Η Άλκηστη Σεβαστή Ατικιουζέλ, η γνωστή μας τραγουδίστρια Πρωτοψάλτη, γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια από Έλληνες γονείς. Στη συνέντευξη που μου παραχώρησε πριν από μερικά χρόνια θυμόταν μεταξύ άλλων ότι οι γονείς της κάνανε πολλά ταξίδια με αυτοκίνητο από την Αλεξάνδρεια στο Κάιρο, ότι οι πυραμίδες της φαινόντουσαν το μεγαλύτερο βουνό που είχε δει ποτέ στη ζωή της, ότι δεν ξέχασε ποτέ τις μύγες μέσα στο αυτοκίνητο τις οποίες άφηνε η μητέρα της γιατί η διαδρομή ήταν μονότονη. Θυμόταν που πάντα της έλεγε, «βρε μαμά γιατί δεν ανοίγεις το παράθυρο να φύγουν οι μύγες;» και της απαντούσε, «όχι, οι μύγες χρειάζονται για να υπάρχει ένας εκνευρισμός και να μην κοιμάται ο οδηγός». Η ιστορία όμως που της αρέσει περισσότερο να διηγείται είναι η εμπειρία της επίσκεψής της στην Αλεξάνδρεια μετά από τριάντα πέντε χρόνια. Ας αφήσουμε όμως την ίδια να μας την αφηγηθεί:
“Οι μνήμες φυσικά είναι λίγες γιατί έφυγα σε ηλικία επτά ετών, σε μια εποχή όπου ο Νάσερ εξανάγκαζε με τα μέτρα του όλους τους ξένους να φύγουν από την Αίγυπτο. Ξένους εντός εισαγωγικών, βέβαια, γιατί οι δικοί μου δεν ένιωθαν ξένοι σε αυτήν τη χώρα. Την αγάπησαν πολύ βαθειά και ειλικρινά κι όταν έγινε ο ξεριζωμός ένιωσαν πολύ άσχημα. Το μοναδικό περιστατικό που θυμάμαι από την έξοδό μας από την Αίγυπτο είναι μια σκηνή στο τελωνείο. Κρατούσα μια κούκλα στα χέρια μου, την οποία μου άρπαξαν οι τελωνειακοί και με ένα μαχαίρι της άνοιξαν το κεφάλι, πιθανόν για να ελέγξουν αν είχαμε κρύψει τίποτα κοσμήματα. Αυτή η εικόνα με είχε πραγματικά συγκλονίσει και με έκανε να μην παίξω ποτέ ξανά στη ζωή μου με κούκλα.
Θυμάμαι, επίσης, όταν ήρθαμε στην Ελλάδα, πόσο στεναχωρημένοι ήταν και οι δύο για όλη αυτή την ανατροπή της ζωής τους. Από ό,τι ξέρω ήρθαμε με πέντε βαλίτσες, δε φέραμε μαζί μας τίποτα. Δεν είναι βλέπετε το καλύτερο αίσθημα να σε ξεριζώνουν από τον τόπο σου έτσι ξαφνικά. Είναι σαν να ξεριζώνεις ένα φυτό από το χώμα του, ή μάλλον να το κόβεις από τη ρίζα του και να προσπαθείς να το μεταφυτέψεις σε άλλο έδαφος. Υπάρχει πιθανότητα να ζήσει, αλλά υπάρχει και το ενδεχόμενο να μαραζώσει, όπως έγινε στην περίπτωση του πατέρα μου, που από τη στεναχώρια του μερικά χρόνια αργότερα έπαθε εγκεφαλικό και πέθανε. Στην οικογένεια λοιπόν υπήρχε πάντα μια θλίψη, μια στεναχώρια, η οποία ήταν διάχυτη. Δεν εκφραζόταν ποτέ λεκτικά, αλλά εγώ ως παιδί την αντιλαμβανόμουν. Ένιωθα πως είχε συμβεί κάτι πολύ σοβαρό.
