Στην τρίτη θέση στον κόσμο έφερε στις 25 Φεβρουαρίου την Κύπρο, η αθλήτρια Κωνσταντίνα Νικολάου, κατακτώντας το χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Σκοποβολής που διεξήχθη στην Αίγυπτο, στο Κάιρο.
Μία τεράστια διάκριση που δείχνει τις τεράστιες δυνατότητες που έχει το αγώνισμα του σκητ για την Κύπρο, χαρίζοντας όλο και πιο πολλές διακρίσεις στη χώρα.
Αλλά και μία νίκη που προκάλεσε συγκίνηση, καθώς η Κωνσταντίνα Νικολάου αφιέρωσε το μεγάλο αυτό τρόπαιο στον πατέρα της, που σαν σήμερα έφυγε από τη ζωή 23 χρόνια πριν. Και όπως δήλωσε στο ΚΥΠΕ, το αφιέρωσε στη μνήμη του.
Την ίδια στιγμή, πρόκειται για ένα μετάλλιο που επικροτεί τις ασταμάτητες προσπάθειές της να κατακτήσει όλο και περισσότερο την κορυφή, δίνοντας το μήνυμα στην κυπριακή νεολαία και στους νέους όλου του κόσμου, ιδιαίτερα αυτές τις δύσκολες εποχές με την παγκόσμια πανδημία, ότι αξίζει να αγωνιστείς και να φτάσεις ψηλά.
Βεβαίως, η κα Νικολάου δεν παραλείπει να εκφράσει τις θερμές ευχαριστίες της σε όσους την έχουν στηρίξει στην πορεία της, τόσο εθνικούς όσο και ιδιωτικούς φορείς που είναι αρωγοί σε κάθε της βήμα.
Να σημειωθεί ότι σημαντική διάκριση είχε και ο Γιώργος Αχιλλέως, κατακτώντας την 6η θέση στην κατηγορία του.
Στη σημερινή παγκόσμια αναμέτρηση, την πρώτη θέση κατέκτησε η Σλοβακία και τη δεύτερη θέση η Ρωσία.
ΤΙ ΔΗΛΩΣΕ ΣΤΟ ΚΥΠΕ
Η ΧΑΛΚΙΝΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ ΣΚΟΠΟΒΟΛΗΣ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
Μιλώντας στο ΚΥΠΕ, η χάλκινη παγκόσμια πρωταθλήτρια σκοποβολής κα Κωνσταντίνα Νικολάου, και για το πώς αισθάνεται μετά την απονομή αυτή, τόνισε ότι είναι «πολύ συγκινημένη». Και όπως εξήγησε, «ο λόγος είναι διπλός. Δεν είναι μόνον ότι κατάφερα να κατακτήσω το χάλκινο μετάλλιο. Είναι ημέρα μνήμης για τον πατέρα μου, ο οποίος είχε κοιμηθεί πριν από 23 χρόνια και ήμουν συναισθηματικά φορτισμένη. Γι’ αυτό, το μετάλλιο το ήθελα, πραγματικά, περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Και είναι ίσως η πρώτη φορά που νομίζω ότι θα αφιερώσω το μετάλλιο αυτό σε κάποιον. Και αυτός είναι ο πατέρας μου…»
Αναφερόμενη για το πόσο σημαντικό είναι το μετάλλιο αυτό για τον κυπριακό αθλητισμό, η χάλκινη παγκόσμια πρωταθλήτρια σκοποβολής κα Νικολάου επεσήμανε ότι «η σημερινή επιτυχία είναι πολύ σημαντική όχι μόνον για μένα και για την προπονητική ομάδα που με στηρίζει που είναι συγκεκριμένα άτομα. Να τονίσω ότι είναι σημαντική η κάθε επιτυχία αθλητή στην Κύπρο. Αυτό βοηθά να ακούγεται όχι μόνον η σκοποβολή, αλλά ο αθλητισμός σε ένα ευρύτερο φάσμα, στην κοινωνία. Ένας τρόπος να μάθουν και οι νέοι, που θέλουν να ασχοληθούν με κάποιο άθλημα ότι αυτό που πρόκειται να κάνουν, επιφέρει καρπούς. Ότι ανταμείβονται. Ότι υπάρχει μία αναγνώριση από την πολιτεία και είναι στο πλάι τους και τους στηρίζει με κάθε δυνατό τρόπο, όπως κάνει ο Κυπριακός Οργανισμός Αθλητισμού και άλλες εταιρείες, είτε ιδιωτικές είτε όχι. Είναι πολύ σημαντικό και για τον τόπο και για τους ανθρώπους του».
