Η Πρέσβης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Αραβική Δημοκρατία της Αιγύπτου κα Πόλυ Ιωάννου επέδωσε στις 17 Σεπτεμβρίου, σε ειδική τελετή στο Προεδρικό Μέγαρο στο Κάιρο, τα διαπιστευτήριά της στον Πρόεδρο της Αιγύπτου κ. Abdel Fattah El-Sisi, ως η νέα Πρέσβης της Δημοκρατίας με έδρα το Κάιρο.
Ο Πρόεδρος της Αιγύπτου, σε σύντομη ομιλία του μετά την επίδοση των διαπιστευτηρίων από 13 συνολικά Πρέσβεις, αφού καλωσόρισε τους νέους Πρέσβεις, τους ευχήθηκε κάθε επιτυχία στη διεκπεραίωση της διπλωματικής τους αποστολής. Παράλληλα, επιβεβαίωσε τη βούληση της Αιγύπτου να ενισχύσει τις σχέσεις με τις χώρες τους σε όλους τους τομείς και την ανάγκη για συνεχή επικοινωνία και συντονισμό σε διάφορα περιφερειακά και διεθνή ζητήματα κοινού ενδιαφέροντος.
Σε συνομιλία της με τον Αιγύπτιο Πρόεδρο, η κα Ιωάννου, αφού διαβίβασε τους προσωπικούς χαιρετισμούς του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Νίκου Αναστασιάδη προς τον ίδιο, την Κυβέρνηση και τον λαό της Αιγύπτου, χαρακτήρισε το επίπεδο των σχέσεων μεταξύ των δυο χωρών ως εξαιρετικό, διαβεβαιώνοντας ότι, τόσο η κυπριακή Κυβέρνηση όσο και η ίδια προσωπικά, θα συνεχίσουν να εργάζονται για την περαιτέρω ενίσχυσή τους. Ευχαρίστησε, επίσης, για τη διαχρονική θέση αρχών της χώρας σε ό,τι αφορά μία βιώσιμη και λειτουργική επίλυση του Κυπριακού, στη βάση των σχετικών ψηφισμάτων των Ηνωμένων Εθνών.
Την Καλλιόπη Παπακώστα την γνώρισα πριν από 13 χρόνια περίπου στην Αθήνα σε μια συνέντευξη που της πήρα για τα περιοδικό momento. Μόλις είχε ανακαλύψει στις ανασκαφές στους Κήπος Σαλαλάτ το άγαλμα που παρέπεμπε στον Αλέξανδρο με παραγναθίδες. Ήταν κατενθουσιασμένη και συγκινημένη. Τότε μου είχε εκφράσει την μεγάλη της αγάπη για την Αλεξάνδρεια και την Αίγυπτο γενικότερα. Την ξαναβρήκα όταν επισκέφθηκα τον Απρίλιο τα Σχολεία της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας και μου άνοιξε με ευγένεια και δοτικότητα, την αίθουσα Πολιτισμού που διατηρεί εντός της ΕΚΑ για να παρουσιάσω ένα βιβλίο μου. Στις 27 Σεπτεμβρίου με το που πάτησα το πόδι μου και πάλι στην Αλεξάνδρεια, είχα την τύχη να παρευρεθώ στην Όπερα Αλεξανδρείας όπου εκεί τιμήθηκε με ξεχωριστό τρόπο για την συμβολή της στις ανασκαφές στους κήπους Σαλαλάτ καθώς και για τον δικό της Αλέξανδρο που εκτίθεται σε περίοπτη θέση στο Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης.
Επιστήμονες και συγγραφείς μίλησαν για το έργο της και τη συνεισφορά της στην αρχαιολογική σκαπάνη, ενώ παράλληλα πήραν το λόγο επιστήμονες απ’ το κοινό που παρακολουθούσε την διάλεξη. Επίσης προβλήθηκαν σκηνές από το ντοκιμαντέρ που γύρισε το National Geographic με το έργο της και κυρίως με την ανακάλυψή της. Παρακολουθήσαμε καρέ καρέ τη στιγμή που πρώτα εμφανίζεται το πόδι του αγάλματος και στη συνέχεια ο κορμός και το κεφάλι. Συγκλονιστική σκηνή για έναν αρχαιολόγο το «αρτιμελές» εύρημα.