Όταν, λοιπόν, γύρισα στην Αλεξάνδρεια μετά από τριάντα πέντε χρόνια για να τραγουδήσω στη Βιβλιοθήκη σε μια εκδήλωση προς τιμήν του Καβάφη, είπα μέσα μου ότι αυτή ήταν μια πολύ όμορφη και γλυκιά ρεβάνς σε όλα αυτά τα γεγονότα που είχαν συμβεί στην οικογένειά μου. Γιατί αυτήν τη χώρα, παρότι μας πλήγωσε ως οικογένεια, εγώ την αγαπώ. Και σκέφτηκα ότι ο Θεός και η ζωή μού έδωσαν αυτή την ευκαιρία, για να μαλακώσω αυτό το συναίσθημα που είχα μέσα μου. Να το σβήσω και να δω αυτήν τη χώρα με ένα άλλο μάτι. Θυμάμαι πώς φύγαμε τότε και πώς ξαναγύριζα τώρα. Με εντυπωσίασε το καλωσόρισμα που δέχτηκα από τον άνθρωπο που ήταν στα διαβατήρια και οι τιμές του αιγυπτιακού κράτους στο πρόσωπό μου. Ναι, αυτή ήταν μια ωραία ρεβάνς. Και μάλιστα σκέφτηκα ότι αν ο πατέρας μου είναι κάπου ψηλά στον ουρανό και τα βλέπει όλα αυτά, θα χαμογελάει. Γιατί είναι μια εξέλιξη που δεν την περιμένεις. Συνήθως δεν ξαναγυρνάς, ή γυρνάς και κουβαλάς ανάμεικτα συναισθήματα. Εμένα μου άρεσε που γύρισα με αυτόν τον τρόπο. Ήταν σαν να μου το χρώσταγε η ζωή να ξαναγυρίσω ως προσκεκλημένη του ίδιου του αιγυπτιακού κράτους. Περάσαμε φυσικά καταπληκτικά και ένιωσα σαν να μην είχα φύγει ποτέ, τόσο οικεία μου ήταν όλα.
Σ’ εκείνο το ταξίδι επισκέφτηκα και την ελληνική Κοινότητα, η οποία παραχώρησε γεύμα προς τιμήν μου. Η φιλοξενία τους ήταν καταπληκτική. Επίσης θυμάμαι ότι έζησα μια συγκλονιστική στιγμή όταν επισκέφτηκα το παλιό μου σχολείο, το Αβερώφειο. Μπήκαμε στο προαύλιο και συναντήσαμε τον ίδιο φύλακα γέρο πια, ο οποίος μας κατέβασε ένα τεράστιο σκονισμένο βιβλίο που είχε όλα τα ονόματα των παιδιών της τάξης μου. Και βρήκαμε τ’ όνομά μου, κι εκεί έσπασα. Έκλαψα πάρα πολύ γιατί είναι κάποια πράγματα που δεν μπορείς να τα ελέγξεις. Και μετά πήγαμε σε αυτήν τη βρύση του σχολείου, που όταν ήμουν μικρή δεν έφτανα για να πιω νερό και παρακαλούσα τα μεγαλύτερα παιδιά να με σηκώνουν. Και πήγα στη βρύση κι έσκυψα κι ήπια νερό. Επισκέφθηκα και το γήπεδο, όπου κάναμε τις γυμναστικές επιδείξεις και θυμάμαι ότι φόραγα μια άσπρη φουφούλα με ένα άσπρο μπλουζάκι, λουλούδια στο κεφάλι και ένα καλαθάκι στο χέρι και στεκόμασταν όλα τα παιδιά στη σειρά.
Πρέπει να ομολογήσω ότι η επιστροφή μου ήταν συγκλονιστική και τη θυμάμαι με πολύ χαρά. Ήταν αυτό ακριβώς που έπρεπε να γίνει για τη δική μου την ψυχή. Πήγα και στο σπίτι του Καβάφη και συγκινήθηκα γιατί τα πράγματα που έχουν να πουν κάτι στο χρόνο αντέχουν και θα ζουν για αιώνες. Και για να δεις τί περίεργα παιχνίδια παίζει η ζωή, το πρώτο τραγούδι που τραγούδησα στην καλλιτεχνική μου καριέρα ήταν το «Απολείπειν ο θεός Αντώνιον» του Καβάφη. Δεκαεπτά χρονών τότε δεν καταλάβαινα τη σημασία του στίχου. Με τα χρόνια κατάλαβα. Τί παράξενο κάρμα κι αυτό, το πρώτο μου τραγούδι να είναι του Καβάφη και μάλιστα το συγκεκριμένο ποίημα “…κι αποχαιρέτα την την Αλεξάνδρεια που χάνεις”.
Με ιδιαίτερη θρησκευτική κατάνυξη ετελέσθησαν κι εφέτος σε όλους τους Ιερούς Ναούς της Αλεξανδρείας οι Ιερές Ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδος. Η ΑΘΜ, ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής, κ.κ.Θεόδωρος Β’, προεξήρχε των Ιερών Ακολουθιών, επισκεφθείς τις Ενοριακές Κοινότητες της Μεγάλης Πόλεως.
