Συντάκτης: Athanasios Koutoupas

Στις 24 Οκτωβρίου, όσοι παρευρέθησαν στο χώρο του Συνδέσμου Αιγυπτιωτών Ελλήνων στην Αθήνα, είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν μία εξαιρετική εκδήλωση-αφιέρωμα στον ποιητή Άγγελο Σικελιανό. Το αφιέρωμα οργάνωσε, επιμελήθηκε και παρουσίασε ο Πολιτιστικός Σύλλογος Επτανησίων Γαλατσίου. Οι κ.κ. Γαστεράτου και Γραικούση παρουσίασαν τη ζωή και το έργο του ποιητή, ο φιλόλογος κ. Κανέλος απάγγηλε τρία ποιήματα και η εκδήλωση επενδύθηκε με προβολή αποσπασμάτων από ντοκιμαντέρ και τηλεοπτικές εκπομπές. Το κλείσιμο της εκδήλωσης έγινε από τον πρόεδρο των επτανησίων κ. Ζαβιτσάνο, ενώ ο πρόεδρος του Συλλόγου Αιγυπτιωτών κ. Μιχαηλίδης του παρέδωσε  “ευχαριστήριο δίπλωμα” μαζί και τα συγχαρητήρια όλων για την όμορφη βραδιά.

Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των ώρισαν να φυλάγουν Θερμοπύλες
ΗΘΙΚΕΣ ΠΤΥΧΕΣ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΟΥ ΚΑΒΑΦΗ
Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Zιμπάμπουε Σεραφείμ Κυκκώτη

Με τη σύντομη αναφορά μου σε ηθικές πτυχές του ποιητικού έργου του Καβάφη μπορούμε να προσεγγίσουμε περισσότερο τόσο τη ποίηση του ποιητή όσο και την εποχή του, αλλά και τις εποχές που η ποίησή του αναφέρεται.

Φυσικά μέσα στα πλαίσια του περιορισμένου χρόνου της αναφοράς μου, η όλη προσέγγιση μου δεν έχει πρόθεση να εξαντλήσει το όλο θέμα, αλλά μια προσπάθεια εισαγωγής στο θέμα για περισσότερο προβληματισμό.

Όταν ομιλούμε για ηθικές πτυχές του ποιητικού έργου του Καβάφη πρέπει να έχουμε υπόψιν μας τα βασικά πιστεύω του ποιητή. Έτσι μέσα από τη ποίηση του η ηθική του καθορίζεται από τους ακόλουθους παράγοντες:

1.     την οικογενειακή του επίδραση

2.     τη μόρφωση του και την φιλοσοφική του τοποθέτηση

3.      την Ελληνική εθνική του ταυτότητα και μάλιστα την Αλεξανδρινή

4.     την ατομική και κοινωνική του ταυτότητα

5.     και τέλος την θρησκευτική του ταυτότητα

Ο παράγοντας όμως εκείνος που έπαιξε σημαδιακό ρόλο στη ζωή του ήταν η πρόωρη ορφάνεια του κι η καταστροφή της καλά στημένης κι οργανωμένης επιχείρησης της οικογένειας μετά το θάνατο του πατέρα του από τα δύο μεγαλύτερα αδέλφιά του. Ο Νικολαρεϊζης στην εργασία του «Η διαμόρφωση του Καβαφικού Λυρισμού» αναφέρει ότι «η ποίηση του Καβάφη είναι οικοδομημένη επάνω σε περιστατικά που του πρόσφερε η ζωή, είναι δεμένη με την πραγματικότητα. Και σ’ αυτό, νομίζω, χρωστά ένα μέρος της επιτυχίας της» (Κ. Π. Καβάφη, Κριτικές Μελέτες, εκδόσεις Γιάννη Οικονόμου, σελ. 132, Αθήναι).

