15 χρόνια συμπληρώνονται στις 30 Αυγούστου από το θάνατο του μεγάλου Αιγύπτιου Νομπελίστα Ναγκίμπ Μαχφούζ, το 2006.
Ο Ναγκίμπ Μαχφούζ ήταν Αιγύπτιος λογοτέχνης, βραβευμένος με Νόμπελ Λογοτεχνίας, το 1988.
Η ζωή του
Γεννήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 1911 στο Κάιρο, στην πυκνοκατοικημένη συνοικία «Ελ Γκαμαλίγια».
Άρχισε να γράφει στα δεκαεφτά του, και το πρώτο μυθιστόρημα, που διαδραματίζεται στην αρχαία Αίγυπτο, εκδόθηκε στα 1939. Από τότε έγραψε γύρω στα τριάντα μυθιστορήματα και περισσότερα από εκατό διηγήματα, πολλά από τα οποία έγιναν επιτυχημένες ταινίες. Πρόσφατη ανθολόγηση του έργου του, έδειξε 179 μεταφράσεις των βιβλίων του, σε 25 γλώσσες.
Το 1988 η Σουηδική Ακαδημία Γραμμάτων τίμησε τον Μαχφούζ με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του, το οποίο χαρακτήρισε πλούσιο σε αποχρώσεις, άλλοτε απόλυτα ρεαλιστικό και άλλοτε γεμάτο αμφιθυμικές αναμνήσεις. «Τα παιδιά του Γκεμπελάουι», θεωρείται από τους κριτικούς το καλύτερο έργο του.
Το 1994 έγινε αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας του, από φανατικούς ισλαμιστές.
Βιογραφία
Ο Ναγκίμπ Μαχφούζ ήταν το τελευταίο από τα επτά παιδιά της οικογένειας, με πολύ μεγαλύτερα αδέρφια και μεγάλωσε στο Κάιρο, – μέχρι το 1924 στη συνοικία Γκαμαλίγια στην παλιά πόλη του Καΐρου – και έπειτα στην Αμπασίγια σε μια νέα συνοικία βόρεια της παλιάς πόλης. Ο πατέρας του ήταν δημόσιος υπάλληλος, σταδιοδρομία την οποία ακολούθησε και ο μικρότερος γιός του από το 1934 και μέχρι την συνταξιοδότησή του το 1971. Πριν ωστόσο μπει στον δημόσιο τομέα, σπούδασε στο «Αιγυπτιακό Πανεπιστήμιο» στο Κάιρο, φιλοσοφία.
Εργάστηκε στο δημόσιο μέχρι το 1972, οπότε και συνταξιοδοτήθηκε.
Η πρώτη θέση σαν δημόσιος υπάλληλος, ήταν στο Πανεπιστήμιο του Καΐρου από το 1934 ως το 1938 και έπειτα στο Υπουργείο Βακουφίων σαν γραμματέας του υπουργείου στο Κοινοβούλιο.
Το 1945 ζήτησε και πέτυχε να μετατεθεί στο τμήμα που στεγαζόταν στο Μαυσωλείο Αλ Γκούρι, σαν υπεύθυνος του προγράμματος των «Καλών Δανείων». Από το 1950 και μέχρι το 1971 υπηρέτησε στο Υπουργείο Πολιτισμού της Αιγύπτου σε θέσεις, όπως στη «Διεύθυνση Λογοκρισίας», στο «Ίδρυμα για την Στήριξη του Κινηματογράφου» και τέλος σαν ειδικός σύμβουλος του τμήματος «Πολιτιστικών Θεμάτων».
Παντρεύτηκε σε ηλικία 43 χρονών το 1954 και απέκτησε δυο κόρες, την Φάτιμα και την Ουμ Καλθούμ.
Τον ρόλο της Ελλάδας στη Μεσόγειο ανέδειξε ο Πρέσβης της Τυνησίας στην Αθήνα Δρ Λάσαντ Μχίρσι, χαρακτηρίζοντάς την «σημαντικό παίκτη» και εστιάζοντας στις διμερείς σχέσεις «που ενώνουν τις δύο όχθες της Μεσογείου».
«Η Τυνησία και η Ελλάδα έχουν μακρόχρονη φιλία και η σχέση τους είναι υποδειγματική» αναφέρει χαρακτηριστικά σε συνέντευξή του στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, σημειώνοντας πως οι δύο χώρες μοιράζονται, μεταξύ άλλων, απόψεις για αρκετά θέματα κοινού περιφερειακού και διεθνούς ενδιαφέροντος.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Πρέσβης της Τυνησίας επισημαίνει πως οι διμερείς σχέσεις της χώρας του με την Ελλάδα βασίζονται σε μια αμοιβαία δέσμευση για την ενίσχυση των πολιτικών, οικονομικών και πολιτιστικών δεσμών. Υπογραμμίζει ότι συχνά η Ελλάδα έχει υποστηρίξει την Τυνησία εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και χαιρετίζει τη συνεργασία αυτή.
