Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας

Συντάκτης: Athanasios Koutoupas

  • Τακτική Γενική Συνέλευση Ε.Κ.Α.

    Τακτική Γενική Συνέλευση Ε.Κ.Α.

    Η ετήσια Τακτική Γενική Συνέλευση των μελών της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 14 Απριλίου 2013 στην αίθουσα «Ιουλία Σαλβάγου». Η συμμετοχή των μελών της Κοινότητας ήταν μεγάλη, ενώ η οργάνωσή της θεωρείται πολύ επιτυχημένη, αφήνοντας καλές εντυπώσεις και με το συμπέρασμα ότι η Ε.Κ.Α. είναι ο κερδισμένος της βραδιάς.

    Ο πρόεδρος της Ε.Κ.Α. κ. Ιωάννης Σιόκας βρισκόταν επάνω στη σκηνή του θεάτρου καθόλη τη διάρκεια της Συνέλευσης, έχοντας αναλάβει να παρουσιάσει τα πεπραγμένα της χρονιάς που πέρασε, καθώς επίσης και το σχεδιασμό της Κοινοτικής επιτροπής για το επόμενο διάστημα. Ο κ. Σιόκας ήταν ιδιαίτερα αναλυτικός και περιγραφικός στο λόγο του, παρουσιάζοντας στους παρισταμένους, με την προβολή κατάλληλου οπτικού υλικού, τις πολυποίκιλες δραστηριότητες της Κοινότητας, τονίζοντας ιδιαίτερα τα έργα που σχετίζονται με το βασικό ρόλο της Κοινότητας, που δεν είναι άλλος από την κοινωνική προσφορά.  

    Στην ομιλία του ο Πρόεδρος της Κοινότητας επισήμανε μεταξύ άλλων ότι παρά την αρνητική οικονομική συγκυρία, η Ε.Κ.Α. δράττει τους καρπούς ενός μεγαλόπνοου οραματισμού που δρομολογήθηκε πριν από τέσσερα χρόνια και που στηριζόταν στο τρίπτυχο:

    1) οικονομικός έλεγχος και ταμειακό συμμάζεμα,

    2) καταγραφή του συνόλου των περιουσιακών στοιχείων σε Αίγυπτο και Ελλάδα και

    3) οικονομική ανάπτυξη της Κοινότητας μέσω στοχευμένης εκμετάλλευσης συγκεκριμένων περιουσιακών στοιχείων.

    Ένα σχεδιασμό και προγραμματισμό που πέτυχε αυτό που έμοιαζε ακατόρθωτο: να καταγράψει δηλαδή η Κοινότητα  για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία της, αισθητά υψηλούς ενεργητικούς ισολογισμούς και μάλιστα σε περίοδο γενικευμένης οικονομικής ύφεσης με τα μηνιαία έσοδα της Κοινότητας να σταθεροποιούνται και να υπερκαλύπτονται οι κοινοτικές οικονομικές ανάγκες της.

    DSC_1464Όμως, η σημαντικότερη παρακαταθήκη για το μέλλον και το επίτευγμα για το οποίο, ως Προεδρείο και Κοινοτική Επιτροπή, καυχιόμαστε περισσότερο, επισήμανε ο Πρόεδρος, εμπεριέχεται σε δυο φράσεις: χρηστή διαχείριση και διαφάνεια στις αποφάσεις.

    Ιδιαίτερη αναφορά έκανε επίσης και στα προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας, ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης (για την οποία ο κ. Σιόκας ανακοίνωσε ότι η συνδρομή των μελών της Κοινότητας σε αυτήν μειώθηκε στο 25% από το 50% που ήταν μέχρι σήμερα με σκοπό στο άμεσο μέλλον η Κοινότητα να την παρέχει εντελώς δωρεάν), καθώς επίσης και στη διαμόρφωση του ΜΑΝΝΑ, του κοινοτικού γηροκομείου, που αποτελεί πλέον ένα κόσμημα για την Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας.  

