Συντάκτης: Athanasios Koutoupas

Αν και οι δραστηριότητες για τους Προσκόπους και του Οδηγούς της Αλεξάνδρειας ξεκίνησαν από τις αρχές του Οκτώβρη, εντούτοις η επίσημη έναρξη της νέας Προσκοπικής και Οδηγικής χρονιάς πραγματοποιήθηκε στις 8 Νοεμβρίου με τον Αγιασμό και μια άρτια οργανωμένη «Πυρά Έναρξης», όπως οι Πρόσκοποι και οι Οδηγοί ξέρουν καλά να διοργανώνουν. Τον Αγιασμό τέλεσε ο πατέρας Σπυρίδων Κλαδάκης, εκπροσωπώντας και την ΑΘΜ τον Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής, μεταφέροντας και τον χαιρετισμό του για “Καλή Προσκοπική και Οδηγική χρονιά”.

Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο Κοινοτικός Επίτροπος κ. Νικόλαος Κατσιμπρής, ως εκπρόσωπος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας, ο Διευθυντής της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας κ. Κυρίτσης, η Πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Επιστημόνων Αλεξανδρείας «Πτολεμαίος Α’» Δρ Λιλίκα Θλιβίτη, εκπρόσωποι των Αιγυπτίων Ναυτοπροσκόπων Αλεξανδρείας και των Αρμενίων Προσκόπων Αλεξανδρείας, γονείς και φίλοι του Προσκοπισμού και του Οδηγισμού.

Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, πέρα από το άναμμα της πυράς με εντυπωσιακό τρόπο, έγινε και προβολή των δράσεων που πραγματοποιήθηκαν την περασμένη χρονιά, αλλά και αυτών που θα πραγματοποιηθούν.

Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης οι Πρόσκοποι και οι Οδηγοί τίμησαν για την προσφορά τους και τη στήριξη τους την Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας, την κα Μάχη Γαβαλά  και τον επικεφαλή της αντιπροσωπείας των Αιγυπτίων Ναυτοπροσκόπων, ο οποίος παρέδωσε στον Έφορο Διοίκησης Αποδήμων Προσκόπων αναμνηστικό και στο χαιρετισμό του ανέφερε πως οι σχέσεις που αναπτύχθηκαν ανάμεσα στους Έλληνες Προσκόπους της Αλεξάνδρειας και τους Αιγύπτιους Ναυτοπροσκόπους της πόλης στο Βόλο, αποτελούν τη βάση για μια στενότερη συνεργασία που θα ωφελήσει προσκοπικά και τις δύο πλευρές.

Παράλληλα το μήνα που πέρασε, οι Πρόσκοποι και οι Οδηγοί Αλεξανδρείας, είχαν τη δυνατότητα να πραγματώσουν και το κομμάτι της υπόσχεσης τους, και πιστοί πάντα προς το θεό και την πατρίδα, έδωσαν το παρών στην τελετή της επετείου των Μαχών του Ελ Αλαμέιν, καθώς και στη δοξολογία που τελέστηκε στον Ι.Ν. Ευαγγελισμού για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου.

Την 9 Νοεμβρίου ε.έ., ανήμερα της εορτής του Αγίου Νεκταρίου, Επισκόπου Πενταπόλεως, Διευθυντού της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής και προστάτου της Εκκλησιαστικής εκπαιδεύσεως, η Α.Θ.Μ., ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος Β’, προεξήρχε της Θείας Λειτουργίας στη Ριζάρειο Σχολή, της οποίας και ο ίδιος υπήρξε πνευματικός συνδαιτημών. Συλλειτούργησαν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Βελεστίνου Δαμασκηνός, Σάμου Ευσέβιος, Ζιμπάμπουε Σεραφείμ, Καρθαγένης Αλέξιος, Γουινέας Γεώργιος, Χαλκίδος Χρυσόστομος, Καβάσων Εμμανουήλ, Μέμφιδος Νικόδημος και Ηλιουπόλεως Θεόδωρος. Παρέστησαν Καθηγητές της Σχολής, Άρχοντες του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και πλήθος κόσμου. Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, ο Μακαριώτατος πραγματοποίησε την τελετή της ρασοφορίας των Ριζαρειτών μαθητών. Αντιφωνών στην προσφώνηση του Προέδρου του Ιδρύματος κ.Χρήστου Μασσαλά, ο Μακαριώτατος ανέφερε:

