Η συγκεκριμένη κατηγορία περιέχει ειδήσεις και νέα χωρίς ειδικό περιεχόμενο. Η ενότητα αυτή καλύπτει γενικά γεγονότα κάθε είδους, πολιτικά, πολιτισμικά, οικονομικά κλπ που απασχόλησαν και απασχολούν ευρύτερα τον κόσμο.
Ο διακεκριμένος σκηνοθέτης Πάνος Αγγελόπουλος επισκέφθηκε το 2023 την Αλεξάνδρεια και το Κάιρο με τους συνεργάτες του και για λογαριασμό του τηλεοπτικού καναλιού Cosmote History γύρισε το ντοκιμαντέρ «Στα χνάρια των Ελλήνων της Αιγύπτου».
Μια σειρά που θα μας συντροφεύσει για 4 εβδομάδες αρχής γενομένης από8 Σεπτεμβρίου ώρα 21:00 κάθε Κυριακή.
Στο ντοκιμαντέρ προεξάρχοντος του Πατριάρχου Αλεξανδρείας Θεοδώρου Β΄, ομιλούν πολλοί θεσμικοί και μη παράγοντες των δύο παροικιών, ενώ η ιστορία της Αιγυπτιώτικης Παροικίας «παρελαύνει» ενώπιον του παρόντος, υποδαυλίζοντας στους σύγχρονους Έλληνες συναισθήματα και μνήμες ενός ένδοξου παρελθόντος.
Παιδαγωγικό, ιστορικό, κοινωνικό και κυρίως τιμητικό για την Παροικία μας, το ντοκιμαντέρ του τηλεοπτικού καναλιού Cosmote History θα αποτελέσει ακόμη έναν συνδετικό κρίκο μεταξύ των Αιγυπτιωτών όλου του κόσμου!
Επιστήμονες πιστεύουν πως ίσως έλυσαν το μυστήριο γύρω από μια αρχαία αιγυπτιακή μούμια που είναι γνωστή ως «η γυναίκα που ουρλιάζει». Νέα ανάλυση δείχνει ότι η γυναίκα που μουμιοποιήθηκε πέθανε «ουρλιάζοντας από την αγωνία» πριν από περίπου 3.000 χρόνια. Τι αναφέρουν ειδικοί για την εικόνα της μούμιας Οι ειδικοί λένε ότι μπορεί τότε να βίωσε ένα σπάνιο γεγονός, γνωστό ως πτωματικός σπασμός, τη στιγμή του θανάτου της, που προκάλεσε ακαμψία των μυών της και την αθανασία του πόνου της. Η κατάσταση αυτή προκαλεί το πάγωμα των μυών στην ακριβή θέση στην οποία βρισκόταν το άτομο όταν πέθανε. Αν και η αιτία του θανάτου της παραμένει μυστήριο, οι πτωματικοί σπασμοί συνδέονται συνήθως με βίαιους θανάτους κάτω από ακραίες φυσικές συνθήκες και έντονα συναισθήματα.
Η μούμια που ουρλιάζει (Sahar Saleem)
Η ανησυχητική έκφραση της γυναίκας που ουρλιάζει έχει προβληματίσει τους ειδικούς εδώ και 90 χρόνια. Όμως η νέα ανάλυση, με τη χρήση αξονικών τομογραφιών για τη διενέργεια μιας «εικονικής ανατομίας», αποκάλυψε μια σειρά από νέες λεπτομέρειες και αμφισβητεί την προηγούμενη πεποίθηση ότι η επώδυνη έκφρασή της ήταν αποτέλεσμα κακής ταρίχευσης. Η καθηγήτρια ακτινολογίας του Πανεπιστημίου του Καΐρου, Sahar Saleem, επικεφαλής της μελέτης, δήλωσε: «Η έκφραση του προσώπου της μούμιας σε αυτή τη μελέτη θα μπορούσε να διαβαστεί ως πτωματικός σπασμός, υπονοώντας ότι η γυναίκα πέθανε ουρλιάζοντας από την αγωνία ή τον πόνο».
