Συντάκτης: Greg Chaliakopoulos

  • Νέα έρευνα περί χτισίματος πυραμίδων

    Νέα έρευνα περί χτισίματος πυραμίδων

    Πηγή: Flash


    Πώς η ανακάλυψη ενός υδραυλικού συστήματος αλλάζει όλα όσα γνωρίζαμε για την κατασκευή των πυραμίδων.


    Μια νέα μελέτη στοχεύει να απαντήσει στο μεγάλο ερώτημα για το πώς χτίστηκαν οι Μεγάλες Πυραμίδες της Αιγύπτου πριν από χιλιάδες χρόνια και τα ευρήματά της έδωσαν μια απροσδόκητη πιθανή απάντηση, το νερό.
    Όπως αναφέρει σχετικό δημοσίευμα της New York Post, αν και οι έρημοι είναι γνωστό ότι συνήθως δεν διαθέτουν νερό, η μελέτη που δημοσιεύτηκε τη Δευτέρα (5/8) στο Plos One, ένα περιοδικό από την Public Library of Science, θεωρεί ότι οι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν την ισχύ του νερού για να κατασκευάσουν τις πυραμίδες.
    Στη μελέτη αναφέρεται ενδεικτικά η Πυραμίδα του Djoser, η οποία ανεγέρθηκε πριν από περίπου 4.500 χρόνια, και που μπορεί -σύμφωνα με την έρευνα- να έχει κατασκευαστεί με τη χρήση ενός ενοποιημένου υδραυλικού συστήματος ανύψωσης που κινείται με νερό.
    Προηγούμενες θεωρίες γύρω από το πώς κατασκευάστηκε η εν λόγω πυραμίδα υποδήλωναν ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν ένα σύστημα με ράμπες και μοχλούς για να δώσουν στις κατασκευές το τεράστιο ύψος τους.


    Αλλά η νέα ρηξικέλευθη θεωρία προτείνει ότι οι αρχιτέκτονες των πυραμίδων χρησιμοποίησαν κοντινά κανάλια για τη διαδικασία κατασκευής τους, όπως οι Αιγύπτιοι της εποχής χρησιμοποιούσαν τα κανάλια για να ποτίζουν τις καλλιέργειές τους.
    «Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι φημίζονται για την πρωτοπορία και την ευρηματικότητά τους στα υδραυλικά μέσα μέσω καναλιών για σκοπούς άρδευσης αλλά και για τη μεταφορά τεράστιων λίθων», αναφέρουν οι ερευνητές.
    «Αυτή η εργασία ανοίγει μια νέα γραμμή έρευνας: τη χρήση υδραυλικής δύναμης για την ανέγερση των τεράστιων κατασκευών που κατασκευάστηκαν από τους Φαραώ».
    Η μελέτη υποστηρίζει ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν νερό υπό πίεση για να επιπλέουν τις οικοδομικές πέτρες της πυραμίδας προς τα ανώτερα επίπεδα της αναπτυσσόμενης δομής μέσω ενός εσωτερικού φρεατίου σε μια διαδικασία γνωστή ως κατασκευή «ηφαιστείου».

    Οι ερευνητές είπαν ότι βρήκαν στοιχεία για ένα ενοποιημένο σύστημα διήθησης νερού και ένα υδραυλικό σύστημα στην Πυραμίδα του Djoser που καθάριζε το νερό από τα κοντινά κανάλια και ρύθμιζε τη ροή του για πιο πρακτικές χρήσεις.
    Πιστεύουν ότι η πυραμίδα μπορεί να έχει χτιστεί με τη βοήθεια από μια λεκάνη απορροής και ότι το κοντινό περίβλημα Gisr el-Mudir – το οποίο παρέμενε για καιρό ένα μυστήριο για τους ειδικούς – ήταν μια τεράστια παγίδα ιζημάτων που διέθετε ένα ανοιχτό φράγμα ελέγχου.