Αναφερόμενη στις δυσκολίες που αντιμετώπισε, ειδικά αυτήν την εποχή με τους περιορισμούς και τα προβλήματα που θέτει η παγκόσμια πανδημία και στον αθλητικό τομέα, η κα Νικολάου, στις δηλώσεις της στο ΚΥΠΕ, χαρακτήρισε εξαιρετικά δύσκολη την κατάσταση, διότι υπήρχε καταρχάς το ρίσκο για το αν θα κατάφερνε να ταξιδέψει χωρίς να την καταβάλλει ψυχολογικά όλη αυτή η κατάσταση με το θέμα του κορονοϊού, με τις φοβίες και τις ανασφάλειες που βιώνουμε αυτές τις ημέρες, όλη αυτήν την περίοδο.
Και αποκάλυψε το γεγονός ότι είχε πάθει ίλιγγο όταν έφτασε στην Αίγυπτο και είχε παραμείνει δύο μέρες στο κρεββάτι και ότι την είχε επισκεφτεί ιατρός, έχοντας ξεκινήσει μάλιστα και μία θεραπευτική αγωγή. «Ήταν πολύ δύσκολο και με λίγη προπόνηση εδώ στα γήπεδα, αλλά κατάφερα να ανταπεξέλθω. Δούλεψα πολύ σκληρά με το μυαλό μου. Και είχα την πλήρη στήριξη της προπονητικής μου ομάδας, και τηλεφωνικώς και στο γήπεδο και όλης της ομάδας που ήταν στην αποστολή στο Κάιρο», τόνισε η κα Νικολάου. «Ήταν μεγάλο ρίσκο αλλά απέφερε καρπούς», συμπλήρωσε η ίδια.
Τέλος, αναφερόμενη στα επόμενα σχέδιά της, η Χάλκινη Παγκόσμια Πρωταθλήτρια σκοποβολής Κωνσταντίνα Νικολάου ευχήθηκε άμεσα να επιστρέψει ασφαλής στην Κύπρο. Και τα αμεσότερα σχέδια είναι το Παγκόσμιο Κύπελλο στην Ινδία στα μέσα Μαρτίου και το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα που θα γίνει στην Κροατία τον προσεχή Μάιο.
Μία ευχάριστη έκπληξη επεφύλαξε σήμερα το Προεδρείο της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας στον αγαπημένο ιατρό της ΕΚΑ, τον Δρ Μέτχαντ Σόκαρ, ο οποίος συμπλήρωσε σήμερα τα 65 χρόνια του.
Μία συγκινητική στιγμή για τον εξαίρετο ιατρό, αλλά και για τους εκπροσώπους της ΕΚΑ, που αναγνωρίζουν στο πρόσωπό του τη μεγάλη επιστημονική προσφορά του αλλά και την προσφορά του από καρδιάς στους τροφίμους του Οίκου Ευγηρίας «ΜΑΝΝΑ» αλλά και όσους παροίκους ζητάνε τη συμβουλή του, που πάντοτε δίνει με τεράστια προθυμία.
Έτσι, ο Πρόεδρος της ΕΚΑ κ. Ιωάννης Σιόκας, παρουσία του Α΄ Αντιπροέδρου κ. Αντρέα Βαφειάδη και του Οικονομικού Επόπτη κ. Πάρη Πεφάνη Μακρή, και μεταφέροντας την εκτίμηση όλη της Κοινοτικής Επιτροπής, εξέφρασε τις πιο θερμές ευχαριστίες στον αγαπητό ιατρό Δρ Μέτχαντ Σόκαρ, που τηρεί όσο κανείς άλλος τον όρκο του Ιπποκράτη και βρίσκεται πάντοτε, μέρα και νύχτα, στο πλευρό της Κοινότητας.
