Κατηγορία: ΓΕΝΙΚΑ ΝΕΑ

Γράφει ο Γιάννης Ξηντάρας – Ψυχολόγος, www.xidaras.gr   

Γιατί πολλές φορές συμπεριφερόμαστε λες και η ζωή μας είναι ατελείωτη;

Κάποιοι θα πουν: “Μα ακριβώς διότι γνωρίζουμε το αναπόφευκτο τέλος”! Κλείνουμε τα μάτια και τα αυτιά μας και κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε… Ίσως πάλι γιατί νομίζουμε ότι για να ευχαριστηθούμε κάτι πρέπει να πληροί πολλές προϋποθέσεις π.χ. μία εκδρομή, μία αγορά ακόμα και μία απλή έξοδος δεν πραγματοποιείται σήμερα, αλλά αναβάλλεται για μία “ άλλη φορά” όταν τα πράγματα θα είναι καλύτερα, όταν οι συνθήκες είναι καταλληλότερες…

Όμως ας μην κρυβόμαστε, η ζωή είναι μία και μοναδική. Είναι αυτό που ζούμε την κάθε στιγμή. Αυτό που ζούμε εδώ και τώρα. Ότι πέρασε είναι ήδη παρελθόν και το μέλλον ακόμα δεν έχει φτάσει. Τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, αυτό είναι που πρέπει να ευχαριστηθώ και να απολαύσω, οτιδήποτε άλλο πριν και μετά δεν υπάρχει…

Πολλές φορές καταλαβαίνουμε την αξία όσων έχουμε, δυστυχώς, όταν κάτι συμβεί και τα απειλήσει, όταν κινδυνέψουμε ή όταν όντως τα χάσουμε. Την υγεία μας, τη δουλειά μας, το σπίτι μας, τη ρουτίνα μας. Όσο τα έχουμε (υλικά και άυλα αγαθά) συμπεριφερόμαστε με απάθεια, συχνά γκρινιάζουμε, θέλουμε κι άλλα, περισσότερα, μεγαλύτερα, ακριβότερα. Δουλεύουμε όλο και περισσότερο, πιέζουμε τους εαυτούς μας και τους γύρω μας με ωράρια απάνθρωπα, γινόμαστε σκλάβοι των ίδιων μας των επιλογών!

Ακόμα και την υγεία μας, το σώμα μας, το να βλέπουμε να ακούμε, να βαδίζουμε, να καθόμαστε και να σηκωνόμαστε, τα θεωρούμε δεδομένα, αυτονόητα… Μέχρι να χάσουμε κάτι, έστω και κάτι λίγο, κάτι μικρό, ένα ατύχημα π.χ. που θα μας αφήσει στο κρεβάτι για κάποιες μέρες… για να καταλάβουμε την αξία της ζωής μας. Δυστυχώς όμως και πάλι μετά, μόλις ορθοποδήσουμε, ξαναριχνόμαστε με την ίδια ένταση στην υποχρέωση της καθημερινότητας μας και ξεχνάμε πάλι τα αυτονόητα και πάλι από την αρχή…

Η ζωή είναι μία και μοναδική. Μία φορά είσαι παιδί, μία φορά έφηβος, νέος, μεγαλύτερος, μεσήλικας, παππούς, ή γιαγιά. Η κάθε περίοδος έχει την χάρη της . Αρκεί να επιτρέψουμε στον εαυτό μας έξω από τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις να τις ανακαλύψει. Να ζήσουμε την κάθε φάση της ζωής μας σαν να είναι μοναδική. Γιατί είναι! Και είναι κατά κύριο λόγο, στο χέρι μας να της προσδώσουμε ένα νόημα που θα τη γεμίσει ενδιαφέρον και αξία, τόσο που θα ανυπομονούμε να ζήσουμε την κάθε μέρα για την δική της σημασία, για την εμπειρία και την ευχαρίστηση που μπορεί να μας προσφέρει το κάθε βίωμα ,κάθε ξεχωριστή στιγμή!

