Συντάκτης: Athanasios Koutoupas

Κατά την τελευταία επίσημη επίσκεψη του στην Αίγυπτο ο κ. Καμμένος συναντήθηκε με τον Αιγύπτιο ομόλογό του Σεντί Σομπχί, αλλά και τον υπουργό Στρατιωτικής Παραγωγής Μοχάμεντ Σαΐντ αλ Ασαρ, ο οποίος είναι υπεύθυνος για τα εξοπλιστικά προγράμματα της αραβικής χώρας. Η βούληση του κ. Καμμένου να ανοίξει δίαυλο συνεργασίας με την Αίγυπτο και σε αυτόν τον τομέα είναι εκπεφρασμένη, ωστόσο η επίσκεψη του Έλληνα υπουργού Αμυνας στο Κάιρο πραγματοποιείται σε μια περίοδο γενικευμένων επαφών σε στρατιωτικό επίπεδο ανάμεσα σε χώρες της Ανατολικής Μεσογείου. Υπενθυμίζεται ότι ο κ. Καμμένος και ο ΑΓΕΕΘΑ βρέθηκαν προ ολίγων ημερών για ανάλογες επαφές στο Ισραήλ, ενώ και οι Ισραηλινοί είχαν αμέσως μετά συναντήσεις σε υπουργικό επίπεδο με την Κυπριακή Δημοκρατία.
Στις επαφές με τους Αιγυπτίους, ο κ. Καμμένος συζήτησε για θέματα περαιτέρω ενίσχυσης της διμερούς αμυντικής συνεργασίας, αλλά και για τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και της Βόρειας Αφρικής. Με τον υπουργό Στρατιωτικής Παραγωγής συζητήθηκε η δυνατότητα συμπαραγωγής οπλικών αμυντικών συστημάτων Αιγύπτου και Ελλάδας.
Ενώ οι τρεις υπουργοί παρέστησαν και στην πρώτη συνάντηση των κρατικών και ιδιωτικών αμυντικών βιομηχανιών των δύο χωρών. Ο κ. Αποστολάκης συναντήθηκε με τον ομόλογό του αρχηγό του επιτελείου των αιγυπτιακών ενόπλων δυνάμεων, αντιστράτηγο Μαχμούτ Χεγκάζι. Ελλάδα και Αίγυπτος ήδη έχουν αυξημένη συνεργασία σε όλα τα Οπλα (Αεροπορία, Στρατός και Ναυτικό) είτε μέσω κοινών ασκήσεων είτε μέσω ανταλλαγής αξιωματικών. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Αίγυπτος έχει ένα επιπλέον ενδιαφέρον για την Ελλάδα, ως χώρα που φιλοξενεί ήδη πέντε εκατομμύρια πρόσφυγες, αλλά και ως τελευταίο ουσιαστικό εμπόδιο για αρκετούς ακόμη στην υποσαχάρια Αφρική που ακολουθούν τη ροή του Νείλου για να φτάσουν στη Μεσόγειο.

Ικανοποίηση

Πηγές του ΥΠΕΘΑ εξέφραζαν την ικανοποίησή τους για όλες τις επαφές με τις ένοπλες δυνάμεις χωρών της ΝΑ Μεσογείου. Διότι, όπως έλεγαν, η Ελλάδα αντιμετωπίζεται ως πόλος σταθερότητας στην περιοχή και σε στρατιωτικό επίπεδο. Μάλιστα, συμπλήρωναν, μέσω των Αθηνών χώρες οι οποίες δεν διατηρούσαν επί δεκαετίες καλές σχέσεις μεταξύ τους έχουν βρει έναν αξιόπιστο συνομιλητή αλλά και μεσολαβητή.
Είναι προφανές ότι τα σύνθετα προβλήματα της ΝΑ Μεσογείου, κυρίως το προσφυγικό και η τρομοκρατία, απαιτούν τη συνεννόηση σε πολλά επίπεδα, κάτι που πολιτικά δεν είναι πάντα εφικτό λόγω της ιστορικής έλλειψης συνεργασίας ανάμεσα σε διάφορες χώρες.
Την ανάγκη για αύξηση της αμυντικής και της στρατιωτικής συνεργασίας στην περιοχή έχει εντείνει και η ανακάλυψη νέων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στη ΝΑ Μεσόγειο, ιδίως εκείνη του κοιτάσματος Ζορ εντός της αιγυπτιακής ΑΟΖ, που –λόγω του τεράστιου μεγέθους του– θεωρείται ευκαιρία για την προώθηση συνεργειών και στον ενεργειακό τομέα μεταξύ Αιγύπτου, Ισραήλ και Κύπρου, αλλά και της Ελλάδας.