    Στη συνέχεια ο κ. Σιόκας αναφέρθηκε και στα ζητήματα της εκπαίδευσης που παρέχεται στα Κοινοτικά Εκπαιδευτήρια τονίζοντας  ότι ουδέποτε άλλοτε στο πρόσφατο παρελθόν δε απαιτήθηκε από την Κοινότητα  να συνεισφέρει τόσο μεγάλα χρηματικά ποσά για να αποφύγει την υπολειτουργία των σχολείων της και επεσήμανε ότι η Ε.Κ.Α. επιθυμεί την αγαστή συνεργασία με όλους τους εμπλεκόμενους στα  εκπαιδευτικά  ζητήματα  φορείς  με σκοπό τη συνέχιση της παροχής αμιγούς ελληνικής εκπαίδευσης στα ιστορικά της εκπαιδευτικά ιδρύματα της Κοινότητας.

    Σημαντικό μέρος της ομιλίας του Προέδρου της Ε.Κ.Α. κατείχε και η αναφορά του στα προγράμματα που αφορούν τη νεολαία της παροικίας, την οποία πρέπει και να στηρίζουμε γιατί αυτά τα παιδιά είναι το μέλλον της και έκλεισε περιγράφοντας τις σύντονες προσπάθειες για αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας, τονίζοντας σε αυτό το σημείο και την επιδίωξη να ξεκαθαρίσει το καθεστώς των ακινήτων, τα οποία βρίσκονται στην Αθήνα. Αίσθηση προκάλεσε και η αναφορά του κ. Σιόκα στο θέμα της μη συγχώνευσης της Κοινότητας του Καφρ Ελ Ζαγιάτ με την Ε.Κ.Α. παρά την απόφαση που είχε παρθεί ήδη από το 1976 καθώς και η αμέλεια παλαιώτερων Κοινοτικών Επιτροπών στη διεκδίκηση και κατοχύρωση των δικαιωμάτων της Ε.Κ.Α. στα ακίνητά της που βρίσκονται στην Ελλάδα με αποτέλεσμα τα όποια δικαιώματα της Κοινότητας να έχουν σήμερα παραγραφεί.  

    Στη συνέχεια ο Πρόεδρος της Ε.Κ.Α. ευχαρίστησε εκ μέρους όλων, δυο μέλη της Κοινοτικής Επιτροπής που επέλεξαν να μη διεκδικήσουν την επανεκλογή τους, τον επί σειρά ετών Πρόεδρο της Κοινότητας Αλεξανδρείας κ. Χαράλαμπο Κατσιμπρή, και τον Οικονομικό Επόπτη της Κοινότητας κ. Μανώλη Τατάκη, για την προσφορά τους στα κοινά.

    Κλείνοντας την ομιλία του ο κ. Σιόκας ευχαρίστησε θερμά τον πνευματικό πατέρα της Παροικίας, την Α.Θ.Μ. Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρο το Β’, τις διπλωματικές αρχές, αλλά και την Ελληνική Κοινότητα Καΐρου και τον Πρόεδρο της κ. Χ. Καβαλή για τις ενέργειες του μετά το πρόσφατο ατύχημα των συμπαροίκων μας έξω από το Κάιρο.

