Category: ΣΧΟΛΕΙΑ Ε.Κ.Α.

Είναι ευλογία να υπάρχουν στην Ελληνική Κοινότητα εκπαιδευτικοί που δεν αρκούνται μόνο στα ωριαία καθήκοντα του σχολικού προγράμματος αλλά αφιερώνουν χρόνο για να μεταφέρουν εκτός σχολικών αιθουσών ορισμένες από τις εξειδικευμένες γνώσεις τους τόσο σε μαθητές όσο και σε γονείς και άλλους που ενδιαφέρονται για να αναβαθμίσουν το μορφωτικό τους επίπεδο. Αυτό έπραξε την Τετάρτη 24 Απριλίου 2024 και ώρα 20:00, ο εκπαιδευτικός χημικός κ.Νικόλαος Χαραλαμπάκης.

Με προσωπική του απόφαση σκέφτηκε να ζωντανέψει την παλαιά αίθουσα διδασκαλίας του Χημείου της Ε.Κ.Α.

Ένας χώρος βυθισμένος στη σιωπή, το σκοτάδι, τη λήθη, εισέπραξε το φιλί της ζωής και η καρδιά του παρελθόντος ξαναχτύπησε το ίδιο έντονα στο παρόν. Τα φώτα άνοιξαν, τα σκουριασμένα παράθυρα διάπλατα άφησαν να μπει ο καθαρός αέρας της Αλεξανδρινής θάλασσας. Τα θρανία και οι πάγκοι ξεσκονίστηκαν. Ο πίνακας αδημονούσε να θωπεύσουν πάνω του οι πολύχρωμες κιμωλίες. Τα επιστημονικά όργανα αφαίρεσαν από πάνω τους τη σκόνη της απαξίας. Και οι πρώτοι επισκέπτες εισήλθαν εντός του αμφιθεάτρου κάθισαν σαν μαθητές της πάλαι ποτέ ένδοξης εποχής, με ένα αγωνιώδες χτυποκάρδι για το αν θα μπορέσουν να ανταποκριθούν στην εξέταση του καθηγητή τους.

Εκείνος με τη συνοδεία των εφήβων συνεργατών του, στάθηκε στο κέντρο της έδρας ενδεδυμένος τη λευκή ρόμπα του επιστήμονα όπως και οι μαθητές του και εισήγαγε το ακροατήριο στο θέμα που επρόκειτο να διδάξει.

Όλο αυτό το τελετουργικό, ήταν το προανάκρουσμα στη Μαγεία της Χημείας, αφιερωμένη στον Αλέκο Βλάχο, τον σπουδαίο επιμελητή που ως ιερομόναχος εντός του Χημείου αφιέρωσε εκουσίως σχεδόν όλα τα χρόνια της ζωής του.

Ο Νικόλας Χαραλαμπάκης με πολύ μόχθο και μεράκι εργάστηκε αρκετές ημέρες εντός του αμφιθεάτρου ανακαλύπτοντας μέσα στα συρτάρια τα πολύτιμα χημικά όργανα καθώς και την ταυτότητα του αείμνηστου επιμελητή.

Μετά την ουσιαστική και πολύτιμη όσον αφορά την ενημέρωσή του, για το τι θα ακολουθήσει, προσεκάλεσε τον κ. Ανδρέα Βαφειάδη να πει δυο λόγια για τον άνθρωπο Αλέκο Βλάχο, ενώ όλοι αισθανόντουσαν εκείνη τη στιγμή τη μορφή του να περιφέρεται ανάμεσα μας. 

Ο Πρόεδρος της ΕΚΑ ανέφερε μεταξύ πολλών άλλων τα εξής:

Αγαπητοί φίλοι εκπαιδευτικοί και συμπάροικοι.

Αποτελεί σημαντική πρωτοβουλία η απόφαση του εκπαιδευτικού Νικόλα Χαραλαμπάκη και του Αβερώφειου Γυμνασίου Λυκείου να ξαναζωντανέψει το ιστορικό Χημείο της Κοινότητάς μας.

Κυρίως όμως δημιουργεί συναισθήματα συγκίνησης η υπενθύμιση στους παλαιότερους και η γνωστοποίηση στους νεότερους της ζωής και του έργου του αείμνηστου επιμελητή του Χημείου αείμνηστου Αλέκου Βλάχου.

Συγχαίρω λοιπόν τους διοργανωτές αυτής της βραδιάς Επιστημονικής Μνήμης και κυρίως τον εκπαιδευτικό Χημικό κ. Νικόλαο Χαραλαμπάκη που αποφάσισε να μας ταξιδέψει, μέσω επίδειξης πειραμάτων, στο παρελθόν  της δικής μας εποχής και ακόμη παλαιότερα.

Ας δούμε όμως ποιος ήταν ο άνθρωπος Αλέκος Βλάχος που αφιέρωσε τη ζωή του σ αυτήν εδώ την αίθουσα. Του οφείλουμε σήμερα ένα Μνημόσυνο Ευγνωμοσύνης!

Ο αείμνηστος Αλέκος Βλάχος, ο κύριος Αλέκος όπως τον αποκαλούσαν άπαντες, δεν  υπήρξε καθηγητής, αλλά αποκλειστικά επιμελητής και μόνο.  Τον είχε προσλάβει η ΕΚΑ κατόπιν παρότρυνσης του αξέχαστου καθηγητή χημικού, Νικολάου Γεράκη, και η πρόσληψή του οφειλόταν στην  περιορισμένη βιοποριστική δυνατότητά του αλλά και στον ακέραιο χαρακτήρα του. Ο κύριος ρόλος του ήταν να προετοιμάζει την αίθουσα για τους μαθητές του και να φροντίζει να είναι όλα όπως θα έπρεπε για να ακολουθήσουν τα πειράματα και οι διδασκαλίες του αείμνηστου ικανότατου καθηγητή Νικολάου Γεράκη.

Η καταγωγή του ήταν από τη Λήμνο και απεβίωσε στην Αλεξάνδρεια στις 29 Αυγούστου 2010, όπου και κηδεύτηκε στο Δεύτερο Κοινοτικό Κοιμητήριο της Ελληνικής Κοινότητας. Είχε και μία αδελφή με το όνομα Μαρία η οποία απεβίωσε στον Κοινοτικό Οίκο Ευγηρίας ΜΑΝΝΑ, στις 20 Σεπτεμβρίου 2021.

Η συμπεριφορά του κυρίου Αλέκου ήταν ευγενέστατη, αλλά ήταν ένας άνθρωπος που είχε αφοσιωθεί αποκλειστικά στη μελέτη βιβλίων με αποτέλεσμα να μην έχει σχεδόν καμία κοινωνική παρέα αλλά να ζει  τελείως μοναχικά, ωσάν ένας κοσμοκαλόγερος.

Η μορφή του ήταν σεβάσμια και ζούσε μέσα στα βιβλία που διάβαζε όλη μέρα στο Χημείο. Πάντα με σκυμμένο το κεφάλι ταξίδευε μέσα από τις σελίδες και τα επιστημονικά άρθρα.

Το Χημείο τότε ήταν υψηλών αξιώσεων και ανώτερο του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, με πάγκους εργασίας, και παροχή φυσικού αερίου για οπουδήποτε απαιτείτο φλόγα.

Παλαιότερα οι μαθητές για τα πειράματα φορούσαν λευκές ποδιές ιατρικού τύπου.

Όταν ολοκλήρωναν τις σπουδές στο Αβερώφειο, ήταν τόσο καλή η κατάρτισή τους που τα Πανεπιστήμια στην Ελλάδα τους δεχόταν ως ανώτερα, κι έμπαιναν χωρίς εξετάσεις ως το 1981. Κατόπιν άλλαξε το καθεστώς εισαγωγής.