Η εμπειρία σαράντα χρόνων ιερωσύνης μου δείχνει πως βοηθός πολύτιμος σε αυτό το ταξίδι διακονίας του Θεού και του ανθρώπου δεν υπήρξαν οι αφηρημένοι στοχασμοί που φωλιάζουν στα βιβλία, αλλά η πίστη και η προσήλωση στο ήθος ανθρώπων ζωντανών και περασμένων: στο έργο τους, στο λόγο τους, στην άσβεστη φλόγα της καρδιάς τους, στη σεμνή καρτερία της ψυχής τους.

Αυτό το ήθος μου έδωσε τη σιγουριά πως δεν είμαι μόνος, ακόμα και όταν βρέθηκα σε δρόμους ανεξερεύνητους. Μου έδωσε τη δύναμη να κρατηθώ στις ρίζες μου, ακόμα και όταν οι άνεμοι της ζωής φυσούσαν αντίθετοι. Σαν μια πυξίδα κρυμμένη, μου έδωσε προσανατολισμό, ακόμα και όταν το επόμενο βήμα φάνταζε απροσδιόριστο. Αυτό το ήθος, αυτή η φυσική ουσία που μας έδωσε ο Θεός, ξεκούρασε τον κόπο, γονιμοποίησε τη σκέψη και έκανε την έρημο να ανθίσει.

Στο ήθος αυτών των ανθρώπων οφειλετικά ευγνώμων, σήμερα, σαράντα χρόνια μετά, έρχομαι προσκυνητής για να αποτίσω φόρο τιμής και μνήμης. Επιστρέφω στην αφετηρία της ιερατικής μου πορείας, στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή, για να τιμήσω τη μεγαλοψυχία, τη γενναιοδωρία και τον ανθρωπισμό των Μεγάλων Ευεργετών Μάνθου και Γεωργίου Ριζάρη. Τα αδέλφια από την Ήπειρο ξενιτεύτηκαν, ξεκίνησαν από μηδενική βάση, αλλά πέτυχαν να ακολουθήσουν επιτυχημένες οικονομικές και κοινωνικές διαδρομές.

Ωστόσο δεν λησμόνησαν την πατρίδα. Στήριξαν ενεργώς την Φιλική Εταιρεία και τον αγώνα της Ελληνικής Επαναστάσεως. Δαπάνησαν το περίσσευμα των κόπων τους για να δημιουργήσουν στο νεοσύστατο Ελληνικό Κράτος εστία καταρτίσεως στα ιερά γράμματα, εκπαιδευτήριο εκκλησιαστικό, το σημαντικότερο μετά τη Θεολογική Σχολή Αθηνών. Ανέδειξαν τον ευεργετισμό σε φορέα ιδεολογικού, θεσμικού και κοινωνικού μετασχηματισμού, αναλαμβάνοντας έργο ευποιίας που έμπρακτα εκδηλώνει τη φιλαλληλία προς τον συμπατριώτη.

Επιστρέφω στη Ριζάρειο, σαράντα χρόνια μετά, για να τιμήσω τον Άγιο που, ως Διευθυντής, ενέπνευσε τους μαθητές με την ταπείνωσή του και τους οδήγησε στη χάρη του Θεού, τον Άγιο Νεκτάριο. Δίδαξε με το παράδειγμα της ζωής του πως οφείλεις να αγαπάς, να υπηρετείς και να νοιάζεσαι πραγματικά για τον άνθρωπο που διοικείς. Ο ταπεινός αρχιερέας έγινε το παράδειγμα των ευλαβών ιερέων, αλλά και τόσων άλλων ανθρώπων τα χρόνια που ήρθαν.