Μάλιστα, έκοψαν και μία τούρτα για τα 65 του γενέθλια, με την ευχή να είναι πολλά ακόμη τα χρόνια προσφοράς του στην ΕΚΑ αλλά πολλά – και βεβαίως και υγιή – τα χρόνια ευτυχίας του…
Τις πιο θερμές ευχές και τα χρόνια πολλά και από την επίσημη ιστοσελίδα της ΕΚΑ!
Τους «τίτλους τέλους» φαίνεται να γράφει ένα από τα πιο ιστορικά παροικιακά σωματεία της Αλεξάνδρειας, ο Μικρασιατικός Σύλλογος.
Έτσι, μετά από 115 χρόνια ζωής, σημαντικών εκδηλώσεων και ενός τεράστιου έργου και προσφοράς στην αλεξανδρινή παροικία, η Γενική Συνέλευση του παροικιακού σωματείου που εδρεύει στην Ιμπραημία, πήρε απόφαση να συγχωνευτεί με την Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας.
Μετά την απόφαση αυτή του Μικρασιατικού Συλλόγου, η Κοινοτική Επιτροπή της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας θα συνεδριάσει υπό την προεδρία του κ. Ιωάννη Σιόκα για να αποφασίσει την αποδοχή του αιτήματος του Μικρασιατικού Συλλόγου.
Στη συνέχεια, σύμφωνα με το καταστατικό της ΕΚΑ, θα πρέπει να συγκληθεί έκτακτη Γενική Συνέλευση της ΕΚΑ, έτσι ώστε το κυρίαρχο σώμα των μελών της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας να δεχτούν στους κόλπους της πρεσβυγενούς Ελληνικής Κοινότητας το ιστορικό σωματείο.
«Είναι λυπηρό το γεγονός να κλείνει ένα ακόμη σωματείο, αλλά ποτέ μην ξεχνάμε ότι, όπως έλεγε ο μακαριστός Πατριάρχης Παρθένιος, «δεν έχει σημασία μόνον πόσοι είμαστε αλλά και ποιοι είμαστε…» Επομένως, θα κάνουμε ως ΕΚΑ ό,τι μπορούμε για να τιμήσουμε και να διατηρήσουμε την ιστορία του Μικρασιατικού Συλλόγου…» δήλωσε ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας κ. Ιωάννης Σιόκας.
ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
Την 5η Φεβρουαρίου 1906, στη Μεγάλη Αίθουσα του Αβερωφείου Γυμνασίου Αλεξανδρείας Αιγύπτου, περίπου 200 Έλληνες Μικρασιάτες Αλεξανδρινοί, στην πλειοψηφία τους έμποροι και κτηματίες, μιμούμενοι τους Έλληνες Μικρασιάτες Καΐρου, οι οποίοι προηγήθηκαν ιδρύοντας το 1905, το πρώτο Παράρτημα στην Αίγυπτο, του ομώνυμου Μητρικού Συλλόγου Αθήνας «Η ΑΝΑΤΟΛΗ», ιδρύουν νέο Παράρτημα του εν λόγω Συλλόγου, στην Αλεξάνδρεια, παρουσία του αειμνήστου Προέδρου του Μητρικού Συλλόγου, Μαργαρίτη Ευαγγελίδη.
