Συντάκτης: Athanasios Koutoupas

Το διάστημα από τις 29 Φεβρουαρίου μέχρι την 1η Μαρτίου πραγματοποιήθηκε η πρώτη επίσημη επίσκεψη Υπουργού Άμυνας της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Αίγυπτο. Ο Κύπριος Υπουργός κ. Χριστόφορος Φωκαΐδης κατά την πρώτη μέρα της επίσκεψης του είχε κατ’ ιδίαν συνάντηση με τον Αιγύπτιο ομόλογο του, Στρατηγό Sedki Sobhi, ενώ ακολούθησαν διευρυμένες συνομιλίες των δύο αντιπροσωπειών.

Στην συνέχεια υπέγραψαν Πρόγραμμα Διμερούς Στρατιωτικής Συνεργασίας, καθώς και είχαν την ευκαιρία να συζητήσουν φλέγοντα θέματα διμερής συνεργασίας.

Στο επίκεντρο των συνομιλιών ήταν:

• η αντιμετώπιση των προκλήσεων ασφάλειας στην περιοχή, ειδικότερα της τρομοκρατικής απειλής
• καθώς και της μεταναστευτικής κρίσης.
• θέματα θαλάσσιας και ενεργειακής ασφάλειας
• συνεργασία των δύο χωρών στον ενεργειακό τομέα.
• συνεργασία όσον αφορά τον τομέα Έρευνας και Διάσωσης.

Ο Υπουργός Άμυνας τόνισε ιδιαίτερα τη σημασία της ενίσχυσης της συνεργασίας μεταξύ Κύπρου και Αιγύπτου στο τομέα της ασφάλειας και της άμυνας σημειώνοντας ότι η Κύπρος μοιράζεται με την Αίγυπτο μακροχρόνιους δεσμούς φιλίας, εμπιστοσύνης και αμοιβαίου σεβασμού.

Η Αίγυπτος συνέχισε «αποτελεί μια χώρα με βαρύνουσα σημασία για την ασφάλεια της περιοχής και με ηγετικό ρόλο στον αραβικό κόσμο». Γι’ αυτό και θεωρούμε, είπε, «πως η προσπάθεια που καταβάλει η Αιγυπτιακή κυβέρνηση προς την κατεύθυνση της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας και του φονταμενταλισμού, καθώς και για την προαγωγή γενικότερα συνθηκών σταθερότητας στην Ανατολική Μεσόγειο, θα πρέπει με κάθε τρόπο να ενισχυθεί».

Ο Υπουργός Άμυνας ενημέρωσε συναφώς και για τις πρωτοβουλίες που αναλαμβάνει η Κύπρος για την προαγωγή του διαλόγου και της συνεργασίας με άλλες χώρες της περιοχής. Τέλος, ο Υπουργός Άμυνας ενημέρωσε τον ομόλογο του και για τις τελευταίες εξελίξεις στο Κυπριακό. Στο περιθώριο της επίσκεψης του στο Κάιρο, ο κ. Φωκαΐδης ταξίδευσε και στην Αλεξάνδρεια, όπου συναντήθηκε με το Μακαριώτατο Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής κκ. Θεόδωρο Β’.

Ενώ τίμησε με την παρουσία του και τα γραφεία της κεντρικής διαχειριστικής επιτροπής της Ελληνικής Αδελφότητας των εν Αιγύπτω Κυπρίων στην Αλεξάνδρεια. Ο υπουργός τόνισε τις στενές σχέσεις των δυο φίλων κρατών, άλλα και την ανάγκη της μητέρας πατρίδας να διατηρήσει αυτή την σημαντική σχέση μεταξύ της Κύπρου και της Αίγυπτου. Ο πρόεδρος της Αδελφότητας κ Χαράλαμπος Χαραλαμπίδης με σύσσωμο το συμβούλιο της πρεσβυγεννούς Κυπριακής κοινότητας, που υποδέχτηκε θερμά τον υπουργό, τόνισε την άμεση ανάγκη αεροπορικής σύνδεσης με την Αλεξάνδρεια των 7,000,000 Αιγυπτίων, για την προώθηση του τουρισμού αλλά και της αύξησης της επιχειρηματικότητας μεταξύ των δυο πατρίδων.

