Συντάκτης: Νίκος Κάτσικας

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Με μία εξαιρετική εκδήλωση μνήμης, μία αναφορά στην Μικρασιατική καταστροφή, ξεκινάει φέτος τις εκδηλώσεις του ο Μικρασιατικός Σύλλογος Αλεξανδρείας.

Όπως αναγράφεται στον λογαριασμό του ιστορικού παροικιακού σωματείου στο Facebook, την ερχόμενη Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου, και ώρα 7.30 το βράδυ, θα παρουσιαστεί στο εντευκτήριό του, η ταινία της Μαρίας Ηλιού «Σμύρνη: η καταστροφή μίας κοσμοπολίτικης πόλης».

Η ταινία είναι στην Αγγλική Γλώσσα με ελληνικούς υπότιτλους.

Και η ανακοίνωση του Μικρασιατικού καταλήγει ότι «θα ακολουθήσει Συμβολικό Μικρασιατικό Φίλεμα με την ευκαιρία της έναρξης της φθινοπωρινής μας δραστηριότητας», επισημαίνοντας παράλληλα ότι «λόγω και της λειτουργικότητας του χώρου, δικαίωμα προσέλευσης έχουν τα Μέλη του Σωματείου, καθώς και μόνο οι Αποδεκτοί Φίλοι του».

Σαν σήμερα, στις 17 Σεπτεμβρίου του 1982, μάς εγκατέλειψε για πάντα ο Αιγυπτιώτης Μάνος Λοΐζος, ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους Έλληνες συνθέτες.

Ο Μάνος Λοΐζος, που είχε γεννηθεί στις 22 Οκτωβρίου του 1937, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, είχε κυπριακή καταγωγή. Ο πατέρας του, Ανδρέας Λοΐζος, καταγόταν από την Λάρνακα και ήταν κάτοικος των Αγιών Βαβατσινιάς ενώ η μητέρα του, Δέσποινα Μανάκη, καταγόταν από τη Ρόδο.

Από μικρή ηλικία, άρχισε ασχολείται με τη μουσική. Στην ηλικία των επτά ετών μελετά βιολί, αρχικά ερασιτεχνικά κι έπειτα στο Εθνικό Ωδείο της Αλεξάνδρειας. Αποφοίτησε από το Αβερώφειο Γυμνάσιο το 1955 ήλθε στην Αθήνα με σκοπό να σπουδάσει.

 

 

 

 

 

Αρχικά γράφτηκε στην Φαρμακευτική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά στις αρχές του 1956 την εγκαταλείπει με σκοπό να φοιτήσει στην Ανωτάτη Εμπορική. Για ένα σύντομο χρονικό διάστημα φοιτά στην Σχολή Βακαλό θέλοντας να σπουδάσει ζωγραφική.

To 1960 εγκαταλείπει τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο και εργάζεται περιστασιακά προκειμένου να επιβιώσει: άλλοτε σαν σερβιτόρος, άλλοτε σαν γραφίστας σε διαφημιστικές εταιρείες, άλλοτε σαν μουσικός σε μπουάτ.

Στα τέλη του 1961 αρχές του 1962 συμμετέχει σε μια πρωτοβουλία συγκρότησης του Συλλόγου Φίλων της Ελληνικής Μουσικής.  Την άνοιξη του 1962 χρησιμοποιείται από τον Μίκη Θεοδωράκη σαν διευθυντής της χορωδίας του Συλλόγου Φίλων της Ελληνικής Μουσικής στις παραστάσεις της Όμορφης Πόλης.

 

 

 

 

 

Ο Μάνος Λοΐζος φιλοξενείται στο σπίτι της πρώην συζύγου του καθηγητή των γαλλικών που είχε στην Αλεξάνδρεια, της Διδούς Πετροπούλου, η οποία εργαζόταν στο Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας. Αυτή θα συστήσει τον νεαρό μουσικό στον Μίμη Πλέσσα ο οποίος μεσολαβεί στη δισκογραφική εταιρεία Φιντέλιτυ. Το 1962 ηχογραφεί το πρώτο του σαρανταπεντάρι, «Το τραγούδι του δρόμου» σε στίχους Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα και ερμηνεία από τον Γιώργο Μούτσιο

Τον Μάρτιο του 1965 παντρεύεται την πρώτη του σύζυγο Μάρω Λύμνου. Μαζί της αποκτά και μία κόρη, την Μυρσίνη. Όταν επιβλήθηκε η Χούντα των Συνταγματαρχών έφυγε για την Αγγλία τον Σεπτέμβριο του 1967, για να επιστρέψει πάλι στην Ελλάδα στις αρχές της επόμενης χρονιάς. Το 1971 γνωρίζει την δεύτερη σύζυγό του την ηθοποιό Δώρα Σιτζάνη.

