Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας

Κατηγορία: ΓΕΝΙΚΑ ΝΕΑ

Η συγκεκριμένη κατηγορία περιέχει ειδήσεις και νέα χωρίς ειδικό περιεχόμενο. Η ενότητα αυτή καλύπτει γενικά γεγονότα κάθε είδους, πολιτικά, πολιτισμικά, οικονομικά κλπ που απασχόλησαν και απασχολούν ευρύτερα τον κόσμο.

  • Απόλυτα επιτυχής η Τριμερής Σύνοδος Κορυφής Αιγύπτου, Ελλάδας και Κύπρου

    Απόλυτα επιτυχής η Τριμερής Σύνοδος Κορυφής Αιγύπτου, Ελλάδας και Κύπρου

    Απόλυτα επιτυχής, χαρακτηρίστηκε η Τριμερής Σύνοδος Κορυφής Αιγύπτου, Ελλάδας και Κύπρου, κατά την οποία οι ηγέτες των τριών χωρών τόνισαν ότι η συνεργασία ανάμεσα στις τρεις χώρες είναι δείγμα καλής γειτονίας στη Μεσόγειο.

    Οι δηλώσεις των τριών ηγετών

    Στις δηλώσεις του μετά τη λήξη των εργασιών της Τριμερούς Συνάντησης Κορυφής με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Νίκο Αναστασιάδη και τον Ελληνα Πρωθυπουργό κ. Αλέξη Τσίπρα στο Προεδρικό Μέγαρο, ο Αιγύπτιος Πρόεδρος Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι, είπε ότι “η συνεργασία αυτή, που ξεκίνησε το Νοέμβριο του 2014, αντανακλά τη σημασία και την πεποίθηση μας για την ανάγκη θέσπισης αυτού του μηχανισμού, προκειμένου να καταστεί μοντέλο συνεργασίας και καλής γειτονίας και λόγος για τη διατήρηση της σταθερότητας και ανάπτυξης στη Μεσόγειο…Οι συνομιλίες σήμερα έχουν ασχοληθεί με την επίσπευση της εργασίας για συνεργασία σε διάφορους τομείς, όπως η ενέργεια, η προστασία του περιβάλλοντος στη Μεσόγειο, στον τομέα των λιμανιών, της γεωργίας και του τουρισμού, με στόχο την αύξηση θέσεων εργασίας”. Στις συνομιλίες επαναδιατυπώθηκε η στήριξη στις σχέσεις Αιγύπτου – ΕΕ, η οποία στηρίζεται στα αμοιβαία συμφέροντα, καθώς, επίσης, και στην κοινή επιθυμία για τη διατήρηση σταθερότητας και ασφάλειας στην περιοχή, υπό το φως των όσων συμβαίνουν στην περιοχή.

    Για το Κυπριακό, ο κ. Σίσι είπε ότι η χώρα του στηρίζει την επανένωση της Κύπρου στη βάση των ψηφισμάτων του ΟΗΕ για μία δίκαιη και ειρηνική λύση.

    ΠολιτικήΑπό την πλευρά του, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης χαρακτήρισε απόλυτα επιτυχή την τέταρτη τριμερή σύνοδο, σημειώνοντας ότι έχουν επιτευχθεί πολύ συγκεκριμένα οφέλη και για τις τρεις χώρες, ενώ υιοθετήθηκε η διακήρυξη του Καΐρου, η οποία πραγματικά τίθεται σε εφαρμογή και “επιβεβαιώνει ότι ο τριμερής διάλογος και η συνεργασία προάγουν πάνω από όλα την εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου και την ενίσχυση της ασφάλειας, της ειρήνης, της σταθερότητας και της ανάπτυξης στην Ανατολική Μεσόγειο”.

    Ανέφερε ότι Ελλάδα και Κύπρος συνεχίζουν να υποστηρίζουν τις σχέσεις Αιγύπτου – ΕΕ και ειδικότερα σε θέματα που προάγουν την ειρήνη στην περιοχή.

    Συζήτησαν ταυτόχρονα τρόπους, ως μεσογειακές χώρες, για τη δημιουργία μικτής οικονομικής επιτροπής σε θέματα γαλάζιας οικονομίας, η οποία θα αφορά, μεταξύ άλλων, συνεργασία στις θαλάσσιες μεταφορές, στην έρευνα, τεχνολογία και καινοτομία, θαλάσσιο και παράκτιο τουρισμό, εκπαίδευση και θαλάσσιο περιβάλλον.

    Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης είπε ότι υιοθέτησαν επίσης δύο Κοινές Διακηρύξεις Προθέσεων που θέτουν, η πρώτη τα θεμέλια για στενή συνεργασία στον τομέα της προστασίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος και η δεύτερη, καθορίζει σε γενικές αρχές τους τομείς για την περαιτέρω συνεργασία σε θέματα θαλάσσιων μεταφορών, λιμανιών και εν μέρει τουρισμού.