Η αίθουσα της Όπερας κατάμεστη με Αιγυπτίους οι οποίοι πρώτη φορά γνώριζαν για τις τόσο σημαντικές ανασκαφές της Ελληνίδας Καλλιόπης Παπακώστα.
Παραβρέθηκε εκ μέρους της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας, ο Αντιπρόεδρος Α΄ κ. Ανδρέας Βαφειάδης ο οποίος τίμησε με την παρουσία του εκ μέρους της Παροικίας, την καταξιωμένη αρχαιολόγο, καθώς και η κα Σταυρούλα Σπανούδη Διευθύντρια του Παραρτήματος Αλεξανδρείας του Ιδρύματος Ελληνικού Πολιτισμού. Η κα Καλλιόπη Παπακώστα πλέον, με τα εξαίρετα αραβικά της και την πολύχρονη παραμονή της στην Αλεξάνδρεια, αισθάνεται να έχει δύο πατρίδες την Ελλάδα και την Αίγυπτο. Αυτό ήταν εμφανές από την ζεστασιά και τον τρόπο που την αγκάλιασε το κοινό. Κι εκείνη δεν χάλασε το χατίρι κανενός και φωτογραφήθηκε με μαθητές, ενήλικες και φοιτητές οι οποίοι παρακολούθησαν την εκδήλωση.
Να αναφερθεί και η όμορφη έκπληξη που είχαν ετοιμάσει οι Αιγύπτιοι διοργανωτές της εκδήλωσης στην Όπερα, όπου πριν τη λήξη της βραδιάς, τρεις τραγουδιστές της αφιέρωσαν τραγούδια τους. Όταν μάλιστα ακούστηκαν τα δύο ελληνικά τραγούδια «Ο Αλεξανδρινός ουρανός» και «Τα παιδιά του Πειραιά» ο κόσμος χτυπούσε παλαμάκια και σιγοντάριζε μουρμουρίζοντας στη δική του γλώσσα την πασίγνωστη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι. Στο τέλος η κα Καλλιόπη Παπακώστα μας δήλωσε:
«Είμαι βαθειά συγκινημένη για την εξαιρετική διοργάνωση και θέλω να ευχαριστήσω όλους όσοι παραβρέθηκαν σήμερα στην εκδήλωση. Όσον αφορά το National Geographic είναι ιδιαίτερα τιμητικό για μένα να γυριστεί ντοκιμαντέρ με την αρχαιολογική μου ανασκαφή και κυρίως με την ανακάλυψη του αγάλματος που εκτίθεται πλέον στο Μουσείο».
Η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας της εύχεται πάντα επιτυχίες στη ζωή της και αισθάνεται ικανοποίηση για το πολύχρονο και σημαντικό έργο της στην Αλεξάνδρεια.
Πρωί Δευτέρας 26 Σεπτεμβρίου εισέρχομαι στα γραφεία της ΕΚΑ. Εκτός από τις ευγενικές και χαμογελαστές μορφές των ανθρώπων της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας, με περιμένει μια περιγραφή αιγυπτιώτικης γεύσης απ’ το παρελθόν της Παροικίας. Είναι ανάμνηση πασπαλισμένη με σοκολάτα και αμύγδαλα. Αισθάνομαι τον ουρανίσκο μου να διαμαρτύρεται για την φαντασίωση στην οποία τον υποβάλλω. Είναι οι διηγήσεις για την σοκολάτα με το όνομα Ρουαγιάλ! Πόση νοσταλγία, σκέφτομαι, μπορεί να διακατέχει έναν άνθρωπο μόνο και μόνο απ’ τη γλύκα ενός προϊόντος, που είναι ριζωμένη στα χρόνια της παιδικής του ηλικίας και όχι μόνο! Αμέσως ο νους μου πάει στα Φιλιατρά της Μεσσηνίας όταν μας επιβράβευαν για κάτι οι μεγαλύτεροι με μια σοκολάτα ΙΟΝ. Γι αυτό συνειδητοποιώ ευθύς αμέσως, ότι με τις σοκολατένιες παιδικές αναμνήσεις δεν παίζουν, αλλά τις εκφράζουν ώστε το απωθημένο να εκτονώνεται κάπως.