    DSC_1452Στη συνέχεια το λόγο πήραν οι επίσημοι που παρευρίσκονταν στην αίθουσα και όποιος από τα μέλη της Κοινότητας ήθελε να προχωρήσει σε κάποια ερώτηση. Το χαρακτηριστικό κατά τη διάρκεια των χαιρετισμών και των ερωτήσεων ήταν η υπογράμμιση για ενότητα και συνεργασία, καθώς επίσης και η ανάδειξη ύπαρξης διαφορετικών απόψεων, γεγονός όμως που αποτελεί υγιές χαρακτηριστικό στοιχείο του πνεύματος δημοκρατίας που πρέπει να διέπει, και διέπει, την Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας. Πρώτος το λόγο πήρε ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας κκ. Θεόδωρος Β’, ο οποίος σημείωσε ότι ο η παροικία θα πρέπει να διατηρήσει την εσωτερική της ενότητα, στοιχείο που την χαρακτηρίζει από την αρχή της ύπαρξης της, και η οποία επιτυγχάνεται υπό την σκέπη της Ορθοδοξίας και την οργάνωση της Εκκλησίας. Ο Μακαριότατος εξήρε το έργο της Κοινότητας, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στο γηροκομείο ΜΑΝΝΑ, ενώ προέτρεψε άπαντες, κάθε πράξη να χαρακτηρίζεται από «αγάπη, αγάπη και πάλι αγάπη…». Ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στην Αλεξάνδρεια κ. Χρήστος Καποδίστριας, μετέφερε τις ευχές του Πρέσβη της Ελλάδας στο Κάιρο κ. Χ. Λάζαρη, ενώ στο  χαιρετισμό του χαρακτήρισε τις έως τώρα ενέργειες της Κοινοτικής Επιτροπής ως σημαντικές για το μέλλον της Κοινότητας και της παροικίας εν γένει. Τόνισε τη σημασία της ενότητας και της συνεργασίας που πρέπει να διέπει τα μέλη της παροικίας, ενώ στάθηκε και στο γεγονός της συμμετοχής στις αρχαιρεσίες νέων ανθρώπων της παροικίας, χαρακτηρίζοντας το ως ελπιδοφόρο μήνυμα που στέλνει η νεολαία, σημειώνοντας παράλληλα και το γεγονός της συμμετοχής υποψηφίων που έχουν εμπειρία στα κοινά μέσα από της συμμετοχή τους και την προσφορά τους σε διάφορους οργανισμούς και συλλόγους. Τέλος δεν παρέλειψε να κάνει ειδική μνεία στην προσφορά του κ. Χαράλαμπου Κατσιμπρή, επί σειρά ετών Προέδρου της Ε.ΚΑ.

    Στην παρέμβαση του ο επίτιμος Πρόεδρος της Ε.Κ.Α. κ. Σ. Ταμβάκης τόνισε τη σημασία της κοινωνικής πολιτικής στην οποία θα πρέπει να εστιάσει η Κοινοτική Επιτροπή, προτρέποντας τον Πρόεδρο κ. Σιόκα να αξιοποιήσει τα ανθηρά οικονομικά της Κοινότητας προς αυτήν την κατεύθυνση, πράξη που είναι και σύμφωνη με το καταστατικό, αφήνοντας λίγο στην άκρη το επιχειρηματικό πνεύμα της σκληρής πραγματικότητας που όλοι βιώνουμε. Ο κ. Σιόκας στο σημείο αυτό απάντησε λέγοντας ότι η Κοινότητα έμπρακτα και όχι με λόγια έχει δείξει την κοινωνική της πολιτική με σωρεία απφάσεων και έργων και απηύθυνε στον Επίτιμο Πρόεδρο της Ε.Κ.Α. το ερώτημα «Εσείς κε Ταμβάκη, τι κάνατε για όλα αυτά όσο ήσασταν Πρόεδρος;», δείχνοντας αυτό που τονίσαμε παραπάνω σχετικά με την ύπαρξη διαφορετικών προσεγγίσεων. Στην παρέμβασή του ο κ. Ταμβάκης δεν παρέλειψε να σημειώσει και το γεγονός ότι καλό θα ήταν η παροικία να ενημερώνεται για τα μεγάλα έργα που γίνονται στο Ελληνικό Τετράγωνο, το οποίο και θα πρέπει να μετατραπεί σε κοσμοπολίτικο κέντρο.

