Κατηγορία: ΓΕΝΙΚΑ ΝΕΑ

Στο σπίτι του Μεχμέτ Αλί δόθηκε χθες συνέντευξη τύπου με την ευκαιρία έκθεσης ζωγραφικής, που εγκαινιάζεται σήμερα το απόγευμα. Πρόκειται για 25 έργα του Ανδρέα Γεωργιάδη, εμπνευσμένα από το βιβλίο «Αλεξανδρινό κουαρτέτο». Ένα μυθιστόρημα του Λώρενς Ντάρελ. Στη συνέντευξη τύπου παραβρέθηκε η κα Άννα Μισιριάν, ο Ανδρέας Γεωργιάδης και η Φανή – Μαρία Τσιγκάκου. Στη συνέχεια αφού δηλαδή οι εκδηλώσεις ολοκληρώθηκαν, οι δημοσιογράφοι ξεναγήθηκαν στην έκθεση και πραγματικά εντυπωσιάστηκαν από τη δουλειά του Ανδρέα Γεωργιάδη.

Τα έργα του είναι μικρών διαστάσεων, χρησιμοποιεί μελάνη, το δε χρώμα, χρησιμοποιείται άριστα από τον καλλιτέχνη, προκειμένου ν΄ αποτυπώσει εικόνες, τοπία, περιοχές της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου, την εποχή που περιγράφει στο μυθιστόρημά του ο συγγραφέας Λ. Ντάρελ.

«Είμαστε περήφανοι που φιλοξενούμε την έκθεση. Ταιριάζει στο σπίτι του Μ.Αλί», είπε στις δηλώσεις της η Άννα Μισιριάν.

Η Φανή – Μαρία Τσιγκάκου είπε ότι υπάρχει ικανοποίηση από την πλευρά της για την έκθεση ζωγραφικής, που συνδέει όπως είπε τρεις παρονομαστές με κοινό θέμα, την Αλεξάνδρεια, την ιστορία, τη ζωγραφική και τη λογοτεχνία.

Ο Μ. Αλί τη μεταμόρφωσε, την αναβάθμισε, είπε, σημειώνοντας ότι η πρώτη επίσκεψη του συγγραφέα Λώρενς Ντάρελ στην Αλεξάνδρεια, έγινε το 1941. Για τα έργα του Ανδρέα Γεωργιάδη, η κα Τσιγκάκου είπε ότι ουσιαστικά εικονοποιήθηκε το βιβλίο, μετουσίωσε τη συγκίνηση που του μετέδωσε το βιβλίο σε εξαιρετικούς πίνακες.

Έτσι η έκθεση αυτή στο σπίτι του Μ. Αλί, είπε η κα Τσιγκάκου, βρήκε το φυσικό της σπίτι.

Ο κ. Ανδρέας Γεωργιάδης είπε ότι η ιδέα να ζωγραφίσει εμπνευσμένος από το μυθιστόρημα γεννήθηκε με τον καιρό. Μαγεύτηκα, είπε όταν διάβασα το βιβλίο σε ηλικία 20 ετών. Στα 22 του συμπλήρωσε έκανε την πρώτη του επίσκεψη στην Αλεξάνδρεια, όπου βρήκε όλα όσα είχε διαβάσει στο βιβλίο.

Το 2012 αποφάσισε να ζωγραφίσει με βάση το κείμενο, πυκνώνοντας τις επισκέψεις του στην Αλεξάνδρεια. «Αποτύπωσα – είπε – το συναίσθημα που μ΄ άφησε το βιβλίο, γιατί ότι έγραψε ο συγγραφέας ήταν απολύτως αληθινό».

Η έκθεση ζωγραφικής «Αλεξανδρινό κουαρτέτο» παρουσιάστηκε τον Οκτώβρη του 2014 στη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, στη συνέχεια η έκθεση περιόδευσε στο Κάιρο, στο Λονδίνο, στην Αθήνα, το Ρέθυμνο. «Στην Καβάλα – είπε – ο κ. Ανδρέας Γεωργιάδης, ένιωσα να βρίσκει την ιδανική αγκαλιά για ν΄ αναπνεύσει». Χαρακτήρισε δε μαγικά αναστηλωμένη από την Άννα Μισιριάν την οικία του Μ. Αλί. Ευχαρίστησε την κα Μισιριάν, την κα Τσιγκάκου, τον κ. Στράτο Καρακίτσο, τον Θόδωρο Γρηγοριάδη και το υπόλοιπο προσωπικό του ξενοδοχείου «Ιμαρέτ» και της κατοικίας του Μ. Αλί, γιατί του συμπαραστάθηκαν σ΄ αυτό του το εγχείρημα.

