Συντάκτης: Νίκος Κάτσικας

Ένας από τους Αιγυπτιώτες Πατριάρχες, που αγαπήθηκε όσο λίγοι από το ποίμνιό του και τον Ελληνισμό της Χώρας του Νείλου, ήταν ο μακαριστός Πατριάρχης Παρθένιος Γ΄, για τον οποίο σήμερα, 23 Ιουλίου 2021, συμπληρώνονται 25 ακριβώς χρόνια από την ημέρα που πέθανε αιφνίδια στις 23 Ιουλίου 1996, στην Αμοργό, από ανακοπή καρδιάς.

Ο κατά κόσμον Άρης Κοϊνίδης γεννήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 1919 στο Πορτ Σαΐντ της Αιγύπτου σε καθαρά ελληνικό περιβάλλον. Μετά τα εγκύκλια μαθήματα στα ελληνικά εκπαιδευτήρια της Αιγύπτου, σπούδασε στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης έως το 1939 στην Πόλη, όπου διακρίθηκε για την έφεσή του προς τη μάθηση. Στη συνέχεια, μετεκπαιδεύτηκε στην Οξφόρδη και στο Παρίσι.

Διάκονος χειροτονήθηκε το 1939 και Αρχιδιάκονος το 1940. Το 1958 εξελέγη μητροπολίτης Καρθαγένης και στις 23 Φεβρουαρίου 1987 Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής.

Διακρίθηκε για τις θεολογικές του γνώσεις και τη δραστηριοποίησή του στο Οικουμενικό Κίνημα. Χαρακτηρίστηκε μάλιστα ως «ο Πατριάρχης των Διαλόγων». Διετέλεσε Πρόεδρος του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών. Ασχολήθηκε με την ορθόδοξη ιεραποστολή, ιδιαιτέρως στην Ουγκάντα, όπου ίδρυσε την Μητρόπολη Καμπάλας, και στην Κένυα.

Ο Παρθένιος Γ΄ διετέλεσε Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής από το 1987 μέχρι το 1996, στηρίζοντας, ως ένα από τα πιο αγαπητά του πνευματικά τέκνα, τον σημερινό Πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεόδωρο Β΄.

Προτομή του μακαριστού Πατριάρχου Παρθενίου βρίσκεται πλέον στην Ιερά Μονή του Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου στην Αλεξάνδρεια.

 

 

 

 

Εκατόν δέκα χρόνια ακριβώς συμπληρώνονται σήμερα, 23 Ιουλίου, από τη γέννηση ενός από τους μεγαλύτερους Έλληνες συγγραφείς, του Αιγυπτιώτη Καϊρινού Στρατή Τσίρκα.

Ο Στρατής Τσίρκας (του οποίου το πραγματικό ονοματεπώνυμο ήταν Ιωάννης Χατζηανδρέας) γεννήθηκε στο Κάιρο στις 23 Ιουλίου 1911.

Υπήρξε ένας  από τους αξιολογότερους πεζογράφους της μεταπολεμικής γενιάς, περισσότερο γνωστός για την μυθιστορηματική του τριλογία «Ακυβέρνητες πολιτείες» και το μυθιστόρημά του «Η χαμένη Άνοιξη».

Ο Στρατής Τσίρκας ήταν το πρώτο από τα τέσσερα παιδιά του Κωστή Χατζηανδρέα (από την Ίμβρο) και της Περσεφόνης Σταμαράτη (με καταγωγή από την Χίο).

To 1917 γράφτηκε στην Αμπέτειο Σχολή της πόλης, και αφού τέλειωσε το δημοτικό της, εγγράφηκε το 1923 στο εμπορικό τμήμα της σχολής για να σπουδάσει και παρά την επιθυμία του- ένα επάγγελμα, όπως γράφει χαρακτηριστικά η Wikipedia.

Αποφοίτησε από τη σχολή το 1928 και αμέσως (σε ηλικία 17 χρονών) προσελήφθη στην «National Bank of Egypt», την παλαιότερη και μεγαλύτερη τράπεζα της Αιγύπτου, αγγλικών (τότε) συμφερόντων.

Αυτήν την περίοδο επίσης, αναπτύσσεται το ενδιαφέρον του για την λογοτεχνία – ενδιαφέρον που είχε από τα παιδικά του χρόνια- και μάλιστα δημοσιεύονται οι πρώτες μεταφράσεις του ποιημάτων του Χάινε, του Αλφρέ ντε Μυσσέ και του Σίλερ, στα έγκριτα ελλαδικά περιοδικά «Οικογένεια» και «Μπουκέτο», (1927) στα οποία υπογράφει με το πραγματικό του ονοματεπώνυμο.