    Ευχαρίστησε την Αίγυπτο για την αμέριστη συμπαράστασή της προς την Κύπρο στα διάφορα φόρα, όπως την Ισλαμική Διάσκεψη, όπου συνεχίζει να στηρίζει με σταθερότητα μια δίκαιη λύση του Κυπριακού.

    Επίσης, ευχαρίστησε τον Πρωθυπουργό Τσίπρα για την ανιδιοτελή στήριξη της Ελλάδας.

    Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης είπε, επίσης, ότι προσβλέπει στην πέμπτη σύνοδο της τριμερής συνόδου τον επόμενο χρόνο στη Λευκωσία.

    Ο Ελληνας Πρωθυπουργός επανέλαβε ότι για την Ελλάδα αποτελεί στρατηγική επιλογή η Τριμερής Συνεργασία για προώθηση της ασφάλειας και σταθερότητας στην εύθραυστη περιοχή “γι’ αυτό και…συναποφασίσαμε να έχουμε τακτικές συναντήσεις μεταξύ των αρμόδιων Υπουργών μας”.

    Ανέφερε ότι αποφασίστηκαν συγκεκριμένες δράσεις και αξιοποίησης της γεωστρατηγικής μας θέση στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων. Στον τομέα της ενέργειας συζήτησαν για τη δυνατότητα εμβάθυνσης της συνεργασίας τους και τη μεταφορά φυσικού αερίου από τα σημαντικά κοιτάσματα της Αιγύπτου και της Κύπρου προς την Ευρώπη, καθώς όμως και την οριοθέτηση των Αποκλειστικών Οικονομικών μας Ζωνών.

    Για το Κυπριακό, είπε ότι απαραίτητο για την ειρήνη και σταθερότητα στη Μεσόγειο σήμερα είναι και μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού. Μια λύση με βάση τις αποφάσεις του ΟΗΕ, που δεν μπορεί να περιλαμβάνει τη διατήρηση στρατευμάτων κατοχής στην Κύπρο. Μια λύση χωρίς αναχρονιστικά σχήματα εγγυήσεων και μια λύση προς όφελος όλου του κυπριακού λαού.

    Πολιτική«Τονίσαμε την ανάγκη για κατάπαυση του πυρός στη Συρία. Επαναλάβαμε τη σημασία της επίλυσης του παλαιστινιακού προβλήματος», ανέφερε ο Ελληνας Πρωθυπουργός.

    Υπογράμμισε ότι οι τρεις ηγέτες της Ελλάδας, της Αιγύπτου και της Κύπρου, έκαναν πριν από την έναρξη της Τριμερούς Συνόδου μία συμβολική κίνηση: «Κάναμε μία συμβολική ενέργεια. Φυτέψαμε τρεις ελιές. Αυτά τα δέντρα συμβολίζουν τη κοινή μας δέσμευση και τους κοινούς μας στόχους».

    Ο Πρωθυπουργός ανέφερε ότι μεγάλο μέρος των συνομιλιών, στο πλαίσιο της Τριμερούς, αφορούσε τις περιφερειακές εξελίξεις, υπογραμμίζοντας την ανάγκη σεβασμού του διεθνούς δικαίου και ιδιαίτερα της αρχής της καλής γειτονίας ως βάση για την ανάπτυξη των σχέσεων των χωρών της ανατολικής Μεσογείου.

    ΠολιτικήΟι αναφορές του Αιγυπτιακού Τύπου στη Σύνοδο Κορυφής

    Στην τριμερή Σύνοδο Κορυφής ανάμεσα στην Αίγυπτο, την Ελλάδα και την Κύπρο αναφέρθηκαν εκτενώς και τα Αιγυπτιακά ΜΜΕ, έντυπα και ηλεκτρονικά, με τα ρεπορτάζ να επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους στις συμφωνίες για περαιτέρω ενίσχυση και διεύρυνση της συνεργασίας των τριών χωρών σε τομείς όπως η ενέργεια, ο τουρισμός, και η καταπολέμηση της τρομοκρατίας, με αναφορές στις δηλώσεις των τριών ηγετών. Ενώ αναφορες γίνονται και στη συμβολική τελετή φύτευσης τριών ελαιοδέντρων στον κήπο του Προεδρικού Μεγάρου, καθώς και στην επίσκεψη του κου Τσίπρα στον αρχαιολογικό χώρο των Πυραμίδων.

