Κατηγορία: ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ Ε.Κ.Α.

Φωτογραφίες: Γεωργία Χαρβάλα

Την Παρασκευή το απόγευμα 5 μ.μ. τελέσθηκε ο πανηγυρικός Εσπερινός μετ’ αρτοκλασίας επί τη εορτή του Μεγαλομάρτυρος Αγίου Δημητρίου στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Κανισκέρειο ίδρυμα.

Τον Εσπερινό τέλεσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μπουρούντι – Μπουζουμπούρας κ. Ισαάκ, με τους μαθητές της Πατριαρχικής Σχολής Άγιος Αθανάσιος. Παρευρέθησαν πιστοί της Παροικίας.

Ο Άγιος Δημήτριος θεωρείται από τους ενδοξότερους και δημοφιλέστερους αγίους της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας, μαζί με τον Άγιο Γεώργιο. Είναι πολιούχος της Θεσσαλονίκης, στην πόλη που γεννήθηκε, έζησε και μαρτύρησε.

Ο Δημήτριος γεννήθηκε γύρω στο 280 στη Θεσσαλονίκη, επί αυτοκράτορος Μαξιμιανού, και καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια. Σε νεαρή ηλικία κατατάχθηκε στον ρωμαϊκό στρατό και έφτασε ως το βαθμό του χιλίαρχου, σε ηλικία μόλις 22 ετών. Φύση φιλομαθής και ερευνητική αναζητούσε το υψηλό και το αληθινό και το βρήκε στη χριστιανική πίστη, της οποίας έγινε διαπρύσιος κήρυκας στη Θεσσαλονίκη.

Σχημάτισε ένα κύκλο νεαρών μαθητών και τους δίδασκε την Αγία Γραφή στις υπόγειες στοές κοντά στα δημόσια λουτρά της πόλης. Κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας συνάθροισης, οι ειδωλολάτρες τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν ενώπιον του αυτοκράτορα Μαξιμιανού, που παρεπιδημούσε στη Θεσσαλονίκη. Όταν ο αυτοκράτορας του ζήτησε να απαρνηθεί την πίστη του, ο Δημήτριος του απάντησε: «Τω Χριστώ μου πιστεύω μόνον». Ο Μαξιμιανός εξοργισμένος από τη θαρραλέα στάση του αξιωματικού του διέταξε να τον φυλακίσουν.

Εν τω μεταξύ, ένας από τους μαθητές του Δημητρίου, ο Νέστορας, παρουσιάστηκε στο στάδιο της Θεσσαλονίκης, όπου ο Μαξιμιανός διοργάνωνε αθλητικούς αγώνες και ζήτησε να αγωνιστεί εξ ονόματος των χριστιανών με τον θηριώδη και ακατανίκητο παλαιστή Λυαίο, ειδωλολάτρη καταγόμενο από το Σίρμιο της Πανονίας (σημερινή Μητροβίτσα Σερβίας). Με την πεποίθηση ότι έχει τη χάρη και τη βοήθεια του Θεού, ο Νέστορας μπήκε στην παλαίστρα και όχι μόνο νίκησε τον Λυαίο, αλλά τον σκότωσε, όπως ο Δαυίδ τον Γολιάθ στην Παλαιά Διαθήκη.

Οργισμένος ο Μαξιμιλιανός από την ήττα του εκλεκτού του, διέταξε τον αποκεφαλισμό του Νέστορα και τη θανάτωση του Δημητρίου με λογχισμούς. Ο Δημήτριος τάφηκε στον τόπο του μαρτυρίου του, όπου αργότερα χτίστηκε περίβλεπτος ναός προς τιμήν του. Από τον τάφο του ανάβλυζε μύρο, εξού και η ονομασία Μυροβλήτης.

Σπάνια ένας άγιος έχει ταυτισθεί τόσο στενά με μία πόλη, όσο ο Άγιος Δημήτριος με τη Θεσσαλονίκη. Θεωρήθηκε ανέκαθεν από τους Έλληνες ο φρουρός της πόλης, που μαζί με το λαό αγωνίζεται εναντίον των Σλάβων, Αβάρων, Αράβων, Νορμανδών, Φράγκων, Τούρκων και άλλων βαρβάρων. Δεν είναι τυχαίο ότι ο ελληνικός στρατός απελευθέρωσε τη Θεσσαλονίκη ανήμερα της εορτής του Αγίου Δημητρίου (26 Οκτωβρίου 1912), γεγονός που θεωρήθηκε θαύμα.