Είναι στο χέρι μας να ζήσουμε απλά και ευτυχισμένα. Δεν θέλει κόπο, ούτε χρήματα, ούτε δυσεπίλυτους όρους και προϋποθέσεις. Θέλει μονάχα την πρό-θεση μας να το καταφέρουμε!!

——————————————————————————————————————————

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι  Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπευτής, πτυχιούχος Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Εθνικής Εταιρείας Ψυχοθεραπείας Ελλάδος. τ. συνεργ. στο Ευγενίδειο Νοσοκομείο Επιστημονικός Υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.

Γράφει ο Ψυχολόγος – Οικογενειακός Σύμβουλος, Γιάννης Ξηντάρας, www.paidi-efivos.gr

Στην καθημερινή επαφή με τα παιδιά μας υπάρχουν πολλές επικοινωνιακές ρουτίνες. Άλλες τις γνωρίζουμε από πριν, άλλες τις μαθαίνουμε σιγά-σιγά. Σημασία έχει να τις πιστέψουμε και ο καθένας να καταλάβει για τον εαυτό του την βαθύτερη αξία των νοημάτων που κρύβουν…

Και πάνω από όλα την αξία της ίδιας της επικοινωνίας: Να προσεγγίζουμε τα παιδιά μας μιλώντας μαζί τους για όλα όσα τους αφορούν, τις χαρές και τις λύπες, τις επιτυχίες και τις αποτυχίες, τις ανησυχίες και τις αγωνίες τους. Και πάντα ο καλύτερος τρόπος για να επιτύχουμε έναν τέτοιο σκοπό είναι να δώσουμε πρώτοι εμείς το παράδειγμα, πρώτοι εμείς να μιλήσουμε για τους εαυτούς μας, για τις ζωές μας, για την καθημερινότητά μας.

Πολύ συχνά όμως ούτε κι αυτό αρκεί (ναι! είναι απαιτητική η σχέση μας με τα παιδιά μας!): Πολύ συχνά χρειάζονται όχι μόνο επικοινωνιακές δεξιότητες για να τα προσεγγίσουμε περισσότερο αποτελεσματικά και πιο ουσιαστικά, αλλά να δώσουμε μια πιο προσωπική, συναισθηματική διάσταση στην επαφή μας μαζί τους (και τότε όλα γίνονται πιο εύκολα: αρκεί να το τολμήσουμε ή έστω να το δοκιμάσουμε).

Παρακάτω αναφερόμαστε σε 6 πολύ SOS σημεία αναφοράς, που όλοι, λίγο-πολύ γνωρίζουμε.

Η πρόσκληση – πρόκληση είναι να βρείτε τα δικά σας περιεχόμενα σ’αυτές τις λέξεις, ώστε να γίνουν “κόσμοι” ολόκληροι που θα εμπεριέχουν την συναισθηματική και πνευματική ανάπτυξη των παιδιών σας!

1. Αγάπη. (μιλώντας για σύμπαντα και γαλαξίες ας μιλήσουμε και για τον Ήλιο…)

2. Εμπιστοσύνη. (Η δύναμη της συνδετικός ιστός που γεφυρώνει την θεωρία με την πράξη…)

3. Επιβράβευση. (Η μετουσίωση έξι γραμμάτων “μ-π-ρ-ά-β-ο” στην δύναμη όλου του κόσμου.)

4. Αποδοχή. (Μία άνευ όρων αγκαλιά που γεμίζει αυτοπεποίθηση , που “μεγάλωσε γερά παιδιά!”)

5. Πρωτοβουλία. (Η παραχώρηση στην νέα γενιά του δικαιώματος για την εξερεύνηση του “διαστήματος”. Μία πράξη γενναία στην αλληλουχία των γενεών!)

