Κατηγορία: ΓΕΝΙΚΑ ΝΕΑ

Η συγκεκριμένη κατηγορία περιέχει ειδήσεις και νέα χωρίς ειδικό περιεχόμενο. Η ενότητα αυτή καλύπτει γενικά γεγονότα κάθε είδους, πολιτικά, πολιτισμικά, οικονομικά κλπ που απασχόλησαν και απασχολούν ευρύτερα τον κόσμο.

  • Πέθανε ο Αιγύπτιος συγγραφέας Γκαμπάλ αλ-Γιτάνι

    Πέθανε ο Αιγύπτιος συγγραφέας Γκαμπάλ αλ-Γιτάνι

    Γκαμπάλ αλ-ΓιτάνιΟ διάσημος Αιγύπτιος συγγραφέας Γκαμάλ αλ-Γιτάνι, μαθητής του βραβευθέντα με Νόμπελ Λογοτεχνίας Ναγκίμπ Μαχφούζ, πέθανε την Κυριακή σε ηλικία 70 ετών έπειτα από μακρά ασθένεια, ανακοίνωσε η σύζυγός του.
    Ο Γιτάνι βρισκόταν σε κώμα εδώ και περισσότερους από τρεις μήνες μετά την εισαγωγή του σε στρατιωτικό νοσοκομείο του Καΐρου εξαιτίας αναπνευστικών προβλημάτων.
    Γεννημένος το 1945 σε μία φτωχή οικογένεια σε χωριό της νότιας Αιγύπτου, ο Γιτάνι πέρασε την παιδική του ηλικία στην ιστορική συνοικία του παλιού ισλαμικού Καΐρου.
    Σχεδιαστής ταπήτων σε ηλικία 17 ετών, ξεκίνησε τη λογοτεχνική του σταδιοδρομία με την ενθάρρυνση του δεξιοτέχνη του σύγχρονου αραβικού μυθιστορήματος Ναγκίμπ Μαχφούζ, ο οποίος τον πήρε υπό την προστασία του.
    Παράλληλα ακολουθεί δημοσιογραφική σταδιοδρομία. Ως πολεμικός ανταποκριτής καλύπτει από το μέτωπο τον ισραηλινο-αραβικό πόλεμο του 1973. Το 1993 τίθεται επικεφαλής της νεότευκτης λογοτεχνικής επιθεώρησης Akhbar al-Adab που, υπό τη διεύθυνσή του μέχρι το 2011, θα γίνει ένα από τα πιο έγκριτα έντυπα της χώρας.
    Το 2015 τιμήθηκε με το λογοτεχνικό βραβείο του Νείλου, την πιο σημαντική λογοτεχνική διάκριση που δίνεται από την αιγυπτιακή κυβέρνηση.
    Βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, κυρίως στα γαλλικά, αγγλικά και γερμανικά.
    Μετά τη φυλάκισή του για μερικούς μήνες υπό την προεδρία του Γκαμάλ Άμπντελ Νάσερ, θα γράψει το πιο γνωστό μυθιστόρημά του, Zayni Baraka (στα ελληνικά Μπαρακάτ, ο δίκαιος), μία φαρμακερή κριτική του απολυταρχισμού του νασερικού καθεστώτος.
    Ένα άλλο έργο του, Le livre des illuminations, περιγράφεται ως μία «σπαραχτική αυτοβιογραφία», ένα «πολυφωνικό παραμύθι που εξερευνά τους μαιάνδρους της αιγυπτιακής ψυχής», από τον γαλλικό εκδοτικό οίκο Seuil.
    Σφοδρός πολέμιος των ισλαμιστικών κινημάτων, ο Γιτάνι δεν έκρυψε ποτέ την υποστήριξή του προς τον στρατό που διαδραματίζει εδώ και δεκαετίες ρόλο-κλειδί στην πολιτική ζωή της χώρας.
    Σε ανακοίνωσή του ο πρωθυπουργός Σερίφ Ισμαήλ χαιρέτισε «το μοναδικό λογοτεχνικό ύφος του», υπογραμμίζοντας πως ο συγγραφέας συνέβαλε στην «αναβίωση των ιστοριών της αραβικής κληρονομιάς».
    Στα ελληνικά κυκλοφορούν επίσης τα μυθιστορήματά του Πυραμίδες και Εκεί που βασιλεύει ο ήλιος.