Ιδιαιτέρως σημειώνεται η κατά το έθος τέλεση της Θείας Λειτουργίας των Προηγιασμένων Δώρων από την ΑΘΜ την Μεγάλη Δευτέρα στον Ιερό Πατριαρχικό και Καθεδρικό Ναό Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου, η Ακολουθία των Αγίων Παθών και του Επιταφίου Θρήνου στον Ιερό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και η περιφορά του ιερού Επιταφίου πέριξ αυτού, χοροστατούντος του Μακαριωτάτου, με την συνοδεία του Σώματος των Ελλήνων Προσκόπων και την παρουσία του Εξοχ.Πρέσβεως της Ελλάδος στην Αίγυπτο κ.Χριστοδούλου Λάζαρη, του Εντιμ. Γεν.Προξένου της Ελλάδος στην Αλεξάνδρεια κ.Χρήστου Καποδίστρια, του Αξιοτ.Προέδρου της Ελληνικής Κοινότητος κ.Ιωάννη Σιόκα, των Μελών του Διοικητικού Συμβουλίου της Ε.Κ.Α., Προέδρων και μελών ελληνικών συλλόγων και φορέων και πλήθους πιστών. Κατά την περιφορά του ιερού Επιταφίου ο Μακ.Πατριάρχης ανέπεμψε δέηση υπερ αναπαύσεως των αοιδίμων Προκατόχων Του ενώπιον του Πατριαρχικού Μεγάρου.
Το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής προηγήθηκε η τέλεση της Ακολουθίας των Μεγάλων Ωρών και του Εσπερινού της Αποκαθηλώσεως στον Καθεδρικό Ιερό Ναό του Οσίου Σάββα, ενώ αργότερα ο Μακαριώτατος επισκέφθηκε προσκυνηματικώς όλους τους Ναούς και το Ελληνικό Κοιμητήριο της Μεγάλης Πόλεως, όπου ανέπεμψε επιμνημόσυνη δέηση υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των απ’ αιώνων κεκοιμημένων χριστιανών.
Το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου, εχοροστάτησε κατά την Θεία Λειτουργία της Πρώτης Αναστάσεως, στον ως άνω Καθεδρικό Ιερό Ναό, όπου ο Εντιμ.κ.Γενικός Πρόξενος έριψε, κατά το τοπικό έθιμο της νήσου Κερκύρας από την οποία κατάγεται, πήλινα δοχεία εντός του προαυλείου χώρου της Πατριαρχικής Μονής.
Τοβράδυ του Μεγάλου Σαββάτου ο Μακαριώτατος προηξήρξε της τελετής της Αναστάσεως και της πασχαλινής Θείας Λειτουργίας στον Ιερό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Αλεξανδρείας , όπου υπεδέχθη και το εκ του Παναγίου Τάφου προερχόμενο Άγιο Φως, το οποίο μετεφέρθη από την Αθήνα στην Πατριαρχική Καθέδρα αεροπορικώς, ευγενή φροντίδι και πρωτοβουλία του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδος.
Τέλος, την Κυριακή του Πάσχα ο Μακαριώτατος εχοροστάτησε κατά τον Εσπερινό της Αγάπης στον Ιερό Πατριαρχικό Ναό Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου Αλεξανδρείας και ακολούθως επισκέφθηκε τους περιθαλπομένους γέροντες στο Γηροκομείο της Ε.Κ.Α. και παρεκάθησε στο πασχάλιο γεύμα που παρέθεσε η Ελληνική Κοινότητα προς όλους τους παροίκους.
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΠΑΠΑΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΟΥ ΚΑΘ’ ΗΜΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΥ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΥ ΘΡΟΝΟΥ ΧΑΡΙΣ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Χριστός Ανέστη!
Ο Υιός του Θεού σαρκώθηκε για να αποκατασταθεί ο άνθρωπος στην αρχική του πληρότητα. Ο Υιός του Θεού σταυρώθηκε για να μπορέσει ο άνθρωπος να μορφώσει λυτρωτική σχέση κοινωνίας με το Θεό. Ο Υιός του Θεού κατήργησε το θάνατο για να αποκτήσει ο άνθρωπος προοπτική σωτηρίας· μια προοπτική θεμελιωμένη στην άφθαρτη, άνευ όρων και ορίων αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο.
Σωτηρία, μέσα από το σταυρό και την ανάσταση του Χριστού, σημαίνει ότι αίρονται όλα τα εμπόδια που συσκοτίζουν την καρδιά του ανθρώπου. Σωτηρία σημαίνει ότι θεραπεύεται η ασθένεια εκείνη που κρύβει από τον άνθρωπο το Θεό. Σωτηρία σημαίνει καθημερινή καταξίωση του ανθρώπου μέσα από την υπαρξιακή του ευθυγράμμιση με τη ζωή του ίδιου του Χριστού.