Η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας εύχεται χρόνια πολλά σε όλους τους εορτάζοντες

Απολυτίκιο Αγίου Δημητρίου

Μέγαν εύρατο εv τοις κιvδύvοις, σε υπέρμαχοv, η οικουμένη, Αθλοφόρε τα έθνη τροπούμενον. Ως ουν Λυαίου καθείλες την έπαρσιν, εν τω σταδίω θαρρύvας τον Νέστορα, ούτως Άγιε, Μεγαλομάρτυς Δημήτριε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Πηγή:σαν σήμερα

Τα νήπια, οι έφηβοι, οι εκπαιδευτικοί, οι γονείς και οι θεσμικοί εκπρόσωποι της παροικίας  την 25η Οκτωβρίου 2024 ημέρα Παρασκευή και ώρα 10 – 12 το πρωί, βίωσαν στην αίθουσα “Ιουλία Σαλβάγου” στο Ελληνικό Τετράγωνο, “τι εστί εθνική  εορτή” στην παροικία των Αιγυπτιωτών Ελλήνων.

Οι μαθητές των εκπαιδευτηρίων της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας, υποδαύλισαν δίχως να το αντιλαμβάνονται στους ενήλικες, εκείνα τα ερεθίσματα της μνήμης των δικών τους εορταστικών εκδηλώσεων, στην ίδια ακριβώς αίθουσα. Θαρρείς και όλοι τους ανεξαρτήτως ηλικίας, επαγγέλματος, καταγωγής, χρώματος και θρησκείας, ομοίαζαν με τους κρίκους μιας αλυσίδας η οποία τους «έδενε» με το παρελθόν ενός έπους των Ελλήνων εναντίον των ορδών του Μουσολίνι.

Ένιωθες στο βλέμμα όλων την ικανοποίηση και την τιμή που συμμετείχαν στην επέτειο του ΟΧΙ η οποία αποτέλεσε την πρώτη νικηφόρα μάχη εναντίον του Άξονα. Όλα άρχισαν με την είσοδο των νηπίων που εισήλθαν επάνω στη σκηνή συνοδευόμενα από την Διευθύντριά τους κα Λένα Βοστάνη. Ένα χαμόγελο στα πρόσωπά τους διαχέετο απ΄ άκρη άκρη στην αίθουσα και διαπερνούσε τις ψυχές των θεατών-ακροατών καθώς τα έβλεπαν να απαγγέλουν τα ποιήματά τους, να πιάνονται απ΄ τα χέρια, να τραγουδούν, να υποκλίνονται και να αποχωρούν απ΄ τη σκηνή καταχειροκροτούμενα. Ακολούθησαν οι μαθητές του Τοσιτσαίου – Πρατσίκειου Δημοτικού.

Η δική τους είσοδος στη σκηνή εμπεριείχε ολίγη “αυστηρότητα” παραπάνω, καθώς έπρεπε να υποδυθούν ρόλους τα δε σκετσάκια τα οποία έπαιζαν, ήταν μια εμπνευσμένη θεατρική απεικόνιση των όσων διαδραματίζονταν στην οθόνη, όπου εκεί προβάλλονταν σκηνές από τα γεγονότα του πολέμου.

Συγκινητική στιγμή αυτή που παρακολουθήσαμε στο βίντεο, με τους πιτσιρικάδες σαλταδόρους να κλέβουν κουραμάνες απ΄ τα γερμανικά φορτηγά και να τις μοιράζουν στους πεινασμένους Έλληνες, ενώ την ίδια στιγμή οι “λιλιπούτειοι σαλταδόροι” του Νηπιαγωγείου, έφευγαν από τη σκηνή με καλάθια γεμάτα αιγυπτιακές πίτες, εν είδει κουραμάνας, τις οποίες μοίραζαν στο συγκινημένο κοινό. Πόσο σπουδαίο για τις νεανικές ψυχές να συνειδητοποιούν ότι το ψωμί που έχουν επάνω στο τραπέζι τους τα σημερινά παιδιά, σε μια άλλη εποχή κάποια άλλα συνομηλικά τους… όχι απλώς δεν το είχαν, αλλά πέθαιναν από την ασιτία που γεννά ο πόλεμος.