    (Πηγή: http://news.in.gr)

  • Η Αίγυπτος νέο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ

    Η Αίγυπτος νέο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ

    OHEΗ Αίγυπτος εξελέγη επίσημα ως μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, εκπροσωπώντας τη Βόρεια Αφρική, συγκεντρώνοντας 179 ψήφους από τα 193 κράτη-μέλη της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Η θητεία στη θέση του μη μόνιμου μέλους θα έχει διετή διάρκεια, αρχής γενομένης από την 1η Ιανουαρίου του 2016.

    Ο Υπουργός Εξωτερικών της  Αιγύπτου κ. Sameh Shoukry δήλωσε κατά τη διάρκεια συνάντησης που είχε με τους μόνιμους αντιπροσώπους των κρατών της Αφρικής στον ΟΗΕ, ότι η θητεία και οι ενέργειες της χώρας του, θα χαρακτηρίζονται από ένα σύνολο αρχών με στόχο την υποστήριξη της Αφρικής αλλά και τη διατήρηση της κυριαρχίας και της Ακεραιότητας της Αφρικανικής ηπείρου.

    Η Αίγυπτος ήταν ξανά υποψήφια για τη συγκεκριμένη θέση το 2013. Τον περασμένο Απρίλιο οι εκπρόσωποι της Κοινότητας των Κρατών της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής (GRULAC) εξέφρασαν την πλήρη υποστήριξή τους στην υποψηφιότητα της Αιγύπτου. Τον Ιανουάριο, η Αφρικανική Ένωση ενέκρινε επίσημα την υποστήριξή της στην Αίγυπτο. Από την ίδρυση του ΟΗΕ το 1945 η Αίγυπτος έχει θητεύσει στην ίδια θέση άλλες 4 φορές.

  • Tι είδε στην Αμφίπολη, ο Καβάφης

    Tι είδε στην Αμφίπολη, ο Καβάφης

    ΑμφίποληΝομίζεις ότι ο Καβάφης δεν ξέρει τι γίνεται στην Αμφίπολη; Νομίζεις πως δεν έμαθε τα νέα; Δεν χρειάζεται να μπει στα δίκτυα και να μπλεχτεί «μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες»; To μάτι του ποιητή γυρνάει μέσα στον χρόνο κι έχει ήδη προβλέψει τον κύκλο της «συνάφειας των πολλών».

    Την καβαφική ποίηση την κινούν δυο βασικά μοτίβα. Η απογοητευτική είδηση και η ήττα. Και γύρω απ’ αυτά, γυρίζουν η ματαιότητα, το ανανταπόδοτο, η πτώση, η αδυναμία του ανθρώπου να σταθεί στο ύψος της «υπεροψίας» του. Πρώτα η προσπάθεια και πάντα η απροσδόκητη ήττα. Ένα αρχαίο, ελληνιστικό κλέος φωτίζει τα «μεγαλεία» των ηρώων του που άλλα περιμένουν κι άλλα τους φέρνει η δραματική κίνηση της αφήγησης. Μπορεί να είναι ο Αχιλλέας που φοβερίζει τους Τρώες απ’ τα τείχη, μπορεί να είναι οι Μήδοι, που «επί τέλους  θα διαβούνε», μπορεί ακόμα να είναι οι ρωμαϊκές λεγεώνες που τρομοκρατούν τον ποιητή Φερνάζη και του ματαιώνουν τα σχέδια. Μπορεί να είσαι κι εσύ που «ενώ είσαι καμωμένος για τα ωραία και μεγάλα έργα η άδικη αυτή σου η τύχη πάντα ενθάρρυνσι κ’ επιτυχία να σε αρνείται·»…

    Η Αμφίπολη είναι καβαφικό ποίημα. Κι ας μην το έγραψε ακόμα! Τη βρίσκεις μέσα στους παλιούς του στίχους, μέσα στα μάτια των ηρώων του, στην απογοήτευση του Φερνάζη που θέλει να γίνει χρήσιμος στις εξουσίες, στους «απαίσιους» Αλεξανδρινούς που αναμένουν δόξες και μεγαλεία αλλά και στα «τείχη» που χτίζουν γύρω σου και δεν τα καταλαβαίνεις.

