Η συγκεκριμένη κατηγορία περιέχει ειδήσεις και νέα χωρίς ειδικό περιεχόμενο. Η ενότητα αυτή καλύπτει γενικά γεγονότα κάθε είδους, πολιτικά, πολιτισμικά, οικονομικά κλπ που απασχόλησαν και απασχολούν ευρύτερα τον κόσμο.
Η Αλεξανδρινή Παροικία θρηνεί άλλη μια απώλεια ενός εξέχοντος μέλους της. Ο αξιαγάπητος σε όλους τους συμπάροικους Γιάννης Μάλλης, έφυγε απ΄ τα εγκόσμια αφήνοντας πίσω του μια ενδιαφέρουσα, αξιοπρεπή και όμορφή ζωή. Πρωτοείδε το φως την 22α Μαΐου 1948 στον Αδάμαντα της Μήλου, που είναι το επίνειο και κύριος λιμένας του νησιού με την ξεχωριστή ιστορία. Επάνω του έφερνε πάντα την ιστορική του καταβολή με ιδιαίτερο καμάρι και υπερηφάνεια.
Εργάστηκε επί 48 συνεχή έτη, ως πλοίαρχος στον εφοπλιστικό Όμιλο «Ευγενίδη και EVGE EGYPT» πραγματοποιώντας μια εξαιρετική καριέρα με ήθος και εντιμότητα. Δημιούργησε μια ωραία οικογένεια με τη σύζυγό του Κατερίνα Λαγγούση Μάλλη και τα δύο παιδιά τους, τον μεγαλύτερο -ηλικιακά – Σταμάτη και την μικρότερη Δωροθέα.
Είχε όμως και κοινοτική δράση καθότι αγαπούσε την Ελληνική Κοινότητα Αλεξάνδρειας και τον ενδιέφερε πολύ η προώθηση των ζητημάτων που απασχολούσαν την Παροικία. Γι αυτό διετέλεσε κατά τα έτη 2011-2015 Β΄ Αντιπρόεδρος και Έφορος Εκπαιδευτήριων της Ελληνικής Κοινότητας.
Η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας πληροφορηθείσα την απώλεια του αείμνηστου Γιάννη Μάλλη, εκφράζει προς τους οικείους του τα θερμά της συλλυπητήρια και εύχεται στην οικογένειά του, υπομονή, δύναμη και υγεία.
Ερευνητές που χρησιμοποιούν μια νέα χημική τεχνική ανακάλυψαν κρυμμένες λεπτομέρειες σε δύο αρχαίους αιγυπτιακούς πίνακες στη θηβαϊκή νεκρόπολη, κοντά στον ποταμό Νείλο, που χρονολογούνται περισσότερα από 3.000 χρόνια. Οι πίνακες βρίσκονται μέσα στους τάφους, σε παρεκκλήσια όπου οι άνθρωποι μπορούσαν να συγκεντρωθούν για να τιμήσουν τη μνήμη των νεκρών. Χρησιμοποιώντας φορητή τεχνολογία χημικής απεικόνισης, οι ερευνητές εντόπισαν αλλοιώσεις που έγιναν από τους καλλιτέχνες που είναι σπάνιες στους αιγυπτιακούς πίνακες, που συνήθως πιστεύεται ότι είναι προϊόν εξαιρετικά επισημοποιημένων ροών εργασίας. Η μελέτη προσπαθεί επίσης να ανατρέψει την παράδοση στην Αιγυπτιολογία, καθώς η ανάλυση έγινε στους τάφους με προηγμένες φορητές συσκευές, ενώ οι περισσότερες μελέτες πραγματοποιούνται παραδοσιακά σε μουσεία ή εργαστήρια. «Αυτό που είναι νέο είναι ο τρόπος που προσπαθούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτά τα εργαλεία», δήλωσε ο Philippe Martinez, Αιγυπτιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης στο Παρίσι και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό PLOS ONE. «Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπιζαν αυτά τα έργα τέχνης στο παρελθόν ήταν κυρίως, καθαρά αναλογικός, και θεωρούνταν κάπως δεδομένος – κανείς δεν τα κοίταξε πραγματικά από τη σκοπιά των καλλιτεχνών. Θέλουμε να καταλάβουμε πώς φτιάχτηκαν αυτοί οι πίνακες».