Ο αείμνηστος κύριος  Αλέκος, υπήρξε έντιμος και πιστός βοηθός κι εκτιμούσε ιδιαίτερα τον ευεργέτη του, αείμνηστο καθηγητή Νικόλαο Γεράκη, που για να δεις βαθμό πάνω από 12 πρέπει να ήσουν αλάνθαστος.

Τέλος αξίζει να αναφερθεί ότι ο αείμνηστος Αλέκος Βλάχος, πολλές φορές περπατούσε ολομόναχος στην παραλιακή λεωφόρο συζητώντας με τον εαυτό του και τις σκέψεις του, παραπέμποντας σα έναν άνθρωπο που κάνει εσωτερικό διάλογο προφανώς για να καταλήξει σε κάποιο συμπέρασμα. Το αισθανόσουν αυτό καθώς φαινόταν σαν να παραμιλά, αλλά στην ουσία διασταύρωνε τις δικές του απόψεις με εκείνα που διάβαζε.

Η απόλυτα μοναχική ζωή του, είχε ως μοναδική δραστηριότητα την λειτουργία του Χημείου.

Ήταν όμως πολύ ομιλητικός με τους μαθητές  όταν τον ρωτούσαν κάτι, γι αυτό και άρχιζε να εξιστορεί ή να αποδεικνύει μέσω των γνώσεών του αυτά για τα οποία τους μάθαινε.

Εις μνήμη του αποκαλούμενου εν ζωή κυρίου  Αλέκου, εκείνο που μπορούμε να θεωρήσουμε ως κύριο χαρακτηριστικό του, είναι ο μοναχισμός του, το πάθος του για διάβασμα, η αφιερωμένη δράση του στο εργαστήριο της Χημείας, η ευγένειά του, η άψογη επιμέλεια της αίθουσας πριν τη διδασκαλία του εκπαιδευτικού Νικολάου Γεράκη και κυρίως η ευγνωμοσύνη προς τον ευεργέτη του για την βιοποριστική του διάσωση.

Μετά την ομιλία του κ. Βαφειάδη, άρχισε μια πανδαισία πειραμάτων Χημείας, με εντυπωσιακές αλλαγές χρωμάτων, εκρήξεις, ρουκέτες, πυροτεχνήματα, κινηματογραφικά εφέ, οδοντόκρεμα του … ελέφαντα και άλλα πολλά που δημιούργησαν θαυμασμό και δέος στους παρευρισκόμενους.

Η ερμηνεία των φαινομένων πραγματοποιήθηκε με θεατρικά σκετς, με τρόπο απλό και κατανοητό, σεβόμενο την επιστήμη της Χημείας και τον καθηγητή Νικόλα Χαραλαμπάκη και τους μαθητές του Αβερωφείου, να ξαναζωντανεύουν το παραδομένο εις την λήθη του χρόνου, Αμφιθέατρο του Χημείου.

Μια επιστημονική, μαγική βραδιά πειραμάτων από έναν εκπαιδευτικό που προσέφερε τα μάλα στην μαθητική κοινότητα, με την αγάπη του προς τους μαθητές και κυρίως το μοίρασμα  της γνώσης του με τους συναδέλφους του και τους γονείς. 

Παρευρέθησαν πλην του Προέδρου της Κοινότητας κ. Ανδρέα Βαφειάδη, ο Γενικός Γραμματέας κ. Νικόλαος Κατσιμπρής, ο Σύνδεσμος του Π.Ν. της Ελλάδας στην Αλεξάνδρεια κ. Κων/νος Βαρουξής μετά της συζύγου του επίσης πλοιάρχου Αγγελικής, ο Διευθυντής κ. Γεώργιος Μπούλος, η Διευθύντρια του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού Αλεξανδρείας κ. Σταυρούλα Σπανούδη, η Διευθύντρια του Αβερωφείου Γυμνασίου Λυκείου κ. Αφροδίτη Πρεβερέτου με τους εκπαιδευτικούς, ο Διευθυντής του Τοσιτσαίου Πρατσίκειου κ. Κων/νος Ρήγας, καθώς και ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Πάνος Γαζής με τη σύζυγό του εκπαιδευτικό κα. Ελένη Παναρέτου Γαζή.

Τόσο ο Πρόεδρος της ΕΚΑ κ. Ανδρέας Βαφειάδης όσο και όλη Κοινοτική Επιτροπή, συγχαίρουν θερμά τον εκπαιδευτικό κ. Νικόλαο Χαραλαμπάκη για την σημαντική εκπαιδευτική του προσφορά προς τους συναδέλφους του, τους μαθητές και τους γονείς που παρευρέθησαν στο Χημείο, πλουτίζοντας με γνώσεις όλους μας σε μια μαγική βραδιά χημείας τεθείσα υπό την αιγίδα της Ελληνικής Κοινότητας και του Αφερωφείου Γυμνασίου Λυκείου εις μνήμην του αείμνηστου Αλέκου Βλάχου.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

Παραθέτουμε κάτωθι, ένα άρθρο του δικού μας Στέφανου Ταμβάκη που μας απέστειλε που δημοσιεύτηκε στο ΝΕΟ ΦΩΣ του Καΐρου και στο περιοδικό ΠΑΝΑΙΓΥΠΤΙΑ

«O κ. Αλέκος»: Η εξαίρεση του «ουδείς αναντικατάστατος»

Διαβάζοντας το καλό και ευαίσθητο άρθρο του συμπατριώτη μας Αλεξανδρινού, Δρ. Κυριάκου Νικολάου, για τον αείμνηστο Αλέκο Βλάχο, αναλογίστηκα με συγκίνηση το χρέος  μου, προς τον «κύριο Αλέκο», που τον γνώριζα χρόνια και από μικρό παιδί τον έζησα. 

Κάτι που θα έπρεπε κι εγώ από καιρό να είχα κάνει και το αμέλησα. Κάτι που ήθελα να γράψω…

Τον «κ. Αλέκο» τον γνώρισα  ως μαθητής, από την πρώτη κιόλας μέρα που πάτησα στην αυλή του ιστορικού μας Κοινοτικού Σχολείου, του Αβερώφειου Σχολείου Αλεξανδρείας.  Από την πρώτη στιγμή  που τον γνώρισα,  τον συμπάθησα . Περνώντας τα χρόνια, τον εκτίμησα πολύ.  Μεγαλώνοντας, τον σεβάστηκα ακόμα περισσότερο.

Θα γέμιζα αρκετές σελίδες αν αναφερόμουν εκτενώς στην πολύτιμη και αναντικατάστατη συμβολή του, ως ενεργού και δραστήριου μέλους του  δυναμικού των Σχολείων μας. Στην προσφορά του, στην εύρυθμη λειτουργία  των εργαστήριων Φυσικής και Χημείας, στις πολλές και εμπεριστατωμένες γνώσεις του, στην πείρα του, και κυρίως, στην απεριόριστη αγάπη που έτρεφε για τα βιβλία, στον ζήλο του για την συντήρηση τους.

Δεν μπορώ να ξεχάσω την φροντίδα και την αγάπη που έδειχνε και για την συλλογή των βιβλίων, εφημερίδων και περιοδικών του αείμνηστου Ευγένιου Μιχαηλίδη, που φιλοξενείτε στην βιβλιοθήκη του πρώτου ορόφου του Προξενείου μας. Εκεί φρόντισε όχι μόνο να συντηρεί και να διαφυλάσσει τον πνευματικό αυτό πλούτο ,αλλά τον είχε ταξινομήσει τόσο καλά που έβρισκες ,ότι ήθελες από την έντυπη ιστορία του Αλεξανδρινού και εν γένει του Αιγυπτώτικου ελληνισμού, αμέσως.