    ΠολιτικήΗ επίσκεψη του Έλληνα Πρωθυπουργού στις Πυραμίδες

    Στο περιθώριο της τριμερούς Συνόδου Κορυφής, αλλά και της συνάντησης με τους δύο Προέδρους των Ελληνικών Κοινοτήτων, Αλεξανδρείας και Καΐρου, ο Έλληνας Πρωθυπουργός είχε την ευκαιρία να επισκεφθεί και τις εμβληματικές Πυραμίδες και να φωτογραφηθεί στο μνημείο. Τον πρωθυπουργό συνόδευε η κυβερνητική εκπρόσωπος Όλγα Γεροβασίλη, η αναπληρώτρια Υπουργός Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού Έλενα Κουντουρά μαζί με μέλη της ελληνικής πρεσβείας.   Η ελληνική αποστολή επισκέφτηκε τις πυραμίδες και τη Σφίγγα και ξεναγήθηκε στην πυραμίδα του Χέοπα.

    ΠολιτικήΗ συνέντευξη του Ελληνα ΥΠΕΘΑ στο “Νέο Φως” σχετικά με τη Σύνοδο Κορυφής

    Σε συνέντευξη που παραχώρησε, με αφορμή την τέταρτη Σύνοδο Κορυφής, στον κ. Νίκο Κάτσικα και στη εφημερίδα της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου “Νέο Φως”, ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών κ. Νίκος Κοτζιάς ανέφερε ότι η Ελληνική Πολιτεία βρίσκεται πάνται στο πλευρό του Αιγυπτιώτη Ελληνισμού, στηρίζοντας το έργο του. Ο κ. Κοτζιάς τόνισε τη σημασία που έχει αυτή η συνάντηση για τον Ελληνισμό της Αιγύπτου, τονίζοντας συγκεκριμένα ότι αυτός ο μηχανισμός συνεργασίας μεταξύ των τριών χωρών είναι «εξαιρετικά σημαντικός για την ασφάλεια, την πρόοδο και την ευημερία του Αιγυπτιώτη Ελληνισμού, καθώς οι ισχυροί δίαυλοι συνεργασίας και συνεννόησης με το Κάιρο, λειτουργούν ενισχυτικά ως προς την προστασία των Ελληνικών Κοινοτήτων και των εκκλησιαστικών μας Αρχών στην Αίγυπτο».

  • Ανθός της Ζωής

    Ανθός της Ζωής

    ΛογοτεχνίαΠολύς καιρός πέρασε από τότε που ο πολυμήχανος Οδυσσέας στο σπίτι του επέστρεψε και φόνευσε τους γλεντοκόπους μνηστήρες, που το βιος του κατασπατάλησαν σαν έλειπε στα ξένα, τον Αντίνοο, τον γιο του Ευπείθη, που έβαλε στον νου του τον Τηλέμαχο να σκοτώσει και του έστησε καρτέρι θανάτου μαζί με άλλους από τους μνηστήρες στο πετρόνησο, την Αστερίδα, μα τον γλίτωσε την ύστατη στιγμή η Αθηνά Παλλάδα, και τον Ευρύμαχο που λίγο έλειψε να νυμφευθεί τη φρόνιμη Πηνελόπη, αφού έπεισε με πλήθος δώρα και χιλιάδες γαμοπροίκια τον Λακεδαιμόνιο Ικάριο και τους γιους του να δώσουν το χέρι της, και τον Αμφίνομο, τον γιο του Νίσου, από το μυτερό μαχαίρι του οποίου έσωσε ο Τηλέμαχος τον πατέρα του σκοτώνοντάς τον με χάλκινο κοντάρι, και τον Αγέλαο, τον γιο του Δαμάστορα, που ήταν από τους πρώτους στην παλικαριά κι εμψύχωνε στη μάχη εναντίον του Οδυσσέα τους άλλους μνηστήρες, κι άλλους ξακουστούς άνδρες. Μα ακόμη μεγάλο βάσανο φωλιάζει στην καρδιά του κι ησυχία δε βρήκε ο δύστυχος μήτε στο σπιτικό του, μολονότι κι ο γιος κι η γυναίκα του τού έμειναν πιστοί κι όλα τα χρόνια του πολέμου και της περιπλάνησής του ανέμεναν τον νόστο του κρατώντας την ελπίδα ζωντανή.

