Συντάκτης: Athanasios Koutoupas

Στο σπίτι του Μεχμέτ Αλί δόθηκε χθες συνέντευξη τύπου με την ευκαιρία έκθεσης ζωγραφικής, που εγκαινιάζεται σήμερα το απόγευμα. Πρόκειται για 25 έργα του Ανδρέα Γεωργιάδη, εμπνευσμένα από το βιβλίο «Αλεξανδρινό κουαρτέτο». Ένα μυθιστόρημα του Λώρενς Ντάρελ. Στη συνέντευξη τύπου παραβρέθηκε η κα Άννα Μισιριάν, ο Ανδρέας Γεωργιάδης και η Φανή – Μαρία Τσιγκάκου. Στη συνέχεια αφού δηλαδή οι εκδηλώσεις ολοκληρώθηκαν, οι δημοσιογράφοι ξεναγήθηκαν στην έκθεση και πραγματικά εντυπωσιάστηκαν από τη δουλειά του Ανδρέα Γεωργιάδη.

Τα έργα του είναι μικρών διαστάσεων, χρησιμοποιεί μελάνη, το δε χρώμα, χρησιμοποιείται άριστα από τον καλλιτέχνη, προκειμένου ν΄ αποτυπώσει εικόνες, τοπία, περιοχές της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου, την εποχή που περιγράφει στο μυθιστόρημά του ο συγγραφέας Λ. Ντάρελ.

«Είμαστε περήφανοι που φιλοξενούμε την έκθεση. Ταιριάζει στο σπίτι του Μ.Αλί», είπε στις δηλώσεις της η Άννα Μισιριάν.

Η Φανή – Μαρία Τσιγκάκου είπε ότι υπάρχει ικανοποίηση από την πλευρά της για την έκθεση ζωγραφικής, που συνδέει όπως είπε τρεις παρονομαστές με κοινό θέμα, την Αλεξάνδρεια, την ιστορία, τη ζωγραφική και τη λογοτεχνία.

Ο Μ. Αλί τη μεταμόρφωσε, την αναβάθμισε, είπε, σημειώνοντας ότι η πρώτη επίσκεψη του συγγραφέα Λώρενς Ντάρελ στην Αλεξάνδρεια, έγινε το 1941. Για τα έργα του Ανδρέα Γεωργιάδη, η κα Τσιγκάκου είπε ότι ουσιαστικά εικονοποιήθηκε το βιβλίο, μετουσίωσε τη συγκίνηση που του μετέδωσε το βιβλίο σε εξαιρετικούς πίνακες.

Έτσι η έκθεση αυτή στο σπίτι του Μ. Αλί, είπε η κα Τσιγκάκου, βρήκε το φυσικό της σπίτι.

Ο κ. Ανδρέας Γεωργιάδης είπε ότι η ιδέα να ζωγραφίσει εμπνευσμένος από το μυθιστόρημα γεννήθηκε με τον καιρό. Μαγεύτηκα, είπε όταν διάβασα το βιβλίο σε ηλικία 20 ετών. Στα 22 του συμπλήρωσε έκανε την πρώτη του επίσκεψη στην Αλεξάνδρεια, όπου βρήκε όλα όσα είχε διαβάσει στο βιβλίο.

Το 2012 αποφάσισε να ζωγραφίσει με βάση το κείμενο, πυκνώνοντας τις επισκέψεις του στην Αλεξάνδρεια. «Αποτύπωσα – είπε – το συναίσθημα που μ΄ άφησε το βιβλίο, γιατί ότι έγραψε ο συγγραφέας ήταν απολύτως αληθινό».

Η έκθεση ζωγραφικής «Αλεξανδρινό κουαρτέτο» παρουσιάστηκε τον Οκτώβρη του 2014 στη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, στη συνέχεια η έκθεση περιόδευσε στο Κάιρο, στο Λονδίνο, στην Αθήνα, το Ρέθυμνο. «Στην Καβάλα – είπε – ο κ. Ανδρέας Γεωργιάδης, ένιωσα να βρίσκει την ιδανική αγκαλιά για ν΄ αναπνεύσει». Χαρακτήρισε δε μαγικά αναστηλωμένη από την Άννα Μισιριάν την οικία του Μ. Αλί. Ευχαρίστησε την κα Μισιριάν, την κα Τσιγκάκου, τον κ. Στράτο Καρακίτσο, τον Θόδωρο Γρηγοριάδη και το υπόλοιπο προσωπικό του ξενοδοχείου «Ιμαρέτ» και της κατοικίας του Μ. Αλί, γιατί του συμπαραστάθηκαν σ΄ αυτό του το εγχείρημα.