Δεν θα σταθώ στην σπάνια ακεραιότητα του χαρακτήρα του, ούτε στην στοργή με την οποία περιέβαλλε ό,τι αφορούσε το «Ελληνικό Τετράγωνο», ούτε καν στην στενή και εποικοδομητική συνεργασία που είχαμε, στα θέματα των Σχολείων μας και της Κοινότητάς μας.

Θα σταθώ όμως, στον ιδιαίτερο χαρακτήρα του, η μάλλον θα έλεγα στον απόμακρο χαρακτήρα του, και στην απαράμιλλη  σιωπή του…

Με τον Αλέκο τον Βλάχο επί μακρά σειρά ετών, ανταλλάσαμε σχεδόν καθημερινώς, την καλημέρα μας και τους χαιρετισμούς μας.

Αρχικά στο Σχολείο, αργότερα  στα Γραφεία της Κοινότητος, στην Βιβλιοθήκη του Σχολείου μας, στο Χημείο, στην Αίθουσα «Ιουλίας Σαλβάγου», στις αυλές του τετραγώνου μας….. παντού…..

Αεικίνητος , δραστήριος, ακούραστος και… αμίλητος. «Έσω έτοιμος» και «πανταχού παρών».

Με τα χρόνια που περνούσαν, σταδιακά  «κτιζόταν», μια συμπάθεια, μια φιλία,  με κάποια αδιόρατα  ίχνη οικειότητας…

Αυτή η σιωπηλή του στάση όμως, προσωπικά με προβλημάτιζε,  μου προκαλούσε την περιέργεια και την προσοχή.

Όπως προείπα, υπήρχαν οι ενδείξεις  μιας  αμφίδρομης «περιρρέουσας» συμπάθειας. Για αυτό, προσπάθησα  πολλές φορές να του πιάσω την κουβέντα. Εκείνος όμως συνέχιζε  να  με χαιρετά,  με το χαμόγελο του, με το βιαστικό κούνημα του κεφαλιού του, και με μία επιταχυνόμενη κίνηση του σώματος του, έτσι ώστε  να  καταλάβω,  ότι  εκεί τέλειωνε  η κουβέντα.  Έλα όμως.. που στα μάτια του έβλεπα ότι είχε τη διάθεση να μιλήσει, να συζητήσει…

Αυτή η σχέση των τυπικών χαιρετισμών κράτησε πολλά χρόνια. Πάντα όμως,  κυνηγούσα την ευκαιρία να «σπάσω τον πάγο» και πάντα αναρωτιόμουν πως θα μπορούσε να γίνει αυτό.

Και να που κάποια μέρα, νέος Κοινοτικός Επίτροπος θα πρέπει να ήμουν τότε, τόλμησα μετά την καλημέρα μας, ευθέως και ευθαρσώς να τον ρωτήσω « κ. Βλάχο εκτός από πειράματα σε δοκιμαστικούς σωλήνες, καφέ κάνει το Χημείο σας;»

Με έκπληξη άκουσα να μου απαντά  «Γιατί  ήρθες ποτέ, τόσα χρόνια που με ξέρεις, να πιεις έναν καφέ;»  Αμήχανος αρκετά, τον ακολούθησα στο «βασίλειό» του. Εκεί, μόλις έμπαινες ήταν το Γραφείο του, κάτι σαν εργαστήριο, κάτι σαν αίθουσα Μουσείου, αυτό όμως  ήταν το απόρθητο κάστρο του, αυτός ήταν ο μικρόκοσμός του.

Καφέ στο κάστρο αυτό ποτέ δεν ήπια…!.  Tσάϊ μου έφτιαχνε πολλές φορές με νερό που το έβραζε μέσα σε έναν φαρδύ δοκιμαστικό σωλήνα, πάνω σε μια δυνατή φλογίτσα που έβγαινε από τον μαρμάρινο πάγκο των πειραμάτων χημείας και φυσικής…

Εκεί όμως είχα την τύχη και την εξαιρετικά πολύτιμη εμπειρία να  γνωρίσω έναν άλλο, ένα διαφορετικό, Αλέκο Βλάχο.

Ομιλητικό και πνευματώδη, συμπαθή,  πολυπράγμονα,  με μια ιδιαίτερη μόρφωση,  με  σπουδή για την ζωή. Καλοσυνάτο, φιλόξενο και πλακατζή. Καθόμουν, σένα  ψηλό σκαμνί του χημείου και τον άκουγα προσεκτικά, τον ρωτούσα, μου έλεγε… μου έλεγε, για όλα και για διάφορα.

Αυτές οι συναντήσεις, «να πιούμε καφέ κ. Βλάχο» καθιερώθηκαν,  για πολλά  χρόνια και σε τακτά χρονικά διαστήματα, δυο φορές την εβδομάδα τουλάχιστον…. Μου άρεσε να τον ακούω, μου άρεσε που μέσα από το «βασίλειο» του, μου αποκάλυπτε σπάνια δείγματα ταριχευμένων εντόμων, φυτά μέσα σε μπουκαλάκια να βλαστίζουν, διάφορα πετρώματα,  ενδιαφέροντα βιβλία. Θυμάμαι  και τις λεπτές, ειδικά φτιαγμένες γυάλινες διαφάνειες βιολογίας και φυτολογίας , που τις βλέπαμε ξανά και ξανά κάτω από το μικροσκόπιο… και αλλά πολλά …

Μετά  αρχίζαμε την συζήτηση,  με ζέση μου μιλούσε ο «κ. Αλέκος» για το μέλλον των Σχολείων, την Κοινότητα, για το τετράγωνο, για τις Εκκλησίες, την Σαλβάγειο Σχολή. καθώς και για τους παλιούς εκπαιδευτικούς, που πέρασαν από τα σχολεία μας. Πάντα είχε ένα καλό λόγο να πει, κάποιες φορές μου έλεγε και για τους παλιούς του φίλους. Μετά άρχιζε να αναπολεί το νησί του, λες και κάθε καλοκαίρι το περνούσε εκεί… Συμπτωματικά  από το ίδιο νησί ξεκίνησαν οι πρόγονοί μας να έρθουν στου Μέγα Αλέξανδρου την πόλη, από την Λήμνο. Ξαφνικά  έκλεινε την συζήτηση.  Εκεί τελείωνε η δίωρη ή τρίωρη συνάντηση μας , με ένα κούνημα του κεφαλιού του, με το ευγενικό χαμόγελο του.  Καταλάβαινα, ότι ήρθε ώρα που έπρεπε να φύγω.

Ένας πολύ καλός επιμελητής ήταν ο Αλέκος ο Βλάχος, ήταν όμως μόνο επιμελητής; Ή  ήταν ένας φιλοσοφημένος, ευαίσθητος, αλλά και σύνθετος χαρακτήρας;

Πολλά θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν. Προσωπικά θα τον χαρακτήριζα, ως έναν ευσυνείδητο, επιμελή, ευγενή  και τίμιο άνθρωπο, αφοσιωμένο στο έργο του,  μορφωμένο, υπομονετικό , καλοσυνάτο, πρακτικό και απλό.

Θα τον χαρακτήριζα  επίσης ως τη «ζωντανή συνείδηση του Ελληνικού τετραγώνου του Chatby».

Δεν είναι καθόλου τυχαίο, που το όνομα του ταυτίστηκε με το Αφερώφειο Κοινοτικό Σχολείο μας, στην Αλεξάνδρεια.

Πόσοι και πόσοι άραγε σας έχουν  ρωτήσει  «πώς πάνε τα Σχολεία μας στην Αλεξάνδρεια ; Το Αφερώφειο  έχει πολλά  παιδιά ; και ο Κύριος Βλάχος ; καλά είναι…» ; .