Με αγάπη Χριστού, με πατρική στοργή, με πολλή φρόνηση, με ενδιαφέρον ανύστακτο και με προσευχή διαρκή εξύψωσε το κύρος της Ριζαρείου και την έκανε ακτινοβόλο πνευματικό ίδρυμα. Πάντα τηρώ στο φυλακτήριο της καρδιάς μου τα λόγια του: «Ἔγνωτε ὅτι οἱ ἱερεῖς εἰσὶν οἱ τοῦ Χριστοῦ στρατιώται, οἱ τὸ ἔργον τῆς σωτηρίας ἀπεργαζόμενοι … μὴ ἀπηυδήσητε ἐν τῷ ἔργῳ τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς θλίψεως, ἵνα μὴ στερηθῆτε τῆς τιμῆς τῆς κληρωθείσης ὑμῖν.»

Επιστρέφω στη Ριζάρειο, σαράντα χρόνια μετά, για να τιμήσω τους δασκάλους μου που με βοήθησαν να πλάσω προσωπικότητα αυθύπαρκτη, ανεξάρτητη και ολοκληρωμένη, ικανή να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της εν Χριστώ ζωής. Αφύπνισαν και αξιοποίησαν τις πνευματικές μου δυνάμεις. Μόρφωσαν στάσεις και αξίες και ύψωσαν προσωπικά βάθρα στήριξης, θεμελιωμένα στην ευθύνη και στην ευσυνειδησία.

Επιστρέφω τέλος στη Ριζάρειο, σαράντα χρόνια μετά, για να τιμήσω τους συμμαθητές μου· τους αδελφούς μου στη γνωριμία με την αειθαλή παράδοση της Ορθοδοξίας· τους συνοδοιπόρους μου στη βιωματική εγκόλπωση των αληθών χαρίτων της πίστεως· τους συμμαχητές μου στον αγώνα για την εν Πνεύματι Αγίω οντολογική μας πλήρωση.

Όταν αποφοίτησα από τη Ριζάρειο, πήρα μαζί μου δύο νοερές αποσκευές. Η πρώτη ήταν η ευχή που διατυπώνει ο Απόστολος των Εθνών στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα: «Εμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ» (Γαλ. 6,14). Η δεύτερη ήταν η παρότρυνση του Κυρίου μας, όπως αυτή αποθησαυρίστηκε στη σημερινή ευαγγελική περικοπή: «μὴ φοβοῦ· μόνον πίστευε» (Λουκ. 8,50).

Σήμερα, σαράντα χρόνια μετά, το μόνο αντίδωρο ευγνωμοσύνης που έχω να προσφέρω είναι σαράντα χρόνια διακονίας του Θεού και του ανθρώπου και από αυτά τριάντα χρόνια προσφοράς στον αφρικανό αδελφό. Χρόνια που αντανακλούν αυτό που διδάχθηκα στη Ριζάρειο: την αλήθεια ότι ο τόπος συναντήσεώς μας με τον Χριστό δεν είναι άλλος από το πρόσωπο του αδελφού, του αδικημένου και του ξένου, που μας χρειάζεται.

Κινητήριος μοχλός κάθε προσπάθειάς μου η ανθρωπιά. Η ανθρωπιά που δεν γνωρίζει στενόψυχους υπολογισμούς, αψηφά τα πάντα, είναι εφευρετική, πολυμήχανη, ριψοκίνδυνη, αποφασιστική. Η ανθρωπιά που ενέχει την ανιδιοτέλεια, τη θυσία, τη διαρκή ταύτιση με τον άλλο, ως κατ΄ εἰκόνα Θεού ύπαρξη. Η ανθρωπιά που βαδίζει υπομονετικά τον ανηφορικό δρόμο της δυναμικής μεταχάλκευσης του κατ΄ εἰκόνα σε καθ΄ ὁμοίωσιν Θεού.

Αυτή την διακονία ανθρωπιάς έχω μόνο να καταθέσω ενώπιόν σας και μια μόνο ταπεινή ελπίδα εκ Θεού αναγνωρίσεως να εκφράσω: «Ἐτήρησάς μου τὸν λόγον καὶ οὐκ ἠρνήσω τὸ ὄνομά μου» (Αποκ. 3,8). Αμήν!

Τη Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2014 ο εξαίρετος Αμπετειανός μουσικολόγος και συνθέτης Γιώργος Δέλφης, σε μία ώρα σύμφωνα με την εισαγωγική του υπόσχεση, κατόρθωσε να συμπυκνώσει μία ομολογουμένως άξια διάλεξη με θέμα τον Πυθαγόρακαι την αρμονία των σφαιρών.