Πού βρέθηκε η μούμια
Η «γυναίκα που ουρλιάζει» βρέθηκε κατά τη διάρκεια μιας αρχαιολογικής αποστολής το 1935 στο Deir el-Bahari, κοντά στην αιγυπτιακή πόλη Λούξορ, κάτω από τον τάφο ενός γνωστού αρχιτέκτονα. Ανακαλύφθηκε μέσα σε ένα ξύλινο φέρετρο με τα πόδια της τεντωμένα και τα χέρια της διπλωμένα πάνω από τη βουβωνική περιοχή. Φορούσε μια μαύρη περούκα από ίνες χουρμαδιάς επεξεργασμένες με κρυστάλλους χαλαζία, μαγνητίτη και αλβίτη και είχε δύο χρυσά και ασημένια δαχτυλίδια σκαραβαίου στο τρίτο δάχτυλο του αριστερού της χεριού. Η ανάλυση έδειξε ότι τα φυσικά της μαλλιά ήταν βαμμένα με χέννα και άρκευθο. Οι εξετάσεις έδειξαν ότι είχε χάσει ή είχε σπάσει αρκετά από τα δόντια της και έπασχε από ήπια αρθρίτιδα της σπονδυλικής στήλης. Η εξέταση έδειξε επίσης πως είχε ύψος περίπου 1,80 μ. και ότι πέθανε σε ηλικία 48 ετών.
Η ενδυνάμωση των δεσμών με τους Έλληνες του Εξωτερικού, η ουσιαστική και αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους καθώς και η ενίσχυση του ελληνικού στοιχείου ανά τον κόσμο, είναι οι κεντρικοί άξονες του Στρατηγικού Σχεδίου του Υπουργείου Εξωτερικών για τον Απόδημο Ελληνισμό 2024-2027, όπως τονίζει σε άρθρο του στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ ο Υφυπουργός Εξωτερικών, Γιώργος Κώτσηρας.
Χαρακτηριστικά αναφέρεται το παράδειγμα προσέλκυσης νέων ομογενών στα ελληνικά πανεπιστήμια μέσω του φορέα «Study in Greece» αλλά και πρωτοβουλίες για την αξιοποίηση και ενδυνάμωση του εγχώριου οικοσυστήματος επιχειρηματικότητας και καινοτομίας και τη διαμόρφωση αμφίδρομης σχέσης και συνεργασίας με τα αντίστοιχα οικοσυστήματα του Απόδημου Ελληνισμού.
Ολόκληρο το άρθρο:
“Σε συνέχεια των κυβερνητικών πρωτοβουλιών για την άρση των περιορισμών στην ψήφο των Ελλήνων του Εξωτερικού και την επιστολική ψήφο, το Στρατηγικό Σχέδιο του Υπουργείου Εξωτερικών για τον Απόδημο Ελληνισμό 2024-2027 αποτυπώνει το όραμα και τις κομβικές δράσεις του Υπουργείου για μία σύγχρονη προσέγγιση προς την ελληνική Διασπορά. Το στρατηγικό σχέδιο, του οποίου οι κεντρικοί άξονες παρουσιάστηκαν στο Υπουργικό Συμβούλιο τον Ιανουάριο του 2024, έχει ως βασικές επιδιώξεις την ενδυνάμωση των δεσμών με τους Έλληνες του Εξωτερικού, την ουσιαστική και αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους καθώς και την ενίσχυση του ελληνικού στοιχείου ανά τον κόσμο.
Συγκεκριμένα, στο Στρατηγικό Σχέδιο για τον Απόδημο Ελληνισμό 2024-2027 περιλαμβάνονται πρωτοβουλίες για την προσέλκυση νέων ομογενών στα ελληνικά πανεπιστήμια με πιο πρόσφατο παράδειγμα το Πρωτόκολλο Συνεργασίας που υπογράψαμε, ως Υπουργείο Εξωτερικών, με τον φορέα «Study in Greece» για τη σύνδεση του ακαδημαϊκού κόσμου της Ελλάδας με την ελληνική Ομογένεια και την υποστήριξη της διεθνοποίησης της ελληνικής Ανώτατης Εκπαίδευσης. Επιπλέον, στο πλαίσιο της προσέγγισης των Ελλήνων του εξωτερικού, του σχεδιασμού και της υλοποίησης πολιτικών για την ενημέρωση, την επαναπροσέλκυσή τους και την ανάσχεση του brain-drain, το Υπουργείο Εξωτερικών προχωρά σε συνεργασία με συναρμόδιους φορείς, όπως μεταξύ άλλων, με τη Δημόσια Υπηρεσία Απασχόλησης.