(www.kathimerini.gr)

To Αυστραλιανό Ινστιτούτο Μακεδονικών Σπουδών (ΑΙΜΣ), γιορτάζοντας τριάντα χρόνια παραγωγικής δράσης στην Αυστραλία, οργανώνει κονσέρτο στο Μέγαρο Μουσικής της Μελβούρνης, το Elizabeth Murdoch Hall, με θέμα «Μέγας Αλέξανδρος: Πρωτοπόρος Πολυπολιτισμού» (Alexander the Great: Pioneering Multiculturalism). 

Το κονσέρτο θα δοθεί την Τετάρτη, 26 Οκτωβρίου.

Το μουσικό αυτό έργο έχει συνθέσει με πολύ μεράκι ο γνωστός μουσικοσυνθέτης, Χρήστος Ιωαννίδης, και αναφέρεται στη γέννηση, την εφηβεία και τον Αριστοτέλη, το στρατιωτικό έργο, την κατάκτηση της Ασίας, την προβολή της ελληνικής ιδέας και πολιτισμού, τη λειτουργία της πρώτης πολυπολιτιστικής αυτοκρατορίας, τον θάνατο του Μεγάλου Έλληνα στρατηλάτη και τους διαδόχους του, τη σχέση της Μακεδονίας με την Ελλάδα στο παρελθόν και στο σήμερα. 

Η μουσική εναλλασσόμενη ανάλογα με τη θεματική, εμπεριέχοντας στοιχεία και μελωδίες σε ύφος άλλοτε δωρικό, άλλοτε μακεδονικό και άλλοτε της ανατολής, συνοδεύεται από μία υπερπαραγωγή από εικόνες, χρώμα και φως στις τεράστιες οθόνες του Elizabeth Murdoch Hall. 

Το όλο έργο στόχο του έχει μέσα από τη θέαση και τη μουσική να προωθήσει τη μουσική των αρχαίων Ελλήνων, το νόημα της αλεξανδρινής κατάκτησης, το μήνυμα του ελληνικού πολιτισμού, γλώσσας και παράδοσης στην ασιατική ανατολή, και τις ιδιαιτερότητες της Μακεδονίας ως αναπόσπαστου πολιτισμικού χώρου της ελληνικής γης.

«Το κονσέρτο απευθύνεται στους Ελληνοαυστραλούς δεύτερης και τρίτης γενιάς, στους μη ελληνικής καταγωγής Αυστραλούς και σε όλους εκείνους που σέβονται την ενότητα και τη διαχρονικότητα του ελληνικού πολιτισμού και τη θέση της Μακεδονίας σε αυτόν τον πολιτισμό. Ο Χρήστος Ιωαννίδης εμπνεύστηκε και συνέθεσε προφανώς το πλέον ώριμο έργο της μουσικής του παραγωγής, ως συνέχεια των «Ελεύθερων Πολιορκημένων» που είχε συνθέσει πριν αρκετά χρόνια» τόνισε ο πρόεδρος του ΑΙΜΣ, καθηγητής κ. Α. Τάμης

Την Camerata Chamber Orchestra του κονσέρτου «Μέγας Αλέξανδρος: Πρωτοπόρος Πολυπολιτισμού», που θα αποτελείται από 25 μουσικούς, θα διευθύνει ο διεθνούς κύρους μαέστρος και καθηγητής της Μουσικής του Πανεπιστημίου Μελβούρνης, Douglas Haywood. Τη μουσική του Χρήστου Ιωαννίδη θα αποδώσει και η Χορωδία της Μελβούρνης από 40 άτομα με δύο τενόρους, μία σοπράνο και μία μεζο-σοπράνο.