Η τεχνολογία χημικής απεικόνισης περιλαμβάνει φθορισμό ακτίνων Χ. Οι ακτίνες Χ, οι οποίες χρησιμοποιούνται πιο συχνά για τον έλεγχο καταγμάτων στα οστά, δημιουργούν έναν χάρτη της επιφάνειας του πίνακα μέχρι το μοριακό επίπεδο, συμπεριλαμβανομένων των χημικών του ιδιοτήτων. Μια άλλη διαδικασία, η υπερφασματική απεικόνιση, αναλύει τη ζωγραφική σε πολλαπλά μήκη κύματος, όπως το υπεριώδες ή το υπέρυθρο, αποκαλύπτοντας περισσότερα από όσα είναι ορατά στο ανθρώπινο μάτι. Η ψηφιακή τεχνολογία χρησιμοποιήθηκε σε δύο τάφους που χρονολογούνται και οι δύο από την περίοδο Ramesside (1292 π.Χ. έως 1075 π.Χ.) στην αρχαία Αίγυπτο. Ο πρώτος πίνακας στη μελέτη βρίσκεται στα παρεκκλήσια των τάφων του Menna, ενός αξιωματούχου που υπηρετούσε υπό τον φαραώ Amenhotep III. Το έργο θεωρείται «το απόγειο της αρχαίας αιγυπτιακής ζωγραφικής», σημείωσε η μελέτη, και η αλλοίωση που παρατηρήθηκε είναι επί του παρόντος ορατή με γυμνό μάτι – πιθανώς ως αποτέλεσμα χημικής αλλοίωσης στο πέρασμα του χρόνου – αλλά ήταν κρυμμένη από τότε που ο πίνακας ήταν νέος. «Ο Menna μοιάζει λίγο με τη Μόνα Λίζα της Αιγύπτου», είπε ο Martinez. «Είναι ένας από τους καλύτερους τάφους, γνωστός εδώ και 200 χρόνια, πολύ καλά διατηρημένος». Σε μια σκηνή, ο Menna και η γυναίκα του λατρεύουν τον Όσιρι, έναν από τους σημαντικότερους θεούς της αρχαίας Αιγύπτου, και ο Menna σηκώνει τα χέρια του μπροστά στο πρόσωπό του. Ένα τρίτο χέρι, ωστόσο, είναι κρυμμένο κάτω από το λευκό φόντο, καθιστώντας σαφές ότι η φιγούρα είχε ρετουσαριστεί. «Αυτή η αναπαράσταση του Ramesses II, είναι ενδιαφέρουσα, τον δείχνει με αραιά γένια», είπε ο Martinez. «Και αυτό είναι πολύ περίεργο γιατί δεν έχουμε σχεδόν καθόλου εικόνες φαραώ με γένια – συνήθως μοιάζουν σμιλεμένοι, σαν υπερήρωες, και παρουσιάζονται σε στάσεις που είναι κατά κάποιο τρόπο αιώνιες. Αλλά το να δείχνεις κάποιον με γένια σημαίνει να δείχνεις κάποιον σε μια στιγμή της ζωής του, και αυτό είναι πολύ σπάνιο». Αναδεικνύοντας αυτές τις κρυφές λεπτομέρειες μέσω μιας ανάλυσης που γίνεται επί τόπου, ο Martinez και οι συνεργάτες του θέλουν να αμφισβητήσουν τις παραδοσιακά καθιερωμένες υποθέσεις για την αιγυπτιακή τέχνη.