Κατ΄ εξοχήν ύπαρξη ανοικτή στο Θεό είναι τα παιδιά. Τα παιδιά έχουν εκείνη την τόσο χαρακτηριστική ικανότητα να θαυμάζουν, να αγαλλιούν, να είναι γνήσια στη χαρά και στη λύπη. Έχουν την ικανότητα να εμπιστεύονται, να αφήνονται στην αγάπη, να πιστεύουν με όλη τους την ύπαρξη. Έχουν την ικανότητα να βλέπουν, να ακούν, να νιώθουν όσα οι μεγάλοι έχουν πάψει να βλέπουν, να ακούν και να νιώθουν. Γι΄ αυτό και ο Χριστός μας είπε: “Γένησθε ως τα παιδία” (Ματθ. 18,3).
Ωστόσο σήμερα απειλείται το δικαίωμα των παιδιών να βιώνουν την ύπαρξη του Θεού. Απειλείται το δικαίωμά τους να αποδρούν από την σκληρή καθημερινή πραγματικότητα. Απειλείται το δικαίωμά τους να υπερβαίνουν την κυνική καχυποψία των μεγάλων. Απειλείται το δικαίωμά τους σε αυτό που συχνά λησμονεί ο κόσμος των μεγάλων: την κατά Χριστόν ζωή.
Παιδιά πέφτουν θύματα εμφύλιων σπαραγμών και θρησκευτικών φανατισμών. Παιδιά στρατεύονται από μικρή ηλικία για την εξυπηρέτηση συμφερόντων. Παιδιά γίνονται αντικείμενα εργασιακής εκμετάλλευσης. Παιδιά γνωρίζουν την οικογενειακή βία. Παιδιά υποσιτίζονται και δεν χαίρουν υγειονομικής περίθαλψης. Παιδιά ζουν με την προοπτική ενός περιβαλλοντικού ολοκαυτώματος εξαιτίας της κακοποίησης της κτίσης του Θεού.
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Ο Χριστός είπε: “άφετε τα παιδία έρχεσθαι προς με και μη κωλύετε αυτά· των γαρ τοιούτων εστίν η βασιλεία του Θεού” (Μρκ. 10,13-14). Αυτή η εντολή πρέπει να μετατραπεί σε μια αγκαλιά για τα παιδιά που, χωρίς να φταίνε, σημαδεύονται από τις επιλογές των μεγάλων. Αυτή η εντολή είναι ανάγκη να μετουσιωθεί σε αναμόρφωση της παιδικής ταυτότητας, της διαταραγμένης από την αστάθεια των καιρών μας. Αυτή η εντολή είναι απαραίτητο να σημάνει την επάνοδο στο αρχικό κάλλος της παιδικής ψυχής προς εφαρμογή των λόγων του Κυρίου “ος εάν μη δέξηται την βασιλείαν του Θεού ως παιδίον, ου μη εισέλθη εις αυτήν” (Μρκ. 10,15-16).
Αυτή την ευαγγελική επιταγή κάνει πράξη η Ορθόδοξη Εκκλησία της Αφρικής, εργαζόμενη σκληρά για να χτιστεί ένας κόσμος σεβασμού και αλληλεγγύης προς τα παιδιά. Με την μαρτυρία και τη δράση της, η Ορθόδοξη Εκκλησία της Αφρικής προσλαμβάνει, μεταμορφώνει και καινοποιεί την τραυματισμένη παιδική ψυχή. Αρθρώνει τη δική της πρόταση ζωής, τη δική της ιεράρχηση ζωής, στην κορυφή της οποίας βρίσκεται το παιδί ως ο δυναμικός φορέας της ελπιδοφόρας προοπτικής για ένα κόσμο αληθεύοντα εν αγάπη.
† Θ Ε Ο Δ Ω Ρ Ο Σ Β΄
Πάπας καί Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής
Με την ευκαιρία συμπλήρωσης τεσσάρων χρόνων από την εκλογή σας στο αξίωμα του Προέδρου της Ε.Κ.Α. πως αποτιμάτε αυτό το χρονικό διάστημα;
Όταν το Μάιο του 2009 εκλέχτηκα πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας είχα δηλώσει ότι στις δύσκολες και μεταβατικές εποχές που διανύουμε πρέπει όλοι μας να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων για να αποδείξουμε ότι είμαστε άξιοι συνεχιστές της μακρόχρονης παράδοσης της πρώτης Ελληνικής Κοινότητας που ιδρύθηκε στον κόσμο.