    Κάποιες αντιδικίες υπήρξαν όταν τέθηκε το θέμα της μη συγχώνευσης μέχρι τώρα της Κοινότητας του Κάφρ Ελ Ζαγιάτ με την Ε.Κ.Α. Ο κ. Γιώργος Φλωρεντής, τόνισε και αυτός με τη σειρά του, όπως προηγουμένως και ο κ. Σιόκας, την ύπαρξη απόφασης της Κοινότητας του Καφρ Ελ Ζαγιάτ (ήδη από το 1976), την οποία και είχε αποδεχτεί η Ε.Κ.Α., αλλά δεν έγινε ποτέ Έκτακτη Γενική Συνέλευση της Κοινότητας του Καφρ Ελ Ζαγιάτ για τη διάλυσή της και τη συγχώνευσή της, όπως προβλέπει το καταστατικό της. Διευκρινίσεις ζήτησε και ο κ. Δημήτρης Βαφειάδης στην παρέμβασή του σχετικά με την παραχώρηση του ναού του Προφήτη Ηλία στην Κοπτική Εκκλησία, σημειώνοντας πως η Ε.Κ.Α. θα πρέπει να επιδιώξει επικερδέστερους όρους, προτείνοντας παράλληλα και τη συνεργασία της Ε.Κ.Α με το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης για την καταγραφή των κειμηλίων όλων των ναών. Το λόγο πήρε και ο κ. Δημήτρης Κάβουρας, ο οποίος κατέθεσε μία σειρά από προτάσεις σχετικά με το ρόλο της Ε.Κ.Α. Ειδικότερα ο κ. Κάβουρας υποστήριξε ότι η Ε.Κ.Α. θα πρέπει να επενδύσει περισσότερο στο ανθρώπινο δυναμικό (στελέχη και προσωπικό) μέσω κοινωνικών προγραμμάτων (κοινωνική επιχειρηματικότητα) και την παροχή κοινωνικών υπηρεσιών προς τα μέλη της και το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο. Δεν θα πρέπει να κλεισμένη μέσα στα «τείχη» της και να επιδιώξει άνοιγμα προς την ευρύτερη κοινωνία, διαδραματίζοντας παράλληλα πρωταγωνιστικό ρόλο στις κινήσεις αλληλεγγύης για τη στήριξη της Ελλάδας. Συνέχισε ο κ. Κάβουρας προτείνοντας την κατάθεση από μέρους της κοινοτικής επιτροπής στρατηγικής (ετήσιο προγραμματισμό/σχέδιο δράσης) το οποίο θα εγκρίνετε από την γενική συνέλευση της Ε.Κ.Α. οπότε και θα υπάρχει σαφής ρόλος για δράση από την κοινοτική επιτροπή.

    Πολύ σημαντική και με ιδιαίτερο νόημα για την περαιτέρω σύσφιξη των σχέσεων ανάμεσα στις Κοινότητες της Αλεξάνδρειας και του Καΐρου, θεωρήθηκε η πρόταση του Προέδρου της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου κ. Χ. Καβαλή για συνάντηση των διαχειριστικών επιτροπών των δύο κοινοτήτων κάθε τρεις μήνες. Η πρόταση του κ. Καβαλή χειροκροτήθηκε από όλους και έγινε δεκτή από το κυρίαρχο σώμα.

    Περνώντας στη διαδικασία των εκλογών για την ανάδειξη τριών νέων μελών στην Κοινοτική Επιτροπή δύο είναι τα σημεία που την χαρακτήρισαν. Το πρώτο είναι η συμμετοχή και εν τέλει η εκλογή έμπειρων, αλλά και νέων μελών, η οποία σηματοδότησε μία νέα εποχή, κατά την οποία η νεολαία της παροικίας δείχνει πως επιθυμεί να έχει εντονότερη παρουσία στα κοινά. Ενώ το δεύτερο είναι η απροσδόκητα μεγάλη συμμετοχή, η οποία έφτασε τα 165 μέλη που τελικά ψήφισαν. Η εκλογική διαδικασία ανέδειξε τελικά ως νέους Κοινοτικούς Επιτρόπους τους κάτωθι, με σειρά ψήφων: Ιωάννη Κάβουρα (133 ψήφους),  Σταμάτιο Τσαμαδό (125 ψήφους) και  Νικόλαο Κατσιμπρή (103 ψήφους), ενώ οι άλλοι δύο υποψήφιοι συγκέντρωσαν, ο  Εδμόνδος Κασιμάτης (69 ψήφους) και ο  Μιχαήλ Σολομωνίδης (41 ψήφους).