«Ως Αιγυπτιολόγος προσπαθώ να ξεχάσω αυτά που ξέρω, γιατί η συσσωρευμένη γνώση των τελευταίων 200 ετών μας εμποδίζει να δούμε τι είναι μπροστά μας», είπε. «Πρέπει να ξαναμάθουμε τους αιγυπτιακούς πίνακες και να τους δούμε με έναν νέο τρόπο, γιατί τα χρώματα είναι πλέον πολύ διαφορετικά από αυτά που ήταν – ελπίζουμε ότι η χημική ανάλυση θα μας βοηθήσει να τα επαναπροσδιορίσουμε. Η μελέτη ενός τάφου συνήθως διαρκεί περίπου 10 έως 15 χρόνια», είπε. Πηγή – Φωτογραφία:: CNN
Η Αίγυπτος είναι μια χώρα με ιστορία αιώνων, ισχυρό παρόν, αλλά και δυνατή παρουσία στον ενεργειακό τομέα, γεγονός που της προσδίδει ιδιαίτερη δυναμική. Οι άριστες σχέσεις της με την Ελλάδα και τις από κοινού συνεργασίες τους, όσον αφορά στα προγράμματα σύνδεσης των αγωγών της με την Ευρωπαϊκή ήπειρο, χαράσσουν μια ενδιαφέρουσα προοπτική για το οικονομικό μέλλον και των δύο χωρών. Τούτο αποτυπώνεται από τις θερμές συναντήσεις, τόσο μεταξύ των ηγετών των δύο φίλιων κρατών μας, όσο και από τις τακτικές συνομιλίες μεταξύ των ομολόγων υπουργών αλλά και των επιχειρηματιών Ελλάδος και Αιγύπτου. Αποτελεί λοιπόν, σημαντική είδηση, η ανακάλυψη κάθε φορά ενός νέου κοιτάσματος στο υπέδαφος της Αιγύπτου, καθώς η χώρα παίζει σημαντικότατο ρόλο στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο και όχι μόνο. Το νέο κοίτασμα πετρελαίου που ανακαλύφθηκε, βρίσκεται στην περιοχή πετρελαϊκής έρευνας και εκμετάλλευσης Geisum and Tawila West Concession στον Κόλπο του Σουέζ, όπως ανακοίνωσε το υπουργείο Πετρελαίου της Αιγύπτου. Η νέα ανακάλυψη έγινε από την αιγυπτιακή εταιρεία πετρελαίου και φυσικού αερίου Cheiron. Η συνολική παραγωγή από ολόκληρο το κοίτασμα, το οποίο βρίσκεται στο Βόρειο Geisum, έχει φθάσει τα περίπου 23.000 βαρέλια την ημέρα, σύμφωνα με το υπουργείο.
Όνειρό του να έρθει στην Αλεξάνδρεια να μιλήσει για τα τραγούδια του και να κάνει μια συναυλία στο στάδιο της Ελληνικής Κοινότητας, με τους σπουδαίους δημιουργούς, που για χρόνια συνεργάστηκε μαζί τους και έκανε τεράστιες επιτυχίες.
Ο στιχουργός Βασίλης Παπαδόπουλος, παραδίδει στον «Αλεξανδρινό Ταχυδρόμο» τον τελευταίο δίσκο του, ο οποίος απέχει παρασάγγας ως προς το είδος, από τους προηγούμενους. Είναι τα γνήσια δημοτικά του τραγούδια, αφιερωμένα στην Ελλάδα!
«Ελλάδα γεια σου» ο τίτλος και το καμάρι του περίσσιο!
«Θέλω τα τραγούδια μου να παραδοθούν στην «Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας» στην ιστορικότερη Παροικία των Ελλήνων στον κόσμο».
Κι όταν του τίθεται το ερώτημα γιατί «Ελλάδα γεια σου» ως ονομασία του έργου του, η απάντησή του ρηξικέλευθη.
«Η αγάπη των Ελλήνων ομογενών όλου του κόσμου για την Ελλάδα, είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή των ντόπιων. Ξεκάθαρα πράγματα. Η πατρίδα είναι καημός, είναι πάθος, είναι ιστορία, είναι φιλοσοφία, είναι τέχνη είναι τα πάντα. Όποιος δεν μπορεί να αγαπήσει την Ελλάδα δεν μπορεί να αγαπήσει τίποτε. Η Αλεξάνδρεια είναι το πλέον ιστορικό σημείο στον πλανήτη, που εμπεριέχει τόσο Ελληνισμό. Αλίμονο σε όσους δεν γνωρίζουν τι σημαίνει Αιγυπτιώτης Ελληνισμός. Εκεί υπάρχουν Μεγαλέξανδροι, Καβάφηδες, Ερατοσθένηδες, Λοΐζοι, Υπατίες, τόσες και τόσες προσωπικότητες που έλαμψαν και ώθησαν την κοινωνία να πάει ένα βήμα μπροστά. Τι σπουδαιότερο υπάρχει από αυτή την πόλη στην οικουμένη; Οφείλω όμως να πω, ότι προσωπικά αγαπώ όλο τον απόδημο ελληνισμό. Όλοι αυτοί οι Έλληνες είναι η σπουδαιότερη μαγιά της Ελλάδος.»
Όποιος θέλει να περιηγηθεί στην στιχουργική του αρχειοθήκη θα μείνει έκπληκτος από το μέγεθος των συνεργασιών του και τον αριθμό των σπουδαίων καλλιτεχνών που μαζί τους δημιούργησε αριστουργήματα.