Σήμερα, και με τη διέλευση τεσσάρων περίπου χρόνων, είμαι στην ευχάριστη θέση να τονίσω ότι όλοι μας οφείλουμε να αισθανόμαστε υπερήφανοι για την κοινότητά μας και για τον μοναδικό τίτλο τιμής που φέρουμε: Να είμαστε γεννημένοι Αλεξανδρινοί, καθώς και για το γεγονός ότι πολλοί από εμάς προσπαθούμε καθημερινά να κάνουμε αυτόν τον κληρονομημένο τίτλο να λάμπει περισσότερο.
Και το λέω αυτό, γιατί πράγματι αισθάνομαι ότι όλοι όσοι υπηρετούμε την Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας έχουμε πραγματική επίγνωση της αποστολής μας, την οποία και επιτελούμε προσπαθώντας να εμπεδώσουμε ομοψυχία, αλληλοσεβασμό και αλληλεγγύη.
Ο Πρόεδρος της Ε.Κ.Α. κος Ιωάννης Σιόκας
Κάνοντας μια γρήγορη ανασκόπιση της τετραετίας που μας πέρασε, σίγουρα το σημαντικότερο γεγονός που άλλαξε δραστικά και την ιστορία αυτού του αγαπημένου τόπου, είναι Επανάσταση της 25ης Ιανουαρίου του 2011 και η νέα κατάσταση πραγμάτων την οποία η ονομαζόμενη «αραβική άνοιξη» επέφερε στη Νειλοχώρα.
Όσον αφορά στην Κοινότητά μας, πολλά και σημαντικά γεγονότα έλαβαν χώρα αυτή την τετραετία. Ιστορικές στιγμές ζήσαμε όλοι μας, όταν μέσα σε ένα κλίμα λαμπρών εκδηλώσεων τιμήθηκε τον Οκτώβριο του 2009 η προσφορά τριών σωματείων της πόλης μας στα γράμματα, την επιστήμη και στον αθλητισμό, τα οποία συμπλήρωσαν έναν αιώνα ζωής: το Ζερβουδάκειο Μέγαρο, όπου στεγάζεται το Αβερώφειο Γυμνάσιο-Λύκειο, ο Σύλλογος Ελλήνων Επιστημόνων «Πτολεμαίος» ο Α΄ και ο Ελληνικός Ναυτικός Όμιλος Αλεξανδρείας.
Εξαιρετικά σημαντική υπήρξε επίσης και η 29η Απριλίου 2011, όταν η παροικία μας, σε μία ιστορική Έκτακτη Γενική Συνέλευση προσδιόρισε το στίγμα της νέας περιόδου για την κοινότητά μας, εγκρίνοντας ομόφωνα την πρόταση για αξιοποίηση του Κανισκερείου Ιδρύματος και τη μεταφορά τού Γηροκομείου στους χώρους του «ΜΑΝΝΑ» με την ανακαίνιση εκ βάθρων και τη μεταβολή του τελευταίου σε σύγχρονων προδιαγραφών Γηροκομείο, αντάξιο του υψηλού κύρους της κοινότητάς μας, όσο και της μεγάλης ιστορίας της παροικίας μας.
Η Κοινοτική Επιτροπή που προέκυψε από τις αρχαιρεσίες που ακολούθησαν οικοδόμησε πάνω σε αυτή την απόφαση τη νέα πορεία της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας.
Ακολούθησε μια πλήρης ανασύνταξη και αναδιοργάνωση της Κοινότητας σε όλους τους τομείς με προτεραιότητα στα οικονομικά θέματα. Αξιοποιήθηκαν πολλά περιουσιακά στοιχεία της Κοινότητας με σκοπό την προσφορότερη και ασφαλέστερη απόδοση, επιτυγχάνοντας έτσι την οικονομική ευμάρεια της κοινότητάς μας μέσα από την οικονομική της ανεξαρτησία και αυτάρκεια.
Όλες οι στοχευμένες επενδυτικές διαπραγματεύσεις και οι προσεκτικά μελετημένες μεσομακροπρόθεσμες συμφωνίες μισθώσεων κοινοτικών ακινήτων του πρόσφατου παρελθόντος αποδίδουν σήμερα χειροπιαστά οικονομικά αποτελέσματα.
Παρά την αρνητική οικονομική συγκυρία, η Ε.Κ.Α. δράττει τους καρπούς ενός μεγαλόπνοου οραματισμού που δρομολογήθηκε πριν από τέσσερα χρόνια και που στηριζόταν στο τρίπτυχο: 1) οικονομικός έλεγχος και ταμειακό συμμάζεμα, 2) καταγραφή του συνόλου των περιουσιακών στοιχείων σε Αίγυπτο και Ελλάδα και 3) οικονομική ανάπτυξη της Ε.Κ.Α. μέσω στοχευμένης αξιοποίησης περιουσιακών στοιχείων.