Τέλος, εστιάζοντας στη συνεργασία της Τυνησίας με την ΕΕ, κάνει λόγο για στρατηγική εταιρική σχέση.
Τον καίριο διπλωματικό ρόλο της Αιγύπτου σε όλα τα διεθνή φόρουμ του ΟΗΕ επαίνεσε ο Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών Αντόνιο Γκουτέρες, κατά τη συνάντησή του με τον Μόνιμο Εκπρόσωπο της Αιγύπτου στον ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, Πρέσβη Μοχάμεντ Ίντρις, με αφορμή την ολοκλήρωση της θητείας του.
Όπως ανέφερε σε ανακοίνωσή του το Υπουργείο Εξωτερικών της Αιγύπτου, ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ εξέφρασε την ικανοποίησή του για την υποστήριξη και τη συνεχή συνεργασία μεταξύ της Αιγύπτου και του ΟΗΕ και των εξειδικευμένων διεθνών οργανισμών του σε όλους τους τομείς.
Όπως τονίζεται, «αυτό αντανακλάται στις επιτυχείς προσπάθειες που καταβάλλουν τα δύο μέρη για να χειριστούν διάφορες θέσεις και κρίσεις τόσο σε περιφερειακό όσο και σε διεθνές επίπεδο, προκειμένου να υποστηρίξουν τους στόχους του ΟΗΕ, όπως ορίζονται από τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών».
Ο Γκουτέρες επεσήμανε τον κρίσιμο ρόλο της Αιγύπτου στην υποστήριξη πρωτοβουλιών και μεταρρυθμιστικών προσπαθειών στο έργο του διεθνούς οργανισμού, καθώς μάλιστα η χώρα ασκεί την παρούσα προεδρία της Επιτροπής Οικοδόμησης της Ειρήνης του ΟΗΕ, γεγονός που δείχνει έμπρακτα τις προσπάθειες του Καΐρου στην υποστήριξη των εθνικών στόχων οικοδόμησης της ειρήνης, μέσω του φόρουμ αυτού που ιδρύθηκε το 2005.
Τα ερείπια ενός οικισμού της ελληνορωμαϊκής εποχής της Αλεξάνδρειας, που υπήρξε και εμπορικό προάστιο, έφερε στο φως η αιγυπτιακή αρχαιολογική σκαπάνη στην περιοχή Σάτμπι, πολύ κοντά στο χώρο της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας.
Ο Γενικός Γραμματέας του Ανώτατου Συμβουλίου Αρχαιοτήτων Μουστάφα Ουαζίρι επεσήμανε ότι η σημασία της ανακάλυψης αυτής έγκειται στο γεγονός ότι παρουσιάζει τις πολλές και σημαντικές δραστηριότητες που καταγράφονται στα εξωτερικά τείχη της αιγυπτιακής πόλης κατά την ελληνορωμαϊκή εποχή, και όπου περιελάμβαναν χώρους ανάπαυσης για ταξιδιώτες και επισκέπτες στην περιοχή μέχρι και την απόκτηση των απαραίτητων αδειών εισόδου, αλλά και χώρους για την εξέταση και τον καθορισμό των φόρων στα εμπορεύματα που εισάγονταν στην πόλη.
Με άλλα λόγια, ο χώρος αυτός αποτελούσε ένα διαμετακομιστικό κέντρο, για ταξιδιώτες, επισκέπτες και εμπόρους στο οποίο υπήρχαν και χώροι όπου μπορούσαν να ξεκουραστούν οι ταξιδιώτες πριν τους δοθεί ένα είδος άδειας εισόδου και παραμονής στην πόλη της Αλεξάνδρειας. Υπήρχαν μέχρι και αρμόδιοι που εκτιμούσαν τα προς είσοδο εμπορεύματα και όριζαν τους απαιτούμενους φόρους.
Όλη η περιοχή χωριζόταν από έναν κεντρικό δρόμο κάθετο και παράλληλες οδούς, όλοι συνδεδεμένοι με δίκτυο λυμάτων. Υπήρχαν επίσης πηγάδια, χώροι αποθήκευσης, όπου βρέθηκαν αγγεία, αγάλματα και άλλα εκθέματα, ενώ ανακαλύφθηκαν εργαστήρια και καταστήματα για την κατασκευή και πώληση αγαλμάτων θεοτήτων, αυτοκρατόρων και προσωπικοτήτων, μεταξύ των οποίων και του Μεγάλου Αλεξάνδρου, με τους αρχαιολόγους να βρίσκουν καλούπια για την κατασκευή αυτών των αγαλμάτων και μια προτομή από αλάβαστρο, μερικά από τα οποία χρησίμευαν για την παραγωγή φυλακτών για τους πολεμιστές.
Όλος αυτός ο χώρος λειτούργησε από τον 2ο αιώνα π.Χ. μέχρι τον 4ο αιώνα μ.Χ., υποστηρίζουν οι επιστήμονες.