Η άριστη ιστορική γνώση κι η επιστημονική του έρευνα που έκανε ο ίδιος μέσα από τις προσωπικές του μελέτες τον οδήγησαν σε μια προσωπική πεποίθηση ότι όλα τα πράγματα έχουν την ακμή τους και την παρακμή τους. Στο σημείο αυτό μας θυμίζει τους αρχαίους Έλληνες λυρικούς ποιητές, ακόμη και το συμπέρασμα του μεγαλύτερου ιστορικού της ανθρωπότητας, του Θουκυδίδη, ότι  «τα πράγματα της ζωής μέσα στη πορεία του χρόνου θα εξελίσσονται με τον ίδιο τρόπο, εφ’ όσον η φύση του ανθρώπου παραμένει η ίδια».

Ο Κώστας Ουράνης αναφέρει ότι ο Καβάφης «είχε απέραντες γνώσεις ιστορίας όλων των εποχών – και ιδίως της Αλεξανδρινής εποχής, ότι κατείχε βαθιά τους κλασικούς μας κι ότι οι λογοτεχνικές του κρίσεις ήταν πάντα προσωπικές και αξιόλογες» (Κ.Π. Καβάφη, Κριτικές Μελέτες, εκδόσεις Γιάννη Οικονόμου, σελ. 20, Αθήναι).

Ενώ όμως ο ηθικός χαρακτήρας των αρχαίων Λυρικών είναι περισσότερο κοινωνικός και κατά κάποιο τρόπο εξωτερικός, ο ηθικός χαρακτήρας του ποιητικού έργου του Καβάφη είναι εσωτερικός και μάλιστα ατομικός. Στρέφεται δηλαδή προς τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου και μάλιστα μέσα από την εσωτερική πάλη του ποιητή. Οι διάφορες ιστορίες και περιστατικά που αναφέρονται στη ποίηση του με μία φαινομενική σύγχυση του χρόνου δεν είναι τυχαία. Είναι μια εσωτερική πάλη του ποιητή για το νόημα της ζωής. Μέσα από την κατανόηση του εσωτερικού του κόσμου προσπαθεί να καταλάβει τη ζωή. Ο Καβάφης δεν ενδιαφέρεται για τον εξωτερικό κόσμο. Ίσως αυτή η πραγματικότητα να αποτελεί και μια εξήγηση γιατί τα έργα του Ποιητή δημοσιεύθηκαν μετά το θάνατό του.

Ο Κώστας Βάρναλης στο βιβλίο του «Άνθρωποι» αναφερόμενος στο ποιητικό έργο του Καβάφη σημειώνει ότι «ο ποιητής δε φιλοσοφεί μονάχα για λογαριασμό των άλλων. Φιλοσοφεί πρώτα – πρώτα για τον εαυτό του. Το δράμα των άλλων είναι και δικό του δράμα» (Κ.Π. Καβάφης, Κριτικές Μελέτες, εκδόσεις Γιάννη Οικονόμου, σελ. 13, Αθήναι).

Ο Φόρστερ που γνωρίζει πολύ καλά την ποίηση του Καβάφη θα μας πει ότι «ο λογοτεχνικός πρόγονος του Καβάφη – εάν έχει – είναι ο Καλλίμαχος» κι ότι η ποίηση του Καβάφη «αρχίζει από μέσα του» (στο ίδιο βιβλίο, σελ.196 και 200).

Τα ιστορικά γεγονότα που αναφέρονται στη ποίηση του δεν έχουν το κίνητρο της αναφοράς στην κοινωνία, αλλά για να μπορέσουμε να καταλάβουμε περισσότερο τις ηθικές δομές και διεργασίες του εσωτερικού κόσμου ενός ανήσυχου πνευματικού ανθρώπου, και μάλιστα σπουδαίου, στη συγκεκριμένη περίπτωση του Καβάφη.