Ως ταλαντούχος μουσικός που είναι, συμπλήρωσε την ομιλία του παίζοντας στο πιάνο συνθέσεις του, σχετικές με τις αναμφισβήτητες επιστημονικές του γνώσεις. Τον συμπαραστάθηκαν στη μουσική παρουσία δύο νέοι καλλιτέχνες, οι Eva Moszynska στο βιολί και ο Αλκιβιάδης Μαυρίδηε στη βιόλα, αποσπώντα το θερμό χειροκρότημα του κοινού.

Η Πρόεδρος κυρία Κρυστάλλω Τρίμη στο τέλος της εκδήλωσης απένειμε ευχαριστήριο τιμητικό δίπλωμα στον ομιλητή, γνωστός και ως Λάκης Κουσανέλλος στους συμμαθητές του και τα πολυάριθμα Μέλη του Συνδέσμου Αιγυπτιωτών, που προσήλθαν στο Ενετευκτήριο του Συνδέσμου, για να τον τιμήσουν.

Το Σαββάτο 1 Νοεμβρίου 2014 διεξήχθει η πρώτη φάση, που έχει το χαρακτηριστικό όνομα «ΘΑΛΗΣ», του 75^ου Πανελλήνιου Μαθητικού Διαγωνισμού στα Μαθηματικά. 10 μαθητές του Αβερωφείου Γυμνασίου-Λυκείου έλαβαν μέρος στο διαγωνισμό, και όπως οι ίδιοι μας δήλωσαν, μετά το πέρας της εξέτασης, διασκέδασαν «παίζοντας» με τα μαθηματικά.

Συγκεκριμένα οι μαθητές και οι μαθήτριες που έλαβαν μέρος ήταν:

Χέντρ Φάτμα (Γ’ Λυκείου)

Μανδραγός Γεώργιος (Γ’ Λυκείου)

Κόντης Χρήστος (Β’ Λυκείου)

Φαΐζ Μπαχάα (Β’ Λυκείου)

Πεφάνης-Μακρής Σπυρίδων (Α’ Λυκείου)

Κυρίτση Μυρτώ (Γ’ Γυμνασίου)

Κυρίτσης Γεώργιος (Γ’ Γυμνασίου)

Γκόργκι Μάρκος (Γ’ Γυμνασίου)

Μωχάμεντ Ραμπίε (Γ’ Γυμνασίου)

Πεφάνη-Μακρή Λίνα (Β’ Γυμνασίου)

Στόχος των μαθητών ήταν αρχικά να διασκεδάσουν και εν συνεχεία να καταφέρουν να προκριθούν στη δεύτερη φάση του διαγωνισμού με το όνομα «ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ» που θα διεξαχθεί στις 17 Ιανουαρίου 2015. Στη συνέχεια, οι διακριθέντες στον «ΕΥΚΛΕΙΔΗ» θα λάβουν μέρος στο διαγωνισμό «ΑΡΧΙΜΗΔΗΣ» στις 28 Φεβρουαρίου 2015, προκειμένου να επιλεγεί η Εθνική ομάδα που θα λάβει μέρος στην 32^η Βαλκανική Μαθηματική Ολυμπιάδα (Ελλάδα, Μάιος 2015), στη 19^η Βαλκανική Μαθηματική Ολυμπιάδα Νέων (Ιούνιος 2015) και στην 56^η Διεθνή Μαθηματική Ολυμπιάδα (Ταϊλάνδη, Ιούλιος 2015).

Υπενθυμίζουμε ότι στον περσινό αντίστοιχο διαγωνισμό δύο μαθητές του Αβερωφείου, ο Χρήστος Κόντης και ο Μπαχάα Φαΐζ, κατάφεραν να προκριθούν στην Β’ φάση.

Πολλά συγχαρητήρια στους μαθητές για τη συμμετοχή τους και στις δύο καθηγήτριες τους, την κα Βασίλα Αθανασία και την κα Χατζή Διονυσία, για την προετοιμασία των μαθητών και τους ευχόμαστε να συνεχίσουν μέχρι και την τελική φάση του διαγωνισμού.