(www.proininews.gr)

…Ήδη από την αρχή το ταξίδι ήταν μονότονο κι η ανυπομονησία του εκ των υστέρων φαινόταν υπερβολική. Οι μικροί ενθουσιασμοί ενός επαρχιώτη που κουρντίζει τον εαυτό του. Που ετοιμάζεται για το θαύμα ενώ μέσα του πλήττει…

Τι μένει από τη νύχτα, όταν ο Αλεξανδρινός ποιητής, Καβάφης, νεαρός ακόμη παλεύει με τη λέξη. Η λέξη που γίνεται εμμονή, το ποίημα που αμφισβητείται, η ζωή που γεννά τον πόθο και εκείνος με τη σειρά του προκαλεί, αμέτρητες φαντασιώσεις.

Τι μένει από τη νύχτα, όταν η πόλη του Παρισιού τον αγκαλιάζει την εποχή της ακμής της ενώ μια άλλη, αυτή της Αλεξάνδρειάς του, τον τραβά πίσω υπενθυμίζοντάς του μόνιμα την οικογενειακή καταστροφή;

Τι μένει από τη νύχτα, όταν ο συγκρατημένος άνθρωπος με εμμονή στη λέξη και διάθεση ρήξης με το λυρικό αναζητώντας μέσα από την αληθινή, αυθεντική ζωή να προσεγγίσει την ποίηση.

«‘Η πόλις θα σ’ ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς τους ίδιους. Και σταις γειτονιές ταις ίδιαις θα γυρνάς»

σελ. 35

Η Έρση Σωτηροπούλου, με λιτό, προκλητικό τρόπο, απογυμνωμένο από άσκοπα επίθετα και με κοφτές ενεργειακές προτάσεις, καταθέτει ένα από τα πιο σπουδαία μυθιστορήματα με βάση του την ποιητική σύλληψη.

Ο μυθιστορηματικός, νεαρός ποιητής, Κωνσταντίνος, στα χέρια της ωριμάζει και γίνεται ο Καβάφης που ζει την εποχή του 1897 στην πόλη του Παρισιού. Ο ποιητής, με τη νεαρή φωνή κινείται και ζει μέσα στα καφέ, ανάμεσα σε παρακμιακά στέκια και χώρους που σύχναζαν μεγάλοι ποιητές. Παράλληλα με τις εμμονές του ξεπηδούν και τα πάθη που ξεχειλίζουν, αλλά δεν αποκαλύπτονται σε τρίτους.

Η Έρση Σωτηροπούλου, αναμετρήθηκε με έναν υπαρκτό ήρωα παραδίνοντάς τον με επιτυχία στους αναγνώστες της, δίχως στιγμή να φοβηθεί ή να συγκαλύψει ότι τον έπνιγε ή το απωθούσε.

Το βιβλίο της δε μένει στη μια ανάγνωση, αντίθετα καλεί τον αναγνώστη να επιστρέψει για μια δεύτερη και τρίτη διεισδυτική ματιά, για να βρει τι ήταν αυτή η πόλη ή καλύτερα ποια πόλη, ποια λέξη, ποια πληγή, ποιο πάθος που τον κάνει ξεχωριστό, σπουδαίο.

…Ο αγκώνας του νεαρού τραβήχτηκε. Κι αμέσως η μπούκλα χόρεψε από ψηλά σαν να έπαιζε μαζί του. Το χέρι του άνοιξε κι έκλεισε. Για λίγο χάιδεψε με τον αντίχειρα τις ρώγες των δαχτύλων  του. Η κίνηση σταμάτησε, τα δάχτυλα έμειναν συσπασμένα. Τέλος. Έπρεπε να ηρεμήσει. Το στόμα του ήταν στεγνό, τα χείλη του κολλούσαν. Φτάνει, είπε μέσα του. Κι η ίδια θεσπέσια μυρωδιά ήλθε πάλι προς το μέρος του να τον τραβήξει και εισέπνευσε βαθιά με τα μάτια μισόκλειστα θέλοντας να τα κρατήσει όλα και να γευτεί με το στόμα του που τώρα ένιωθε υγρό, βουρκωμένο από σάλια, να τα κλείσει μέσα του και να τα εισπνεύσει ξανά και ξανά, να τα ρουφήξει όλα, το γάλα, το φρέσκο σιτάρι, τα δροσερά κοτσάνια που μόλις είχε κόψει…

σελ. 134-135

Τι μένει από τη νύχτα; Σίγουρα το ό,τι πρόκειται για μια ξεχωριστή, δύσκολη, ανατρεπτική, ποιητική υψηλή συγγραφική κατάθεση από την Έρση Σωτηροπούλου.