Ο Νίκος Καζατζάκης στο κείμενο του «ο Αλεξανδρινός ποιητής Καβάφης» τονίζει ότι «η πιο εξαιρετική πνευματική φυσιογνωμία της Αιγύπτου είναι χωρίς άλλο ο ποιητής Καβάφης» (Κ.Π. Καβάφη, Κριτικές Μελέτες, Εκδόσεις Γιάννη Οικονόμου, Αθήναι, σελ.28). Και πράγματι ένα μεγάλο πνεύμα μόνο από ένα άλλο μεγάλο πνευματικό ανάστημα θα μπορούσε να αναγνωρισθεί. Όσοι δεν μπόρεσαν να κατανοήσουν τον Ποιητή μέσα στο μικρό τους πνευματικό ανάστημα εκφράσθηκαν περιφρονητικά και υβριστικά για το πρόσωπό του και το έργο του. Κι αυτή ακόμη την ασυνείδητη ψυχολογική ανάγκη του Ποιητή να αισθάνεται μια πλατωνική αγάπη για την στοργική αγάπη ορισμένων ανθρώπων  που αναπλήρωνε την πρόωρη απουσία του πατέρα του από τη ζωή την είδαν ως ηδονισμό κι ομοφυλοφιλία. Το ίδιο αντιγράφοντας και σήμερα πολλοί αυτούς που τον μίσησαν και τον περιφρόνησαν και δεν τον κατανόησαν, συνεχίζουν να μας παρουσιάζουν τις ίδιες ευτελείς ιδέες. Μέσα σ’ αυτή τη συνάφεια οι ερασιτέχνες και οι άσχετοι της φιλολογίας τον παρουσιάζουν ανήθικο και άθρησκον, ένα από τα μεγαλύτερα πνεύματα του πολιτισμού μας που δίδαξε ολόκληρη την ανθρωπότητα ότι ο κάθε άνθρωπος πρέπει να ανταποκρίνεται στις ευθύνες του κοινωνικού του ρόλου.

Ο στίχος του «Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των ώρισαν να φυλάγουν Θερμοπύλες» εκφράζει και την ηθική πτυχή του ποιητικού έργου του ποιητή. Απλώς για να φθάσει σ’ αυτό το καταστάλαγμα πέρασε μέσα από συμπληγάδες και καθημερινές πάλες με τη ζωή και το θάνατο. Γι’ αυτό και τα υπόλοιπα ποιήματα του δείχνουν αυτή τη πάλη του ανθρώπου με την ύλη, την αμαρτία και τη σύγχυση. Στο τέλος όμως είναι σαφής ο ποιητικός του λόγος «τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των ώρισαν να φυλάγουν Θερμοπύλες». Όσοι αναφέρονται στην ποίηση του Καβάφη κι ο επίλογος τους δεν τελειώνει με αναφορά στον στίχο των Θερμοπυλών είναι ως να ομιλούν μόνο για τους εξευτελισμούς που δέχθηκε ο Χριστός χωρίς να κάνουν αναφορά στην Σταύρωση και στην Ανάστασή του.

Ο Νίκος Καζαντζάκης συνεχίζει για να μας πει ότι «ο εξωτερικά πρόχειρος μα σοφά μελετημένος στίχος του Καβάφη, η θεληματικά αλλοπρόσαλλη γλώσσα του, η απλοϊκή ρίμα του, είναι το μόνο σώμα που μπορούσε πιστά να περικαλύψει και να φανερώσει τη ψυχή του. Σώμα και ψυχή στα τραγούδια του είναι ένα. Σπάνια στην ιστορία της φιλολογίας μας μια τέτοια ενότητα υπήρξε οργανικά τέλεια. Ο Καβάφης είναι από τα τελευταία άνθη ενός πολιτισμού» (στο ίδιο βιβλίο σελ. 29).

Τελικά η σύγκρουση της ηθικής του εσωτερικού του κόσμου με την κοινωνική ηθική του εξωτερικού  κόσμου, που εκπροσωπεί τη λεγόμενη συλλογική κοινωνική ηθική, που έχει και μυθικό χαρακτήρα, με την έννοια ότι διαμορφώνεται πολλές φορές όχι από την αλήθεια και την πρόοδο του ανθρώπου, αλλά από προλήψεις και συναισθηματικούς φανατισμούς, είναι αναπόφευκτη. Αυτή η σύγκρουση εκφράζεται από τον ποιητή με σαρκασμό και ειρωνεία για να φανεί κι η διαφορά κι η ματαιότητα του κόσμου όταν απουσιάζει το ενδιαφέρον για πανανθρώπινες αξίες.