    Ο Τηλέμαχος, τα πάθη του για να ξεχάσει, με τον πιστό του χοιροβοσκό τον Εύμαιο και τον ψυχογιό αυτού, τον Μεσαύλη, πηγαίνει στον πανάγιο τόπο των Ξωθιών. Περνούν του Φόρκυνος το λιμάνι κουβαλώντας πεντάχρονα παχιά γουρούνια κι από τη στενόφυλλη ελιά στο βάθος αντικρίζουν την αφροχώματη σπηλιά των Ξωτικών. Βωμό στήνουν στη βαθιά θολωτή σπηλιά, που είναι στολισμένη με αμάραντα μαβιά, μαζί οι άνδρες κι αρχοντικές θυσίες κάνουν στις Νεράιδες. Έπειτα ο Τηλέμαχος απομακρύνεται από την παρέα και παράμερα κάθεται μονάχος του βυθισμένος στους συλλογισμούς του. Ο Μεσαύλης, το κέφι για να του φτιάξει, συναισθανόμενος το βαθύτατο άλγος του Τηλεμάχου μπαίνει στον βάλτο, που συγκεντρώνει τα νερά της μαρμαρένιας βρύσης του Νηρίτου, και βγάζει κοφτερό σουγιά το θαμπωτό, πάλλευκο νούφαρο για να κόψει, να κάμει δώρο στον άρχοντα και με ομορφιά τον πόνο του να απαλύνει.

    “Στάσου Μεσαύλη υπάκουε και το άνθος μην κόβεις”, του φωνάζει ο γνωστικός Τηλέμαχος που ανακάθεται σε ένα βράχο κάτω από τη σκιά μιας φουντωτής τζιτζιφιάς, σαν παίρνει είδηση το σχέδιο του ψυχογιού.

    “Μα για εσένα αφέντη θα το έκοβα. Είναι το πιο ξεχωριστό σε ομορφιά και θα σου φτιάξει το κέφι”, δικαιολογήθηκε ο Μεσαύλης που βρισκόταν ως το γόνατο μες στα νερά του βάλτου.

    “Επειδή είναι το πιο ωραίο νούφαρο από όλα, θα το αφήσουμε να στολίζει τα νερά και να το χαίρονται τα μάτια όλων των Θιακωτών”, του απαντά ο συνετός Τηλέμαχος.

    “Άντε έβγα από το νερό κι έλα να με βοηθήσεις να μαζέψουμε”, φωνάζει τότε από το βάθος της σπηλιάς ο πιστός Εύμαιος.

    Αμέσως ο παραγιός του υπάκουσε και γοργά προς τον γέρο Εύμαιο πηγαίνει, για να τον βοηθήσει, ενώ ο Τηλέμαχος ασάλευτος παρέμεινε βυθισμένος στις μαύρες του σκέψεις και με βλέμμα καρφωμένο στο λιοπερίχυτο άνθος.

    Ξάφνου ανθρώπινη φωνή ακούστηκε που έμοιαζε με νεαρής κοπέλας κι είπε, “Σωστά μίλησες άρχοντα. Η ομορφιά του αχτιδοβόλου ανθού μου δεν μου χαρίσθηκε για τα μάτια μόνο αρχόντων, αλλά για όλων των ανθρώπων κι όλων των άλλων ζωντανών της φύσης, για να ευφραίνει”, είπε κι αμέσως ο Τηλέμαχος πετάχτηκε όρθιος από τον βράχο και με βροντερή φωνή είπε, “Αν είσαι θνητός φανερώσου και μην κρύβεσαι, αν όμως είσαι αθάνατος πες μου το όνομά σου για να τιμώ τη θεοφάνειά σου”.

    “Φανερά σου μίλησα και στέκω εδώ μπροστά σου, ώρα πολύ ήδη με κοιτάς και το βλέμμα σου από επάνω μου δε λες να πάρεις”, είπε και συνέχισε, σαν ο Τηλέμαχος δεν αποκρίθηκε κι έμοιαζε συγχυσμένος, “Είμαι ο ανθός της ζωής, το φωτοστάλαχτο νούφαρο”.

    “Συγχώρα με, δεν ήξερα την ύπαρξή σου, ειδάλλως θυσίες και στο δικό σου όνομα θα έκανα μες στο βωμό της σπηλιάς των Ξωθιών, που από μικρό ο πατέρας μου με έφερνε για να με μάθει να τιμώ τα θεία”, απήντησε ο ευσεβής Τηλέμαχος.

    “Αφού κάνεις στους θεούς θυσίες, είτε κατά όνομα είτε σε όλους, τιμάς κι εμένα μαζί. Ο πατέρας σου γιατί δεν είναι εδώ σήμερα μαζί σου, αφού αυτός λες σε έμαθε να τιμάς τα θεία με θυσίες;”, τον ρώτησε το θνητολαλούν νούφαρο και πετάρισε τα περίλαμπρά του πέταλα λαμπιρίζοντας στις ακτίνες του ηλίου.