Γι αυτό θεωρώ υποχρέωσή μου η πρώτη μου ανάρτηση εν Αλεξανδρεία, να σχετίζεται με την θεσπέσια γεύση που εντυπώθηκε για πάντα στους διανοητικούς θύλακες των ώριμων πλέον Αλεξανδρινών που κάποτε ήταν παιδιά. Και τι ωραιότερη περιγραφή απ’ το κείμενο του Αλεξανδρινού Κωνσταντίνου Βρουλιωτάκη!
Γράφει ο Κωνσταντίνος Βρουλιωτάκης
Γαζάλα Κορώνα Σοκολάτα Ρουαγιάλ
Ποιος Αιγυπτιώτης δε τη γνωρίζει ή δεν την έχει γευθεί;
Το 2019 έγινε εκατό ετών, με αυτή μεγαλώσαμε και αυτήν αγαπήσαμε!
Ας θυμηθούμε και την ιστορία της!
Το 1919 ξεκινά το εργοστάσιο σοκολάτας με τ΄ όνομα Ρουαγιάλ. Η παραγωγή πραγματοποιείται στην Ισμαηλία και είναι για τον Αγγλικό στρατό, ενώ μετά το εργοστάσιο κατεβαίνει στην Αλεξάνδρεια στην περιοχή του Μοχάραμ Μπέη.
Με σήμα τα δύο λιοντάρια της Αγγλίας, ονομάζεται Ρουαγιάλ, μετά Κορώνα.
Όλα τα ελληνικά και κυπριακά παντοπωλεία και τα καπνοπωλεία πουλάνε τις εξαιρετικές γεύσεις της σοκολάτας που περιέχει κουβερτούρα, όπως φιστίκι, αμύγδαλο, φουντούκι, καρύδι, αλλά και λευκή σοκολάτα, σοκοφρέτες, σοκολάτα με μπισκότο.
Ιδρυτής του εργοστασίου ο Χρήστου, που αφήνει μετά θάνατο την επιχείρηση στα τρία παιδιά του. Ο μεγαλύτερος γιος αγοράζει εφτά φεντάνια και δημιουργεί με τους δυο αδελφούς του το νέο εργοστάσιο στη Χάντρα, κοντά στο εργοστάσιο του Πιαλόπουλου και την καραμελοποιία Νάντλερ.
Στον κήπο των φεντανίων ζει μια μικρή γαζέλα, που κατά λάθος σκοτώθηκε από την ποδοσφαιρική ομάδα του εργοστασίου. Ο Τόμυ Χρήστου συγκινήθηκε από το γεγονός, την έθαψε στον κήπο του εργοστασίου, την έκανε έμβλημα, και καθιερώνει σαν σήμα τη γαζέλα κι ονομάζει τη σοκολάτα Γαζάλα Κορώνα.
Στον κάτω όροφο του εργοστασίου παρασκευάζεται η ζεστή σοκολάτα και στον επάνω ζαχαρωτά με σοκολάτες – καραμέλες, με γεύσεις ποτών όπως βερμούτ και κονιάκ που συσκευάζονταν σε κουτιά πολυτελείας.
Υπεύθυνοι προϊστάμενοι της ζεστής σοκολάτας ο Σιμόπουλος, ο Μανωλίδης, στις καραμέλες και τα μπισκότα ο Αλέκος Κωσταλιάς. Οικονομικός διευθυντής ο Χαλβατζάκης και ηλεκτρολόγος ο Ευάγγελος. Οι νεαρές εργάτριες ήταν καταγωγής ελληνικής, αιγυπτιακής κι εβραϊκής. Το προσωπικό υποχρεωτικά φορά στολή της Ρουαγιάλ με καπελάκι και μάσκα.
Διέθετε αθλητικό σωματείο με την ονομασία Ρουαγιάλ με γυναικεία ομάδα βόλεϊ της οποία τα κύπελλα – βραβεία νίκης βρίσκονται στις βιτρίνες της αθλητικής Ένωσης. Είχε κι ομάδες μπάσκετ ανδρών και γυναικών, ομάδες ποδοσφαίρου. Το εργοστάσιο διέθετε γήπεδο τένις, εστιατόριο και καφετέρια.