Ο Κώστας Βάρναλης προσεγγίζοντας το όλο θέμα επιγραμματικά αναφέρει ότι ενώ ο εθνικός μας ποιητής «Σολωμός έζησε στα χρόνια της ανόδου του νέου κόσμου κι έψαλε με πάθος το μέγα και άφταστο ιδανικό κάθε καιρού και τόπου την ελευθερία: εθνική, πολιτική, πνευματική. Ο Καβάφης πρόφτασε να ιδεί τις στερνές αναλαμπές αυτού του κόσμου, που έσβηνε, και είδε τη κατηφοριά του. Την είδε με τραγικά γελούμενη ειρωνεία και συγνώμη. Είδε και ξεσκέπασε, αφ’ υψηλού την ματαιότητα των πίστεων και των προλήψεων, των αρετών και των αμαρτιών» (στο ίδιο βιβλίο, σελ. 15).

Η αρετή του Ποιητή στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ότι με ηρωισμό, χωρίς να σκέφτεται το οποιοδήποτε κοινωνικό κόστος, τι θα πει ό ένας και τι ανόητο θα πεί ο άλλος, να δίνει τη δική του μάχη για την ηθική του εσωτερικού του κόσμου. Η επιμονή του προς την κατεύθυνση αυτή θα οδηγήσει, όπως ήδη ανάφερα, σε θαυμασμό, σε παρεξηγήσεις και σ’ ακρότητες και υπερβολές για το πρόσωπο και το έργο του Ποιητή. Τελικά το γόνιμο και δημιουργικό πνεύμα του Αλεξανδρινού Ποιητή δεν περνά απαρατήρητο. Σημαδεύει όχι μόνο τον Ελληνικό Ποιητικό Λόγο αλλά και τον Παγκόσμιο.

Την ίδια εξελεγκτική πορεία που ακολούθησε το Ελληνικό κοινό για την ποίηση του Καβάφη, την ακολούθησε ο πρώτος απ’ όλους ο ίδιος ο Καβάφης. Η πάλη με τα ηθικά του διλήμματα τελειώνει με το θρίαμβο της επικρατήσεως της νίκης της ελπίδας για το πραγματικό νόημα της ζωής μέσα από τα κορυφαία γνωστά ποιήματα του «Ιθάκη» και «Θερμοπύλες».

Ο πατέρας του Σωκράτη είχε πολλά παιδιά, κι όμως η ανθρωπότητα μιλάει κι επηρεάζεται από το Σωκράτη και τις ιδέες του, το ίδιο για το Πλάτωνα, το ίδιο για τον Μότσαρτ, το ίδιο για το Μαντέλα, το ίδιο για κάθε μεγάλο πνευματικό ανάστημα που ανέδειξε το ιστορικό προσκήνιο της Παγκόσμιας Ιστορίας. Το ίδιο θα μπορούσαμε να πούμε και για το Καβάφη και μάλιστα ότι απ’ όλα τα ποιήματα του, η ανθρωπότητα ομιλεί και επηρεάζεται ιδιαίτερα από  τα δύο πνευματικά δημιουργήματα του, την Ιθάκη και τις Θερμοπύλες.

Αλοίμονο στον άνθρωπο που δεν κινείται μέσα στα διάφορα στάδια της ζωής για να φτάσει στην πραγματικότητα ότι «πάντα στο νου σου νάχεις την Ιθάκη». Αυτή την πνευματική αφετηρία της ζωής ο ποιητής την εκφράζει στο ποίημα του «Το πρώτο Σκαλί» με τους στίχους «κι αν είσαι στο σκαλί το πρώτο, πρέπει νάσαι υπερήφανος κ’ ευτυχισμένος».

