από τη σκηνή μετά το 1956 μάθαινε όλους τους ρόλους που ερμήνευε ο γιoς του Δημήτρης Μυράτ, με την ελπίδα ότι σε κάποια απουσία του θα του δινόταν η ευκαιρία να παίξει αυτός.

    Μυθιστορήματα, οπερέτες και αυτοβιογραφικά βιβλία

    Ο Μυράτ ασχολήθηκε και με τη συγγραφή. Έγραψε μυθιστορήματα, οπερέτες και δύο βιβλία αναμνήσεων «Η ζωή μου» (1918) και «Ο Μυράτ κι εγώ» (1950), που μας δίνουν πολύτιμες πληροφορίες για το ελληνικό θέατρο του 20ού αιώνα.

    Αλέξανδρος, Μιράντα και Μήτσος Μυράτ

    Στην προσωπική του ζωή έκανε δύο γάμους. Τον πρώτο με την Κυβέλη, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, την ηθοποιό και θιασάρχη Μιράντα Μυράτ και τον αρχιτέκτονα Αλέκο Μυράτ. Εγγόνια του είναι οι ηθοποιοί Κυβέλη Θεοχάρη και Κυβέλη Μυράτ, ο διευθυντής ορχήστρας Αλέξανδρος Μυράτ και η συγγραφέας και μουσικός Γιάννα Μυράτ. Από τον δεύτερο γάμο του με τη Χρυσούλα Κοτοπούλη (αδελφή της Μαρίκας Κοτοπούλη) απέκτησε ένα γιο, τον διακεκριμένο ηθοποιό και σκηνοθέτη Δημήτρη Μυράτ.

    Ο Μήτσος Μυράτ άφησε την τελευταία του πνοή στις 3 Ιανουαρίου 1964 στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός», όπου νοσηλευόταν με βρογχοπνευμονία, σε ηλικία 85 ετών. Μαζί του έσβησε μια ολόκληρη εποχή του ελληνικού θεάτρου, όπως έγραψε ο Τύπος της εποχής.

    Πηγή: Σαν Σήμερα

  • Κλείσιμο 2024: το Παρελθόν μαζί με το Παρόν

    Κλείσιμο 2024: το Παρελθόν μαζί με το Παρόν

    Του Ιωάννη Καλλιανιώτη

    *************************

    Στους αγαπητούς συνΑλεξανδρινούς και όσους άλλους ηλεκτρονικούς επισκέπτες, μιά πρόσκληση γιά βόλτα στην Αλεξάνδρεια γιά να κλείσει ο χρόνος.

    Από την μιά επισκεπτόμαστε το παρελθόν με έναν από τους παλιούς καθεδρικούς της κατανάλωσης τα Μεγάλα Καταστήματα Hannaux.

    Από την άλλη, ας κοιτάξομε στο μέλλον, επισκεπτόμενοι τον Μέγα καθεδρικό της γνώσης την Μπιμπλιοτέκα Αλεξαντρίνα.

    Δύο όψεις μιάς πόλης.

    Πολλές καλές ευχές γιά την Νέα Χρονιά, υγεία , αγάπη, δημιουργικότητα !

    Ο Σύνδεσμος

    thymamai@remembering

  • Ευχές προς ΕΚΑ ενός Αλεξανδρινού ιστοριοδίφη

    Ευχές προς ΕΚΑ ενός Αλεξανδρινού ιστοριοδίφη

    Του Ιωάννη Καλλιανιώτη

    *****

    Στους αγαπητούς συνΑλεξανδρινούς και επισκέπτες του ekaexandria.org

    *****

    Είναι πράσινο, δεν είναι δέντρο.

    Μοιάζει αστόλιστο και άδειο.   Δεν είναι.

    Δες κάτω το μικρό συρταράκι. Άνοιξέ το.

    Θα βρεις μνημόνια !!!  

    Όπου μνημόνια = Aide – mémoire, δηλαδή βοηθήματα της μνήμης.

    Στην περίπτωσή μας αθλητικές μεντάλλιες, παιδικά φυλακτά και ένα επισμαλτωμένο μενταγιόν, ίσως μιάς πρώτης εξομολόγησης : 

    Έρως και Ψυχή

    Καλά Χριστούγεννα σε όλους, με τους αγαπημένους μας και τις μνήμες των αγαπημένων μας ανθώπων και τόπων.

    Ο ΣΫΝΔΕΣΜΟΣ

    thymamai@remembering

  • “Οι Ανακαινίσεις στην Αλεξάνδρεια”

    “Οι Ανακαινίσεις στην Αλεξάνδρεια”

    Το Δημαρχιακό Στάδιο, έργο του αρχιτέκτονα Οικονομόπουλου

    Ο Αιγυπτιώτης ιστοριοδίφης κ. Ιωάννης Καλλιανιώτης, παρουσιάζει μία ακόμα έρευνά του στην ιστοσελίδα μας, την τρίτη κατά σειρά με τον τίτλο: “Οι Ανακαινίσεις στην Αλεξάνδρεια”

    ΕΙΣΑΓΩΓΗ

    του Ιωάννη Καλλιανιώτη

    Το κριτικό πνεύμα ήταν πάντα “παρών” στους Αλεξανδρινούς ενίοτε και οξύ.