Στη γιορτή των Ανθεστηρίων, το άρμα της Ρουαγιάλ μοίραζε σοκολατάκια στον κόσμο στους δρόμους της Κορνίς.
Το 1961 το εργοστάσιο κρατικοποιήθηκε, αλλά συνέχισε να λειτουργεί στον ίδιο ρυθμό.
Το 2000 η SAMI SAADΑ, αγόρασε την σοκολατοποιία, συνέχισε να παράγει τι ίδιες γεύσεις, και το 2019 εγκαινίασε το νέο εργοστάσιο στο Κάιρο στην περιοχή της Ασάρα Ραμαντάν.
Εμείς που μεγαλώσαμε με τη γλύκα της γεύσης και της φτήνιας της, θυμόμαστε στα κινηματογραφικά διαλείμματα ένα μαύρο – σοκολατένιο αγοράκι με σοκολατί καπελάκι με τη κόκκινη επιγραφή Ρουαγιάλ, κρατώντας το δίσκο με διάφορες σοκολάτες να διαφημίζει τη Ρουαγιάλ με τη χαρακτηριστική φωνή του «αις κριμ σόκο ρουαγιάλ».
Η Αλεξάνδρεια ως πόλη, διαθέτει αναρίθμητες προϋποθέσεις για να αγαπηθεί. Αν εξαιρέσουμε τις κολακευτικές κοινοτοπίες εκείνων που την επισκέπτονται τουριστικά και μόνο, ένας έμπειρος ταξιδευτής θα ανακαλύψει σπουδαία «μυστικά» και πανέμορφους μύθους. Φρόντισαν γι αυτό οι αιώνες να σφυρηλατήσουν την ιστορία της, με ισχυρές προσωπικότητες και σαγηνευτικές μορφές. Η Πόλη αυτή είναι χαραγμένη με τις υπογραφές ανθρώπων που η ζωή τους καταγράφηκε στα αρχεία της, ενώ τα έργα τους προϊδεάζουν και συνάμα εντάσσονται σε πλείστες πανεπιστημιακές θεματολογίες. Επιπρόσθετα οι διδαχές τους ενυπάρχουν σε πλανητικές διαστάσεις. Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα η αλεξανδρινή μήτρα συνεχίζει να γεννά φυσιογνωμίες. Μην αναζητήσουμε την αιτία, αυτή είναι ολοφάνερη: Την πορεία της την οφείλει στο παρελθόν της και στον πνευματικό της κώδικα, εφόσον στα εδάφη της εξέθρεψε ιερά πρόσωπα. Αρκεί να πληκτρολογήσει κάποιος στο διαδίκτυο «προσωπικότητες Αλεξανδρείας» και τότε θα αντιληφθεί πως η Πόλη αυτή διαθέτει την σπουδαιότερη γκάμα φιλοσόφων, επιστημόνων, καλλιτεχνών και πάσης φύσεως υψηλών προσωπικοτήτων, από την αρχαιότητα έως και τις μέρες μας.
Διόλου τυχαίο ότι ο σπουδαιότερος (κατά πολλούς) ποιητής του κόσμου θεωρείται ο Αλεξανδρινός Κωνσταντίνος Καβάφης! Διδάσκεται σε όλα τα Πανεπιστήμια του κόσμου και είναι ο πλέον μεταφρασμένος και πολυδιαβασμένος. Ο γράφων – ας μου επιτραπεί μια προσωπική αναφορά – το 2014 έγραψε το θεατρικό «Κ. Π. Καβάφης – Ο Υμνωδός της Αλεξάνδρειας» που ανέβηκε στο «Θέατρο Κνωσός» και το «Μέγαρο Μουσικής Αθηνών» σε σκηνοθεσία Λάμπρου Τσάγκα και μουσική Φίλλιπου Περιστέρη. Η αδυναμία μου για τον Αλεξανδρινό ποιητή με οδήγησε να επισκεφθώ την Αλεξάνδρεια και να ψάξω στοιχεία για την ζωή του καθότι το έργο ήταν απολύτως βιογραφικό.