6. Συγχώρεση. (Όλα όσα περιλαμβάνονται σ’αυτά που δεν μπορέσαμε, που δεν προλάβαμε, που δεν καταλάβαμε… και ίσως αυτό να αφορά και τα/στα παιδιά μας…)

Αφήνουμε επίτηδες επιτηδευμένα τα νοήματα, παίζοντας με τις λέξεις και τους όρους, θέλοντας να σας προσκαλέσουμε σε μία εκ νέου “νοηματοδοσία” για όλες εκείνες τις έννοιες που θα σας συνδέσουν δια του λόγου (κι όχι μόνο) με τα παιδιά σας…

Καλή σας διασκέδαση!

_________________________________________________________________________Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Οικογενειακός Σύμβουλος, τ.συνεργ. στο Νοσοκομείο Παίδων “Αγία Σοφία”, μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Εφηβικής Ιατρικής και του Ευρωπαικού Συλλόγου Ψυχοθεραπείας. Απόφοιτος Ε.Κ.Π.Α, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.

Για πρώτη φορά, ερευνητές συγκέντρωσαν δεδομένα γονιδιωμάτων από αρχαίες μούμιες, ανοίγοντας ένα νέο, συναρπαστικό πεδίο στις γενετικές μελέτες.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής την καθηγήτριας Βιοχημείας του γερμανικού πανεπιστημίου του Τύμπιγκεν Βερένα Σούενεμαν, κατόρθωσαν να λάβουν δεδομένα γονιδιώματος από συνολικά 93 μούμιες, διαπιστώνοντας ότι οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι μάλλον σχετίζονται περισσότερο με τους λαούς που κατοικούσαν στο μακρινό παρελθόν στη Μέση Ανατολή, παρά με τους σύγχρονους Αιγυπτίους.

Βάσει της έρευνας, η οποία δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Nature Communications», οι σύγχρονοι Αιγύπτιοι συνδέονται γονιδιακά περισσότερο με τους κατοίκους της υποσαχάριας Αφρικής.

«Θέλαμε να εξετάσουμε αν η προέλαση του Μεγάλου Αλεξάνδρου και άλλων ξένων πολιτισμών άφησαν κάποιο γενετικό αποτύπωμα στον αρχαίο αιγυπτιακό πληθυσμό», δήλωσε η κ. Σούνεμαν, σύμφωνα με τον ιστότοπο cnet, προσθέτοντας πως η μελέτη διαπίστωσε ότι ο πληθυσμός της περιοχής παρέμεινε γενετικά σταθερός κατά τη διάρκεια της περιόδου μεταξύ 1400 π.Χ. και 400 μ.Χ.

Πάντως, κατά καιρούς έχουν διατυπωθεί αρκετά ερωτήματα σχετικά με το κατά πόσο οι μούμιες θα μπορούσαν να θεωρηθούν αξιόπιστες πηγές γενετικού υλικού, με αρκετούς ερευνητές να εκφράζουν τις επιφυλάξεις τους, υποστηρίζοντας πως το πέρασμα των χρόνων, η υψηλές θερμοκρασίες της Αιγύπτου αλλά και πιθανές μολύνσεις, ενδέχεται να έχουν αλλοιώσει το DNA τους.

(www.naftemporiki.gr)

Ακολουθούσε πάντα τους καθηγητές που την ενέπνεαν, με αυτόν τον γνώμονα επέλεξε το ΕΜΠ και συνέχισε στο ΜΙΤ, ενώ σήμερα είναι καθηγήτρια στο California Institute of Technology. Ο λόγος για τη δρα Δομνίκη Ασημάκη, που βραβεύεται την άλλη βδομάδα μαζί με άλλους τέσσερις νέους Ελληνες επιστήμονες που διαπρέπουν στο εξωτερικό από το Ιδρυμα Μποδοσάκη. «Ξεκίνησα με τη μελέτη γεωτεχνικών έργων και φυσικών – βιολογικών σχηματισμών σε συνθήκες σεισμού», εξηγεί στην «Κ», «σήμερα μαζί με μια διεπιστημονική ομάδα αναζητούμε τρόπους για να περιορίσουμε όσο το δυνατόν τις υλικές ζημιές και τις ανθρώπινες απώλειες». Οι έμμεσες επιπτώσεις ενός σεισμού είναι εξίσου επικίνδυνες. «Μια σεισμική δόνηση επιφέρει διακοπή ηλεκτρικού, γκαζιού, Ιντερνετ, φαναριών…». Δεδομένου ότι δεν μπορεί να πειραματιστεί μόνον με προσομοιώματα, σπεύδει σε οποιονδήποτε σεισμόπληκτο τόπο. «Είμαι ευτυχής που είμαι και μηχανικός και δάσκαλος: άλλοτε ψάχνω με τον φακό ανά χείρας μέσα στα χαλάσματα και άλλοτε καλούμαι να κατευθύνω σωστά τους φοιτητές μου».