Για την υλοποίηση του κονσέρτου, εργάζεται ένα δίκτυο παραγωγής των εικόνων και των ηχητικών εφέ που συνοδεύουν τη μουσική, θα υπάρχουν τουλάχιστον δύο κάμερες καταγραφής του έργου και η όλη σύνθεση θα μαγνητοφωνηθεί από τους τεχνικούς του Μεγάρου, με στόχο την προβολή του έργου στην Ελλάδα και στην Κύπρο, αλλά και σε άλλες χώρες της Ευρώπης και της Αμερικής. Συνεργαζόμενοι φορείς είναι η Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης και Βικτωρίας και η Παμμακεδονική Ένωση Μελβούρνης και Βικτωρίας.

(neoskosmos.com)

Κι όμως πέρασαν 34 χρόνια από τον θάνατο που συγκλόνισε όλον τον κόσμο, εκείνο του πολυαγαπημένου μουσικοσυνθέτη ΜΑΝΟΥ ΛΟΙΖΟΥ…..

ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΜΑΝΟΣ ΛΟΙΖΟΣ 
Ο Εμμανουήλ Λοΐζος γεννήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 1937 στο χωριό Άγιοι Βαβατσινιάς της επαρχίας Λάρνακας  Κύπρου (άλλες μαρτυρίες λένε ότι γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια). Ο μουσικοσυνθέτης ήταν το μοναχοπαίδι της οικογενείας. Πατέρας του ήταν ο Ανδρέας Λοΐζος και μητέρα του η Δέσποινα Μανάκη. Στην ηλικία των εφτά χρόνων η οικογένειά του αναζητώντας καλύτερη τύχη, μετακόμισε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.

Η μουσική ήταν το πάθος του Λοΐζου. Ασχολήθηκε με το αντικείμενο αυτό από τα μαθητικά του χρόνια. Άρχισε να μαθαίνει βιολί στο τοπικό ωδείο αλλά η κιθάρα ήταν το μουσικό όργανο που τον κέρδισε. Αφού αποφοίτησε το 1955 από το Αβερώφειο Γυμνάσιο της Αλεξάνδρειας, ήρθε στην Αθήνα και γράφτηκε πρώτα στην Φαρμακευτική σχολή και έπειτα στην ΑΣΟΕΕ. Για ένα μικρό χρονικό διάστημα φοιτά στην Σχολή Βακαλό. Το 1966 έκανε τη μεγάλη αλλαγή στη ζωή του, εγκαταλείποντας τις σπουδές του για να δοθεί ολοκληρωτικά στη μουσική.

Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ
Ο Μάνος Λοΐζος προκειμένου να εξασφαλίσει τα προς το ζην έκανε διάφορες δουλειές. Εργάστηκε όχι μόνο ως γκαρσόνι σε ταβέρνα αλλά και ως γραφίστας και διακοσμητής. Το 1962 είχε την τύχη μέσω μιας κοινής φίλης να συναναστραφεί με τον μοναδικό συνθέτη Μίμη Πλέσσα, ο οποίος μεσολάβησε στη «Φίλιπς» με σκοπό την ηχογράφηση του πρώτου του τραγουδιού. Το τραγούδι με ελληνική απόδοση του Νίκου Γκάτσου σ’ ένα ποίημα του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, που ερμήνευσε ο Γιώργος Μούτσιος, δεν είναι άλλο από το «Τραγούδι του δρόμου».

Ήταν μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος (ΚΚΕ). Τον Απρίλιο του 1962 έγινε ιδρυτικό μέλος καθώς και αντιπρόεδρος στο Σύλλογο Φίλων Ελληνικής Μουσικής (ΣΦΕΜ), ώστε να στηρίξει το έργο του Μίκη Θεοδωράκη και να προβάλλει καινούριες δημιουργίες. Στη ΣΦΕΜ εισήλθαν σε σύντομο χρονικό διάστημα ο Χρήστος Λεοντής, ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ο Διονύσης Σαββόπουλος, η Μαρία Φαραντούρη, ο Νότης Μαυρουδής, ο Φώντας Λάδης, ο Μάνος Ελευθερίου και αρκετοί ακόμα. Ο Μάνος Λοΐζος ανέλαβε να διευθύνει τη χορωδία του συλλόγου, η οποία συμμετείχε το καλοκαίρι στις παραστάσεις της μουσικής επιθεώρησης του Θεοδωράκη «Όμορφη Πόλη», η οποία ανέβηκε με μεγάλη επιτυχία στο Θέατρο Παρκ.