    Την Τρίτη 16 Απριλίου συνεδρίασε για πρώτη φορά η νέα Κοινοτική Επιτροπή με σκοπό την κατάρτιση του νέου Διοικητικού Συμβουλίου για την περίοδο 2013-2015, το οποίο έχει ως εξής: Πρόεδρος:  Ιωάννης Σιόκας

    Α΄ Αντιπρόεδρος:  Νικόλαος Κόπελος,

    Β΄ Αντιπρόεδρος:  Ιωάννης Κάβουρας

    Γενική Γραμματέας: Άρτεμις Γεροντάκη-Ταμβάκη

    Οικονομικός Επόπτης:  Σταμάτιος Τσαμαδός

    Μέλη της Κοινοτικής Επιτροπής είναι ο Κατσιμπρής Νικόλαος, ο Μακρής Πάρις, ο Μάλλης Ιωάννης και ο Παπαστεφάνου Δημήτριος.

    Στη συνέχεια ανατέθηκαν και οι διάφορες εφορείες:

    Εφορεία Σχολείων:  Πάρις Μακρής

    Εφορεία Οικονομικών:  Σταμάτιος Τσαμαδός

    Εφορεία Οίκου Ευγηρίας «ΜΑΝΝΑ»:  Άρτεμις Γεροντάκη-Ταμβάκη

    Εφορεία Κοινωνικής Πρόνοιας:  Ιωάννης Κάβουρας

    Εφορεία Τύπου & Πληροφορικής:  Νικόλαος Κατσιμπρής

    Εφορεία Αστικών & Αγροτικών Γαιών Άμπου Χόμμος και

    ενσωματωθέντων κοινοτήτων:  Πάρις Μακρής

    Εφορεία Τεχνικών:  Ιωάννης Κάβουρας

    Εφορεία Εκκλησιαστικών Υποθέσεων & Κοιμητηρίων:  Νικόλαος Κόπελος

    Εφορεία Ελληνικού Τετραγώνου:  Ιωάννης Μάλλης

    Εμείς με τη σειρά μας ευχόμαστε στους νεοεκλεγέντες συγχαρητήρια και στη νέα Κοινοτική Επιτροπή, στον Πρόεδρο και τους Εφόρους καλή δύναμη στο πολύ σημαντικό έργο που έχουν μπροστά τους και πάντα να έχουν ως γνώμονα το συμφέρον και το μέλλον της παροικίας.

  • Ελληνικές επιχειρήσεις στην Αλεξάνδρεια- Λιθογραφείο «ΑΓΚΥΡΑ»

    Το λιθογραφείο «Άγκυρα» ιδρύθηκε το 1923 από τον Δημήτρη Βαφειάδη.

    Ο Δημήτρης Βαφειάδης είχε μάθει την τέχνη του λιθογράφου την περίοδο που εργαζόταν στο πρώτο λιθογραφείο της Αλεξάνδρειας, που ανήκε στην οικογένεια Λαγουδάκη.

    Στην επιχείρηση εργάστηκε και ο μικρότερος αδερφός του Πέτρος, λιθογράφος και ο ίδιος. Ο Πέτρος είχε προσφέρει τις υπηρεσίες του στο λιθογραφείο του ελληνικού στρατού κατά τη διάρκεια της μικρασιατικής εκστρατείας, υπηρετώντας της στρατιωτική του θητεία.

    Το λιθογραφείο «Άγκυρα» το 1934 μεταφέρθηκε στο Ατταρίν, όπου και λειτουργεί έως σήμερα. Στα έξοδα κατασκευής του νέου λιθογραφείου συνέβαλε η σύζυγος του Δημήτρη Βαφειάδη Αικατερίνη το γένος Σιδέρη.

    Το 1937 εγκαινιάζεται η πρώτη κυλινδρική offset μηχανή, αντικαθιστώντας την παλαιότερης τεχνολογίας μηχανή επίπεδης εκτύπωσης λιθογραφίας.

    Κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου το Λιθογραφείο «Άγκυρα» συνεργάστηκε με την υπηρεσία επικοινωνίας των συμμαχικών δυνάμεων για την εκτύπωση εντύπων για τον συμμαχικό αγώνα.

    Μετά το πέρας του πολέμου εγκαταστάθηκε η δεύτερη offset εκτυπωτική μηχανή για να καλύψει τις ανάγκες της παραγωγής.