Έτσι, σχηματίζεται και η πρώτη Διοικούσα Επιτροπή, του τότε νεοσύστατου Σωματείου, από αξέχαστα ονόματα, για την Ιστορία των ανά τον κόσμο Ελλήνων Μικρασιατών, τους Ζερβουδάκη Γ. (Πρόεδρο), Ομηρόλη Π. & Ιορδάνου Γ. (Αντιπροέδρους), Πιζάνη Ι. (Γενικό Γραμματέα), Βατιάδη Μιλτ. (Ταμία), και με Μέλη τους κ.κ. : Μπενάκη Αντ., Φιλιππίδη Φ., Φραγκούδη Ν., Αγγελόπουλο Κ., Καμπά Ν., Ισαακίδη Πλ., Μαυρίδη Αλ., Τριανταφυλλίδη Αναστ., Παμφίλη Ηλ., Σεραπίωνα Δ., Παυλίδη Π., Κυριακίδη Στ., Γρηγοριάδη Όθ., Γελκεντζόγλου Αλ., Τσαλίκη Ν.
Οι θυγατρικοί Σύλλογοι, ήτοι τα Παραρτήματα Καΐρου & Αλεξανδρείας, χειραφετήθηκαν, ως αυτοτελείς οργανισμοί, αναφορικά με τη δομή και τη δραστηριότητά τους, αλλά συνεργάστηκαν στενά, με τον Μητρικό τους Σύλλογο της Αθήνας, όπως προκύπτει και από την αναδρομή στην Περιοδική Έκδοση, του Μητρικού Συλλόγου «Ξενοφάνης» (Τόμος ΙΙΙ, 1905-1906, σελ.: 243-247 & 293-294 & 433-436 και Τόμος ΙV, 1906-1907, σελ.: 150-151).
Μερικά Μέλη του Παραρτήματος Αλεξανδρείας, συγκεντρώνονται το 1913, στο Ξενοδοχείο του Ν. Αγγλούπα, και ιδρύουν τον «ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΩΝ Η ΙΩΝΙΑ», με Διοικούσα Επιτροπή απαρτιζόμενη από τους Ζαρίφη Δ. (Πρόεδρο), Τσαλούχο Ε. (Γραμματέα), και Μέλη τους Αγγλούπα Ν., Κεχαγιά Ό., Πασχάλη Χ. Ζαΐρη Ιω., Κρασόπουλο Ε.
Το 1918 οι Έλληνες Μικρασιάτες της Αλεξάνδρειας καταπατούν τις διαμάχες τους και ενώνονται σε ένα ενιαίο Μικρασιατικό Σωματείο, που το ονομάζουν «ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΕΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΩΝ Η ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ» δημιουργώντας το πρώτο Διοικητικό Συμβούλιο Μικρασιατικού Οργανισμού της Ελληνίδας πόλης, που αποτελούνταν από τον κ. Ζαρίφη Δ. (Πρόεδρο), με Σύμβουλους τους Αγγλούπα Ν., Αμπατζόγλου Μ., Κεχαγιά Ν., Κρεϋδωρόπουλο Μιλτ., Τζόη Δ., Φωτιάδη Σπ., και με Ελεγκτές τους Μαξούρη Αρ., Πλωμαρίτη Ευαγ., Πουλάκη Γ.
Το 1919 με ομοφωνία των Ελληνικών Μικρασιατικών δυνάμεων & τάσεων Αλεξανδρείας, ονομάζεται το Σωματείο «ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΩΝ Η ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ», ενώ το 1930 «ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ Η ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ». Το 1934 ονομάστηκε «ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ Η ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ», ενώ το 1936 «ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ Η ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ».
Στα χρόνια της Στρατιωτικής Δικτατορίας στην Ελλάδα, ο Σύλλογος όντας σε χαλεπούς καιρούς αμφιταλαντεύονταν, και μετονομάστηκε σε «ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ», και τελικά το 1980 αναδιοργανώνεται επανακτώντας τις δυνάμεις του και παίρνει τη σημερινή του ονομασία «ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ Η ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ», με ισχύον πάντα, το αρχέτυπο και εκλαϊκευμένο λογότυπό του «ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΟΣ».
Το 1919, απόκτησε στέγη στην οδό Βολανάκη, όπου παρέμεινε έως το 1926, τότε συγχωνεύτηκε με την «ΕΝΩΣΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ», και στεγάστηκε στα Γραφεία της, κοντά στο Σταθμό Ραμλιού, όπου το άλλοτε Σωματείο «ΛΑΪΚΗ ΕΝΩΣΙΣ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ».