Τον Μάρτιο του 1965 παντρεύτηκε τη Μάρω Λήμνου (συγγραφέας παιδικών βιβλίων, γνωστή ως Μάρω Λοΐζου). Τον Αύγουστο του 1966, δηλαδή ένα χρόνο μετά, γεννήθηκε η κόρη του, την οποία ονόμασαν Μυρσίνη.
Τα επόμενα χρόνια ήταν αρκετά δημιουργικά για τον μουσικοσυνθέτη καθώς έγραψε τραγούδια και μουσική για τον κινηματογράφο και το θέατρο.
Δυστυχώς στο διάστημα της δικτατορίας αποτέλεσε ουκ ολίγες φορές στόχαστρο των αρχών λόγω των αριστερών του πολιτικών πεποιθήσεων. Ύστερα από την εξέγερση του Πολυτεχνείου (Νοέμβριος 1973) συνελήφθη και κρατήθηκε για 10 μέρες στα κρατητήρια της Ασφάλειας. Κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης συμμετείχε σε μεγάλες λαϊκές συναυλίες της εποχής και στα τέλη του 1974 κυκλοφόρησε το δίσκο «Τα τραγούδια του δρόμου», που περιείχε τραγούδια που είχαν απαγορευτεί τα προηγούμενα χρόνια ή δεν είχε επιτραπεί η ηχογράφηση από τη λογοκρισία της επταετίας. Ο Λοΐζος από το 1974 μέχρι το 1977 αποτέλεσε έναν από τους βασικούς εκφραστές του πολιτικού τραγουδιού. Το 1978 έγινε πρόεδρος στην Ένωση Μουσικοσυνθετών Ελλάδος και πρωτοστάτησε στη δημιουργία φορέα είσπραξης των πνευματικών δικαιωμάτων. Τον ίδιο χρόνο (1978) έκανε τον δεύτερο γάμο του με την ηθοποιό Δώρα Σιτζάνη.

Τελευταίος του δίσκος ήταν τα «Γράμματα στην Αγαπημένη» σε στίχους του τούρκου ποιητή Ναζίμ Χικμέτ με απόδοση στα ελληνικά του Γιάννη Ρίτσου.

Ο Μάνος Λοΐζος συνεργάστηκε με πολύ μεγάλα ονόματα, όπως: τους στιχουργούς Γιάννη Νεγρεπόντη, Φώντα Λάδη, Μανώλη Ραούλη, Δημήτρη Χριστοδούλου και τον αχώριστο φίλο του Λευτέρη Παπαδόπουλο. Τα τραγούδια του ερμηνεύτηκαν από πολλούς καλλιτέχνες της ελληνικής μουσικής σκηνής: Γιάννης Καλατζής, Γιώργος Νταλάρας, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Χάρις Αλεξίου, Γιάννης Πουλόπουλος, Γιάννης Πάριος, Μαρία Φαραντούρη, Στέλιος Καζαντζίδης, Δήμητρα Γαλάνη κα.

ΑΝΤΙΟ ΜΑΝΟ …..
Τον Οκτώβριο του 1981 μπήκε στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο με περικαρδίτιδα και νεφρική ανεπάρκεια και στο τέλος του χρόνου μεταφέρθηκε στη Μόσχα για ιατρικές εξετάσεις. Στις 8 Ιουνίου του 1982 υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο και για ένα μήνα νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο. Τον Αύγουστο ξαναταξίδεψε στη Μόσχα για νοσηλεία, όπου υφίσταται και δεύτερο εγκεφαλικό επεισόδιο. Δέκα μέρες αργότερα στις 17 Σεπτεμβρίου του 1982 αφήνει στο νοσοκομείο την τελευταία του πνοή.

Το 2007 χαρακτηρίστηκε από τον μουσικό χώρο ως έτος Μάνου Λοΐζου, τιμώντας 70 χρόνια από τη γέννηση του και τα 25 χρόνια από το θάνατό του.

(www.parapolitika.gr)