Συντάκτης: Athanasios Koutoupas

Στις αρχές του 20ού αιώνα η Θεσσαλονίκη περνά δια πυρός και σιδήρου, διαμορφώνοντας την ιδιαίτερη φυσιογνωμία, που καθόρισε τον σύγχρονο χαρακτήρα της: το 1912 η πόλη απελευθερώνεται. Το 1917 σαρώνεται από τη μεγάλη πυρκαγιά, που καίει 9.500 σπίτια και το 32% της έκτασής της, αφήνοντας περισσότερους από 70.000 άστεγους. Το 1922 υποδέχεται τα καραβάνια των προσφύγων από τη Μικρά Ασία, που άλλαξαν το πληθυσμιακό μέγεθός της και τη σύνθεσή του (το 1918 η πόλη είχε 170.000 κατοίκους και το ελληνικό στοιχείο ήταν λιγότερο από το μισό του πληθυσμού, ενώ το 1928 ο πληθυσμός φτάνει στους 251.000 κατοίκους, εκ των οποίων σχεδόν εννέα στους δέκα Έλληνες).

Σε αυτό το σκηνικό ραγδαίων αλλαγών για την πόλη, στις 3 Οκτωβρίου του 1926, ανοίγει τις πόρτες της η 1η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης, δίνοντας σάρκα και οστά στο όνειρο του επιστήμονα και πολιτικού Νικόλαου Γερμανού, ενός οραματιστή που γεννήθηκε από φτωχή οικογένεια στο Βάβδο Χαλκιδικής το 1862 και γρήγορα διέπρεψε.

Φέτος, η ΔΕΘ κλείνει τα 90 της χρόνια. Παρόλα αυτά, η επικείμενη διοργάνωση του Σεπτεμβρίου θα είναι η 81η, γεγονός που εξηγείται από τη σχεδόν δεκαετή διακοπή στη διοργάνωσή της κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Έξι ημέρες μετά την ολοκλήρωση της 15ης ΔΕΘ, τα περίπτερα είναι ακόμη γεμάτα με εκθέματα -εκθέματα που λεηλατούνται από τους ίδιους τους Θεσσαλονικείς, πριν πέσουν στα χέρια των Γερμανών. Το 1941 γερμανικές μονάδες μετατρέπουν τη ΔΕΘ σε «σπίτι» τους.

Το περίπτερο της εθνικής παραγωγής χρησιμοποιείται από τον ξένο στρατό ως αποθήκη ραδιοφωνικών πομπών και ασυρμάτων και στα υπόλοιπα αποθηκεύονται πυρομαχικά, όπλα και κινητήρες αεροπλάνων. Τον Οκτώβριο του 1944, βλέποντας την ήττα να ΄ρχεται, οι Γερμανοί ανατινάζουν τα πολεμοφόδιά τους για να μην πέσουν στα χέρια των συμμάχων -και μαζί τα περίπτερα της έκθεσης.

Αυτή η ταλαιπωρημένη από την ιστορία κυρία, όμως, ουδέποτε αποθαρρύνθηκε κι όχι απλά επιβίωσε αλλά συνέχισε να αναπτύσσεται κι έτσι φέτος γιορτάζει τα 90ά της γενέθλια, με εορταστικές εκδηλώσεις, στις οποίες καλούνται να συμμετάσχουν ενεργά όλοι οι Θεσσαλονικείς.

(www.amna.gr)

Στην ελληνική γλώσσα επέλεξε να κάνει μέρος της ομιλίας του στη Βουλή της Αυστραλίας ο ομογενής βουλευτής των Εργατικών, Στηβ Γεωργανάς.

Ο κ. Γεωργανάς, στις τελευταίες εκλογές, ξανακέρδισε -με μικρή διαφορά- την έδρα Hindmarsh της Αδελαΐδας.

Και κατά την πρώτη του επανεμφάνιση στη βουλή, δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει τον ελληνισμό που τον στήριξε.

Μιλώντας στα Ελληνικά, ο κ. Γεωργανάς είπε μεταξύ άλλων: «Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου στην ελληνική παροικία της έδρας μου, στο Hindmarsh για την υποστήριξη που μου έχει δείξει.

Τους ευχαριστώ για την υποστήριξη, αλλά το πιο σημαντικό για το οποίο τους συγχαίρω είναι για τα όσα έχουν αποκτήσει και για όλα όσα έχουν προσφέρει, ως μετανάστες, στη νέα τους πατρίδα.

Θέλησα να πω αυτά τα λίγα λόγια στην ελληνική γλώσσα για να τιμήσω όλους τους Έλληνες της Αυστραλίας και τη δική μου κληρονομιά».

