Οι κάθε φύσεως γιορτές στα σχολεία της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας, αποτελούν τους ισχυρότερους κρίκους σύνδεσης με τις παραδόσεις, τις μνήμες και την καταγωγή.
Από την πάλαι ποτέ εποχή της Αλεξανδρινής αίγλης, με τα τότε σχολεία να ισοδυναμούν με ποιοτικά πανεπιστήμια, ο αδηφάγος χρόνος μέχρι σήμερα, άφησε γερά τα σημάδια του όχι μόνο με υλικές φθορές στα κτιριακά αρχιτεκτονήματα αλλά και πάνω στην πληθυσμιακή στατιστική των παροίκων.
Οι χιλιάδες μαθητών του παρελθόντος, πλέον αριθμούνται σε μερικές δεκάδες. Οι Αιγυπτιώτες λιγοστοί και αυτοί, αναπολούν το περίλαμπρο “χθες” μέσα από τους θρησκευτικούς και εθνικούς εορτασμούς, αλλά και τις διάφορες συνάξεις που δημιουργεί η συνύπαρξη.
Ακριβώς εδώ, έγκειται και η μεγάλη αξία της προσφοράς των Αλεξανδρινών Παροίκων.
Μπορεί το «φυλάττειν Θερμοπύλες» να αποτελεί ρήση κολακευτική γι΄ αυτούς, όταν την εκφράζουν οι εκπρόσωποι των διαφόρων θεσμών που επισκέπτονται το Ελληνικό Τετράγωνο από την Ελλάδα, η αλήθεια όμως είναι ότι οι σημερινοί Αιγυπτιώτες δεν «φυλάττουν Θερμοπύλες», αλλά την ιστορία της Αλεξάνδρειας.
Και γι΄ αυτό το λόγο, τους πρέπει και τους αξίζει κάθε έπαινος, τιμή και σεβασμός.
Η εναγώνια προσπάθεια της Κοινοτικής Επιτροπής που έχει αναλάβει τις τύχες της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας, ακριβώς σ αυτό το σημείο επικεντρώνεται:
Να μην ξεχαστούν απ΄ τους σύγχρονους, οι προγονικές ρίζες, τα ήθη, τα έθιμα, οι ιστορίες και οι μύθοι με τους οποίους πλάστηκαν, μεγάλωσαν και προόδευσαν.
Μα πάνω απ΄ όλα, να ασκήσουν το ιερό τους καθήκον, που δεν είναι άλλο από τη διαφύλαξη των κληροδοτημάτων που προήλθαν από τις ευεργεσίες σπουδαίων προσωπικοτήτων, ενώ παράλληλα να εξακολουθεί η ελληνική σημαία μαζί με την αιγυπτιακή, να κυματίζει μέσα στην καρδιά τους και να συμβολίζει στο μυαλό τους τις δυο αγαπημένες πατρίδες τους.
Την Παρασκευή 22α Μαρτίου 2024 στην αίθουσα «Ιουλίας Σαλβάγου» όλα τα προαναφερθέντα εφαρμόστηκαν στην πράξη.
Αιτία ήταν οι μαθητές του Νηπιαγωγείου, του Δημοτικού και του Γυμνασίου – Λυκείου της ΕΚΑ.
Με τραγούδια, χορούς, απαγγελίες ποιημάτων, εμβατήρια και αποσπάσματα από κείμενα Ελλήνων ποιητών και συγγραφέων, λάμπρυναν το ιστορικό Ελληνικό Τετράγωνο.
Η έναρξη της εκδήλωσης πραγματοποιήθηκε με την ιστορική υπενθύμιση της ημέρας από την Διευθύντρια του Αβερωφείου Γυμνασίου – Λυκείου κ. Αφροδίτη Πεβερέτου. Καλωσορίζοντας όλους τους προσκεκλημένους ανεφέρθη με λόγο κατανοητό και κυρίως τεκμηριωμένο για την αξία της Εθνικής Εορτής των Ελλήνων, τους αγώνες τους και τις θυσίες τους, τονίζοντας ιδιαίτερα όλα εκείνα για τα οποία σήμερα αισθανόμαστε υπερήφανοι.
Ο Γενικός Πρόξενος κ. Ιωάννης Πυργάκης έδωσε κι αυτός στο χαιρετισμό του το στίγμα της σημαντικότερης εορτής του Ελληνισμού, υπενθυμίζοντας σε όλους, πως αν σήμερα είμαστε ελεύθεροι το οφείλουμε στον αγώνα των προγόνων μας. Κυρίως τόνισε μεταξύ άλλων, ότι οι Έλληνες τις μόνες φορές που δεν τα πήγαν καλά στη μέχρι τώρα ιστορία τους, ήταν μόνο όταν τους χώριζε η διχόνοια και τα εσωτερικά μίση. Αντιθέτως δε, θριάμβευαν πάντα με την ομόνοια και την ενότητά τους.
Προς τους προσκεκλημένους γονείς απευθύνθηκε επίσης και ο Διευθυντής του Τοσιτσαίου Πρατσίκειου Δημοτικού κ. Κων/νος Ρήγας, απευθύνοντας κι αυτός το δικό του χαιρετισμό.