Παράλληλα, προς την κατεύθυνση της προσέγγισης της νέας γενιάς των απόδημων Ελλήνων, στις επιχειρησιακές δράσεις του στρατηγικού σχεδίου περιλαμβάνονται εκπαιδευτικά προγράμματα ανταλλαγών και φιλοξενίας μαθητών, φοιτητών, ερευνητών, εκπαιδευτικών, καθώς και πρακτικής άσκησης νέων, με στόχους τη διατήρηση της επαφής με την ελληνική γλώσσα, ιστορία και πολιτισμό και τη δημιουργία ισχυρών δεσμών με την Ελλάδα. Επιπρόσθετα, λαμβάνονται πρωτοβουλίες για την ενίσχυση των διαύλων επικοινωνίας με τους νέους της Διασποράς και την εντατικοποίηση του διαλόγου σχετικά με τους νέους τρόπους ανάπτυξης μακροχρόνιων δεσμών με την Ελλάδα.
Στο κρίσιμο πεδίο της επιχειρηματικότητας και της έρευνας, το στρατηγικό σχέδιο περιλαμβάνει πρωτοβουλίες για την αξιοποίηση και ενδυνάμωση του εγχώριου οικοσυστήματος επιχειρηματικότητας και καινοτομίας και τη διαμόρφωση αμφίδρομης σχέσης και συνεργασίας με τα αντίστοιχα οικοσυστήματα του Απόδημου Ελληνισμού. Συγκεκριμένα, επιδιώκεται η διασύνδεση του ελληνικού οικοσυστήματος έρευνας, καινοτομίας και ανώτατης εκπαίδευσης με επιχειρήσεις και Έλληνες επιχειρηματίες, ερευνητές και ακαδημαϊκούς του εξωτερικού. Τέλος, περιλαμβάνονται πρωτοβουλίες για τον συντονισμό της έρευνας καθώς και την παροχή υποτροφιών σε Έλληνες της Διασποράς. Τα παραπάνω αποτυπώνουν το όραμα του Υπουργείου Εξωτερικών για την ελληνική Διασπορά. Ένα όραμα σύγχρονο, με έμφαση, μεταξύ άλλων, στη νέα γενιά, την έρευνα, την καινοτομία και τη σύνδεση του ακαδημαϊκού κόσμου της Ελλάδας με την ελληνική Ομογένεια”.
Φωτό: Λίθινη επιγραφή στα ιερογλυφικά από την πόλη Τανίς
Στα βορειοανατολικά του Δέλτα του Νείλου στο Κυβερνείο Σάρκια, περίπου 150 χλμ. από το Κάιρο , βρίσκεται η πόλη « Τανίς », η οποία σήμερα είναι γνωστή ως η πόλη «Σαν αλ Χατζάρ- صان الحجر», είναι η άγνωστη πρωτεύουσα των Φαραώ που ιδρύθηκε στις όχθες του Νείλου πριν από χιλιάδες χρόνια, και είναι επίσης γνωστή ως «Τζαανάτ» και «Ζαόν», σύμφωνα με το αιγυπτιακό δίκτυο ειδήσεων Dal.
Πότε ιδρύθηκε η πόλη Τανίς;
Ο προσδιορισμός της ίδρυσης της πόλης ή της περιόδου ίδρυσής της δεν είναι εύκολη υπόθεση, δεδομένης της δυσκολίας των αρχαίων ιστορικών περιπλοκών και της ανάπτυξης των πόλεων ανά τους αιώνες, ωστόσο, θεωρείται ότι ο βασιλιάς «Σέμεντς» έπαιξε σημαντικό ρόλο που ιδρύθηκε πριν από περίπου 3000 χρόνια – περίπου το έτος 1070 π.Χ κατά τη διάρκεια της βασιλείας αυτής της 21ης δυναστείας και των δυναστειών που την ακολούθησαν, μέχρι που έγινε σημαντικό κέντρο λατρείας του θεού Αμούν και του θεού Σετ.
Η πόλη ιδρύθηκε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Νέου Φαραωνικού κράτους και γνώρισε το απόγειο της ακμής της κατά τη διάρκεια της Εικοστής Πρώτης Δυναστείας, όταν έγινε η πρωτεύουσα της Βόρειας Αιγύπτου από τους Φαραώ που κυβέρνησαν αυτή την περίοδο, συμπεριλαμβανομένου του βασιλιά Ψουσέννη Α΄, ο οποίος είναι γνωστός για τον πλούσιο σε θησαυρούς τάφο του.