Από το 1930, μεταφέρθηκε στην περιοχή της Ιμπραημίας και διαδοχικά: στο κτίριο υπ’ αριθ. 11 της οδού Πελούζ, το 1936 στην έπαυλη υπ’ αριθ. 67 της οδού Πρίγκιπα Ιμπραήμ, και από την 12η Δεκεμβρίου 1953, στην σημερινή του έδρα, στο κτίριο υπ’ αριθ. 82 της οδού Μέμφιδος, λόγω κατάρρευσης του κτιρίου, στο οποίο στεγαζόταν.
Οι αρχικοί σκοποί του ήταν ανάλογοι με του Μητρικού Συλλόγου, και από τους ενδεικτικότερους ήταν :
Η οικονομική συμβολή, στο Ταμείο Περίθαλψης, το οποίο συντηρούσε μέσω επιδομάτων, τις άπορες οικογένειες των Ελλήνων επιστράτων της Αιγύπτου, μέχρι να επιστρέψουν οι προστάτες τους, από το πολεμικό μέτωπο (1912-1922).
Η αποστολή χρημάτων και βοηθημάτων στους παθόντες γηγενείς, και σε άλλους Μικρασιάτες, ακόμη και πριν την Καταστροφή, καθώς και πολυσχιδή υποστήριξη της Μικρασιατικής Εκστρατείας.
Τον Οκτώβριο του 1918, ήταν από τους οργανωτές του Συνεδρίου των Μικρασιατών, που συγκλήθηκε στην Αλεξάνδρεια. Τον Νοέμβριο του 1918, έλαβε μέρος στις εργασίες του Συνεδρίου των Αλυτρώτων, που διεξάχθηκαν στο Ελληνικό Κέντρο Καΐρου, και πρωτοστάτησε στη σύσταση της «ΚΟΙΝΗΣ ΑΛΥΤΡΩΤΩΝ ΕΠΙΤΡΟΠΕΙΑΣ ΕΝ ΑΙΓΥΠΤΩ», που καταγινόταν με την ενίσχυση των αλυτρώτων περιοχών του Ελληνισμού.
Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ανέλαβε τα έξοδα παλιννόστησης περίπου 7.000 Μικρασιατών αιχμαλώτων & προσφύγων, συμπεριλαμβανομένου εισιτηρίου & χρηματικού βοηθήματος. Είναι γνωστό ότι Μικρασιάτες ομογενείς, που υπηρετούσαν αναγκαστικά στον τουρκικό στρατό, αιχμαλωτίστηκαν από Άγγλους στη Συρία, Παλαιστίνη, Ιράκ και μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδα στην Αίγυπτο, στις περιοχές: Ηλιούπολη, Μπελμπές, Τούρα, Μαάντι, Ελτάλ Ελκεμπίρ και Κουέσνα.
Στα χρόνια, που προηγήθηκαν της Καταστροφής, όταν επικρατούσε η μεγάλη ιδέα του νεότερου Ελληνισμού, οργάνωνε διαλέξεις, τύπωνε φυλλάδια & βιβλία για να τονιστεί το εθνικό συμφέρον και ν’ αναζωογονηθεί το εθνικό φρόνημα.
Στις 18 Μαρτίου 1923, με την Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας, συγκάλεσε εκπροσώπους 105 Ελληνικών Κοινοτήτων & Σωματείων στην Τοσιτσαία Σχολή της Αλεξάνδρειας. Την ημέρα εκείνη επιδόθηκε στο Αμερικανό Πρέσβη Καΐρου ψήφισμα ευγνωμοσύνης, για την βοήθεια, που προσέφερε ο Αμερικανικός λαός, στους πρόσφυγες της Μ. Ασίας.