Με την ολογραφία, την πολλά υποσχόμενη προσέγγιση της κβαντικής βαρύτητας, που προσπαθεί να ερμηνεύσει τις μαύρες τρύπες και το big bang, ασχολείται ο δρ Κυριάκος Παπαδοδήμας, καθηγητής στο Groningen και ερευνητής στο CERN. «Εργάζομαι για τη διατύπωση μιας πιο ακριβούς θεωρίας για το τι συμβαίνει στο εσωτερικό των μαύρων τρυπών» απαντά ο δρ Παπαδοδήμας, που το 2013 στοιχειοθέτησε μια θεωρία προς την επίλυση του «προβλήματος της πληροφορίας των μαύρων τρυπών» που έχει διατυπώσει ο Σ. Χόκινγκ, αποκτώντας έτσι διεθνή φήμη. «Παρά την τεράστια πρόοδο που έχουμε κάνει στην κατανόηση του σύμπαντος, δεν έχουμε ακόμα απαντήσει στα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα, όπως τι είναι ο χώρος, ο χρόνος, πώς ξεκίνησε το σύμπαν και πού θα καταλήξει» καταλήγει. «Εύχομαι η βράβευσή μου να ενθαρρύνει τους νέους να ασχοληθούν με τα θεμελιώδη προβλήματα της θεωρητικής φυσικής».

Στην Ιατρική του Πανεπιστημίου της Γενεύης ο έτερος βραβευμένος, καθηγητής Γενετικής, δρ Μανώλης Δερμιτζάκης, έχει βαλθεί να διερευνήσει μια άλλη αλήθεια: αυτήν που φέρουμε μέσω του DNA μας. «Εχουμε πολλά να μάθουμε ακόμη και πολλά που ήδη ξέρουμε» ισχυρίζεται ο δρ Δερμιτζάκης, που ερευνά την ποικιλομορφία του DNA στον άνθρωπο και πώς αυτή σχετίζεται με ασθένειες. «Το ποια γονίδιά μας θα μεταλλαχθούν σε ασθένειες είναι πολυπαραγοντικό» διευκρινίζει ο ίδιος. «Αμφιβάλλω ότι είμαστε έτοιμοι ο καθένας από εμάς να διαχειριστούμε τις πληροφορίες που περιέχει το DNA, απαιτείται κοινωνική εκπαίδευση» υπογραμμίζει ο ίδιος, που είναι διευθυντής στο Κέντρο Γονιδιωματικής Health 2030. «Σε χώρες, όπως η Ελβετία, η Αγγλία και οι ΗΠΑ, τρέχουν προγράμματα ανάλυσης του γονιδιώματος ατόμων που πάσχουν από σπάνιες ασθένειες, όταν αυτό ολοκληρωθεί θα δημιουργηθεί μια τράπεζα δεδομένων, μια γνώση που θα διαχυθεί σε όλο τον κόσμο και θα συμβάλει στην πρόληψη».