Καλά είναι τα Σχολεία μας, όμως πολύ τους λείπει ο «κ. Βλάχος» και σε μας ακόμα περισσότερο, μας  λείπεις  «κ. Αλέκο»…

Ας μου επιτραπεί να εισηγηθώ, στον φίλο Πρόεδρο της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας, και σε όλη την αγαπητή  Κοινοτική Επιτροπή, να καθιερώσει  μία τουλάχιστον υποτροφία για τους Αποφοίτους των  Κοινοτικών μας Σχολείων,  με την ονομασία «Αλέκος Βλάχος».

Έτσι ώστε το  Ελληνικό Κοινοτικό Τετράγωνο μας,  έστω για  μια φόρα τον χρόνο και κάθε χρόνο, να μην αισθάνεται μόνο. Μαζί του, εκείνη την ημέρα θα είναι παρών  και ο  «Κύριος Αλέκος» του.

Στέφανος Π. Ταμβάκης

Μια ακόμη επιτυχία έμελλε να γραφτεί στη Βίβλο του ιστορικού Αβερώφειου! Τρεις μαθητές του Σχολείου μας βραβεύτηκαν σε Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό για ελληνικά σχολεία του εξωτερικού. Συγκεκριμένα την Κυριακή 21 Απριλίου 2024 και ώρα 12:00 μμ, έλαβε χώρα διαδικτυακή τελετή απονομής βραβείων για τον 4^ο Λογοτεχνικό διαγωνισμό Πρωτόλειου Διηγήματος «Μαριλένα Λασκαρίδη».

Στο διαγωνισμό βραβεύτηκαν μαθητές από το Αβερώφειο Γυμνάσιο – Λύκειο Αλεξάνδρειας.

Ο Σπύρος Αθανασόπουλος έλαβε το 1^ο βραβείο για το Γυμνάσιο με το διήγημά του με τίτλο «Το πορτραίτο ενός αγάλματος».

Η Δροσίνα Κουρκούτα έλαβε το 2^ο βραβείο για το Λύκειο με το διήγημά της με τίτλο «Γιάννης και Μυρσίνη».

Τέλος ο Γιώργος Αθανασόπουλος έλαβε το 3^ο βραβείο για το Λύκειο με το διήγημά του «Το γοτθικό κατάστημα στη γωνία».

Τα παιδιά ήταν ιδιαίτερα συγκινημένα που τους δόθηκε η ευκαιρία να διαβάσουν ενώπιον όλων αποσπάσματα από τα διηγήματά τους.

«Το πορτραίτο ενός αγάλματος» αναφέρεται σ’ ένα άγαλμα που έχει ανθρώπινα συναισθήματα και συνδέεται νοερά με τον ζωγράφο που έρχεται κάθε μέρα και ζωγραφίζει το πορτραίτο του αποκτώντας μια ιδιάζουσα σχέση.

«Ο Γιάννης και η Μυρσίνη» είναι μια απλή ιστορία αγάπης που καθορίζεται από το τυχαίο, το οποίο γίνεται μοιραίο… με αφορμή  ένα σημείωμα απ΄ το απαλό φύσημα του αέρα.

Τέλος το διήγημα «Το γοτθικό κατάστημα στη γωνία» πραγματεύεται την ιστορία μιας κοπέλας που επισκέπτεται ένα γοτθικό κατάστημα με μυστήρια φίλτρα με σκοπό ν’ αλλάξει καρδιά καθώς η δική της ήταν υπερφορτωμένη.

Η Κριτική Επιτροπή συνεχάρη τους μαθητές και τους ενθάρρυνε να συνεχίσουν την ενασχόλησή τους με τη γλώσσα και τη λογοτεχνία, καθώς αποτελούν φωτεινοί φάροι της συνέχειας του Ελληνισμού στο εξωτερικό.

Η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας συγχαίρει τους μαθητές για την επιτυχία τους και τους εύχεται καλή πρόοδο στη ζωή τους!

«4 Απριλίου: Πανελλήνια Σχολική Ημέρα Φιλοζωίας»

Το Ελληνικό Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού λαμβάνοντας υπόψη την εισήγηση του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (Ι.Ε.Π.) όρισε και καθιέρωσε ως Πανελλήνια Σχολική Ημέρα Φιλοζωίας την 4η Απριλίου κάθε σχολικού έτους, η οποία θα είναι αφιερωμένη στην υλοποίηση δράσεων φιλοζωίας.

Στα πλαίσια της υλοποίησης αυτών των δράσεων προσκλήθηκε στο σχολείο η κτηνίατρος κυρία Ευγενία Μανδραγού, κόρη της εκπαιδευτικού μας Βούλας Δαμιανίδου, να μιλήσει στους μαθητές του Δημοτικού και του Νηπιαγωγείου για το πώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε σε δεσποζόμενα και αδέσποτα ζώα συντροφιάς και για την εν γένει συμπεριφορά μας ώστε να εξασφαλίζεται η ευζωία όλων των ζώων και η αρμονική συνύπαρξη ανθρώπου-ζώου, τονίζοντας τη σημασία της εκτίμησης της ζωής όλων των όντων έτσι ώστε να αναγνωρίζουμε την αξία τους.

Η πολύ καλά οργανωμένη δουλειά της κυρίας Μανδραγού που με προβολή power point και διαλογική συζήτηση που κατάφερε να έχει με τα παιδιά, σε συνδυασμό με την παρουσία της Άχνης (που ζει στο Τετράγωνο) μέσα στην αίθουσα όπου γινόταν η παρουσίαση, συνέβαλε στη βιωματική εμπειρία των όσων ακούγονταν, ευχαρίστησε τα παιδιά και τους έλυσε απορίες.

Επίσης, στην τάξη της κας Ελένης Παναρέτου Γαζή, οι μαθητές έφτιαξαν μια αφίσα για την ημέρα με τις εξής θεματολογίες: Συμβουλές για όσους έχουν ένα ζωάκι. Συνθήματα σχετικά με την ημέρα. Με το ποίημα του Ιωάννη Πολέμη “Αγαπώ τα ζώα”. Εικόνες που δείχνουν πως πρέπει να φερόμαστε στα ζώα και πως όχι… και με μια ευχή για τα αδέσποτα ζώα.

Επίσης, το κάθε παιδί ζωγράφισε το σκυλάκι του, χαρούμενο μετά την υιοθεσία του.

Η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας συγχαίρει τους εκπαιδευτικούς, και την κτηνίατρο κα. Ευγενία Μανδραγού για την πρωτοβουλία να νουθετήσουν τους μαθητές στην αγάπη τους για τα ζώα μέσω των δράσεων της φιλοζωίας.

Κάθε φορά που ο Ηλίας Πίτσικας με την ομάδα του «Πάροδος» επισκέπτεται στο Ελληνικό Τετράγωνο τους  μαθητές των Σχολείων της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας, το χαμόγελο της ευτυχίας απλώνεται στα πρόσωπα τους!

Γιατί ο Αιγυπτιώτης απ΄ το Φαγιούμ Ηλίας, είναι ένας ακτιβιστής καλλιτέχνης που με ανιδιοτέλεια προσφέρει στους νέους ανθρώπους, τη γνώση, τον αυτοσεβασμό, την αυτοβεβαίωση, την αυτοεκτίμηση και πάνω απ΄ όλα, την απαραίτητη επικοινωνία και αλληλεπίδραση μεταξύ τους.

Πάμπολλα χρόνια επισκέπτεται τα σχολεία μας, το Γηροκομείο μας και δίνει όλο τον εαυτό του με την ομάδα του, για να προσφέρει αφιλοκερδώς ψυχαγωγία στους τροφίμους του «Μάννα» και στα νέα παιδιά που αναζητούν εκτός των μαθημάτων τους το εκτονωτικό παιχνίδι.