Τόνισε επίσης ο κ. Χαραλαμπίδης την υψίστη ανάγκη προώθησης της Κυπριακής νεολαίας στην Αίγυπτο με σκοπό την αειφόρο καλλιέργεια συνθηκών συνεργασίας μεταξύ της Κύπρου και Αιγύπτου, μεταξύ άλλων θεμάτων. Παρών στη συνάντηση ήταν και ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στην Αλεξάνδρεια, κ. Εμμανουήλ Κακαβελάκης.

Επιμέλεια: Ηρώ Πιττίδου

Τον Δημήτρη Φραγκόπουλο τον είδα πρώτη φορά πέρυσι τον Μάρτιο, στην εκπομπή του Παύλου Τσίμα. Η εκπομπή «Έρευνα», με αφορμή την ταινία «Φθινοπωρινή οδύνη» που προβαλλόταν στις τουρκικές κινηματογραφικές αίθουσες, είχε ταξιδέψει στην Κωνσταντινούπολη. Ήταν η πρώτη φορά που το ευρύ τουρκικό κοινό ερχόταν αντιμέτωπο με τα γεγονότα του 1955.

Ο Δημήτρης Φραγκόπουλος είναι σήμερα 83 ετών. Διετέλεσε επί 35 χρόνια διευθυντής στο Ζωγράφειο λύκειο, από το 1958 ως το 1993. Όταν τον είδα να μιλάει στην εκπομπή, συγκινήθηκα πολύ και αποφάσισα να πάω να τον συναντήσω. Άργησα αλλά τα κατάφερα. Δεν ξέρω τι ήταν αυτό που με άγγιξε τόσο πολύ σε αυτόν τον άνθρωπο και επιδίωξα να τον δω. Μιλούσε για το Ζωγράφειο Λύκειο και για τον αριθμό των μαθητών και βούρκωνε. Μαζί του κι εγώ από το σπίτι μου. «Σαν να βαστάς μια μπάλα χιόνι στο χέρι σου και να λιώνει», είχε πει τότε στον Π. Τσίμα.

Το ραντεβού μας ήταν στις 6 το απόγευμα στο σπίτι του. Ένα διαμέρισμα με αμέτρητα βιβλία στον τέταρτο όροφο μιας παλιάς πολυκατοικίας, 2-3 κτίρια πριν το Ζωγράφειο. Έφτασα καθυστερημένη γιατί δούλευα. Χτύπησα το κουδούνι και άρχισα να ανεβαίνω τις σκάλες σχεδόν τρέχοντας. «Μην τρέχεις! Θα κουραστείς», μου φώναζε από πάνω. Με υποδέχθηκε φιλώντας μου ευγενικά το χέρι και κάνοντας μου παρατήρηση για το κουτί με τα λουκούμια που κρατούσα για δώρο.
«Ζήτησες να με δεις κόρη μου. Γιατί ήθελες να με δεις;» Δεν ήξερα τι να πω. Είπα την αλήθεια. Ότι τον είδα πέρυσι στην τηλεόραση και ήθελα πολύ να τον γνωρίσω. Για τη δύναμη του και την αγάπη του για την Πόλη. Για το πάθος του στις δύσκολες στιγμές που πέρασαν οι Ρωμιοί μετά το 1955. Γιατί θελα να δω από κοντά τον «δάσκαλο του γένους». Ένα άνθρωπο που έχει παλέψει για την ελληνική ομογένεια όσο λίγοι. Που έχει κάνει σκοπό τη ζωής του να προσφέρει στην ελληνική εκπαίδευση και τα έχει καταφέρει.

Μιλήσαμε πολύ για τα Σεπτεμβριανά, τα οποία τον βρήκαν φαντάρο στη Σμύρνη. Μου είπε, ότι έμαθαν το επόμενο πρωί τι είχε συμβεί στην Κωνσταντινούπολη και μου μίλησε για έναν Τούρκο έφεδρο αξιωματικό, τον Süleyman, που είχε γίνει η σκιά του. «Όπου κι αν πήγαινα ερχόταν από πίσω μου, ακόμα και κρυφά. Φοβόταν μήπως με πειράξουν επειδή είμαι Ρωμιός, μήπως πουν κάτι εναντίον μου. Ό,τι κι αν έκανα ένοιωθα ότι είναι κάπου κοντά και με παρακολουθεί». Η ιστορία της δυνατής αυτής φιλίας που αναπτύχθηκε στο στρατό σε μία τόσο ταραγμένη περίοδο, με συγκλόνισε πιο πολύ απ’ όλα. Με πληγώνει που συνέχεια μαθαίνω για πραγματικές και δυνατές σχέσεις που έχουν αναπτυχθεί ανάμεσα στους δύο λαούς αλλά τελικά Ελλάδα και Τουρκία δεν τα έχουμε βρει ακόμα. Μα γιατί;