Το 1972 θα αποτελέσει ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Μουσικοσυνθετών και Στιχουργών Ελλάδος (ΕΜΣΕ), που συστήνεται για την καταπολέμηση της κασετοπειρατείας και της λογοκρισίας.

Το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου θα συλληφθεί στο σπίτι του στο Χολαργό και θα κρατηθεί για δέκα ημέρες. Το 1978 θα παντρευτεί την ηθοποιό Δώρα Σιτζάνη και την ίδια χρονιά θα γίνει πρόεδρος της Ένωσης Μουσικοσυνθετών και Στιχουργών Ελλάδος. Τον Οκτώβριο του 1981 μπήκε στο Γενικό Κρατικό νοσοσκομείο με περικαρδίτιδα και νεφρική ανεπάρκεια και στο τέλος του χρόνου ταξίδεψε στη Μόσχα για ιατρικές εξετάσεις.

Συνεργάστηκε με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, τον Φώντα Λάδη και τον Γιάννη Νεγρεπόντη και Δημήτρη Χριστοδούλου στους στίχους και με τους ερμηνευτές Στέλιο Καζαντζίδη, Μαρία Φαραντούρη, Χάρις Αλεξίου, Γιώργο Νταλάρα, Γιάννη Καλατζή, Δήμητρα Γαλάνη κ.ά.

Τελευταίος δίσκος του ήταν τα «Γράμματα στην Αγαπημένη» σε στίχους του Τούρκου ποιητή Ναζίμ Χικμέτ με απόδοση στα ελληνικά του Γιάννη Ρίτσου.

Στις 8 Ιουνίου του 1982 υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο και νοσηλεύεται για ένα μήνα σε νοσοκομείο. Τον Αύγουστο ταξίδεψε για νοσηλεία στη Μόσχα, όπου στις 7 Σεπτεμβρίου υφίσταται δεύτερο εγκεφαλικό επεισόδιο.

Πέθανε δέκα ημέρες αργότερα, στις 17 Σεπτεμβρίου του 1982.

Πηγή: ΒΗΜΑ

 

 

 

 

 

 

 

«Και τώρα, αγαπητέ μου Πρόξενε, ήρθε μία δύσκολη ώρα: να σε αποχαιρετήσουμε». Με αυτά τα συγκινητικά λόγια ξεκίνησε την ομιλία του ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας, μην κρύβοντας τη συγκίνησή του, που ο απερχόμενος Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στην Αλεξάνδρεια κ. Εμμανουήλ Κακαβελάκης, ο οποίος ολοκληρώνει ακριβώς σήμερα την αποστολή του στη Χώρα του Νείλου και επιστρέφει αύριο στην Κεντρική Υπηρεσία του Υπουργείου Εξωτερικών στην Αθήνα.

Πριν προχωρήσουμε στο ρεπορτάζ, δείτε το χαρακτηριστικό βίντεο:

 

 

 

Ήταν 16 Σεπτεμβρίου, στον Κοινοτικό και επιβλητικό ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Αλεξανδρείας, σε αυτό το θρησκευτικό προπύργιο του Αλεξανδρινού και Αποδήμου Ελληνισμού, εκεί όπου – όπως ο ίδιος ο Πρόξενος αποκάλυψε στο λόγο του – είχε επισκεφτεί την πρώτη ημέρα που είχε πατήσει το πόδι του στην Αλεξάνδρεια, για να προσκυνήσει αυτό το μνημείο της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού.

Και ήταν από αυτόν ακριβώς το ναό των Αλεξανδρινών, που ο κ. Κακαβελάκης αποχαιρετούσε την Αλεξάνδρεια. Με τον Πρόξενο της Ρωσίας στην Αλεξάνδρεια, τον Πατριαρχικό Επίτροπο Αλεξανδρείας Μητροπολίτη Άκκρας (Γκάνας) κ. Νάρκισσο, τον Γραμματέα της Αγίας και Ιεράς Συνόδου π. Δανιήλ Μπιάζη, τη Β΄ Αντιπρόεδρο της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας κα Μαίρη Παυλίδου, την Αντιπρόεδρο της Κυπριακής Αδελφότητας κα Μαίρη Φορμόζη, τον Πρόεδρο του Ελληνικού Εμπορικού Επιμελητηρίου Αλεξανδρείας κ. Βύρωνα Βαφειάδη και πολλούς άλλους εκπροσώπους και μέλη της παροικίας να δίνουν το δυναμικό παρών και να τον χειροκροτούν θερμά, την ώρα που ο Αλεξανδρινός Προκαθήμενος τον περισκοσμούσε με τον Ανώτερο Ταξιάρχη Σάββα του Ηγιασμένου, αποκαλώντας τον τιμήν ένεκεν «Σαβαΐτη», διότι ήταν από τους λίγους διπλωμάτες στη σύγχρονη ιστορία που στάθηκε τόσο κοντά  στο πλευρό της Αλεξανδρινής Εκκλησίας και ακόμη περισσότερο κοντά στο πατριαρχικό μοναστήρι του Σάββα του Ηγιασμένου Αλεξανδρείας. Ενώ, παράλληλα, συνέβαλε τα μέγιστα στο να ανορθωθεί και να ανοίξει και πάλι ο ναός του Αγίου Νικολάου Αλεξανδρείας.  