    “Ο πατέρας μου είναι άρρωστος, διό παράκληση σου κάνω ασεβή να μην τον πεις. Είναι άρρωστος στην ψυχή κι όχι στο σώμα. Είναι ο πολύπαθος Οδυσσέας, που μετά από χρόνια αξιώθηκε τα χώματα της πατρίδας του να ξαναφιλήσει. Αναμετρήθηκε σε μάχες πολλές όχι μόνο στην Τροία και κατάφερε σώος σωματικά στο σπίτι του να επιστρέψει δίχως φανερές πληγές. Μα φαινομενικά κι ας είναι καλά, έχει βάρος στην καρδιά του. Φοβισμένος κρύβεται στην κάμαρή του και μήτε τη γυναίκα του, τη μάνα μου, την άψεγη Πηνελόπη, αφήνει μέσα να μπει, μόνο κάθεται μονάχος. Κανέναν δεν εμπιστεύεται πια, μήτε τους πιο δικούς του, τη γυναίκα του και τον γιο του, διότι φοβάται πως θα τον προδώσουν αυτοί, που τόσα χρόνια τον περίμεναν. Κι αν καμμιά φορά ξεκλέψω κρυφή ματιά από τη μισόκλειστη πόρτα του, τον βλέπω ιδρωμένο να παλεύει στο κρεβάτι του με εφιάλτες από τις μνήμες του πολέμου ή κλαμένο. Σκότωσε και τις παλλακίδες του αρχοντικού, γιατί κοιμήθηκαν με τους μνηστήρες της μητρός μου. Όλη την ημέρα νευρικός γυρνά και καβγάδες ξεκινά με τους υπηρέτες. Παραισθήσεις έχει πως δήθεν θα τον σκοτώσω κι άλλοτε δε με αναγνωρίζει και με περνά για τον γιο του Έκτορος, που έριξε από τα τείχη, τότε τρέχει προς το μέρος μου, πέφτει στα πόδια μου και μου ζητά συγχώρεση για τη ζωή που τάχα μου αφήρεσε, για τα παιδιά και τα βρέφη που πέταξε από τα τείχη, γιατί λέει, πως φοβόταν ότι κάποια μέρα θα τον εκδικούνταν, για τα ιερά που έκαψε, για τα σπίτια που γκρέμισε, για τους ιερείς και τους ικέτες που αποκεφάλισε και για τις παρθένες των θεών που βίασε. Λέει κι άλλα πολλά όταν παραληρεί και κλαίει γοερά κι ουρλιάζει ότι φοβάται. Άλλοτε πάλι τη μάνα μου χτυπά, γιατί τη νομίζει αίτια που πήγε, λέει, σε πόλεμο άδικο, πως θα μπορούσε να τον σώσει, να μην είχε πάει, ουδέτερος να δήλωνε, να εκλιπαρούσε τον πατέρα της, όμως δεν κούνησε δαχτυλάκι, γιατί τον είχε βαρεθεί κι άλλον άνδρα έβαλε με τον νου της να πάρει. Γι’ αυτό τώρα την κρύβω στο παλάτι σε μυστική κάμαρη μαζί με τις δούλες της, για να μην τη βλέπει και φρενιάζει. Θέλει κι εμένα να με στείλει στα ξένα, να φύγω μακριά του τώρα, που μόλις ανταμώσαμε κι ακόμη δεν χαρήκαμε ούτε χορτάσαμε ο ένας τον άλλον, γιατί λέει, δεν ξέρω πια αν είναι αλήθεια ή αποκύημα της φαντασίας του, ότι έλαβε χρησμό πως από το χέρι του γιου του θα βρει θάνατο. Όρκο σου κάνω ανθέ της ζωής, πως ποτέ δε θα έκανα κακό στον πατέρα μου, ακόμη κι αν εκείνος πρώτος σήκωνε χέρι σε εμένα, ντρέπομαι που το παραδέχομαι γιατί δεν πρέπει σε άνδρα, αλλά δε θα του αντιστεκόμουν μήτε τη ζωή αν μου αφαιρούσε, γιατί εκείνος μου τη χάρισε. Μόνο αν με σκοτώσει, για τη μάνα μου φοβάμαι τι θα της κάνει της έρμης, αν πέσει στα χέρια του”, είπε και σφούγγισε τα δάκρυά του, ενώ όσο μιλούσε ο ηλιοθώρητος ανθός της ζωής υπομονετικά τον άκουγε και δεν τον διέκοψε.

    “Τηλέμαχε ορμήνια θα λάβεις τώρα από τον γιο του θεού που είναι πάνω από όλους κι όλοι υποκλίνονται σε αυτόν. Όπου σε στείλει ο πατέρας σου να πας και σύντομα να μη γυρίσεις. Θα ταξιδέψεις σε κόσμους μακρινούς κι εξωτικούς με ούριο άνεμο, θα δεις πώς ζουν οι άλλοι άνθρωποι, θα μάθεις τον πολιτισμό τους και θα τους σεβαστείς, γιατί η μόνη αλήθεια είναι πως απέναντι σε εμένα άρχοντες, δούλοι, βάρβαροι, ξένοι, Θιακώτες, άνδρες, γυναίκες, παιδιά, ζωντανά όλου του ζωικού και φυτικού βασιλείου, ευσεβείς σε διάφορους θεούς κι άθεοι, είστε όλοι ίσοι κι έχετε το ίδιο δικαίωμα στη ζωή και στον θάνατο· τα άλλα είναι στρεβλώσεις. Αφού μάθεις πολλά, θα επιστρέψεις στη θαλασσοφίλητη Ιθάκη κι όσα ταιριαστά είναι στην κοινωνία και πρόσφορα, αφού βασιλεύσεις, θα τα εφαρμόσεις. Πήγαινε τώρα κι ετοίμασε τα πράγματά σου και για τη ροδόθωρη Πηνελόπη, τη μάνα σου, μην ανησυχείς, γιατί έχει ακόμη πολλά χρόνια να ζήσει”.