Ο άνθρωπος αυτός ακούραστος, με μια δραστηριότητα αξιοθαύμαστη βρίσκεται πότε στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Νέων και Εφήβων της Αρχαίας Ολυμπίας και πότε στις διάφορες πόλεις ανά την Ελλάδα, με μια κοινωνική ενσυναίσθηση να δημιουργήσει στους μαθητές των σχολείων τις βάσεις για την εξελικτική τους πορεία.

Και όταν εμφανίζεται στα «εδάφη» στης Κοινότητας, ενήλικες, γονείς, εκπαιδευτικοί και μαθητές, αισθάνονται την βαθιά ικανοποίηση καθώς γνωρίζουν ότι για ακόμα φορά θα απολαύσουν τα δρώμενα της «Παρόδου».

Έτσι και τώρα ο Ηλίας Πίτσικας, μαζί με δυο συνεργάτες του ηθοποιούς, την Μαρία Μενεγάκη και τον Γιάννη Μπρουκλόγιαννη, επισκέφθηκαν τα Σχολεία της Ελληνικής Κοινότητας και με καθημερινές δράσεις υποδαύλισαν στους μαθητές το ενδιαφέρον τους για τα βιβλία και το διάβασμα.

Μαζί τους γιορτάσανε μικροί και μεγάλοι την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου τέσσερις ημέρες νωρίτερα, όχι από ανυπομονησία, αλλά γιατί ο φίλος μας Ηλίας Πίτσικας πρόκειται να συνεχίσει και στο Κάιρο το πρόγραμμά του, στα εκεί Κοινοτικά Σχολεία, καθώς μετά ακολουθεί η Αθήνα και άλλες πόλεις.

Στις 29 Μαρτίου λοιπόν το απόγευμα, ημέρα Παρασκευή εντός της ιστορικής Βιβλιοθήκης του Αβερωφείου, ο Ηλίας Πίτσικας κατά κάποιο τρόπο, πραγματοποίησε τα «Θυρανοίξιά» της.

Για πρώτη φορά στο χώρο αυτό, ανέβηκε θεατρική παράσταση όπου οι ηθοποιοί Μαρία και Γιάννης παίζοντας δύο πράξεις από το βιβλίο «τα παραμύθια του κλώτσου και του μπάτσου» των εκδόσεων Πατάκη, με ιστορίες της Μαρίας Παπαγιάννη και του Γιώργου Παπαγιωτάκη,   ανέβασαν πολύ ψηλά τον πήχη των θεατρικών δρώμενων σε σχολεία.

Η βιβλιοθήκη ήταν κατάμεστη από κοινοτικούς, γονείς και μαθητές ενώ το παρατεταμένο χειροκρότημα προς τους συντελεστές και τον Ηλία Πίτσικα, ο οποίος συμμετείχε και αυτός, απέδειξε πόσο λείπουν από την παροικία μας έργα που να ψυχαγωγούν και να λειτουργούν στον εσώτερο κόσμο μας λυτρωτικά. Άλλωστε ο Ζαν Κοκτώ έλεγε ότι, «η τέχνη είναι ένα κλειδί που ο καθένας το γυρίζει όπως θέλει, με αποτέλεσμα να εισπράττει εκείνο που αναζητά».

Στη συνέχεια μεταφερθήκαμε όλοι στον Α΄ όροφο του Αβερώφειου, απέναντι από τις μεγαλοπρεπείς σκάλες όπου παρακολουθήσαμε τρία τετράλεπτα ντοκιμαντέρ στα οποία συμμετείχαν οι μαθητές με την καθοδήγηση του Ηλία, του Γιάννη και της Μαρίας. Ήταν η έκπληξη της βραδιάς καθότι γευθήκαμε επαλλήλως θέατρο και κινηματογράφο.

Κατά την βραδιά, η Διευθύντρια του Αβερωφείου Γυμνασίου – Λυκείου κ. Αφροδίτη Πεβερέτου, αρχικώς καλωσόρισε την ομάδα «Πάροδος» και τους παρευρισκομένους, ευχαρίστησε τον Ηλία Πίτσικα και τους συνεργάτες του Μαρία και Γιάννη καθώς και τους μαθητές και εκπαιδευτικούς και στη συνέχεια διάβασε το μήνυμα της Παγκόσμιας Ημέρας Παιδικού Βιβλίου που είναι στις 2 Απριλίου.

Ακολούθησε ο χαιρετισμός του   Προέδρου της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας κ.  Ανδρέα Βαφειάδη, ο οποίος μίλησε για την σπουδαιότητα αυτών των εκδηλώσεων που πραγματοποιεί ο Ηλίας Πίτσικας και οι συνεργάτες του, ευχαρίστησε θερμά τους φίλους δημιουργούς και τόνισε την ιδιαίτερη χαρά που εισπράττουν τα παιδιά από την συμμετοχή τους στα παιδαγωγικά παιχνίδια. Παράλληλα ευχήθηκε σύντομα να ξαναβρεθεί κοντά τους η Ομάδα «Πάροδος», όπως το πράττει κάθε χρόνο στο Ελληνικό Τετράγωνο.

Ο Ηλίας Πίτσικας καταχειροκροτούμενος κι αυτός όπως και οι συνεργάτες του Μαρία Μενεγάκη και Γιάννης Μπρουκλόγιαννης, ευχαρίστησε θερμά: τους εκπαιδευτικούς για την υπομονή τους και τη στήριξη τους στη δράση του, τον Πρόεδρο της Ε.Κ.Α. κ. Ανδρέα Βαφειάδη για τη συμπαράσταση όλα αυτά τα χρόνια που δείχνει η Κοινότητα προς το πρόσωπό του και προς τους συνεργάτες του, καθώς και για  τις διευκολύνσεις που τους παρέχει για να αναπτύξουν τις καλλιτεχνικές τους δημιουργίες στα σχολεία, ενώ με ιδιαίτερη θέρμη απευθύνθηκε στην υπεύθυνη των Κοινοτικών Ξενώνων κ. Ελένη Άστωρ, την οποία ευχαρίστησε από καρδιάς για την άψογη εξυπηρέτηση που παρέχει σε όλους τους διαμένοντες εκεί. Μάλιστα απευθυνόμενος προς τον Πρόεδρο της Ε.Κ.Α. τόνισε πως η κυρία Ελένη αποτελεί ένα κεφάλαιο για την Ελληνική Κοινότητα και την Ελληνική Παροικία για το ήθος της, την ευγένειά της και τη συμπεριφορά της, γι αυτό και τις οφείλουμε πολλά.

Στην θεατρική βραδιά παρευρέθησαν οι κάτωθι θεσμικοί εκπρόσωποι της αλεξανδρινής κοινωνίας: Ο Πρόεδρος της ΕΚΑ κ. Ανδρέας Βαφειάδης με το Διευθυντή κ. Γεώργιο Μπούλο από την πλευρά της Ελληνικής Κοινότητας, η Πρόεδρος του ΕΝΟΑ και του Πτολεμαίου Α΄ κα. Λιλίκα Θλιβίτου, η Διευθύντρια του Ιδρύματος Ελληνικού Πολιτισμού κα. Σταυρούλα Σπανούδη, η Διευθύντρια του Ελληνικού Ινστντούτου Έρευνας Αλεξανδρινού Πολιτισμού κα. Πέπη Παπακώστα,ο πρώην Διευθυντής του Ιδρύματος Ελληνικού Πολιτισμού και ρέκτης της καλλιτεχνικής ζωής και του πολιτισμού κ. Βασίλειος Φιλιππάτος, όλοι οι εκπαιδευτικοί των Σχολείων προεξαρχόντων των διευθυντών τους, κας Αφροδίτης Πεβερέτου και κ. Κωνσταντίνου Ρήγα, γονείς Αιγυπτιώτες και φίλοι του Ηλία Πίτσικα.