Αν όμως βρέθησαν πολύ δικοί του άνθρωποι να τον κακολογήσουν και μάλιστα δήθεν ποιητές, ποιητές πάλι τον εξύψωσαν και τον ερμήνευσαν σωστά. Προσωπικά όταν ακούω κάτι από την ποίηση του Καβάφη προβληματίζομαι για τη ζωή και γίνομαι δημιουργικός. Προσωπικά όταν ακούω να απαγγέλλουν τη ποίηση του Καβάφη σε μεγάλες και σημαντικές εκδηλώσεις και μάλιστα σε διεθνείς και παγκόσμιες όπως ήταν το μεγάλο ιστορικό γεγονός των επισήμων εγκαινίων της Αλεξανδρινής Βιβλιοθήκης, όπου ανέγνωσαν σε πολλές γλώσσες το ποίημα του «Ιθάκη», τότε δεν αισθάνομαι μόνο τις ευθύνες που έχω μπροστά μου αλλά κι εθνική περηφάνεια. Η οργάνωση κι η λειτουργία της Αλεξανδρινής Βιβλιοθήκης ήταν ένας από τους οραματισμούς του Καβάφη που τελικά επιτεύχθηκε. Έτσι η ανάγνωση ποιημάτων του την ημέρα της τελετής ήταν και μια έκφραση ευγνωμοσύνης προς το πρόσωπο του για ότι έδωσε στην ανθρωπότητα με το ποιητικό του έργο.

Τελικά ο ηθικός χαρακτήρας του ποιητικού έργου του Καβάφη για να κατανοηθεί σωστά δεν πρέπει να περιορισθεί η αναφορά μας σε ένα από τα στάδια της πνευματικής του πορείας, αλλά στο τελικό στάδιο που ο ίδιος ήθελε να μας οδηγήσει. Να μας δώσει το μήνυμα της ελπίδας για της συναίσθησης της ευθύνης του κοινωνικού ρόλου που ο καθένας μας έχει να επιτελέσει στη ζωή του για να ζήσουμε σ’ ένα καλύτερο κι ομορφότερο κόσμο.

Τελειώνοντας, επιτρέψατέ μου να αναφέρω ένα απόσπασμα από τον επικήδειο λόγο του τότε Γενικού Προξένου της Ελλάδος στην Αλεξάνδρεια Σκέφερη στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Σάββα στις 29 Απριλίου το 1933 που μας εκφράζει όλους.

«Δεν τολμώ νάχω για σκοπό να εξυμνήσω εγώ, στη θλιβερά αυτή στιγμή, τον υπέροχο ποιητή και το σπάνιο τεχνίτη. Εκπρόσωπος όμως εδώ του Ελληνισμού, πως να μην τον αναλογισθώ αυτήν την στιγμή τον αντάξιο υμνητή μιας από τας ενδόξους σελίδας του πολιτισμού μας. Αλεξανδρινός, πνεύμα και ψυχή – περήφανος που αξιώθηκε μια τέτοια πόλη, θα μείνει για όλους ο Καβάφης ο υπέρτατος υμνητής του Αλεξανδρινού Ελληνικού Πνεύματος. Κι όπως εκείνο εχάραξε μια ολόκληρη περίοδο του πολιτισμού μας, έτσι κι ο Καβάφης κατορθώνοντας με την τέχνη του να το ξαναζήσει, δημιούργησε ποίηση και σχολή δική του – καινούργια άνθηση ελληνικού πολιτισμού στην Αλεξάνδρεια. Σοφός, με πνεύμα λεπτό, χαρακτήρα αριστοκράτης, καλλιτέχνης, εκτιμητής του ωραίου, όλα τον έκαμναν άξιο να είναι στον υψηλό της ποιήσεως κόσμο εκεί που πέρασε και που θα μείνει. Ποιητή με λύπη σ’ αποχαιρετά η Πατρίδα κι Αλεξάνδρεια που σε χάνει» (στο ίδιο βιβλίο που ανέφερα παραπάνω, σελ. 228).

(www.greekamericannewsagency.com)

Με τη διδασκαλία της ποντιακής διαλέκτου σε ελληνικούς συλλόγους του εξωτερικού –μέλη της Ομοσπονδίας Συλλόγων Ελλήνων Ποντίων Ευρώπης (ΟΣΕΠΕ)– διευρύνεται η συνεργασίαμεταξύ του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και του Πανελλήνιου Συνδέσμου Ποντίων Εκπαιδευτικών.