    Η πάροδος των ετών δεν βοήθησε καθόλου. Δεν βοήθησαν και οι “εξελίξεις”. Η Πόλη όπως την ξέραμε, όλο και μεταλλασσόταν.

    Το “πρότερον”, όχι δεν θα το ξαναβρείς. Το “πως ήταν παλιά”, δεν θα το ξαναβρείς επίσης.

    Ο Σιδηροδρομικός Σταθμός “Καϊρου

    Παρ’ όλ’ αυτά, το πόσα τοπόσημα παραμένουν όρθια, είναι εντυπωσιακό. Επίσης εντυπωσιακές παραμένουν οι κρατικές προσπάθειες, για αναστηλώσεις, συντηρήσεις, καλλωπισμούς.

    Ο κεντρικός Σταθμός της Πυροσβεστικής


    Η ιδιωτική πρωτοβουλία, Αιγυπτιακή και Ελληνική δεν είναι απούσα.

    Ας μην τα αγνοήσει αυτά ο αναγνώστης μας. Ότι μπορούμε θα του το παρουσιάσουμε.

    Σε αυτό το άρθρο θα βρει συνδέσμους με άλλα, που παρουσιάζουν επί μέρους ανακαινίσεις.

    Καλή περιήγηση

    Ο  ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ

    thymamai@remembering

  • Ελληνορωμαϊκό Μουσείον  – μια Αλεξανδρινή και Ελληνιστική Πατριδογνωσία

    Ελληνορωμαϊκό Μουσείον – μια Αλεξανδρινή και Ελληνιστική Πατριδογνωσία

    Δεύτερη πολύτιμη και ιδιαιτέρως πολύπλευρη ερευνητική εργασία, του δικού μας Αιγυπτιώτη κ. Ιωάννη Καλλιανιώτη περί του ανακαινισθέντος και προσφάτως εγκαινιαζόμενου Ελληνορωμαϊκού Μουσείου Αλεξανδρείας.

    Ο ανωτέρω φιλίστωρ και ερευνητής, όπως αναφέρει ο ίδιος σε επικοινωνία που είχαμε μαζί του, η αγγλική εκδοχή του συγκεκριμένου του άρθρου, έχει δωριθεί στο Ελληνορωμαϊκό Μουσείο σε συνάντηση με την Διευθύντριά του κα Ουαλάα Μουστάφα, με σκοπό την όσο ευρύτερη δυνατή επικοινωνία του Μουσείου με το διεθνές κοινό των φιλαρχαίων.

    Και συνεχίζει στην εισαγωγή του να μας προϊδεάζει γι αυτά που θα  μας γνωρίσει ως εξής:

    Του Γιάννη Καλλιανιώτη

    ΕΛΛΗΝΟΡΩΜΑΪΚΟ  ΜΟΥΣΕΙΟ  ΜΙΑ  ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΗ  ΚΑΙ  ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΤΡΙΔΟΓΝΩΣΙΑ

    Παλιά αγάπη γενεών Αλεξανδρινών, με την παρηγορητική επιγραφή στα Ελληνικά “ΜΟΥΣΕΙΟΝ”, ένα Αλεξανδρινό, “δεν ξεχνώ”, ήταν για 18 χρόνια ένα αμφισβητούμενο εργοτάξιο, μια ιδιαίτερη γκρίνια μέσα σε πολλές…πως έχει εγκαταλειφθεί τόσο αυτή η πόλη, κανείς δεν θυμάται πια τίποτα, τι ακαταστασία, τι ασυνεννοησία φορέων και … αναρίθμητα άλλα.

    Και το Μουσείο άνοιξε. Και εσώπασαν όλοι. Και εθαύμασαν πολλοί. Και εζήλεψαν άλλοι τόσοι. Οι έπαινοι στην αρχή τυπικοί και μάλλον λίγοι.

    Η Αλεξάνδρεια μέσα στο Μουσείο βοά!  

    Εγώ, βρέθηκα Φουάντ και Πτολεμαίων γωνία, στο Καρτιέ Γκρεκ, λέει η κεφαλή του Αλεξάνδρου.

    Η σπάνια μελανόμορφη πήλινη νεκρική υδρία, αντίγραφο μεταλλικής Μακεδονικής λέει, εγώ, βρέθηκα στην Ιμπραημία.

    Η Αφροδίτη, θεά έτοιμη για το λουτρό της, μας λέει, εμένα, με βρήκαν στο Σίντι Μπίσρ !

    Ο θρίαμβος της -Ελληνιστικής- εντοπιότητας!

    Να πάτε και να ξαναπάτε στο Μουσείο, να μάθετε και να μάθετε από Αιγύπτιους και άλλους σπουδαγμένους…

    Ο ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΣΤΗΝ  ΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΓΛΩΣΣΑ

    thymamai@remembering

    Ο  ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

    thymamai@remembering