Μια υπέροχη βραδιά που θα τη θυμόμαστε όλοι για τον πολιτισμό που κόμισε ο Ηλίας, η Μαρία και ο Γιάννης, της Ομάδας Τέχνης «Πάροδος».

Λίγες ώρες μετά την καλλιτεχνική ανάταση που εισπράξαμε όλοι, οι συντελεστές της παράστασης δήλωσαν σε συνάντηση που πραγματοποιήθηκε τα εξής:

Ηλίας Πίτσικας: “Η κάθοδος μας αυτές τις 4 μέρες στην Αλεξάνδρεια, είναι στην διεύρυνση της επικοινωνίας με τους μαθητές. Αισθανόμαστε μεγάλη χαρά γιατί και την περσινή σχολική περίοδο και τη φετινή, ήρθαμε και ξανασυνδεθήκαμε με τους μαθητές, καθώς επί 3 χρόνια λόγω κόβιντ δεν ερχόμασταν. Είμαστε επικεντρωμένοι αυτές τις 4 μέρες σε διαδράσεις με κύριο άξονα το παιχνίδι και τη θεατρική έκφραση. Όμως με τα μεγαλύτερα παιδιά και ιδιαίτερα με τα παιδιά του Λυκείου στοχεύσαμε στην οπτικοακουστική δημιουργία. 

Και βέβαια θα ήθελα να πω ότι κατά την προηγούμενη επαφή που είχαμε τον Οκτώβρη, τα παιδιά μας γνώρισαν παρότι είχαμε να κατέβουμε 3 χρόνια. Μάλλον τους δημιουργήσαμε καλή αίσθηση φαίνεται κι έτσι από την πρώτη στιγμή με τα μεγαλύτερα παιδιά του Λυκείου η επαφή ήταν ενθουσιώδης. Και πραγματικά έδειξαν μεγάλη συνέπεια, γιατί η δυσκολία που συναντήσαμε ήταν, το ωρολόγιο πρόγραμμα, μιας και οι καθηγητές πιέζονται πάρα πολύ γιατί έχουν χάσει πολλά μαθήματα λόγω των εκδηλώσεων. Ήρθαμε κι εμείς, αλλά βέβαια βρήκαμε χρόνο και μάλιστα απογευματινό καθώς τα παιδιά έδειξαν μεγάλη συνέπεια.

Σήμερα λοιπόν στην ιστορική βιβλιοθήκη του Αβερωφείου που βέβαια για πάρα πολλά χρόνια είναι κλειστή, αλλά έχει μεγάλη βαρύτητα γιατί μέσα σε αυτήν ουσιαστικά κυκλοφόρησε η γνώση της προηγούμενης δεκαετίας, όταν οι παππούδες μας ήταν μαθητές, με μεγάλη συγκίνηση κάναμε το κλείσιμο. Και το κλείσιμο το σημερινό στηρίχτηκε σε μια θεατρική πράξη βασισμένη σε δύο κείμενα του Γιώργου Παναγιωτάκη και της Μαρίας Παπαγιάννη, γιατί συνδυάζουμε την παρουσία μας εδώ και στο Κάϊρο στα πλαίσια της παγκόσμιας ημέρας βιβλίου, που από τη Δευτέρα ξεκινάνε πολλές εκδηλώσεις στην Αθήνα. Και βέβαια για τα μικρότερα παιδιά φέραμε ένα πιο ευέλικτο και ανοικτό θέμα που είναι η «Φαντασία» της Κατερίνας Κρις που έχει κάνει την εικονογράφηση και τη συγγραφή του βιβλίου”.

Η Μαρία Μενεγάκη, δήλωσε από την πλευρά της: “Με το Γιάννη, είμαστε μέλη της ομάδας τέχνης “Πάροδος” εδώ και κάποια χρόνια. Είμαι ηθοποιός και φιλόλογος γαλλικής φιλολογίας και αγαπάω πολύ το θέατρο. Οι εμπειρία μας εδώ με τα παιδιά είναι μοναδική, εκπληκτική θα έλεγα. Να σας πω επίσης ότι το μοντάζ έκανε ο Γιάννης που  είναι και σκηνοθέτης”.

Ο Γιάννης Μπρουκλόγιαννης πρόσθεσε: “Είμαι υποψήφιος διδάκτωρ στο Γεωπονικό πανεπιστήμιο Αθηνών. Είναι πολύ πυκνές οι μέρες που ζήσαμε γεμάτες χρώματα, τραγούδια. Παρόλο που είχαμε να κατέβουμε 5 χρόνια –τελευταία φορά είχα κατέβει το 2019 –  πραγματικά ήρθα στην Αλεξάνδρεια και συγκεκριμένα στο Τετράγωνο εδώ συνδέθηκα κατευθείαν με το μέρος και με τα παιδιά. Ήταν τόσο ισχυρή η σύνδεση και με το χώρο και με τους μαθητές και αυτό είναι μοναδικό συναίσθημα ιδιαίτερα βοηθητικό για όλες τις δράσεις που κάναμε και τη σχέση που αναπτύξαμε με τους μαθητές”.  

Η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας ευχαριστεί και συγχαίρει τον Ηλία Πίτσικα τον Γιάννη και τη Μαρία κι εύχεται σύντομα να απολαύσουμε και πάλι, μαθητές και ενήλικες τα ψυχαγωγικά προγράμματα της ομάδας “Πάροδος”

Τι πιο εκπαιδευτικό από το να βλέπεις εντός του προαυλίου του Αβερώφειου Γυμνασίου Λυκείου, εν ώρα διαλείμματος ο καθηγητής χημικός Νικόλας Χαραλαμπάκης να διδάσκει το πείραμα του Ερατοσθένη, με όργανα που χρησιμοποιούνταν παλαιόθεν, απ τις γενιές της πάλαι ποτέ ένδοξης ιστορίας των σχολείων της Αλεξανδρινής Κοινότητας, ζωντανεύοντας έναν αρχαίο επιστημονικό άθλο…

Ποιο σχολείο λοιπόν μπορεί να “σχετίζεται” με τον Ερατοσθένη περισσότερο απ΄ ότι της Αλεξάνδρειας!

Σε μια εποχή που δεν υπήρχαν ούτε κατά διάνοια GPS, λέιζερ ή πολύμετρα, (γράφει ο Γιώργος Σαρρής) ο 36χρονος Έλληνας μαθηματικός και γεωδαίτης Ερατοσθένης ο Κυρηναίος υπολόγισε με εντυπωσιακή ακρίβεια την περιφέρεια της Γης, έχοντας ως μοναδικό εφόδιο ένα ευθύγραμμο ψηλό ραβδί και την παρατήρηση της συμπεριφοράς του Ήλιου.

Ο Ερατοσθένης, αν και γεννήθηκε στην Κυρήνη (τη σημερινή Λιβύη), επέλεξε να ζήσει και να εργαστεί στην Αλεξάνδρεια, πρωτεύουσα της τότε πτολεμαϊκής Αιγύπτου. Είχε την τύχη να οριστεί από τον βασιλιά Πτολεμαίο Γ΄ (284-222 π.Χ.), τον επονομαζόμενο και Ευεργέτη, βιβλιοθηκάριος στην ξακουστή Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, την εμβληματικότερη του αρχαίου κόσμου, που εκείνη την εποχή αποτελούσε και ένα είδος ερευνητικού ινστιτούτου.

Μια μέρα το μάτι του έπεσε σε έναν πάπυρο που αμέσως κέντρισε το ενδιαφέρον του. Διάβασε τη μαρτυρία κάποιου ταξιδιώτη που είχε σταματήσει στην πόλη Συήνη (το σημερινό Ασσουάν της Αιγύπτου), περίπου 900 χιλιόμετρα νοτιότερα. Το κείμενο ανέφερε ότι μία μέρα τον χρόνο οι ακτίνες του Ήλιου έπεφταν κατακόρυφα στο έδαφος, με αποτέλεσμα οι σκιές των κιόνων να μικραίνουν. Στις 12 το μεσημέρι μάλιστα, που ο Ήλιος βρισκόταν στο ζενίθ, οι σκιές εξαφανίζονταν τελείως επειδή το λαμπρότερο ουράνιο σώμα βρισκόταν κάθετα πάνω από τους κατοίκους.