Άμεσα θα ξεκινήσει από την ΟΣΕΠΕ η καταγραφή των ενδιαφερομένων, προκειμένου να δημιουργηθούν τα τμήματα αλλά και να καθοριστούν οι μέρες και οι ώρες της εβδομάδας που θα λειτουργούν. Κάποια από τα τμήματα θα λειτουργούν εντός χώρων ποντιακών συλλόγων, προκειμένου οι διδασκόμενοι να βρίσκονται όλοι μαζί κατά τα μαθήματα, ωστόσο κάποιοι θα μπορούν να παρακολουθούν τα μαθήματα και από το σπίτι τους.

Κατά τον Ανέστη Οσιπίδη, η επίσημη ανακοίνωση της έναρξης των μαθημάτων ποντιακής διαλέκτου θα γίνει από τον ίδιο τον πρύτανη του Πανεπιστημίου Μακεδονίας Αχιλλέα Ζαπράνη στη συνάντηση της νεολαίας της ΟΣΕΠΕ, η οποία θα γίνει στις αρχές του ερχόμενου Μαρτίου στη Φραγκφούρτη.

Πρωτοβουλία της ΟΣΕΠΕ
Σύμφωνα με τον Ανέστη Οσιπίδη, η επέκταση των μαθημάτων ποντιακής διαλέκτου και στα μέλη της ΟΣΕΠΕ ήταν δική του ιδέα, την οποία μετέφερε στη διοίκηση του Πανελλήνιου Συνδέσμου Ποντίων Εκπαιδευτικών. «Η διοίκηση του συνδέσμου αγκάλιασε αμέσως τη συγκεκριμένη ιδέα και μετά από δύο συναντήσεις μεταξύ μας, για να δούμε πώς μπορεί αυτό να υλοποιηθεί, ζητήσαμε συνάντηση με τη διοίκηση του Πανεπιστημίου Μακεδονίας ώστε να διευρυνθεί η συνεργασία που ξεκίνησε μεταξύ του ιδρύματος και των Ποντίων εκπαιδευτικών».

Η συνάντηση έγινε στην πρυτανεία του Πανεπιστημίου Μακεδονίας στις 20 Οκτωβρίου και οι τρεις πλευρές κατέληξαν ότι υπάρχει η δυνατότητα διδασκαλίας στους ομογενείς της ποντιακής διαλέκτου εξ αποστάσεως. Επίσης, συμφώνησαν ότι μπορούν από κοινού να προωθήσουν την ιστορική αλήθεια για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας και να γίνουν ενέργειες για τη διάσωση και ανάδειξη του πολιτισμού, των παραδόσεων, των ηθών και των εθίμων του ποντιακού ελληνισμού.

Στη συνάντηση συμμετείχαν ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, ο αντιπρόεδρος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Ποντίων Εκπαιδευτικών Κώστας Ανθόπουλος, ο Ανέστης Οσιπίδης και ο αναπληρωτής καθηγητής του τμήματος Εφαρμοσμένης Πληροφορικής Ιωάννης Μαυρίδης.

«Η συμφωνία επετεύχθη χάρη στην τεράστια συμβολή του Πανελλήνιου Συνδέσμου Ποντίων Εκπαιδευτικών. Το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας διαθέτει την τεχνογνωσία για να γίνουν με σωστό τρόπο εξ αποστάσεως τα μαθήματα. Είναι επιτυχία ότι θα διαθέτουν την αίθουσα με τη συγκεκριμένη υποδομή κάποιες μέρες και ώρες μόνο για μας. Θα διευρυνθεί τώρα η εκμάθηση ποντιακής διαλέκτου στην ΟΣΕΠΕ πιλοτικά, και αμέσως μετά θα αναζητηθούν τρόποι για να επεκταθούν τα μαθήματα σε όλες τις ποντιακές ομοσπονδίες παγκοσμίως. Μέσα στον τρέχοντα μήνα αναμένεται να πέσουν και οι υπογραφές για τη διεύρυνση της συνεργασίας. Πιστεύω ότι πολλά μέλη της ΟΣΕΠΕ θα δείξουν ενδιαφέρον για τα διαδικτυακά μαθήματα ποντιακής διαλέκτου», είπε ο Ανέστης Οσιπίδης. 

