Συντάκτης: Greg Chaliakopoulos

Προσφάτως ένα βιβλίο του συγγραφέα Δημήτρη Στεφανάκη, συζητήθηκε με αφορμή τον πάλαι ποτέ πολιτισμό της Αιγυπτιώτικης Παροικίας, με τον τίτλο «Μέρες Αλεξάνδρειας». Ο Δημήτρης Στεφανάκης γεννήθηκε το 1961. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Έχει μεταφράσει έργα των Σολ Μπέλοου, Ε. Μ. Φόρστερ, Γιόζεφ Μπρόντσκι, Προσπέρ Μεριμέ κ.ά. Το «Μέρες Αλεξάνδρειας», που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ψυχογιός, εκδόθηκε και στα γαλλικά σημειώνοντας τόσο μεγάλη επιτυχία, ώστε τιμήθηκε με το Prix Mediterranee Etranger. Κυκλοφορεί επίσης στα ισπανικά, ενώ σύντομα θα κυκλοφορήσει και στα αραβικά. Ο Δημήτρης Στεφανάκης τιμήθηκε με το Διεθνές Βραβείο Καβάφη 2011 και ήταν υποψήφιος για το Prix du Livre Europeen 2011.

Σχετικά με το έργο

«Στην Αλεξάνδρεια των αρχών του εικοστού αιώνα, μια οικογένεια Ελλήνων καπνοβιομηχάνων ζει το θαύμα του κοσμοπολιτισμού πλαισιωμένη από ένα πολυφυλετικό θίασο χαρακτήρων. Ο πατριάρχης της, Αντώνης Χάραμης, εγκαθίσταται με τη σύζυγό του Δάφνη και τα δυο τους παιδιά στην αριστοκρατική συνοικία της πόλης, το Καρτιέ Γκρεκ, εγκλωβισμένος στο αυστηρό κοινωνικό πλαίσιο της ελληνικής παροικίας. Η επαγγελματική του σχέση με ένα μυστηριώδη Λιβανέζο, τον Ελιάς Χούρι, θα του επιτρέψει να υπογράψει ένα προνομιακό συμβόλαιο με τα βρετανικά στρατεύματα της Μέσης Ανατολής, την ημέρα που κηρύσσεται ο Α΄ Παγκόσμιος πόλεμος, αλλά κυρίως θα τον ελευθερώσει από τα ηθικά στεγανά της οικογενειακής ζωής: χάρη στη διαμεσολάβηση του Χούρι θα καρποφορήσει το ειδύλλιό του με την πανέμορφη Γαλλοελβετίδα Υβέτ Σαντόν…

Μια ιστορία πενήντα χρόνων, όπου ο πόλεμος και το εμπόριο, η πολιτική και ο έρωτας, η αποικιοκρατία και ο εθνικισμός συγκρούονται με απρόβλεπτες συνέπειες. Μια μυθιστορηματική αναδρομή στον εικοστό αιώνα, με φόντο τον κοσμοπολιτισμό της Αλεξάνδρειας και την ελληνική παροικία της».

Κάθε βιβλίο που αναφέρεται στην Αλεξάνδρεια του Αιγυπτιώτη πολιτισμού, είναι ευπρόσδεκτο στην ιστοσελίδα της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας, γιατί έτσι, μέσω της συγγραφικής τέχνης, καθίσταται γνωστή η ιστορία στους νεότερους.

Η δημοσιογραφία ως έννοια, καλύπτει ένα ευρύ φάσμα ειδησεογραφίας που άπτεται της κοινωνικής, πολιτικής, οικονομικής και πολιτιστικής ζωής, όχι μόνο στην συνοριακή επικράτεια μιας χώρας αλλά και διεθνώς.
Ανάλογα λοιπόν, είναι και τα έντυπα που εμπεριέχουν τα νέα ανά τον πλανήτη.
Υπάρχουν όμως και τα δημοσιογραφικά έντυπα ή ηλεκτρονικές ιστοσελίδες, των οποίων η θεματολογία είναι αποκλειστικά πολιτισμική, με αναφορές και συμβάντα που αφορούν στην πρόοδο και την εξέλιξη μιας παροικίας, όπως είναι τα γράμματα, οι τέχνες, η εκπαίδευση και άλλα ζητήματα σχετικά με τις θρησκευτικές και εθνικές μνήμες.
Ένα τέτοιο έντυπο είναι και ο «Αλεξανδρινός Ταχυδρόμος» ενώ στον ηλεκτρονικό τύπο λειτουργεί σε καθημερινή βάση η ιστοσελίδα της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας στην οποία ανήκουν και τα δύο προαναφερθέντα δημοσιογραφικά όργανα.
Στόχος της Ελληνικής Κοινότητας μέσω αυτών των δύο οργάνων, είναι να προβάλει κάθε τι που αγγίζει και ενδιαφέρει ως θέμα την Παροικία των Αιγυπτιωτών, πότε με ιστορικά αφιερώματα, πότε με σύγχρονα κοινωνικά γεγονότα, πάντα όμως με γνώμονα τον πολιτισμό, τη συνύπαρξη και τον σεβασμό στην ιστορική μνήμη.
Όλα αυτά μέσα από την αγαστή συνεργασία με τους πάροικους προς όφελος όλων. Η Ελλάδα και η Αίγυπτος οι δύο μας πατρίδες, αποτελούν για όλους μας τα σταθερά θεμέλια για δημιουργία, επικοινωνία και αλληλεπίδραση.
Μια σχέση με άρρηκτους δεσμούς, που χρονολογείται από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα και ενισχύεται όλο και περισσότερο στο διάβα του χρόνου.
Επομένως ο ρόλος του δικού μας εντύπου δεν είναι μόνο να κομίζει στους αναγνώστες τα παροικιακά ειδησεογραφικά γεγονότα, όπως εκδηλώσεις, εορτές και σχολικά δρώμενα, αλλά και να υπενθυμίζει τι εστί αλεξανδρινός πολιτισμός απ΄ τα βάθη των αιώνων!
Άραγε πως θα ήταν σήμερα ο κόσμος δίχως τις σπουδαίες προσωπικότητες των αλεξανδρινών επιστημόνων;
Κατά συμπερασμό λοιπόν, οφείλουμε να τιμάμε μέσω της υπενθύμισης τις μεγάλες φυσιογνωμίες που λάμπρυναν με την επιστημονική τους δεινότητα και κατάρτιση την ανθρώπινη κοινωνία!
Ένας εξ αυτών υπήρξε ο Σωσιγένης, ο Έλληνας αστρονόμος, μαθηματικός και φιλόσοφος του 1ου αι. π.Χ. από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.
Ας δούμε λοιπόν τι αναφέρουν οι πηγές από την «Gravitonio» και “Wikipedia”