    Ύστερα από τον θάνατο του Δημήτρη Βαφειάδη το 1947, η επιχείρηση συνέχισε τη λειτουργία της με τους αδελφούς του Πέτρο και Νικόλα, οι οποίοι την παρέδωσαν στους γιούς του Ισίδωρο και Βύρωνα όταν ενηλικιώθηκαν.

    Η περίοδος 1955 – 1975, εποχή δύσκολη λόγω των εθνικοποιήσεων, δεν επηρέασε την ομαλή λειτουργία του λιθογραφείου. Μετά το 1975 άρχισε η απελευθέρωση της οικονομίας και καταργήθηκε η απαγόρευση εισαγωγής μηχανών παραγωγής για τον ιδιωτικό τομέα. Τότε δόθηκε στο λιθογραφείο η ευκαιρία για την αντικατάσταση όλων των εκτυπωτικών μηχανών με την καινούργια κυλινδρική εκτύπωση και την πλήρη κατάργηση της επίπεδης λιθογραφίας.

    Η επιχείρηση συνεργάστηκε με τις περισσότερες ελληνικές εταιρίες στην Αίγυπτο, που δραστηριοποιούνταν σε διάφορους τομείς, όπως: παραγωγή καπνού, βάμβακος, τροφίμων και ποτών.

    Στην δεκαετία του ΄90 προστέθηκε στο δυναμικό της επιχείρησης η τρίτη γενιά της οικογένειας Βαφειάδη: ο Δημήτρης και ο εξάδελφός του Ανδρέας. Με το ενδιαφέρον και το μεράκι που έχουν  για  τη συνέχιση της μακράς παράδοσης της εταιρίας, παρακολουθούν εκ του σύνεγγυς τις ραγδαίες εξελίξεις στον χώρο και εφαρμόζουν τις σύγχρονες μεθόδους εκτύπωσης ανταποκρινόμενοι στις απαιτήσεις της ψηφιακής τεχνολογίας.

  • Ελληνικές επιχειρήσεις στην Αλεξάνδρεια-Εργοστάσιο χρωμάτων «VELVET»

    Το εργοστάσιο χρωμάτων «VELVET» κλείνοντας πάνω από μισό αιώνα στην επιχειρηματική ζωή της Αλεξάνδρειας αποτελεί πλέον μια από τις πιο ιστορικές επιχειρήσεις. Το εργοστάσιο «VELVET» ιδρύθηκε το 1948 από τον Δημήτριο Κωνσταντίνο Γαβαλλά. Η εταιρία ήταν η πρώτη που εισήγαγε στην αγορά της Αιγύπτου τα χρώματα που είχαν υδατικής βάσης γαλάκτωμα. Τα χρώματα της εταιρίας δεν άργησαν να γίνουν γνωστά και να διακινούνται σε όλη την Αίγυπτο.

    Η εμπειρία της εταιρίας «VELVET» έχει δείξει ότι σε κάθε χώρο – ιδιωτικό, εργασιακό αλλά και δημόσιο – πρωταρχικό ρόλο παίζει η διακοσμητική παρέμβαση για τη δημιουργία του καλόγουστου περιβάλλοντος και της κατάλληλης ατμόσφαιρας. Το χρώμα αποτελεί βασικό στοιχείο κάθε διακοσμητικής πρότασης και σχεδιασμού.

    Όντας πρωτοπόρος στον τομέα των χρωμάτων η εταιρία «VELVET» από την αρχή της ιδρύσεως της μέχρι και σήμερα παρακολουθεί από κοντά όλες τις επιστημονικές εξελίξεις και προσπαθεί κάθε φορά να εναρμονίζονται στα νέα δεδομένα, προτείνοντας καινοτόμες λύσεις και προτάσεις, μέσα από πρωτοποριακά και ανταγωνιστικά προϊόντα.

