Συντάκτης: Athanasios Koutoupas

Η Βουλή των Ελλήνων, στο πλαίσιο της ενίσχυσης των διεθνών σχέσεων της Ελλάδας, της προώθησης των εθνικών θεμάτων, της προβολής της χώρας μας στο εξωτερικό και στην προσπάθεια περαιτέρω σύσφιγξης των δεσμών με τους Έλληνες που διαβιούν εκτός συνόρων της Ελληνικής Επικράτειας, καθιερώνει εφεξής μηνιαίο ενημερωτικό δελτίο ειδήσεων (Newsletter) που θα απευθύνεται ηλεκτρονικά στον Ελληνισμό της Διασποράς.
Η συγκεκριμένη πρωτοβουλία της Βουλής των Ελλήνων αποσκοπεί στην πληρέστερη και ταχύτερη ενημέρωση των Ελλήνων Ομογενών αναφορικά με τα εν Ελλάδι κοινοβουλευτικά δρώμενα και στοχεύει να λειτουργήσει σαν κόμβος για την προώθηση της ενημέρωσης του Ελληνισμού της Διασποράς.

Το νέο Newsletter θα περιλαμβάνει ειδήσεις κοινοβουλευτικού κυρίως περιεχομένου αλλά και πληροφορίες για δράσεις της Βουλής των Ελλήνων πάνω σε σειρά θεμάτων (συναντήσεις, πολιτιστικές εκδηλώσεις, εκθέσεις, βραβεύσεις) που παρουσιάζουν ενδιαφέρον για τους Έλληνες της Διασποράς.

Εκτός της ειδησεογραφίας, στο νέο Newsletter θα υπάρχει ειδική κατηγορία με την ένδειξη “Calendar” (Ημερολόγιο), όπου θα καταγράφονται προγραμματισμένες εκδηλώσεις ευρύτερου ελληνικού ενδιαφέροντος – πέραν των κοινοβουλευτικών δρώμενων – οι οποίες λαμβάνουν χώρα, είτε εντός της Ελληνικής Επικράτειας, είτε στους τόπους όπου διαβιούν οι Ομογενείς.

Η αποστολή του δελτίου θα απευθύνεται ηλεκτρονικά σε χιλιάδες παραλήπτες, ανάμεσα στους οποίους οργανώσεις, ενώσεις και φορείς, σωματεία, πολιτιστικοί σύλλογοι, μέσα ενημέρωσης κ.ά. του Απόδημου Ελληνισμού.

Το νέο Newsletter θα εκδίδεται σε δύο γλώσσες (ελληνικά και αγγλικά) και θα περιλαμβάνει κείμενα και φωτογραφίες. Σχετικός σύνδεσμος θα λειτουργεί στην ιστοσελίδα της Βουλής των Ελλήνων.

Θερμή και φιλική ήταν η υποδοχή που επεφύλαξε ο Αιγυπτιώτης Ελληνισμός στην Αιγυπτιώτισσα επιχειρηματία κα Αικατερίνη Σοφιανού-Μπελεφάντη, η οποία έφτασε στην Αλεξάνδρεια στις 6 Οκτωβρίου, και σε μία εβδομάδα, πέρασαν μπροστά από τα μάτια της όλες οι μνήμες, από την παιδική της ηλικία, μέχρι που άφησε την πατρίδα που την γέννησε και που της χάρισε το πρώτο φως, για μία καλύτερη τύχη στην Ελλάδα. Από τότε, η κα Σοφιανού βρήκε πραγματικά μία καλύτερη τύχη, διαπρέποντας στον τομέα των μηχανημάτων ιατρικής, δημιουργώντας ένα μεγάλο δίκτυο κέντρων αιμοκάθαρσης στη Ρουμανία, την Ελλάδα, την Κύπρο και την Βουλγαρία, την Sofmedica.