    Παράλληλα, οι ειδικοί λένε ότι ανακάλυψαν την παρουσία μιας αποξηραμένης λίμνης δυτικά της πυραμίδας, η οποία πιθανότατα γέμιζε την «Ξηρά Τάφρο» που περιέκλειε το σύμπλεγμα της πυραμίδας, η οποία στη συνέχεια συνδέθηκε με μια βαθιά τάφρο που έφερνε νερό κάτω από το έδαφος και πάνω στον άξονα μέσα στην πυραμίδα.
    «Αποκαλύψαμε μια πιθανή εξήγηση για το πώς χτίστηκαν οι πυραμίδες με υδραυλική δύναμη», ανέφεραν στο συμπέρασμά τους οι συντάκτες της έκθεσης.
    «Η εσωτερική αρχιτεκτονική της πυραμίδας είναι σύμφωνη με μια υδραυλική συσκευή ανύψωσης που δεν έχει αναφερθεί ποτέ πριν», όπως σημειώνουν.
    Οι συγγραφείς ελπίζουν να διεξαγάγουν περαιτέρω έρευνα για να κατανοήσουν πώς λειτουργούσε το πιθανό σύστημα ανύψωσης νερού με περισσότερες λεπτομέρειες.

  • Ο Χρυσοφόρος των Ελλήνων Τεντόγλου!

    Ο Χρυσοφόρος των Ελλήνων Τεντόγλου!

    Ο Μίλτος Τεντόγλου ήταν για μία ακόμη φορά συγκλονιστικός και με άλμα στα 8.48μ. κατέκτησε για δεύτερη σερί φορά την κορυφή στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το Ελληνόπουλο με το ξεχωριστό ήθος που αγαπιέται απ όλους τους Έλληνες, δήλωσε μεταξύ άλλων τα εξής:
    «Χαίρομαι πολύ για αυτό που κατάφερα, ήθελα να κάνω κάτι παραπάνω. Το πάλεψα, ξύπνησα στα τελευταία άλματα, ήταν 8.31 με άλμα πίσω από την βαλβίδα, στο τελευταίο άλμα άλλαζε ο αέρας δε τα κατάφερα. Ήταν δύσκολος αγώνας. Είμαι πολύ χαρούμενος αλλά σαν επίδοση, ήθελα κάτι παραπάνω για να το ευχαριστηθώ περισσότερο».

    Μετά το Τόκιο, λοιπόν, πρώτος και στο Παρίσι! Πολύ εύκολα, ο air Τεντόγλου έκανε ξανά υπερήφανους όλους τους Έλληνες με τη σπουδαία επιτυχία του!
    Η Ελλάδα πλέον μετράει 7 μετάλλια στους φετινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Ένα χρυσό, ένα ασημένιο και πέντε χάλκινα!
    Η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας συγχαίρει όλα τα ελληνόπουλα που συμμετέχουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι, ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων και μεταλλίων, γιατί ο αθλητισμός πρώτα απ΄ όλα διαπαιδαγωγεί ανθρώπους και εμφυτεύει στις συνειδήσεις αξίες και αρχές!

  • 98 Στίχοι του Ευριπίδη σε Αιγυπτιακό Πάπυρο

    98 Στίχοι του Ευριπίδη σε Αιγυπτιακό Πάπυρο

    Στο φως 98 άγνωστοι στίχοι του Ευριπίδη: Βρέθηκαν σε αιγυπτιακό πάπυρο και αλλάζουν την ιστορία των τραγωδιών του “Πολύειδος” και “Ινώ”

    Από το Κολοράντο έρχονται τώρα στο φως νέοι στίχοι του κορυφαίου -μαζί με τον Αισχύλο και τον Σοφοκλή- τραγωδού όλων των εποχών Ευριπίδη. Καθηγητές από το Πανεπιστήμιο Μπόλντερ ανακάλυψαν επιπλέον στίχους και σκηνές από τις τραγωδίες του «Πολύειδος» και «Ινώ» (γράφτηκε το 413 π.Χ.), που έχουν σωθεί αποσπασματικά.