Να αρχίσουμε με τον Στέλιο Καζαντζίδη; Ή τον Διονύση Σαββόπουλο, τον Στράτο Διονυσίου, την Χάρις Αλεξίου, τον Ηλία Κλωναρίδη, την Ρίτα Σακελαρίου, τον Γιάννη Πουλόπουλο, τον Γιώργο Μαργαρίτη, τον Γρηγόρη Μπιθικώτση, τον Τόλη Βοσκόπουλο, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, την Ελένη Βιτάλη, την Πίτσα Παπαδοπούλου, την Λίτσα Διαμάντη, τον Πασχάλη Τερζή, τον Γιάννη Πλούταρχο, την Άντζελα Δημητρίου και δεκάδες άλλους πασίγνωστους καλλιτέχνες;
Πόσες φορές άραγε γλεντήσαμε με τραγούδια που δεν ξέραμε τον δημιουργό τους; Ιδού μερικά: “Ανοίχτε τα τρελάδικα να βγει ο κόσμος έξω” με την Ελένη Βιτάλη. “Θα τα βροντήξω όλα κάτω και θα φύγω” με την Πίτσα Παπαδοπούλου», “Πήγαινέ με όπου θέλεις ταξιτζή” με τον Στράτο Διονυσίου. “Μια ζωή μέσα στους δρόμους και στις νύχτες / μια ζωή με παρανόμους και ξενύχτες” με την Χαρούλα Αλεξίου. “Αυτοί που πρέπει να μιλήσουν δε μιλάνε” με τον Στέλιο Καζαντζίδη. “Υπάρχουν δυο Ελλάδες / αλλοίμονο της μιας / εκείνης που πληρώνει / το χρέος της ζημιάς” με τον Αντύπα. “Ψυχή που δεν αμάρτησε / ποτέ της δεν αγιάζει” με τον Γεράσιμο Ανδρεάτο. “Βρε, κανένας καλός…” με τη Λίτσα Διαμάντη. “Να σε ζηλεύουν πιο καλά / παρά να σε λυπούνται” με τον Γιάννη Ντουνιά. Κι αν δε φτάνουν αυτά, να ένα ακόμα: Όταν ο Μανώλης Ρασούλης έκαμε το φοβερό εκείνο σουξέ με τον Νίκο Παπάζογλου “οι μάγκες δεν υπάρχουν πια, τους πάτησε το τρένο”, βγήκε ο Στράτος Διονυσίου και απάντησε τραγουδώντας το εξής: “Ποιος το είπε για τους μάγκες, πως χαθήκανε / ποιος το είπε πως τα τρένα τους πατήσανε”.
Ο Βασίλης Παπαδόπουλος θεωρείται αυτή τη στιγμή ο Νο1 στιχουργός στο λαϊκό τραγούδι και με την απόφασή του να κυκλοφορήσει τον δίσκο με τα δημοτικά του τραγούδια, ανέβασε πολύ τον πήχη της στιχουργικής έμπνευσης.
Στο Flash της Μεσσηνίας δήλωσε κάποτε: «Μαθητής Γυμνασίου σκαρώνω τα πρώτα μου στιχάκια, τα οποία εμπιστεύομαι στον αγαπημένο μου καθηγητή Τάκη Πανούση. Αυτός με εμψυχώνει: «Έχεις ταλέντο, προχώρα και εγώ θα είμαι δίπλα σου».
Ήταν ο πρώτος «Χρυσός δίσκος» για το νεαρό μαθητή – στιχουργό, που ακούει το ίνδαλμά του Στέλιο Καζαντζίδη από τους Ραδιοφωνικούς Σταθμούς του Πύργου και της Αμαλιάδας και ονειρεύεται να τον γνωρίσει από κοντά.
Ένα όνειρο που θα πραγματοποιηθεί αρκετά χρόνια αργότερα και θα καταλήξει σε φιλία με το μεγάλο βάρδο.
Ο Βασίλης Παπαδόπουλος θα υπογράψει και τα περισσότερα τραγούδια στον τελευταίο δίσκο του Στέλιου «Τραγουδώ».
Μετά το Γυμνάσιο ο νεαρός Βασίλης, ακολουθώντας το ρεύμα της εσωτερικής μετανάστευσης, φθάνει στην Αθήνα, όπου κάνει διάφορες δουλειές για να επιβιώσει. Καταλήγει έμπορος βιβλίων και στήνει ένα αξιόλογο δίκτυο πωλητών. «Ήταν τότε που παράγγελναν βιβλία ανάλογα με το χρώμα του τοίχου». Παράλληλα, γράφει στίχους και περιμένει την ώρα εκείνη. Η οποία βέβαια δεν αργεί να έρθει. Παίρνει μέρος στην τότε εκπομπή της ΕΡΤ «Να η ευκαιρία» και βραβεύεται.