Ποτέ όμως δεν ξέχασε την ιδιαίτερή της πατρίδα, τη Χώρα του Νείλου. Έτσι, τόσο στην Αλεξάνδρεια, όσο και στο Κάιρο, είχε την ευκαιρία να συναντήσει φίλους, συμπαροίκους και συνοδοιπόρους από τα παλιά, που μοιράστηκαν μαζί της αναμνήσεις με συναισθήματα συγκίνησης και νοσταλγίας.

Την ίδια στιγμή, η κα Σοφιανού, είχε τη χαρά να θαυμάσει την πρόοδο που παρουσίασε ο Αιγυπτιώτης Ελληνισμός από τότε που τον άφησε μέχρι σήμερα, ιδιαίτερα με τη βοήθεια των νέων στελεχών του.

Τιμητική ήταν και η υποδοχή από τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρο Β΄, τον οποίο συνάντησε με αφορμή τις εκδηλώσεις για την 10η επέτειο από την εκλογή του στον Ιεραποστολικό θρόνο του Δευτερόθρονου Πατριαρχείου. Παράλληλα, η Αιγυπτιώτισσα κα Σοφιανού συνάντησε τον Έλληνα Πρέσβη κ. Χριστόδουλο Λάζαρη, την Γενική Πρόξενο της Ελλάδας στο Κάιρο κα Λαμπρινή Κομίνη, τον Γενικό Πρόξενο της Ελλάδας στην Αλεξάνδρεια κ. Χρήστο Καποδίστρια, τον Πρόεδρο της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου κ. Χρήστο Καβαλή, τον Πρόεδρο της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας κ. Ιωάννη Σιόκα, τον πρώην Πρόεδρο του Συμβουλίου Αποδήμου Ελληνισμού κ. Στέφανο Ταμβάκη και εκπροσώπους παροικιακών σωματείων. Να σημειωθεί ότι την κα Σοφιανού τίμησαν οι Πρόσκοποι του Καΐρου με ειδική πλακέττα που τής παραχώρησε ο Βοηθός Περιφερειακός Έφορος Αποδήμων Προσκόπων κ. Αλέκος Καζαμίας, ενώ το Ελληνικό Εμπορικό Επιμελητήριο Καΐρου τήν ανακήρυξε επίτιμο μέλος της.

(Πηγή: www.pyramisnews.gr)

Το Σάββατο 25 Οκτωβρίου Ελλάδα, Αίγυπτος και πολλές χώρες τίμησαν τους Έλληνες ήρωες της Μάχης του Ελ Αλαμέιν, στην τελετή για την 72^η Επέτειο των Μαχών, που έλαβε χώρα στο Ελληνικό Μνημείο.

Ήταν το 1942, όταν η 1^η Ελληνική Ταξιαρχία αγωνίστηκε επί 5,5 μήνες, με το βαρύ απολογισμό των 91 νεκρών αξιωματικών και οπλιτών, και 254 τραυματιών. Τιμώντας όλους αυτούς τους ήρωες που έδωσαν τη ζωή τους στο Ελ Αλαμέιν «που έπεσαν υπερασπιζόμενοι τα υπέρτατα και πανανθρώπινα ιδανικά της φυλής μας, την ελευθερία, τη δημοκρατία, την ειρήνη και την αξιοπρέπεια», ο Δ/ντής της Δ/νσης Εφέδρων Πολεμιστών Αγωνιστών Θυμάτων και Αναπήρων (ΔΕΠΑΘΑ) Αντισυνταγματάρχης (ΠΖ) κ. Απόστολος Δεληγιάννης τόνισε κατά το χαιρετισμό του και αφού προηγήθηκε το προσκλητήριο των νεκρών, ότι «η θυσία τους αυτή λάμπρυνε την πολεμική αρετή των Ελλήνων για μία ακόμη φορά στη μακραίωνη ιστορία του Έθνους μας».