(www.thinkfree.gr)

Εκατόν πενήντα τρία χρόνια μετά τη γέννηση του μέγιστου ποιητή του νεώτερου ελληνισμού Κ. Καβάφη (1863-1933), μπορούν να υπάρχουν στοιχεία που δεν είδαν το φως της δημοσιότητας και εκατοντάδες βιβλία που κυκλοφόρησαν για τη ζωή του και τις χιλιάδες σελίδες που γράφτηκαν για τον ίδιο και τον οικογενειακό του περίγυρο;

Πέντε τέτοια περιστατικά που αφορούν το στενό οικογενειακό του περιβάλλον αλίευσα ως “ειδήσεις” από αθηναϊκές εφημερίδες του 19ου αιώνα, που βρίσκονται αρχειοθετημένες στην φιλόξενη Παπαχαραλάμπειο βιβλιοθήκη της Ναυπάκτου.

Ετσι στην εφημερίδα ΑΛΗΘΕΙΑ της 16.12.1866 διαβάζουμε ότι μεταξύ των Ελλήνων του Λονδίνου, που συνδράμουν με γενναία ποσά τους πρόσφυγες της Κρήτης, λίγο μετά το έπος και το ολοκαύτωμα της Μονής Αρκαδίου, περιλαμβάνεται και ο Γ. Καβάφης, αδελφός του πατέρα του Πέτρου Καβάφη και θείου του ποιητή, με 100 λίρες.  Το ίδιο πράττει και η Μαρία Καβάφη, σύζυγος του προαναφερόμενου Γεωργίου Καβάφη, με 1.000 δρχ. σύμφωνα με την  εφημερίδα ΜΕΛΛΟΝ της 14.6.1868.

Εξ άλλου σύμφωνα με την “ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΖΗΤΗΣΕΩΝ” της 29.3.1972, ο Π. Καβάφης, υπογράφει μια διακήρυξη, εντόνως φιλοβρετανική, μαζί με άλλους ομογενείς της Κωνσταντινούπολης, Ο Π. Καβάφης πρέπει να είναι ο εξάδελφος του ποιητή, Παντελή Καβάφη, γυιός του μεγαλύτερου αδελφού του πατρός του ποιητή.

Η πολιτική άποψη της διακήρυξης δικαιώθηκε ιστορικά με τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1877-1878, κατά τον οποίον οι Ρώσσοι, αφού κατενίκησαν τους Οθωμανούς, με την συνθήκη του Αγίου Στεφάνου (3.3.1878), ευνόησαν σκανδαλωδώς τους Βούλγαρους και δημιούργησαν την Μεγάλη Βουλγαρία, την οποίαν έβρεχαν πλέον με τα νερά του Αιγαίου, αφού η Μακεδονία – πλην Θεσσαλονίκης και Χαλκιδικής – προσαρτήθηκε σ’ αυτήν. Πρωτοστατούσης όμως της Αγγλίας, λίγους μήνες μετά, το Συνέδριο του Βερολίνου, επανέφερε την Μακεδονία στην Οθωμανική αυτοκρατορία και επεδίκασε στο μικρό ελληνικό βασίλειο την Θεσσαλία και μέρος της Ηπείρου, η προσάρτηση των οποίων στην Ελλάδα, πραγματοποιήθηκε το καλοκαίρι του 1881.

Εξ άλλου, πριν την γέννηση του ποιητή του 1863 και η μητέρα του Χαρίκλεια Καβάφη κατά την εφημερίδα “Αθηνά” της 11.3.1856, συμμετέχει με το ποσό των 100 δρχ. στην ανέγερση του Αμαλιείου Ορφανοτροφείου κορασίδων και κατά την ίδια εφημερίδα της 29.3.1856 συμμετέχει στον έρανο για την ανέγερση του αυτού Ορφανοτροφείου θηλέων, στην Αθήνα, και η προαναφερεθείσα θεία του ποιητή Μαριόρα (Μαρία) Καβάφη με το ποσόν των 36 δρχ.

Τα ποσά αυτά φαίνονται στην εποχή μας ασήμαντα, αλλά στην εποχή τους η αξία ήταν σημαντική.  Πάντως ίσως να έχουν σχέση με τους στίχους από το αθάνατο ποίημά του “Θερμοπύλες”.
“γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
είναι πτωχοί, πάλιν εις μικρόν γενναίοι,
πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε”.

(www.rodiaki.gr)