Ο Τάκης Σούκας τον εμπιστεύεται και κάνουν μαζί το τραγούδι «Ανοίχτε τα τρελάδικα», που τραγούδησε η Ελένη Βιτάλη και έγινε τεράστια επιτυχία. Στο μεταξύ, γνωρίζει τον Στέλιο Καζαντζίδη, όμως ποτέ η αξιοπρέπειά του δεν του επιτρέπει να του ζητήσει να πει τραγούδια του. Ώσπου μια βραδιά παίρνει ένα τηλεφώνημα από τον Θανάση Πολυκανδριώτη, ο οποίος του ζητά να γράψει στίχους για μια μελωδία που είχε ήδη ηχογραφηθεί. Όλη τη νύχτα δεν κοιμήθηκε και το πρωί φθάνει στην Κολούμπια με το στίχο. Ο Καζαντζίδης ενθουσιάζεται. Ήταν το τραγούδι «Τα λάθη είναι για τους ανθρώπους».
Δέκα χρόνια αργότερα ο Βασίλης Παπαδόπουλος ψαρεύει με τον Στέλιο Καζαντζίδη στον Άγιο Κωνσταντίνο. «Διανοούμενε, τι θα γίνει μόνο για τον Στράτο γράφεις, για μένα πότε θα γράψεις τραγούδια;» του λέει ο Καζαντζίδης. Τα τραγούδια γράφτηκαν και μπήκαν στον τελευταίο δίσκο του Στέλιου με τίτλο «Τραγουδώ», σε μουσική Τάκη Σούκα. Ο δίσκος αποθεώθηκε και σε 4 ώρες έγινε πλατινένιος.
Η επιτυχία φτάνει στην οροφή, το ένα σουξέ διαδέχεται το άλλο. Ο Μάτσας τον καλεί να βάλει στίχο στο τραγούδι του Παπαϊωάννου, που οι στίχοι είναι τούρκικοι. Έτσι βγαίνει το «Τι τα θέλεις τα λεφτά». Ακολουθεί το «Ποιος το είπε για τους μάγκες που χαθήκανε» με τον Στράτο Διονυσίου, μια απάντηση στο τραγούδι του Ρασούλη «Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια». Πρότυπα του Βασίλη Παπαδόπουλου υπήρξαν η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου και ο Άκης Πάνου: «Η Ευτυχία για τη μοναδικότητά της και ο Άκης Πάνου για το μπεσαλίκι του, και τους δύο βέβαια τους εκμεταλλεύθηκαν πολλοί».
Πριν από ένα χρόνο ο Βασίλης Παπαδόπουλος μαζί με τον Βασίλη Σαλέα έκαναν ένα πρωτοποριακό πείραμα. Δημιούργησαν τραγούδια σε ρυθμούς δημοτικούς και τα τραγούδησαν σπουδαίοι καλλιτέχνες, όπως Σαββόπουλος, Μητσιάς, Βιτάλη, Παπακωνσταντίνου κ.ά.
Στα συρτάρια υπάρχουν εκατοντάδες τραγούδια προς μελοποίηση, αν και ο ίδιος δεν είναι ιδιαίτερα αισιόδοξος για το μέλλον του λαϊκού τραγουδιού: «Οι περισσότεροι ραδιοφωνικοί σταθμοί δεν παίζουν τραγούδια που έχουν μπουζούκι, με εξαίρεση τους σταθμούς της περιφέρειας και ελάχιστους της Αθήνας». Παρ’ όλα αυτά, ελπίζει: «Υπάρχουν άνθρωποι που ακόμα θέλουν το καθαρό και το αυθεντικό και όχι το ευτελές και το δήθεν».
Τον αποχαιρετούμε και καθώς φεύγει μας μιλά με τον δικό του τρόπο:
«Μακάρι να κάνω μια συναυλία στην Αλεξάνδρεια. Η Αίγυπτος και η Ελλάδα από αρχαιοτάτων χρόνων είχαν αδελφωμένους τους λαούς τους. Ο Ελληνισμός της Αιγύπτου άφησε γερά τη σφραγίδα του στην ιστορία. Που αλλού θα βρεις τόσους ευεργέτες που αγάπησαν την Ελλάδα, όσους στην Αλεξάνδρεια; Καλή επιτυχία στο έργο της Ελληνικής Κοινότητας εκεί. Μαθαίνω νέα από φίλους μου που είναι Αιγυπτιώτες. Αξίζει ένα μέλλον αντάξιο του παρελθόντος σ αυτή την ιστορική Ομογένεια. Μπράβο σ αυτούς που αγωνίζονται μόνοι τους εκεί κάτω. Ελλάδα γειά σου…»