Η ανάκρουση του εθνικού ύμνου της Ελλάδας σε συνδυασμό με το συγκινητικό και γεμάτο, παράλληλα, πατριωτισμό, πανηγυρικό της ημέρας που εκφώνησε ο Πρέσβης της Ελλάδας στο Κάιρο κ. Χριστόδουλος Λάζαρης, με τίτλο «Αποχαιρετισμός στα όπλα» γέμισαν τις καρδιές των παρευρισκομένων με υπερηφάνια. Είπε χαρακτηριστικά ο εκπρόσωπος της Ελλάδας στην Αίγυπτο:

«Τί με νοιάζουν κόκκαλα παληά;» ρωτά ένας υπερόπτης και άπληστος χαρακτήρας του Kipling, έτοιμος να πατήσει μια συμφωνία κυρωμένη με κοινή θυσία. Τί μάς νοιάζουν, αλήθεια, γεγονότα 72 χρόνια παληά; Οι περισσότεροι από όσους εδώ πολέμησαν, είτε έπεσαν παρ’ Άρεως δμηθέντες, τότε, στα χρόνια της νιότης τους, είτε  έσβησαν ένας – ένας, στην αχλύ του χρόνου. Οι παππούδες μας έχουν φύγει, οι πιο πολλοί, αρκετοί από τους πατέρες μας επίσης και κάποιοι της γενιάς μας ήδη έχουν περάσει απέναντι. Τί σημασία λοιπόν έχει, τι έγινε στο Αλαμέιν, 72 χρόνια αργότερα; Αλήθεια;  Κι όμως, ο καρπός του δέντρου που ποτίστηκε τότε εδώ, με ποταμούς αίματος, είναι ακόμη μαζί μας. Και ίσως τώρα, όπως και τότε, να κινδυνεύει να χαθεί, καθώς, όπως φαίνεται, η Ανθρωπότητα δεν έχει ακόμη κερδίσει τον πόλεμο κατά του σκοτεινού εαυτού της. 72 χρόνια πριν, στο έρημο αυτό πεδίο, άνδρες από πολλές χώρες πολέμησαν και πέθαναν, με την πεποίθηση ότι έδιναν τον καλόν αγώνα και ότι η δική τους Πατρίδα, όποια ήταν, προασπιζόταν ένα ιερό σκοπό. Πολλοί απατήθηκαν, άλλους δικαίωσε η Ιστορία, όμως το γεγονός ήταν ένα: Ήταν άνθρωποι με τιμή που έδωσαν τον αγώνα τους χωρίς μίσος. Δεν είχε συμβεί αυτό σε άλλα μέτωπα, όπου ο Άνθρωπος συχνά έδειξε τα όρια της αγριότητάς του. Και επειδή αυτό συνέβη, έστω μόνον εδώ, μπορέσαμε, στην Ευρώπη τουλάχιστον, να τολμήσουμε να ονειρευτούμε, ότι ναι, έχουμε όλοι ένα μέλλον μαζί. Οι βετεράνοι της Αφρικανικής εκστρατείας υπήρξαν μεταξύ των πρώτων που πίστεψαν στην ιδέα, την στήριξαν με την ψήφο τους και εργάστηκαν για αυτήν. Πότισαν τα παιδιά τους, την πρώτη γενεά των Ευρωπαίων, με την απέχθεια για την φρίκη του πολέμου και με τον σεβασμό, που οι ίδιοι είχαν τότε δείξει στον αντίπαλο. Ακόμη περισσότερο, με το αίσθημα αλληλεγγύης, με το οποίο είχαν όλοι αντιμετωπίσει τον θάνατο, αλλά και την τρομερή αυτή Έρημο, που αδέρφωνε όλους τους, χωρίς διάκριση, μέσα στην θανατηφόρα απεραντοσύνη της. Έχτισαν, οι άνθρωποι αυτοί, την Ευρώπη της αλληλεγγύης, την Ευρώπη της ισότητας, την Ευρώπη της ελευθερίας και της χάρισαν 62 χρόνια ειρήνης. Και όλοι πιστέψαμε, ότι η Ευρώπη μας είχε γίνει η Πόλις η επί Όρους Κειμένη, το παράδειγμα για τον κόσμο και τις μελλοντικές γενιές. Όμως, καθώς οι παληοί στρατιώτες έσβηναν σιγά- σιγά στον χρόνο, κάποιοι άλλοι ένοιωσαν πια ασφαλείς να θέσουν το μοιραίο ερώτημα: «Και τί μάς ενδιαφέρουν κόκκαλα παληά;». Και αμέσως, η μήτρα που γέννησε τον τότε πόλεμο, άρχισε πάλι να γεννοβολά: απληστία, αδιαφορία για τον συνάνθρωπο, υπεροψία, ψεύδος, απάτη. Και η Ευρώπη που χτίσαμε, που χτίστηκε πάνω σε αυτές τις μνήμες που σήμερα τιμούμε, άρχισε να τρίζει και να δείχνει ξαφνικά τόσο τρωτή… Ποτέ μην λησμονήσουμε τί έγινε εδώ, γιατί έγινε και τί καλούμαστε σήμερα να υπερασπιστούμε. Θα είμαστε ανάξιοι, απέναντι στις ιερές σκιές που στοιχειώνουν αυτόν τον τόπο, αν το δώρο της ελευθερίας, που εκείνοι μάς χάρισαν, επιτρέψουμε να θυσιασθεί στον βωμό της απληστίας λίγων. Θα είμαστε ανάξιοι, αν σταθούμε λιγότερο έντιμοι από αυτούς και συγκαλύψουμε την λιποψυχία μας, με έωλες δικαιολογίες. Αλλά γνωρίζω ότι δεν θα το πράξουμε – όχι εμείς οι Έλληνες τουλάχιστον, καθώς ήδη βγαίνουμε νικητές από μια τρομερή δοκιμασία, που ίσως μάς επιφύλαξε το Θείο, για να τιμωρήσει την Ύβρη κάποιων από εμάς. Η αρχαία τραγωδία δεν παύει άλλωστε να μάς διδάσκει. Αυτή θα είναι η τελευταία φορά που προΐσταμαι αυτής της τελετής, που πάντοτε ένοιωθα ότι αποτελούσε το επίκεντρο των μνημών κάθε έτους. Κοιτώ τα ονόματα στις πλάκες που μάς περιβάλλουν και διακρίνω τα ονόματα ανθρώπων που υπήρξαν φίλοι της οικογένειάς μου, συμπολεμιστές του πατέρα μου – μαχητή του Αφρικανικού Μετώπου, που και η δική του σκιά είμαι βέβαιος ότι είναι σήμερα εδώ. Και αφού κλάψουμε στην καρδιά μας ο καθένας τον δικό μας άνθρωπο, ας γυρίσουμε στο καθήκον, όπως εκείνοι θα ήθελαν…»