Αντιμετώπιση ασθενειών μέσω του υπερήχου, που μετατρέπεται από διαγνωστικό μέσο σε θεραπευτική μέθοδο, προτείνει η δρ Ελίζα Κονοφάγου, καθηγήτρια Βιοϊατρικής Μηχανικής και Ραδιολογίας στο Κολούμπια και διευθύντρια του εργαστηρίου υπερήχων και ελαστικής απεικόνισης. Οι εν δυνάμει εφαρμογές αφορούν ασθένειες, όπως καρκίνος, Αλτσχάιμερ, Πάρκινσον και καρδιαγγειακά νοσήματα. «Ο υπέρηχος έχει τη δυνατότητα να καυτηριάσει έναν ιστό, ακριβώς όπως το λέιζερ, αλλά με ακουστικά κύματα, ή να τον ταλαντώσει». Αυτό μπορεί να αξιοποιηθεί σε ασθένειες με «εστίες» στον εγκέφαλο. «Υπάρχει ο αιματοεγκεφαλικός φραγμός, που λειτουργεί ως τροχοπέδη στη διάχυση οποιουδήποτε φαρμάκου στις κοιλότητες του εγκεφάλου. Με τον υπέρηχο μπορούμε να άρουμε προσωρινά τον φραγμό, ώστε να γίνει καλύτερη απορρόφηση του φαρμάκου». Η ίδια τεχνική μπορεί να συμβάλει στην καλύτερη απόδοση της χημειοθεραπείας. «Εχουμε πραγματοποιήσει τα πειράματά μας, που τα χρηματοδοτεί το Εθνικό Σύστημα Υγείας των ΗΠΑ, σε ζώα. Του χρόνου, όμως, ξεκινούμε και κλινικές μελέτες» διευκρινίζει η δρ Κονοφάγου, που είναι κάτοχος 13 πατεντών. «Πολλά υποσχόμενη μέθοδος είναι ο καυτηριασμός όγκων σε μαστό και πάγκρεας μέσω υπερήχου» προαναγγέλλει η Ελληνίδα επιστήμονας, που ευελπιστεί ότι μετά το πέρας των κλινικών μελετών, θα μπορέσει η εν λόγω τεχνογνωσία να μεταφερθεί και στην πατρίδα της.

Συναισθηματική δυσκολία

«Διδάσκοντας διεθνή μακροοικονομικά αφιερώνω μεγάλο μέρος στην ελληνική κρίση» διευκρινίζει στην «Κ» ο κ. Κωνσταντίνος Αρκολάκης, καθηγητής στο Yale. Γνωστικά τού είναι πολύ εύκολο, συναισθηματικά, όμως, δύσκολο. «Παρακολουθούμε επί σχεδόν μία δεκαετία απογοητευτικές πολιτικές από την Ελλάδα αλλά και από ηγετικά μέλη της Ευρωζώνης». Το ακριβές του, βέβαια, αντικείμενο είναι η μέτρηση της συνεισφοράς του διεθνούς και εσωτερικού εμπορίου, όπως και των διεθνών επενδύσεων, στην οικονομική ευημερία.

Ποιο παραγωγικό μοντέλο θα πρότεινε ως καταλληλότερο για τη χώρα μας; «Το μοντέλο της γενναιόδωρης κοινωνικής πολιτικής και ανακατανομής του εισοδήματος με ταυτόχρονα ισχυρά οικονομικά κριτήρια, το οποίο έχει υιοθετηθεί σε χώρες της κεντρικής Ευρώπης και της Σκανδιναβίας με ενθαρρυντικά αποτελέσματα – χαμηλή ανεργία, υψηλές επιδόσεις σε παιδεία και καινοτομία» απαντά. «Αλλο μοντέλο είνι η παροχή γενναιόδωρων κινήτρων σε έρευνα, τεχνολογία και εκπαίδευση, όπως εφαρμόζεται σε χώρες της ανατολικής Ασίας».

«Η εμπειρία των μεταπτυχιακών μου σπουδών ήταν η πιο καταπληκτική εμπειρία της ζωής μου» ομολογεί ο 37χρονος καθηγητής, λίγο πριν από τη βράβευσή του, απευθυνόμενος στους σημερινούς φοιτητές. «Το συναίσθημα να ανακαλύπτεις πρώτος κάτι είναι καλύτερο και από το να κερδίζει η ομάδα σου στο Ευρωπαϊκό!».

(www.kathimerini.gr)