Και βέβαια πόση συνειδητοποίηση για τους ενήλικες, όταν σχεδόν δίπλα μας, κάποια άλλα παιδιά αργοσβήνουν απ΄ τις σφαίρες, τον τρόμο και την πείνα του πολέμου.

Επόμενο λοιπόν ήταν να αποχωρήσουν κι αυτά πίσω απ΄ τις κουρτίνες καταχειροκροτούμενα.

Το “έμψυχο υλικό” της αίθουσας “Ιουλία Σαλβάγου” τώρα ανυπομονούσε για τη σειρά των εφήβων.

Η ποίηση, ο θρίαμβος, το δάκρυ, ο οδυρμός, ο αγώνας, η θυσία, η απογοήτευση, η προσδοκία, η νίκη και η απελευθέρωση πέρασαν από μπροστά μας σαν μια κινηματογραφική ταινία, που η δεινότητα του εκπαιδευτικού σκηνοθέτη Παναγιώτη Θεοδώρου, δεν σου επέτρεπε να αφαιρεθείς ούτε για δευτερόλεπτο.

Ο χορός συνοδευόμενος από τους μελοποιημένους στίχους σπουδαίων ποιητών και υμνωδών της ελευθερίας και της αντίστασης των Ελλήνων εναντίον των ναζί, εμπεριείχε σε κάθε βήμα εκάστου αγοριού ή κοριτσιού που χτυπούσε με το πόδι του στο πάτωμα της σκηνής, το πείσμα και τη λεβεντιά τού ΟΧΙ!

ΟΧΙ φώναξαν τα νήπια. ΟΧΙ φώναξαν τα παιδιά. Όχι φώναξαν οι έφηβοι.

ΝΑΙ φώναξαν οι ενήλικες από κάτω. ΝΑΙ, η εκδήλωση σας πέτυχε. ΝΑΙ ήσασταν όλοι εξαίρετοι. Ναι ήταν μια πανέμορφη γιορτή. ΝΑΙ μας συγκινήσατε. ΝΑΙ μας γυρίσατε πίσω την εποχή που ήμασταν κι εμείς παιδιά.

Ίσως αυτή να ήταν η πιο τρυφερή στιγμή, με το ΟΧΙ της αντίστασης να συγχρωτίζεται με το ΝΑΙ της επιβράβευσης!!

Να σημειωθεί ότι, όπως κάθε χρόνο παρεδόθηκαν και απονεμήθηκαν  τα Βραβεία και τα Αριστεία στους πρωτεύσαντες μαθητές.

Και τώρα τα εύγε, τα μπράβο και τα συγχαρητήρια σε εκείνους που ήταν υπεύθυνοι για την τελετουργία της εθνικής επετείου στην αίθουσα “Ιουλία Σαλβάγου”.

Η Λένα Βοστάνη για το Νηπιαγωγείο, η Αθανασία Παπαχριστοδούλου για το Δημοτικό, ο Παναγιώτης Θεοδώρου και η Ελένη Παπαθανασίου για το Αβερώφειο Γυμνάσιο Λύκειο. Η Ελένη Παπαθανασίου  ήταν εκείνη που επιμελήθηκε και καθοδήγησε τους έφηβους μαθητές. Μαζί με τον Παναγιώτη Θεοδώρου δημιούργησαν ένα εκπληκτικό ντοκιμαντέρ μνήμης, υπενθύμισης, γνώσης και σεβασμού απέναντι – στους όχι και τόσο μακρινούς προγόνους μας – που άλλοι χάθηκαν στα βουνά της Ηπείρου, άλλοι ακρωτηριάστηκαν στα χιόνια, άλλοι εκτελέστηκαν στους τοίχους της Κατοχής και άλλοι έπεφταν αθόρυβα απ΄ την πείνα, στους καταθλιπτικούς δρόμους της κατακτημένης Ελλάδας.