(www.proininews.gr)

…Ήδη από την αρχή το ταξίδι ήταν μονότονο κι η ανυπομονησία του εκ των υστέρων φαινόταν υπερβολική. Οι μικροί ενθουσιασμοί ενός επαρχιώτη που κουρντίζει τον εαυτό του. Που ετοιμάζεται για το θαύμα ενώ μέσα του πλήττει…

Τι μένει από τη νύχτα, όταν ο Αλεξανδρινός ποιητής, Καβάφης, νεαρός ακόμη παλεύει με τη λέξη. Η λέξη που γίνεται εμμονή, το ποίημα που αμφισβητείται, η ζωή που γεννά τον πόθο και εκείνος με τη σειρά του προκαλεί, αμέτρητες φαντασιώσεις.

Τι μένει από τη νύχτα, όταν η πόλη του Παρισιού τον αγκαλιάζει την εποχή της ακμής της ενώ μια άλλη, αυτή της Αλεξάνδρειάς του, τον τραβά πίσω υπενθυμίζοντάς του μόνιμα την οικογενειακή καταστροφή;

Τι μένει από τη νύχτα, όταν ο συγκρατημένος άνθρωπος με εμμονή στη λέξη και διάθεση ρήξης με το λυρικό αναζητώντας μέσα από την αληθινή, αυθεντική ζωή να προσεγγίσει την ποίηση.

«‘Η πόλις θα σ’ ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς τους ίδιους. Και σταις γειτονιές ταις ίδιαις θα γυρνάς»

σελ. 35

Η Έρση Σωτηροπούλου, με λιτό, προκλητικό τρόπο, απογυμνωμένο από άσκοπα επίθετα και με κοφτές ενεργειακές προτάσεις, καταθέτει ένα από τα πιο σπουδαία μυθιστορήματα με βάση του την ποιητική σύλληψη.

Ο μυθιστορηματικός, νεαρός ποιητής, Κωνσταντίνος, στα χέρια της ωριμάζει και γίνεται ο Καβάφης που ζει την εποχή του 1897 στην πόλη του Παρισιού. Ο ποιητής, με τη νεαρή φωνή κινείται και ζει μέσα στα καφέ, ανάμεσα σε παρακμιακά στέκια και χώρους που σύχναζαν μεγάλοι ποιητές. Παράλληλα με τις εμμονές του ξεπηδούν και τα πάθη που ξεχειλίζουν, αλλά δεν αποκαλύπτονται σε τρίτους.

Η Έρση Σωτηροπούλου, αναμετρήθηκε με έναν υπαρκτό ήρωα παραδίνοντάς τον με επιτυχία στους αναγνώστες της, δίχως στιγμή να φοβηθεί ή να συγκαλύψει ότι τον έπνιγε ή το απωθούσε.

Το βιβλίο της δε μένει στη μια ανάγνωση, αντίθετα καλεί τον αναγνώστη να επιστρέψει για μια δεύτερη και τρίτη διεισδυτική ματιά, για να βρει τι ήταν αυτή η πόλη ή καλύτερα ποια πόλη, ποια λέξη, ποια πληγή, ποιο πάθος που τον κάνει ξεχωριστό, σπουδαίο.