Στη συνέχεια, ο κ. Γεωργανάς μίλησε στην αγγλική γλώσσα για την πολυπολιτισμική σύνθεση της έδρας του όπου, όπως τόνισε, ομιλούνται 200 γλώσσες!

Ζήτησε ακόμα να σταματήσει η «δαιμονοποίηση» των προσφύγων, τονίζοντας ότι θα εργαστεί σκληρά για το θέμα αυτό.

«Η Αυστραλία», είπε, «δεν έχει ουσιαστικά μεγάλο πρόβλημα με τους αιτούντες άσυλο, όπως η Ελλάδα, για παράδειγμα, που δέχεται 24.000 πρόσφυγες το μήνα..».

(www.tribune.gr)

Δύο ελληνικές οργανώσεις, η Ελληνική Ομάδα Διάσωσης (ΕΟΔ), που διεξάγει επιχειρήσεις διάσωσης προσφύγων στη θάλασσα, καθώς και η Αλληλεγγύη Λέσβου (πρώην κατασκηνώσεις ΠΙΚΠΑ), η οποία προσέφερε καταφύγιο σε χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες, μοιράζονται το Βραβείο Νάνσεν για τους Πρόσφυγες 2016, μια διάκριση με διεθνές κύρος που απονέμει κάθε χρόνο η Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες.

Ο Κωνσταντίνος Μητράγκας, ο οποίος εκπροσώπησε την ΕΟΔ, μια μη κυβερνητική οργάνωση στην οποία συμμετέχουν εθελοντές, και η Έφη Λατσούδη της Αλληλεγγύης Λέσβου (των πρώην κατασκηνώσεων ΠΙΚΠΑ) «επελέγησαν για τις ακούραστες εθελοντικές προσπάθειές τους κατά τη διάρκεια της κρίσης των προσφύγων στις ελληνικές ακτές το 2015», όπως διευκρίνισε η Ύπατη Αρμοστεία σε ανακοίνωσή της.

Η ΕΟΔ επελέγη για το έργο της «24 ώρες το 24ωρο για τη διάσωση μεταναστών που κινδύνευαν στη θάλασσα» και η Έφη Λατσούδη «για τη συμπόνια και τις φροντίδες που προσφέρθηκαν στους πιο ευάλωτους μετανάστες και πρόσφυγες που αφίχθησαν στο νησί της Λέσβου».

Σύμφωνα με τον Ύπατο Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες, Φιλίπο Γκράντι, η ΕΟΔ και η Έφη Λατσούδη αρνήθηκαν να παραμείνουν απλοί θεατές χωρίς να αναλάβουν δράση και για αυτό τους αξίζει «πλήρως το βραβείο Νάνσεν».

Περίπου 850.000 άνθρωποι που εγκατέλειψαν τις πατρίδες τους – τη Συρία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν – το 2015 για να σωθούν από ένοπλες συρράξεις έφθασαν διά θαλάσσης στην Ελλάδα, εκ των οποίων περίπου 500.000 στη Λέσβο. Τον Οκτώβριο του 2015, στο αποκορύφωμα της κρίσης, στο νησί καταγράφονταν πάνω από 10.000 αφίξεις την ημέρα.

Τουλάχιστον 270 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στη θάλασσα προσπαθώντας να φθάσουν στις ακτές της Ελλάδας το 2015.

Το 2015 η ΕΟΔ, η οποία δημιουργήθηκε το 1978, διεξήγαγε 1.053 επιχειρήσεις και έσωσε 2.500 ζωές.

Στη Λέσβο, οι πρώην κατασκηνώσεις ΠΙΚΠΑ υποδέχθηκαν τους πιο ευάλωτους πρόσφυγες και μετανάστες – γυναίκες που έχασαν τα παιδιά τους σε ναυάγια κατά τη διάρκεια της προσπάθειάς τους να φθάσουν στην Ελλάδα, έγκυες, ενήλικους ή παιδιά με αναπηρία… Στο αποκορύφωμα της κρίσης, η Αλληλεγγύη Λέσβου, ένας καταυλισμός με ονομαστική χωρητικότητα 150 θέσεων, φιλοξενούσε μέχρι και 600 πρόσφυγες, ενώ διένειμε 1.000 γεύματα την ημέρα.

Η Έφη Λατσούδη είναι μια από τους εθελοντές και τις εθελόντριες που μεταμόρφωσαν το 2012 την άλλοτε παιδική κατασκήνωση σε καταυλισμό υποδοχής προσφύγων, με τη βοήθεια των τοπικών αρχών.

Με το Βραβείο Νάνσεν τιμώνται κάθε χρόνο πρόσωπα ή οργανώσεις για τη βοήθεια που πρόσφεραν σε πρόσφυγες. Η τελετή απονομής του θα γίνει την 3η Οκτωβρίου στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών στη Γενεύη.

(www.kathimerini.gr)