Μετά την Καταστροφή εγγυήθηκε 16.000 πρόσφυγες από σύνολο 25.000, που κατέφυγαν στο Αιγυπτιακό έδαφος. Τους περιέθαλψε και τους βοήθησε ποικιλότροπα. Ειδική Επιτροπή και άλλες παρεμφερείς συγκέντρωσαν 17.000 £ Αιγ., για τους πρόσφυγες. Μέρος του ποσού αυτού διατέθηκε και για την αγορά ρουχισμού και τροφίμων για τους πρόσφυγες στην Ελλάδα. Στα Μητρώα του Συλλόγου βρέθηκαν καταχωρημένοι 18.000 Μικρασιάτες, που βοηθήθηκαν στο διάστημα 1921 – 1927.
Με φροντίδα του Συλλόγου πολιτογραφήθηκαν οι πρόσφυγες και απ’ αυτούς, 1598 απέκτησαν την Ελληνική Ιθαγένεια, ενώ συμπαραστάθηκε σε πολλούς για να εισπράξουν τις αποζημιώσεις, που τελικά έφθασαν στο ποσό των 3.000.000 £. Με την Απόφαση του Προξενικού Δικαστηρίου Αλεξανδρείας, υπ’ αρθμ. : 221 της 18ης Νοεμβρίου 1937, αναγνωρίστηκε από την Ελληνική Πολιτεία, ως Σύλλογος Ισότιμος με τους Συλλόγους του Ελλαδικού χώρου.
Ακολουθούν τα ονόματα των Προέδρων του Δ.Σ. του Μικρασιατικού Συλλόγου Αλεξανδρείας:
Σπάνια τόσοι πολλοί Αλεξανδρινοί δείχνουν σε τέτοια έκταση την αγάπη τους σε 40νθήμερα μνημόσυνα.
Και όμως, στις 21 Φεβρουαρίου, ο Κοινοτικός Ιερός ναού του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου ήταν γεμάτος από τους φίλους και συγγενείς της Ελένης Βαφειάδη, που είχαν έρθει να τιμήσουν τη μνήμη της Αλεξανδρινής αυτής μεγάλης αρχόντισσας, που είχε φύγει περίπου σαράντα μέρες πριν…
Συγκινητικός και ο λόγος του Πατριάρχου Αλεξανδρείας που εξέφρασε εκ μέρους όλων των παρεβρισκομένων ένα μεγάλο ευχαριστώ, στη Χριστιανή, την Ελληνίδα, την μητέρα Ελένη Βαφειάδου για όσα εκείνη προσέφερε και τώρα βρίσκεται στον κόσμο της μακαριότητας, βρισκόμενοι ήδη κοντά στον αγαπημένο της αείμνηστο σύζυγο.
Με τη θλίψη ζωγραφισμένη στο πρόσωπό τους ο γιος της, και Α΄ Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας Ανδρέας Βαφειάδης, η αδελφή του Αικατερίνη, ο Πρόεδρος του Ελληνικού Εμπορικού Επιμελητηρίου Αλεξανδρείας κ. Βύρωνας Βαφειάδης και η σύζυγός του Αγγελική – αδελφή της εκλιπούσης, ο πρώην Αντιπρόεδρος της ΕΚΑ κ. Δημήτρης Βαφειάδης και όλη η οικογένεια.
Τη θλίψη τους εξέφρασαν παρεβρισκόμενοι ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας κ. Ιωάννης Σιόκας, ο Γενικός Γραμματέας κ. Δημήτρης Κάβουρας, η Πρόεδρος του ΕΝΟΑ και του Πτολεμαίου κα Λιλίκα Θλιβίτου, η Πρόεδρος του Λυκείου Ελληνίδων Αλεξανδρείας κα Αλίκη Αντωνίου και άλλοι επίσημοι.
Το μνημόσυνο ετέλεσε ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας συμπαραστατούμενος από τον Πατριαρχικό Επίτροπο Αλεξανδρείας Μητροπολίτη Ναυκράτιδος κ. Νάρκισσο και τον Αρχιγραμματέα της Αγίας και Ιεράς Συνόδου Αρχιμανδρίτη π. Νικόδημο Τότκα.