Ο συγκεκριμένος σχεδιασμός σκόπευε, σε αντίθεση με άλλους σχεδιασμούς του παρελθόντος, να καταστήσει την ιστορική Κοινότητά μας, σε σύντομο χρονικό ορίζοντα, οικονομικά αυτάρκη και ευημερούσα, ελαχιστοποιώντας την οικονομική εξάρτηση από το Μητροπολιτικό κέντρο των Αθηνών.
Και αισθανόμαστε πλήρως δικαιωμένοι για τις επιλογές μας από τα ίδια τα γεγονότα, καθώς οι απρόσμενες ανατροπές που επηρέασαν τόσο την Ελλάδα, όσο και την Αίγυπτο, έγιναν εγκαίρως αντιληπτές από τα μέλη της Κοινοτικής Επιτροπής και με κατάλληλο προγραμματισμό πετύχαμε αυτό που έμοιαζε ακατόρθωτο: να καταγράψουμε για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία της Κοινότητάς μας, αισθητά υψηλούς ενεργητικούς ισολογισμούς και μάλιστα σε περίοδο γενικευμένης οικονομικής ύφεσης.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να ευχαριστήσω τους ακούραστους συναδέλφους μου στην Κοινοτική Επιτροπή, για την άψογη συνεργασία που είχαμε όλο αυτό το διάστημα, τη συνεχή παρουσία τους και συμμετοχή τους στα τεκταινόμενα και την ουσιαστική συμβολή τους στη λήψη σοβαρών αποφάσεων, καθοριστικών για το παρόν αλλά και το μέλλον της Κοινότητάς μας.
Ποιοι είναι οι βασικοί τομείς στους οποίους θα επικεντρωθείτε στο προσεχές μέλλον;
Όπως προανέφερα, το νοικοκύρεμα των οικονομικών μας αποτέλεσε από την πρώτη στιγμή προτεραιότητα και η οποία συνεχίζεται απρόσκοπτα. Η τάξη στα οικονομικά μας, μάς επιτρέπει να αποτυπώνουμε με ευκρίνεια τον δυναμισμό της Κοινότητας και να προγραμματίζουμε τις επόμενες κινήσεις μας με σιγουριά.
Μέρος των εσόδων μας θα διατεθούν άμεσα για την αναβάθμιση της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης των αναξιοπαθούντων συμπαροίκων μας. Έχουμε υποχρέωση και καθήκον, τώρα που η ακρίβεια καλπάζει και εξανεμίζει το μικρό μηνιαίο εισόδημά τους, να προβούμε σε υποστηρικτικές προς αυτούς κινήσεις. Αντιλαμβανόμαστε ότι για τους συμπαροίκους της τρίτης ηλικίας τα φάρμακα ισοδυναμούν με την επιβίωση. Έμφαση λοιπόν θα δοθεί στη μείωση της συμμετοχής τους στην φαρμακευτική δαπάνη.
Επιπλέον το μεγαλύτερο τμήμα των χρηματικών εισροών που προέρχονται από τις εκποιήσεις αγροτικών γαιών θα διατεθεί στην υλοποίηση ενός νέου μεγαλεπήβολου έργου που έχουμε ήδη θέσει σε εφαρμογή: την επισκευή, συντήρηση και επαναλειτουργία του γνωστού σε όλους Συσσιτίου του πρώην ορφανοτροφείου. Ακολουθώντας τις παρακαταθήκες των προκατόχων μας, θέτουμε ως ύψιστη προτεραιότητα τις ανάγκες των συμπαροίκων μας. Οι χώροι του Συσσιτίου θα διαμορφωθούν κατάλληλα, θα εξοπλιστούν με τα πλέον σύγχρονα επαγγελματικής ποιότητας μηχανήματα και θα στελεχωθούν με εξειδικευμένο προσωπικό προκειμένου να λειτουργήσουν ως πρότυπο μαγειρείο και χώρος εστίασης που θα καλύπτει τις ανάγκες των τροφίμων του Γηροκομείου «Μάννα», των εμπερίστατων συμπαροίκων μας καθώς και των μαθητών των σχολείων μας.
Στον τομέα της εκπαίδευσης, η Κοινοτική Επιτροπή δεν θα μπορούσε να παραμείνει απλός παρατηρητής των δυσμενών, για τα Κοινοτικά Εκπαιδευτήρια, προοπτικών που ήδη από το τέλος του προηγούμενου σχολικού έτους είχαν αρχίσει να διαφαίνονται.