Η εκδήλωση μνήμης ξεκίνησε με το τρισάγιο που τέλεσε ο εκπρόσωπος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, Μητροπολίτης Μέμφιδος κ. Νικόδημος. Ακολούθησε η κατάθεση στεφάνων από τον ίδιο τον Έλληνα Πρέσβη και ακολούθησαν ο Κυβερνήτης της Περιφέρειας Μάρσα Ματρούχ Μπαντρ Ταντάουι Ελ Γαντούρ, ο Ταξίαρχος Άχμεντ Άτεφ εκ μέρους των Αιγυπτιακών Ενόπλων Δυνάμεων, ο Κύπριος Πρέσβης στην Αίγυπτο κ. Σώτος Λιασσίδης, ο Ακόλουθος Άμυνας της Ελληνικής Πρεσβείας στην Αίγυπτο Πλοίαρχος (ΠΝ) Ιωάννης Διαμαντάκης εκ μέρους των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, ο Πρέσβης της Αυστραλίας Δρ Ραλφ Κινγκ, ο Πρέσβης της Ευρωπαϊκής Ένωσης κ. Τζέιμς Μόραν, ο εκπρόσωπος της Ινδίας Στρατηγός Σάντζαν, ο Ακόλουθος Άμυνας του Καναδά, ο Πρέσβης του Ηνωμένου Βασιλείου Τζον Κάσσον, ο Ιταλός Πρόξενος, ο Ακόλουθος Άμυνας της Πολωνίας και ο Γενικός Πρόξενος των ΗΠΑ, καθώς επίσης ο βετεράνος αγωνιστής Μιχαήλ Ματζάκος ως εκπρόσωπος του Πανελληνίου Συνδέσμου Εκστρατευτικών Σωμάτων Μέσης Ανατολής, Ριμινιτών και Ιερολοχιτών, ο εκπρόσωπος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας Προϊστάμενος της Εφορείας Σχολείων κ. Πάρις Μακρής, ο Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου κ. Νικόλας Πολίτης, ο Βοηθός Περιφερειακός Έφορος Αποδήμων Προσκόπων κ. Αλέξανδρος Καζαμίας, ο Έφορος Διοίκησης Αποδήμων Προσκόπων Άρης Μαρκοζάνης ως εκπρόσωπος των Προσκόπων Αλεξανδρείας, οι εκπρόσωποι των Σχολείων Καΐρου και Αλεξανδρείας κ.κ. Δέσποινα Κολοκοτρώνη (Αβερώφειο), Καλλιόπη Καρρά (Αμπέτειος), Χαράλαμπος Κουγεμήτρος (Αχιλλοπούλειο) και Παρασκευή Δαμιανίδου (Τοσιτσαία).