Η πληροφορία ότι σε λίγους μήνες, το όνομα του σπουδαίου Αλεξανδρινού ποιητή θα απασχολήσει τον πνευματικό κόσμο και όχι μόνο, με δύο αποκαλυπτήρια οικιών στην Αλεξάνδρεια και την Αθήνα γεμίζει με συγκίνηση όλους τους Έλληνες, κυρίως όμως τους Αιγυπτιώτες της Αλεξάνδρειας. Ο λόγος προφανής, εκεί γεννήθηκε εκεί έζησε, εκεί έγραψε, εκεί ονειρεύτηκε, στην πόλη της καρδιάς του έκλεισε τα μάτια του. Τριγυρισμένος σε όλη τη ζωή του, με λέξεις, έννοιες, ερμηνείες, ιστορίες, έρωτες, θανάτους, πάθη, αρώματα, μπαχάρια και στίχους υπογεγραμμένους με το βλέμμα της βαθυστόχαστης έμπνευσής του, ο Κωνσταντίνος Καβάφης θα «επιστρέψει» ως πνεύμα στην οικία που έγραφε με τα παράθυρα κλειστά και το μυαλό ανοιχτό! «Η οικία του στην Αλεξάνδρεια» σημειώνει η Ε. Κολοβού σε άρθρο της, «ανακαινίζεται ριζικά και αναβαθμίζεται με σύγχρονα τεχνολογικά μέσα, ενώ αποκτάμε και στην Αθήνα, στην καρδιά της πόλης, έναν σύγχρονο χώρο μελέτης-έρευνας, το Αρχείο Καβάφη, που θα στεγάσει το πολύτιμο αρχείο του, όπως και προσωπικά του αντικείμενα. Το ίδρυμα Ωνάση –που έχει στην κατοχή του και το αρχείο του ποιητή εδώ και μια δεκαετία– έχει αναλάβει και τα δύο εγχειρήματα, που υλοποιούνται χώρα ταυτόχρονα και αναμένεται να ολοκληρωθούν μέσα στο 2023. Για την οικία Καβάφη, το Ίδρυμα Ωνάση συνεργάζεται με το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού, το οποίο τη διαχειρίζεται».
Τι πρόκειται, λοιπόν, να αλλάξει στην Οικία στην Αλεξάνδρεια; «Το ζητούμενο ήταν και είναι να κρατηθεί η ατμόσφαιρα που υπάρχει στο σπίτι, αλλά να εκσυγχρονιστούν οι υποδομές του με έναν διακριτικό και αθέατο τρόπο», σημειώνει ηΕύα Μανιδάκη, η οποία μαζί με τον Θανάση Δεμίρη και το γραφείο τους Flux Office είναι οι αρχιτέκτονες που διαμορφώνουν και τους δύο χώρους. «Η οικία λειτουργεί περισσότερο σαν κέλυφος που μας βάζει στον κόσμο του ποιητή» σημειώνει.
Το σπίτι είχε καταφέρει να μετατρέψει σε μουσείο το 1992 ο Κωστής Μοσκώφ, μορφωτικός ακόλουθος της ελληνικής πρεσβείας στην Αίγυπτο, φιλοξενώντας σε αυτό αντίγραφα των επίπλων του ποιητή, καθώς και περιοδικές εκθέσεις.
Μετά την ανακαίνιση, οι επισκέπτες θα μπορούν να περιηγηθούν στην ψηφιακή συλλογή, να λάβουν μέρος σε μικρής κλίμακας αναγνώσεις και σε διαδικτυακά συνέδρια, όπως και να μελετήσουν το χρονολόγιο της ζωής του Καβάφη, σπάνιες εκδόσεις για τον ίδιο και μεταφράσεις του έργου του σε πολλές γλώσσες.