    Άδειος τάφος, λοιπόν, στην Αμφίπολη; Κάποιες προσπάθειες γίνονται ακόμα, μάταιες όμως. Μήπως εξουσίες δοξαστούν και διψασμένοι οπαδοί πανηγυρίσουν. Μήπως κι οι φλύαροι συνεχίσουν  να φλυαρούν… Μιας και άδεια η ζωή τους όπως είναι, πάντα ζητάει το «ένδοξον» μέσα σε τάφους και  νεκρούς.

    «Μαζεύθηκαν οι Aλεξανδρινοί

    να δουν της Κλεοπάτρας τα παιδιά,

    τον Καισαρίωνα, και τα μικρά του αδέρφια,

    Aλέξανδρο και Πτολεμαίο,

    …………………………………..

    κ’ ενθουσιάζονταν, κ’ επευφημούσαν

    ελληνικά, κ’ αιγυπτιακά, και ποιοι εβραίικα,

    γοητευμένοι με τ’ ωραίο θέαμα—

    μ’ όλο που βέβαια ήξευραν τι άξιζαν αυτά,

    τι κούφια λόγια ήσανε αυτές η βασιλείες.

    (Αλεξανδρινοί Βασιλείς)

    «Πλησιέστατα, δεξιά που μπαίνεις, στην βιβλιοθήκη

    της Βηρυτού θάψαμε τον σοφό Λυσία,

    γραμματικόν. Ο χώρος κάλλιστα προσήκει.

    Τον θέσαμε κοντά σ’ αυτά του που θυμάται

    ίσως κ’ εκεί — σχόλια, κείμενα, τεχνολογία,

    γραφές, εις τεύχη ελληνισμών πολλή ερμηνεία.

    Κ’ επίσης έτσι από μας θα βλέπεται και θα τιμάται

    ο τάφος του, όταν που περνούμε στα βιβλία

    (Λυσίου Γραμματικού Τάφος)

    
«Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς Αμφίπολη».

    Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.»

    (Περιμένοντας τους βαρβάρους)

    (Πηγή: Ανδρέας Ζαμπούκας, www.protagon.gr)

  • Έλληνες ευεργέτες: Προσωπικότητες που στήριξαν την Ελλάδα

    Έλληνες ευεργέτες: Προσωπικότητες που στήριξαν την Ελλάδα

    Η 30ή Σεπτεμβρίου έχει καθιερωθεί από το 2007 ως Ημέρα Μνήμης των Εθνικών Ευεργετών, κατόπιν απόφασης της κυβέρνησης Καραμανλή- με εκδηλώσεις οι οποίες περιλαμβάνουν δοξολογίες, καταθέσεις στεφάνων και ομιλίες στη μνήμη πλουσίων Ελλήνων που στήριξαν τη χώρα. Η φετινή ημέρα ήταν αφιερωμένη στον εθνικό ευεργέτη Ευάγγελο Ζάππα, με τη συμπλήρωση των 150 ετών από το θάνατο του.

    Μερικοί από τους σημαντικότερους εθνικούς ευεργέτες της ελληνικής ιστορίας είναι οι: Γεώργιος Αβέρωφ (1815-1899), Απόστολος Αρσάκης (1792-1874), Ιωάννης Λεοντής (Βαρβάκης) (1745-1825), Ιωάννης Γεννάδιος (1844-1932), Ζώρζης Δρομοκαΐτης (1805-1880), Γεώργιος Ζαρίφης (18707-1884), Ευάγγελος, Αθανάσιος και Κωνσταντίνος Ζάππας, Ζωσιμάδες, Μαρίνος Κοριαλένιος (1830-1911), Ευθυμία Κουμουνδούρου (;-1884), Γρηγόριος Μαρασλής (1831-1907), Ιωάννης Σισμανόγλου (1820-1894), Ανδρέας Συγγρός (1830-1899), Παναγής Χαροκόπος (1835-1911), Ευγένιος Ευγενίδης (1882-1954), Πρόδρομος Μποδοσάκης Αθανασιάδης (1890-1979). Αριστοτέλης Ωνάσης (1906-1988), Γιάννης Λάτσης (1910-2003), Σταύρος Νιάρχος (1909-1996).

    Ανάμεσα σε αυτούς και 3 προσωπικότητες που διακρίθηκαν στην Ελληνική Παροικία της Αλεξάνδρειας.