Εκτός του Γενικού Προξένου κ. Ιωάννη Πυργάκη και της συζύγου του Κατερίνας, παρευρέθη ο Πρόεδρος της Ελληνική Κοινότητας Αλεξανδρείας κ. Ανδρέας Βαφειάδης και ο Σύνδεσμος του Πολεμικού Ναυτικού της Ελλάδος με το Αιγυπτιακό κ. Κώστας Βαρουξής μετά της συζύγου του Αγγελικής επίσης Πλοιάρχου, η Διευθύντρια του Ιδρύματος Ελληνικού Πολιτισμού κα. Σταυρούλα Σπανούδη, ο Διευθυντής της ΕΚΑ κ.. Γεώργιος Μπούλος, όλοι οι εκπαιδευτικοί των Ελληνικών Σχολείων και οι γονείς των μαθητών.
Ιδιαίτερη αναφορά οφείλουμε προς τον Αιδεσιμολογιώτατο Πρωτοπρεσβύτερο π. Πάνο Γαζή, με την διττή ιδιότητά του, καθώς εκπροσώπησε τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας κ. Θεόδωρο Β΄, μεταφέροντας τις ευχές του και τον χαιρετισμό του, ενώ παράλληλα έπραξε το καθήκον του στη συνέχεια της εκδήλωσης και ως εκπαιδευτικός, καθοδηγώντας τη χορωδία των μαθητών του.
Να σημειώσουμε επίσης τους συντελεστές εκπαιδευτικούς.
Από το Νηπιαγωγείο και το Τοσιτσαίο – Πρατσίκειο Δημοτικό, υπεύθυνοι της Σχολικής Εορτής ήταν: η Δ/ντρια του Νηπιαγωγείου κα. Ελένη Βοστάνη και από το Δημοτικό η κα. Ελένη Παναρέτου Γαζή και ο κ. Πάνος Γαζής.
Από το Γυμνάσιο Αβερώφειο – Λύκειο την επιμέλεια της εκδήλωσης είχαν οι εκπαιδευτικοί: κ. Νικόλαος Χατζησκάκης, κα. Βάνα Μπούρα, κ. Δημήτριος Στογιάννης και κ. Νικόλαος Χαραλαμπάκης.
Η εκδήλωση έκλεισε με τον Εθνικό Ύμνο να τραγουδιέται από τα στόματα όλων των παρευρισκόμενων και συντελεστών, σφραγίζοντας για μια ακόμη φορά το μεγαλείο της Εθνικής Εορτής των Ελλήνων.
Θα ήταν ελαφρώς μεροληπτικό να σταθούμε σε κάποιους μαθητές, καθότι όλοι ισαξίως πότε με το τραγούδι τους, πότε με τους θούριους, πότε με τους χορούς τους και πότε με τις ποιητικές τους απαγγελίες, προσέδωσαν ομορφιά, αίγλη και υπερηφάνεια σε όσους τυχερούς παρευρέθησαν στην Αίθουσα “Ιουλίας Σαλβάγου”.
Άλλωστε σε τι να πρωτοαναφερθείς; Στους μπόμπιρες του Νηπιαγωγείου και το παιδικό χαμόγελό τους; Στα παιδιά του Δημοτικού με τις χορωδίες και τις απαγγελίες τους; Στους μεγαλύτερους του Αβερωφείου για τους χορούς τους, τα αποσπάσματά τους και τις μουσικές πανδαισίες τους;
Ή μήπως στις μαυροντυμένες γυναίκες του χορού του Ζαλόγγου, που δημιούργησαν σε όλους μας συναισθήματα και ανατριχίλα με την «εκκωφαντική σιωπή» των βημάτων τους;
Σημαντική και επιβοηθητική, στην παράλληλη κατανόηση του προφορικού λόγου, η προβολή εξαιρετικών εικόνων σε βίντεο που αποτύπωνε την Επανάσταση του 1821.
Μόνο συγχαρητήρια αξίζουν σε μαθητές και εκπαιδευτικούς που φώτισαν για μια ακόμη φορά με τη λαμπρή εκδήλωσή τους, την Εθνική Μνήμη των Ελλήνων.
Και βέβαια 25η Μαρτίου χωρίς παρέλαση δεν νοείται!
Στο προαύλιο του Τοσιτσαίου – Πρατσίκειου η μαθητιώσα νεολαία, υπό το ανοιξιάτικο φως του αλεξανδρινού ουρανού, απέδειξε και εμπράκτως, πως όπου υπάρχουν νιάτα… υπάρχει μέλλον και ζωή!
Οι σημαιοφόροι μπροστά με τους παραστάτες και όλους τους άλλους μαζί να ακολουθούν, με τάξη, ρυθμό, βηματισμό και υπερηφάνεια, κέρδισαν το χειροκρότημα των πάντων!
Μια εκδήλωση που θα την θυμόμαστε άπαντες για το άρτιο τελετουργικό της, αλλά και τα πνευματικά ερεθίσματα που μας υποδαύλισε, με κυρίαρχο αυτό της υπερηφάνειας για τα νιάτα των Σχολείων της Κοινότητάς μας!