Σωσιγένης περί Ιουλιανού Ημερολογίου

Ο Σωσιγένης ο Αλεξανδρεύς ήταν Έλληνας αστρονόμος, μαθηματικός και φιλόσοφος (1ος αι. π.Χ.) από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Το 46 π.Χ. τον κάλεσε στην Ρώμη ο Ιούλιος Καίσαρ για να μελετήσει το υφιστάμενο τότε ημερολόγιο των 365 ημερών στο νέο Ιουλιανό, όπως ονομάσθηκε, με την προσθήκη μιας ημέρας κάθε τέσσερα χρόνια (εφαρμογή δίσεκτου έτους). Για να γίνει δε αυτή η διόρθωση το έτος εκείνο δηλαδή το 46 π.Χ διήρκεσε 445 ημέρες.

Ο Σωσιγένης βασίστηκε στη διάρκεια του τροπικού έτους, την οποία οι Αιγύπτιοι αστρονόμοι είχαν προσδιορίσει σε 365 ημέρες και 6 ώρες και σύστησε την παραδοχή ενός πολιτικού έτους 365 ημερών, αντί του σεληνιακού των 355 ημερών, που ήταν σε χρήση έως τότε.

Για να ρυθμίσει την διαφορά των έξι ωρών υπέδειξε ανά τρία συνεχή κανονικά έτη των 365 ημερών να ακολουθεί ένα δίσεκτο έτος 366 (bis-sextus = δυο φορές το έξι) ημερών. Η μεταρρύθμιση που πρότεινε ο Σωσιγένης με τη συνεργασία του Φλάβιου Μάξιμου, έγινε αποδεκτή και είναι γνωστή ως Ιουλιανό Ημερολόγιο (από το όνομα του Ιουλίου Καίσαρα).

Επειδή όμως οι 366 ημέρες δεν διαιρούνται ακριβώς δια του δώδεκα που είναι οι μήνες, αποφασίστηκε οι 6 μήνες του έτους να αποτελούνται από 30 ημέρες και οι 6 από 31. Και τι θα γινόταν με τα έτη των 365 ημερών;

Αποφασίζει και διατάζει λοιπόν ο Καίσαρας στα έτη αυτά να αφαιρείται μία μέρα από τον τελευταίο μήνα του έτους, που τότε ήταν ο Φεβρουάριος (September=Sept=7, October=Octo=8, November=Nine=9, December=Dix=10). Έτσι ο Φεβρουάριος αποτελείτο από 29 ημέρες και κάθε 4 χρόνια είχε 30 ημέρες.

Ο Καίσαρας όμως δεν αρκέστηκε σ’ αυτό. Αποφάσισε να δώσει το όνομά του σε έναν από τους μήνες, «Ιούλιος». Ο μετέπειτα αυτοκράτορας Οκταβιανός Αύγουστος, μη θέλοντας να υστερεί, έδωσε κι αυτός το όνομά του στον επόμενο μήνα του έτους, «Αύγουστος».

Πως ήταν δυνατόν όμως ο δικός του μήνας να έχει λιγότερες ημέρες από αυτόν του Καίσαρα; Διατάζει λοιπόν να αφαιρεθεί άλλη μία μέρα από τον τελευταίο μήνα του έτους και να προστεθεί στο μήνα που φέρει το όνομά του.

Έτσι από τότε ο κουτσοφλέβαρος έχει 28 ημέρες και μία φορά κάθε 4 χρόνια 29. Ενώ Ιούλιος και Αύγουστος παρόλο που διαδέχονται ο ένας τον άλλο, αποτελούνται από 31 ημέρες και οι δύο…