Ακόμα και σήμερα, αν μιλήσεις για ελληνοτουρκική φιλία θα χαρακτηριστείς ρομαντικός και αφελής. Θα σου μιλήσουν αμέσως για τις παραβιάσεις στο Αιγαίο, για τις μειονότητες, για την Κύπρο. «Ό,τι και να συμβαίνει στις κυβερνήσεις οι απλοί πολίτες δεν έχουν να μοιράσουν τίποτα!», επιμένω και φωνάζω εγώ. Και θα συνεχίσω να φωνάζω, με την εμπειρία που μου δίνει η ζωή μου στην Κωνσταντινούπολη.
-«Σκεφτήκατε ποτέ να φύγετε από την Πόλη;», ρώτησα τον κύριο Φραγκόπουλο, αν και ήξερα ήδη την απάντηση.
-«Ποτέ κόρη μου! Να πάω που; Εδώ είναι το σπίτι μου και η ζωή μου. Αν έβλεπαν και τον Φραγκόπουλο να φεύγει, θα έλεγαν όλοι ότι τέλειωσε η ελληνική ομογένεια», απάντησε χωρίς δεύτερη σκέψη. «Δε με ενδιέφερε να σώσω το τομάρι μου, οι μαθητές μου με ενδιέφεραν», συνέχισε.

Είχε πάει πολύ αργά και δεν ήθελα να τον κρατάω περισσότερο. Όταν του είπα ότι θα φύγω, μου είπε ότι θέλει να φύγω γεμάτη και να πάρω όσες περισσότερες γνώσεις γίνεται. Ο δάσκαλος, τόσα χρόνια ζει με έναν καημό, την διατήρηση της ελληνικής παιδείας. Παρόλο που η συμβολή του σε αυτήν είναι τεράστιας σημασίας, ο ίδιος αισθάνεται ότι δεν έχει κάνει τίποτα σπουδαίο. «Ήταν χρέος μου», μου είπε αρκετές φορές. Για τους μαθητές του όμως και για όλο τον δοκιμαζόμενο ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης, έχει κάνει το πιο σπουδαίο πράγμα. Τους έδωσε δύναμη, σε περιόδους που το χρειάζονταν και έγινε το αντίβαρο στη φυγή πολλών από αυτούς. Οι μαθητές, του το αναγνωρίζουν. Αυτό είναι που του δίνει δύναμη και τον κάνει να περπατάει με το κεφάλι ψηλά, όπως μου είπε περήφανος, λίγο πριν αποχωρήσω.

(constantinoupoli.com)

Τα υποψήφια για Οσκαρ ντοκιμαντέρ μικρού μήκους «Claude Lanzmann: Spectres of the Shoah» και «Chau, Beyond the Lines» μαζί και τη νέα ταινία του ελληνικής καταγωγής Αμερικανού σκηνοθέτη, Λούι Ψυχογιού, «Racing Extinction» θα προβάλει το 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης-Εικόνες του 21ου Αιώνα, που θα πραγματοποιηθεί από τις 11 έως τις 20 Μαρτίου.

Ο ελληνικής καταγωγής αμερικανός σκηνοθέτης Λούι Ψυχογιός, βραβευμένος με Όσκαρ για το The Cove, συνεχίζει τον παγκόσμιο διάλογο  για την καταστροφική επέμβαση του ανθρώπου στον πλανήτη με το Racing Extinction, ένα αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ για την μαζική εξαφάνιση ειδών. Το bullying, παιδικά τραύματα και ένας φαύλος κύκλος βίας διερευνώνται με ξεχωριστό τρόπο στο νέο ντοκιμαντέρ White Rage του αιχμηρού φινλανδού κινηματογραφιστή Άρτο Χαλόνεν. Η Γαλλίδα Κλερ Σιμόν, ανακαλύπτει έναν κρυμμένο παράδεισο στο The Woods Dreams Αre Made of. Μέσα στο δάσος του Βενσέν στο Παρίσι, άστεγοι, περιθωριακοί, μετανάστες και κυνηγοί μιας ουτοπικής κοινωνίας, βιώνουν μια πραγματικότητα διαφορετική, γεμάτη όνειρα, αλλά και κινδύνους.