    Σήμερα η εταιρία παράγει διάφορα είδη πλαστικού χρώματος και κόλλας προσπαθώντας να καλύψει κάθε κατηγορία απαιτήσεων και σε τιμή αλλά και σε ποιότητα. Η επιτυχία της εταιρίας και η καταξίωση της στον τομέα των χρωμάτων είναι εμφανής από την πληθώρα των έργων τα οποία έχει αναλάβει να διεκπεραιώσει σχεδόν σε όλη την Αίγυπτο, όπως το Πανεπιστήμιο Pharos, τουριστικά χωριά στην Ερυθρά Θάλασσα και στη Βόρεια Ακτή. Διάφορα κυβερνητικά κτήρια στην Αλεξάνδρεια και το Κάιρο.

  • Εχθές

    Εχθές

    Εχθές, την Κυριακή το πρωί, κατευθυνθήκαμε προς την εκκλησία του Ευαγγελισμού. Επί της οδού Σαλέχ Σάλεμ στεκόταν πάλι εκείνος. Ο χωρίς πρόσωπο άνθρωπος. Από κάποιο φοβερό έγκαυμα, τα μάτια, η μύτη, τα αυτιά του είχαν αφανιστεί, είχαν μεταβληθεί σε μιαν απαίσια άμορφη μάζα, όπου μόλις διακρίνονταν από τις μελανές ουλές των χειλιών του ως χαίνουσα πληγή το στόμα του, για να βογγά δυνατά από μέσα του και να στενάζει η μάνα του ντουνιά, η Αίγυπτος.
    Αργότερα, κατηφορίσαμε προς τη θάλασσα. Διασχίσαμε την Cornice για να αντιληφθούμε κατά τρόπο εκτυπώτερο, εδώ στη βόρεια ακτή της Αφρικής, ότι η θάλασσα είναι το σύνορο του κόσμου.

    Το μεσημέρι στη στήλη του «Πομπηίου» και αργότερα στον αρχαιολογικό χώρο Kom el Shoqafa, χαμηλά στο πετρώδες έδαφος, ανάμεσα στα ερείπια, ανάμεσα στα μνημεία, διακριτικά και ταπεινά, σε τούφες από καταπράσινο χορτάρι, διάσπαρτες, εδώ και εκεί, πόσες μικρές μαργαρίτες ξεπροβάλλουν, ως ανοιξιάτικο προανάκρουσμα, ανασηκώνοντας το άσημο κιτρινωπό – από ατόφιο ζωντανό χρυσό – κεφαλάκι τους!

    Άραγε τι να σημαίνει η πραγματικότητα που ζούμε; Αυτή η οργανωμένη – θα έλεγε κανείς – αταξία; Η δυναστική αλογία της ερήμου, ανάμεσα σε υπέρογκα λίθινα μνημεία; Tι σημαίνουν λοιπόν οι ένδοξοι τάφοι, τι νόημα έχουν οι σαρκοφάγοι που εκτίθενται στα μουσεία και οι κατακόμβες με τις ανάγλυφες παραστάσεις και τις σπουδαίες τοιχογραφίες στην καρδιά της άσχημης πόλης; Γιατί η τέχνη είναι ασφυκτικά νεκρή, εγκλωβίζει σ’ένα περίκλειστο σχήμα, ενώ κάθε τι ζωντανό, αληθινό, είναι εύθραυστο, ασήμαντο και νοσεί προς θάνατον;

    Πόσο πρέπει να πονέσουμε Θέ μου μέχρι να σε ψηλαψίσουμε ζώντα;

    25η Φεβρουαρίου. Εχθές. Πέρασε ο Γενάρης και ο κουτσουρεμένος Φλεβάρης έπνεε και τότε, εν έτει 2006, τα λοίσθια. Τότε που – μετά το πέρας της θείας λειτουργίας στον Άγιο Νικόλαο Έγκωμης στη Λευκωσία – τρέξαμε επί ματαίω, παρασυρμένοι από τον ενθουσιαμό του πατρός Ιωάννη, για να προλάβουμεμε τις μυγδαλιές ανθισμένες, στις πλαγιές του Τρόοδος.