Η συνεργασία των τριών φορέων –Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Πανελληνίου Συνδέσμου Ποντίων Εκπαιδευτικών και ΟΣΕΠΕ– θα συνεχιστεί και σε άλλους τομείς, κατέληξε ο Αν. Οσιπίδης, και από αυτήν θα προκύψουν πολύ σημαντικά πράγματα για τον ποντιακό ελληνισμό.

(www.pontos-news.gr)

Μήνυμα αισιοδοξίας στη δύσκολη συγκυρία που διανύει η Ελλάδα, μετέφερε στην ομογένεια των ΗΠΑ ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Νίκος Ξυδάκης, ο οποίος εκπροσώπησε την ελληνική κυβέρνηση στις εκδηλώσεις του «Όχι» και του αγώνα του ελληνικού λαού το 1940-1941, που πραγματοποιήθηκαν στη Νέα Υόρκη, όπως μεταδίδει το ΑΠΕ.

Ο κ. Ξυδάκης ανέδειξε τη σημασία της συνδρομής των ομογενών και όλων των Ελλήνων στην πατρίδα, και κάλεσε σε ενίσχυση των προσπαθειών για την ταχεία επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας. Μάλιστα, ζήτησε από την ομογένεια, «με πνεύμα εθνικής ομοψυχίας», όπως αναφέρει ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικού, να υποστηρίξει τους Έλληνες που εσχάτως καταφεύγουν και πάλι στις ΗΠΑ.

Στο πλαίσιο της πενθήμερης παραμονής του στη Νέα Υόρκη που ολοκληρώνεται αύριο, ο κ. Ξυδάκης συναντήθηκε με τον αρχιεπίσκοπο Αμερικής Δημήτριο, με τον οποίο, σύμφωνα με την ίδια ανακοίνωση, είχε μακρά συζήτηση για τα τρέχοντα θέματα που απασχολούν τον Ελληνισμό και την ομογένεια, καθώς και για ζητήματα ευρωπαϊκού και ευρωατλαντικού ενδιαφέροντος.

Περαιτέρω, απηύθυνε σύντομο χαιρετισμό κατά την έναρξη διημερίδας με θέμα «Τουρισμός υγείας στην Ελλάδα», που οργανώθηκε από την Ομοσπονδία Σωματείων Ευρύτερης Νέας Υόρκης. Ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, έκανε ιδιαίτερη αναφορά στην ενεργό παρουσία 6.000 Ελλήνων γιατρών σε νοσοκομεία και πανεπιστήμια των ΗΠΑ και μίλησε για τη δυνατότητα, να γίνει η Ελλάδα ελκυστικός προορισμός για τον τουρισμό υγείας.

Επίσης, είχε επαφές με ακαδημαϊκούς, εκπροσώπους πολιτιστικών ιδρυμάτων και επιχειρηματίες, επισκέφθηκε τη Σχολή Διοίκηση Επιχειρήσεων Στερν του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, όπου συναντήθηκε με τις πρυτανικές αρχές (καθηγητές Εitan Ζemel και Alexander Tuzhilin) και το Κολέγιο Κουίνς του Πανεπιστημίου Σίτι Νέας Υόρκης (Queens College/City University of New York), όπου ενημερώθηκε από τον καθηγητή Ρόσενστοκ (Rosenstock) και τον καθηγητή Νίκο Αλεξίου για το εθνικής σημασίας έργο – τη δημιουργία αρχείου προφορικής ιστορίας της Ομογένειας, που έχει ήδη συσταθεί και διαρκώς επεκτείνεται. Συναντήθηκε, τέλος, με τον καθηγητή του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, Νίκο Οικονομίδη.

(www.euro2day.gr)