Ο Άλμπερτ Μέιζελς (1926-2015), ο σπουδαίος κινηματογραφιστής, πρωτοπόρος του direct cinema μαζί με τον αδερφό του Ντέιβιντ, μας αποχαιρετά με το ντοκιμαντέρ In Transit, το οποίο συνυπογράφει με τους Λιν Τρου, Νέλσον Γουόκερ, Μπεν Γου και Ντέιβιντ Ουσούι. Μια διαδρομή στις ζωές των επιβατών του Empire Builder, του ιστορικού τρένου που διασχίζει 2.200 μίλια των Ηνωμένων Πολιτειών. Στο κύκνειο άσμα της, το ντοκιμαντέρ No Home Movie, η βελγίδα σκηνοθέτις Σαντάλ Ακερμάν (1950-2015), χτίζει το συγκινητικό πορτρέτο της μητέρας της, επιζήσασας του Άουσβιτς η οποία λίγο πριν πεθάνει εξομολογείται στην κάμερα τις απάνθρωπες μνήμες που όρισαν την ύπαρξή της.

Το μνημειώδες–9μιση ωρών–ντοκιμαντέρ του γάλλου δημιουργού Κλοντ Λανζμάν Shoah (1985) που γυρίστηκε σε διάρκεια δώδεκα ετών, τον έφερε αντιμέτωπο με τη φρίκη του Ολοκαυτώματος. Και τον σημάδεψε για πάντα. Στο 40λεπτο ντοκιμαντέρ Claude Lanzmann: Spectres of the Shoah του Βρετανού Άνταμ Μπενζίν, ο Λανζμάν εξομολογείται άγνωστες ιστορίες από τα γυρίσματα, αλλά και την ψυχολογική φόρτιση που τον ακολουθεί έως σήμερα. To Claude Lanzmann: Spectres of the Shoah είναι υποψήφιο για Όσκαρ ντοκιμαντέρ μικρού μήκους.

Το επίσης υποψήφιο για Όσκαρ ντοκιμαντέρ μικρού μήκους Chau, Beyond the Lines της Κόρτνεΐ Μαρς, αφηγείται την συγκινητική και θαρραλέα ιστορία του έφηβου Βιετναμέζου Τσάου, ο οποίος γεννήθηκε με σοβαρή δυσμορφία στα άκρα εξαιτίας του Πορτοκαλί Παράγοντα, της χημικής ουσίας που χρησιμοποιήθηκε από τον αμερικανικό στρατό κατά τη διάρκεια του Πολέμου του Βιετνάμ και ευθύνεται για θανάτους και ακρωτηριασμούς ανθρώπων, αλλά και για γεννήσεις παιδιών με δυσμορφίες. Πίσω απ’ το Uncle Howard του Άαρον Μπρούκνερ (ΗΠΑ) κρύβεται μια προσωπική σχέση, αλλά και μια ολόκληρη εποχή. Ο ντοκιμαντερίστας εστιάζει στον θείο του, τον σκηνοθέτη Χάουαρντ Μπρούκνερ, ο οποίος αν και πέθανε σε ηλικία 34 ετών, άφησε έντονο το αποτύπωμά του. Σημείο αναφοράς αποτελεί η σχέση εμπιστοσύνης του με τον Γουίλιαμ Μπάροουζ που του επέτρεψε να γυρίσει το Burroughs: The movie, το μοναδικό ντοκιμαντέρ με τη συμμετοχή του μεγάλου συγγραφέα. Ο Τζιμ Τζάρμους, η Σάρα Ντράιβερ και ο Ρόμπερτ Γουίλσον μιλούν μεταξύ άλλων για τον Μπρούκνερ.