    Μουσείο ΜπενάκηΕμμανουήλ Μπενάκης (1843-1929): Πολιτικός του 19ου και 20ού αιώνα από τη Σύρο. Εργάστηκε στην εταιρεία εμπορίας βάμβακος Χωρέμη στην Αλεξάνδρεια και παντρεύτηκε την κόρη του Χωρέμη. Χρημάτισε πρώτος Πρόεδρος του Επιμελητηρίου της Αλεξάνδρειας. Ήταν στενός φίλος του Βενιζέλου, με το κόμμα του οποίου εκλέχτηκε, το 1910, βουλευτής. Χρίστηκε υπουργός Ναυτιλίας, Γεωργίας, Οικονομικών και Βιομηχανίας. Το 1914 εκλέχτηκε δήμαρχος Αθηνών. Μετά την ήττα του Ε. Βενιζέλου στις εκλογές καταδιώχθηκε και βασανίστηκε. Το 1920 εξορίστηκε στο Παρίσι. Επέστρεψε λίγο αργότερα και πραγματοποίησε σημαντικές δωρεές (Σχολή νοσοκόμων Ερυθρού Σταυρού). Επίσης ήταν ιδρυτικό μέλος του Κολλεγίου Αθηνών και τουΣυλλόγου Μερίμνης Ανηλίκων. Ο γιος του, Αντώνης Μπενάκης (αδελφός της Πηνελόπης Δέλτα), βιομήχανος, πολιτικός και ιδρυτής του Μουσείου Μπενάκη, πολέμησε κατά το «Μαύρο ’97», ενώ ενίσχυσε τον Μακεδονικό Αγώνα και προσέφερε εθελοντικά τις υπηρεσίες του στους Βαλκανικούς Πολέμους. Διοίκησε τον οικογενειακό εμπορικό οίκο ως το 1926 και διακρίθηκε για το φιλανθρωπικό του έργο. Το Μουσείο Μπενάκη, όνειρο ζωής του, άνοιξε τις πόρτες του στο κοινό στις 22 Απριλίου του 1931. Ο ίδιος πέθανε το 1954.

    Σιβιτανίδειος ΣχολήΒασίλειος Σιβιτανίδης (1830-1921): Έμπορος που δραστηριοποιήθηκε στην Αλεξάνδρεια, συνέδραμε στην πολιτιστική και κοινωνική ανάπτυξη της παροικίας υποστηρίζοντας με δωρεές εκπαιδευτικά ιδρύματα και κοινωφελή σωματεία. Κληροδότησε στο ελληνικό κράτος αιγυπτιακά χρεόγραφα και λίρες, αξίας 3.000.000 χρυσών ελληνικών δραχμών. Το κληροδότημα χρησιμοποιήθηκε για την ίδρυση και συντήρηση Τεχνικής Σχολής. Η «Σιβιτανίδειος Σχολή Τεχνών και Επαγγελμάτων» ιδρύθηκε έξι χρόνια (1927) μετά το θάνατό του και λειτούργησε το έτος 1929.

    Αρχαιολογικό Μουσείο ΑθηνώνΜιχαήλ Τοσίτσας (1787-1856): Έμπορος και ευεργέτης, με δραστηριότητα σε Αίγυπτο, Ιταλία και Μάλτα. Ενίσχυσε τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, εξαγόραζε αιχμαλώτους και ίδρυσε στην Αλεξάνδρεια νοσοκομείο, εκκλησία και σχολείο για τους Έλληνες, καθώς και την Τοσιτσαία σχολή. Στο Μέτσοβο κάθε χρόνο, όσο ζούσε έστελνε σημαντικά χρηματικά ποσά για την ανακούφιση των φτωχών. Στην Εθνική Τράπεζα κατέθεσε πάνω από 100.000 δραχμές για να πληρώνονται από τους τόκους στο Μέτσοβο δύο δάσκαλοι κάθε χρόνο. Στη Θεσσαλονίκη κληροδότησε αρκετά χρήματα για το εκεί ελληνικό σχολείο. Στην Αθήνα έκανε έργα οδοποιίας, και ενίσχυσε νοσοκομεία, το Αρσάκειο Παρθεναγωγείο και το Πανεπιστήμιο.

    (Πηγή:  Κώστας Μαυραγάνης, http://www.huffingtonpost.gr)