Για τα επόμενα δέκα χρόνια εργάσθηκε ως λογιστής στην Άνω Αίγυπτο, όπου έγραψε τα πρώτα του ποιήματα και διηγήματα για τη ζωή των φελλάχων. Το 1930, γνωρίζει στην Αλεξάνδρεια τον Καβάφη, για τον οποίο έγραψε πολλά χρόνια αργότερα δύο βιβλία, Ο Καβάφης και η Εποχή του (1958) και Ο Πολιτικός Καβάφης (1971). Ασχολήθηκε με την ποίηση, το δοκίμιο, το διήγημα και το μυθιστόρημα, καθώς και με μεταφράσεις ξένων λογοτεχνών.

Το 1937 νυμφεύεται την Αντιγόνη Κερασώτη (η οποία πέθανε στις 9 Σεπτεμβρίου 2012) και τον Ιούλιο του ίδιου χρόνου πηγαίνει στο Παρίσι, όπου συμμετέχει στο «Β΄ Διεθνές και Παγκόσμιο Συνέδριο Συγγραφέων για την υπεράσπιση της κουλτούρας ενάντια στον πόλεμο και στον φασισμό». Εκεί συγγράφει μαζί με τον ποιητή Λάνγκστον Χιουζ τον Όρκο των ποιητών προς τον Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, τον οποίο διάβασε στο συνέδριο ο συγγραφέας Λουί Αραγκόν.

Το 1932 εργάσθηκε ως υπάλληλος στην Εθνική Τράπεζα της Αιγύπτου. To 1938 εγκαθίσταται μόνιμα στην Αλεξάνδρεια και από τον επόμενο χρόνο διορίζεται διευθυντής στο εργοστάσιο βυρσοδεψίας του Μικέ Χαλκούση, μια θέση που διατηρεί μέχρι την αναχώρησή του για την Αθήνα το 1963.

Έχοντας εκδώσει τρεις συλλογές διηγημάτων από το 1944 μέχρι το 1954, το 1957 γράφει σε δέκα μέρες τη νουβέλα Νουρεντίν Μπόμπα, που εμπνέεται από την εθνικοποίηση της Διώρυγας του Σουέζ από τον Αιγύπτιο πρόεδρο Νάσερ. Ο «Μπόμπα» εκδίδεται στην Αθήνα από τον Κέδρο, κάνοντας έτσι τον Τσίρκα γνωστό στο αναγνωστικό κοινό της Ελλάδας.

Το σημαντικότερο έργο του όμως αποτελούν οι Ακυβέρνητες πολιτείες (1960-1965), που απαρτίζεται από τρία μυθιστορήματα: τη Λέσχη, την Αριάγνη και τη Νυχτερίδα, τα οποία εισάγουν έναν τολμηρό και πειραματικό μοντερνισμό στο ελληνικό μυθιστόρημα.

Η μετάφραση των Ακυβέρνητων Πολιτειών στα Γαλλικά από την Catherine Lerouvre και τη Χρύσα Προκοπάκη το 1971 απέσπασε το βραβείο των Κριτικών καί των Εκδοτών του καλύτερου ξένου μυθιστορήματος της χρονιάς στη Γαλλία το 1972.

Ο Τσίρκας πέθανε στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο στην Αθήνα στις 27 Ιανουαρίου του 1980 σε ηλικία 69 ετών.

 

 

 

 

Στόχος των αδελφοποιημένων πόλεων Πάφου και Αλεξάνδρειας είναι η έναρξη της απευθείας αεροπορικής σύνδεσης των δύο αδελφοποιημένων πόλεων περί αρχές του φθινοπώρου, εφόσον το επιτρέψουν οι επιδημιολογικές συνθήκες. Ο σχεδιασμός αυτός έχει ήδη δρομολογηθεί από τον περασμένο Απρίλιο σε επαφές του Δημάρχου Πάφου Φαίδωνας Φαίδωνος και του Κυβερνήτη της Αλεξάνδρειας Mohamed El Sherif, με την εμπλοκή του ΥφυπουργούΤουρισμού Σάββας Περδίου και του Υπουργού Μεταφορών Γιάννη Καρούσου.

Εν αναμονή της βελτίωσης της κατάστασης με την πανδημία, οι φορείς των δύο περιοχών προχωρούν στη σύσταση κοινής επιτροπής τεχνοκρατών για την άμεση προώθηση των απαιτούμενων διαδικασιών, ώστε οι πτήσεις να ξεκινήσουν το ταχύτερο δυνατόν μόλις τα επιδημιολογικά δεδομένα το επιτρέψουν Έντονο ενδιαφέρον για το δρομολόγιο αυτό έχει ήδη εκφράσει η Αιγυπτιακή εταιρεία χαμηλού κόστους Air Cairo, η οποία είναι συνδεδεμένη με την κρατική Egypt Air.