    Αυτά είπε και χάθηκε ο πάλλευκος ανθός της ζωής κι ο Τηλέμαχος υπάκουσε και τράβηξε για το αρχοντικό μαζί με τους άλλους δύο συντρόφους του που τόση ώρα ήταν στη σπηλιά και παστρικά καθάριζαν τον πανάγιο τόπο των Ξωθιών.

    Τις επόμενες ημέρες συγκέντρωσε τα καλύτερα παλικάρια και φιλοσόφους κι ιερείς και ποιητές πολυστοχασμένους για πλήρωμα και πήγε να αποχαιρετίσει τη μάνα του, που έκλαιγε γοερά και κρατούσε στον κόρφο της ένα νούφαρο που ευωδίαζε ευχάριστα τον αέρα, για να του δώσει σαν αποχαιρετιστήριο δώρο μαζί με την ευχή της, ενώ στο βάθος από το παράθυρο της κάμαρής του που είχε θέα προς το λιμάνι ακουγόντουσαν τα ουρλιαχτά του παράφρονα Οδυσσέα ανακατεμένα με θορύβους από αντικείμενα που σπάνε.

    Η οξύτητα της στιγμής, προκεκλημένη από την υψηλή ένταση της φασαρίας και την ισχυρή ευωδία, ξύπνησε τον Τηλέμαχο από ύπνο βαθύ. Ο γνωστικός δεν άργησε να καταλάβει πως επρόκειτο για όνειρο κι αμέσως συνέλαβε την ερμηνεία της ιεροφάνειάς του. Ο Φάντασος, ο γιος του Ύπνου, τον είχε επισκεφθεί παίρνοντας τη μορφή νούφαρου που είχε ανθρώπινη φωνή, με σκοπό να τον συμβουλεύσει και να τον προειδοποιήσει πως αρχός του θανάτου είναι ο Χάρος κι όχι ο άνθρωπος που είναι αρχός και άγγελος μαζί της ζωής. Έτσι ο σπιθόβολος Τηλέμαχος για να σώσει τη ζωή, την Ιθάκη και τον πατέρα του, τον πολύπαθο Οδυσσέα, κίνησε να ετοιμάσει το πλοίο που θα τον πήγαινε στα πέρατα του κόσμου, για να λάβει τη γνώση της ζωής, να εγγίξει με σεβασμό τον πολιτισμό και τη θρησκεία άλλων λαών και κόσμων, να δομήσει φιλίες κι ίσως εμπόρια και συμμαχίες, να μάθει νέα πράγματα και γευθεί νέες γεύσεις και, όταν το ταξίδι τελειώσει, να επιστρέψει σοφός πια στην Ιθάκη και να εφαρμόσει όσα θα είναι πρόσφορα και θα συνάδουν στην κοινωνία, για να κερδίσει η Ιθάκη κι οι κάτοικοί της τον ευτυχή βίο μέχρι το επόμενο ταξίδι.

    Της Αθηνάς Λαζαρίδου

    Το μικρό διήγημα υπό τον τίτλο Ανθός της Ζωής διεκρίθη με το Β’ Βραβείο στον Α’ Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Ιθάκης 2016 του ομίλου UNESCO με θέμα τη ζωή του Οδυσσέα κατόπιν της Οδύσσειάς του και του νόστο του στην πατρίδα του.