Αξίζουν σε όλους τους προαναφερόμενους θερμά συγχαρητήρια. Πριν την έναρξη η Διευθύντρια του Αβερωφείου κα Αφροδίτη Πρεβερέτου, χαιρέτησε άπαντες τους προσκεκλημένους και μας εισήγαγε στο πνεύμα της γιορτής. Η Διευθύντρια του Δημοτικού κα Αδαμαντία Νικολακοπούλου από το βήμα και αυτή, αναφέρθηκε στα διαδικαστικά και στα απαραίτητα της εκδήλωσης.

Ο Πρόεδρος της ΕΚΑ κος Ανδρέας Βαφειάδης και ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στην Αλεξάνδρεια κος Ιωάννης Πυργάκης, ομίλησαν εκ του βήματος αναφερόμενοι στην τιμητική ημέρα, στην αξία του ΟΧΙ, στη σημασία που έχει για τον Ελληνισμό η 28η Οκτωβρίου και επήνεσαν μαθητές και εκπαιδευτικούς που για άλλη μια χρονιά στην ίδια αίθουσα, τιμούν ένα Έπος που δημιούργησε σε όλο τον κόσμο υπερηφάνεια για το σθένος των Ελλήνων.

Εκτός των προαναφερόμενων Γενικού Προξένου κ. Ιωάννη Πυργάκη και Προέδρου της ΕΚΑ κ. Ανδρέα Βαφειάδη, παρευρέθησαν εκ των θεσμών της Ελληνικής παροικίας οι κάτωθι: Ως Εκπρόσωπος του Μακαριωτάτου, ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Μπουρούντι – Μπουζουμπούρας κος Ισαάκ, ο Σύνδεσμος του Π.Ν. της Ελλάδας στην Αίγυπτο Πλοίαρχος κ. Κώστας Βαρουξής μετά της συζύγου του επίσης Πλοιάρχου Αγγελικής, η Πρόεδρος του ΕΝΟΑ και του Πτολεμαίου κα Λιλίκα Θλιβίτου, ο Διευθυντής της ΕΚΑ κ. Γεώργιος Μπούλος, η Διευθύντρια του Ινστιτούτου Αλεξανδρινού και Ελληνικού Πολιτισμού αρχαιολόγος κα Καλλιόπη Παπακώστα, όλοι οι εκπαιδευτικοί, γονείς, φίλοι, καθώς και αρκετοί πάροικοι που ενδιαφέρθηκαν να παρακολουθήσουν την εκδήλωση στην αίθουσα Ιουλία Σαλβάγου.

Πως θα μπορούσε όμως να ολοκληρωθεί ένα τιμητικό τελετουργικό για το ΟΧΙ δίχως παρέλαση και χορούς; Στον προαύλιο χώρο του Τοσιτσαίου Πρατσίκειου Δημοτικού, το σκηνικό διαδραματίστηκε ωσάν σε υπαίθριο θέατρο, όπου οι θεατές ήταν «ακροβολισμένοι» ενώ οι μαθητές προεξαρχόντων των μπόμπιρων του Νηπιαγωγείου παρήλαυναν μαζί με την Διευθύντριά τους κα Λένα Βοστάνη, εν μέσω χειροκροτημάτων και επαινετικών ιαχών. Μετά τους εθνικούς ύμνους των δύο πατρίδων μας, της Ελλάδας και της Αιγύπτου παρεδόθησαν οι σημαίες στους σημαιοφόρους και ακολούθως στους παραστάτες. Η εκπαιδευτικός κα Μπέτυ Ζέρβα ήταν υπεύθυνη της παρέλασης στα μεγάλα παιδιά και όταν η «γιορτινή επίδειξη»  πραγματοποιήθηκε τρισάκις, άρχισαν οι χοροί πρώτα με τα παιδιά του Δημοτικού και στη συνέχεια με αυτά του Γυμνασίου Λυκείου.

Η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας συγχαίρει εκπαιδευτικούς και μαθητές. Επίσης εύχεται και του χρόνου να ξαναβρεθούν όλοι μαζί, τιμώντας το Έπος του 1940, τον αγώνα για ελευθερία και το ΟΧΙ της αντίστασης κατά του φασισμού. Γιατί η Ειρήνη φέρνει πρόοδο και ο πόλεμος καταστροφή.

Μπράβο σε όλους!