    Το εξειδικευμένο περιοδικό «Colorado Arts and Science Magazine», όπου μιλάει η υπεύθυνη για την ανακάλυψη, καθηγήτρια ελληνικών σπουδών Ιβόνα Τρνκα-Αμρχάιν από κοινού με τον κλασικιστή και ειδικό στον Ευριπίδη Τζον Γκίμπερτ, αναφέρει ότι από το 2022 μελετούσαν αιγυπτιακό πάπυρο που εντοπίστηκε σε ανασκαφή στην αρχαία Φιλαδέλφεια της Αιγύπτου. Τώρα λοιπόν υποστηρίζουν ότι οι 98 στίχοι τους οποίους επί μακρόν επιχειρούσαν να αποκωδικοποιήσουν και να ερμηνεύσουν συνιστούν «άγνωστα μέρη από τα δύο έργα του. Δεν έχει ξαναβρεθεί ανάλογης σημασίας εύρημα από το 1960», δηλώνει ο Γκίμπερτ.

    Από τους 98 άγνωστους στίχους, οι 22 ήταν γνωστοί στους μελετητές του Ευριπίδη. Όμως, οι υπόλοιποι, σύμφωνα με τον καθηγητή, ήταν «κάτι εντελώς καινούργιο. Και πολύ σημαντικό γιατί αλλάζουν και τον μύθο». Τι εννοούμε; Οι νέοι στίχοι συμπληρώνουν τις σκηνές του «Πολύειδου». Στην πλοκή της τραγωδίας ο βασιλιάς Μίνωας της Κρήτης και η βασίλισσα Πασιφάη ζητούν από τον Πολύειδο, μάντη της Κορίνθου, να αναστήσει τον γιο τους Γλαύκο, που πνίγηκε σε πιθάρι με μέλι. Στους στίχους, κατά τους μελετητές, περιγράφεται καβγάς -όχι ομηρικός, αλλά «ευριπιδικός» εδώ- μεταξύ Μίνωα – Πολύειδου για το κατά πόσον είναι ηθική η ανάσταση των νεκρών.

    «Στην πραγματικότητα, υπάρχει ένα σχετικά αίσιο τέλος. Δεν είναι από τις τραγωδίες όπου όλοι καταλήγουν νεκροί», λέει η Τρνκα-Αμρχάιν. Όσο για την «Ινώ», ο μύθος αφενός θέλει την πριγκίπισσα της Θήβας (κόρη του βασιλιά Κάδμου και της θεότητας Αρμονίας) κακιά μητριά του Φρίξου και της Έλλης, αφετέρου την παρουσιάζει προστάτιδα του νεογέννητου Διόνυσου και, στην τρίτη εκδοχή από τις επικρατέστερες, πονεμένη πρώην βασίλισσα που στήνει πλεκτάνη για να σώσει τα παιδιά της. Σύμφωνα λοιπόν με την ΤρνκαΑμρχάιν, οι στίχοι του παπύρου ενισχύουν την τελευταία εκδοχή, με την τρίτη σύζυγο του βασιλιά, τη Θεμιστώ, να προσπαθεί να σκοτώσει τα παιδιά της τωρινής βασίλισσας Ινούς. Οδηγεί τη βασίλισσα να σκοτώσει τα δικά της παιδιά και η ίδια αυτοκτονεί. Αλλά, ο Ποσειδώνας σώζει την Ινώ και εκείνη γίνεται Νηρηίδα.

    Πηγή: Παραπολιτικά- Έλλη Σολδάτου

    https://www.parapolitika.gr/politismos/article/1434080/sto-fos-98-agnostoi-stihoi-tou-euripidi-vrethikan-se-aiguptiako-papuro-kai-allazoun-tin-istoria-ton-tragodion-tou-polueidos-kai-ino