Τη διαδρομή της θρυλικής μουσικού Τζάνις Τζόπλιν ακολουθεί το ντοκιμαντέρ Janis: Little Girl Blue της Έιμι Μπεργκ (ΗΠΑ). Με την αφήγηση της Cat Power, η Μπεργκ χτίζει το πορτρέτο μιας πολυσχιδούς προσωπικότητας που επηρέασε γενιές καλλιτεχνών, παρουσιάζει την ευάλωτη πλευρά της, τη μουσική της ευφυΐα, ένα καλλιτεχνικό ταξίδι που διήρκεσε μόλις 27 χρόνια, αλλά έμεινε στην ιστορία. Ο πολυβραβευμένος φωτογράφος Αρά Γκιουλέρ, Τούρκος αρμενικής καταγωγής, είναι ο πρωταγωνιστής του ντοκιμαντέρ The Eye of Istanbul (Τουρκία) των Μπινούρ Καραεβλί και Φατίχ Καϊμάκ. Οι σκηνοθέτες δανείζονται τον τίτλο απ’ το παρατσούκλι του Γκιουλέρ, ο οποίος έχει γίνει γνωστός ως ‘το μάτι της Κωνσταντινούπολης’, έχοντας απαθανατίσει την Πόλη, σε μια σειρά διάσημων φωτογραφιών τις δεκαετίες του ’50 και του ’60.

(gr.greekreporter.gr)

Εξήντα αιτήματα – αριθμό ρεκόρ για για εθελοντική εργασία στο φετινό Φεστιβάλ Lonsdale St υποβλήθηκαν στην Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης. Το Φεστιβάλ έχει γίνει ιδιαίτερα δημοφιλές τα τελευταία χρόνια και η ανάγκη για όλο και περισσότερους εθελοντές είναι μεγαλύτερη από ποτέ. 

Η υπεύθυνη για θέματα εθελοντών της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, Σεβαστή Κωλέτση, είπε στον “Νέο Κόσμο” ότι από τα 60 άτομα, 40 άτομα αναμένεται να επιλεγούν για να προσφέρουν στο φετινό Φεστιβάλ. 

“Τα άτομα αυτά έχουν ήδη δείξει ενθουσιασμό για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο Φεστιβάλ. Είναι μία ιδιαίτερα μεγάλη και σημαντική εκδήλωση και χρειαζόμαστε όσους περισσότερους εθελοντές γίνεται”. 

Η κ. Κωλέτση εξηγεί ότι δεν υπάρχει κάποιο χρηματικό αντίτιμο για τις υπηρεσίες που προσφέρουν οι εθελοντές. “Προσπαθούμε να τους δώσουμε μια αίσθηση συμμετοχής, την αίσθηση του ‘ανήκειν’. Είναι μια εμπειρία ζωής, που προσφέρει γνώσεις, την ευκαιρία για χρήσιμες γνωριμίες και κοινωνικές ‘δικτυώσεις΄”. 

Η Κοινότητα θα παράσχει κουπόνια γευμάτων για κάθε βάρδια, οι εθελοντές θα εργάζονται σε δύο βάρδιες και τις επόμενες εβδομάδες θα υπάρξει ειδική ευχαριστήρια εκδήλωση για τους εθελοντές. 

ΜΙΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΕ “ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ”

Αν και η μητέρα της είναι Αυστραλή, η κ. Κωλέτση από μικρή διδάχτηκε και έμαθε την ελληνική γλώσσα. “Ο παππούς μου κατάγεται από τα Ιωάννινα της Ηπείρου και η γιαγιά μου από την Πελοπόννησο. Μετά από πολύχρονα ταξίδια της οικογένειάς μου σε διάφορες χώρες, επιστρέψαμε στη Μελβούρνη και ο πατέρας μου, Γιώργος, αναμείχθηκε στα δρώμενα της Κοινότητας”. 

Η ίδια προσπάθησε και προσπαθεί να ακολουθήσει τα βήματα του πατέρα της. “Συμμετείχα εθελοντικά και για πρώτη φορά πριν από πέντε χρόνια και από τότε συμμετείχα κάθε χρόνο”. Ωστόσο, η κ. Κωλέτση δεν συμμετείχε πέρυσι αφότου δηλαδή ξεκίνησε να εργάζεται στην Κοινότητα. “Εγκατέλειψα την εργασία μου σε δικηγόρικό γραφείο και επέλεξα να εργαστώ για την Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης. Φέτος θα εργαστώ εθελοντικά, αλλά σε διαφορετικό πόστο, σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια”. 

Η κ. Κωλέτση πιστεύει ότι υπάρχουν πολλοί λόγοι για να εργαστεί κάποιος εθελοντικά σε ένα από τα μεγαλύτερα φεστιβάλ της Μελβούρνης. “Οι εθελοντές έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν στοιχεία του ελληνικού πολιτισμού, να έρθουν σε επαφή με εκατοντάδες άτομα, να γίνουν οργανικά μέλη μιας εκδήλωσης που έχει τη δική της ξεχωριστή ταυτότητα”. 