Η Ε.Κ.Α., ενδιαφερόμενη για τη συνέχιση της παροχής αμιγούς ελληνικής εκπαίδευσης στους μαθητές των Κοινοτικών Σχολείων, δεσμεύεται ότι θ’ανταποκριθεί πλήρως και όπου χρειαστεί, αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες που θα εξασφαλίζουν την ομαλή λειτουργία των εκπαιδευτηρίων της.
Με ιδιαίτερο επίσης ενδιαφέρον η Ε.Κ.Α. ανταποκρίνεται θετικά στα αιτήματα της νεολαίας της παροικίας μας σχετικά με τη δημιουργία νέων σύγχρονων χώρων άθλησης και ψυχαγωγίας εντός του Ελληνικού Τετραγώνου. Μετά την ανακατασκευή και την τοποθέτηση νέου χλοοτάπητα στο Κοινοτικό Γήπεδο Ποδοσφαίρου και την κατάλληλη διαμόρφωση του περιβάλλοντος tartan στίβου, ξεκίνησαν με γοργούς ρυθμούς οι εργασίες για την κατασκευή γηπέδου Ποδοσφαίρου 5×5, γηπέδου Basket και γηπέδου volley στους περιβάλλοντες ελεύθερους χώρους στις παρυφές του γηπέδου. Επόμενο βήμα, η κατασκευή, 25άρας πισίνας που θα καλύπτει τις ανάγκες της νεολαίας μας στον υγρό στίβο. Οι χώροι άθλησης και ψυχαγωγίας θα αποτελέσουν τον πλέον χρήσιμο πόλο έλξης μικρών και μεγάλων, μετατρέποντας το Ελληνικό Τετράγωνο στην καρδιά κάθε παροικιακής δραστηριότητας.
Μεγάλος στόχος της Κοινότητας είναι επίσης η επέκταση του κοινωνικού της έργου όχι μόνο στον χώρο της Παροικίας, αλλά για το σύνολο των Αλεξανδρινών και Αιγυπτιωτών που ζουν σήμερα στην Ελλάδα. Δε ξεχνάμε ποτέ ότι και αυτοί κάποτε σεβάστηκαν και φύλαξαν σαν κόρη οφθαλμού τη μεγάλη παρακαταθήκη που μας άφησαν οι άξιοι προπάτορές μας. Τους οφείλουμε πολλά και ήρθε η ώρα ν’ ανταποδώσουμε και εμείς, στο μέτρο του δυνατού, για την μεγάλη τους προσφορά αλλά και αγάπη που τρέφουν για τη γενέτειρά τους.
Πως βλέπετε το μέλλον της Ε.Κ.Α. και της αλεξανδρινής παροικίας στο νέο αιγυπτιακό περιβάλλον που προέκυψε μετά των πτώση του Μουμπάρακ;
Μόλις δυο χρόνια μετά την Αραβική Άνοιξη στη Νειλοχώρα και τις εξελίξεις στην πολιτική σκακιέρα που δρομολόγησαν οι πρώτες ελεύθερες προεδρικές εκλογές, η Αίγυπτος αναζητά εναγωνίως να βρει ένα σταθερό βηματισμό προς το μέλλον με ζητούμενο την πολιτική ομαλότητα, την κοινωνική σταθερότητα και την οικονομική ανάπτυξη. Μέσα σε αυτό το καινούριο και ρευστό περιβάλλον, που εντείνεται και από την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, η Ε.Κ.Α. συνεχίζοντας την ιστορική παρουσία και διαδρομή της παρακολουθεί με προσοχή τις εξελίξεις σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής. Στόχος της Ε.Κ.Α. είναι να παραμείνει όσο το δυνατόν ανεπηρέαστη από το κλίμα αβεβαιότητας που χαρακτηρίζει την κοινωνική, οικονομική και επιχειρηματική δραστηριότητα, παρέχοντας στους παροίκους της τις ασφαλέστερες δυνατές συνθήκες διαβίωσης και δραστηριοποίησης.
Βρισκόμαστε σ΄ ένα κρίσιμο σταυροδρόμι για το μέλλον αυτής της χώρας , της δεύτερής μας πατρίδας με την οποία όλοι είμαστε τόσο στενά δεμένοι. Ένα μέλλον που όλοι ευχόμαστε να την οδηγήσει, και μαζί της και εμάς , σ΄ ένα καλύτερο αύριο, ένα αύριο πιο δημοκρατικό, πιο ανθρώπινο, με περισσότερη ελευθερία.