…Ο αγκώνας του νεαρού τραβήχτηκε. Κι αμέσως η μπούκλα χόρεψε από ψηλά σαν να έπαιζε μαζί του. Το χέρι του άνοιξε κι έκλεισε. Για λίγο χάιδεψε με τον αντίχειρα τις ρώγες των δαχτύλων  του. Η κίνηση σταμάτησε, τα δάχτυλα έμειναν συσπασμένα. Τέλος. Έπρεπε να ηρεμήσει. Το στόμα του ήταν στεγνό, τα χείλη του κολλούσαν. Φτάνει, είπε μέσα του. Κι η ίδια θεσπέσια μυρωδιά ήλθε πάλι προς το μέρος του να τον τραβήξει και εισέπνευσε βαθιά με τα μάτια μισόκλειστα θέλοντας να τα κρατήσει όλα και να γευτεί με το στόμα του που τώρα ένιωθε υγρό, βουρκωμένο από σάλια, να τα κλείσει μέσα του και να τα εισπνεύσει ξανά και ξανά, να τα ρουφήξει όλα, το γάλα, το φρέσκο σιτάρι, τα δροσερά κοτσάνια που μόλις είχε κόψει…

σελ. 134-135

Τι μένει από τη νύχτα; Σίγουρα το ό,τι πρόκειται για μια ξεχωριστή, δύσκολη, ανατρεπτική, ποιητική υψηλή συγγραφική κατάθεση από την Έρση Σωτηροπούλου.

(www.thinkfree.gr)

Είναι ευρέως αποδεκτό ότι οι Έλληνες στην αρχαιότητα έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη των μαθηματικών. Αν και οι πιο σύγχρονοι Έλληνες μαθηματικοί δεν είναι τόσο διάσημοι όσο ο Πυθαγόρας, ο Αρχιμήδης και ο Ευκλείδης, ωστόσο η συμβολή τους στα μαθηματικά είναι τεράστια.

Ο Δρ Αναστάσιος Παναγιωτέλης, Ανώτερος Λέκτορας στο Τμήμα Οικονομετρίας και Στατιστικής Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο Μόνας, αναφέρθηκε στις ζωές και τα επιτεύγματα δύο μεγάλων Ελλήνων μαθηματικών του 20ου αιώνα, σε μια διάλεξη που έδωσε στο Ελληνικό Κέντρο, την Πέμπτη 4 Αυγούστου, 2016, στο πλαίσιο των Σεμιναρίων Ελληνικής Ιστορίας και Πολιτισμού που προσφέρονται από την Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης.
 Ο πρώτος μαθηματικός στον οποίο αναφέρθηκε στη διάλεξή του είναι ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρής , ο οποίος γεννήθηκε και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ακαδημαϊκής σταδιοδρομίας του στη Γερμανία, αλλά ήταν επίσης ο Ιδρυτικός Κοσμήτορας του Ιονίου Πανεπιστημίου της Σμύρνης, στις αρχές της δεκαετίας του 1920.
Ο δεύτερος μαθηματικός είναι ο Νικόλαος Μητρόπουλος, ο οποίος γεννήθηκε στο Σικάγο το 1915, εργάστηκε στο Πρόγραμμα Μανχάταν και συνέβαλε στην ανάπτυξη μερικών εκ των πρώτων ψηφιακών υπολογιστών στον κόσμο.

Εκτός από την αναφορά στα επιτεύγματά τους, ο Δρ Παναγιωτέλης στάθηκε επίσης και στο πώς αυτοί οι δύο Έλληνες της διασποράς συνδέονται με τις ρίζες τους μέσα από τα μαθηματικά και την επιστήμη, που έχουν διαρκή και ζωτική παρουσία στην ελληνική ιστορία και τον πολιτισμό.

Ο Δρ Αναστάσιος Παναγιωτέλης γεννήθηκε στο Σίδνεϊ και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ. Μετά την ολοκλήρωση του διδακτορικού του το 2009, στο ίδιο πανεπιστήμιο, τιμήθηκε με την υποτροφία Alexander von Humboldt Fellowship και πραγματοποίησε μεταδιδακτορική έρευνα στο Τμήμα Μαθηματικών στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Η έρευνά του περιλαμβάνει την ανάπτυξη και την εφαρμογή των στατιστικών και μαθηματικών μοντέλων για προβλήματα στις επιχειρήσεις και την οικονομία. Μεγάλο μέρος της έρευνάς του χρησιμοποιεί τον αλγόριθμο του Μητρόπουλου. Στο Πανεπιστήμιο Μόνας βρίσκεται από το 2011.

(www.zougla.gr)