    Λίγα Λόγια για τη Συγγραφέα

    Η Αθηνά Χ. Λαζαρίδου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ελλάδα. Έχει ζήσει και εργαστεί στην Κύπρο. Είναι Φιλόλογος απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής Ιωαννίνων με ειδίκευση στην Παιδοψυχολογία και τις Μαθησιακές Δυσκολίες. Διαθέτει άριστη γνώση Αγγλικής και Γαλλικής γλώσσας. Υπήρξε Επιστημονικός Συνεργάτης του ΕΠΙΨΥ (Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγιεινής) στην Παγκόσμια Έρευνα ESPAD 2007, Έρευνα στον Σχολικό Πληθυσμό για τη Χρήση Αλκοόλ και άλλων ουσιών. Έχει εξειδικευθεί στη Διαπολιτισμική Εκπαίδευση κι ειδικότερα στη Διδασκαλία της Ελληνικής ως δεύτερης ή ξένης γλώσσας. Η Αθηνά Χ. Λαζαρίδου έχει δημοσιεύσει ποιήματα, μικρά διηγήματα και δοκίμια στον Τύπο, σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά όπως Φρέαρ και Στάχτες, σε ειδησεογραφικά μέσα όπως Pontos News και OnlyCy. Έχει λάβει το Β’ βραβείο στον διαγωνισμό μικρού διηγήματος της UNESCO (2016) και τιμητική διάκριση για το πρώτο της ανέκδοτο μυθιστόρημα σε πανελλήνιο διαγωνισμό (2014-2015).

  • Το νέο βιβλίο του Φιλόλογου Χρήστου Σκούπρα

    Το νέο βιβλίο του Φιλόλογου Χρήστου Σκούπρα

    ΠολιτισμόςΤην Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2016, στο πλαίσιο της ΣΤ΄ Επιστημονικής Ημερίδας “Μιλάμε για τη Βέροια του 20ου αιώνα” της Ε.Μ.Ι.Π.Η. παρουσιάστηκε το νέο βιβλίο του (δρ.) Φιλόλογου Χρήστου Σκούπρα με τίτλο Κατοχή, Εαμική Εξουσία, Εμφύλιος στην Ημαθία. Εφημερίδες, Απελευθέρωση, Κοινωνική ζωή.

    Λίγα λόγια για το βιβλίο:

    Το βιβλίο του Χρήστου Σκούπρα παρουσιάζει επιμέρους ζητήματα που αφορούν την ιστορία της περιόδου 1940-50 για την Ημαθία. Στο βιβλίο ερευνάται με ποιον τρόπο οι υποκειμενικές δημοσιευμένες μαρτυρίες και οι συνεντεύξεις μπορούν να φωτίσουν τα γεγονότα της δεκαετίας 1940-50. Πότε μπήκε ο ΕΛΑΣ στη Βέροια; Γιατί η Νάουσα απελευθερώθηκε 2 μήνες περίπου νωρίτερα από τη Βέροια; Ποιος τράβηξε τη φωτογραφία με τον στρατηγό Μπακιρτζή στην πλατεία Ωρολογίου και με ποια αφορμή; Πόσο κράτησε η εαμική εξουσία στη Βέροια και Νάουσα; Παρόμοια ζητήματα ερευνώνται στα κεφάλαια του βιβλίου και επιχειρείται να δοθούν αξιόπιστες απαντήσεις. Τέλος, υπάρχουν ενότητες για τις εφημερίδες της Κατοχής και για το πόσο επηρεάστηκε η κοινωνική ζωή στην πόλη της Βέροιας και της Νάουσας από τις συγκρούσεις κατά τον εμφύλιο (1946-1949).

    ΠολιτισμόςΟ συγγραφέας:

    Ο Χρήσιος I. Σκούπρας γεννήθηκε στο Αργυροπούλι της Λάρισας το 1960. Υπηρετεί ως φιλόλογος στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

    Είναι κάτοχος διδακτορικού διπλώματος του Παιδαγωγικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας (2010). Παρακολούθησε μεταπτυχιακό πρόγραμμα ειδίκευσης της  Bibliotheca Alexandrina και του Πανεπιστημίου Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου στην Ελληνιστική Ιστορία και Αρχαιολογία (2011 -12).

    Το 2008 εκδόθηκε το βιβλίο του με μελέτες για την ιστορία της Ημαθίας, με τίτλο, Όψεις και Τομές της Ιστορίας της Βέροιας 1924-1974, Ή ΣΥΝ(+)είδηση”, Βέροια. Μελέτες του έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και τοπικές εφημερίδες.

    Τα επιστημονικά του ενδιαφέροντα εκτείνονται στην έρευνα και τη διδακτική της μεταπολεμικής Νεοελληνικής Λογοτεχνίας και της Τοπικής Ιστορίας.

    Ο συγγραφέας και η Ευγενία Ψάλτη και τα παιδιά τους, η Μαρίνα και ο Χάρης, θυμούνται με νοσταλγία τα χρόνια που πέρασαν στην Αλεξάνδρεια και στο Αβερώφειο. Εύχονται σε όλους τους μαθητές/τριες, καλή πρόοδο και συγχαίρουν τα παιδιά που πέτυχαν φέτος στα Πανεπιστήμια ευχόμενοι καλή σταδιοδρομία.