Ο Ερατοσθένης όμως θεώρησε αυτή τη μαρτυρία πολύ περίεργη, διότι στην Αλεξάνδρεια που ζούσε εκείνος δεν υπήρχε μέρα του χρόνου που ο ήλιος να βρίσκεται ακριβώς πάνω από το κεφάλι τους. Γιατί ο Ήλιος να συμπεριφέρεται με αυτό τον τρόπο σε κάποιο άλλο μέρος; Έκατσε και σχεδίασε μερικά γεωμετρικά διαγράμματα. Σκέφτηκε πως, εάν ο πλανήτης μας ήταν επίπεδος, τότε ο Ήλιος θα έριχνε ταυτόχρονα τις ακτίνες του κάθετα τόσο στην Αλεξάνδρεια όσο και στην πόλη Συήνη, υπό την ίδια γωνία. Οπότε, εάν τοποθετούσαμε μια ράβδο, σε καμία από τις δύο περιοχές δεν θα δημιουργούνταν σκιά.

Η ανωτέρω φωτογραφία απ το πείραμα του Αβερώφειου με την ίδια απόκλιση που είχε ο Ερατοσθένης

Γενικότερα, εάν η Γη ήταν επίπεδη, η σκιά θα έπρεπε να έχει πάντα το ίδιο μήκος και στους δύο τόπους. Από τη στιγμή όμως που δεν έχει καθόλου σκιά μια ράβδος στη Συήνη, ενώ την ίδια ώρα έχει στην Αλεξάνδρεια, η Γη δεν μπορεί παρά να είναι καμπυλωτή. Μάλιστα όσο πιο μεγάλη είναι αυτή η καμπύλη τόσο πιο μεγάλη θα είναι και η διαφορά ανάμεσα στα μήκη των σκιών. Η ερμηνεία αυτή προκάλεσε μια αλυσιδωτή έκρηξη δημιουργικής έμπνευσης. «Βρήκα τον τρόπο να υπολογίσω το μέγεθος όλης της Γης», σκέφτηκε ο Ερατοσθένης.
Με τις ανάλογες μετρήσεις πέτυχε το ακατόρθωτο για εκείνη την εποχή με απόκλιση λάθους περίπου 1 %.

Η Πανελλήνια Ένωση Υπευθύνων Εργαστηριακών Κέντρων Φυσικών Επιστημών (ΠΑΝ.Ε.Κ.Φ.Ε.), σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Αστρονομίας, Αστροφυσικής, Διαστημικών Εφαρμογών & Τηλεπισκόπησης του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών (Ι.Α.Α.Δ.Ε.Τ.), διοργάνωσε για την Τετάρτη 20 Μαρτίου 2024 την πανελλήνια εκπαιδευτική δράση με τίτλο «Το Πείραμα του Ερατοσθένη για τον Υπολογισμό της Ακτίνας της Γης – 2024».

Συγκαταλέγεται στα 10 πιο όμορφα επιστημονικά πειράματα στην ιστορία της Φυσικής. Την ημέρα της Εαρινής Ισημερίας, που χαρακτηρίζεται ως «αρχή της Άνοιξης», ο Ήλιος βρίσκεται ακριβώς πάνω από τον Ισημερινό της Γης, με αποτέλεσμα η νύχτα και η ημέρα να έχουν ίση διάρκεια σε οποιοδήποτε σημείο της γήινης επιφάνειας. Έτσι, θεωρείται «ευκαιρία» να επαναλάβουμε το πείραμα του Ερατοσθένη, αφού γνωρίζουμε τον τόπο που ο Ήλιος ρίχνει τις ακτίνες του κατακόρυφα.

Και αυτό έπραξε με τους μαθητές του ο εκπαιδευτικός Νικόλας Χαραλαμπάκης! Συγχαρητήρια!

Το μεσημέρι της Τσικνοπέμπτης, συνοδεύτηκε στο Ελληνικό Τετράγωνο από μια εξαίσια καρναβαλική γιορτή! Οι αποκριάτικες εκδηλώσεις που τελούνται σε όλο τον κόσμο, από όλες σχεδόν τις περιοχές της γης, δείχνουν ότι βασίζονται σε ένα μεμονωμένο, πανάρχαιο και πολύ συγκεκριμένο πρότυπο, το οποίο ανάγεται στην αρχαία Ελλάδα και ειδικά στα διονυσιακά μυστήρια και τις βακχικές τελετές.

Ο συγγραφέας Σταύρος Χριστοδουλάκης μας λέει στο Βιβλίο του «Καρναβάλι» πως αποτελεί μία ιδιότυπη κληρονομιά και ουσιαστικά, είναι η μετουσίωση των αρχαίων μυστηρίων του Διονύσου σε εκδηλώσεις χαράς και ευθυμίας στις μέρες μας. Κατά γενικό λόγο, κάθε καρναβαλικό πάρτι επουλώνει και καλύπτει εσωτερικά κενά της εξειδικευμένης ψυχικής έκφρασης που έχει ο άνθρωπος γι’ αυτό και διασκεδάζει ενδεδυμένος την προσωπικότητα που θα ήθελε να είναι. Στην Ελλάδα, το πιο γνωστό Καρναβάλι είναι της Πάτρας, αλλά υπάρχουν και καρναβάλια διάσημα ανά τον κόσμο, όπως αυτό του Ρίο στη Βραζιλία και άλλα πολλά.

Στην Αλεξάνδρεια είχαμε τη δική μας καρναβαλική εκδοχή, την οποία διοργάνωσε το Γαλλικό Lycée Français d’Alexandrie, με τη συμμετοχή του Τοσιτσαίου Πρατσίκειου Δημοτικού Σχολείου της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας.
Ο στίβος του Ελληνικού Τετραγώνου κατακλύσθηκε από μαθητές, εκπαιδευτικούς, γονείς και φίλους που παρακολούθησαν την αποκριάτικη παρέλαση με ντυμένες τις παρελαύνουσες ομάδες στα χρώματα και μοτίβα που είχαν επιλέξει οι δάσκαλοί τους.
Η ομορφιά σε όλο της το μεγαλείο! Τα νιάτα έσφυζαν από ζωή και οι ενήλικες καμάρωναν για τα τέκνα τους.

Μια γιορτή που άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις και απέδειξε περίτρανα για μια ακόμη φορά, πως η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας διαθέτει έναν πανέμορφο χώρο που αποτελεί ισχυρό κληροδότημα μνήμης, ιστορικής καταβολής, παράδοσης και υψηλής ευεργεσίας των προγόνων μας στις νεότερες γενιές.
Όλοι οι εκπαιδευτικοί του Τοσιτσαίου – Πρστίκειου, προεξάρχοντος του Διευθυντή τους κ. Κωνσταντίνου Ρήγα που συνόδευε τον Γάλλο Διευθυντή, παρέστησαν και χειροκρότησαν τα δικά τους παιδιά αισθανόμενοι υπερήφανοι για την άψογη παρέλαση των μαθητών τους!

Η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας συγχαίρει τους εκπαιδευτικούς και μαθητές των δύο Σχολείων του Ελληνικού και του Γαλλικού, για την επιτυχημένη αποκριάτικη καρναβαλική γιορτή τους!