Στο πλαίσιο των επαφών που έγιναν ήδη μεταξύ Πάφου και Αλεξάνδρειας, συζητήθηκαν επίσης θέματα που αφορούν στην εκπαίδευση, στον τουρισμό κρουαζιέρας, καθώς και τα περαιτέρω βήματα των σχέσεων μεταξύ των δύο αδελφοποιημένων πόλεων μέσω πολιτιστικών ανταλλαγών και άλλων κοινών δραστηριοτήτων.

Ο Δήμαρχος Πάφου Φαίδωνας Φαίδωνος ανέφερε ότι η πόλη αποδίδει ιδιαίτερη σημασία στην εγκαθίδρυση της συνεργασίας αυτής, δεδομένου ότι η Αλεξάνδρεια είναι μια πόλη 5 εκατομμυρίων κατοίκων, με την οποία η Πάφος συνδέεται με ιστορικούς δεσμούς οι οποίοι χάνονται στα βάθη των αιώνων.

” Πρώτο μας μέλημα”, συνέχισε, ” είναι η σύνδεση της Πάφου με την Αλεξάνδρεια για να βοηθηθούν οι δύο πόλεις οι οποίες είναι κατεξοχήν τουριστικές. Επιπρόσθετα, στον τομέα της εκπαίδευσης μπορούν οι δύο πόλεις να στηρίξουν και να φέρουν κοντά, φοιτητές και νέους όχι μόνο από την Κύπρο και την Αίγυπτο την Αλεξάνδρεια αλλά και από την γύρω περιοχή, όπως είναι η Ιορδανία, ο Λίβανος και η Ελλάδα”.

Πηγή: «ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» Κύπρου

 

 

 

 

Σπουδαία αρχαιολογικά ευρήματα εντοπίστηκαν στον βυθό της Μεσογείου και τα οποία σχετίζονται με την ελληνική παρουσία στην Αίγυπτο για αιώνες πριν την ίδρυση της Αλεξάνδρειας.

Δύτες μιας γαλλο-αιγυπτιακής αποστολής υπό το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Υποβρύχιας Αρχαιολογίας (IEASM), βρήκαν ένα ναυάγιο αρχαίου στρατιωτικού πλοίου και τα ερείπια ελληνικού ταφικού συμπλέγματος, στη βυθισμένη αρχαία πόλη Θώνις-Ηράκλειο, που κάποτε υπήρξε το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας των Φαραώ.

Η πόλη, η οποία ήλεγχε την είσοδο στην Αίγυπτο στις εκβολές ενός δυτικού παραπόταμου του Νείλου, ήταν κυρίαρχη στην περιοχή για αιώνες πριν από την ίδρυση της Αλεξάνδρειας, από τον Μέγα Αλέξανδρο το 331 π.Χ.

Η διάλυσή της ήρθε με τον τρόπο που συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις: από ένα ακραίο φαινόμενο. Όπως αναφέρεται στο άρθρο, η πόλη καταστράφηκε και βυθίστηκε μαζί με ένα μέρος του Δέλτα του Νείλου από σεισμούς και παλιρροϊκά κύματα.

Παράλληλα, ανακαλύφθηκε και ένα στρατιωτικό πλοίο. Μια προκαταρκτική μελέτη δείχνει ότι το κύτος του, με επίπεδο πυθμένα 25 μέτρων, με κουπιά και μεγάλο πανί, κατασκευάστηκε στην κλασική περίοδο και είχε επίσης χαρακτηριστικά αρχαίας αιγυπτιακής τεχνολογίας, ανέφερε το υπουργείο Τουρισμού και Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου.

Σε ένα άλλο μέρος της πόλης, η αποστολή ανακάλυψε τα ερείπια μιας μεγάλης ελληνικής ταφικής περιοχής, η οποία χρονολογείται στα πρώτα χρόνια του 4ου αιώνα π.Χ.

«Αυτή η ανακάλυψη απεικονίζει υπέροχα την παρουσία των Ελλήνων εμπόρων που ζούσαν σε αυτήν την πόλη», ανέφερε το υπουργείο, προσθέτοντας ότι οι Έλληνες είχαν τη δυνατότητα να εγκατασταθούν εκεί κατά τη διάρκεια της ύστερης φαραωνικής δυναστείας.

«Έφτιαξαν τα ιερά τους κοντά στον τεράστιο ναό του Αμούν. Αυτά καταστράφηκαν, ταυτόχρονα και τα ερείπιά τους βρίσκονται αναμεμειγμένα με εκείνα του αιγυπτιακού ναού», επισημαίνεται ακόμη στο εν λόγω άρθρο.

 

 

 

 

 

 

Πηγή: iefimerida.gr