 

Token (ανταλλάξιμη μάρκα) είναι ένα κομμάτι, συνήθως στρογγυλό, σφραγισμένου μετάλλου ή άλλου υλικού (π.χ. οστέινο), το οποίο αντιπροσωπεύει μία ορισμένη χρηματική αξία και μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως υποκατάστατο του χρήματος ή να ανταλλαχθεί με αγαθά και υπηρεσίες.

Τέτοιες ¨μάρκες¨ είναι αυτές των καζίνο και των χαρτοπαιχτικών λεσχών (¨φίσσες¨), τα ¨κέρματα¨ που έπαιρναν τα παλιά κοινόχρηστα τηλέφωνα του ΟΤΕ, εκείνες που χρησιμοποιούσαν οι σερβιτόροι σε εστιατόρια, ζαχαροπλαστεία και καφενεία, αυτές που έδιναν οι εταιρείες σε εργαζομένους για φαγητό, εκείνες που αγοράζονταν από πολυκαταστήματα όπως το ¨Μινιόν¨ και προσφέρονταν ως δώρα, αυτές που κινούσαν τα συγκρουόμενα αυτοκίνητα στα λούνα παρκ, κ.ο.κ.

Tokens βρίσκουμε σε όλες τις χώρες του κόσμου και φυσικά και στην Αίγυπτο, όπου μεγάλη αξία για τους συλλέκτες έχουν εκείνες που σχετίζονται με την κατασκευή και λειτουργία της Διώρυγας του Σουέζ στα τέλη του 19^ου αι.

Παράλληλα, δεν θα μπορούσαν να μην υπάρχουν και tokens από ελληνικές επιχειρήσεις της Αιγύπτου. Έτσι, στις φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο βλέπουμε την αξίας ενός πιάστρου ¨μάρκα¨ που χρησιμοποιούταν στο αιγυπτιώτικο καφέ-καζινό ¨Πέτρου¨ (¨Εspérance¨) της Αλεξανδρείας τις δεκαετίες ΄20 και ΄30, καθώς και την αξίας 5 μιλιμίων ¨μάρκα¨ του ζαχαροπλαστείου ¨Τσέππας¨ του Καΐρου.

του Ν. Νικηταρίδη