Η ίδια λέει ότι τα Ελληνικά της έχουν βελτιωθεί, και πλέον γνωρίζει περισσότερα για τον ελληνικό πολιτισμό και την ιστορία της Ελλάδας, αλλά και των Ελλήνων της Μελβούρνης. 

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΚΑΙ ΕΘΕΛΟΝΤΡΙΑ

Η Σοφία Σιάχου είναι από τις ‘φρέσκιες’ παρουσίες στο Φεστιβάλ. Γεννήθηκε στη Μελβούρνη, αλλά έχει ζήσει κάποια χρόνια και στην Ελλάδα. “Η μητέρα μου κατάγεται από τον Πόντο και ο πατέρας της γεννήθηκε στην πόλη των Τρικάλων. Εκεί γνώρισα τον μετέπειτα σύζυγό μου και ζήσαμε στην Αθήνα και την Κρήτη”.

Η Σοφία είναι δικηγόρος και παρ’ ότι έχει λίγο ελεύθερο χρόνο, δηλώνει ενθουσιασμένη που θα συμμετάσχει για πέμπτη συνεχή χρονιά στο Φεστιβάλ. “Την πρώτη φορά που πήγα στο Φεστιβάλ ήμουν τεσσάρων ετών. Χορεύω με το συγκρότημα της Ποντιακής Εστίας και νιώθω ιδιαίτερη τιμή και χαρά που βοηθώ με αυτόν τον τρόπο το πολιτιστικό έργο της Κοινότητας”. 

Η αίσθηση που απολαμβάνει στο να είναι μεταξύ τόσων ανθρώπων είναι μοναδική. Όπως λέει η ίδια, αποκομίζει χαρά βοηθώντας τους επισκέπτες παρέχοντάς τους πληροφορίες και οδηγίες. “Η αίσθηση της εθελοντικής προσφοράς και ότι εργαζόμαστε ως ομάδα είναι απίστευτη” λέει η Σοφία στον “Ν.Κ.”. 

Η 31 ετών Ελληνοαυστραλή μεγάλωσε μιλώντας την ελληνική γλώσσα, αφού όλοι μέσα στην οικογένειά της μιλούσαν μόνο Ελληνικά. Λαμβάνοντας μέρος στο Φεστιβάλ, πιστεύει ότι έχει μάθει στοιχεία του ελληνικού πολιτισμού που αγνοούσε και ότι αισθάνθηκε ότι αισθάνεται ως ενεργό κομμάτι της ελληνικής παροικίας.

ΛΑΧΤΑΡΑ ΓΙΑ ΚΑΘΕΤΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ 

Ο σύζυγος της Σοφίας, Ντόριαν Φεϊζάι, είναι επίσης εθελοντής. Γεννημένος στην Αλβανία, σε ένα μεικτό χωριό, με αλβανόφωνο και ελληνόφωνο πληθυσμό, μετανάστευσε στην Ελλάδα σε ηλικία δώδεκα ετών. “Εκεί γνώρισα την Σοφία, παντρευτήκαμε και μείναμε σε Αθήνα και Κρήτη”. 

Ο Ντόριαν λέει ότι πάντα είχε ένα έμφυτο ενδιαφέρον για καθετί ελληνικό. “Είχα συνεχώς μια λαχτάρα για την ελληνική γλώσσα και την ιστορία, ιδιαίτερα εκείνη της αρχαίας Ελλάδας”. 

Ο 32χρονος που εργάζεται ως μάγειρας, πιστεύει ότι η ελληνική κουλτούρα της Μελβούρνης είναι πολύ διαφορετική από εκείνη στην Ελλάδα. “Οι Έλληνες της Μελβούρνης, και της Αυστραλίας γενικότερα, προσπαθούν να κρατήσουν ζωντανή την ελληνικότητά τους. Γι’ αυτό και θέλω να έχω επαφή με το ελληνικό στοιχείο, παρ’ ότι έχω φύγει από την Ελλάδα”. 

Ο Ντόριαν είναι εθελοντής και σε άλλες εκδηλώσεις σε παροικιακά σωματεία και οργανισμούς της Μελβούρνης. Με την Σοφία θα βρίσκονται και τις δυο ημέρες στο Φεστιβάλ και μάλιστα την Κυριακή θα χορέψουν με το χορευτικό συγκρότημα της Ποντιακής Εστίας.

(neoskosmos.com)