Η 6η Μαρτίου έχει καθιερωθεί ως Πανελλήνια Σχολική Ημέρα κατά της Βίας στο σχολείο. Η ημέρα αυτή αποτελεί μια αφορμή για εκπαιδευτικούς, μαθητές και γονείς των σχολείων να ανταλλάξουν σκέψεις, πληροφορίες και ιδέες και να ενεργοποιηθούν δράσεις ευαισθητοποίησης για την πρόληψη και αντιμετώπιση της σχολικής βίας και εκφοβισμού που εκδηλώνεται μεταξύ και εναντίον των μαθητών/τριών, ώστε να περιοριστούν οι δίαυλοι εκδήλωσης της βίας στη ζωή των ανηλίκων και να αποτραπούν οι αρνητικές συνέπειες στις διαπροσωπικές τους σχέσεις. Με αφορμή την ημέρα αυτή το Αβερώφειο Γυμνάσιο – Λύκειο πραγματοποίησε προβολές ταινιών μικρού μήκους, εικαστικά εργαστήρια, συζητήσεις και τη δημιουργία συμβολαίων τάξεων με στόχο την ευαισθητοποίηση των μαθητών σε θέματα βίας και σχολικού εκφοβισμού. Ο επιτυχής συντονισμός όλων των παραπάνω εκδηλώσεων έγιναν από την εκπαιδευτικό κ. Ελένη Παπαθανασίου.

Η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας συγχαίρει εκπαιδευτικούς και μαθητές για την εκδήλωση υπενθύμισης κατά της Σχολικής Βίας

***

Οι ανωτέρω φωτογραφίες και αφίσες αποτελούν δημιουργίες των μαθητών του Αβερώφειου

*****

Ακολουθεί έρευνα περί σχολικού εκφοβισμού

Πηγή: Βάνα Γούτου “Παραπολιτικά“

Να σημειωθεί ότι σύμφωνα με έρευνες ένα στα τρία παιδιά στην Ελλάδα δέχεται εκφοβισμό με συχνότητα δύο ως τρεις φορές τον μήνα ή και περισσότερο. Ένα στα έξι παιδιά σε όλη τη χώρα δηλώνει ότι αισθάνονται πως το σχολείο δεν τους μαθαίνει να μην εκφοβίζουν τους συμμαθητές τους.
Όπως αναφέρει το Ελληνικό Κέντρο Ασφαλούς Διαδικτύου, στην Ελλάδα μόνο το 35% των παιδιών που έπεσαν θύματα διαδικτυακού εκφοβισμού απευθύνθηκαν για βοήθεια σε κάποιον ενήλικα.
Έρευνα του «Χαμόγελου του Παιδιού» για το 2023 συνδέει το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού με την ευημερία των παιδιών. Σύμφωνα με την έρευνα, ο σχολικός εκφοβισμός είναι φυλετικός, ενώ εκδηλώνεται περισσότερο σε κορίτσια και σε φτωχά παιδιά.

Τα παιδιά που διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να καταστούν θύματα σχολικού εκφοβισμού είναι μετανάστες, κορίτσια, παιδιά που βιώνουν υλική στέρηση και παιδιά μονογονεϊκών νοικοκυριών με μητέρα. Οι επιπτώσεις του εκφοβισμού στην ψυχική τους υγεία συνήθως τα ακολουθούν μέχρι την ενήλικη ζωή τους. «Ο σχολικός εκφοβισμός εξαλείφεται με πολιτικές για τη μεγέθυνση της παιδικής ευημερίας» ήταν το σημαντικότερο εύρημα της έρευνας. Η σχολική βία σε όλες τις μορφές της, σωματική, ψυχολογική, σεξουαλική και εκφοβισμός, συμπεριλαμβανομένου του cyberbullying, σύμφωνα με την UNESCO αποτελεί παραβίαση των δικαιωμάτων των παιδιών και των εφήβων στην εκπαίδευση, την υγεία και την ευημερία, σημειώνει η Βάνα Γούτου σε άρθρο της.

Προσθέτει επίσης ότι τα φαινόμενα βίας μεταξύ παιδιών και εφήβων σοκάρουν καθημερινά στη χώρα μας. Το 2023 καταγράφηκε αυξητική τάση, ενώ ανησυχεί η ποιοτική διαφοροποίηση, καθώς οι ανήλικοι διαπράττουν πλέον πιο σοβαρά αδικήματα, ειδικά μετά την πανδημία, ήδη από ηλικίες μεταξύ 12 και 14 ετών. Οι απαντήσεις απέναντι στη σχολική βία πρέπει να είναι προληπτικές και ολιστικές, να αφορούν το σχολείο, τον εκπαιδευτικό, τους μαθητές, τους γονείς και την κοινωνική αντίληψη αναφέρει η UNESCO.

Άραγε υπάρχει ωραιότερη «καλημέρα» απ ΄την «εισβολή» οκτώ χαμογελαστών μπομπίρων στα Γραφεία της Ελληνικής Κοινότητας;

Ποιο πρόβλημα και να σ΄ απασχολεί δεν θα εξαφανιστεί δια μαγείας, καθώς με νηπιακή κομπορρημοσύνη οι «φίρμες» του Νηπιαγωγείου εξωτερικεύονται ομοφώνως: «Είμαστε οι Έλληνες»;

Μέσα στις στολές τους αισθάνονται αρχαιοελληνικές φιγούρες ασχέτως αν αγνοούν προς το παρόν τον Περικλή, τον Αισχύλο ή τον Θουκυδίδη. Αργότερα στο Αβερώφειο θα επιμορφωθούν ως επιτάσσουν οι εγκύκλιες σπουδές τους.

Τώρα όμως δεν είναι ώρα για ιστορία και μαθηματικά. Η ηλικία απαιτεί παιχνίδι, κοινωνικοποίηση, σεβασμό προς τρίτους και σταδιακή εκμάθηση της γλώσσας  αρχίζοντας από το ένα κι ένα κάνουν δύο.

Όταν τα χρόνια περάσουν, οι μπόμπιρες αυτοί ίσως να μη θυμούνται πότε πρωτόμαθαν το Λο και Λα… κάνει Λόλα,  αλλά θα θυμούνται πως η Διευθύντριά τους κα. Λένα Βοστάνη τους συνόδεψε «ντυμένους Έλληνες», επί της ενάρξεως του Τριωδίου να «αισθανθούν ελληνικά».

Κι αυτοί κατέλαβαν τον καναπέ στο γραφείο του Διευθυντή κ. Γεωργίου Μπούλου, άνοιξαν διάπλατα το στόμα και τα γέλια τους απλώθηκαν σε όλο το κτήριο της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας.

Ουδείς πλην του Θεού γνωρίζει τη μοίρα του καθενός μας, επομένως και των νηπίων της Κοινότητάς μας.

Το σίγουρο όμως είναι ένα… και δεν επιδέχεται αμφισβήτησης.

Δίχως αυτά τα παιδιά, δεν υπάρχει διόλου μέλλον.

Οπότε εξ ορισμού και εκ πεποιθήσεως – σήμερα που υποδεχθήκαμε το Μέλλον μας ως Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας – όποια εκκρεμότητα, πρόβλημα ή γραφειοκρατική υποχρέωση απασχολεί  το μυαλό μας, όλως τυχαίως υποσκελίσθηκε απ΄ το ισχυρό εκτόπισμα της αθωότητας!

Γιατί αν κοιτάξουμε προσεκτικά τα βλέμματα των μικρών ψυχών, θα δούμε να αντανακλούν στον καθρέφτη της Μνήμης και της Συνείδησης, οι παιδικές μας φάτσες.

Αυτές που ώρες ώρες τις λησμονούμε στο όνομα μιας υπέρμετρης κενοδοξίας.

Και μόνο γι αυτή την υπενθύμιση σας ευχαριστούμε παιδιά και Δ/ντρια του Νηπιαγωγείου μας!!!