  • Παυλόπουλος: Ο Ελληνικός Πολιτισμός κοιτίδα και λίκνο του Παγκόσμιου Πολιτισμού

    Παυλόπουλος: Ο Ελληνικός Πολιτισμός κοιτίδα και λίκνο του Παγκόσμιου Πολιτισμού

    Στα 150 χρόνια αέναης πορείας του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου στο δρόμο της δημιουργίας, με επίκεντρο τον άνθρωπο, αναφέρθηκε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, εγκαινιάζοντας την έκθεση «ΟΔΥΣΣΕΙΕΣ» για τον εορτασμό της συμπλήρωσης 150 χρόνων από την ίδρυση του Μουσείου.

    Όπως τόνισε ο κ. Παυλόπουλος, «150 χρόνια μετά την ίδρυσή του το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο “γιορτάζει” μ’ ένα μοναδικό, στην ιστορία του Παγκόσμιου Πολιτισμού, ταξίδι μέσα στις χιλιετίες, μ’ επίκεντρο τον Άνθρωπο και την συγκλονιστική “Οδύσσεια” της αέναης πορείας του στον, δίχως τέλος, δρόμο της δημιουργίας».

    Επισήμανε, επίσης, ότι η μοναδικότητα του ταξιδιού αυτού έγκειται στο γεγονός ότι τα εκθέματα του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου εκπροσωπούν μέσα στο χρόνο όχι μόνο τον Έλληνα αλλά τον Άνθρωπο, όπως, άλλωστε, ταιριάζει στον διαχρονικό Ελληνικό Πολιτισμό και υπογράμμισε ότι η ιστορία έχει δείξει και δείχνει αδιάκοπα, ότι ο Έλληνας υπήρξε πριν απ’ όλα Άθρωπος. Γι’ αυτό και ο Ελληνικός Πολιτισμός, από την ανατολή του, διαδραμάτισε τον ρόλο της κοιτίδας και του λίκνου του Παγκόσμιου Πολιτισμού.

    «Τα 150 χρόνια του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου εκφράζουν γλαφυρά την ουσιαστική παγκοσμιότητα και παγκοσμιοποίηση του Πολιτισμού. Μια παγκοσμιοποίηση που διαφέρει ριζικά από κάθε άλλη και τιμά στο ακέραιο τ’ όνομά της, δοθέντος ότι αναδεικνύει τον Άνθρωπο ως καθολικό σύμβολο δημιουργίας και ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητάς του, έτοιμο να προσθέσει στο γίγνεσθαι, αλλά κι εξίσου έτοιμο ν’ αντισταθεί σε κάθε μορφής καταπίεση και, πολύ περισσότερο, σε κάθε είδους τυραννία. Δηλαδή τον Άνθρωπο ως εκφραστή και υπέρμαχο της Ελευθερίας, στην πιο γνήσια αλλά και την πιο παραγωγική μορφή της. Τον Άνθρωπο που στο ανοιχτό και πολύβουο θέατρο της Παγκόσμιας Ιστορίας υποδύθηκε, με την ίδια πάντα προσήλωση στον ιερό ρόλο του, άλλοτε τον Προμηθέα και άλλοτε την Αντιγόνη, έχοντας τον Ελπήνορα ως παράδειγμα προς αποφυγήν» τόνισε ο Πρόεδρος.

    Με αφορμή τον τίτλο της Έκθεσης “ΟΔΥΣΣΕΙΕΣ” υπογράμμισε ότι “Οδύσσεια” δεν νοείται δίχως “Ιθάκη” και υπενθύμισε, τους αρχικούς στίχους του Κωνσταντίνου Καβάφη από την δική του “Ιθάκη”: «Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι να ‘ναι μακρύς ο δρόμος γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις».

    Καταλήγοντας ο κ. Παυλόπουλος ανέφερε: «Κι εμείς, οι Έλληνες, οφείλουμε να συνειδητοποιούμε καθημερινά -δίχως αλαζονεία και κομπασμό, αλλά εκπληρώνοντας, κυριολεκτικώς, χρέος έναντι της Ιστορίας και της κληρονομιάς των προγόνων μας- ότι ήταν το Αρχαίο Ελληνικό Πνεύμα που έφερε τον Άνθρωπο στον “Όλυμπο” του Πολιτισμού και θεμελίωσε πάνω του το οικοδόμημα του Παγκόσμιου Πολιτισμού, με θυρεό κι έμβλημα τον Παρθενώνα. Γι’ αυτό -κι εδώ η μαρτυρία του Αντρέ Μαλρώ, στην περίφημη ομιλία του για τον πρώτη φωταγώγηση της Ακρόπολης (28 Μαΐου 1959), είναι καταλυτική- δικαίως θεωρείται ότι ο Παρθενώνας ήταν, είναι και θα παραμείνει στο διηνεκές μοναδικό μνημείο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, αφού απ’ αυτόν άρχισε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πολιτισμός».

    (www.antenna.gr)