Η άγνωστη πρωτεύουσα της Αιγύπτου“
Η πόλη μετατράπηκε σε σημαντικό πολιτικό και στρατιωτικό κέντρο κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας της Εικοστής Δεύτερης Δυναστείας (την περίοδο μεταξύ 945 και 712 π.Χ.), όταν ο βασιλιάς Σεσένκ μετέφερε την πρωτεύουσα στην Τανίς, και με αυτόν τον τρόπο η πόλη συνέχισε να ακμάζει κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας της Εικοστής Τρίτης και Τέταρτης Δυναστείας.
Αυτή η πόλη ήταν ένας καθρέφτης που αντανακλούσε το μεγαλείο και τη δύναμη των Φαραώ, καθώς συνδύαζε: τέχνη και πολιτική με την πνευματικότητα της αρχαίας λατρείας.
Μέσα από τα τείχη των ναών και των ανακτόρων της, η φωνή των αρχαίων Αιγυπτίων αντηχούσε το μεγαλείο της σοφίας και της ικανότητάς τους, καθώς η Τανίς δεν ήταν απλώς μια πόλη, αλλά μάλλον η πρωτεύουσα του πνεύματος και του πολιτισμού.
Η εξάλειψη των ορόσημων της πόλης και η εκ νέου ανακάλυψή της‘
Χρυσή προσωπίδα νεκρού που βρέθηκε στην αρχαία πόλη Τανίς
Με το πέρασμα του χρόνου, τα ιστορικά ορόσημα της πόλης σβήστηκαν κάτω από την άμμο του χρόνου, αλλά δεν ξεχάστηκαν ποτέ. Εκεί που επέστρεψαν οι αρχαιολόγοι για να το ανακαλύψουν, βρήκαν σε αυτό θησαυρούς και μυστικά της ιστορίας και η ανακάλυψή του ήταν ένα παράθυρο μέσα από το οποίο κοιτάμε το μεγαλείο του παρελθόντος, τις εποχές της ευημερίας και την ικανότητα του αρχαίου Αιγύπτιου για ατελείωτη δημιουργικότητα.
Η αρχαιολογική σημασία της πόλης Τανίς έγινε σαφής μετά τις ανακαλύψεις του Γάλλου επιστήμονα Πιερ Μοντέ/ Pierre Montet τη δεκαετία του 1930.
Η Τανίς ήταν γνωστή για τα μνημεία και τους ναούς της που χτίστηκαν προς τιμή των αρχαίων αιγυπτιακών θεών και για τα αγάλματα και τις επιγραφές της που έφεραν τα ονόματα των βασιλιάδων και των Φαραώ που κυβέρνησαν από αυτήν, καθώς και για τους πανύψηλους οβελίσκους της, μερικοί από τους οποίους ήταν πρόσφατα μεταφέρθηκε στο Κάιρο, όπου το ένα από αυτά τοποθετήθηκε στην πλατεία Ταχρίρ και το άλλο στο Μεγάλο Αιγυπτιακό Μουσείο.
Η Τανίς ή ‘Πετρόπολη’ [ στα αραβικά αλ Χατζάρ= πέτρα] , όπως αποκαλείται σήμερα , δεν είναι απλώς ένα μέρος στον χάρτη ή ένας αρχαιολογικός χώρος, είναι η ιστορία ενός πολιτισμού, μιας ιστορίας που αφηγείται πέτρινες επιγραφές σε ιερογλυφικά που δίνουν την ταυτότητά της, υπενθυμίζοντάς μας πάντα ότι οι Αιγύπτιοι είναι κληρονόμοι των μεγαλύτερων πολιτισμών στην ιστορία.
Προέλευση του ονόματος ‘Σαν αλ Χατζάρ‘
Στα αρχαία αιγυπτιακά κείμενα, η πόλη Σαν αλ Χατζάρ ονομαζόταν « Τζαναάτ» που σημαίνει η πόλη που χτίστηκε σε άδεια γη, στην Τορά, η πόλη αναφέρθηκε ως «Ζοάν» και όταν οι Έλληνες ήρθαν στην Αίγυπτο ονόμασαν την πόλη «Τανίς» και έτσι έμεινε γνωστή.
Η ονομασία προέρχεται από τον παραπόταμο του Νείλου στο Δέλτα του που ονομάζονταν Τανίσσης, που ήταν ένας από τους κύριους κλάδους του ποταμού Νείλου, που με το πέρασμα του χρόνου ξεράθηκε.