«Σε αυτό τον χώρο ο Κωνσταντίνος Καβάφης οργάνωνε και συγκέντρωνε τα έγγραφα που συγκροτούν το αρχείο του. Λειτουργούσε ο ίδιος δηλαδή ως αρχειονόμος και αρχειοθέτης του έργουτου», διευκρινίζει η Έφη Τσιότσιου στην Ε. Κολοβού, εκτελεστική διευθύντρια και διευθύντρια παιδείας του Ιδρύματος Ωνάση, και συμπληρώνει: «Για εμάς, η Οικία Καβάφη είναι ο χώρος ο οποίος συνδέεται περισσότερο με τον ίδιο τον ποιητή, το εργαστήριό του, ο χώρος όπου γεννήθηκε η ποίησή του. Αυτός ο χώρος, λοιπόν, θα αναβαθμιστεί, ώστε να πληροί τις απαραίτητες προδιαγραφές για να υποδέχεται ανθρώπους από διαφορετικές χώρες που αγαπούν και διαβάζουν τον Καβάφη».
Το Αρχείο Καβάφη στην Αθήνα
Στην οδό Φρυνίχου, στην Πλάκα στον αριθμό 16 θα βρίσκεται ο επί αθηναϊκού εδάφους χώρος που θα αφιερωθεί στον Έλληνα ποιητή, ο οποίος χαίρει παγκόσμιας φήμης.
Στο όμορφο νεοκλασικό κτίριο όπου θα στεγαστεί το Αρχείο Καβάφη –στο ισόγειο– εκτελούνται πυρετωδώς οι εργασίες ανακαίνισης και διαμόρφωσης. «Σχεδιάζουμε τον χώρο όχι ως ένα κλασικό είδος μουσείου, αλλά ως μια πηγή διαλόγου και συνδιαμόρφωσης ανάμεσα στο παρελθόν και στο παρόν, στην γνώση και την επεξεργασία της», εξηγεί η αρχιτέκτων κ. Μανιδάκη στην Ε. Κολοβού.
Στο Αρχείο Καβάφη θα φιλοξενούνται επίσης πολιτιστικές δράσεις και εκθέσεις με αναφορά στον ποιητή. Η Έφη Τσιότσιου τονίζει: «Αντιλαμβανόμαστε τον χώρο περισσότερο ως έναν πολιτιστικό κόμβο που συνδέει εμπειρίες και διανοητικές διαδρομές ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών, αλλά και απλών επισκεπτών, που εκκινούν από την δύναμη της ποίησης του διαχρονικού αυτού ποιητή».
Από το φωτεινό αναγνωστήριο, βγαίνοντας στον κήπο του Αρχείου θα ερχόμαστε ένα βήμα πιο κοντά στην Αλεξάνδρεια. «Ο κήπος θα είναι γεμάτος με δέντρα και φυτά της Αλεξάνδρειας –πλουμέριες, ανθούρια, κυπείρους εδώδιμους– δημιουργώντας έτσι έναν κοινό τόπο ανάμεσα στις δύο πόλεις», λέει η κ. Μανιδάκη. Αυτός ο «κοινός τόπος», η σύνδεση τους με μια αόρατη κλωστή είναι και το στοίχημα των δύο χώρων, καθώς ο ένας θα τροφοδοτεί τον άλλο, και οι δύο μαζί θα διατηρούν το έργο του ποιητή ζωντανό και ανοιχτό σε όλους. Ραντεβού την ερχόμενη άνοιξη, λοιπόν, κάτω από τα αλεξανδρινά δέντρα στην αυλή της Φρυνίχου, και νοερά, στον δεύτερο όροφο της Rue C.P. Cavafy 4, στο Ατταρίν της Αλεξάνδρειας, μας προτρέπει η Ε. Κολοβού στο άρθρο της.
Η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας δεν μπορεί παρά να αισθάνεται ικανοποιημένη και δικαιωμένη που ο δικός της άνθρωπος, ο Κωνσταντίνος Καβάφης τιμάται με τον πλέον κατάλληλο τρόπο. Ο σεβασμός στο σπίτι που έζησε και μεγαλούργησε, σε συνδυασμό με το Μουσείο της Αθήνας που πρόκειται σύντομα να δημιουργηθεί, θα αποτελέσουν ένα ακόμη βήμα για την προβολή της προσωπικότητας του ποιητή της «Ιθάκης» και των «Κεριών». «Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος, αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που φεύγει» μας λέει στο “Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον” μόνο που η Αλεξάνδρεια δεν χάνεται, ξαναβρίσκει η ίδια τον Καβάφη της μέσα από τον σεβασμό και την τιμή που του αξίζει, του πρέπει και του αναλογεί.