Και από την πλευρά του, ο Πατριάρχης στάθηκε ακριβώς στο πόσο ευλαβικά ο απερχόμενος Γενικός Πρόξενος έστρεψε όλα αυτά τα χρόνια το βλέμμα του στην Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό.

«Αγαπητέ μου Πρόξενε και πατριώτη, Εμμανουήλ Κακαβελάκη, σε ευχαριστούμε θερμά», τόνισε ο Πατριάρχης Θεόδωρος, «διότι μέσα στην όμορφη λεβέντικη κρητική καρδιά σου, καίνε δύο λαμπάδες που δε θα σβήσουνε ποτέ: η Ορθοδοξία και η Ελλάδα».

Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας τον ευχαρίστησε που ήταν ένας πραγματικά άδολος συμπαραστάτης της Εκκλησίας και του Ελληνισμού στην Αλεξάνδρεια.

«Υπήρξες φίλος, αδελφός, Συγκυρηναίος» είπε σε συγκινητικό κλίμα ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας απευθυνόμενος προς τον Γενικό Πρόξενο, λίγο πριν του απονείμει την τιμητική διάκριση. «Και σε όποιες χώρες και αν συνεχίσεις την αποστολή σου, στο φυλακτήριο της καρδιά σου, να κρατάς την Αλεξάνδρεια, που σε αγάπησε και την αγάπησες…»

Αλλά, και ο Γενικός Πρόξενος με δυσκολία έκρυψε τη συγκίνησή του για την μεγάλη πατριαρχική τιμή και τα θερμά λόγια από τον Αλεξανδρινό Προκαθήμενο κ. Θεόδωρο Β΄.

«Ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου τον Πανάγαθο Θεό, γιατί αξίωσε εμένα, ένα χωριατόπουλο από την Κίσσαμο της Κρήτης, να υπηρετήσω κοντά στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και κοντά σε αυτήν την Ελληνική Κοινότητα, με την τόσο μεγάλη ιστορία…»

Και λαμβάνοντας την ευκαιρία, ο κ. Κακαβελάκης ευχαρίστησε τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας. «Σας ευχαριστώ, Μακαριώτατε, γιατί όλα αυτά τα χρόνια υπήρξατε για μένα ένας πραγματικός πατέρας. Και στα εύκολα, και στα δύσκολα και στα πολύ δύσκολα…»

Παράλληλα, ο Γενικός Πρόξενος ευχαρίστησε τον κλήρο, και εκείνους τους ιερείς που υπηρέτησαν τα προηγούμενα χρόνια στην Αλεξάνδρεια, τους παρόντες και τους απόντες, τους οποίους χαρακτήρισε «δεύτερη οικογένειά του».

Τέλος, ο κ. Κακαβελάκης απηύθυνε ένα μεγάλο τελευταίο ευχαριστώ προς την παροικία, από την οποία ένιωσε την αγάπη του κόσμου, αυτά τα τρία χρόνια που υπηρέτησε στην Αλεξάνδρεια. «Προσπάθησα να είμαι κοντά τους, και θα είμαι κοντά τους για πάντα. Ευχαριστώ για όλα!»

Όλος ο κόσμος αποχαιρέτησε τον Γενικό Πρόξενο στο αρχονταρίκι της εκκλησίας του Ευαγγελισμού με την Δ/ντρια του Πρατσίκειου κα Αγγελική Τσιαδήμη να τραγουδάει προς τιμήν του κ. Κακαβελάκη ένα κριτικό ριζίτικο τραγούδι, και τον κόσμο να χειροκροτεί, ευχαριστώντας από την καρδιά του έναν από τους πιο άξιους, τους πιο καλά στηριγμένους στα πόδια τους και στη γη διπλωμάτες.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ και πάλι και από την Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας και την επίσημη ενημερωτική ιστοσελίδα της.