  • Σαν σήμερα 4/8/1865 ο Εθνικός μας Ύμνος

    Σαν σήμερα 4/8/1865 ο Εθνικός μας Ύμνος

    Ποίημα του Διονυσίου Σολωμού (1798-1857), οι δύο πρώτες στροφές του οποίου σε μουσική του Νικολάου Μάντζαρου (1795-1872), αποτελούν τον Εθνικό Ύμνο της Ελλάδας (1865) και της Κύπρου (1966).
    Ο Ύμνος εις την Ελευθερία γράφτηκε από τον 25χρονο Σολωμό στη Ζάκυνθο, πρώτα στα ιταλικά και εν συνεχεία στα ελληνικά, τον Μάιο του 1823, σε μία περίοδο ιδιαίτερης έξαρσης της Ελληνικής Επανάστασης. Το ποίημα του Σολωμού αποτελείται από 158 τετράστιχες στροφές. Το μέτρο είναι τροχαϊκό με εναλλαγές επτασύλλαβων και οκτασύλλαβων στίχων.
    Η φήμη του ποιήματος ξεπέρασε γρήγορα τα στενά όρια της Ζακύνθου. Το 1824 μεταφράστηκε μέρος του στα αγγλικά και ολόκληρο στα γαλλικά. Στον επαναστατημένο ελληνικό χώρο δημοσιεύτηκε τον ίδιο χρόνο στο Μεσολόγγι, στην εφημερίδα «Ελληνικά Χρονικά» του Ιάκωβου Μάγερ. Θα ακολουθήσουν και άλλες δημοσιεύσεις τον επόμενο χρόνο, ενώ στις 21 Οκτωβρίου του 1825 θα δημοσιευθεί και η πρώτη κριτική του ποιήματος από τον Σπυρίδωνα Τρικούπη στη Γενική Εφημερίδα της Ελλάδος, που εκδιδόταν στο Ναύπλιο.
    Μεταξύ 1828 και 1830, ο Ύμνος εις την Ελευθερίαν μελοποιήθηκε από τον κερκυραίο μουσουργό Νικόλαο Μάντζαρο για τετράφωνη ανδρική χορωδία και ακουγόταν με ενθουσιασμό σε εθνικές εορτές στα Επτάνησα. Τον Δεκέμβριο του 1844 ο Μάντζαρος παρουσίασε μια νέα μελοποίηση του ποιήματος και την υπέβαλε στον βασιλιά Όθωνα, με την ελπίδα να γίνει το «εθνικό άσμα» της χώρας. Μέχρι τότε ο Εθνικός Ύμνος της Ελλάδας ήταν ο Βαυαρικός (η γνωστή μελωδία του Χάιντν, που σήμερα είναι ο εθνικός ύμνος της Γερμανίας και της Αυστρίας). Το έργο έγινε δεκτό μόνο ως σύνθεση και βραβεύτηκε με τον Αργυρό Σταυρό του Τάγματος του Σωτήρος.

    Το 1865, κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στην Κέρκυρα, ο Βασιλιάς Γεώργιος Α’ άκουσε την εκδοχή της σύνθεσης του Μάντζαρου για ορχήστρα πνευστών από την μπάντα της Φιλαρμονικής Εταιρείας Κερκύρας και του έκανε εντύπωση.

    Ακολούθησε το Βασιλικό Διάταγμα της 4ης Αυγούστου 1865, που το χαρακτήρισε «επίσημον εθνικόν άσμα» και εντελλόταν η εκτέλεσή του «κατά πάσας τας ναυτικάς παρατάξεις του Βασιλικού Ναυτικού». Επίσης, ενημερώθηκαν οι ξένοι πρέσβεις, ώστε να ανακρούεται και από τα ξένα πλοία στις περιπτώσεις απόδοσης τιμών προς τον Βασιλιά της Ελλάδος ή την Ελληνική Σημαία.

    Από τότε ο Ύμνος εις την Ελευθερίαν του Διονυσίου Σολωμού, μελοποιημένος από τον Νικόλαο Μάντζαρο, θεωρείται ως εθνικός ύμνος της Ελλάδας. Από τις 18 Νοεμβρίου 1966 με την απόφαση 6133 του υπουργικού συμβουλίου καθιερώθηκε και ως εθνικός ύμνος της Κυπριακής Δημοκρατίας.

    Πηγή: Σαν σήμερα