Με την άφιξη των Αράβων στην Αίγυπτο, ονόμασαν την πόλη «Σαν», μια παραμόρφωση του ονόματος Τζοάν, και πρόσθεσαν «αλ Χατζάρ» λόγω του μεγάλου αριθμού τεράστιων λίθων και αρχαιολογικών υπολειμμάτων της αρχαίας πόλης. Τότε η πόλη Τανίς ήταν πλούσια σε αρχαιότητες και πέτρινους ναούς που χτίστηκαν για τους αρχαίους Αιγύπτιους θεούς.
Η στρατηγική θέση της πόλης
Η Τανίς έπαιξε σημαντικό ρόλο στην αρχαία αιγυπτιακή ιστορία και η στρατηγική της θέση ήταν σημαντική, καθώς την έκανε σημαντικό κέντρο εμπορίου εκτός από τη στρατιωτική και θρησκευτική σημασία της.
Η τοποθεσία της ‘Τανίς’ (γενική κλήση Τανέως ή Τανίδος;) στις όχθες του ποταμού Νείλου – σε έναν από τους αρχαίους κλάδους του Νείλου, που ήταν γνωστός ως «Τανησιακός Κλάδος» – του προσέφερε μεγάλα οικονομικά και εμπορικά πλεονεκτήματα, εκτός από το γεγονός ότι επωφελήθηκε από την γειτνίασή του με τη Μεσόγειο Θάλασσα, που διευκόλυνε το εμπόριο με τις μεσογειακές χώρες και τις γύρω περιοχές.
Μνημεία της αρχαίας πόλης
Οι αρχαιολογικές ανασκαφές ξεκίνησαν στην πόλη Τανίς τον δέκατο ένατο αιώνα από Γάλλους αρχαιολόγους: τον Πιέρ Μοντέ και Ογκίστ Μαριέτ.
Μεταξύ των πιο σημαντικών αρχαιολογικών ανακαλύψεων στην πόλη Τανίς:
– Ναός του Αμούν : Ο ναός του Αμούν, που βρίσκεται στην πόλη Τανίς, ήταν ένας από τους μεγαλύτερους ναούς στην αρχαία Αίγυπτο. Ο ναός περιέχει πολλές στήλες και επιγραφές που αντικατοπτρίζουν την ιστορία της πόλης.
– Ναός του Ώρου : Είναι ένας από τους σημαντικούς ναούς της Τανίδος, καθώς ήταν αφιερωμένος στη λατρεία του θεού Ώρου.
– Τάφος του Susens I : Αυτός ο τάφος ανακαλύφθηκε το 1939 από τον Γάλλο αρχαιολόγο Πιερ Μοντέ. Ο τάφος περιέχει εκπληκτικούς χρυσούς θησαυρούς, συμπεριλαμβανομένης μιας χρυσής μάσκας που μοιάζει με τη μάσκα του Τουταγχαμών.
– Νεκροταφείο Σεσένκ : Είναι ο τάφος του βασιλιά Σεσένκ III, ενός από τους βασιλείς της Εικοστής Δεύτερης Δυναστείας.
Ήρθαν στο φως πολλά αγάλματα, τεράστιες στήλες και οβελίσκους που φέρουν επιγραφές και ιερογλυφικές γραφές, που μιλούν για τη θρησκευτική και πολιτική ζωή στην πόλη.
Με την πάροδο των ετών, οι ανασκαφές στην αρχαία Τανίς αποκάλυψαν μια ποικιλία από αυτά τα αντικείμενα, συμπεριλαμβανομένων τεράστιων αγαλμάτων αιγυπτιακών βασιλιάδων και θεών, χρυσά κοσμήματα και προσωπικά αντικείμενα που αντανακλούν τον βασιλικό πλούτο.
Θησαυροί της αρχαίας Τανίς σε μουσεία σε όλο τον κόσμο
Υπάρχουν πολλοί φαραωνικοί θησαυροί που ανακαλύφθηκαν στην πόλη Τανίς , μερικοί από τους οποίους μεταφέρθηκαν σε αιγυπτιακά και διεθνή μουσεία Μεταξύ των μουσείων που εκθέτουν μέρος αυτών των θησαυρών είναι:
Αιγυπτιακό Μουσείο, Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι, Βρετανικό Μουσείο στο Λονδίνο, Εθνικό Μουσείο Αρχαιοτήτων στην Ολλανδία, Αιγυπτιακό Μουσείο στο Βερολίνο, Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης στη Νέα Υόρκη.
Εκτός από αυτά τα διεθνή μουσεία, πολλά αντικείμενα που βρέθηκαν στην πόλη Τανίς βρίσκονται σε άλλα μουσεία σε όλο τον κόσμο και εντός της Αιγύπτου.πΗΓΉ