    Και κύλησε ο χρόνος κλεφτά στο σήμερα. Γλιστρήσαμε από της κλεψύδρας την αδιόρατη, στενήν οπή στην 26η Φεβρουαρίου. Είμαι ακόμα ένας δίχως πρόσωπο άνθρωπος, καθώς σφαλώ – μόλις εξερχόμενος απο το Προξενείο – πίσω μου την πόρτα και επιστρέφω στην οικία μου αναπολώντας το έκτακτο προ δεκαημέρου δειλινό. Είναι, όπως και τότε, ίδια η ώρα που αντίκρισα το χαροποιό, καταιγιστικό, πανευφρόσυνο θέαμα. Η ώρα η γλυκιά με την εσπερινή αύρα και το λεπτό πορφύρωμα στο ραγισμένο ορίζοντα, στα μάτια. Στον εξώστη του παρακειμένου της οικίας μου οικοδομήματος, του «Μάννα», στο οποίο προσφάτως μετεγκαταστάθηκε σύσσωμο το Γηροκομείο της Ελληνικής Παροικίας, αποχωρώντας από το κτίριο του «Κανισκερείου», που δόθηκε προς ενοικίαση σε Γαλλικό σχολείο, στέκονταν δύο τρόφιμοι του Γηροκομείου και τηρούσαν με θαυμασμό και έξαρση – ο ένας απ’ αυτούς χειροκροτώντας – σμήνη πουλιών που σε χωριστούς – πλην όμως διαρκώς μεταβαλλόμενους και κάποτε συμπλεκόμενους – σχηματισμούς, χόρευαν με μιαν απαράμιλλη χορευτική δεινότητα πάνω από τη συστάδα των ομοιόμορφα κουρεμένων αειθαλών δασύφυλλων δέντρων που κοσμούν τον προαύλιο χώρο του Τοσιτσαίου – Πρατσικείου Δημοτικού Σχολείου. «Κύριε Τάσο, αυτό το πανηγύρι επαναλαμβάνεται κάθε απόγευμα εδώ και μέρες. Είναι σπουργίτια. Σε λίγο θα γεμίσουν τα δέντρα, θα πέσουν όλα στα δέντρα για να δοξολογήσουν το Θεό!», μου φώναξε ο ένας απ’ αυτούς, ο κύριος Γιάννης. Δεν είμαι κανένας ρομαντικός, αλλά όταν στη συνέχεια μπήκα στο σπίτι μου, βροντοφώναξα: «Είδατε τι γίνεται έξω; Καταιγισμός χαράς, καταιγισμός ζωής αιφνίδιος!». «Τώρα το πήρες είδηση εσύ; Eμείς μέρες παρατηρoύμε το θέαμα αυτό από το παράθυρο..» με επέπληξε τρυφερά η γυναίκα μου. Στάθηκα λοιπόν και εγώ για ώρα στο παράθυρο και θωρούσα τα νέφη των φτερωτών αγγέλων να συστέλλονται και να διαστέλλονται με μιαν και μόνη πνοή – ποιός ήταν ο μαέστρος; – ζωγραφίζοντας ποικιλότροπα φανταστικά σχέδια – ποιός ήταν ο ζωγράφος; – ώσπου να πέσουν με κατακόρυφες βουτιές, ένα – ένα, λίγα – λίγα και, καταληκτικά, αθρόα σαν πούσι στα δέντρα. Ώσπου να πέσουν αθρόα στα κλαδιά της ψυχής μου για ν’αρχινίσουν τις τρίλιες τους, φουσκώνοντας και ξεφουσκώνοντας μέσα στο ελάχιστο στήθος τους, λίγο πριν λουφάξουν.

    Πέρασαν οι μέρες. Τα σπουργιτάκια τα ξέχασα. Και όταν αργότερα τα αναζήτησα πάλι δεν τα βρήκα, μέρες τώρα αδυνατώ να γίνω εκ νέου αυτόπτης μάρτυς, να αναστήσω εκείνη την έκτακτη καθημερινή ρουτίνα των απογευμάτων. Σαν εχθές, σα σήμερα – θα ήταν λες – που κούρνιασαν στα κλαδιά της ψυχής μου, που κούρνιασαν – ναι – μέχρι τη Βασιλεία των Ουρανών.

    Τάσος Θεοφιλογιαννάκος