Η επίγνωση της σπουδαιότητας του γεγονότος αυτού μας κάνει όλους θεσμικά υπεύθυνους, έτσι ώστε στο μέλλον κάποιοι να είναι υπερήφανοι για εμάς και τις επιλογές μας.
Σε στιγμές κρίσης οι άνθρωποι δείχνουμε το χαρακτήρα μας . Και εμείς για ακόμα μία φορά στην ιστορία μας είμαστε αποφασισμένοι να δείξουμε σε όλο τον κόσμο την ευγένεια, την κουλτούρα και την παιδεία που διακρίνουν τον αλεξανδρινό και αυγυπτιώτη ελληνισμό.
Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι όταν κάποιος δεν διεκδικεί, δεν κερδίζει. Και εμείς είμαστε αποφασισμένοι και να διεκδικήσουμε αλλά και να κερδίσουμε.
Τι προσδοκάτε από τους υποψήφιους στις επερχόμενες κοινοτικές εκλογές;
Θεωρώ ότι η επιλογή να ανανεωθεί η Κοινότητα που άρχισε το 2009 απέδωσε τα προσδοκώμενα, όχι μόνο στη διαχείριση των τρεχόντων θεμάτων που απασχολούν την Κοινότητά μας, αλλά κυρίως στα ακονισμένα αντανακλαστικά που επιδείξαμε στη διαχείριση εξαιρετικά κρίσιμων καταστάσεων που περάσαμε.
Για το λόγο αυτό θέλω να πιστεύω ότι η επένδυση αυτή σε άτομα που έχουν όρεξη να προσφέρουν, άτομα κυρίως με πείρα, ιδέες και δύναμη να τις υλοποιήσουν θα δώσει περαιτέρω ανάσες στην Κοινότητά μας εφόσον συνεχιστεί, έτσι ώστε με ρεαλισμό, δυναμισμό και αποφασιστικότητα να μπορέσουμε να αποδείξουμε ότι μπορούμε να είμαστε πιο χρήσιμοι, πιο συνεπείς, πιο υπεύθυνοι.
Η κοινότητα δε χρειάζεται περιττούς πειραματισμούς. Χρειάζεται άτομα με σύνεση και ωριμότητα σκέψης για να την καθοδηγήσουν σε ασφαλή λιμάνια. Άτομα, επαναλαμβάνω, με πείρα στα κοινά που γνωρίζουν να χειρίζονται δύσκολες καταστάσεις. Και ευτυχώς υπάρχουν τέτοια στελέχη ανάμεσα στους πέντε υποψηφίους.
Καλώ λοιπόν όλους τους συμπαροίκους μου να βάλουν το χέρι στην καρδιά τους, αφήνοντας στο περιθώριο προσωπικές προτιμήσεις, συμπάθειες ή αντιπάθειες και με μοναδικό γνώμονα το συμφέρον της ιστορικής μας Κοινότητας να πράξουν το καθήκον τους για ακόμη μια φορά. Μόνο έτσι η Κοινότητά μας και η Αλεξάνδρεια θα παραμείνουν ο Φάρος ελληνισμού και πολιτισμού που θα εμπνέει τα βήματα των κοινωνικών, πολιτικών και πολιτισμικών μας επιλογών στο κοντινό και το απώτερο μέλλον.
Δράττομαι της ευκαιρίας να ευχηθώ καλή επιτυχία σε όλους.
Η Άλκηστη Σεβαστή Ατικιουζέλ, η γνωστή μας τραγουδίστρια Πρωτοψάλτη, γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια από Έλληνες γονείς. Στη συνέντευξη που μου παραχώρησε πριν από μερικά χρόνια θυμόταν μεταξύ άλλων ότι οι γονείς της κάνανε πολλά ταξίδια με αυτοκίνητο από την Αλεξάνδρεια στο Κάιρο, ότι οι πυραμίδες της φαινόντουσαν το μεγαλύτερο βουνό που είχε δει ποτέ στη ζωή της, ότι δεν ξέχασε ποτέ τις μύγες μέσα στο αυτοκίνητο τις οποίες άφηνε η μητέρα της γιατί η διαδρομή ήταν μονότονη. Θυμόταν που πάντα της έλεγε, «βρε μαμά γιατί δεν ανοίγεις το παράθυρο να φύγουν οι μύγες;» και της απαντούσε, «όχι, οι μύγες χρειάζονται για να υπάρχει ένας εκνευρισμός και να μην κοιμάται ο οδηγός». Η ιστορία όμως που της αρέσει περισσότερο να διηγείται είναι η εμπειρία της επίσκεψής της στην Αλεξάνδρεια μετά από τριάντα πέντε χρόνια. Ας αφήσουμε όμως την ίδια να μας την αφηγηθεί:
